Matthaeii Deuarii Liber de Graecae linguae particulis. ..

81쪽

αυῆ , ἐσυ ομί-αφα ἐγω idest a contrarijs indignabunde colligit, quod si illi se pessum datos queratur qui adeo molliter cubarent & delicate degerent, sequitur ut ipse salutem commodum consequeretur qui super sarmenta ad moeniorum propugnacula cubaret. Potest tamen causativus sensus seruari ut concedat ironice verum esse quod dixerant legati, se scilicet pessum datos nim ij deli. cijs. Nam se propter aerumnas salutem consecutum esse, Planior tamen est prior explanatio. Γή etiam aduersaliuam vim praesesert in dubitationi. bus negative cum interrogatione prolatis ut apud Ath nasiva. τοις meἰς Hsογν θώ1 uom. νος χάειν οἰ- inust HotasM ποα si αυρου Gagapἀ-ιου - .τῆς δὲ λῖγγὶ τἈν-

draret quod sequitur, α γάρ m . De particulis Γε, Psit, puti Cap. I. νε particula at, saltem,& certe significat Aristot Io. Ethic.τῶ σφε nem τέ M. -- ετί- μαλλε

82쪽

βλασφη. M. Si non summa, at par quaedam, vel certe pars quaedam. Hoc idem significat αλλα coniunctio. Vnde amiabo Ai Μηουὶ quandoque iunguntur.Vt Iliad. R . αγλα nidi κού οῖρα, εο η.Quod etiam interpositi ne otia interrumpitur fit ά OG γε.Iungitur , OG b πικώ in hoc eodem sensu,& fit G.de quo intia. Γε etiam pro παῖ accipitur in probationibus a signo Isocr. in Paneg. de Persarum moribus loquens --μυ

σαν Significat etiam idem quod ἡ ο- idest, imo ut in Equitibus Aristophanis, interrogatus quidai α πικ

iurio nego me surtum fecisse. In qua significatione habet vim superaddendii ut sit sensus. Non modo suror, verum etiam periurio nego.Vicissim δε arei, pro γε apud eundem. Vt de scata dicetur Astruit etiam a signo vel exemplo, vi

trahere a signovi argumento, quod opus quoddam generosum fecerit. Poniturri pro simplici si causativo apud Aristophahem υωρούη.Vbi cum dicat quidam,ψαοῖ - ξε-ωm, subdit alter, υτ υωοά γε τοκῆαὶ quasi caulam

reddens cur successerit, ut animam suam seruaret; quod videlicet turpiter se ex acie surripuerit fugerit. Iungitur ἡ ω'ssi, et hinnis κατlaccia,& fit, A. Gregorlub. ως, Ahi Us; γc,duni taxat, ut mea est sententia.

83쪽

ὲ pQ γγνοιτο ητε ἡ Κοπς, ratione vero,vel atqui ratione

Praeponitur etiam P particuli, μου aduersativo, Ie , o. in quo non adeo apparet particulae vis et Ampi, vel uitiinia; sicut particulae vis aduersativa. quippe cum totum γε ιδ pro/Rubri,idest tamen, accipi videatur. Notandum tamen in transitione ,seu a principio locutionis iam traκας sermonem inchoantis, simpliciter ubi nihil praecesserit quod imitatione egeat, tunc totam vΟ- in γεμ υ puram vim aduersaliuam obtinere ut apud Aristopli iniquitibus: , Avicti οὐ γαρ- η σώ-

πα πις γε μί- γνωθησε τι Vbi vero praecellerit aliquid quod limitatione indigeat, tunc γε particula suam vim αξιπατικοiν obtinet ut apud Xenophontem, multis tum boni tum mali equi signis expositis,subiugitur το44 μ si δεῖ --γαλοκυν τα -ον Quod ex resolutione eius vocis manifestum t. Vt si dicas, παγεο ς ωιωμῖμη μέγα ς εχην. de erit sensus Vt aliquis concedat alia, testiculos quidem certe non magnos habere equii Oportet. Γε τοι etiam ,ex 44 τοι constans, astructiva est alicuius Propositi,ciam aliquid allegamus pro signo, argumento, vel exemplo. In quo sensu via etiam accipitur de quo in fra Aristoph. σφηξι.οὐ- σοι δεκεῖ δαλε ιτρυι, νηου T, si τοι.&βροιοπ αρα ειοῖο νῶιν . Im κεχ σι γ τοι. in Pluto semi ΡιγωAM. 8λrari οε τοι ψωM M FαγωδκA.& infra. εαικε Πνὶ καμεν βαλύειν sm ετη. et alibi in Vespis 4AΠς τεξος rei λι- λου δεός σε. , ε τοι κλητη εΗ. Γοιῶ,ex ota componitur, Mest σῆιπαφιαν. id est limitatiuum, ut, quidem apud latinos Plato in Phaedone ,

idest, sermonem quidem hunc de harmonia mire mihi exposui-

84쪽

e προσβειαι , - αμ αθε Θαρ ος 'IανΘetra hoc est u. γε.habet enim vim determinandi,&circumscribendi, sicut dumtaxat In hoc sensu,quidem, adverbio utitur Cicero. Omnes suos charos habet me quidem se ipso chariorem. ἐμ γά .seruit etiam probationibus,cum aliquod signum, vel exemplum, argumentum allegamus ad confirmanis dum duo intendimus, ut apud Plutarchum in Demetrio. A,s λιμα μῆ- limeso Jυεὶθς αλιον, μί- δώ- νοῶ6 τετ -τα θαυκων. Penim rara GD pedicitur,vt. Xenoph.in Sympos de ijs loquens. si

plicatur . verum est, o κοσυωρτητα οικῶν Gi,cuius rei argumentum est, quod το κοσμιον Aa.quae omnia ut

ironicum sensum habent, sic Mironice etiam proserenda.

sunt.

Est etiam diva ιαμ οπικου pro certe, vel quidem certe,&idem quod significat. Demosth. λἰ δέ

85쪽

γησε, λος π αῖ λιγν. rursus k φηm Q νά-οχιτηὶ επείας, πνος, ta τί ocs πιν. Accipitur etiam particula, G pro imo, apud Aristo. phanem in vespis Vbi inducitur quidam ad seruum dicens, αμ ωπόνηρο ξουο ν λ; ον υτερον οἰ συνδυ eiura λούτες τουτοH. Quibus denuntiat re vi naox patras Od ais Ies affuturi sint. Ad quae opponit seruus τί λεγης.άλ ναυο ει βαλι, negans posse tam multo mane illos a deise. Cuae refellens alter, ait, ν, τοὶ si α, ο otiis Γε arum P. id estimo vero sero hodie surrexerunt, prae eo quod solent facere.destruens a sortiori serui oppositionem ac si diceret,

imo milum est quod iam diu non a I fuerint. De particula Δ, Cap. VII.

coniunctio, ut particulae μὴ respondet, ipsamque subsequitur, partiti uam vim habet. 4niai titionibus cuipsa adhibetur et αἰθssaria, οι ἀγαθοι οἱ δε φαάυι Op positionis item seu differentiae signum est ut σι μυοι με- μν γ δ ιαε δαῆων λεγου Quam significationem etiam sine praecedente M obtinet ut in illo Demoliti ἐλώσκες δε ιμπτα γωδ φοιτών.ετελειc,εγο 'ε τελουμ ω. dc apud Hippocratem, βίος βροχαὶ, ἡ Πάχη ustice . Accipitur etiam in hac eadem significatione loco άλλα, ut μυκω - λὰν δε. ideit, paruu quidem, velim tamen pulati rum4 elegas. Adhibetur etiam in transitionibus narrationis: acciditque ut si transiitio ure τυαλ, abrupte fiat, nihil opus sit praecedente ab . si enim praecedat tunc erit transitio missa cum continuatione ut saepe apud Xenoph. ο μ, υροι. vel , εο μυ Kῖροι πιυ ne Παν.ο δ A αγ c.continua tu namque praecedens epilogus cum exordio subsequentis nata attonis. Aequi ualet etiam rati . μψεκπκύ, ut IiI

proximo Hippocratis loco. ubi praeter primum A, reliqua

omnia

86쪽

omnia quae sequuntur,copulativa sunt. δ. - ξυ ui Στεῖρυ σφαλερη .neque enim singula illa mu/bera primo op, poni dicendum est.sic in argumentis in quibus praepostere

minor praecedit. deinde maior assumitur maior mediantegi minori annectitur ut, me αιθρον τοὶ Βον - διζύον ουΜωα.Vbi δε pro vi accipi manifestum est. ln hoc eode sensu

in interrogationibus iteratis,pro δε adhibetur Demost h. ποδες γ δ πατη o Αον, ποῖος en φωσώακ Στόλωλεκε me δε Δωρίσκον, ά AMρ βλεπsu, ne Αἰερον οπο , Me en - c. Quandoque iam κl vim habet, &άλλοι sensum reser in huiusmodi interrogationis repetitione apud eundem Ἀτα

δελφος ο σοι,α-οὶδ πις et Ξόιμ ρητορον . In qua loquedi sorma Cicero & Terentius autem particula, si sunt, ut annotauit Budariis. Ponitur etiam πιπιτ ρα,4 praesertim co

An δ εοπν. id est in principio consequentis longiorumperiodorum,pro repetitione eius quod proponitur. Isocr. in Panegyr. α A Gδα6τῆ ηγγυνίας αξια,1 Se - ρη voic μου ρυ αGυτ δεμυνηρον Γξὶν Sic apud Platonem, O G 'α δεξιώσον ανια me εχ ν ηα τα ιυγέθη τάμπε - μώτων si υτρα ἄγη χερσχκουσα jussit E sic τ' p , hos utique, hos vero Quo Ciceronem usum esse testatur Budatus de Diuinat. Quod enim is qui diuina praedicit, id vero futurum est,riis A veltar δή. Quae repetitiones ubi prior periodi pars longior est, videntur necessario fieri adreassumendum ea quae fuerunt proposita Vbi vero prior pars μῖνοκομ=υπτο c est, non ad necessitatem, sed potius adornatum dictae particulae adhibentur. Accipit ut etiam Apro D, idest etiam.& apponitur, , εἰ, SσΜηλου Ari stot tra. Et hic. ως η ς Θεολυεργ et Uemvon αδ φέρουσα, Θεωρηπικὰ , ειη, te et V αἰθ- νων δε η ταυτη συγ- ες ei , ad Asnsνικωτα in, idest humanarum etia in action tim, quae

hanc proxime accedit,quam beatissimos reddit. Demosth. MAO τοι ρη τωρ oua ιοα G λεγντων ε oh α υμῶιόδί m: vos quoque: in qua significatione accipitur etiam δὴ

87쪽

particula Sertiit praeterea δὲ coniunctio mutilis quibusdalocutionibus, reserique oppositum eius, quod sub praecedenti, proponitur.& pro αλλα oz - accipitur ut apud Ariltotelem: η otia obduci ολες γλι- ος αυτοῦν, δ, θυοας. Vbi supplendum est. γλια et αυ- . ed quatenus homo est,amicitia cum eo est.Idem alibi δο κανδόξει Ουκ ἄξεινου sicis mos απεί mi , m hyti ον, supple. ὀξει - μνα ,-- , patri vexo licet filio nuntium remittere, seu filium abdicare. In quibus exemplis cum in priori parte negetur aliquid, hoc idem in posteriore affirmatum iteraturi sic apud Theophrastum , V δὲ Γλ- ιβι ρλωρ αρραγη, γυναιωθῶσ- τί- κῆ αν-. t . . mλ-τα, παγγλα, G πή α αι,λθα τί μη Καν. Vbi ex contraria causa contrarius quoque eructus μάρρα supplendus est post vocem παγ γυ-ut sit integra locutio, in Amλε τά- ρογ υλα ρη Gα, ut ita dicam, seu ci ρη-γα. quam loquendi formam nili quis obseruauerit, facile deacipi poterit similis ἔλλειψe est in locutionibus. μῶρ ιδε, ε τεκμηροον', ω πτο δὲ ξ . A. nam in his quoque subaudiendum est praeter verbum substantivum, pronominis

quoque demonstrativi casus aliquis, τουτου, vel τουτω. De most h. ου 'γ έχνη χ ρ τῆς altiora κεινετα ,οι uise , δῖα χLναυδ βεβ του σημειον g. ἐγγη φ όραιη,& reliqua, huius autem rei argumentum est . quam loquendi formam ple

niorem protulit Aristot de morbis equorum loquens rυμβαύει si , λεος, σημειον vi τῆς αρρα Hας, quae sequun

tur a

Iungitur Malijs particulis, puta ta, quae simul transitionibus serviunt. ut apud Demosthenena ἰαν δἰ si is πεις ἄταῖς Ηροις οπμ εροι, quod si c.In qua significatione Ciceronem porro adverbio sum esse docet Budorus cuius verba illa Neque enim perfacete dicta, neque porro hac

88쪽

φικοὶ obtinet. πι etiam et et σιωπκως huic particulae adi jcitur.που autem non semper αργους ipsi iungitur. Nam in illo Iliad. is . M vim Lucriteήταγογι ω πια, τεκνα μα

construitur cui etiam localiter ad ij ci potest. Inuenitur etiam δέ diphthongo scriptum n coniunctionis loco, in repetitis interrogationibus. ut Iliad.ύ που νώ δῖει κιλ λιm εκπρο ποι μα-- ποῖ ea. ἡνωα λωῖτα πηῖα που ἄγοι

ἔπιοι;-ς δε ν α' Τνων φυλσυι νυλοςνα In quibusi s ultimo loco positum, coniunctionem esse ait A pollonius grammaticus negans articulum H colliso A, subiectum esse hoc loco. Apud Aristophanem etiam saepe inuenitur δέ pro 'positum in interrogationibus. ut in Ranis. Διο ους αδσα ι -- όδον ταύτην. ηρ. τί δαί & infra in ea

gam requiri syllabam.

Δε etiam Uολκόν μο is, idest,adiectitia particula, articulisq. praepositivis iunctum demonstrativi pronominis significationem composito tribuit.est enim, LA, ἔα τοδ, pro οἴας, αυτη , ἀτο . quae voces ut compositae sub uno accentu super primam posito,proseruntur in ipsisq. apa ticula nihil commune habet cum os doniunctione cuius rei signum est quod cum praedictis vocibus δή coniunctio interdum construitur cum dicimus 3, δὲ si, pro Om A. Vbi si frustra iteraretur, si Asyllaba coniunctio esset. Et hoc differunt propositae voces ab οδ, ηδε,το A. in quibus Aconiunctio est, S respondet mos , in partitionibus cum dicimus, i , ο δι pro οἶτος ου ta δε quae potentia re. ferunt subiectum aliquod si enim actu adsit subiectum, non necessario respondet ταῖο , nisi illud quoque suo subiecto praeponatur. Δ πιι ηο Γῖς - ὀ ANiviae ἔλεξε τοιαδ. Nominibus quoque πιος,4 πως,& τηλικος, iungi-

89쪽

iungitur τοῦδε κρειον.Vnde fit,n ς δε, Σος 4n unico accentu super ultimam nominis posito prolata χιόσδε, τοιάδε, Γιόνδε si σος δε,το ηδ τοσον Haec eadem vi particula sor. malis terminatio eli adverbiorum ad locum, ο δε,ο1 α-δ, si δὲ suae particula si voci in terminatae addatur,ex fit littera , ut ἀεινασδε,ἀωναζε.

De particula Δεινα, compositis re, alijssimilibus Cap. VIII.

μνα vox, quae tribus generibus cum diuersis articulis conuenit, o e ἰνα,το Αἰνα quidam, quaeda, quoddam vel hic talis, ut vulgus hominum nuc loquitur, Idem quod i , , αοει ν significant. Quare male Lexicographus hac voce Graecos uti dicit cum certum hominem significare volunt, neque tamen nominare. Contra enim incertamin in determinatam personam hac voce significant Demost h. - e συντάξεως λαλεῖέεο υιιν κα γμπτων πνα, τοῦ Gνος, τυ δῖνα μυ- λε . male item tribus personis vocem hanc accommodari dicit, cum incertam personam significet. quae quidem qualitas non nisi tertia conuenit, cum prima Iecunda praesentes esset nantur sideterminatae. Dicitur te minatum, ο δεῖνα ψο δῖα pro hic, Mille Demost h. - ιλι- ουδῖου πτει--M Γυ ου ειχε πλως εἴδει magna εχο νώ δεῖνα - ὁ δεῖνα. sic dici potest in f eminino genere, δῖνα - ἡ δῖνα. Se in neutro apud Philostratum de Empus a,το δῖα - δρη. δετο δεῖνα αδ Patet igitur ex supradictis exemplis vocem δεδενα tabus generibus, articulorum adiumento, nominati uoque accusativo casui, cum cuiusque casus proprio articulo tribui.Genitivo vero,& dativo voces iam, Se δῶνι, cum cuiusque itidem proprio articulo, destinari. Demost h. rite ἁν μεικτο - ος. α τον δεινα αἰάξιον ἄνα φασγων.

Qui quidem obliqui ex monosyllabo Iecto, cuius lumnon habemus,deduci videntur.

90쪽

particula δ βεβαυωπικον ρειον appellatur a Grammaticis, idest artirmantis,4 asseuerantis. Videtur autem primaria eius significatio eadem esse atque si I, ad-

uerbii temporis Vt apud Aristoph. in Pluto, δὴ βαδί-

ωin Auibus, in si τοι, in διδα ω . in quibus exemplis, mox, iam,significat. Unde & praesentis temporis verbo iungitur,ad significandum, La ιιμωτῶ - γ e m. Ponitur etiam per se in hac eadem significatione sine vi ut apud Xenophontem. ἰς διυ τρίτων ri nox mi νοι Γ, ἀτο δε α ρομαι λεγ ν Vbi etiam praesentis temporis verbo iungitur, pro ἀγηδε πεισμα . In hoc sensu accipitur,c τώ et μοι διῖρο δὴ, ideirage iam . in loquendi formis quae videntur obsecrantis esse, qualis est Iliad.s . αξον δὴ ἔγγ. ομηδος Quam significationem habet etiam in locutione Γώλιοι δε apud Aristophanem in Ranis.Sic dicitura I mπεῖαν ita δε ώλεμον τον νει rura Significat porro idem quod Apro etiam accepto Aristo t. in Io. Ethicorum της Sosia λειω MEημώ τωνα - τα gcri κ. Adin δυ μ δε ες μου 'πο- Aris. Se ivlto vero, idest tuito quoque .st recte annotauit

Accipitur saepe pro OG collectivo. Isocr. δὴ τουτων ραδ is, δὲ an ita υτ' Ανον τον κονον η πόλις η ύ:φηγε s. simpliciter pro G. Vt apud Platonem Sympolio ει UsmGιουπς ων ο ερος πια Hilo H. Vnde A i ιλληλου, arponitur ipsi Oia ut apud eundem in Politico. τι δὴ πιυ ἐφη ο Σωκ&ιτης ου Πιως ἐράν et αγώρ. Subiungitur etiam τώ i in transitionibus orationis, ut dictum est ubi dea coniunctione agitur. Plato in Timaeo: OG -οι - ον Θαυμποια σάπιδάςαμία σου τὼ δὲ δ νο-m Ἀων φεξῆς rερ νε nundem usum praestatio πύοὐδ δε , idest nec vero. Sic apud Platonem in Symposio. Eυδαίμονας