Matthaeii Deuarii Liber de Graecae linguae particulis. ..

161쪽

i38 Detra.&Mi1m. referturque modo ad verbum indicativum, modo ad subis iunctivum . quod verbo situ indicativi, siue subiunctivi modi, si negare opus sit addituriata ticula Theophrast.

μνον γινεται, ληποτε αγαν οσηθες η. idest, Nam quod vulgus

hominum putat legumen quod cornu tetigerit, coctu dissicile esse, videndum ne valde fatuum sit. Indicativo etiam

Pro ιη α ρει λάσαs t/,οτοτε, idest,absit ut unquam negligamus aut virtutem aut amici osticium M-ra, etiam pro ου Amra, praecedente ου nomine,& simpliciter ου negatione, futurum respicit,u ριηποτε πιι --,pro ουρ τοτε. sic Demost h. ουδὲ ις- σει το or'ὲ-λιι ιυδὶ, 'ε φειν. pro,ουδὲ κ ποτε cροι de Plato in Critone, χωός τλε ρη τοιου σου - δι οἷον ουδίνα ριηποτε crim Quod nescio an praeterito iungeretur .puta ουήλ ιγ rrac vi 2,certe sit sine pr edente negatione diceretur, tunc

ηm, ne dum,non modo ex μῖ,s, , formalis nota est in qua nomen πι, prorsus otiolum est significatque alias, multo magis, alias, multo minus,pro ratione argumenti.

dicitur plerumque cum particulis γωd seorsum μηπι- γε, unus Plato Dionysi, εγο δὶ ' e. τοῖς - οιο ὀρ-

4 αγωνας ire δbi et triuinassior. 4ητ δε απομπιτιλ- non modo ab amicis.Hic multo magis significat est enim argultientum i a pueris excitatu ur, multo magis ab amicis

162쪽

Mari,& ἡ Γιγε ia amidis excitari debent. Hunc sensum tribuit Damast. lime particulae in verbis Dionys Areopa ab ipso citatis oti

αγίων προσευχαι,- ν ῆδ βίον, ηπ Me ΘαναΓν ιεργου m. lubiungit enim ἡ μήνγε παντως es ῖ, τ ποσωλωλ- -ληπῖεον Demost h. Λἰήοὐδἐ καθ'αυτι παπιέτης ουπιωδειος ες'αξιος, μηπιο τ Ἀ-ων ηγμων . ne dum aliorum ductor. Hic,multo minus,valet si per se ne miles quidem habendus est,multo minus dignus qui alijs imperet. Inue nitur etiam cum ambabus supra dic, is particulis iunctim, μην ossiti Demost h. ουκενι δ'οωτον αργη Um ου ἰφIMις r. ilii μηπιν δε λοῖς. Vbi etiam,multo minus signis cat si amicis non licet imperare, multo minus ipsis Dijs.Mητ autem, μητre,cum interrogatiue, tum etiam pro hibitive, vel dubitatiue acceptum,aliud quam supra dictu im significat cum in hoc, nona eo suam si is cationem

quid gentiles in suis ceremoni js habenti bi μὰ per se in . terrogandi officium praestat. autem nomen infinitum est du suam habet significationem. Quod patet ex eo quod in obliquis etiam suis casibus mi particulae iungitur, μηπι-

uersam mn vocis naturam constitutionem, nescio an Budaeus animaduerterit MI γε

' stat, inter post a s particula, ut in μηπι ποτε, pro μη mi quod deprecantis est,& abominantis apud Synes. αλλα ιηmm Gπhα λάδειμι in quibus πι particula quam . uis affirmandi vim habeat, pro h accipiatur, tamen nomagis ad hoc praestandum, quam ad ornatum,ck orationis explementum recipitur. Xenoph. δὲ MG ηιῶνδε ο κ τί cωχα Μαρων μυ ΓεDη μητοι γε eo αὐημέρα Vbi μηπι' perinde valet, μη ἡδὶ ideli non quidem uno die ut sit sensus,

163쪽

s o ηΣγε, Μονονου,νονο ωι,ωMων. sensus,minime aequum est duplas epulas praebere uno du- taxat die. sic dictum est illud, μη μη ιγνο οἰνοπλε- λυο sin minus,certe non hostium loco habere. Interrum. pitur autem interdum hoc aggregatum quarundam vo-cu interpositione .Plato. μήρου δησονι δα μη τοιὶ θεοκ ποιειν GHροα,ειδ'ο res θεοις μηπιών γε, εγι ν ο λων, idest, ut recte Budaeus interpretatur,Quod si Deos hoc modo lametantes facturus est, ne saltem Deorum maximum Sic pror

φθινοντος ο μ υος; idest quod si quando oportebit, at certe vide ne sub litiem mensis. De Particulis ονον ου, ωMόνον οὐκ νη,ν δίαμαῖ AL

. . ονον οὐ, πινον ουκ, si vocalis subsequatur,quod μ υνι ν ι sub uno accentu dicitur, prope, propemodum, ne dicam, serme, significat totidemque modis construi, tur, quot ου negatiua .e qua constat νονου. λησε, μί- νον ei πέλησας.Quae vox latine etiam, tantum non,& solum non, dicitura quibusdam, ut annotauit Budaeus ut apud Livium:& cum holles tantum non accersierint. μυ-

νον ου - ram 4 αντο. Sic Terentiu S. tantum non montes au

ri pollicens νον ευκορηHυσον χνουνυδρος Quorum verborum sensus est, alia omnia pollicitum esse, tantum hoc defuisse, quod montes auri non est pollicitus sic in uniueruuia per vocem hanc omnia adesse significamus, unum ta- tum aliquid abesse vel deesse. ut cum dicimus νονέκε πα-ταξα, . alia omnia fecisse significamus, hoc uno excepto, quod non percussit.& hac ratione ut paene,& ferme exceptiuum,seu exclusiuum est, & diminuendi sensum habet.

. . ῶν, an ,num, nunquid, interrogationis dubitationi millae signum, indicativo iungitur . ut ιη in eadem significatione acceptum, ut supra dictum est.vnde verisimile fit

quod

164쪽

Mων, NH,MNkΔ. . I Iquod dicunt Grammatici, μων μη ουῖ, fieri σκει - αῖ,etiam dicitur cis et traiiuυ,pro eodena μων, λύ κῶ ωδεως λε nunquid diminute dictum videtur Vbi μου nihil negat. na ubi negare opus est, οὐ particula τώ μῶκadditur. Aristoph. μῶν ου κεκλοφαι οἰή -υς nunquid non furatus esὸEuripid. ι- ουκαμακ λυψω βυζαρον, nun quid non detegam oculos φNet . te ci . H. quam particulam Latini quoque a Graecis mutuati P videntur; per se, pro Ita, Etiam, arrirmativum aduerbium est , quo utimur cum dubitantem certiorem reddimus asseuerates aliquid vel cu interroganti concedimus, Massentimur quod etia per verbi in interrogatione recepti repetitionem facimus ut, η κωδώς μυι- mram ταυ- ΠΣ,ἰγου πι -δυίγμι. Praepolitam is particulae, fit cum affirmationem iureiurando con nrmamus,ν μ οδ ηπῖρον quemadmodum usis negatio eli cum iureiurando, ου, 'ωνα Est etiam per se affirmativum ναὶ δὴ Γυ- ε -- ο κ ῖραν ἐπες. Et adiurantis seu cum adiuratione obiecrantis ut apud Aristoph. οὐκ ανδ δριξα - μυσἐπιπμψ.να ,γεις, Θηροῦν. Vbi verbum AJάξον supplandum est. Seruit etiam obiectionibus αMα particula lubse

ticulae μία itidem a Nirmativae.& fit, ναὶ μαι. vita μίω.Vt de μία. particula dictum est. Apud Latinos particula nae,paulo aliter videtur, quam apud Graecos usurpari. nam Ut cetera taceam, solet cum pronomine aliquo iungi Cic. in Ant phil. 2. Nae tu si id fecist es, melius famae,melius pudicitiae tuae consul uictes.

ἀγη idem valet, quod ii est vox affirmantis ,

165쪽

I a rata. bus superioris verbi vocem analogam repraesentat vox

δία ac si dixisset Astyages ille apud Xenophonten μου

εἶ - δίδε, αι. Vsurpatur etiam interdum pro simplici iura di nota, sitne affirmationis qualitate, ita ut negationi iungatur in responsione negatiua ut apud Aristophaneri in Auibus. Vbi interrogatus quidam ab Hercule, mi δώου- ρ - ωων Ζηνω m. Auram respondet, ου μ si νη δα. Vbi νήλα, ut ne, pro pura iurandi nota accipitur ac si dixi et, UM HAα. Non solum autem ad certas ac definitas, sed etiam ad vagas interrogationes, Umpo Dinu ad hibetur. ut apud Demollii. xit μελλον sic , συμβου- ν; ad quae ipsemet auctor isopogiri quasi ex alterius persona responder μνη συο μα νηλα quam tamen responsionem cum indignatione prolatam ipse reprobans sub ij-

ξι u.superiora verba illa Demollhenis,si Μον si μὴ sσυμβουλή ἐν c. sic transtulit Budaeus quid tunc ipsam hortari, quid auctor ipsi esse debui scilicet censere debui ut ijs ad antinum reuocatis, quae in se admissa esse memini se set, orians animo cum illis ageret qui tunc salutis tuae sublidium postulabant 'Illa vero Aεῶι ide sic transtulit: qtiod liquis nos roget, quid adem respondebimus quod nonnulli credo qui immunitatem ciuitatis beneficio consecuti erant, indigni eo munere inuenti sunt. huiusmodi autem locutiones pronuntiatione adiuuandae sunt ad obiectionis infirmitatem indicandam. hoc est quod dici Budaeus vocem νηλα ironiae vim habere, cum potius dicendum esset νηλα obiectionibus inseruire . quae tamen interdum ironice proseruntur nam sine ironiau φοεικῆς accipitur vox νώδα, ut alibi apud Demosth de Phocens biis . ιι- άοίδε tant Xπλωλενα κωλυ quam positione v τοεικας quasi ex alterius periona confirmat, νη λα. Mδα μονους μὴ θρμποι καὶ ψωλλειων Geta. Cum

tamen

166쪽

tamen hypophoram hanc ipse mox reprobet,cum pergit, πανυ γε ἀλλομως - αἰ σωις εδ δεῖ συμφερει si γῆ λει Nili sorte hoc quoque loco contendat aliquis hypophora ironice adhiberi. quod no ex animo ipsam adferat auctor,sed ad vim eius infirmandam .sc idem alibi , δὲ ιι ιι si

obiectiones omnes quasi ex persona adueriar ij,quas ora tores adducunt ut ipsas refellant.& idcirco ironice dici videntur. Introducuntur autem obiectiones siue ex propria dicentis persona, siue ex persona aduertarij,concessionis signo praecedente.qualia lunt νη,4 νηδία quae idcirco ad obiectiones formandas concurrere dicuntur 3 tametsi sine ipsis etiam sor mari possint. αὶ pro νηλα utitur Demo

μ ηιλ α ποιφου φυγῶν hoc est at enim inquit pulchrum imlud Cephali c. Concelsione itaque utuntur, ut postea inferant instantiam vel retorsionem. idcirco plerumque post huiusmodi concellionis signa sequitur aduersativum

afferant oratores, ut ipsa euertant, caulas etiam nonnun.

quam afferunt, ut caulas quoque ipsas postea eleuent. Vt in superioribus exemplis,νη δια. κού νυν ου G γδ α σποι, α reliqua & in illo, ποῖ νεω γδ νιν δι-ῶνον ἔσονται τονια ια εξ roti Praeponitur etiam αλλια voci ἰλα, in obie- ctuinibu S,ωm,αλλα νηλα quod non parum ditari ab hoc riὶδ αλλοί. Vt dictum est ubi de αλλοι νη-agitur. Muru A, nunc autem, ad aliquid de praeterito tempore dictum refertur vi -τερον ' ἰούτως, ν- 44c saepe tamen sine illo respectu praeteriti,aduersatiue accipitur pro ἀλ/ia,vel ιμα si, vel ἀλωει Isocr. in Panegy, de Principibus

167쪽

Deo , articulo pro οἴsse pronomine accepto de eius compositis,&alijs quibusdam. Cap. XVI.

articulum pro ουτος pronomine acceptum, non relati

ui δή vicem gerere, sed per se pronominis significationem induere,ex eo apparet, quod τε,&τώ.&τον, ob liqui, qui eandem en allagem recipiunt, non ex relati uo sed ex pro tactico, o manant. si namque genitivum, pro τούτου, ωm dativum pro πιτυ, ωτο, accusatauum pro vim accipi videmus ut, si si πέσω ἄκχμώλι α. se tan . UM eis. MI IA .& quamuis relativi etiaarticuli voces in pronominis significationem transeant, ut ἴς saepe apud Platonem,pro ουτος , vel κεινοe, obliqui ου, Γ, γ,pro analogis υπς, vel μεινος pronominis cas bus, vel potius pro νο m, indefiniti nominis, vel αλλουαμωαμον, indefiniti itidem casibus accipiuntur ut ιν μυἔδειραν,ον δε απεκτειναν. ν Αἐλιθοβολησα ar Euangel. Matinthaei cap. a I. idest, Vt latinus interpres transtulit, alium ceciderunt, alium Occiderunt, alium lapidauerunt: attamen pro tactici articuli casus, non quasi relativi casuum vicem

168쪽

vicem gerentes, a quibus in significatione etiam discre pant quippe cum illi indefinitas res, vel personas,ut in proximo Matthaei exemplo illi determinatas, reserant, sed per se ουτοι pronominis vocum significationem habet.

ut Homerus periri sim τυαγχμsum, Aiacem Telamonis reser , de quo antea dixerat ἀρυτ διμωλις δε φρονι μώρεινε τάφαριωνι αδ,1 non itaque quasi relativi casuu icem gerere pro tactici casus, sed per se in pronominum εἶτος, vel cνι ινος significationem transeunt.

δήδ, δ, voces rex ,η praepositivis articulis &En adiectitia syllaba constant. pro ουπλ- , - b, demmonstrativis pronominibus accipiuntur. disseruntque abyen, in is A non solum accentu, sed etiam sensu, ut diis ruina est,ubi de, i,coniunctione agitur.ex δε oxytono, fit οδιτὶς quod respondet os ras, quorum alterum unus quidam, alterum alius quidam significat in quibus nome

supradictis vocibus ὁδώδε το δὲ sub uno accentu super primam posito prolatis. Dicimus enim ὁδὲπις, idest hic ali

sed quia extra propriam significationem interim usurpari videtur, idque dupliciter, de ipso etiam nonnulla di-L T cenda

169쪽

cenda sunt. Nonnunquam enim praecedente nomine τοιἀ- G pro με accipi videtur.ut apud Xenophontem, ιο- ς- ι τίλος δῶ Σωκρατες,οιο. Meet incursi sus &c. Vbi οἶος αλ- ριεουν ν pro se GMαμβιώ ν sumi videtur. sic Demost h. ααταξεως εἰδας , τοιοῖτος sit οιος εργι' plerumque autem sine praecedente nomine τοιοῖτις, modo verbum infinitum subsequatur suam immutare significationem videtur. Quare Bud aerias in illo Synesij. λδ αι--a uo , κωβῆος οἴας ὀπεγκυ ρτεμ υ πήλγ Ο το οἱος α τι-ετοιμος. et ματο , accipi docet.& alibi apud eundem,

per vocabula promptus paratus interpretatur. Idem illud Demosthenis: οιὸς II ἐπιξ ενου sper verbum cupiebat, μουδεύω,eXplicat. Praeterea pros κριος, usurpari docer nornen οιος,apud Xenoph. δον P Ea ὁ Ῥῆγον οιωσο α θέμπω si αἰmfMνομῆον,, phesi . Sciendum autem δοῖος in huiusmodi locutionibus omnibus qualitatem significares silla,quod deest supplaatur, locutionesque illas οῖος μαζ οιος ὼωῖος ΓΗ, in quibus,o, particula inter nomen& verbum interponi inr,occasionem dedisse varie vocem hanc inter preta di cum in illis nomen οἷο pro δυωατο accipi videatur. in quibus tamen si id, quod in potentia est,in actum reducatur,apparebit nonac οἷος propria significatione non

δμα οὐ βουλολυος πιή in qua participia semper adhibentur in huiusmodi locutionum re tolutione . quia ita, actionibus omnibus, quarum aliqua per infinitivi modi verbum in his locutionibus designatur, requiritur, ut vellet mus, vel possimus, vel utrumque. Quare in Synes j locutione illa ,οῖοι ἔνεγκα τερησα-- ἄργμ D, in qua τλοιο pro, Paratus erat, interpretatur Budatus, si quis propriam voci ι e significationem tueri volet, sic illam resoluet, τοιουπς v. e. πέπνί β9Mιδρος vel δαιοί - ος γυρτ οησα . altera itue nil den D ssu festa καστα, n qua trildaeus, οἷος pro, promptus iaratus, iruerpretatur,lic resoluenda est bi i

170쪽

relativa quod etiam fit in articulis a quibus inseruntur pronomina Aduertendum autem obliquis huius adiecti-ui casibus infinitum adhiberi in locutionum resolutione iuristoph τίω δ'εουχ αυλύ γάΘο- μωσον oliti u τα λεί- δε συγ me. Quae locutio sic conuertenda est, τοι δετέ

ῖον, etiam neutrum δεῖ τοῦ λυον accipi docet Budanis in illis Demosthenis- ω λις- - - τον νο/υν, ουδὰ

γνοῖονον κουι ν άιωτ νομ ρυ. idest, nihil enim vetat, ut Budarus interpreratur. sic illud Greg. ουδεν en οῖον noGM in nihil vetat quominus addamus: latine redis didit. In illo item Aristoph. οὐδε δε οῖον - ακουσα ἐπα, . . Mi illo Platonis: ουδ οῖον το αυτυ εσταν similiter accipi sentit nomen οἷον in Demosthenis etiam proxi. me citato loco, pro 33Πον,accipi possie nomen οἷος asserit;

verbaque illa sic transtulit, nihil melius,quam ipsa verba legis audire. In quibus omnibus& similibus exemplis nomen οἶαν,quale significat,4 praesupponit suum correlatia usi GHν. ut sit,ουδί arsin οῖον Qua loque di serina nescio, an Latini, si sint i certe nostri teporis Itali sic loquuntur , Non est talis res, sicut hoc facere vel dicere . Non ci e talcosa comedar questo, odir c. Nec vero quod in eiusmodi locutionibus alicubi quadrare videtur nonae βύπιον, vel verbii κυλίLin eo loco,quo nome οιο, positum est; idcirco