Matthaeii Deuarii Liber de Graecae linguae particulis. ..

191쪽

dum peruenissies. Caeterum in pra dictarum vocum explicatione Rudaeus dupliciter sallitur, tum quia voce, appositas κο αὐ&ουδα ποτ' vi aggregatas describiti tum etiaquod similes regii μιαν, ipsas etle docet .cum tamen contra in portu quam similes dicendet sint. quippe Quaen gati nem in se contineant, qua carent voces PQ u, ut iupra

ostensum est.

Ου . . υ σή, etiam ut aggregaturi quoidamin formalem notan describit Bu Leus Mut poni, ide ut idem quod si significare sentit, Xenophontis verba illa, εγις ά μα- οβυLε χρεΘ-ιiim ἰππαρχῖν ου δὴ P es. bH amnων μνAν. sic transferens i adiit enim ut existimo hac de causa te hoc cupere ut ante alios equo prouehare. sed eo differunt, quod αν δὶ, propter ει particulae faculistatem abominantis eli,ipsi δὴ negantis in praedicto autem Xenophontis loco nihil abominatione opus est sed nega

οιδAi. quae verba sic tranii ulit: neque enim peritis expertis tabem videri vultis. in igitur supra dixerit,ουμ δε ,pro, si N,abominandi accipi, insta vero, sim που, pro os , sequitur,ut si m etiam pro μῆ, δ, , abominandi accipiaturetcum tamen ipse in hoc proximo Platonis loco , i , neque enim, lignificare dicat obseruandum est autem e particulam in aggregato γλαι που, ad verbum modi alicuius obliqui reserri, extrinsecus subaudiendi ut in proximo Platonis loco, Q που φαι- αι Γῆς γνω:

192쪽

Θαδ δμισεις, ου γαρ που e σοι τις ομ τυγχανει. Vbi το,μ causam assignat cur Euthyphron miretur Socratem in i co illo commorar Lac si dicereti miror te hoc in loco versati cum nulla tibi sit lis re Aoνα α που innuit non asseueranter ipsum negare nullam elle Socrati litem, sed D sa -κω se arbitrari. interponitur etiam si particula, legitur, ου si Amsi Demost h. -ι - φανω ου γ δή--Kvim, in μυ δυνατα διώκειν δεεμε, με si αυτον ουκα ἐρρα G. Vbi το are a firmativum προσνυν designati Inuenitur &ου δήπου, sine si , apud Aristoph. in Ranis. Qua φλυαρη ς γουνά,--

gatio, sed potius L PD ut thid ,ri P ν; admirative dirucat οξυ&M, ut qui nullo modo sibi persuadere posset se

priuatum iri ijs quae ab hero acceperat. Neque vero prinpterea quod interrogative proferatur, idcirco εγκτi eL secies me, quales negative proserantur, assirmationem inserunt,ut in Pluto: ου ηMουον ora παρεξ ν πωγμπια αΟ-

mὐ γαρ αλ tres sunt particulae: quas Budaeus secutus Aristophanis interpretenticoniungit, it unicam vocem pro G si,accipi docet asserensia, αλλα, abundare. hoc quia, quod supprimitur in locutionibus in quibus voces hae recipiuntur, non animaduertit cum enim αλλα aduersaliua sit, accidit ut per ipsam contrarium quiddam quam quod in praecedentibus habitum est, inferatur. puta, si a stirmativa positio praecesserit, αλλα negationem comi latur. si negativa positio praecesse iit, o odit affirmationem insert.

193쪽

i o ου βαλλα. infert.Vt supra de ipso αλλα diimina est. Cum igitur Indo. cutionibus in quibus 9 λ recipitur, post αλλα, ver hum affirmatum sequatur. v apud Aristoph. in Nebul.

e υκ αν μάσειν, ου μ α γῆ βια ἔκει--τία τοιικμυί, G. eu in Ranis, a meia si 'δελφε,ο μ, αλλ'ε ροὰ κακοῦ . patet negativum quiddam pra cessisse, quod tamen non ex pri mitiir; ted interdum ex superioribus repetendum est ut in Ranis μη σκώχίζω 'δλφε, οὐ γγ ἀλλ' ε--E. Vbi repeten dum eli verbum σκὼ nu, in prima persona indicatiui, ου σκωχῖω. deinde addendum αλλ'έ - . idest non enim iocor, sed male alse dius sum. Negatur itaque aliquid ex praecedentibus afferendo causam, quae perod indicatur . Non nunquam id quod subintelligitur, non ex praecedentibus, sed extrinsecus ad ij ciendum cst. vi in Nebulis: ειδ ων χαμαὶ τανα est Θεν σχοzzυω,ουκαι tabcειν,ου μά- 4, βίαξ κυα εις τί ἰκλοδα c. τρον- ις. Vbi post particulas οὐ sup plendum est aliquid ut sit integra locutio. οὐκ αν χα&cρον εα η γῆ ἀλλα βία 'κ &c. Sic in Ranis: re. λῖM ου ἄγγει μη νυαιμώγκε τίω ἀί- κρεων.μθ. νώ τι λου διι λ', an e ὀφλαλγ ων. ibi verbum subintelligitur, puta, mitu, vel xmygυομί-. ἀλλ' i ad ρφΘαλμα A. non enim licuit milii per oculorum morbum pugna illi interesse sic apud Platonem legitur in Euthydemo, licet interruptum inter ἀpositione si particular artae ιδ Διονυσοδουρε λεγ ς; ου γάρ mάλ- - τοῦτον γε τον γογγ πολλοι δἰ yy πολλάκις. κo- άει Θαυ. t sitii. Subauditur enim hic quoque verbum συνίη uti, vel ta. te quidpiam extrinsecus,ut sit integra locutio:πῶς λε ς εὐ

etiam quod aiffert interpres Aristophanis in Nebulis,α -

λ', induc itur enim Hippona ipse afferens se adesse, cu verba sacturum esse. In Ranis item Aristophanis iterum eadem locutio inuenitur. Vbi inducitur seruus quidam qui dicat ad herum, piri 6 πα ωὐτὰ oc ,eὐ γ ἀλλ

194쪽

εν. Vbi verbum vel ad iter buim di-ν. subauditur, ut it integra locutio, εο --.τασκη,οὐ δάπτειλτεον, αλλαπμοον: id est, non enim recusandum est, sed parendum sic apud eundem in equitibus, Κλεων, Αλων πωλης contendunt, cui nam iptorum populus Atheniensis qui in ea fabula inducitur Leporinas carnes acceptas referre debeat. Κλεων, quidem donum sibi arrogans dicit a ust euA-νcm, Alter autem εο opωπ-- ε, Post quae Populus ad Cleonem, condi. οὐδάλλοὶ τῶ ΛΛυθεντος Abi hinc,

non enim ei qui parauit, sed ei qui mihi apposuit gratia reserenda est.Quam suppletionem qui non animaduertiit, ου γάλα ,pro-st,accipi aiunt. Neque vero quia in liu ius modi locutionibus quadrat sensus e si, idcirco u γγάλ. , idem cis si esse dicendum est.

Vbi otiin, pro si re diruim est, propter praecedentem negationem in O ta qua altera quoque lubsequitur in consequente ευδωe ο Θως Atticorum more Apud quos saepe repetita negatio nihil melius est icit at ii affirmativa princessisset, putat utique κ ocum habuisset hoc modo, in μί- ω ει Κά - ἐμπυλε os οις σιμαγμου a &c.

mi R, pro simplici negatione ι, usurpari docet Budaeus,

exemplo regorij δο υ πασαν τίω ν τω γνως ν ουδεν ταἱ π απιθε roti . Ciceronemque similiter, nihil pro non, ulum esse in illis verbis Demosthenes nihil Lysiae cedit. mihi non nihil differre uidetur, virum, ei υῖν in τὰ ε .etde τιλτη, dicas an υχχαίραιε En ΚΘετα . quod i athr.mat me loquamur,clarius perspicietur. Nam si ὀ Δ, Pisiss

195쪽

sthenem affirmas si vero, ο ΔηMοιθενης Hlotin τοῦ Λυσω cundum quid, id est in quibusdam disterre. eam autem p r portionem habet, ad ουδεν, quam affirmatio ad negatione. ουδὲ τ itiit/λον, etiam pro υἰ ιαῶς, accipi docet idem Budaeus apud Platonem 4υδυ- ῶμον καλεις ἀι rL HBRiai. Vbi tam pro ου em,tῶμον,interposito vi nomine 'idest nihilo magis accipitur quemadmodum etiam apud Xenophontem, ου' A N 6ι'ον ἡ οε ωργὰ ἰνουρωος.

ne otiosum est, si, ,loco, , positum est ac si ιυδ μυζὰρ diceretur. υδι alis. ω'υδεμ . idem quod αμουδὲ,significat. idest, neque vero, nec tamen Nnde patet μοι particulam, pro αλλα hic accipi. quo in iteratis Interrogationibus, ibiectionibus utimur; ut de άλ dictum est. Quod autem sentit Budariis eυδε μάι, Mobra ita idem significare, utrumque autem pro ου accipi, neque usu neque ratione probari potest.

primum, quod οἴτε, non omnino eundem usum praestatque

m. δῖτα:negationem cum asseveratione continet. quem

admodum G , per se affirmationis intensionem significat, ut de ipso dimina est. Quare non ut formalis nota describendum est iste δῆτα quod fit ex duabus vocibus appositis: sic enim et sent etiam μὴ δῆτα ac τι δετα, sor males

notae

196쪽

nota dicenda, Illas autem formales esse notas saepe dictu

est, in quibus coniti tuentium vocum aut una aut omnes,

suam amittunt signiti ationem, S in aliam transeunt sed in propositis vocibus, constituentium partium qua libet suam retinet significationem , singulaeque seorsum vim suam praese ferunt, nec in unam significatione concurrunta puta in O . , οὐ,negatio, totam vim secum habet δῆτα, quasi subministrat, ut apud Aristophanem in Plato inter . rogat iis quidλἀ ουδεμ υἀm ηυ γ'οὐαα;rcspondet, ου GANO,pro υκε ωγε, idest minii ne ego quide . quod satisfaceret responsioni sic in illo Demosthenis, μου δῖτ δ-m latis esset quod ad sensum attinet, - ς. ι dixisset. Similiter apud Aristoph. τι δετα σοι πιμ μεda-ψω. 'si, et σοι, μή hi ράψω, dixisset, eundem sensui spraelii disset.

υκ χῖ,circumflexum,pro simplici outi accipitur,tam collective ut G H- ωαρα , quam continuatiue pro,igitur sdi itaque nec quidquam negataicet connexam habeat negationem .cuius rei ignum est, quod in negationis illationibus, ἀκοιω,ου, negativa particula subiungitur,ut apud Demolthenem asta τοῦ μου:ου in αἰ οὐ τη ἀμώ εηγμα ουδοurio φρυνομα υτ γγ αῖ . reliqua Vbis υκοαυ. ροξυπνοα sola per se pro υκοαῖρυ,deseruli ei tu illet. Non solum autem ratiocinationum illationibus, sed implicibus etiam positionibus, quae ex concellis qui-huidam sequuntur, vel etiam sum uiuilr,seruit vox οὐκολυ, pro igitur, itaque. Demolth. μαλοπολιr vis K At

ριφερειτη πολει reliqua.Videtur etiam poni loco e μό- ldeit,atqui, vel attamen,& tame ut saepe apud Amitu hanem in Pluto. Vbi cum seruus ad horum dicat, , ὲγψ- νει , -Essio respondet Chorus ,ουκοα ορας ομωμυμ η κῆς παλ et θυμ ως. paulo infra, cum dicat Chortis,

197쪽

ευ totu . cum accutu in penultima,interrogative prolatu iv,

legi debere suspicari possumus. Negativa autem interro. gati in astir malitiam enuntiationem resoluitur. Neque iiii quia in pro dristis locis quadrare posset vox sensus , 'aegregati idcirco το,ουνωαῖ, idem quod κἰμὶ significare dicendum est. cuiusmodi transumptione modice, tendum esse in investiganda vocabulorum significatione ali

bi quoque dictum est.

Porro ουM- pen acutum,connexam negationem exer

dixit cum prius de quibusdam alijs non esse dicendum dixisset. quod non est geminare,seu repetere negationem, ut senti Budaeus,sed nouam negationem afferre, ad praedictu respectum significa dum . sic ad expressonem argumenti, fifortiori subditur eυδ negatio post ei κολυ,apud Platonem rουκο- λdε ι γε υVωιαπανάμει . in quibus talis ratiocinatio innuitur, ut, si nec ab ipsis Homeri sectatoribus hoc dicitur,sequatur nec ab alijs quibusdam dici.

Οἰ Mus,etiam interrogative dicitur,ut ρυκ apud Aristophanem in Pluto ουκη μον on in sesrei e-γM Gψγε τόν in quae negatio in affirmativam enuntiationem re soluitur. apud Lucian ουκογω Τεν, Oncita ἀμφήσουσ Tιμωνι eo Θεοί; sic etiam ουκαμ. ut si clicas ουκο- sevis ἐγύσοι morat; Sophocl. in Antig. cum vehementia interrogatione sociauit, inducens Creontem ad quendam nuntium pro

trahen.

198쪽

'υιο, pro οὐ si,videtur accipi apud Homerum ΟΑΜ. Vbi inducitur Vlysses ad Antinoum dicens εία φίλε ου

tamen habet aliquid rationis. O το autem per se,non tamen, & nec vero, significat, emperque negativum sensum habet secus ου ab Ἀριαλ sicut ιυριαῖαλ non semper negativum est , sed interdum affirmative aduersatur, iro ομως, vel αλλη saccipi tur,ut dictum est de ρυμ ωαλ .

mυ μη negatio est cum prolubitione,eψου, ω ι ii quarum particularum appositione prohibitionis intensio vis indicatur . Aristoph. in Nebul ουο ου ηι αραερ P υγ -

199쪽

bus exemplis eum μὴ prohibendi sit,subiunctivo iungitur rnegatioque i ,accentum acutum habet,quippe quae par ticula, diuis in legitur; ut dictum est cap. iq. ubi de ει particula agitur. Cum vero ο συαέ ma proferuntum τοὐμη negationi cedit,negatiuamque vim habet, qualem in obliquis enuntiationibus tu in exemplis quae affert Budaustu ex Luciano, Θαρρ&.ουδεν ου μ Gηrm αδκον,δὶμποσυνγκ ταυτηὶ υυσης.idest, bono an ina oestor haud enim quidquam iniussum fieri fotest,praesente iustitia.tum ex Platone, ἔωέα το συκα εχ ιδν, ά μη mo i θα ου mi se . idest, nunquam id quod cupimus alleo uelmi r item ex Gregor.

id est, nec posthac uenerit. In quibus omnibus exempIls videntur voces οἴμηγοινα, ο dici, subaudiendumque es, se nomen i έος, ui tribuitur negatio. Porro autem particula μὴ ad subiunetivum verbum refertur; ut sit apud Lucianu, ουδέ Sta si rata, αδὶκον, δμ οσυνκieti m e cu apud Platonem ,ου διος εα ηατο in κτησα α apud Gregor. ουτ Aoe

cii, sic quod legitur apud Aela hinem, siti δὴ μή νηst

mυ 1 V, idem quod, ου tignificat nam cli ιlia', idem quod, τοι valet semperque negative aduertatur. De nnoslh.ω μία ei ταὼθam κε το re is, nec vero hic res consistit idem, οὐ κά καλυμ 44υδεν tametsi nillil prohibet. Dirfert ab is μί- άλλα quod illud formale signum est, modo negatiue, modo affirmative aduersatur, hoc sem per negat, ad diuerta refertur. quo fit ut formale signum

200쪽

non sti Eodem modo dit fert si is αλώ, ab τει, a

'Lυ γα O pellam ut aggregatum quoddam describit Eudaeus,afferens exemplum ex Demosthene: οὐδοπωσοῦ i . idest, non enim tantummodo corpus alicuius his

diebus iniuria at fici indignum existimabatis,sed &ittera. Vbi οὐ, ο ς,pro ου ὀπως o, dictum est & quamuis, 3πω nota formalis sit, ut in qua constri uentium particularum nulla per se id quod totum aggregatum significet; tamen ου γ Lως, non dicimus aggregatum esse, non magis quam ου πως μη. In quibus M, si,ad aliud refertur, potestque tam adesse quam abesse μη, vero verbo sequenti

tribuitur.

De particulis ου-ωυ μία ουδ,3e harum similibus. Cap. XXI. Oυτυς, adverbium notae significationis, respondet πύως, ω m Q νεολική.& plerumque m,coniunctionem sibi subiungit. Quae tamen coniunctio, saepe per se praedicti ad uerbij officium praestat. Quod nisi quis animaduertat,

consequens sermonis in unum rediget cum antecedente, putabit deesse consequens. ut apud Xenophontem Σπ- μυηπιν.α ἔδε - ἐπε εὐο ει α ι - πιδώ- αδ- UPubitast, mi δ που moti δὲ tatio 21 mi ανει- is c. Vbi subintelligitur ἴτω, coniunctioniis, praeponendum ut sit integra locutio,ού- ω πάγει . reliqua.in quibus coluinetur consequens seu posterior pars . Gλης Antecedit etiam adverbium hoc, το ς

ν--αὼς dictum est,in ad constructionis ordinem redi- getur