Matthaeii Deuarii Liber de Graecae linguae particulis. ..

111쪽

88 EO, E , ωEMGινυVI. e tam νυπυηάρωειν Cuius signi sicationis ratio est, quod id quod alicui quantitati additur, extrinsecus ipsi

accedit.

praepositio quae plerumque dicitur, interdum teris Vininum loci vel temporis significat . ut apud Latinos, ad pro, usque. Herod. ἐς το ἐξειλε, donec expugnauit. sic dicitur ες usque ad mea tempora. Hunc senium habet etiam in vocibus ἐς το Nin it , idest, in praesens tempus. ω in perpetuum αμ πιυ2ς. in posterum, ἐς δυρο, hucusque Sic apud Sophoclem: ες το ra; quousque; inter o .gati uel pro GH m 4 ες πότε ληξ -λυαλάγκτων ἐτά--θ- νίς exempla localis significationis non desunt apud

Auctores.

ram, exi praedictum sensum habente.&m particula sit V ιιτ, adverbium loci ou temporis cui adverbio additur M. fit A Xenoph. . ' μονυν ες α μῆ χιμωνα amλεώοκ δι-m, τα κ9υονῆα ποιοῖ mi adest,donec quandiu tempestatem vel hostes verentur, imperata faciunt homines Disserta ,ab ἐς M. quodam certum definitumque spatium ac terminum designat, idcirco praeterito iungitur ,ες. e. αἰέμ να expectaui donec venit. γαι propter vim. particulae, futurum respicit, interminatum spatium significat ut si dicamus, ανα θον α ελθη. expecta dum vel quo ad veniat ut in illo carmine, α. Arra

ν τι πίναυ, duae voces sunt apposita neque sermalem noratam constituunt, sed seiunctim unaquaeque suam vim Nidicat nainan, adhuc, Mamplius, vel pratae rea, τών , igitur, vel itaque significat ex quarum vocum appositione transitio continuationi iuncta designatur. Demosth. ἔτι τοιν- ἴσως ἐρουαν atq; illud etiam fortasse dicturi sunt. idem, επτοι, - εἰ μηδενοι μκά. επτα- ξια et

112쪽

βεων. In quibus exemplis: similibus, si 'Ciνω particulana

demas, trantatio quidem remanebit, continuatio peribit.

sativus, ino subauditur, imitativa temporis est vox in se .Quo modo intelligi potest apud Arist. in S. Ethic.

Vbi Latinus interpres, quamdiu secistis uni de fratribus meis, mihi fecistis. n 'φ, pro metri . si ad nomen aliquod reseratur, tunc ἀς articulus est. vi apud Arist. ita οἱ δεκε δύο ποι υτπιτν ωων -καἰ vilip Nλμ. si λα ρα δε ο αρ sic illud δ, ut articulus sumitur cum vero ad nullus nomen expressum re se itur, pactum conditio. nein designat. Quod etiam ἐσgo dicitur, εονασμου τε, varie construitur. minus quidem ab articuli natura recedit quando infiniti vocibus coniungitur Aristoph. ἐσἀτέκοιο μηδένα μέλει, ἔπι, ἐσωτε υτ in id es μὶ τώμων ν. Cum vero indicatiui modi vocibus iungitur tunc magis ab articuli natura recedit praesertim si cum subiu-ctiuo copuletur. ut apud Pausaniam in Laconicis Uie

di suspectus est. exempla constructionis huius vocis cum indicativi vocibus excenta sunt apud auctores Thucydides o μὴ eamωντες σάν βοιωτίαν,α εμD-ροσπντὴς,

113쪽

ξα ορα, ἶσον ἔχου- εξουσον enim legendum videtur in futuro Indicatiui quo modo etiam construitur apud Thucydidem, ἐφ' mi ἀώδεα Minoia ται Quod a oristo indicatiui iunxit Synesius. πνηλιο ειδεν Suαιθροπος φω Γεννά a ραψεν α-το ε ρα ηοιτο idest, qui

in tenebris carceris vinctus detinebatur, in lucem extractus est pactis conditionibus. quare Gennadium detulit.

quod planius de futuro diceretur , ut Gennadium descr- re quanquam a oristus saepe videtur habere vim sutuli, praesertim si adsit vel intelligatur particula . . Dicitur

plum Budaeus, ἐμὲ δὲ α ηδ εχlς fortio τουτο inris Vbi cuor .articulus ad nomen μηἘν reseratur, suam natiuam habet constructionem, nec inter voces extra propriam significationem .constructionem acceptas, quales in hoc

commentario recententur, collocandus est, ut in praesatione operis admonuimus,

Eri'. .etiam in hoc sensu inuenitur,ut apud Synesium,. apolis Σεκ uigo cam πις, κῶς ἐς μησας. σοὶ ρυπιοῦ Mμας, ξηρτάσω σαυτου- νε ηοπας ει α μαὶ idest, in eo quod Quo in loco particula haec cum ad nullum nomen referatur, adverbialiter accipitur. Eφ'ο, etiam legitur apud Synesium, pro U, mendose ut opinor , ολα σου τὸν λατεα ανψυχην , et τοῖτο κα πιμφθηναι φο κοινον γαθὸν αἰθ mi μναι. Vbi librarius secutus casum praecedentis articuli , in eodem formauit

L cum meo iudicio; p' legi debeat quod & ὀὶ - dici potest. idest, ad hoc, ta

114쪽

itiuo nominum construi-ieram verbalibus voci .hus iunctum, respondet mi Dic t Od tamen plerumque

supprimitur subintelligendum. Nam si praesenti indicat iis ui modi iungatur, ut si dicas, εα ιε υἰώ -ω, supplenduest aliquid quod futurum tempus respiciat,puta τέω ποι . , vel umon σω. tunc signiscat donec,& quoad, sic dictum est illud ,ἔως-- ει - ἐράαται. quoad spirat, potest si paratalico iungatur tunc consequens quod erit subintelligendum, prsteritum tempus respiciet. ut εω εζη, τέωe,-rimino donec vivebat, idest, quamdiu vixit, tamdiu id egit. Potest is oristi vocibus iungi hoc modo,

praeteritum itidem requirit. sic siile παθερι νεν ἐω εξε ραψα. Praeterito persecto, nec non plusquam persecto non satis probe iungitur, cum futuro commode copulatur μεῖνονἔωe α ψω. Quod percioristum coniunctivi addito. commodius dicitur, ἔως Hi ραψω, donec cribam . Iungitur αsine. coniunctivo modo ut apud Synesium, ά ηα ν ετῶς αἰ Θ ποι uam G H. εωc αἰα πολ γπιο Videli,quamdiu Nam S coniunctivus modus ταῖς ἀοει υγα con. lienit, vim particularia, in se continet cum de futuro loquimur secus si de praeterito ut de praeterito. nam laereir terita ut de futura loquimur ad tempus quodio duaduenerat in actu, respicientes & sic dictum est apud Sy ne situm: 4φεξης muειναν ra ηιιέ e. ω.άν ἀφυβes τοπά - λαν e. du pelagus desini iret. Vbi sim forma rei praeteritae loqueretur,aωὶάφύβει dixisset sed posito tempore quo manere statuerat, recte per coniunctivum locutus est. De particulam in variis sorinis, d compositis που,

du aliis quibusdam. Cap. XI.

Φ, i in forma dativi singularis articuli relativi, seminini

115쪽

μῶ. πώμης ς π dbesi δε ιων tuo arbitratu disserens sicut tibi visum fuerit. In quo Platonis exemplo iuxta artiaculi naturam dativum Moc nominis refert ac si dixisset ἔαι δεwεῖέα εἴδε. quod tamen verbum ab itinere ad sermonem translatum est. sed saepe pro e simpliciter accipitur sicca Za ex Cicerone. Ηλιμ α - γν, quam maxime possumus,vertit Apud Aristotelem saeue limitatiuuest, & pro qua, hoc est, ut, quatenus politum est υί- νααις λεγε πιι ηρ F.; Gως ημεπιβολῆ G me sis t-ειν ut in alio, vel qhra est aliud, ea ratione, qua aliud

α αξο, fio ουσι - δὲ'i δεν ν,--α rc η est .vi P φι-ου- ς δ ν, ά γ' ordi GHςς. Quod etiam vox praestat quae vox ad nomen resertur. Ic,si particula in sensu limitatiuo, oKθμεροι significat. Habet etiam vita illativam particula haec, ignificat quo, quo circa. ut apud Aristotelem in primo Politic Lia δῆλον - ουκ

e u etli eri ετ ea; εὐεινα τῆςώc et ληθω ὀνο υγι ορ η 10 . idest, quare,vel, qua propter perspiauum est. Respondet Giam πύτι τ' particula haec Quae voces simul positae, catenus, quatenus, vel eo quo significant in sensu limitatiuo Gaasin translatione libri de senectute, ταυτη ριοου ρολλάξω ρο μὰν μει ν , πονο δε occati . Qirod Cicero, hoc beatior quo auctoritatis habebat plus, laboris minus. Accipiuntur etiam voces hae simul positae, pro

αν ποδεπικου. Qui tamen ordo non est perpetuus fgnificant etia de quod, et .vt Gaza ex libro de senectute: aso ἀτοαπύτερον του. υr' in otio orsi ἐφόδια, ,ἐὰ otio e inera λειπεται Quod Cicero dixit, Quo vitae restat minus, eo plus viatici quaerere . Ex quibus exemplis varia ratio

116쪽

. diluinctiva coniunctio, id ψλλή οναι scribitur.quae particula propter sermonis desectum saepe . v

cis sensum refert δε tam affirmativarum, quam negatiuarum propositionum probationibus conuenit. affirmativas quidem probans Onegationem habet subsequetem. vi in Phaed Platonis πα- ιυθ κ ψ φυο τεθεατωτα ονψ λανές το δὲ τ σον. bis cum subsequente negat tua , pro ει δὲ μ accipitur quod si non ita esset, sequeretur tac. Sic apud Aristoph. in Pluto ην ταυταἰί

Cuin autem negativam probamus, si particulas bla sine negatione utimur. vi in primo Tra iam ι:Xenoph. 'μα Nee γ υε υδεμως ληπύεον, ηκει. ἐξ λεγχθε ται οἰο . Vbi particula proci ad verbo repetendo accipitur. ει δὲ βοι ἔρναν, idest, quod si opus capellat. Retriae tautem quΟ-dammodo disiunctivam naturam in hac etiam significatione. duo namque proponuntur,quorum alterum subticetur sic in Pluto Aristoph.-αγώο Ἀποιόν τον εἶ m

; ς', ἰν est enim sensus, aut cogendus est mihi vicillimis ne facere, aut nullo beneficio afficiendus sic ubique particulς disiunctivus sensus in hac signi licatione seruari

potest. Porro quod apud Aristoph. legitur:- ανγλνοιτον G eLEοντ si, γαιῶ a εγι πιαι. Ait uo αἰ Amisa τὸ bi particula si, pro ει Δρι accipitur Nam negatio praecedens in illis verbis ουκα et Θανοιαν affirmationi aequi ualet locutio enim ου α φθανοις τουs ποιῶν, mox, Miam iam hoc facies, vel hoc tibi accidet, signis icat. Eodem modo a particula accipitur apud Platonem in Apolog ουτοι ἄνταχα αγοι - - ελε laci τῖνα κντι L

Inuenitur etiam η οξυ sim ui interrogatione.cuius pars quaedam reticetur, vel implicite in quibusdam praece

117쪽

τες - νθοκοπιῶ ς. Vbi pars interrogationis subiicetur .subauditur enim οἶ θα, vel tale quid oppositum verbo Mνων ν Et in hoc sensu quamuis quodammodo disiunctivam vim habeat, non tamen ad impossibile vel ab suo dum aliquod deducit. Atque ita patet hunc interrogandi modum non parum superiore illo dit serre . illo inquam

apud Aristophanem. πιγασε Graci α δί πιον αἰ ιἀν qui in enuntiationem conuertendus est.

Disiunctivum etiam η in priore membro diuisionis subiicetur ut apud Galenum in Epito me pulsuum. η γα τοι μοι τη ci γ σφυγμο γ εσε vel αυξανο φη, μέδι iuva;

illi membro ουδν ω particulas disiunctiva praeponenda est ut sit, ου A utide c. vel certe illud posterius', proia n, vel α' pexceptiuo accipitur. Praesesert autem particula haec vim disiunctivam, in huiusmodi locutionibus, in quibus subiicetur alterum;

antecedenti applicandum Praeponuntur enim duo quae dam, quorum ii quis alterum neget , alterum concedat necet se est. Quae argumentandi ratio deductioni adab. surdum persimilis est. ad conditionalium argumento. rum formam reducitur. Praeponenda itaque est altera disiuinctiva in antecedenti omnium sit pradictorum exen

plorum . puta in Platonis illo, πο αἰθεμου ψω: lτεθέα ,αον , ηχυ α ηλειν idest, aut concedendum est animam lium anam entia omnia perspexilie, aut ipsam iasi venisse. fiod si detur ipsam venisse, perspexisse quoqueentia omnia concedendum est Xenophontis quoque illud. α' et almi ι uom λησῆιαν. cθανεξελεγχθή- reti ψά δενδρος, Millud Aristoph. ηουκusΘαν G τοῖ is ix ττον , ἡ Ουλ α εχ m πυιον αἰτima an conuertenduenim est interrogativit 6 eques in enuntiatiuu.4 rursus Platonis alterv. M. α πια οοζίαν ποι βεν, η,κam s

118쪽

ορ ς φη . Sic apud Euripidem in Hippolyto Inducitur Hippolytus dicens Ἀλωλα si νεμέων ορ- ὰ ς ad

quid pollutum me relinquis ZAd quae Hippolytus,o sim .

Huic particulae adiungitur,m,αοει λογri, vel α α - Οου Nκον. fit που Quod non solum affirmativum, sed etiam interrogatiuum est; de quibus infra. Qiiod autem apud Aristophanem legitur,η τω πονη- α Γινρύ- ,s, non tam interrogatiuum, quam affirmativum videtur . Cum enim queratur quidam se propter Pluti illuminationem perditum esse,argumentatur alter illucimprobii esse quia enim Plutus non nisi improbos homines perdit, ille autem se perditum a Pluto profitetur: sequitur ut improbus sit, quae conclutio non interrogatione petenda,sed illatione astruenda est. Apud eum de in eade fabula egitur. μίμ υλπιις γε μωπιυλῖμαῖ ψεξον. Vbi apparet η particulam affirmandi vim habere. ipsitque μην particulam affirmative acceptam 'ηλου apponi, Apud Homerum etiam affirmativum estin illis carminibus, δή-ἡρω ταρε αγετιιι Malibi η δὴ τεθνηκε MDνοι Κουαλκιπις ος In hac etiam significatione που particula α β apponicii , ritia που asseverandi nota. De qua

mox dicendum. D accentu vocis η που patet ipsam non esse vocem com

positam, sed mυάορο ῖ κῶς, vel etiam ororas, vel aliter acceptum, η, affirmativo per appositionem sociari. Cum autem, L particulae duplex sit significatio, ut proxime dictum est,mm itidem vociS, quae ex ipsa constat, vis duplex erat. aut enim interrogationis erit,aut asseverationis nota. exemplum interrogationis est apud Aristoph. in Pliuoin δ' in ἔπου η οὐ κηάJια ρ ταῖς ΘωD ad quae

119쪽

ad quae respondet η, ς Αἐγὼ - ου In quibus verba ne ἰω:quae interrogatiuum sensum habent, interro. gatiue etiam η πυ particulam accipi manifeste declarant. ii militer in Nebulis ἔπου legitur interrogatiue, interru pium et hominis interpositione. ς οὐ πή-'ἐΘ' θρυ-:ῆ, που ταν Καρκι. Mς 99ώνων ἐφθέγξα- quis nam est hic

qui luget Θ nunquid Carcini Poetae daemonum quispiam locutus est Quam quidem interrogandi significationem

cum Budarus quoque tribuatia που particulae, exempla tamen quae ad hoc indicandum at fert,aptius aliter quam ut ipse interpretatur,sonare videntur ut infra declarabitur. ea tamen sunt tu ex libro Ira Platonis de Repub υι ηαν ο

m βουλιπιι δ ηαυ u ἐγ-ξ νοησω. id est, ut ide Budarus interpretatur, utrum igitur ego intelligam, cum tu non percipias Aliud exemplum afferte Antiphonte, ad

significare. Porro assciriatiuam quoque significationem vocis ἔπει agnoscit Budarus.quis etre pro nimirum, utique profecto accipi docet arserens at id exemplum ex Demost h. σχει κωττυο ει ἀντων αἰθοzονων G ἡ δε

idest , ut ipse interpretatur, longe utique grauissimum est de homine nec damnato nec conuicto huiuscemodi lege ferre. Post quq quasi ex alio principio docet m γε multo magis, significare ad hancque significationem accedere proxime citatum exemplia Docet praeterea multo minus η, particula significar &τοῦ ο subiungi, ars rens exempla ex Plutarcho Athenaeo. Quasi vero in exemplis quae supra adduxerat ad probandum η που particulo interrogatiuam lai firmativam significationem,

120쪽

non ad eumdem hunc sensum reducantur. Na in eo quod

ex decimo Platonis de Repub asteri, τυ η που , non inter .

rogatiue, sed affiirmative in sensu ironico pro multo minus accipitur. Semper enim particula haec cum pro multo minus, aut multo magis accipitur, affirmative non interrogatiue usurpatur. Nam cum interrogatio ex dubitatione proueniat, non potest idem in affirmationem coli. uenire Notandum aut enit, quando pro multo magis accipitur,directe: simpliciter affirmativam vim obtinere multo minus autem, non nisi ironice significare posse ut in proposito Platonis loco libri x de Republica Inducitur Socrates interrogans eum qui secum disputat, quidnam sis imitatio, se enim non satis percipere quid na sit. ad quae ille nam αε ε - ξι σω ideri nempe ergo inquit ego percipiam. Ex quibus verbis colligit se multo id minus percipere posse est enim integrum argumentum: Si tum Socrates non percipis, vel cum tu non percipias, multo minus ego percipiam quid nam imitatio sit non igitur interrogatiue, sed affirmative accipitur metris particula, in ironico tamen sensu ut, multo minus significet. Nam directe Impliciter pro multo magis semper accipitur: ut in exemplo Demosthenis. Me Gθοφο.

idest, si enim de homicidis iam damnatis tantum studii adhibitum suit, ut causae dicendet potestas illis data sit: vii. que grauissimum esset de homine non dum conuicto huiusmodi legem serre. Cuius consequentis sensus est, multo maius adhibendum studium ut qui non dum conuictus est,dicendi causam impetret potestatem A pertius appa rei particulam hanc pro multo magis accipi in loco illo Isocratis .et που si A OGGe. - α ίς αύς μ' ἰδιο c, o