Matthaeii Deuarii Liber de Graecae linguae particulis. ..

91쪽

ι Δη .ωΔη inter rogative proserenda est: Nam xinterrisgatiue transitiones fieri nihil prohibet. Quae causa sui cur Budaeus interrogationibus δὴ particulam inserendam censuerit, cum tamen potissimum transitioni seruiat cui accidit interrogatio . Accipitur etiam saepe et a re, iniae . Iungitur huic particulae etiam adverbium, ποτε, αοει λγικον ἐγκλινο Τρονδε fit e re quod nunquam per se consistere potest, sed semper subi jcitur articulo alicui relati.

Do vel nomini,aut adverbio itidem relativis hamis, 3 δήποτε ς πὀδ-re,on Is ,ου δηποτε, ἡ δίψα, ωοπου δή tmnare. τοτε similiter in reliquis casibus4 numeris omnium generum .exemplum usus, eli re, est illud, bis seu δὴ ina, τήσαιτο νυπειν --gice . cum Quid vis doceret. idem per Omotu dici potest.sic οἷος δε ποτε, οἷον ἐωνο- τε,οπού ποτε ,ο τως. e. Postponituri interrogatiuis tapronominibus, quam ad uerbijs aggregatum δε- , ut τι

ψη diras, τῆ ,βεβ ωπικοῖ, Uis Pnκου utriusque naturam referes adhibetur enim in assertionibus in quibus rei e Ase quoddamodo subest . ut apud Demosthenem, in ιη εμι που πιθ'3N.meminittis enim utique, vel nimirum. Qua tamen asseveratio in V υόν conuertitur est enim ac si diceres, meministis enti ut opinor sic δήποdi apud Galenum, n- αι νοσου ἀπιοMiουδεν Azra, id est, nihil credo. Interdum apertius apparet P.σγρος, ut in illis Plutarchi de Phocione. - δέωο παντας τοδὲ- Nους τον λορον Γ παφεις το&πιοῦσα, Mariν: οὐδ που - κον τιλεγἈν ἐμαυτο, λέληΘ ideli enim vero haud credo malum quodpiam verbum imprudenti mihi excidisse Idem in Cicerone, ου ηπου αμος δειπνῆσWπα επι βουλετο . Nempe haud opinor Vatinium quoque apud me coenare velle.quae locutiones interrogatiue etiam proferri, 4ntelligi interdum possunt. Sicut etiam apud Aristophanem in Ranis.4hon. Mχες υm M. Ab ου δήπου ιιαφUM

92쪽

δε ηειν, quasi vero,adverbium quo utimur,cum verisimilem siue fictam causam designare volumus cuius loco

ΔηG, particula confirmandi vim habet Aristoph. e. IN.

93쪽

phonte: πολυα δ γόν ωντων πινων am αυτ a κουρν, ηροριυ. Docetque sicut negatio .epe abundat, sic etiam a stirmationem redundare. Quod ut concedamus de Gravere dici, non tamen de affirmativis in uniuersum con .eedendum est. multoque minus de proprie dictis affirma. tiuis Sunt enim propriae affirmativae, quibus in responsionibus utimur, quales sunt,νω, κομι. 1. V a sim νυγ, dimis δεδροῦν, & nonnullae aliae quae ab assertiuis dit ferunt, quod assertiva affirmationem adiuuant, non autem efficiunt .Qua vero notae iurandi sunt,& adiuuant Messici ut. Porro sicut affirmativas nunquam abundare, seu vacare asserere possumus, ita ut nullum usum sensui aut locuti ni praestent, sic MAτα in supradictis exemplis non penitus vacare comperiemus. Nam in illis Demosthenisini a Mis , vox δῆτα,equidem,vel & quidem vertii test,& locutioni qualitatem quandam confert quam

θα- verbii per se praestare non potest. In Synesi quoque exemplo vox At prosecto significat, vel pr acci-cipitur, ac si dixisset. δῖ iri, idest iamque tecum colloquar. Sic apud Xenophontem , Ny δῆτα σε - , iamque interrogabam, idest intcrrogare coepi. Nam pro δε accipi particulam hac, ipse quoque Budaeus testatur, citans Aristophanis verba illa in Pluto, mi his σοι simu χαψω, idest, quam tandem muliam irrogabo tibi & apud Athenaeum, δῆr Ira δεδοί τε, quid nam, vel quid tandem . hoc idem e seήν, videtur sonare. τρυγ. ἐγω in δόρατα τρωτουνήσομπι Δορυξ πόσον δίδως δὴ ,pro, ποσον δή aim;

ια, accusativo iuncta, causam significat, ut apud Aristophanem in Pluto. λέγs; διάθυουm Anc, sic δίεκεινον,puta ι σωκράτην.Quae locutiones sic dictitur,

in me, vel in te, vel in illo est. Demolli, επει δάγε υμώ ς Ud, ne a α Σαλωλει τε quantum in vobis suit quod etianu

94쪽

Δια ωΔ'ουν. βαν. 7 letiam, 'er vos, dici potest nam Latine locutio hae ea dierbum dicitur, ut recte annotauit Budaeus sic Ovidius dixit: Ipse quidem per me sospes tutusque fuisses. Plautus at tum aegrota, si vis per me quidem aetate quod δὲ uia. Graece diceretur. Dicitur hoc idem ter adue hium ἔνε α genitivo iunctum Aristoph. ΛάEε δ - γδε

apud Herodotum.cγωας ac ιν λυτῶν carix ιδὼν πξει- πετο Quod ad generis nobilitatem attinet.

Λ ἴν, pro, ἴαως, exin,&ουν ita dicitur ut pro ά δμωc apud Platonem in Apolog.αM'ω δυμονιάννιιιι ι,. Vt dictum est ubi de αμα agitur. Sic δ' ἔν. Plutarch. in Galba . χαλεπως MO M , επι σεδ - παπωτα μύκρα πρωτον Γάυλβm vita . idest vix quidem & aegre; tandem tamen militibus persuasit ut Galbam pronuntiarent Imperatorem . Vnde patet non compositam vocem Rui, ed e . O duas voces sibi appositas esse, quarum A, coniunctio praecedentem M respicit. Vide voce κύο LO' Δουί,etia pro γου ut in probationibus accipitur Aristoph. in Auibus βὰλ τον , ξον λαβών, σχάγνω φεμ αμ'οι-mέναἰ mori νὴ Γαλου. κληm αι Γν ἐδομην οἴκοι id M. Vbi per haec verba meέσο δε , probat se velle abire De particulis E' , M, ,e: cum compositis. Cap. IX. δὶ κτivi συνδεσ me, vocatur a grammaticis est quex conditionalis, eo ab A disserens, quod hic cum posterum tempus respiciat, subiunctivo iungitur. Vt, εαι

ter, sine res peca tempori alicuius nam omnibias fere temporis partibus uirgitur, ut de ipso dicetur . Dicitur interdum tacum vel εξαίαλο ue supradictis peten

do,ut apud Demosthenem H M. δου Θαρρ φλε ns

95쪽

ὲώ n principium est responsionis ad praecedentem obi ctionem quae cum negativa sit, affirmativam responsionem requirit quemadmodum si affirmativa esset A

φεισο ερο ν ξοις τυχη . Vbi D, subiunctivo iungitur

ι, particula condicionalis in locutionibus ex antece-Mdenti&consequenti constantibus,voces omnes antecederitis praecedit, tametsi antecedens aliquando praepostero ordine consequens subsequatur. Vt apud Demosthenem, On F αδ 1μώ- αδ εμ αν- ἐμνυ γέρραφε. In huiusmodi itaque condicionibus, omnibus temporibus indicatiui modi iungitur puta cum prae senti, ει--φει, εἰκος υ σου cu paratalico, δι δε λανθ meti. δε αὐασήλγεε cum praeterito perfecto, ut in exemplo proximo Demosthenis, On π αιδικη - - α ἐν λαιῶσερα , ειτ mge ἐψυγέπαφε Vbi ἐν em puto scribendum esse.& sic esset plusquam persecti exemplum cum Aoriis

ω δ εναταξω, ori ο ν. v. Ethic praeterit persecti exempla cum ' non desunt apud auctores puta si in exemplo Demosthenis antecedens esset de re incerta,& conseques pro certo poneretur, tunc dixisset, ει γέρραφε, αξ εμου,

τερος πατερο ταλειψετο . Non autem indicativo optativo, sed etiam subjunctivo iungitur. Vt clare patet apud Galen. a. de causis pulsuum M Aran σφαλη et tria Gέον αν, ses: ταυrη τίς ἰπν . Vbi vox σφαλλη subiunctivi modi est nisi quis, ψ αλή contedat scribendum esse. Non

96쪽

Non semper autem condicionalis estia particula, eona do quo in argumentis hypotheticis adhibetur.ita ut posita condicione, sequatur aliquid. Nonnunquam enim in narrationibus recipitur post verbum ερρατῶ, sua synonyma: tunc praetenti iungitur Aristoph.in Vespis, hiG-ιου ροθίςαμοι τυρ mo. Quae obliqua narratio no nunquam recta fit, mutata prima vel etiam tertia persona in secundam. Vt Actorum cap. primo Oi, J ajὸξ

ola νεις τί βαMλε- c. Minde sat ut interrogatiuuesse videatur propter serinam locutionis Iungitur citat in Optatiui modi vocibus, cum de re sutura inducitur quispiam voluntatem, vel sententiam alicuius explorans, Θ.GM FB M τώ Ami, utrum rem esset aggressurus, vel ,aggredi vellet. Geminari etiam seu iterari particulam M annotauit Budaeus apud Xenophontςm in Oeconomico ο δ'ώ vi τυ g θο, ις σου, s u mi ἐμοὶ λαμο σε γησα ulla

ταθεν ει λαβειν, ουκ εμεμφου μοι cunis exemptu secutii esse Ciceronem secundo de Oratore docet Budaeu, Qtia tamerepetitio in dicto Xenophontis loco iure suspecta mendi haberi potest cum in tam breui periodo fiat,quae alioquin in longiore admittendaaesset Apud Aristophanem in Ve-

ι ἡ πνισοψ Gesor; . cujus particulae,sus in huius modi

97쪽

modi sensu rebus dubijs proprius est, quas tametsi credimus,pro certis tamen aftfirmare non possumus. Vt in illo exemplo: 'Cκ . μος ι γ.M --ti moris

γις me Asm ηδε αΘηνω- πολις. Cum vero res ceristae sub condicione proseruntur, tunc actus ad potentiam reducitur. Pro utinam etiam accipi vocem, μ', annotauit Budaeus.

In quo sensu ab Mθε adverbio per apocopenderiuari videtur. Vt apud Platonem . de Repub. ἔν ἐώ - σαρμα ε επις ἡδες,-- - φει σνς ει si ἔφξο εοῦ pro Mosomum, ut, si, apud Latinos. Virgilius 6 Aen. Si nunc se nobis ille aureus ilice ramus ostendat pro utinam se

ostendat.

mauis intensivum sensum habet, ut imo vero eXem

98쪽

Imi enitur etiam cppro ειθε ab eodem OG formatum, in ει ι τελον, pro α φελον. Apud Platonem libro de Republica.

DI A ιη vox exti in condicionali, , negativa con stans respondet m. M ab , cum repetitione verbi subiecti insti& sic iuxta sui ετυ ori γαν, quod si non, id est, sin minus, significat. in hac significatione saepe in deo ductionibus quas vocat ad impossibile,vel inconueniens, affirmativas propositiones confirmat. meis οὐ autenegativas ctiam probat in eadem deductione ut apud Aristotelem. δελ- δ G λεγγν έλη- ρου res βου-Tu τανι nοι πλαυτί Gnimes, . Vbi ει δε μη pro, ει δε, vel, ει, surpatur, cum repetitione verbi praecedentis ut sit sensus. M GA Ut , idest quod si quis contingere affirmet, sequetur c. tunc, Iiμi , non ad verba sed ad sensum resertur ut in proximo loco Atistotelis, non ad verba Gδεχται ἀληθko, reserendum est, sed adsensum auctoris. Quod nisi ita se habet ut ego dico, sequetur c. Sic apud Demosthenem a is σ

usurpatur Apud Gregorium Proprie n εἰ Al respondet.

inti c. Sic Cicero Sihortos inspexeris, dederis mihi quod ad te scribam: sin minus, scribam tamen aliquid. Respondet itaque vox ruini voci ἀρδμ in contradictorijs partitionibus. In simplicibus autem partitionibus in quibus non contradictoria,sed diuersa opponuntur,πέω go, non ει δὲ κη, sed Min respondet. t. μυ τόδὲ εἴ me,

negativa positiones subsequitur cum repetitione verbi praecedentis Additurque interdum miti l particula αρας mo, ut apud Demosthenem si HJίου-ch αυρεθ

99쪽

praecedentibus repetitum ut sit, δαρα ὀβρίζοι, quod si pergat iniuriam facere quandoque loco Mel 'αρα, αἰ Asubsequitur negativa positiones.

f, I, sormalis nota, quae o M. dicitur idest,sisi quamuis, quanquam eiu simplici condicione sit con . dicio positiva. in qua voce, aeri coniunctio suam Vnponit significationem, &formali notae cedit. Nonnunquam, ta H materialiter accipitur, tunc is suam exercet signis ficationem ut apud Chrysoloram de formatione dativi pluralis . declinationis, εἰ του or μrω- in i eri , , προσωβρυτα , mitis λευθεῖ Γλ'Is c. . , θογsti, stiti τί ἡ .ein G, ηθαυneis.idest, quod si nomen ante, i, finalem dativi singularis nullam habet con nantem, tunc pluralis numeri dativus, ante, ει, finalem syllabam ana. plius litteram, assumit, modo haec nominatiuo quoque

insit. Quo in loco est, duae voces sunt sibi appositae, nec, si,sed sit,& vel, si etiam, vel, quod si,significant in qua appositione τα, M superaddedi vim habet Signisi catetiam, si modo, addita αρα particula coniecturali,& idern

se si modo significatio aliquae stellis haberi potest. de

obseruatione stellarum in genituris loquens. Idem alibi.

Da μη, nisi, condicio negativa est, in qua μη verbo clausu lae tribuitur. poniturque in antecedente condicionaliuratiocinationum nec non simplicium positionum . Vt in Eclogio illo quod Alexandro tribuitur, ει μη λεμύλος

Δι ηι α. . ., id est, nisi Alaxander essem Plerumque

100쪽

rumque autem quia praepostere efferuntur membra liv. iusmodi locutionum, fit ut membrum quod natura ante. cedit, secundum locum habeat Demost h. ωκ Γ Γυ-

gnificationem Aristoph. in Vespis. Hi του ψον ὀαῖον ου-κέει μηθιε. pro Γλην ε θιε. idest, nihil aliud tibi agendum quam comedendὶIn quo sensu δ αῖ τώχλην, πύ etsi subiungitur .fit initi ει μη De quo suo loco dicetur . sic κ τις ει μη . Luci an diu. το ς εἰ μὴ τία Ἀπολ υμώ ς oi PDetrimπευου M. Vbi mi, nihil negat. nam nec verbo tribuitur sicut enim in supra citato loco Aristophanis μη. non tribuitur Urim non enim praecipit ne vetat quo minus comedat, imo suadet ut comedat: sic apud Lucianum, , M. η, nulli verborum quae in clausula sunt competere potest neque enim MPmctant ,

nec a i rimo υχ, o dici potest. Quare ut, ει δὲ μη, sarpe pro M.Aconditione affirmativa accipitur. Vt de ipso die tum est, sic in sensu exceptiuo το ει μη pro, ει, affirmativa conditione ponitur. Nonnumquam etiam propter loquendi modum,exceptiuum sensum videtur habere . . μη,exe cereque μη negatiuae significationesu: quae tamen verbo tribu ia