Matthaeii Deuarii Liber de Graecae linguae particulis. ..

71쪽

sequitur quod inde m e iussi e denominetur, sed coniectura est a vocum vicinitate tracta. Dicitur cum γε particula αραγε in proxime dicta significatione Praeponitur etiam τώ G --ογοκύ ακ-- ω' ηλου. Plato quinto de Repub.αt pomis τοιουδ το SD-δ γοεται Midem quod ουκοαῖ, χιναυ. significat. Dicitur etiam,-,unica syllaba pro .Iliad. η ἔνθυαρύζοντο πρηκον πιτες ἀνιοι. ρα vero penultima inflexa, sola per se, dubitandi stui uaerendi nota est.&cum &,Moa partictilisco , ψα μη , αἴ ουῖ, idem significat hoc est nunquid,&nonne fit autem nonnunquam ut ridi interrogative prolatum, si negatio subsequatur, illativum euadat. Quippe cum interrogationes cum negatione factae affirmationem inserant. Vt apud XenophontenD πά- ων αἴδεα ωγέ PM τί ἐγκ Giez αρετης δῶ Cmδα quod perinde valet,ac si dixisset οὐκουῖ Hii, velas, Interdum ne gatio subsequens implicis assertionis sine illa affirmatione, sensum habet ut apud Demosthenem os, feci TUO. υμσοι H φίλιππον, οι ου πολεμ υκρατος eri νικlis , nonne belli. Ἀε πο- nunquid,aliquando, utrum tandem, apud Synesium.αραπου τί Ἀράν - πιταλί-- ῆυξοιο i; Aeαμη etiam nunquid virum significat. Xenophon

mini. α cνοῖκας εχ cedis: αιάν, βο εχ AEM: e κρυmunquid calumnia peti te censebisξ ταρ, te Aim , quomodo apud Poctas accipiantur, satis ex Eustathio, alijs grammaticis constat cum autemA apud Atticos quoque inueniatur, nonnihil nobis etiam dicendum est. Aristoph.m Pluto. ἀπιν pro ἀλλα,

72쪽

κλα rem quorum verborum sensus est. Quamuis haec uere dixeris, attamen nihilo propterea minus te male perdam. Inuenitur si apud eundem ut λαμ, interruptum tamen. ναρομε ν απι φιλοι γ - παεινσες c. Mγω. Apud

, ,ς, πια, vel ista cum spiritu tenui,differtabae o spirato, quod significat Ar igitur cu tenui spiritu, quando αοει ους,υτ 'τνα accipitur,multis adiectivis

subijcitur si tam Γ,ολί, ατ ἔτε ατῶ. Interrogatiuis etiam in hac eadem significatione iungitur ut ποια r ,

m ατ . idest ποια πινα, νάσα-να . Videtur etiam αντι τοῦ ποτε

αοει υ ρρη, το accipi apud Aristoph in Auibus Vbi inducitur quidam cum dicat λωλυέ c. ad quae alter,n νικασάπώλετο ubi ατ vel Un ποτε accipitur, vel certe γν πν,ut sim.ac si dixisset. τε δῆτα λεs qua-do nam perij rivi recte annotauit Interpres Per se etiam αλὶ et πιά άορί ς accipitur Plato. α Οατε- ε ανξεο ατῶ προ εκωφώς. ad aurem se admouens quaedam dixit. Subluuigitur etiam substanti uis nominibus in eodem si gnificatu σώγι τ'αττα, ἰτ τοῦ γ τα πνα ἴτω νεοκοντας δέκατα τλνομ ον idest Ar vero interrogatiue acceptum nulli subiungitur, imo ipsi mri adverbium subiungitur.Demosthen. ο δὲ προσβάυωνα -

73쪽

νως εχ της δὲ λεξεως. Vbi ide quod παν vel ολωι idest omnino, prorsus significare videtur. Sic infra, U; ον- racmoc , ,γώα ἀ χνως . Similiter apud Aristophanem

in Ranis . --ἀ χνως παμπόνηρο φαινε ται. Vbi interpres

ατεγιοι inquit m Τάλως, Ἀλλας. post quae subdit,ma ρας se λερον τοd δόλοις ex quibus elicit λυπιλο in huius adverbi, propter quam idem quod plane significare videtur Alibi etiam apud Aristophanem conuenit ipsi haec eadem significatio in Nebulis Vbi cum Socrates describat fulminis naturam , quod videlicet sit ventus incIusus in nubibus, qui postmodum vi caloris eliditur, subdit is qui cum illo agit, id sibi plane accidisse,his verbis νη λα, Ῥυυρά ῶς ε παθον του- ω οίοι m. Vbi ἀτεχω pro ἀκειως , idest prorsus vel omnino significat. ex quo fit, σαφως, id est aperte & perspicue significet. cuius significationis

exempla passiun occurrunt apud auctores.

.a particulam grammaticorum quorundam errorem secutus Budaeus, et inissonia nominat. mox pro δἰ transitivo accipi, Platonis auctoritate probare se pirias, at fert ex ips verba haec κριπιανδαυ παντες Di οὐ- δώοι ἰδιωτί- οντα τῆς ἰρικωτοις αδ ah φύσεως MFο ς.

reliqua addit praeterea,particulam hac, vicissim iur- sum, hoc est contra , ex aduerso significare asse redas ex Demosthene exemplum 4υρεον ου Ἐν Ἀ θών Fοπωονάφοῦ, ν , ν ου Στο ποψων Et aliud ex Aristide. ἰδὼν ia

si 'τολε- ηδ ετἡ σω κεινον, idest, quamobrem pri ma haec omnium cituras vicissim illum ornauit Nec animaduertit in citato etiam Platonis exemplo, hoc idem quod modo dictum est significare particulam hanc. Designat namque plerumque oppostionem quandam. vi in lupradicto Platonis loco 'ς δ ρμοκ lati Q Hermocratis velo contra . Iungitur Labi adverbio repetiti nis, in eodem significatu Aeth Mitti ex quo per apoco

74쪽

mosth. πυ- rasotiatriam Maraν.Grammatis ortam autem error est ut particula cuiusque generis si se me aut iterum apud auctores otiosae inuentae fuerint, inter iis . et e senos ut genus aliquod collocent.

. Mils adverbium probationibus seruit, cum signo vel exemplo, simpliciter argumento aliquo, inducimus aliquid esse vel noli esse.Xen Oph.quarto πομημ ελδάσκεα m Qwcaris 4: εμmiειν β κάτου uto τος, ὀρεις πιπαιανι δρον. αυ sim γω=μίαν μύου του L ἐφ ιδεῖν uαιθ ub, ἔρος καιος i. θυοιτο, G μύξω ρει δουμ Προι In quibus cuin viai uersum proposuerit ostendendum quatenus singulae artes addiscendae essent, subiungit exemplum geometriar. Hoc idem praestat particula, .ut suo loco dicetur. Porro s m promptu esse probationem significat Ari stoph. in Pliito cum per illa verba ut Drae ιιξω cra m δορπολυ 76νδ- αγον, proponat probata dum Plutum plus posse,quam Iouem;subijcit, is, sol α χ δὰ Akόμ αγλων ξ.δὰτ αργυειον.πλει ν si αυτώ. Apud eundem mAuibus, inducitur quidam suadens auibus, τε Ἀαν--χira νοτεei . GraΠμο εργ ν ἶξὶ, quod probans additi αλά, ω κει- irati τοαὶ πισο ροte leo mi.ac si dixi isset,i ατον , A ii m &c Minfra probare volens non Deos a principio sed aues hominum imperi u habuisse, dicit λ

n e μώλι eis οὐδεν ὀ δἐ ερος- τος ἴξίωάγυσω. oes Aiτάλεις ρ'πιάλων σμυια ε θρων κουφίλων.& infra probare cui velit Diis alas conuenire, exemplo id probat, αυέον ra m ται et: Πρυγ ινι πιν. interdum subiicetur id quod probandum est. Unde fit, e ,9 huiusmodi sensum non reti. nere videatur.Vt in Auibus eiusdem, inducitur Geometra quidam instrumenta geometriae secum asserens . in terr

75쪽

Aυτο . . . reli pronomen, non semper nomen aliquod, vel perso. nam pronominis reseri,sed qualitatem aliquando personae. Memphasim quandam, cum oppositione aut tacita, aut expressa Expressa quidem, ut apud Aristophanem in Ranis 3 i,s O δόνυσος ήος αδεοί - 4 βαλ ω in πονω ἄ- τον δοχῖ. Tacita vero ut Gr' et o ξα ubi subintelligitur rα μου.Quandoq; emphassim quide designat sine ulla oppositione; ut apud Aristophanem in Pluto, ουκώειλας, μυντον πλοῖτο - ν Quemadmodum & oppositio. nem sine emphasi Iliad. . -το h Θεω wε ρον πω Cum autem loco nominum articulis subiectorum plerumque accipiatur,ob eam causam, ne idem nomen repetatur, ut in illo Iliad. . ocς δἰmὶ - οὐαί τε ἔκτο ἰνηυm: aDar , - 4 παλιν έm οπιε- idem enim prae-llat pronomen iamς,ac si repetitum fuisset,nomen 6 cca articulo.Cum itaque sere nomen aliquod actu expressum referat, interdum tamen subintellectum quoque aliquod nomen ion expressum resertivi dicitur in dicto illo Pythagoreorum, Hα in quo pronomem τὰ Pythagoram designabat Articulo autem luctum pronomen in k, non solum resert nomen aliquod verum etiam inim ταsgnificat, idest eandem rem vel personam subesse praedicationi denotat, ut si illud Homeri, τος πάλιν Ξεm zara , . ra PF moesor diceretur. Adi&μ n Hi,&μεου , tam loci quam temporis adverbia quate- nus constructionem recipiunt in hoc commentariod

cum non haberent, nisi ου articulo, alijs quibusdam, cibus in significatione tempori iungerentur. quae cum

nomen

76쪽

nomencisio reserant, compendi gratia subintelligendu,

idcirco hic describentur cum nobis propositum sit, non modo particulas coniunctionales persequi, nec non eas voces,quae eXtra propriam significationem, orationis adminicula fiunt: verum etiam illas, quae compendium asserunt orationi. Haec itaque adverbia non tantum οἶ geni.

tiuo articuli relativi iuncta , sed etiam adiectivorum, ,&ως compendiosas locutiones efficiunt. Vt enim oriri L ου dicimus , sic ordi,4 μή - ος ορ ως ωἄEιαγωοH τινος; interrogative. sed de ridi παντος, idem quod πυντος significat. id est sine temporis praefinitione. Dici. tur αHν δ,μμεHi in subintellecto genitivo Hονου. sociatur etiam cum multis alijs vocibus in constructione, de quibus non est instituti nostri tractare. Illud autem non omittendum, finalem litteram aut addi, aut adimi, ut vocatis,aut consenans dictionis consequentis postular Significat etiam limitationem, ut apud Sextum ' ρρα .v d

τυ-.αHi αντοtὶπαῆος λω 'o bou. quae limitatio argumenti a minori ad maius vim habet quasi dicat, si pueri, multo magis adulti. Id quod Italica Malia quaedam vulgares dialecti videntur imitari, Insin i sanciuilivediam,&c.

Γαρ, α Πουγιμος συνδεσμω, probationibus seruit confirmamus autem aliquid vel infirmamus allegatione causae. non solum rei essentiar, verum etiam ratiocinationisac

consequentiar.Vt in Oreste Euripidis,cum Electra propo, suisset nullum esse tam graue maluin infortunium, quod hii manum genus serre non possit jubdit, γ μνώειος, dcouae sequutur afferens causam non cur hoc ita se habeat, sed unde hoc sequaturin probetur: inductione astruens quod proposuit cum enim Tantalus hoc & hoc sustinuerit, Pelops item & Atreus4 Agamemnon, eiusque filius

Orestes.

77쪽

Orestes, manifestum sit verum esse omnis generis mala: in sortunia homines posse perferre. Ponitur etiam in principio periodi modo propinqui alicuius causam afferens, modo remotioris . exempla utriusque sunt in Isocratis Pa

non ad proximum refertur, ταὐτἐ, ν Os simaala, sed adsto P γεμονιας ἄξια. quod remotius est. Unde fit ut inchoatiuum narrationum absque causae redditione videatur tametsi non negem etiam sine ullius causae redditione in principio narrationum hanc particulam inueniri.Vt apud A ristophanem in Pluto. Vbi seruus nuntias ea quae in Pluti illuminatione acciderant,inducitur dices, ακουε Γίνυ iaci εμ ταυ γ ατα κ τει ποδῶν ita κε:αλlis σοι παντὶ r. In quibus particula ως causam assignat, cur attente audire debeat alter interlocutorum,post quae narrationem aggreditur. Q - κο/ . t ρ τίεον c. Vbi praecedens ιός particula, excludit vide se possimus dicere, ausam reddere cursit seruus audiendus Sic Aristor a Politic aggrediens narrationem αρχοι vi me Γν ποιητέον λ ρ φυκρν αρ, ς σκέψεα)ς αἰ- όγητο ταντας παντα κοινωνειν ni πολίΓς. ριηδειός Interrogationibus etiami responsonibus adhibetur particula in quibus latet causativa signiricatio cum tamen ex praecedentibus pendeat, explicatione egeat. ut apud Aeschinem. H κ μου - σαις; negat enim Demosthenem id praestitisae, , Thebani a Philippi societate defice ient arguens minori .cum tu vicum num nequeas ad desectionem soliciata re prouocare, multo minus ciuitatibus quas narras desectionem persuaseris .sic apud Aristophanem in Pluto. Inducitur, πρὸ α proprias laudes exponens. iniit δ' ταυτ cmea, quae sequuntur, ad quam Chremyhis vi

78쪽

csiuertenda est, supplendo nego te commoda quae narras praestare posse, ad quae reserenda est causa, &c tu namque nihil praeter talia & talia incommoda praestare soles ea videlicet quae ibi exponit Chremylus. In responsionibus etiam tam atri rinatiuis quam negati uis accidit ut supplendum sit aliquid ad quod causativum reseratur ut apud Aristophanem in Plu o. itat at τ Θολι 'o

deest repetitio verbi ainrmati φω videlicet, ad quod refertur causae assgnatio sic saepe apud Platone, ut in Cra tylo cum Socrates inducatur dicens: αρα ταῖταμίνοι τὸ τ

naogenes,οῖμα εγιγε --α,replicat Socrates, M. d. in quibus supplendum est, ορθως οἴει 2' αὐας , ad quae re se thiriciri ut sit sensus recte tu quidem sentis alia quoque nomina praeter exposita esse e numero primorum. nam ieri simile est alia quoque esse, non supra dicta tantum.& in Theaeteto, cum Theaetetus ipse dicat. Oi,οιανεικος 'subrungit Socrates,οὐ γαρ. Vbi supplendum est, λως αιεις Luzα - ηεδειMς. recte negas verisimile esse, deinde subdendui δυαρ-εικος, neque enim verisimile est.& infra proponit Socrates, AZ φα νειθί,έιθαι δ ν. ad quae Theaetetus,επμ. Vbi supplendum est, μυλο ιο το

ως συναπιτάσεσι seruire dicatur,4 vim causativam sopire. Vt apud Aristophanem in oblitis Vbi non interrogationem,sede nunciationem subsequitur. 1εψ dicavi σομαι. φειδπ.νητον Π, Π ς μ. Vbi supplendum est aliquid, ut sit intcgra locutio νη ρνσία, λως ποι Ac πο iu ος, et Aκως γοτυ Sic M. in Ranis , cum quidam dicat, ηλγησω φυκ ἡκουσα respondet alter, οὐκ ἡγουγε.ad quae prior ille, ου παιῶς μ.quibus assentitur illum non doluisse cuius causam reddit, οὐ A mici. si ut sit sensus, iure negat se doluisse, na tu nihil prosicis eo modo quo iacis ipsum cx-

79쪽

dens, quare percute latus eius Latet praeterea eiusdemi particulta nativa significatio, cum ad remotiora refertur vi in Pluto Aristophanis,interrogatus herus a seruo quidnam ipsi Apollinis oraculum respondisset,subiungit, πεύ

σξica , Alco τουτου- θιε λει n. Vbi ὀ γδ, non reddit causam cur seruo herus respondeat, sed ad potissimam quaestionem, cur Plutum caecum tam obstinate sequeretur.huius autem causa est, quia iussu Apollinis hoc facit. Obscuratur eiusdem significatio, cum interrogationem vel alioquin figuratam locutionem subsequitur nisi enim figurata locutio ad enutiativam reducatur, aegre animaduerti potest quo modo in propria significatione cum praecedentibus quadret. Vt apud Artitophanem in luto, Paupertas ad Chremylum, οὐ eius socium inducitur, cum dicat: ποῖ Hin a Mosissim, γεγλυμώις σολαλυκοαὶ ι μκας. In quibus si locutio illa,m c - ου, 6 χύν, in enutiationem conuertatur MI ετ ἀλλ Murra planum erit,uerba illa,ε G c-ξολω,causam continere cur fugere non debeant, quippe cum quocunque fugiant, ipsos male perdituram se illa profiteatur sic paulo infra in eadem fabula, cum Chrenylus ad paupertate dicat, c. εκ - γεὶς in οὐδ OG ωικ'u respondeatque illa ,αλiiΘες κ

tenda est. sic quadrabit id particula in sensu causativo,

propria signification immutabit , aut certe otiosum erit.

80쪽

Inuenitur etiam stiGλωικῶ pro alioquin in eiusmodi locutionibus qualis est illa in . et Q - φυοπώ:ουτεγω, οἴ- Κονω,ους - ΟΠ, τε, -Θη γῆς ουσίαι εJ- ΟΛ- .ε ti Vbi supplendum est conditionalem,cui adhaereat ὀ o, formabitur antecedens ratiocinationis ex repetitione superioris conclusionis vi se τα-θη ni οὐσίας μυ πότερ .ex quo sequitur consequens, Interrogativo autem es postpositum, fit m si nota interrogationis.vt, Rivi apud Xenophonte secundo: Moμ. Socrates orditur quaestionem, τίλος missae in . post

illius quaestionis absolutionem, alteram aggreditur per eandem particulam. τ γ ἔφη , c. Vnde patetitaepositam quidem suam significatione retinere, Min postpositas sibi particulas quodammodo dominari postpolitam vero sua vim amittere, iraepositis seruire. totum enim, si inter, rogationis signum est. non ne, vel nunquid significat. ut suo loco dicetur. Pbstponitur etiam τώ ου negandi ad uerbio. interrogatiue cum quadam indignatione profert ut.ex qua tame interrogatione, affirmatio insertur. Vt

apud Aristophanem in Pluto Vbi inducitur quidam qui dicat τ ατ ν ὁ πεπονθυ α θροα τος ωκόν ad quae alter,οὐ μ

sumὸ Porro confirmationes Minfirmationes, quae a signo funes, per via particulam plerumque fiunt,lut de ipsa dicetur. Nonnunquam tamen ὀγδ in his etiam adhibetur,ptaecedente animaduersione argumenti a signo , quae est. Γον δε vel τεκμηειον δε vel huiusmodi alia socr. in Panegyr. τας ιλ- οις --λ εις δε ρηικνυμ m et V πολεων φυλακοῖς νε gi Θειων,ἀλάου ut nota ονεξιπι- ξεπὴ πτιυδ μειον' τουτω γντες si &c Duod autem si particu

la ex γ ωαρ idest αρα constet, illud quoque fidem facit, quod si quandoque συMο ις κως pro σοῦ accipi videtur ut apud Aristophanem in Acharia. bi inducit legatos Atheniensium ad populum narrantes iter in Persidem in illis verbis. ω εσβ. δῆτα ε μαι Ita οὐ it. πελων ἐσκω H ρδι ρι