장음표시 사용
111쪽
hil aliud , quam essentia individua intclligens.
Sed esentia Dei nurmeso est una. Ergo. v ide Caicch. Racov. L. de cognitione Dei p. I 2. osoredrim contra Trade seium I cap. XIl. Rationis tantum distinctionem, reali oppositam , veteres quosdam ita tu ille haeresiarchas, Arianos. scilicet, Eunomianos, Macedonianos, Noeiatianos, Sabellianos, &c. dum Trinitatem totum in nominibus Zc non in rebus & subsistentiis sunt confessi, testatur L. a. Hiit. Ecclcs. cap. 29. Rinnus, cum quibus faciunt anseo Christi I s 2I.. exorti Anabaptilbae. Ii excessu contra peciscant, qui essentialem trium Deitatis persona. rum dili inctio iistro defenderunt, ut Trit licitae, leoulo post natum Christum septimo suborii, quorum dux & auctor vocatur Johannes Grammaticus Philoponus, argutus disputator & Phialosophus in Platonis & Aristore lis doctrina pro-he versitus inter haec duo cxtrema mediam
Orthodoxi defendunt sententiam, rcalem distinctionem inter Divinas personas propugnantes. Objiciunt adversarii: Realiis disinctio estiuater rem tu rem, atqui Divinae persionae non fiunt resta res, quia unam habent esentiam, Ergo inrer Diovinas personas non es disinctio realis. Sed salva manet Orthodoxorum assertio, nam realis di-1tinctio non obtinet modo inter diversa cntia, seu res, ubi rei vocabulum strictius pro cive sunt ituri sed locum etiam habet inter omnia, quorum unum objective non est alterum, quocunque demum id sit modo, quare quia persona Divina una non est altera, personae Divinae differunt realiter.
112쪽
ρὰ suaecuπque actu a Ie invicem st- s. Madus parari possunt, ea differunt realiter. Reabs di-Ponamus hac a se invicem non distingui realiter, ' eorum ergo unum est alterum I. 433 . Quorum vero unum est idem alterum illa a te invicem actu separari nequeunt,riam si separarentur, unum non esset alte
rum. Sed per hypothesin ponuntur haec a se . invicem actu separari posse. Realiter ergo dif
- Brevius. aecunque actu a se invicem separari possunt, eorum unum non est idem alterum, sed quorum unum non est idem alterum illa sunt realiter distincta g. Α33.). Quaecunque ergo actu a se invicem separari possiant, ea distinguuntur realiter.
Observes heic non line ratione addi vocabulum : actu, quum mentalis separatio, quae in abstra stionibus nocum habet, dc qua unum etiam essentiale rei praedicatum scparatim ab altcrci consideram iis, nullam realem, sed mentalem tantum inferat distin stionem. Deinde cogitest heic priecile termonem pon esse de separatione . Physica dc naturali, quamvis illa non eXcluda- tun, scd absolute de quavis. possibili, dc pes quamcunque potentiam producibili. T ndero scias non positivam modo, sed dc negativam heicindigitari separabilitatem, illi sit, qua ambo possise paratjonem pergant CXittere, laaec est, qua posta arotionem, alicrutrum saltem superstes ma- . nex, -ltero pereunte. Hoc m9d9, quia positi-
113쪽
aio CAP. II. DE EODEM ve a corpore leparari potest anima humana, ita ut pulvis red cat ad terram, unde fuit, spiritus vero ad Deum, qui ipsu in dedit Eccles. XII. - ; realis datur inter anima m dc corpus diit in- . ctio. Sic semiratio negativa ost in. hominis per Peccatum CorruptionC, mente manente, sed imagine Dei, qua decorata luit, depcrdita. Eihitaque inter mentem dc inter imaginem Dei realis dillinctio. Caveas vero quam maXime ne han C, quam evi ci ,. dc jam illustravi propositionem converti pome arbitreris univeri aliter, ita ut, quae re aliis ter disserunt, ea a se mutuo semoari possitnt. Numquamvis lubens concedam in rebus finitis de Creatis, quae' realiter differunt, possic a se mutuo eparari; tres tamen S. Sanctae Trinitati v pcr- sonae realiter quidem sunt dili instar, 1 ed a se invicem separabiles nunquam dicendae.
Accidenta- Accidentia enti. cui competunt,lium mutua inconstanter insunt . 366.), seu , ω osi esse ' quolt i lem accidentia postiliat 'li, - ἡ .ctu i parari ab salva manen-I Um' te ejus essentia. Qui Vis etiam domestica edoctus experientia Peripicit, posito Uno accidente non statim poni alterum, ipsaque idcirco accidentia a se invicem esse separabilia, Datur itaque realis distinctio tum inter essentiam entis or ejus accidentia, tum inter accidentia, adse invicem relatu l. 2.).
EX. gr. Pietas dc eruditio animae sunt accidentia, quae tum a se invicem, tum ab anima sein
114쪽
ET DIVERSO. I Iparari possitiat, inter ic ergo, dc ab ipsa anima
f. - . Distinctio, qtue interiens & ejus Distinctio accidens, vel ethimi plura Unius ena moralis. tis accidentia datur. Acc lentalis. seu, Moda lis adpellari solet. Nou nullis Dissuetio realis
Hae ratione inter hominem & misericordiam ejus, nec non inter miscricordiam & justitiam ejusdom, modalis locum habet distinctio. Distinctionis hujus moduIis hon Aristoteles nec
interpretes C jus, neC Veteres, sed raptum re- cetitiores scholaitici meminerunt, quorum e numero est Suareetius, qui Dis p. Metaph. VII scdh. l. n. I 6. p. I i. I 6 a. hac ratione de distin-Etione modat, dii putat: Censeo simpliciter veraemese dari in rebus creaIis aliquam Lainctionem actualem, natur ι rei , ante operationem tute lectus, quae non est tMnta, quanta est inter duas res, entri. Atea omIino. dis Inctas, quae di inctis , quamvis geηerali vocabulo pusis vocari realis, quia et er e est a parte m ,: N on est per deuominationem extri eca in ab tuteliectu; tamen ad distinguendum illam ab alia maiori distinctione reali, posumus ilum adpellare . vel Distinctionem ex natura rei, vel propius D I s T i N CT I D N E. M M O D A L E. M, quia zer . satur sen per inter rem aliquam modum eius. Deinde sedi. II. n. 6. signum distinctionis xlo- dalit statuit Suareetius, Ieparationem unius ab alio, in qua unum extremum potes manere sine alio, non tamen e converso. His SuareZianis, ubi ad li
115쪽
. EII CAP. II. DE EODSM9. cf. dc seqq. de distinctione modali ad mentem Scholasticorum agentis, pronunciatum, praesertim ubi I. 39. statuit mo m a re, cujus es modus, separari posse, illa manenter nec minus separari posse auos modos ejusdem rei, ut prae-
tinteis aiser actu eandem rem ciscere non de linai.
Ubi, inquam, lim addimus, ct simul perpendimus quod prius g. 366, de separabilitate accidentium , leu modorum cst demonstratum; statim perspiciemus recte a nobis explicatam Ndefinitam esse distinctionem modalem, Scholasticis usitatam. Sclaolasticae huic Philosophia: consensum pracbet CDubergius, Cartesianorum solertissimus, qui g. 269. Ontosoph. Statuit,
Modalem distinctionem ex eo cognosci, quod rem quidem po uinus clare percipere absque modo, ut mentem sine δε itatione, Tel unum modum absque alio, uti dubitationem sue amore, at non vicissis absquere, ines, ut dubitationem sue mente. Clatabergium hoc loco per modos veri nominis accidentia intelligere, indicam quiae in eadem 3 phosequuntur verba, dcclarant allegata CX empla, Ie-1taturque Miseras in notis ad citatam 3 phum, perspicue monens, per modum huic intelligi iubstantiarum accessoria, sive accidentia, quae sua varietate statum & conditionem rei immutant. Ab his non distentiunt Sebasus in Metaph. EXenapi. L. II. cap. XVI. p. ais. Melthemius in Instit. Metaph. Cap. XXXVI. p. 1728. seq. benstretilius in Instit. Phil. Prim. p. 924. alique plures. Fateor Donaturum Metaph. Usua I. Cap. XV. p. Ioa . . longe diversum modali distinctioni imponere sensum, putareque illam e sese inter rem & modum ejus inseparabilem, vel
116쪽
II '. inter modum dc modum inseparabiles dc sibi. non oppositos; dc hoc distinctionis genere in- . ter se differre ens& ejus unitatem, unitatem dc . veritatem entis; Deum dc Ejus omni scientiam, omni scientiam dc omnipotentiam. Modalem ergo dari distinisti onern inter ens dc attributa e jus, dc inter attributa inter se. Fgteor, inquam, Donatum, dc cum hoc Canetium in Ontol. Polem. s. s. a SVareZiO, Ceterisqtie, antea citatis, facere divortium, in explicanda diltinctione mo-dali, illamque ideo non ad realem, sed ad distin- . et ionem rationis referre; sed juxta fatendum est nos potiori jure retinere primitus receptam, quam tradidimus distinctionis modalis, definitionem, quam hunc novum di adsignare significatum. Ceterum eX notione distinctionis modalis tradita dc explicata facile consutantur quidam Calvinia norum, qui cum Rei ermanno in system. Theol. p. t s'. Sobnio in EXeg. August. confessi p. 86. dc Massonio distinctionem inter' tres S. S. Trinitatis personas ponunt modalem. Hinc enim, quia distinctio modalis est interens dc ejus accidentia, vel inter accidentia uinnius entis inter se relata, illud sequeretur absurdi, Deo; enti simplicissimo, competere accidentia, ipsasque tres personas, horret animus,
non esse nisi mera unius entis accidentia, meros modos . Audiamus vero Reckermanni argumentationem: Est omnis subsistentia modus, at tres Diis minitatis personae dissierunt ratione subsistentiarunt. Ergo disrunt per modum, consequenter modaliter. Quamvis nondum sit locus enucleandi subsistentiae notionem, dabimus illam D. v. in parte
117쪽
Metaphysices altera; certum tamen & indubitatum est, prout ibidem demonstrabitur, subinsistentiam ab entis Infiniti essentia esse inseparabilem, & ideo, utut illa in genere per modum explicetui, non tamen, quando ad Deum& tres in Divinitate personas applicatur, veri nominis modum seu, accidens esse, nullamque idcirco modalem hoc casu gignere distinctionem, prout hanc nos explicuimus. Deinde quis dixerit inter Petrum dc Paulum dari mo- dalem distinctionem, utut alia sit subsistentia humanae naturae Petri, alia Pauli propriaῖ Nemo ergo hac Κeckermanni argumentatiuncula movebitur ad fingendum discrimen inter tres S. S. Trinitatis personas modale. α
realis ed modalem esse realem, sed
non conversim, omnem realem esses modulem Distinctio enim inter ens& ejus a idensi vel etiam plUra unius entis
accidentia , est realis g. 4 3.). Sed illa distinctio modalis adpellari debet in . - . . m-
dalis ergo, sub reali comprehenditur. Demolistratum mox est essentialem distinctionem esse realem 3. 438., Essentialem vero distinctionem cum modali non coincidere ostendunt earum diversia notiones 3. Φ37. 44 . . Ergo non omnis realis distinctio eshmodalis.
118쪽
ET DIVERSO. II Contineri distinctionem modalem sub reali laris giuntur etiam, quos ad g. 4 . mecum Consentientes citavi, in statuenda notione distinctionismodalis, quamvis quidam eorum illam opponant' reali, sed arctius acceptae, pro ea, quae vel inter res diveritu essentiae, vel inter modos diversarum rerum intercedit, fatentes illam Comprehendi debere lub reali, in latiori suo accepta sensu, quo inter omnia valet, quorum Unum
non est alterum g. 43s. , & quo sensu nos praesenti positione diximus modalem distinctionem sub reali comprehendi . .
Hinc porro intelligitur realem at- Realis di
sinionem nonstatim esse essentiaiam, sinctis asi
nam praeter essentialem distinctio a seη iacinem, quae sub reali continetur 3. sc - 438. , datur etiam modalis I. - . , sub remti itidem comprehensa g. 4 5. . Non ergo Omnis distinctio realis est estentialis.
Si e recte indicatum a nobis est rudari reale discrimen inter per . l . ' sonas S. S. Trinitatis 3. 4 i.). SUM
inde tamen non sequitur essent iis differre tres Deitatis personas, quum in una eademque simplicissima essentia lubsistant, nec omnis di itinis chio realis sit ementialis. Unde, quia probavi neque modaliter disterre tres Divinitatis personas g. 444. , in aprico est positum praeter distinctionem modalem dc essentialem, dari adhuc aliam, sub. reali compleXam, quam, quantum varilemus, uno alterove explicare conabimur ver
119쪽
Distinctio Distinctio realis avologice sic di- analogica . seu, Dishictis Realis seciuidum
Malogiam est . qua unum non est: alterum Ob. oppositas relationes, licet ejusdem alioquin sint essentiae.
Hoc modo realiter inter se disserre videntur tres in S. S. Trinitate per me, quae ejusdem quidem sunt essentiae, nec ullo inter se distinguuni tur accidenti, quia omni illo destituuntur; disi ferunt tamen per oppositas relationes, seis, ueopposita relata, ita tamen ut Pater non sit Fralius, nec contra. Locum ergo heic habere videtur distinctio Realis analogice sic dicta. Non mihi ignotum est quibusdam placere latiorem distinctionis realis analogicae ideam, sub qua etiam modalis comprehendatur , maluimus tamen distincta distinctis efferre terminis, praesertini ne Lech rmannus cum sequacibus, audiens Orthodoxos sub analogi ea distinctione reali comprehendere distinctionem inter tres Divinitatis personas, ex latiori illius distinctionis acceptione putet se Orthodoxis conformia statuere, singendo modalem in Divinis distinctio
Disinctio Reati, quam huc usque breUiter. Rotionis. delinea vimus, distinctioni opponitur Tistinctio Rationis, quae circa unam eandemque rem versatur, diversis exhibitam conceptibus, seu, notionibus 3. 435.). Obtinet ergo
120쪽
Eationis distinctio, q1iando otine in mente nostra sunt notiones, de eodem ente fomatae,a
liae aliis, salvis, quae habent, omnibus, stubstitui nequeunt h. 39O. .
Disserre ratione non in eodem apud O Varia huis innes sumitur sensu. Nam V. J Evi rin a bus rationis vocabulum pari piissu cum
essentia ambulat, distinctio rationi . fibcoincidit cum distinctione essentiali. Sic Aristoteles L. i. Phys. Aulce dc album praedicari de eodem ait, & nihilo minus differre λογιο, seu ratione. h. e. non per operatio nem intellectiis, sed per essentiam dc definitionem, ut recte exponit Suareetius Disp. Met. V u. S. I. n. I 4. p. I 6 r. Et ad hune sensum ait Monesor. de Univers. Cap. IV. universale& ssingulare differre λογω, h. e. ratione ουσἰάς. Sic & Porerius L. Xli I. Phys. Cap. III. ait actionem & passionem distingui ratione, b. C: definitione. Cons. Scheibleri Metaph. L. I. cap. VIII. n. 39. et do ruibus arridet ea solum dicere realiter distincta, quae essent iis differunt, ecrealiter distinctis ita opponere distincta ratione, ut quaecunque essentias non habent diversas, &nihilo tamen secius disserunt, ratione distincta Vocentur, ii, praeter distinctionem rationis proprie sumtam, etiam sub illa comprehendunt δύmodalem & analogicam distinctiones, sub reali, ut vidimus, in latiori sensu sumta Contentas. Hac sistificatione dixit Damascenus de Orth. Fide Cap. II. Personas Trinitatis differre ratione, h. e. non essentia, seu, essentiali discrimine. Hinc ergo nemo putabit Damascenum