장음표시 사용
241쪽
CAP. V. DE ENTE SINGULARI ET UNIVERSALI. ast
Rendlim facere putamus, hanc e . DΦ adgredi conabimur doctrinam, quae 'U' 'tanto diligentiorem meretur eXplicationem , quanto frequentior ejus ubique est usus: Certum quippe, immo certissimum est, objecta omnium Gisciplinarum, Theologiam Naturalem si exceperis, esse entia magis vel minus Universalia, nostraeque Metaphysicae esse ens universalissimum I. IO. cons. g. 25. ;Evidens est Theologiam Naturalem sine universalibus principiis & ideis demonstrativam exhiberi non posse 3. 23. : Perspicuum quoque sine debita consideratione singularium x universe litim evanescere omnem in definiendo exadtitudinem, in judicando rigorem, & in ratiocinando indubitatam concludendi rationem. Sudo itaque clarius est caelo distinctionem inter ens uritvertile & singulare amplissimi este usus, & in omnibus Occurrere uisciplinis, illamque proinde, diligentio
242쪽
rem, quam hoc capite tradere constituimus, mereri eXpositionem. a
Enthsn- Quicquid existit. seu aftia datnrigularis δε- s singulare. seu Individuum, Vocare moS est. Quia vero quicquid existit, vel ama datur, omnimode est determinatum 3. 2180, & vicissim, quod omnimo determinatum est, existit s=. et tu.); recte definimus Ens singulare per illud, quod i Omn,
Bene observavit Illustris Wo us ad g. 22 . On-tol. formulas Algebraicas omnium optime illi,- strare notionem entis singularis, si pro lireristi substituuntur notae numericae. EX gr. sit pro determinanda summa progressionis Geometricae
hi x denotat summam, a terminum primnes, bsecundum, v ultimum. Si determinas a, quod sit unitati aequalis, abit illa formula in hanc Σ bv-b l. Nondum tamen x ut singularis
summa agnoscitur; Addo itaque b esse aequato numero ternario. Hinc magis determinata ori tur formula: XT 3V- 3 I. quae tamen e
tiamnum non constituit singularem summam Sit itaque u TT 8 I. Ergo exsurgit formula i , T 3 π 8 IH ITII 2I. in qua nihil adest in-
'determinati, quae etiam summam X, ut nume
243쪽
rum singularem , 'exprimit. Abit. ergo formu-n in singularem, 'si nihil eorum, quae ad illam pertinent, possidet indoterminati, h. e si omnimode detominata evadit. Eodem plane modo dicimus Petrum re Paulum Apollolos entia es- se singularia, quatenus io illis est ratio decidendi orianem quae Uionem, quaecunque tandem de iis potest sol mari, seu, quatenus emnimode determinaIa sunt. .
' Neque luaec emis singularis notio Vexerum Philosophorum effati, inimica de prebeoditur, ut ut ab illis distincte uon sit animadverse Ipse Aristoteles L. ili. Metaph. Cap. IV. hoc modo sin
Unum numero, au singulaxe dicas, nihil interes sit enim hoc pacto sngulare exponimus, quod numeroesi unx' svrversale vero quod in dis e in Pluribus quidem . modis aliquid unum numero Aristoteli dicitur, ut ex L. I. Top. Cap. s. observat sta os in Metaph. Cap. XXXII. Singulare tamen nou quocunque modo unum numero est, . scd eo praeci se, quo Arisoteles L. V. Metaph. Cap. V l. vocat aliquid unam omninol. Et hoc modo illa unum esse dicit, quorum ratio quid i- . latiUa indivisebilis es, ta nec tempore, nec loco, nec ratioue si parari potest. Non quod plane & simpliciter re dividi non pollit, quod unum omni- no dicitur, nam sic nullum compositum esset hoc modo unum, sed quod dividi nequeat in plura. talia, quRle ipsum adaequale sit. Hoc vero fieri nequit nisi ex consideratione eorum, quae quocunque modo ei conveniunt, quod ΟΡ mi-
244쪽
226 CAP. V. DE iENTE SINGULARI
mnimode unum dicitur,. dari possit determinata responsio ad quamvis de eo instituendam quaestionem. Est ergo secundum mentem Aristotelis ens singulare, quod esst numero omnimode unum,.seu, quod est omnimode determinatum
config. 2I7. . Alii PorphFrium,qui Cap. de Specie dicit individuum esse, quod ex hisce constat proprietatibqs intelligit determinationes , quarum coirilio alteri cuiquam eadem prorseus minime
convenit. Porphyrium , inquam, sine dubio respicie*tes S reetius, Disput. Metaph. IV. i Sect. I. Mndoeta Disp. Metaph. IV. Sech. U.& Franc. Bome Spei Dispo log. V. Dub. I. Reia . . l. I. paulo uberius individuum describere amant per id, quod habet disserentiam intrinsecam, nulli alteri communicabilem, sic, ut ratione illius μ' Is repugnet dividi in plura, quorum unum quodquest adaequale idem csin ipso. Hinc est quod Micraelius in Lex. Phil. sub tit. individ. quinque enumeret individui requisita, quod scit . t o sub generibus & speciebus ad certas eXistentiae
circumstantias sit determinatum, 2:do adeoque hic & nunc sit, 3 o) cujus proprietates omnes simul non conveniant alteri, 4: o) nec possit individuum dividi in musta ejusdem rationis, seu, non sit communicabile pluribus inferioribus,
s o de uno solo praedicari possit. Qui litvc Microeliana accuratiori perpendit lance, dc cum Porphyreo- Suar Zianis confert, facilis nobiscum intelliget primum, quod allegat Micraelius, requisitum, omnimodae determinationis titulo insigniendum fg. 217. , esse fundamentum reliquorum omnium, quae potitus per modum consc&iriorum considerari debent, quam trit di- .. stin-
245쪽
EΤ UNIVERSALI. starstincta praedicata, individui quae ingrediantur definitionem. Reche ergo, etiam secundum mentem veterum Philosophorum definimus individuum per id, quod omnimode est determinatum. g. 5ῖ9 in rIlla vocavimus Omnimode leu radividui Persecte eadem, quae Omnium & persecta i- singulorum praedicatorum ah Qt HηtItas. vuntur convenientia g. 39I.). Idem ergo, rigorose loquendo, eousque manet individuum, quousque omnem, ne tantilla excepta, eandam habet, quam antea habuit, determinationem, seli, quotlSque eandem constanter retinet determinationem f. 3 280. Ubi vero alia accedit, Vel, quae adfuit, perit, aut mutatur determinatio, persecte idem manere nequit
Habet hoc consectarium usum npia cxiguum, ut in multis aliis controversiis, sic potissimum in illa, quam cum Materialistis habemus; contra hos enim recte urgemus, quicquid in nobis cogitat, idem manere, ablesuta quadam cogitaintilone, quod erat ante eam sulceptam: Nullum vero compolitum in rerum imaginibus tornaan iadis, sarundemque discrimine notando id om manere in individuo subjc sum, sed intrinsecis a Diici mutationibus; quod ergo iii nobis cogitat, non posse compositum esse sed simpleκ. Sed excipiunt Materiali stre: Si compos tum iij rertini . imaginibus formandis, N earum discristine obser
246쪽
ne sanguinis perpetua, perenni spirituum animalium agitatione, Usuidarum portium mutatione constanter alteratur, singulis momentis feret aliud V aliud, quod tamen nemo dicet, Qui autem praesens, quod allegavimus, cogitat corollarium, haud dissiculter contra Materialistas ostendit, accurate loquendo, non manere corpus nostrum lingulis momentis idem individuum, quum Continuae subjaceat mutationi, &, ut ex sanctorii observatis, circa insensibilem transpirationem colligit Cl. Bemoumas in Dissert. de Nutrit. abis soluto decennio pereat totum, alia su Cedente massa. Sed ut pateat quo sensu vulgus, qui nimia haud raro in loquendo ludere solet inconstantia, dicat se idem hodie possidere Corpus, quod habuit heri, aliqua, hauc illustratura rem,
Accidens pri- Quid accidens in genere sit, mitivum antea explicuimus g. 364.), pari' derivati- terque vidimus nisi una accidens τμ nisi existenti competere sy ῖ67,), illudque omne mutabile esse & inconstans II. 366.). Indicavimus quoque dari ens; vel potius existens, cujus existentiae ratio sitfficiens non continetur in ejus absioluta possibilitate β. 242. , quam ens Vi essentiae tenet 3. 324). Ipsa ergo hujus entis existentia nequit esse. ejus attributum 3, 3 O), sed accidentium classi est accensenda s . 364. , quae tamen, quia nonnisi existenti competunt accidentia,
Prius ponenda est, quam p0nere licet reliqua
247쪽
eis competere accidentia. Recte hinc dispe.1cere licet accidentia in Primitiva & Derivativa: illa sunt, ex quibus reliqui omnes intel ligUntur, quorum exemplum praebet ipsa rerum gqnesis & existentia. Haec vero sunt, quae ab existentia pendent, eamque varie & mutabiliter afficiunt. s 'TI. Quamvis rigorose loquendo non indivia maneat idem individuum, vel tantillo GVm in omnimoda ejus determinatione alia mausi Vmterato 529.) facit tamen vulgi in μη μζm loquendo inconstantia, ut idem haud raro dicant individuum, quod accidens primitivum retinet, licet multa derivatiqa adpareant m Utata.
Hoc senIu dicunt homines se possidere idem corispus trecesimo v. gr. aetatis suae anno, quod vi- Celimo tenuexe, quatenus aeque jam ac antea exis istit, candemque specie retinet constitutionem,
licet re ipsa, ut Physici ostendere volunt, qua internam colastitutionem harum velistarum partium, omnino sit alterum. Simili dietionis genere eandem ad pellant domum, cujus sundamentum & muri, tanquam partes principales,
conservantur, licet reliqua omnia, ceu partes minus principales, pereant. Eadem putatur ci-Vitas, quae ante Centum annos fuit, quamvis alii nunc existant omnes ciVes, quam tu fuere.
248쪽
ipso in singulari assirmatur, ubi dico hunc Paulum esse hunc Paulum dc non alium, seu hunc Paulum bis non existere, vel in binos Paulos non esse divisum. Sic M. Tullius & Cicero,
quatenus utrumque nomen eundem designat ho
minem, de se ipso in lingulari assii matur, &bis sub hac hypothesi existere nequit. Daniel Stahlius in Tabulis Metaph. p. 19. dicit Numero 'unum, seu unum omnino esse, quod re ratione es idem. Scilicet, quod non modo de una re assirmatur, uti aliquod speciale praedicatum de hoc vel illo individuo, sed quod omni conceptu, quem de illo habere icet, idem denotat, seu, quod omnimodam negationem diversitatis a se ipso in conceptu suo involvit.
o vicissim, idem numero esse indi
individua perfecte eadem g. 332.); nullum ergo individuum his existere potest, & per consequens est idem numero g. 53 . . Vicissim idem numero de se ipso in singulari affirmari potest fg. 334. . Non ergo Potest non ens esse singulare, seu individuum β. F28.
Hinc, ut antea audivimus ad sa8. definivit AEristoteles individuum per id, quQd est unum numersi. Hinc etiam Aristotelicorum non pauci vocant illud apum individuale, singulare, hoc ali
249쪽
Prmipti in- Principrum individuanonis est divida attonis id, unde intelligitur cur ens ali
de simΠΦ quod sit individuum, & per quod
individuum unum ab alio quovis differt.
Hanc principii individuationis notionem menti veterum Philosophorum conformem esse, multa, quae apud eos occurrunt, dicta sitendunt, ' licet non dissitear magnam in illis regnare confusionem, quam tamen perbrevi opera eXtricare conabor. Suareetius Disp. V. Metaph. p. 92.
r. I. Disputationem de unitate individuali ejusque principio inchoaturus, haec habet verba: Tria in hau disputatione inquiremus, primum an haec unitas omnibus rebus existextibus Fonveniat, δε- inde quid sit, ac denique quod principiam, seu radicem, in Ingulis habeat. Principio ergo individuationis id denotatum voluit; unde intelligitur unitas individualis. Scotus a. Dist. 3. totis se ptem quaestionibus& in Reportat. super. 2sent. Dist. I a. a Quaest. 3. usque ad 8. multus in eo est, ut probet principium individuationis conis . sistere in Haecceitate, dc cum hac coincidere illud. Barbaram hanc explicaturus vocem, dicit illam esse συςατικην indisiduorum asserentiam, per quam natura S disserentia oeciei ad Ingularitatem contrahatur. Scoti sententiam ad probant Baceonius 2. Dist. II. a 2. & 3. D. 12. Antonius --dreae L. V. Metaph. Q. V. Fonseca L. VI. Me- taph. Cap. V. Q. V. seel. I. Qui ultimus ita philosophatur: Oportet ejusmodi printi um individuationis quaerere ae tradere, ut ipsum totum ad-
. di pust naturae specificae, nec constitutum sit ex alia natura sperisca, ut alio individuationis principio, sed ,
250쪽
sit simpliciter simplex , S ultimum in constratione individui. Et paucis interjectis: Hoc postor pon. 'dendum est is perse principium individuationis, es. digerentiam quandam positivam, S primo incommunicabilem , quae aluncta ueciei per δε eonstituit individuum; quas disserentias alii Vocavi Haecceitates, alii minus baxbare Haeccitates. Secundum Fonsecam ergo & reliquos ea mi habebit principium individuationis naturam, quae eXPonet Cur unum individuum ab altero differat. Haud ignoro quibusdam displice; e hanc Scoti & assecla rum opinionem, juXta . tamen scio eos cum Pacobo Agartini in Exercit. Metaph. L. p. 311. Honningio in Disput. de Princip. indi-vid. Th. I. g. 6. aliisque non negare principii individuationis officium esse cX ponere caussam & rationem differentiae individualis, vel ut propriis Henaingit Verbis utar: principium individuationis esse, per qstod individuum disse Iert ab omni alia re; Negare autem, quod neque nos statui mus, ipsam nazCCCitatem, non -pIicatam dc legitime determinatam, absolvere principium individuationis. Hinc ad mentem veterum Philosophorum recte Chaa inus in Lex.
Phil. sub tit. indivi statio: M. quo aliquid iuintrinsece formaliter est in rerum natura, S per quod ita se habet, ut nequeat esse aliud, procul tabio est principium, a qko pendet intrinsece formaliter, seu individuatio. f. 3 37.
Duplex ergo est principium in- Principii dividuationis, alterum In complexum. individa' alterum Complexum. Illud uod t/ρ's σθrem singularem interne constituit, Vsqq