Matthaeii Deuarii Liber de Graecae linguae particulis. ..

171쪽

εἶρς,dicitur,per με, ad uerbium vel per nona σογυιος, vela

τοι t ρς, aut alia quaedam vocabula,dici posset ideo pro illis nomen οἷος accipi dicendum est.Sed sua cuique propria significatio,quoad fieri potest,conseruanda est. alioqui nulla erit vocabulorum proprietas,multisque alienam significationem tribuemu S. Nec nego nomen οἷον, pro δυωατον necessario accipiendum esse videri nonnunquam, ut in illo Gorgiae α α σοι Ου u.Iον μύ,ον , πυρος σύρει αμα κῶμα δομι Πρτυρας.

apud Aristoph. e. ειρ ιη, σναὰν τῆ κληρπα α - λιμιεῖν Mεγ τσήι μωμοι ἀδοκλέεγω ἰωνικῶς i. Qua etiam voce divisim nostro tempore dolentes utimur Italice in priore ponentes accentum. Cui pronuntiationi suffragari videtur verbum οὶ θειν,& nomenai ab hac voce deriuata, in quibus o duas syllabas facit,ut patet ex metrosaepe apud Homerum,ut α αεἰ κεῖνον ὀιδυε,4 alibi Vt autem ab Ost,uelit derivatur iisειν. οι ς, sic ab obus uerbum ijιω κν quae quidem derivatio requirit ut μιMylla, hae,i, littera subscribatur. Porro, ex partibus appositis

constare, non compositam esse uocem indicat accentus

acutus supra priorem positus, qui circumflexus esset,si compositavi una esset dictio uius ι, finalis pro breui pu

tare

172쪽

taretur,quantum ad accent lim attinet, ut in οἶκοι,nominativo plurali, ad cuius differentiam οικοι,adverbium pena cultur. Ceterum quod ad vocis huius constructionem spectat, sciendum est vocem οἰμαι, per se sine casus adiunctione stare posse, ut in illo senario,eb ρι, a Oh νηπι ἶρι--, ubi, tunc hei mihi, iuxta sui ἐτυμολογια signincat. Additur etiam ipsi casus rectus,ut ιμριταλας, οὐ ora δειμων, apud Aristophanem. tunc pro heu duntaxat accipitur.ut sit πιλα vel ,ruvio indiceres.Cum autem genitivus additur,gλει is dicitur, ut οἴμοι λακρά ς,ac

M quida toto detrahit diminuit,vel alicui datoin concesso se opponit sicut dictum est de αὐα respondet plerumque --πυ, vero , idest quanquam tametsi,

quibus datum concessum effertur et περ τουτων ουτως ων πιν,ομως c. Implicant autem huiusmodi locutiones argumentum a fortiori, quo probamus tametsi aliquid obitat,nihilominus hoc estici vel tametsi aliquid rem adiuuat, nihilominus non enaci. ex quibus insertur, si nihil obstaret,mulio magis futurum,ut efficeretur vel si nihiluvia ier,multo minus futurum,ut efficeretur. Nonnunquaεμ- ,πύαμα,vel f suppositum d de me inicit sine a m Vel si is expresso, sed tamen subintellecto Xenoph. a. Στο-

λο Πηρκεσαν. α/ ορια ς υιοι ἀνθαμφλθε mύουσι, si λαν os ηαὶ αἰειρ ω -υwελοντα . In qua locutione sub Q. auditur . m,vel αἱτοι, praeponendum μως particulae. Quae cum praeponuntur,tunc μως per se sine αμα,vel xὰ, sub ij citur et D me τουτων ουτως ἐχντωνδεως&c. Animaduertendum autem in supradicto exemplo non opus esse argumento a sortiori,sed talum inserri absurdum,ex quo

173쪽

Ora locale adverbium , respondet τά-ύτη motum per locum plerumque significati Plato, D ὁ π1 λλο - ος ω-ερ -ῖμα τερη Γυr ιτυν. idest quacumque. sic aliud Gregoi de aquis calidis ei umpentibus, Mr -ρουώδρα πύ

ra cedit, locum vel transitum praebet.Dicitur & sine respondente αυτ apud Platonem,ὸ κει πιπις σαί Aem κανο

quacumque cx parte,significat, sicam per se quadam ex parte, ignificare nos admonet Pomtur iro Amis,apud eumdem, χλαμ an iri ληρος σου Quemadmodum autem omiota Otim, dicitur in proxime dicto Platonis loco, sic etiam οπ- Mominarem pro eodem. et nota etiam legitur apud Platonem in Apologia. υ- - γες Θίω ἐοι,ου--γιεινάμως dabiniam petrasΠο- να .ubi pio omiιά , idest undequaque,&omni ex parte, accipi tur. vestit ordo, .st ut G ο π1ομέν-ra, idest, qui videntini existimamini undequaque est e aliquid, idest alicuius auctoritatis, vel ingenis iudicii.

m αυ, adverbium loci, Ubi, significat,&mri ἀθει ν post se recipit. ynes που ποτε ,ubicunque terrarum . Re cipit etiam του ρύειαν Aristot. ει οπου - παντος -- usest sicubi lutit in orbe terrarum Quae localis signaricatio, quia interdum ratiocinationis consequentia adllibetur, ut si dicas, ubi tu es,ego quoque esse possum- quod ferinde valet, ac si diceres, si tu hic stare potes ego quoque stare possum. idcirco factum est,ut οπου,rariocina tionum, quas consequentias vocant, priori parti seruiat, non aliter quam, condicionalis. Quibus et podet. που, posteriori parti consequentiarum destinatum, ut de ipso supra dictum est,ubi etiam duom, fusius disputauimus.

174쪽

οποπιν etiam, Mom ι temporis adverbia eudem usum praestant in priore consequentiarum parte posita, que ἔπου loci adverbium,& pro quando, cum, quandoquidem causali accipiuntur. Demost h. -- et πιη -

προδόντων ταχεθωρηὶ, ον 3 - χαυεις εγa , ιμι, idest επ-αὶ Κιctia/Ac, nisi forte η γ se iεις, pro, legeretur tunc enim praeceptiue acciperetur, O mi , ut saepe alibi accipitur ξλεισῆικῆς,subaudiendo non soluma σκομπει,τυλά Πολή βου, sed etiam ει, ιιι αγησο, alijs imperativis, si ad secundam personam sit sermo nec non cum ijsdem in indicativo formatis, si de se prima persona sermonem habeat,cuius exempla non desunt. Porro praeceptiue necesse est ad secundam personam per imperativa modum fieri sermonem, qui imperativus perinlinimiunx verbum δει resoluitur. δισκοπειν Ams. Proi pinu Pauluduphciter aut enim faciendum N prosequendum elle defit c κγελιω affirmativum, ut apud Ams phanem, dg χας ἀγαιειτ'αἰmMιπ'πι aut fugiendunt seu vitan

175쪽

iucta particula, quae tum ad indicatiuu resertur: t in proxime dicto Aristophanis exemploin apud Platonem, ἰτ φὴς ε' τολυηπ- - ,οτ το δ ον δΗ, sed cave,

ρειτες. ex quibus plene dictis locutionibus conij cere possumus Oam particulam cum verbo subsequente in infinitiuum reduci posse .puta illiid Aristoph. ο ς υι ι μωσ'c, sic reducitur, scisti η - μα- αιυτον. de illud Platonis ὁ ς α ληπιτε ὁ φθαρεντ cic, c βειξεμ λαθοῦν δε - ρεντες Idem eueniet in defecti uis locutionibus, si verbuquod deest, suppleatur sic etiam reduci poterit locutio il

loquendi forma qua Graeci per,&τως particulam tuntur, Latinos quoque usos esse per,ne,particulam testatur Budarus,tum defeetiue, qualis est illa Terent ij in Adelph. Ne nimium modo bonae tuae me nos rationes subuertant: tum etiam plena,qualis est in Heautontim at vide, satis modo contemplata sis. Quam locutionem cum est sermo de praeterito,Graece dici polle negat per praeteritum autem indicatiui dici posse concedit,hoc modo transferens proximum illud Terenti in Heautontim νου δε μῆ

subiunctivi si non unica voce,certe per subiunctivum, participium Graece dici possit, dot μη ουχι υνω. θεωρη- Sedit ad usum particulae tame reuertamur,dicendum

176쪽

dum locutiones omnes perim, sectas,non olum afrirmative remoto ει dici posse, verum etiam negati ue itide per μη solum sine οπως in sorma dubitandi,ut apud Platonem . -ὼ Σύκ metrio quod etiam ορα cami η,dici potuit. de qua loquendi forma fustius dictu elipaulo antecap. l .cude uti particula ageretur. Ceterum

idest,ut ipse vertit, quomodo autem scire pol ero pocillimuquali nam sit ille lacte Θ nescio an recte lenserit. Nec ego uenquam ut imitetur huiusmodi locutionem hortarer, nisi alia exempla inuenerit, in quibus talis loquendi sorma clarius perspiciatur, aut certe praedicta Luciani verba

quomodo dicta luat in loco proprio accurate consideraue rit Praeterea quod annotat Budariis, er1,Arusi ανω χυ- η Dra adverbio οπως adiungi, Optati uoque subiunctivo couenire, arguit ipsum formalem notami pera

constituere, cum in exemplis quae affert, constructionis diuersitas soli et particulae tribuenda sit. idcirco non sor-

male aggregatum voces οπους , sed soluta inter se Maddi uersa relatae existimandae sunt. Nam in exemplo Grego rij,quod assert pro constitactione cum Optatiiro,nia Gra/όνον ἰδών ο poti re missi Γις πτενεγκουσον - δαυ - , adverbium οπως M,proa, οπον accipitur. In eo vero quod pro conitructione cum subiunctivo arreri, πηγνύειν δύο

177쪽

ἀλκο- ς' '-:λημιπιαρ- qualiscunque existima. tionis stim. Dicitur ωοπως oram interposita A particuli, ωρ Τα δεποτο adiecta OGάοει usu nota . Dicitur &οχπους mota pro οπω us, interposita, particula Demosth. οὐδεπωσnota ἐγνώω ο τοαὶ ΓΘ es ποας. Ceterum oris pro vacausali accipi,sexcetis auctorum exemplis probari potest. σπω , etiam ut οἱ optativo iungi ut formalem notam exemplis probat Budaeus in quibus tamen exemplis particulae; ως , μὴ, ad diuersa reseruntur, nec formalem notam πως constituunt. Animaduertenduruaute quemadmodum μω Subiunctivo iunctum medium ad sine designat, sic si in infinitiuum resolitatur, finem Psum designari ut Aristoph. illud, H, ηπο- εὐμs e uti in

Deo carticulo relativo, , ἴα τοσος Cap. XVIII., articulus, Meius obliqui omnes, in omnibus omniugenerum casibus,saepe in priore parte argumentorum primum locum habet. hoc autem accidit in extant si Ora tionis tructura in qua praepostere disponuntur argumen

γε ποῖλακι - οι οἱ θ -οι stuis som, quibus negare intendit leges rem probam dici posse. quae conclusio continetur in illis verbis νόμυα δ'c γ ιγ Σωκω m πως αἰ- - σα Γώπου Gei Ga zo,conuersa a stirmativa interroga tione in negaritia in enuntiationem . Probatur autem per illa verba ,οά γε rorae κα - , Θέμ' u. δοκιμώζουm.Vbi ad articulus condicionalis locum habet.& erit argumentum huiusmodi, si legislatores ipsi saepe proprias leges reprobat euert ut sequitur ut lex non semper bona res sit.

178쪽

σω. em, quatenus prO,ωe,accipitur , hoc vero pro spatium loci vel temporis designat ipsum quodue μοταληψιν,Pro ἔωc accipitur.Xenoph. οσον et η ἀγγην. --χν idest, aberat paras anga spatium finde spatio temporis , Luci an οσονα se, pro ο-ἶξabae ui . ideli quantumeli spatium horae unius .lloco obco dicitur 64Hον ut α ι ωη quamdiu imperauit. Discretam etiam quantitatem designat in numeralibus, ἴσον διχιλ id est ad uo millia, vel circiter duo millia Pausan ἴσον τε αMAοα. -βηναι λεγγυστ, circiter quadrange tuo Saσσον,etia pro Hνον accipitur Apollonius Rhod. δωυαχδ 3σω Θ 'ειληιο λι Eoi pro Mλη- 6 νον. Quidquid sentiat lexi cographus. qui recitans, ut op mo , interpretis Apol- Ionij verba.οανώλη , ias, eae βεα τατον αλβλη- μοι interpretatur. Cui significacioni fore pro μόνον suffragatur, quod ὁσον οὐ proh νον ου accipitur Thucyd. ἀγγέλ-

tur etiam O . ειδεναι apud Aristoph. in Neb. pro

ς, οπι οσον nomina relativa, qua interrogatiuis ποσοe,

179쪽

vel cum indignatione proseruntur, ad denotandam intensionem magnitudinis, vel qualitatis, ut in Epigrammatertii e , cήθης ὁ ii ατ c: idcirco, fit ut relativa etiam ome. ον,,ο- , cum itidem affectibus pronuntiata, loco suorum interrogata uorum accipiantur,tam in genere masculino quam in foeminino,&neutro, ut apud Aristoph. in Pluiora την δίνα - α αξραποτα.& m Acharnisi αδῆ μυ--ρνοπων. vel baei iam illa in Nebul initio: ιδ mλευ γυνὴ νυκτω ἔσχον ἀπεω Γν cum admiratione claindigna ione censerit quidam pronuntianda esse .dicique

in quibus instini nomina, quae intesionem 4emissionem recipi uiri. Nam μέγα. mst vitemque πολυ, ολι orin mina interminata sunt , recipi utque magis N minus, et- Ο Γ vero terminatum quoddam ωablolutum designati quod magis S minus non recipit.& idcirco non dicimus, quam ii finita haec res cst, sed simpliciter, infinitam esse S itaque admirative, vel cum indignatione proferamus illud Aristophanis, οσον ἀπι-ον, idem valebit ac si enuntiatiue diceremus πιόδα ἀπεμαν Quapropter ut vocisti et DS, id eis, valde infinitum,supra dictam codicionc retineatuus cogemur fateri in supradicto Aristophanis loco

parandam esse; illa vero cum admirationis Mindignationis arsectu pronuntianda.Vt dicatia aio δη- ο νυκτῶν est sensus, quam longum diuturnum est noctis spati tuo, deinde subiungar in απικῶ, ω Plininiare, ideri, constituendi,& decet nendi modo,videlicet, vitaris N immensum esse noctis spatium. In hanc etiam sententiam adducimur eo quod nomena , nulli praeponitur eorum

adiectivorum cum quibus copuletur , sed semper ipsis

180쪽

ς μ. sic ἀμηχανο . , perquam difficile significare docet.

nκον dicitur, ut quod constituat sue stabilia aliis quid, ut apud Homerum τόπιον ἐ ω τηια et εα εμ ut vi siste ιαχαιων Fωω,ο ναέους ς τῆολιν ωapud Virgilium i Tantae molis erat Romanam condere gentem. in quibus insertur aliquid ex prae cedentibus nam apud Homerum ex supputatione quadam prae habiti, insertur Graecorum exercitus numerus,multum Troianorum numerum superare.

apud Virgiliuὰκ praemissis Aeneae laboribus: aerumnis infertur,quod subdit, maxima molis tuisse Romanam gentem condere quem tropum Rhetores appellant Epiphonema os . . , quod plerumque adverbium temporis est, pro an cauiali, εαμ hi turpatur interdum , ut etiam apud Latinos Quando. Demosth in prima,Olynth. Ora ιν---O 'ου---ει κει α ροθυμως θξειν α κουειν. Sc αξ τοῦ συμμο οτε δή- πω σοιεούεον αὶ. ii apud Aristoph. in Obul. που δε κουσα εξες μ; τοις οι;tειας, illud, ουδὶ pres;