Matthaeii Deuarii Liber de Graecae linguae particulis. ..

221쪽

δεriciis nixum . quibus exceptiuum et is dignoscitur a simpliciter limitativo, quod nullo casu nititur. Diciturri L αψα, pro α'' ι ς, apud Lucianum Grasso

παθοίω adest Attamen,vel verumtamen quid faceremΘide, ρυκ ἐπιδύροις τριημοτε , πλαι α αm, nihil donis opus

est, quare abi, verumtamen abi. Vbi το ἀλλα per se etiam hunc sensum praestare posset, ut dictum est ubi de ipso agitur. ipsum autem Alis, si deest το,αλλο exceptiuum sensum emceret puta si dixisset , nihil donis opus est, quare nihil restat nisi ut discedas.Iungitur etiam cum et M δαλληλου, & fit ita ἀλλ'ὐ Aristot ου ΗΘ - για ει ό ἰοι- Fc - - αλλ' ὐ- οβ c. nam Ἀλλ' vox, excepti. uam vim habet, ut de ipso dictum est. Iungitur item τώ,

μ&fit MMμη. quod nihil plusquam inta ignificat.

quod est exceptio cum condicione affirmata nam i ιη, in

hoc aggregato suam deponit significationem, ut de ipso dictum est.Galenus primo de catis pulsuum M M e Metri ἔν ουπια, ξάελών -τῶς του γρ φυσγνί σφυομὼς ην, Γλήν, μη Πω- γλως η λάΠοίωτα σχειας. Vbi το μη non potest; Misiis γverbo tribui obserua dumque est negativam condicionem cum exceptione stare non posse. Nam exceptio alicuius

positivi est, quod in singulis exemplis manifestum erit si μη verbo principali applicare tentabimus.ut in proxime dicto exemplo Caleni, in quo cum ειμη,nulli, modo cum e X-ceptionis sensu quadrare possit , sed condicionem sine exisceptione praeseserat, arguitur condicionem negativa in ca exceptione stare non polle. Porro χλην, χληνέα quoque dicitur. hoc ab illo dit ferens, quod in ην , tam indicativo, quam optativo iungitur κν Iu,subiunctivo. ut apud Aristot. χλην ἰαν PO eoeta, M. exempla cum Optatius stand

222쪽

rς Πλην,4 Που. sunt innumera, tum apud alios auctores, tum etiam apud

sa est,quod optandi voces dubitatiuis sensibus conuentuti qualem praese fert, dubitatiua condicio.

Πρῖ. --1ου, adverbium locale interrogatiue acceptum,ubi,signi-- ficat. suumque accentum retinet, praecedit alias comprehensionis partes ut, γνῶ δῖρο κιων λιm Eκrectae; πιυδ ρι ἔν Λοι κεAM.AOE autem acceptu, postponitur, suoque accentu deposito, proxime praecedentis vocis accentu

seu sono regitur: MMicubi,significat Aristoph. in Plutorci ori me Tmυ. Localibus etiam ad uerbijs quae certum ac definitum quidem sed tamen late patentem io, cum significant adiectum,praecisamin in puncto consistentem determinationem tollit, ut cum εντα - χαυ dicimus: vi apud Galenum. νταῖθαπτυτον ' ον υ ταωτύντες. Cum

autem προς si accipitur, Fortasse dubita di adverbij vim induit,semperque ἐγκλίνεται,atque adeo semper postponitu tipraecedentisque dictionis accentu vel sono regitur.vnde monemur, uena απκον, του οΞι ν itidem esse, non etiam id quod locale est, αοει ν esse posse, nisi locali adverbio ad ijciatui ut supradictum est. Nam apud Sophoclem in Aiace, d κλεινα Σαυάς , GH πιυ νου ς; τουτο non locale est, sedio et inra, dumtaxat non enim dubitat auctor quonam in loco Salamis Insula sita sit,sed Orm de fortuna eius,& hominum in ipsa habitantium. sic apud Homerum

223쪽

I Iob, I ples . rst ρυ.cum dicim , ταχα που, ωὶ smin Habet etiam vim as. seuerandi, ,πτυ qaa ratione apponitur,s, iis, I, Litide affirmandi notis, unde fies του, ω si . Perse autem το, αυassertivam vim praeseseri, apud Platonem, δεῖ - , si , ἴξαξοντων δε σαξοντυν ocit, idest, ministris utique Opus est. rursiis, τοιαίτα που αωφότεω αατα ιαμ Nam4 si et re accipi contenda triliquis in supradictis Platonis loci . non tamen assertivam quoque vim habere ipsum negaueriti ut etiam in illo Homeri, Θεός min ιγ ἔ-

Ara. In interrogatione etiam adhibetur Ppκον πιυ. Plato, ph πό ς ε ς τορ που πετί- ηαλῶς, το δ υκι ,.ηπου et tam interrogandi signum ex που coniecturali constat. Vacare etia interdum videtur haec particula ut apud Sophoclem in Aiace in αβη , ου νεοστα ,πυ τονδ π Ue λcατων φονον. nisi serte hoc in loco το που verbo applicare quis malit:& sic erit πχιωκον, vel βεβαιουτώ το, πυ . Vt dbcat ,οὐ in σή που,ideli non utique formidabit.

rieo,idest pridem adverbium temporis, de anteacto tem -- pore dicitur cum respectu ad praesens tempus; ut cum dicimus, ο,8 ουόνος qua propter semper comparativum sensum habet, ut αότερον, copulaturque cum indicati uomodo,cum de suturo est sermo ut Iliad. τοί δὲ Δ ου λυ. αγι μιν Λ γησας επειπιν Ubi suspicari possemus κε proia legendum esse loco sq: atque ira artin,pro Agθη subiti iactivo accipiendum esset. nam subiunctivo semper iungitur vox haec s. particula ipsi addatur. v si dicas, μη in ξης Ggo γιν ασε mνξλ. . tametsi etiam sine ατ eumdem sensum habet modo de futuro sit sermo ut apud Synesium si αμνε δ φθαρ ἐν et ιν εις τί φυ---, Ρη cuiusmodi locutiones plenius dicuntur,si cet is S adverbium precesserit.cuius innumera exempla occurrunt Plato ἔναρκον α ποιησέ μ ,-κ ου et sis. νικήσω.idest,antequam vice

224쪽

rim.Si vero de praeterito it sermo, optandi vocabus ungitur, quippe quae nar rationibus obliquis tam rei praeteritae

ut praeteritae, quam praeteritae vi sui urae, conueniant, Pausania S,μη meo ρον rotam se stan ,-η ιν οἰ c. ακει Γν- Θω mori na, . hic de re praeterita ut de futura loquitur. De praeterita autem ut praeterita loquitur Demost h. 4-συά L, EG ταιν- μὴ et πιφον πεινιάτινέα που νομον προιν τον- ιον 3-ν. oc idcirco indicatiui praeterito iunxit τοι λοὐ,praepositio,quatenus compendiosis quibusdam locu-- tionibus deseruit, elegantiam quandam sermoni a Lieri, in hoc Commentario locum habet. Nam cum proprie motum ad locum, vel personam 4 simpliciter respectum ad terminum quendam indicetaarpissime tamen a propria significatione declinas, praedictum officium sermoni pra stat Genitivo itaque iuncta in genealogijs adhibetur, ac generis leti originis condicionem quandam ostendit. veluti cum dicimus, re et pὸ μη ὸς, λαγὸς rix ος Ac το απὸς αὐ- Θῶν, Ἀρος γυναακῶν ut apud Pausaniam, ἔμπε5 si Eορυανο οἰκιαὶ Ἀροῖς αὐθων Λεωνίδες ὁ Κλεωνυγυυ. In ciliusmodi locutionibus Gος,vox supplenda est quae vox in te dum exprimitur, ut apud Aeschine de Demosthenei στομώδων meυ, το πρὸς μJὸe-ων.idest, quod ad stirpem maternam pertinet ex cuius vocis expressione patet in suppressione etiam articulum ad eam vocem referri tameta apud Atticos in eius vocis suppressione per plurale quoque articulia fiunt huiusmodi loquendi formae. Pausanias,Nηλειμι τὰ πρὸς ος, quod ad matris genus. Ad quam locutionum formam alludens Aristophanes,dixit. A Κεκροψ κρος πια τοι πνὸς α Δο κοντόδε c si dixisset, τὶ ὀὶ -

hoc scrutare ad hanc fgnificationem accedit sensus huius

225쪽

ius pro positionis in quibusdam locutionibus. qnalis est il-Ia apud Synesium tuos, i H recti in res λοῖ, ω αἰ-

ad Deum, quantum ad homines pertinet significat perinde ac cum dicimus. ος αξος, ω ο μηρος nam illa etiam quantum ad patrem, quantum ad matrem pertinet, significant. sic, πνὸς αFου Θει, λωδὶς apud Sophoclem non pertinet ad medicum.&apud Aristoph. in Pluto: m,r, δεδιωνα πυὸς ανέ: -υδενέγ i. Umi u .Vbi interpres praepositionem πνος, - Θωκον significare dicit. Vide commentaria Budaei cum de hac particula agit ubi tum aliorum latinorum scriptorum adducit exempla; ut Ouid. Ipse quidem per me sospes tutusque suisses, tum Ciceronis,ut ad At.Sed accipienda plaga est, sumus enim sagitiose imparati tum a militibus,tum a pecunia. quae verba ita Graece ipse conuertit: rum, vi ποιΠωMMυ,ἀ- o FHη κ τυν. Genitivo etiam iuncta,obtestationi bus quae cum adiuratione fiunt,deseruit ut iam 3ολω, ' et δων μη ahιίδ,m us, apud Demosthenem: Sic obtestamur προς ἐδεος, ος λων.diuersa tamen ratione.nam ibi per salutem liberorum obtestamur hic vero non per salutem Deorum sed per Deorum fidem obsecramus. Dativo iuncta, additionem significat, sicut etiam η , , cui nonnunquam praeponitu Mκλου ut apud Aristoph.in Pluto: περ cim Σ mlae που ὁτi c.quamquam divisim etiam legi possunt in eo loco praedicta praepositiones, ut dicat, vi pocide insuper,velis amplius, M MO,ad haec,vel post haec cim & reliqua.Nam Ine a. sigλM ῆκαι in hac significatione ponitur λαγὸς,& pro in

γε γαυο γγ 'mi ει ολ άθοὶ in qua forma Min extrema quoque comprehensione saepissime ponitur, ut apud sorii, i m μιῆ, quod plenius etiam, o Auκειν προς,dicitur in cuiusmodi formis ε'tinnsis dictis, subintelligitur dativus casus.nam locutio illa, mκειν Π πρὸς, Bb et os

226쪽

αγο πυ- , vel νος τουτοu plenius diceretur. Dicitur le ος subsequentes,& dativum itidem subintellectum respicit.Demost h. ε δ' γ υ ναρρον νδε σύμφορον τηπολει, πνος δε α οὐ praeterea minime iustum. Accusativo etiam iuncta praepositio haec in elegantibus4 compendiosis quibusdam locutionibus adhibetur Significat enim comparationem: respectum quem sensum habet etiam η, ι,accusativo iuncta Plato: δεο λαν κω

ἁ πυὸς ταῖr ,reliqua vero perexigua sint si cum his conserantur. Huc referri potest sensus praepositionis huius in illis verbis Aeschinis, α-ντα του δεArii πνὸς Ἀ-εις τῆς ηιαεροχυκ αξιον λ ημν.de illud eiusdem, ποικα - ἀμ φορο μὰ ιδ μην Γηγώρη τῆ- μέρα κεινομα An quibus exemplis ad spatium Minenturam temporis indicandam adhibetur. Affinem praedictae significationi sensum habet haec praepositio, quum compensationem, id est paritatem pretii Maestimationis aliquarum rerum significat ut apud Theophrastum de Ballamo, πωλῆrMAτο 4 ακραγ sic

α ρο αργυειον. .'αλλο c twπς- ξειος. idcst ut recte interpretatur Budaeus rependitur bis tanto argento. Dicitur πνος min. ad aliquem,ut ad scopum, sermonem instituere atque dirigere. Aristides o πηκις AVA τεῖν, λυοεανω πάντα κα&ς υδνοὶ γίγγν. Vbi loco adverbi Propter, poni praeposuionem προι ait eu deus. am quidem significationem aptius praesesert haec praepositio apud Aristo, phanem in Ranis: γὸς αὐ- ,-6 υ τατε. propterea huc supplicio assicite Finem etiam designat haec praepositio, cum dicimus bri ista δή se 1νιαν, πνος μιν.

Πως, particula,dupliciter profertur aut enim interrogative proprio accentu regitur, verbumque locutionis ut plurimum praecedir, ut πως δεκεῖς, πως cia; cui etiam interdum postponitur,& ambitum claudit, ut εςαι AGί πως,&UυηGrα διπας aut alieno accentu nititur, o ἀοe m accipitur,ut υτ παε idest, sic quodam modo. Atque ita nulli

227쪽

usurpari videtur apud A ristoplianem in Pluto axe Ami γῆ- πως - idest, at ego nescio quo pacto tali in .geniosum praeditus . qua inuis Budaeus secutus Aristopha nis interpretem, εμφοιτώς accipi particulam is in praedi. csta comprehensione sentiat,& cum admiratione proserendam.idque alijs exemplis . confirmare conatur adducens ex Pluto aliud ducturrit οἰώ ἐγυπικρινῆσι - - τGν--αζοντο;idest quo adem eos modo putas Plutum amplexatos esse & ex Synesio sita ἀ-α πως οἱ ι In quibus duobus exemplis cum πως particula interrogatiua sit, admirationis emphasim admittit ut apud Caesarium c ταις mbram, De nauigantibus et risu τοι σκέπί- σακροτηει τω et φωναὶ πια τέμπ m. In illo autem Aristophanici ἐγὼδ m 6 6 Fοπου - h. ἰὼ, α ι, άοειπν mihi esse videtur. pariterque interrogatione Madmirabunda prolatione carere.Ceterum m. interrogatiuum amrmato verbo iunctu, ex natura interrogationis vehenienter prolatae, negat iuusensum infert ut πῶς γάρ τοι δύσουσ γέρας με γαθυγρο ἀναοί; qui fieri potest ut tibi donum tribuanti Contra si negato

verbo iungatur interrogatiuum ,affirmativum senium efficit ut Quidni , apud latinos Demosth. πως ουκάδι κεἰς id est quid ni facias iniuriam idest, omnino iniuriam facis. Ponituri in extrema periodo huiusmodi interrogatio apud eundem ἄξιαμ χάειτος οἰ - νει κειν- πῶς si υἱOuae locutiones ic plenius dicerentur 'τα, φαάον ους Ουκαδὶκεῖς; vel πως σε αις ώς ουκάδὶκεῖς; Quomodo negare poteris te non iniurium esse bsque negatione etiam ut dictum est)interrogative prolata πῶς particula, particulae iungituri negativum sensiim infert; Deniost h. ου, Σαώνam. 5ῖς γε κληρονομευεπς τί Φιλωνος, των His duabus particulis aggregatur etiam in te itio loco particulavi, It πως se , si verbum aliquod obliqui modi subse

228쪽

λε Γὰς AEa ρκα , πως si τρυχ ι ς ε ησεν,ουδε Κλεωνυμόν interrogat enim,cur non fulmine percutiat Simone neque Cleonymum mon quaerit de modo quo non percutiat. Nade modo quo quis aliquid faciat, vel secerit interrogare par est.modii autem quo quis aliquid no faciat, non modo

non quaerere,sed ne tingere quidem animo possiimus. Quapropter cum affirmative interrogamus per voce, ,semper vox haec ad modum referri potest. vi Iliad primo, ας γέ τοι δυσους γέρας ἀχαυαι non enim cur debeat munus tribuere interrogat, quum multae fuerint causae.

cur hoc facere debuissent, sed quo pacto possint hoc pra

stare interrogat subdens causam cur hoc non possint praestare, ιλλα - ,πλίωνίξε πόθοδε,-δέδα ι δουκὲ armata αλιλλογι Γιυτ ἐπιγείρειν. Quum igitur negative interrogamus, semper particula πως pro GH, accipitur. Nam cur aliquis aliquid non faciat, pariter ac cur faciat causa aliqua mouetur, vel certe causam afferre potest .vi propterea causam etiam interrogare licet.

De Σχλῆ adverbio,& de articulis, o A adverbialiter acceptis,&-τ'8λει di Cap. XXIV. a Ominum obliqui casus saepe adverbialiter accipium

tur. nam genitivi nominum in adverbium transe ut, via παληci: de Datiui ut νολῆ:& accusatiui,ut M. Porro χολῆ adverbium , Otiose,& Tarde significat.Y-οῖ σεισαγγξ ρμγων σκοπι arm. idest cu otio opponiturque scurου λιως . Adhibetur autem in consequenti parte condicionalium . quemadmodum is, inpro multo minuS, nullo modo. Aristot. ει AGυ που ἡ χαλῆ γε αλλωντια ειη.quod si nullum horum est, tarde alioru certe quiti quam erit: idest,aegre vix aliorum quidquam erit Ando

229쪽

hλυ χολῆῆ αλλων πολιταν πιι aegre profecto alior uinciuium cuiquam Quae locutio negandi vim habet.in ea. que το μου,r αολ ide H 'κλου significare sensit Budaeus . cum tamen ii suam propriam Τεβ: -- vim habeat ut de ipso dictum est)χολη vero,negationem inserendi ossicium praestet Accipitur etiam οχολῆ, pro Facile, facili negotio quia quae sine negotio contentione

τεχων et γρες ατη. dest, simulatque igitur his etiani artibus praestare parasiticam ostendero, facile patebit reliquis quoque ipsam antecellere Ponitur etiam in principio ambitus propter membrorum argumenti transpositionem Xenoph. χολημασαλλος γπστα si α α νομοθε Me

Hr μ', G A:ωται ,τα ti,articuli neutri, voces G, ω , partiti visiquas vocant coniunctionibus praepositae, si ad nullum nudiri reserantur, ad uerbialiter accipiuntur. Gregor. ρῆν αμψε νιδρων ἀλλη iς6 δει - , φιλας νομω, R T TM. Demosth τα φιλοψκια,τα si ἔπνιδι πτ αιτ α xein ρντα .cauendum est autem ne ad aliquod totum reseratur partitio tunc enim in sua significationernanent articuli ut i aliquod subiectum praecedetet,puta Asom , sequereturque, Nann is , - κ, ν.idest partem quidem earum tibi habe,partem vero mihi permitte. quod exemplum affert exicographus ad indicandam adverbialem significationem harum particularum. At in eo non adverbialiter, sed declinabiliter in propria significatione manent articuli; in accusandi videlicet .casu recepti,& a verbi , vocibus, . reguntur. Quando autem adverbialiter usurpatur, a nullo vel 4eguntur articuli ut apud Plutarchum , et δελέf πψρ τοκ

230쪽

r; Tὸ μ' , m Rin .m A, J. - . πολιτας ταρψυ it κιδαμ πια λαβουλια καὶ πυκκαν , αδ πα- ΟΘυμ- is η υλων. idest,ciues allocutus est,partimque eorum amentiam,atque segnitiem obiurgauit, partim incitauit,atque hortatus est.Eodem modo accipitur vox et partiti uis coniunctionibus iuncta emost h. τοῦτο δε νόοασόοtς πως ου ἀδικησε του, ἀτου Ἀρχέβιον ρακλκον; cuiusmodi locutiones ἔλειάδε dictae videntur nam pro 'xima haec Demosthenis, essi τοτο iam Θαῶα κ AGr Aρχβιον II κλειδεν, plenius dicerentur idest ex una parte Thalios, ex altera Archebium Heraclidem. Animaduertendum est etiam ut supra dictum cit, ne totua liquod subsit, ad quod partitio per ἀτο-,4 4r A facta reseratur tunc enim hae particul e casus pronominis sunt, Ma verbo aliquo reguntur. ut in exemplo quod affert Budaeus ex Cicerone sed causarum qua sunt a communi quaestione seiunctae, partim in iudici j versari, partim in deliberationibus. Quae verba Budaeus ad indicandam vocum ἀτο τοῦτο δ , ad uerbialem significationem,sic in Graecum sermonem transtulit: πιτο ἀ-νδὶκ-γων, ἀτεδ βουλή iκον. Verum opinor, primum quidem non vidit pronominis genitivum vi , totius locum habere, quod per Gro ,& Grout in partes diuiditur atque ita no ad uerbialiter, sedit casus pronominis accipi , in verbo iam subintellecto regi. deinde vero ne illud quidem animaduertit non recte fieri partitiones per casus τοῦτο pronominis, cum rectius dicatur per articuli casus M A GUν δε-

Ῥοωτα, pluralis vox τοῦτο pronominis. 1λμαῖκῶς, pro GSP accipitur,s particulae αρα, vel vel τοι ipsi iunganrur, Unde fit τ- έα ταυτα τονι, ταυτα δὴ quae plane idem significant.Gaza ex Cicerone, ταυτορα κ συαβαω νμ δεπράπιφηνάμ l . Vbi ταυτ'α γα etiam ταυτατοι , -ῖ δὴ dici potuit, πολ γικῶς 'οχασμ ω βεβοαωσεως apud Platonem vero, mi S δε ἡ βεβαιωσε ad dictum est, ταυτα