장음표시 사용
271쪽
sumit Cicero, quando ita in Topicis: In divisono formae sunt, Graeci vocant, nosri, s qui haec forte tractant, s cies adpellant. Iro Luico tu Metaposco siensu Speciem adpellant, quae acceptio hujus loci est. Speciei, hoc sensu acceptae, Confusam quidem tradunt veteres Philolophi definitionem, nostrae tamen, qua rem
ipsam, satis consormem, Porpbyrius in Isagog. Cap. II. g. 3. duplicem adsert speciei definitionem, unam: Species est id, quod subiicitur generi, s de quo genos hoc ipso in quid es praedicatur. Alteram:jSpecies es, quod is pluribus disserentibus na- mero h. e. individuis in quides praedicatur. Uoluit Porphyrius pro duplici relatione, quam hahet species ad genus, & ad individua, duplicem
ejus tradere definitionem. Nos methodum observantes θntheticam non nisi ad posteriorem heic attendimus. Evidens est de pluribus non posse praedicari individuis, nisi quod illis sit commune. Statim ergo intelligimus Porphyrium ad speciem constituendam postulare determinationes pluribus communes individuis. Praedicari in quid, quod opponunt priudicationi in quale , adeo confuse & varie explicant Scholastici, u Oedipo opus sit non Davo, qui genuinum eius eruat sensum. Quantum tamen colligero potui, per praedicationem in quid intelligunt prae is dicationem necessariam, seu essentialem, ut adeo ad quaestionem quid res sip respondere soleant per ipsam ejus quidditatem seu erintiam. Re ergo ipsa Porphyrius cum Aristotelicis, nostrae consormiter sententiae, constituit speciem in determinationibus essentiat ibus, quae pluribus communes lunt individuis. Requiri vero omi-
272쪽
ET UNIVERSALt. 2 3um essentialium in individuis, ad eandem spe Ciem reserendis, convenientiam iidem docent Philosophi, statuentes, ut mox indicabo, individua ejusdem speciei non disserre essentia, sed numero. Cui assertioni usus Consentit Communis. Licet enim Bucephalus & Alexander eo essentiali, quod corpore organi Co in genere Con-1tituitur, inter se conveniant; dicere tamen non solemus, illos esse individua ejusdem speciei, ad id postulantes alterius etiam essentialis partis, quae anima rationali in Alexandro absolvitur, convenientiam, ex cujus defectu Alexandrum & Bucephalum ut individua diverissae speciei collocare solemus.
3 8. sunt individua eiusdem Ait ibutorum
spectet, eadem habent attributa tum rommunio in propria, tum communia, easdem individuiS e.
acci dentium possibilitatesproximas, δε- '
easdem etiam remotas sed condi. ι iovate enunciatas. Quae enim sunt ejusdem speciei. omnia essentialia inter se habent eadem g. 347. , ideoque possident etiam omhia attributa eadem g. 399.) sive propria su rint sive communia g. 3 7), easUem quoque habent accidentium possibilitates proximas 3. goo ). Est quidem accidentium possibilitas remota in accidentibus referenda fg. 38O.)ῆ
quatenus tamen ejus ratio suiliciens in essentia & simul in aliis rebus ab essentia diversis, quae hele conditionis gerunt nomen, funda tur
273쪽
tur g. 377.), eatenus etiam, posita essentiaridentitate, quae in individuis ejusdem speciei' omnino est ponenda 3 7. posita etiam
conditionum identitate, ponuntUr eaedem POS-dibilitates accidentium remotae.
Paulus v. gr. & Petrus sunt individua cjusdem speciei humanae , illis itaque recte attribuimus omnia attributa, quae homini Conveniunt, non solum, quae humanae speciei sunt propria, sed& quae homini cum animantibus brutis sunt communia. Sic Petrus aeque ac Paulus sunt ra- tionales, viventes, sentientes, positant musicam exercere, dc quae hujus generis sunt alia.
Individuis e- ΓΗae eaapv habent attributa j,sis peci propria, eas inque accidentium et eadem cρm- sol bilitates, quae attributorum pr0- . priorum in sarsunt, cu ejusdem sunt ' Deciei. Quae enim eadem habent attributa propria, quorsum etiam pertinent accidentium postibilitates, quae per modum attributi proprii enti inlunt, illa eandem inte
gram possident essentiain g. 4O . , & proin- de ejusdem sunt speciei 9 5 7. .
Qui vis sua intelligit sponte sermonem heic est ede iis entibus, quae pol sunt sub aliqua consiliere specio, praesentem ergo Plaopolitionem non valere de supernaturali dc mylterii plena S. S. Trinitate: Absit enim & quam longis lime absit, hinc incaute colligas: Tres in S. S. Griaita e per- Ionae eadem babent attribata Eropria, ergo Iant e- . or . jusdem
274쪽
. . t quodlibet suam habct essentiam, ab alterius separatam: At tres in Divinitate Personae subsistunt in una eademque e sientia inseparabili, non ergo spectoria formant, nec speciei instar ullo . modo Conlidorari debet Divinitas. In naturalibus vero eximiae utilitatis esse priris sentem thesin jam dudum observarunt ivlatheia . . mali Ci, eX identitate proprietatum ad speciei identitatem colligentes, quod praesertim in Geometria curvarum praei ant, eXaminaturi an haec vel illa curva, ab hoc vel illo tanquam nova. proposita, re ipsa sit nova et prius incognita: Derecto enim attributo ejus proprio, statim intellexere an nova sit figura, an ejusdem Cum prius inventa speciei.
g. 55O. Suo jam evicimus loco, duo plu- Di feren- ravd individua non dari perfecte tig eadem s*. & singula proinde me ἐς δε-
aliquo modo diversa esle 3. S330.
. Plura ergo ista individua.. quorum essentiali Convenientia species constituitur s . 5 7.), in-.ter se differunt & distinguuntur. Originem hinc trahit Diferentiu Numerica, locum ha- hens inter individua ejusdem speciei. & consistens in dis determinationibus, quibus haec 'individua inter se distinguuntur. Hae determinationes in individuis ejusdem speciei di-
275쪽
Numero diversa sunt plura individua sub emdem comprehensa specie.
sie Petrus, Paulus, Johannes, disserunt numero, quia sunt individua ejusdem speciei humanae . Duplicem factu. Scholasti ei numerum, alium dicunt esse Numerantem, quo utitur intellectus ad res numerandas, ut binarius, ternariue - &c. & nihil .est aliud quam multitudo entium in abitracto, qui ergo in relatione ad notionementis in genere concipitur; alium Numeratum, seii rebus existentibus concretum, qui itaqua est multitudo rerum, quae ab intellestu nume- 1 rantur, h. e. individuorum, ut numerus binarius, vel ternarius hominum. Omnia & singula existentia convenire in notione entis in genere fRcile liquet. Numero itaque numerante unum ens .ab altero differre nequit. Neque, quan , tum constat, id unquam voluerunt Aristotelici,ia numero diversa recte statuentes , qui ergo hocia Casu numerum numeratum intellexere. Quod, ut alios taceam plurimos, vel solus ostendit
Bechmannus, qui in Instit. Log. Aristot. L. I. Cap. ril. I. s 3. dicit per numero disserentia intelligi illa, quae ita disinguuntur a se invicem, ut
numerum faciant, v. gr. tres lapides, tres homines. Considerat itaque hoc loco numerum, ut existentibus concretum, h. e. numerum numera tum, minime vero gentium numerum numerantem. Duplicis autem generis. Constituit Bechmannus numero disero, triob Plara individua
ejusdem speciei, ut Alexandrum dc Aristotelem. a o Plura quaevis individua diversae speciei, ut Petrum & hune equum. Priora vocat solo
276쪽
numero diversa , seu numero tantum diverta :polterioribus. praetor numerale, etiam essentiale adsignat discrimen. illa ergo, iron autem haec, per numero differentia potissimum intelliguntur, Illustris LVolsus binas istas numero diveris sociam species inter se conferens, genus inde formavit, ut Numero diversa ei sint plura individua sive ejusdem, sive diversae, speciei. illa ergo ita definivit: Numero diversa sunt, quorum unum de altero in singulari Urmari nequit seu quo-
tum unumquodque propriam sbiiubet existentiam. IS . Ontol. Fateor ejusmodi generalem eXpli - cationem menti veterum non prorsus esse di sormem, juxta tamen fatendum est, strictiorem illam numero diversorum explicationem, nobis adprobatam, veterum sententiae magis Congruere ci simu) inservire variis, apud illos contro. versiis, melius decidendis, Theologorum quoque ita tutis magi esse ad conimodatam , qui uiti jam dicere sueverunt Tres in Divinitate personas numero inter se non disterre, quia es,
lentia Divina, in qua subsistunt, singularis est, nec instar speciei considerari potest. Sed si Wol. Rina retineretur definitio, quia tres Divinitatis personae de se mutuo in singulari affirmari nequeunt, essent omnino distincta individua, quod tamen nostri Theologi non admittunt.
Dicit quidem Damascenus L .ide Orthod. Fid. Cap. IV. dc inde Chemnitius de Duabus Nat. in Christo Cap. l. f. I. Personas Divinitatis dise
ferre numero, statim tamen addit chemnitius eo sentiam Divinam praedicari .de tribus personis, non ut genus de speciebus, nec ut species de
. individuis, sed alio quodam inestabili di incom-
277쪽
2 8 CAP. V. DE ENTE SlNGULARI prehensibili modo: Non itaque in rigore suo sumunt hi numeralem diversitatem, quae est &manet comprehensibilis, sed in latissimo significatu, quatenus ad tres Divinivatis Personas adisplicari possunt nomina numeralia, Unum, duo, tria. Nos ergo, retinentes nostram Differentiae Numeralis notionem, ad illius indolem plenius evolvendam pergimus.
. III. Distierentiae Constituitur numerica differen- Numericae ita determinationibus quibus inguidit s. ter se disterunt individua ejusdem speciei g. 33O. . Postulat ergo aliquid, tui cem to modo in uno individuo determinatum g. 2ota , quod in altero, Vel abest, ves ita determinatum non est 3. 3 . . A vero itaque discedunt existimantes numericam disterentiam nihil esse, neque existere posse duo individua ejusdem speciei, solo numero differentia
Saepius Eontra hoc corollarium peccatur in controversia de principio identitatis indiscernibilium, quasi existere non possent individua, nisi essentialibus inter se disterrent qualitatibus, Scquasi sola numerica disterentia, quam statuunt Scholastici, nihil involveret. Sed ut melius in-t iligatur haec res, adsequentia animum adver
Dimerentia Licet duo plurave individua enumerica in jusdem sipeciei perfecte eandem inter qua m 'habeant essentiam, ad n*mericam
278쪽
rentiam sussciunt determinationes accidentalesct extrinsecae. Qila sunt haec individua ejus dem speciei per hypoth. , habent eaSdem omnes determinationes essentiales 3. S47 j, eademque attributa 3. 5 8. . Sed essentialis
haec identitas, ex qua non sequitur identitas vel determinationum accidentalium fg. 4 I9.), vel extrinsecarum 3. 42O.), salva manet, etiamsi individua. inter qtiae illa obtinet, determinationibus accidentalibus & extrinsecis differaut . Neque ratione identitatis repugnat ut
duo piunave sint individua, nisi ponerentur perfecte eadem 3. 396.); Sed in praesenti casu est quidem perfecta identitas determinationum essentialium & attributorum per hypoth. & demonstr. ,'non tamen ideo identi-rus determinationum accidentalium & extrinsecarum, quae tamen simul requiritur ad per- feetarii duorum entium, quae ejusmodi admittunt determinationes, identitatem s=.4I .).
Fossiunt itaque eiusmodῖ duo plurave indivi-esua existere ejusdem speciei, quae solis inter se disterant determinationibus accidentalibus Ed extriniecis, & inter quae proinde, quia datur harum discrimen determinationum, disserentia locum habet numerica 3. Fiu.); Cui itaque statuendae sufficiunt illae determina
H inc est quod Aristotelici dicant numericam. differentiam subsistere inter individua, quae nul-
279쪽
2 8 CAP. V. DE ENTE SὶNGULARI prehensibili modo. Non itaque in rigore suo 1umunt hi numeralem diversitatem, quae est tamanet comprehensibilis, sed in latissimo significatu, quatenus ad tres Divinitatis Personas adplicari possunt nomina numeralia, unum, duo, tria. Nos ergo, retinentes nostram Differentia: Numeralis notionem, ad illius indolem plenius evolvendam pergimus.
f. III. Disseretiae Constituitur numerica disteren- Numericae tia determinationibus quibus inquid ditat. ter se disterunt individua ejusdem speciei g. 33O. . postulat ergo aliquid, trucem to modo in uno individuo determinatum F. zota , quod in altero, Vel abest, vel ita deter minatum non est 3. 39O. . A vero itaque di. scedunt existimantes numericam disterentiam nihil esse, neque existere posse duo individua ejusdem speciei, solo numero disterentia.
Saepius sontra hoc corollarium peccatur in controversia de principio identitatis indiscernibilium, quasi existere non possent individua, nisi essentialibus inter se disterrent qualitatibus, Scquasi sola numerica disterentia, quam statuunt Scholastici, nihil involveret. Sed ut melius intelligatur,uc res, adsequentia animum adver
: si με tamen inter illa constisuendam disse-
280쪽
rentiam sufflcismi determinationes accidentalesor extrinsecae. Qiqia sunt haec individua ejus dem speciei per hypoth. , habent eaSdem Omnes determinationes essentiales 9. F47.), eademque attributa 3. 5 8. . Sed essentialis haec identitas, ex qua non sequitur identitas vel determinationum accidentalium fg. 4 I9.), vel extrinsecarum 3. 42O.), salva manet, etiamsi individua,. inter qtiae illa obtinet, determinationibus accidentalibus & extrinsecis differaut . Neque ratione identitatis repugnat ut duo plurave sint individua, nisi ponerentur Perfecte eadem 3. 396.); Sed in praestenti casu pdest quidem perfecta identitas determinationum eisentialium & attributorum per hypoth. & demonstr. ,'non tamen ideo identitas determinationum accidentalium & extrinsecarum, quae tamen simul requiritur ad per- feetam duorum entium, quae ejusmodi admittunt determinationes, identitatem f. 4ΙΑ.). Fossunt itaque Gusmodi duo plurave indivi- clua existere ejusdem sipeciei, qute selis inter se differant determinationibus accidentalibus Ee extrinsecis, & inter quae proinde, quia datur harum discrimen determinationum, disserentia 4ocum habet numerica 3. 3SQ. ; Cui itaque statuendae sussiciunt illae determina
Hinc est quod Aristotelici dicant numericam' disserentiam subsistere inter individua, quae nul-