Matthaeii Deuarii Liber de Graecae linguae particulis. ..

231쪽

11υπι, adverbium temporis,ex τ' praepositione quae semper genitivo iungitur, Sarticulo vice pronominis τούτου accepto, constat. Dicitur enim ὀ προ τ δονος,& vi βίος. perinde ac ὀ πο τουτου Κονος, ωὐ ο τουτου βιος Vbi pronomen τούτου, demonstrativum ad praesens tempus vel aliud quidpiam quod tempore metiri soleamus, relatione habet. Cum enim dicimus οτωδονος, dc y οἀβιος, supplendum est nomen appellatiuum ad quod resertur, ingenitivo casu formatum est enim plena oratio, o poetsi

semper autem repetitionem hanc nominis fieri contingit. Nam cum dicimus ο προῶmλεμυς, non necessario supponitur nunc quoque bellum esse , ita ut dicere possimus, ο ρο- ac Θ'ημῶς πολε κρυ πολε ιυς.& hinc adverbialis huius particulae vis ostenditur,cum appellati uti nomen non pos sit repeti quod relationem suscipiat. Quod quidem appellatiuum nomen iuxta verbi vel alterius particulae qua regitur naturam in omnibus casibus variatur , ροῶ, QUO τουτου nunquam mutato. dicimus enim ἐν ποῦ ο - νω, vel ε τώπ ξο τουτου. si OG HAον, vel, τον κωτουτου. Dicitur ter se saepissime vox προ7,sed semper ad pret-sens tempus relationem habet, vel tacite vel expresse.

De Teuir particula. Cap. XXVI.

π αι υν, dativus ab ara pronomine deductus, quatenus m ne lubstantivo ponitur,adu et bialem induit significationem estque localis primaria eius vocis significatio . Nam ad Essu nomen relationem habet. cum dicimiis, Γυ Ῥαδ-ς εον ut sit plena oratio ταυτητῆ est βαδ sον. Secilia do loco

cauis

232쪽

causalem vim habet,perinde ac τοῦτο , vel τουτου ἔνευ. id est, ideo,& hac de causa ut apud Aristophanem in Pluto,μηδεν Γυτη γε κομης ς,ne propterea insolescas .Habet autem vim llinitatiuam in hac causali significationes Xeno phon. οὐδ in τοι υτ' ἀπ/ Hονά ς neque tamen iccirco est aspernanda pulchritudo. Illatitiam etiam significationem huic particulae tribuit Budeus, pro τοιγαρο , idest,Itaque,vsurpari docet afferens exemplum ex Her diano, ταυτη οἈλβῖνος, φρουρα pexi . ἱμάν. Vbi tamen causalem potest habere significationem, ut dicat, . - , vel τουτου ἔνε μέἈλβῖνος φροι se ε τον quod ipse quoque videtur animaduertisse cum voces αυννηται, pro

itaque & τούτου ἔ- αι accipi dicat apud Gregorium.Quando vero simplicem limitationem significat,pro ἀτο,eatenus,& secundum hoc, accipitur. saepe in ea significatione respondet,s, Accipitur etiam αἰτὶ λουτοκ, ut apud

Platonem ,ταυτη ταυτα Τέγετο idest, haec etiam sic dicebantur. idem alibi: ες ταυτη οπη πις- est haec

ita se habere,sicut quisque putat.

De Tα υ, nomine in adverbi j naturam transeunte.

Cap. XXVII.

,reis nomen notae significationis, quando adverbialiter accipitur,opponitur cit, χολὴ, adverbialiter item usu pato , S non solum in posteriori parte consequentiarum adhibetur, ut apud Aristophanem , sed etiam in simplicibus enuntiationibus, cum iungitur ironice pro χολη. Aesch.ύ υ χυ:- ο γερον ο κ 'Rονηκώς -- ρηεισε τοῖς ἐαυτοις πιλοτοι ς: B Thu Ps τον κινα δε Δημρ-Hνίω ἄασε πολιτευε γη. Qiuod ironice dictum, idem valet, quod χολῆ, T. H, σν c. Vbi tamen tacita consequentia innuitur,cuius antecedens exsuperioribus petendum est.&est sensus huiusmodi si Senator ille Spartanus recta&probatam cuiusdam praui hominis sententiam respuit,

multo minus ab huiusmodi hominibus qualis est Timar.

233쪽

chus&Demosthenes, rem publicam administrari passus esset. Vnde patet γδ,ex γ, S: Hae constare is apud Arist phanem in Acharnensibus: οὐα γῆ ἐπιλα , ut suo

loco dictum est.

De TI nomine interrogatiue accepto. Cap. XXVIII.

Υι, neutrum nomen interrogatiue acceptum, quod qui dem tunc accentu acuto temper est praeditum, neque umquam accentum re ijcit encliticarum particulartim more pro ουδῖν usurpari nonnunquam docet Budariis, afferes exemplum ev Demosthene ειτα υβρο ιδίων - ἴ-νομβρων - τί Φυκον χ- ντων id est, ut ipse interpretatur,4 nihil non mali patientibus, Item ex Gregor. νειδὶΠιδρος si ευπαχων,ἡ δυυκάκουων id est, ut idem interpretatur, nihil non contumeliarum perpessus .Quq quidem Budari opinio nescio an admittenda sit . Nam ut concedamus affirmatas interro attones,negati uis enuntiationibus inferri si cum emphasi proserantur,ut si dicas, i κον παχει; infers, ουδ, Π πιον πιαχεις tamen si consideremus propositas loquendi formulas, qualis est illa Demosthenis, moυs--χον πιν; Gregorij, vir si ολ-χων huiuslinodi alias, negatum habere verbum seu participium, videbimus non negatiuam, sed assirmativam enuntiationem ex ipsis insec

pari. Adde,quod non plane patet, an apud Graecos dicantur voces ουδῖν ου, in sensu quo apud latinos nihil no.Quod tametsi diceretur tamen in supradictis locutionibus supradictum sensum habebunt & sic ουδ υκον, παχον πουν,

pariter pro, in Uec χαχοντων interpretandum erit metiam pro Getissaepissime accipitur. pro ει et , idest quam ad rem Aristoph. in Nebulis in Geometria, mψ.-τοαῖέ HNMAsν. Haec autem quam ad rem est utilisὸ

234쪽

Dea nomine n coniunctioni praeposito, subsequente ει μη exceptiua Cap. XXIX.

- A μμ λ , coordinatae voces sunt, non ut ex ipsis unum sormale signum efficiatur, sed ita ut unaquaeque pro priam significationem praeseserat. ut apud Xenophontem, im πως φ - γ δ ἔταξα αυτῆ, δει μη τῆς οικιας τίUAνα ut νεύοξε υ μδειξο,αυτη Lin qua locutionein similibus subauditur vox αμ cum praecedente verbo repetito,ut sit integra locutio, τ δα-ο δε αξα,ἀ reliqua. Vbi etiam Ioco μη, utimur particula eiusdem significationis ut apud Lucianum: δ ὲδ Uaeli flaΔιογ. ne αλυ, ἐγλα--:Dicitur 3 sine Ii, ut apud Thucydide πιει ραντ Πλα

tur huiusmodi locutiones, patet ipsum δὲ non esse partem integralem τί ιδεμ μη, vocum, ac si esset una nota formalis nam e formalibus signis si particulam aliquam subtrahas, sensus ipsius interit, vel certe deprauatur,atque minuitur. putari, aggregatum seiunges, non amplius sensum exceptiuum seruabit, ut pro in . accipiatur. In pro posita igitur vocii ordinatione ac serie,ad sensus integriotatem,supplendum est nomen αλει, praecedens verbum repetendum est .Quam loquendi sermam Cicero, ut multa alia imitatus, plene cintegre locutionem cum verbi additione exprimit cum dicit; Nam quid aliud agimusinis animum ad seipsum vocamus Reducuntur autem ad

enuntiationem huiusmodi interrogationes.nam si αλλῖβ,

Cap. XXX.

in etiam ut formale signum describit Budaeus.cuius Opinio refellitur eadem ratione qualii pra ostensum est m. ἐδμη, non esse totum quid,sed tres particulas non colliga

235쪽

ligatas,sed simul appositas .si enim in Platonis verbis illis,m in otia ἔτη ο Σωκροπή, -νος--α - , particula δε sub. trahas,n αδ per se de officium praestabit, NI εν ο Σωκ - ωcaetera Secus accidit in formalibus signis, ut proxime dictum est. ex quibus si particulam aliquam demas, quae remanent,eamdem significationem non itidem seruanti puta ex αμως τη - ώμη,si ex altero is, ex altero vero I. iubtrahas,neutri suus sensus remanebit nam aliud

ἀδὶα aliud , significat, ut suo loco dictum est.

εν ι μου, etiam prora N: interrogatiue usurpari docet, ut αλλι τ μω;idest,ut ipse interpretatur,quidnam igitur

Nonnunquam etiam concedentis esse vocem τί ilia affirmat,&iro,quidni,accipi,ut apud Platonem Σωκρ. πιοσαἰη EMβης, οὐ Θεοφιλης in Προτ.τι μία In quo tamen exemplo τιμοῖ, interrogatiue itidem accipitur. interrogatus enim Protagoras an iustus vir Deo etia amicus esset,

respondet,τIμL:idest, quidni' quod sensu quidem concedentis est, forma vero loquedi interrogatiuum . In qua interrogatione IμGQuid vero,&Quidni significat, idest, quid non,& cur nonὸconuertiturque interrogatio in affirmationem, ut sit,sane ita est.

Ποιός.oNος,οντονον,qualitatis particeps,id ποιος π qualitatis cu iusdam particeps quod nonnunquam pro, et Cliri ac cipi notauit Budarus ut apud Aristotelem et tybάον τάς Σήδας γυ-ας κ' - - δο ιίκηλύτων γλη - , παῖδὲb ii H - ερρα. idest, ut ipse interpretatur,liarum enim altera praestantem reddit corporis habitum,altera vero opera. Quae quidem Budari interpretatio verum quidem se n. sum assequitur, sed non ex vi vocis πιιος, ω ὰ, quae simpliciter qualem, vel qualitatis participem significant. issensus efficitur sed quia res ita se habet, quod videlicet

symnastica,praestantiora reddit corpora, voces propositae sensum hunc praeseserunt. At non ex veritate sententiae vel ac in modo

236쪽

eto τις,&Tοώ . modo Torma locutionis vocibus tribuenda est significa. tio ab etymologia aliena, sed sensus ex vocibus iuxta cuiusque vim iotionem eliciendus est De Tic pronomine , iam , fgp, ἡ δι,4 alijs horum

T li, pronomen Og πους acceptum, quod Tere ἐγκλιπικον, Se est, non solum postponitur adiecti uis, appellativis nominibus, ut ανΘe m σπις is φηρος, sed etiam praeponitur cum substanti uis, quod frequenter fit; tum vero adiectivis quoque nonnunquam ut apud Aristophane in Pluto δῆλον 3 οὰ Foet tum οὐ sine lis nec facit ad hoc interpolita negatio nam sine negatione, δῆλον ora ἀξοπους Dems S II, itidem dici potuit. τ ι etiam ut opponitur, ο ις,Budaeo occasionem dedit, ut αι τὸ τ μέ- γς, ipsum accipi contudat in loco que ipse citat Demost h. Ubriis NM εἴ Acmειυ - ληφο rae Nec animaduerinti oppositione hanc vocis m, ad MEG, si minus in Ciceronis loco, quem ad proba dum similem usum vocis huius apud latinos affert ex epistolis ad Atticum ἰ Fac ut omnia ad me per scribas,naeque ut facis, velis esse aliquem quoniam qui sui, qui esse potui, iam esse non possum et certe ex Platonis auctoritate, quam itidem affert ad ostendendum usum vocis huius in suo neutro genere: υνυ te τε Ρῶ ετ οὶε

nemque eodem modo usum esse pronomine,Qui, cum di cit,Xenophon Socraticus,qui vir&quantus. ντ' - τὸ pro,M. -6 aptu Demosthenem, ιος

φανου, accipi recte notauit Budarus. ειτο τ ἐποι- αν- θροοπι ου es, ους Ἀαmθυω. De quo articulo docendumeti non solum in acculativo casu accipi pro τουτο pronomi

237쪽

Tγώ- To/M, m, δ 3,&Tοιου Γς. e ne, ut in loco citato Demosthenis, sed etiam in aliis casibus ut si dicas m sis -έβηγυι, tunc nominati ut casus erunt voces sic in alijs casibus ut exigunt partes cum quibus copulatur na enallage in partibus declinabilibus si in uno casu admittatur, in reliquis etia admittitur; puta si articulus masculinus in prima vocem, pro ου τος accipit urct etiam pro του Γυ, ταροοτο-ου,&τος, promis usurpabitur.exempla sunt apud Homerum is βασn-

δαρ,πόθα ἰαν. Notandum autem pro indefinitari incerta re dici propositas voces.& idem valere quod το δελι. - δεῖνα. sicut etiam in genere masculino τον,6 του, apud Lysiam es My κπλει το - του pro τον δεῖνα υλτον δεῖνα hoc e sthunc cillum. In quo Lysiae loco iubentis testes in mediuprodire, notandum eli, indefinite dici τι isti siue quod res de qua loquitur, adeo nota esset omnibus,ut non solum nominatus quisque,sed quilibet sine discrimine de ipsa testimonium dicere posset.aut ita indefinite locum nominibus proprijs reliquit orator, quod fit in declamationibus, quae veluti sermulae sunt orationum forensium. Tin V,&, δ,eiusdem en allage ratione,pro ἀον , του si δὲ accipiuntur. Significantque Partim: partim. ideoque obliquis etiam cassibus iunguntur, quia adverbia

Dditur etiam χάοει K supradictis vocibus,&ssitumst πωτο δεπ. quae itidem Partim & partim signiscant Ba

238쪽

euntiatque etiam,Simul rimul significat. vi recte no

tendum est,non solum semel voci vim , , respondere vocem sit ela, sed iterum atque iterum, saepius si plura erunt recensenda. Quo modo MCiceronem usum esse patet ex eius verbis illis Quia tum occultantur, tum rursus aperiuntur, tum abeunt,tum redeunt, tum antecedunt, tu etiam subsequuntur.

De particulis,Tοι,'Γινιω,Gυ, Cap. XXXII. viri ei, particulae vis assirmandi seu confirmandi apertius perspicitur cum ea partibus declinabilibus apponiis

tur. ut apud Xenoph. αλλα χλων Γι Ab οἴ- ποιμν Cum enim affirmativa oratio sit, videlicet quod σωφρ ωναι ρα- πω δῆὶτο ου ira πιειν, particula τοι affirmationem auget, confirmat ut Sanes Profecto apud latinos.& in supradi. esto exemplo idem valet ac si diceres,Nimirum, vel enim vero sapientis est ita sacere.Hanc eamdem vim habet,cum vocibus alijs postponitur. Notandum autem, cum mono. syllabis particulis iungitur haec particula, interdum per appositione iungi,ac tunc suam vim retinere nonnunqua:

interdum vero componi ac tunc tam eam cum qua componitur, quam ipsam τοι , suam quamque significationem amittere,& ex ambabus tertium quoddam resultare, ut in

239쪽

ναν , , Ti. quibusdam fortasse aliis de quibus in

praecedentibus dictum est. Porro or particulae,per appositionem postponitur en τοι enim vox,tam δε quam V particulae vim praesesert.Quando vero ad uerbijs, simpliciterinicam syllabam excede-tibus vocibus iungitur, semper suam retinet significatione. dummodo distyllaba illa cui iungitur,ex duabus monosyllabis non sit coagmentata,qualis est τοι cui postponitur

aliud τοι,& fit τοι γαρ τοι. tuc enim τοι, suam propriam amitistit significationem. Sed si dissyllabis simplicibns iungitur,

semper suam habet significationem ad quod Budaeus mi. nus videtur animaduertisse cum dicat,hoc πινυτοι, freque lius dici πάνυn,per, nomen,quod saepe etiρον esse ait.Quod equidem nescio an otiosum alicubi siit, ut Budaeo videtur.

Nam tametsi cum nullo nomine substantiu aliquando iungatur,sed ad ij ciatur alijs orationis partibus: non idcir. co plane otiosum est; sed diminuendi,& coercendi vim habet ut paulo supra de ipso dictum est. Interponitur etiam aliquando, ut FO του6. Porro si quando praeponatur haec parricula, propriam significationem amittit, ut in Ur

τοι γαρ τοι, & τοιγαρουῆ,4 in unius cuiuidam formalis notae significationem coalescit. Ἱm litis, συλλογι mare est, idest, illativum conclusionis, quae ex antecedente vel premissis quibusdam,aut tacitis aut expresss,sequitur: S in hoc eumdem usu in praestat, quem vox diu Sc ουκωῖ. Eadem vim habet quando collectivum est. dico autem collectivum, clam ex aliqua narratione

moxn- subiicimus sententiam μυγκά ut apud Platonem post muIta subiugitur, is ρῆτο - τουτο ἐπιει πανδα. est enim hic quoque illatiuum,veluti conclusionis cuius. dam Vicissim autem assumptionibus etiam, idest minori

argumentorum proposuioni deseruit.& vocatur tunc συλληπΓιών το τοbui cum videlicet causam conclusionis vel

signum continet. ut apud Lucianum,.. m osse σφόδρα

240쪽

vellet omnia laeta esse,quq ad salutem & praesidium patrii

Proinde apud Latinos Demost h. τοι-ουδω εὐδυ Niae,in δει τουτάφ9ιτο παλιν. Itaque, vel proinde nullus vestrum est, caetera. a ratione prolixa etiam naris rationis in iiij signum est. Demost h. eirri κτηει γυπλη-

Quamquam in hoc etiam exemplo miraηiSMν est, ionis elusionem proba quod videlicet, οὐ et δαι-- τῆ πόλα is

τουτει mi ακτω. Hoc itaque semper animaduertendum

est an conclusio aliqua subsit,cuius probationem haec particula comitetur ne sententia vel narrationis initium ipsam comitari S inchoativa ransitionis signum esse arbi

tremur.