Matthaeii Deuarii Liber de Graecae linguae particulis. ..

131쪽

ro Keil. cedit ad Graecam formam propositam, si portorium Rho-d ijs locare honestum est, Mermocreonti conducere. In quo repetendae sunt voces honestum est . Quam repetitionem apud Latinos Quoque particulae deberi patet per aliud exemplum quod idem Budaeus affert coris rumpi mores in scholis putant, nam & corruptantur interim sed domi quoque. Vbi repetendum est verbum corrumpuntur . Vacat etiam apud Atticos interdum parti- haec, Gregor ori O - ας ουτος ο --λ- τονήον ἐς Θ ό o P λέ-.Synes. N. GA an Ν λε, . alibi. μειτ υλλέγγι άληθεις. Και, etiam idem per se valet quod .ma, vel ιών, apud Aristophanem in Pluto, A n Ovis λαβα πια-συκινον,

συκινον, pro is σίκινον, idest quamuis debilem Mimbecit lumin fragilem silc ut ficulnea lignum.

Ponitur etiam κα in posteriori parte 4 φ

ξλιπῶς - ου Πανς, ut dicetur ubi de adverbio ουτως agetur.

simpliciter in posteriori parte proportionum qualitatis vel quantitatis necnon in collationibus similium dissimilium, reser nomen seu adverbium prioris partis prordictarum collationum Aristot.in . - --.ἴλωσύ; τουθ οἰ-Θσ6ώατον ρεπιι. Vbi οὐ resert aduerabium σαρος. pro O , vel pro ώς, vel certe ξλ Eικ G ponitur ut sita ι - ianον. Ita, raeque ac deperinde ut significat. quemadmodum apud Latinos atque particula Paus in Atticis, En τύχη βαλών πιψη, δε σ

ο N7ατος,aeque atque liberti charissimus Aristot. κόιτ τρις προπιθας Τληναμ m G Ara tὶ γνῶ ad Goη κ . perinde ut stultos sui isse Theophr. πυssulamio θ - βούκεω, simile est aspectu farno Graeco Incu iusmodi locutionibus si voces ad grammaticum ordinem redigantur, suam natiuam significationem obtinebit. visi

132쪽

το ἶναι σορον ταὶ τῶ των κατηγοριων; Vnde sit ut A si in dissimilium collatione prora idest quam accipi videatur sic Ciceronem a. de Oratore, ac, particula sum esse docet Budarus Ingeniosi enim est vim verbi in aliud ac ceteri accipiant polle dicere, Vbi ac copulativa pro qtiam sele cliua usus est. Accipitur etiam saepe πηγὴ καὶ ut apud Aristoph. in Pluto G και ἔσω ον et mi ην, interpretatur enim quid intelligat per haec verba rusic deαἱ ον qua nihil aliud

sibi volunt quam προηγην. Ceterum voces in quibus f geminari Iuperuacanea esse videtur, re vera autem superaddendi facultatem ha

vocum. αλιι, δεῖ , est illud Isocr. in Panegyr. u

αμοις semet χε si M. Vbi praedictis vocibus in principio coprehensionis transitive,uis est in quibus superaddit ij quae ab auctore supra dicta fuerant,ea quae in proxima

133쪽

IIo THMη Και Γῖπα, MKαὶ Ti. comprehensione de artium inuentione subiecit.

Hm ,&nomvel non autem,duae voces sunt, quae in constructione ad diuersa reseruntur. Quare in formalium numero ut unica vox non sunt recipiendar,ut dicetur,Vbi de ει particula agetur.

α Γυτα, idque, e praesertim, auget condicionem.ut apud Aristoph. in Pluto. Vbi Iouis sacerdos induci iudicens. - ω et πολιμ ου, 6 ῖτα σωτηρος liac bd διὸς. idque cum Iouis&c. Vbi is ταισα auget condicionem. ac si dixisset, Miminime conueniret Iouis sacerdotem fame perire tamen&c in eadem: οι,θβλε- . G mr cηγυναθα ουίς δακουυθῶ καμ ζωοσβιοί si s. i. m

niret ipsos lites & minus καύγλαν των Γλαιπωρομα ν, quid ita quod MuPοφορουσi. a. apud Ciceronem alios classicos scriptores Latinos saepe reperietur particula composita; idque, eadem significatione, qua apud Graecos α ταυτα ut in I. de offf. apud M. Tul. Quamquam te Marce fili annum iam audietem Cratippum, idque Athenis c. Interdum quoque pro tamdi hoc est quamquam, vel tametsi usurpatur haec particula ut apud S. Basil inb

siti φιλοt: Nam ne Elisa cum quidem ut malum conuiuatorem repudiartini, qui eo tempore suerunt, tametsi oleribus agrestibus amicose Xciperet.

αἱ Ni Atqui, etsi formalis nota, ex ψ constans, ut .ma ex α hoc ab illa dii serens, quod metrio

134쪽

Κα τοι. III participio semper iungitur haec tam verbo quam participio: Exempla is τοι sunt apud Aristophanem, ου minis τῆν δήιι ἔα δῖνανωπι μὴ γελαν esse, δακνω γῆ, eυτονμως γελω Malibi apud eumdem ,πως ῖν Σιριων έ η σεν, ζά. Κλεώνυμῖν, - σφόάλα γε ἔσἐm ρκοι Cum participio etiam inuenitur in principio periodi ut apud expositorem Gregorij, n τοι δι γλυκῆα ουσαν την γλυπιν,ομώς

Notandum autem vocem hanc modo e οδ α adhiberi, quandoques aduersaliua subsequitur,4 fit sermo bimembris instar hypothetici, ut in illo exemplo se Γι

Mγκας, ut in aliero en τοι σφόδρα γεισ opera. sic scr-mo reducitur ad formam Categorici, ut apud eumdem in Pluto . πως αἰακηρυssis, Oti νικωντας κοπν. φάν*, υς τοιχνσι λμψλον dis tam ἐχλουτέ argumentatur enim nequaquam esse diuitem eum qui in adeo celebri ludo oleastri corona donat Athletas.Sic apud Aristot. a. Politic. τα-

ύςm λιγκοττνε λεέεν ως μεγι ν άγαθον c. Ac πόλεσnν cra τῶ πόλἐ.ώα ρει. τοι τογε ἐκαςε ἀγαθον σύνθ ευ- ν. In quibus,, τοι continet ententiam, ex qua propositio argumentationis deducitur, το της πόλεως γχειν σωθται πόλιν. deinde subij cienda est assumptio. τὸ λανἰνουν τM πόλιν ου σωθά αἰαιρει . Vnde sequitur, ora το λια ἰνοῖν ταυπόλιν ουκαγαθον, quod ibi intendit probare. Dil fert praeterea a. plant,quod illud aduersativum btummodo et i; hoc etiam illativum seu collectivum. Quarum significationumodo alterutram modo utramque praesesert Porro vis aduersaliua nonnumquam manite ita est, ut in proximo Aristoph. exemplo. Plerumque vero quia ad reii otiora resertur, non adeo perspicue apparet ut apud Xenophontem lib. 2. δαμνQ. Cum Socrates inuectus esset in eos qui amicos contemnunt,subiungito τοι me ποῖον κτημα αλ α εαλλο ψος φιλοῦς ἀγαθος, ου - πο-ω κροις βουν φανείη

Ide st

135쪽

idest, Atqui cui narri possessioni comparatus probus amicus no multo melior appareat'Quibus intendit Socrates damnare quod homines illi faciunt,& simul rationem reddere quare id minime facere debeant. Nam propter vim aduersaliuam,destruit praecedens quippiam, eluique oppositum ponit una cum probatione destructionis ut in

proxime dicto Xenophontis loco Vbicua φωνη πι- proposuerit male nonnullos homines parui a Miccis face. te, subiungit quod dictum est τοι μαιον κτημ 4 c. quibus inseri minime conuenire amicos parui facere, quo refellitur id quod proposuerat, ac simul affertur ratio, quamobrem amici magni faciendi sint si interrogatio

γονυθος, εἰ Πων φοινε η . Apud Aristophanem etiam vox res collectiva cit, conclusionisque illativa in Pluto: bi cum πενὶ exposuisset incommoda vitae hominum affutura si diuites omnes fiant, dixissetque, ceti δοι ἔλου c. v - &c subi jcit, Ῥυτοι πι χλεον πλουτειν

ααντων τούτων λαροῖντα c. ac si dicerer, a cἶν εον, velao, αλεον, idest quare nihil iuuat diuitem esse si bonis illis vita careat in cuiusmodi situ posita es τοι particula VPin; sic, nisic adhibetur ut dictum est. Ponitur etiam post longas narrationes interdum ad simpliciter exponendam sententiam aliquam seu iudicium & censuram de supradictis faciendam ut multis in locis apud Isocratem in Panegyr quorum cille est, in quo cum multis

λα, ι.εις mi ι μηδ αυταὶ ἐαυ- νέα ἶ die. subinde cuquaedam alia contra eosdem attulisset, moxque suasisset quid ipsit agendii esset ad Graecorii animos sibi conciliandos. priora maledicta delenda, infert Greid τοἀφία Ir qui

136쪽

In quibus omnibus locis imilibus et Madue satiuam aliqua ex parte vim retinet. Quandoque etiam m-λγικας positum,praeter vim aduersaliuam, argumentanis di quoque signum est. Vt saepe apud eundem Isocratem in eadem oratione. Vbi cum de Atheniensium nobilitate Mantiquitate disseruisset, ut probaret Imperitim Graecorum illis conuenire, subi j citi vi i is id cudi in μι γααυ- sacντας φαινεο O. li quibus implicite continetur conclusio annexa maiori propositioni in supradi. cstis verbis contentae, Graecorum videlicet Imperium ad eos pertinere qui talem originem habuerint . cui propositioni addenda est a Tumptio, siue minor ex supradictis, Athenienses videlicet huiusmodi originem habuisse ex quibus insertur, ad Athenienses pertinere Graecorum Imperium. Et infra antiquam nobilitatem Atheniensitim probas, o G Qὰ τυα -- λι αλ ί ν η ἀὶδ m dioeαιαυρει 6 mrasi Ggλην---οκει &c ex quibus coficitur maior leu propositio argumenti, hoc modo: quae Deoruresponsis affirmantur,4 Graecorii decreto sancita sunt,

his maxima fides habenda est deinde subiungenda est assumptio ex superioribus colligenda Quae ego dico de

Atheniensium nobilitate, Apollinis oraculo& Graecorudecreto sancita sunt. Quod quidem assumptum non exprimi rur, sed ea tantum ex quibus id probatur recensentur. Vnde sequitur his quae de Atheniensium nobilitate dicta sunt maximam fidem habendam eme sic pluriniis alijs in locis, qua longum esset recensere. Accipitur etiam ut AS, &έmιγα -ογκώς, cum quadam indignatione Isocr. in eadem oratione. Vbi cum Persarum Regi omnia ex sententia succedere dicati topter Graecorum discordias, & incuriam, nonnullaque

exponat qua eamdem ob causam Re i accesserant, subi j-cit, a si ιτοι τινες Θαπι Ocn μ εγεις si βατ λέως mea γοων potest tamen hoc aduersariue etiam accipi, ac si dis

137쪽

Ex Bucheo nihil aliud de hac particula habemus nisi

atqui, versi,& sed, significare. ierat particula interdum eamdem expressam esse a M.Tullio tum pro quam- qua accipi aduersativa. quae quidem vox nos aduersatiua, sed ut figurata aliquando accipi videtur apud Virgilium, cum dicat,Quamquam o, si solitae quicquam virtutis inesset.&apud Ciceronem in Dialogo de senectute, Quanquam o Dij boni, quod N τοιῶ θεοὶ χανα αλι Gaza transtulit. Praeterea pro, quidem, hanc vocem Budaeus nonnunquam Latine dici testatur ut apud Cicero. nem. Et quidem cuius temperantia fuit de M. Antonio dicentem, maledicto abstinereὸ μ τοιχιακ ἐγκροτε πις c. Item collectivam esse particulam ut Γίνυν ωτοι γειά, id. est proinde vel itaque Quibus omnibus signi sicatis exempla utorum applicat. quae quidem significata omnia ad ea quae supra sunt a nobis exposita, facile reuocari possunt. Interdum etiam tacitae: subintelligendae obiecti ni satisfacit ut apud Aristophanem in Pluto Inducitur Liciς, dicens, taουδις αξ οι Ad quae v. Γνοόρυγε It,

δῖν ορδν eu ηκαν ἔμπορος εΘυσπν εμον, σωθείς. In quibus vox ηαι τοι aduersaliua ut vi uta occurrit ad id quod obiicere posset aliquis, homines videlicet non solere sacrificia offerre ad quod sacerdos, atqui, inquit, cum essent pauperes hoc agebant. O . aggregatum ex O iis L aduersaliua particu la aduersandi signum est ut κοιτοι Aristoph. in Plutor

cum Plutus caecus de Ioue dixisset, ουτως κεῖνος τοῖσι Hη,

m φλνει respondet Chremylus, μί- ωGκ Κηπάγε τυῶτα , νεα idest, atqui propter probos ab hominibus honoratur. Sic alibi in eadem fabula. Vetula quaedam inducitur

138쪽

T . o. I sducitur querens se destitutam ab adolescente,eo quod diues factus,eius desereret consuetudine. verba vetui sunt x, uta πότουγά μέρια ε τί Θυραν ἐβάδ ἀμ-Gἐul . pro quo τοι dici poterat, τοι - ἀγε c. Vbi stμlis, non ad ea quae proxime dixit is qui cum ea loquitur, sed continuantur cum his quae ipsa supra dixerati. Θ,

mιι. idestin praeterea dixit haru& haec. Atqui ante hac quotidie ad fores aduentabat meas. Vbi cum ad remotiora reseratur haec particula fit ut vis aduersaliua supprimatur.Sic alibi nisi luppleatur aliquid in sensu fieri non potest,ut aduersaliuam vim retineat ut apud eumdem in eadem fabula, inducitur quidam ad sycophantam dicens, m ταχως λινόπον ἔπιιτζατόλυσα . Ad quae sycophanta, se ut me σξθετ εμυή Θαις βουλό ος atqui accedat ad me vestrum aliquis in quibus subintelligendum est adsensus integritatem, quamuis adeo audacter mihi imperetis ut vestem deponam: calceamenta; accedere tamen ad me, manus mihi inijcere nemo vestrum audebit. sic paulo infra cum sycophanta dixisset.

Ad quae alter. HμGaz- τί χανοχ α τί uuli A. α-Fεχ.idest,ut sint haec quae dicis, tamen ad balneum te velociter conser. Qilorum verborum sensus est,Quanquam adeo nobis minariri nihil tamen proficies: quare ad balneum te conser. Et infra in eadem fabula inducituria sic dicens , ἐγὼ A n ποιω, Ad quae Καὶ ων, ται μαιας τον Θεον ἰάλυσο α της κεφαλῆς eερ post quae cum ηοραις nonnulla interposuisset, ad eaque respondis. set Ἐπιων,demum ὀαπίων, --mia μου τανακάα ύτου ποιουm in quibus is μου cum superioribus I. Iis verbis continuatur, inlici αλιυς βιον θυα εα mirarαλχ c. s. idest, ollas quibus Plutum Deum statue.

mus, super caput gestabis. quamquam ollis istis contra quam reliquis accidit.

139쪽

Videtur etiam accipi pro Q α Hul, in eade fabula Vbi inducitur sycophanta qui dicit de se, ori dν φιλ

λις- χω quibus obstans alter interlocutoru, dicite φιο λις, Hη ςppost quam interrogationem urget Sycophanta, ουδὶ quae Sycophantae verba eueristere intendens qui cum eo disputat, subijcit, η,. ἐ- quorum singula cum negasset Sycophanta, .consessus esset se ex curiosis negotiationibus victum qu rere, insertille, πως ουδασείης - τοιχωρυχs Quorum verborum sensus est, si tu probus vir esses,exerceres utique aut agri

culturam, aut mercaturam aut artem quampiam aliam,

sed nullam harum exerces, ergo fieri non potest ut vir probus sis Antecedens Me versio eius continetur impli. cite in interrogationibus γω ς I.;- c. quibus extorquet ab aduersario contestionem antecedetis euersionis autem signum est vox δμlia , quae pro ἀ-αὶ μία accipitur, ut dictum est consequentis autem illatio cum interrogatione fit in illis verbis πως ova ad NH. τοι Potest tamen ita μL, aduersatiue etiam accipi, uto τοι pro destructione eius quod dixerat Sycophanta se probum virum esse ut dicat qui contradicit. μαι et

γωργος ει ου εμ7προς c. atqui neque agricola es, neque mercator qui tamen sensus ad supra dictaam argumentationem reuocatur. Vnde patet particula hanc modo simpliciter aduersaliuam esse,modo cum argumentatione,ut

dictum est de νυ si particula.

Iam enim alibi quoque adnotauimus, particulis sere omnibus praeter natiuam vim ignificationem, qualitates etiam alias quasdam accidere quae non mutare, sed augere cuiusque significationem dicendae sunt ut deproposita particula dicimus, quae cum aduersaliua sit,tamen praeter vim aduersandi, fit ut interdum etiam ratiocinatiuae locutioni seruiat Ponitur etiatam: Una ς particula

haec cum rem insperatoin de improuiso accidentem signisi.

140쪽

gnificare volumus tunc vero aduersaliua vis supprimitur propter desectum cuiusdam vocis subintelligendae ut apud Aristoph. in Pluto Anus illa superius dicta inducitur dicens κω ulti M. Gάκιον αδ προ πωτω cuius locutionis sensus est Quamquam ego minime sperabam adolescentem ad me amplius rediturum, attamen ipse nunc aduenit. In quibus omnibus huiusmodi locutionibus si suppleatur aliquid, facile aduersaliua vis huius particulae semper apparebit. Adhibetur etiam in principio clausulae pro 'ἀulia . ut apud Isocratem in Paneg. Vbi cum probasses Athenienses auctores hominibus suisse bonarum artium,&agriculturae, postea, quia posset aliquis dicere, quid hoc

tanti reserti subiungit Isocr. να ut 3mi et es κει nuῆς τυγχαν τηλικουτων ἀγαθω vim α' πν δεδάαώ. uisensus magis competit αMαμά particuloe, propter αμα derivationem ab α' nomine, ut suo loco dictum est. quo

fit, in hoc hae particula conueniant, quod superaddendi sensum habent, propter i rivi in notionem, quibus primo haec vis & notio inest. καὶ N. δαὶ δὶ, vox, ex νωδε constat. in qua si tametsi subiungitur, eo quod natura nunquam praeponitur, tamein hoc aggregato potior est. quippe cum tota vis aggregati in eo consistat significetque idem quod ἡδε , idest ia mox Aristoph. in Pluto, ita βα , idest mox, iam iam pergam.& in Auibus, α δὴ νω πρωπι δ Acratio. Vbi si per se idem quod a Vi praestare posset hoc modo. πια, SP Cli διδασκω c. ac si dixisset, ηδ τοι δώσκω. Demost h. - τησώμ ης-δῶ--usMναοι υνον εν ἀτειπαν, ὀ δὶ, - αιρεληλυθα ερρο A pud Platonem etiam/ύ λε pro iam iam dicam inuenitur. Eodem fere modo accipitur vox Vita in illo Dentosthenis, ιος ἐώ πόπρίς π μποντα πεισοδ λυπή-2, is δὴ - θ'ουτως εντα.Idest ut Budaeus interpretatur Quasi vero siquis