Matthaeii Deuarii Liber de Graecae linguae particulis. ..

211쪽

o M. οὐδ ex οὐ ρι ω oti οὐδ partibus constat.In quorum priore μία particula non semper aduersaliua est sed

interdum transitiva:& quae illam praecedit negatio, praecedentia respiciti repetit enim precedentem ne gari nem. Posterioris autem partis negatio subsequenti verbo tribui- tur, negativam propositionem constituit. ut apud Xenophon. primo Tm1ιω1μ. ubi cu de Socrate dixi lset,i μia'

addit μην enim aduersati uti est iu hoc loco, ut in ομωσμ . In quibus illud animaduerte dum est, praedictas. voces non esse sormales notas; cum partes constituentes ad diuersa reserantur. vi in praedi Galeni loco ἀοὐ μην, aduersati-ue negat, ἐρ--mrωει- mssu: λβωσι ρεξ Ums . quos repetita negatione, alios ab alijs distin. guit . ut sit ordo praedictorum verborum, οὐ mi rata οθί ι -- ἀ γνωειν-ωυ- ῆυβῶm πυλουπις Scsic μὴν in sua significatione remanebit utrumque autemoliri,ad subsequentes orationis partes referetur.Pari modo in οὐ μην ου δε, in οὐ μην et λλ ite partes ad diuersa reseru-tur in constructionis distributione. id autem ουτε, ab οὐ- in differat, vide in dictione οὐδ f. Oi,m; οὐδ M,etiam forona ale signum esse putaret aliquis, cum tamen non sit, ut cuius partes ad diuersa reseruntur; nam ου ην,negative ad uersatur. ουδ M autem, loco vi, vel Km ponitur, cum repetitione negationis quae est in υμήν.

ου ηναλώ, tres sunt particulae . de quibus vide unica voce,Budaeus doce quod quamuis negationis speciem Z praem

212쪽

18 οὐ μῆναλλα praeseserat, tamen affirmationis vim habeati exemplis quibusda voces has Enim vero, At vero significare ait. In quibus similibus omnibus, si οὐ μὴν ad praecedentia reseratur, clare apparebit non unicum sensum harum, cum esse, ted οὐ μην ad praecedentia referri, αλλὶ diuersum aliud quiddam ponere loco eius quod per ουμην remouetur. Juam signi dicationem ου μην,pro, non tamen, cum Budaeus etiam intelligar, tamen in οὐα , άλω,non agnoscit. Harum itaque trium vocum a. aduersaliua in distribu tione constructionis, in sim, vel e , . conuersa, antece, dens locutionis eis citc quod sublicetur plerumque;& idcirco, οὐ μην- λώ praecedere videtur in locutionibus; reliquae duae conseques sibi diuidunt. Quarum αλλοι, ponit aliquid diuersum ab eo quod peris particula is negatur. Isocr. in Panegyr. νugian οἰδε ἡ ταῖς , γις ς δοξου οντες , εm μια is

-ςουση ε θως Quarum locutionum eius quae priore it, sensus est huiusmodi. Praecipuos in Graeciae rebus publ.negotij parui momenti operam dare, maxima quaeque aliis curanda relinquere: Post qua subi jcit,Quod tametsi res ita se habet, non ideo reliquos negligere oportere, sed curare ut Graeciae ciuitates inter sese concilientur.μην itaque particula praedictae locutionis antecedes innuit, quod tametsi res ita se habeat, ac si dixisse te tam ea τουτων ουτωs ἰχν- των negatio deinceps illam consequentis partem innuit, non idcirco reliquos negligere oportere; ac si dixisset, αυMi καλλοtri . Atta 'ν reliqua consequetis pars in qua

ponitur diuersum quiddam, per α coniuctionem pro

ι ἔλθως id est, sed id curare ut praesentibus intinicit ijs liberemur. Qua uis autem hanc originem habeat,& ad hanc etymologiam partes eius reduci possint in constructionis disici butione, tamen saepe pro affirmativa aduersatione simul

213쪽

Ου μήναλλ ,ουδ,& Ουμην πω. Igamul praedii tir voces pro erutamen,& Attamen accipiuntur, cuius significationis innumerabilia excpla occurrunt apud auctores Inuenitur etiam interruptum nonnunqua,

rumpitur etiam . particulae interiectione, ουμην δαλλώ. - Οὐ A.

οὐδὲ vox negandi , eo ab ουτ dilffert, quod hoc simplici

negationi subditur; ut κοτο αυδ sib ουτ autem si prae cesserit, alterii υτ sequi necesserest. Galen. Oim GHας,ουτ Uti m ρεξυπις. Nam cum οὐδε, idem valeat quod

GουJequitur te apro vi accipiatur.Quod cum per se stare possit etiam si alterum non praecedat, vel subsequa tur,essicitur, in quoque per se negationi iungatur, quae simplici negationi respondeat: ουτε vero propter τε particulam, quam temper alterum et subsequitur, ipsum quoque per se stare non potest,sed alterum ουτ semper requirit, Vt dictum est.

Ουμπι πω , etiam quasi formalem notam aggregatum quoddam describit Budaeus & Nondum significare docet lupprimen μην particulae vim aduersaliuam,qua fit ut

ηυ μην πω voX,Nondu tamen , vel Attamen nondum, soni.

ficet.Vt apud Demollhenem: eoμην - τέτο βουλε Π λεγμcum itaque partes vocis huius ad diuersa reserantur a P gregatum ullum ex ipsis fieri non potest; non magis quam e X ου μην ποτε, S οὐ et, τε vocibus,4 si quae aliae simili modo coaceruantur. Quare singulis sua vis tribuenda est, ut de singulis suo loco dictum est. Nec vero quia sub uno accentu proferuritur voces ου μην pro uno quodam h benda sunt sic enim quamlibet encliticam vocem non ut partem orationis,sed ut partem syllabam eius cuius accentu regitur,existimare oporteret.

214쪽

- - ,particula quatenus illativa est, S idem quod οὐκ Gisignificat, non solum explicitarum ratiocinationum conclusionibus accommodatur,4 α α, idest,ergo significat, sed simplicibus quoque positionivus deseruit quae tamen ex quouis modo concelsis consequuntur vel lum untur: assumpti ita vim habet ut Ebim ex quo postea aliud colligitur seu insertur.Quatenus vero transitiuum est eundem usum praestat quem g --: ut de illo dictum estis signi at, Igitur, itaque tape etiam abundat apud Homeru&Herodotum,atque alios auctores,tum per e tum etiam quibusdam alijssociatum.Homer.Iliad.β φημι ου δυ νευσα Κρονιωνα Plato F Bio πω εα a m Oia is inlici ιζ rus, pro si inplici vi apud Pausaniam Ἀκροκον A r: Iαγγλων ω OG τα χάμ, ε Γ ἰmAΘη--ηγαγε τοι υτξ a. Ubi Demum,vel Tandem significare potest nam haec quoque significat qua significatio saepius in Joia, voce peritur, ut de ipsa dictum est. Apud Ionas M pro ναυ, dicitura

ciuri,ut μητ3,duae voces sunt in quibus neutrum nomen n, particulis οὐ,&ρι subiungitur eisque in masculino de seminino genere respondent voces. minc, ουryc. Vt igiture Midem valet quod ρυδις ut apud Homerum Iliad.at .ού- π εώεὐ- γυας ἐφη .de alibi; sic n, de erit quod ευδεν. ut Iliad.δ.τονδο ira me; D A et μεμ . Vt au tem οὐκ ἔν.pro simplici negatione accipitur interdum:vide ipso dictum est,sic et ij, obeti, simpliciter negat sitne, pro- Itominis significatione Plato:αm sim mussime AEdn ooc 'πιώξα φαβεροντε ν - ἴαλεεινὰ , striae φλειν , αλλα ιν , Ταλης, reliqua. ideli, periculum imminet non dicolae ridiculus videaris, sed M. Additur huic voci το που. Graciatis,& fit,is ad quod tametsi in terrogat lue, cum indignatione etiam nonnunquam proserrur,non tamen coniectura vacat. Aristoph.in Ranis, ε ες υπς, υτ ne muri

215쪽

οπιιις οπη - πα ζω H κλεαγ ἐσματα nunquid,vel an serte, seu num sorte serio fieri putasti quod ioco ego seci disiePlato interrogatiue, o που ζ Θεοδε ρε- ἡ φιλο

Di, vox aequivocaeit, quippe quae dupliciter accipis

quod, significant Indicativo iunctae, ut eυχσnκαν του Γις' si δε γοτο idest, non quod in his quoque deteriores partes tulerit. cui additur nonnunquam mi, loco ου, negati uae,si negare opus sit ut apud Luci an eria καλὰν οἶααι,idest, non quin honestum esse censeam. cum vero vox ora neutram praedictarum significationum retinet, tunc zri non simpliciter negat, sed ut amori, ampliationibus sese uit,&sormalis nota esse dicitur. Cumque ampliationes modo in stirmativam, modo in negativam desinant, si in affirmativam tendit ampliatio, kμ on,pro, non solum accipitur ut, οὐ cor τουτο,αλMO; G sin in negationem tendit ampliatio,pro, Non solum non ,accipitur, , is ura tapud Athenaeum', ου ὁτ η/Zντνα προσδεεποντες, ά ιυδαλληλοte non solum non intuebantur quemquam nostru ,

sed ne se ipsi quidem inter te.

216쪽

eque enim corpus tantum cuiusque omni iniuria his dishus vacare oportet arbitrati estis, sed &c Οὐ come etiam iuxta ο-e,significationem pro οὐχρονα, vel οὐ ονψ Fόαν accipitur. Demosth.e 3πως EO'm ἡσιαεινοιαν οὐ δρος.

ου οἰὸν etiam ut, an . si ampliatio in negationem desinit, pro non solum non ,accipitur, ut apud Polybium i

firmationem de simit ampliatio,pio, Non solum,accipitur. sic ,οῖον, pronomen more poetico, idem quod jένον, significare perspicuum est. O , c,etiam pro ου omit, idem quod μηπι, idest aedum

, etiam pro ου ἴ-c Murpari censet Budaeus,apud Aristidem in oratione de laudibus Vrbis Romae, in illis verbis γ - φανε, οrμβου του προων--mλιν, Θυc a jς υχ - λανΘάνειν. idest, ut ipse vertit, magnum id est indicium huius ciuitatis praeliantiaci inde iam ab initio nedum eam obscuro nomine non fuisse. In quorum verborum interpretatione Deo quidem iudicio, Budaeus fallitur circa, -,vocum significationem nam tametsi, O , interdum pro ι μόνον accipitur , hoc loco tamen sit hunc sensum ipsi tribuamus, deesse negativam fateri necesse erit: quod ipse quoque Budaeus O dissimulat.vel certe o πν, pro ος υνο οὐ accipi dicendum erit. Quare οὐχ ,iuxta paritum proprietatem accipiedum est non enirn Opponere intendit auctor verbum λανθανων, verbo me se, ut dicat, tantum a belle ut Roma in suo etiam exordio ob. sarra suerit, ut claritama etiam fuisse inueniatur, sed gradum

217쪽

τοι i,quasi formalem notam describit Budarus, pro α' οὐ, poni docet. quod nec ipsum sermale signuest,sed negationem addititiam habet sic per ρυ Clitiai, negatum assumptum significamus, vel tranutionem cum in gressu negativo. Quare negatio non ut pars vocum G mais, L. α'αμην,sed ut totius propositionis qualitas habeda est.

De Particulis I ii ε,πανυm,4 alijs quibusdam Cap. XXII. νηυνγ,&-υ Moa, ut 6 affirmative concedendi voces sunt, Prorsus, vel Sane quidem,significant.nam particu a, οιῶ,idem saepe significant ut de ipsis loco suo dictum est.Greg. N G,Θεὸς si πνευ πιανυγε, id est,

prorsus id quidem Plato: υχωρε nil Gως εοι me M. u. Παν Γι..uανυπι,etiam hoc eodem sensu dicitur, nam S particula alijs partibus apposita,asseuerandi vim habet ut desipissa dicetur. Quare non recte praedictam maia 6 vocem. πιυυ , cui τι nomen inest, in unum redigit Budaeus . cum hoc affirmationibus subministret, illud semper negationes subsequatur. Demost h. et πυ δοι uuis Γυτω id est, non magnopere. Idem κ' νε- ς:ημίρουσία ουδεξιων ταλών --νυ Igαξut. in quibus το,τr, non pene aν, ut idem Budaeus sentit. sed limitatiuam retinet significationem, ut

in μέγα i,idest magnum quid, alijs huiusmodi.

218쪽

, 86 Παλιν,&το 3. ωπάλιν cvi et, υλλήλου, posita sunt nam ξαρge, idest a principio,idem quod terum. Denuo significat. Accipitur etiam αἰ- ῶέm v, idest retro,localiter apud

eumdem, in eadem Fabula, η Tθεως τί λύει παλιν citara

απασεν. Vbi non iterum, sed retro significat silc apud Homerum in hymno Mercurij:ωια πιδες βοων. απια -- λιντε οι M; quod,εις υ ri significat. Alibi autem apud eumdem in illo Carmine, αυάς si χαλιν Fim ραγε παλιν, in aliam partem lignificare videtur sic apud Arrctoph in Auibus os L ξο εις η το δίνθον φανεrm; Dρρο

νιης. δ' κεια παλιν. dest, in diuersam partem croci tat. de cornicula loquens. Vbi etiam αἶ, eadem significatione πέ, λιν,c et λαμηλου iungitur . sic in Pluto cum diciti α'M αυτα αλι ανα ρεμ e εγω, διξω τὸ λοιπὸν an ακών ἐμπυτον Ga πονηροῖς νεAest, . , λιν, non iterum, sed cor tra,vel vicissim significat.Significat etiam si, ὀα , ut cum

aliquis recipit id quod mutuo dedit Sic accipi tui apud

Aristot a. Oeconom. de utilitate quam a liberis parentes percipiunt .en d eis δειναμ μοι 'ς δεναί ita πονη ram, παλιν,

- idem quod δε ο,divisim dictum, non est formalis no- ta, nam sic G, quoque sormalis esset, quod . missi significat. Demosth. a. τοῦ Γου. νυ si

219쪽

qua significatione articulus Apronomen NI,ver ιιν rein

fert

ri οσον, iuxta d, Sue praepossitionis significata, diuersa si- gnificat. quia enim η ό Sue exceptionem v i.lis, significat, scilicet cum dicimus, τύνος anu Σωκ r υ ναρε, ον- Videnhonines praeter Socratem accesserunt.idcirco mo'. , praeterquam quod non raro significat. Significat etiani idem quod Ire limitatiuum,idest, quatenus, inquantum .LUcian. εο MN δτςHων'6ὶ κεινου dirmo: , Ii χλεονοῖ παροπνήσεG ρος τυγχαν Hic Phalaris, εινο αδιατ ονως παρρσον δίιασis κίω Ibinum, πνοαυται. Vbi non magis limitatiuum, quam causale est et θ ο ν,pro δὶ ἴαν, idest,

Quoniam, Tropterea quod Sic Quatenus,pro quia,vel propterea quod,accipi apud Quintilianu testatur Budarus. Περ, particula apud Homerum οδεω. . circa principium, idem valet, quod si inῖS: idest praesertim, in illis carminibus, ἐμώ δεου- . a α νυ. Θροα - αἰεχο , Herem me αλγα Θυμ qcides , ψ-ῖω γνω λγα. Nam sit aduersati ue intelligendo diceremus, a me autem,tametsi molestijs animi angor, fieri non potest, ut omnes homines hospitio excipiantur, videretur angi molestia esse causam,cur hospites facile excipiantur quod tamen contra accidit. Est

aduersativum, ut Iliad . Tυδιιώ ς δαστος me ἐων προλιπγι M εμ . idest, me μιρνος ιοῦν, quamuis solus esset. In quo sensu apponitur τα εμο ς, quod ipsum aduersativum est ut Iliad. Nέπω δουκgα IU1mνοντα mi ερι in postpositumque coniunctioni ,fit me &huic aggregato aduersativum sensum tribuit.

220쪽

κα respondet, ἔ.de quorum utroque dictum est. Vt igitur το οπη , pro amς,4 ἔ, pro ivsurpatur interdum, sic το,πῆ, pro,ἀς, id est,Quonam modo, qua ratione,accipitur; ut apud Virgilium vox, Qua , Aeneid. quarto. Qua facere id

quidam qua ratione praedictus allectus elegans ac lepidus ipsi videatur,respondet,ea ratione sibi videri qua c. Porro partiti uis coniunctionibus,ti , ub , , , et praepositum Ἀτη, partim 'artim significat. Theopbr. ἄμωμου, mi δο κριως f. quod per ii Q ωτη dicitur.

Πῆ etiam motum per locum significat, ut . Eγκλινο- ὰσον autem το m,ias τῶ πως accipitur, sicut οπη, αι; τλοπως

υλίω , in sensu exceptiuo quando limitat uniuersale ali ' quod per signa mi,vel ουδὶς prolatum, plerumquere

nitivo iungitur ut in Epigrammate, χρι γοκοι semiis Προκλεικ. sic οὐδις-GΣωκώπα.nonnunquam vero ele gantius casum a verbo in ambitu requisitum recipit. Vt apud Aristoph.αΘυμ οπεμ δε τα ηλεα παντα χερρενων in υαρκτος, α παρδαλις. Vbi το χαί- nominativo iungitur propter subintellectum verbum substantiu ut apud Xenophontem accusativo , γου δία ου ηθελησα διδόνα ταί με ιοκ, propter verbum δύονα. Cum autem absolute sine casu e Gsertur, pro ομμι, id est verumtamen accipitur.ut in Epigra mater ε τι amisti c. δὲ, ιαε ξη. α ΛακεδαιγώνιοKχλία κα- Ius μν Omn νόμου . Habet autem in huiusmodi quo. que locutionibus limitatiuum sensum G LO. ut etia apud Aristotelem in quarto Ethic ομιω A me: Udα γνωτας eγωριμυμ τας et ιηοη, ταί atri , ε , ις ώ. Aso . Quae limitatio interdum ad apertam exceptionem reducitur . ut