장음표시 사용
231쪽
co nascitur aut aedificatur, publicum fiat; de aedificio in publico posito id testatur Ulpian. I. a. q. st quis I . ne quid in Ioe. pubI. nam ideo solarium ei imponitur tamen insulam in flumine publico natam publicam non fieri , sed privatam ; quod ipse Labeo iam aliquoties
ante dixerat. Hotomannum temeritatis arguit Culac. I . obf. i I. Sed ego Accursium etiam invenio testantem , eodem ferme modo legi& in veteribus nonnullis exemplaribus I atque ut hac auctoritate destituamur, non aliam lectionem admittit ratio juris, a qua toto cc lo aberrat Cujac. d. Ioe. eumque secutus Ρac.
cent. s. qu.s . quamquam uterque de usu tantum Labeonem intelligit; de quo mox. Sunt qui hunc Labeonis locum accipiunt de eo casu, quo praedia prope ripam publica, puta si insula nalcatur in Tyberi, eo alvei loco , quo Romam interfluit. Sed argumentatio Labeonis huiusmodi restrictionem non videtur Pati. Plane in agris limitatis huic acquistioni locus non est , quia nec alluvioni , sed occupantis insula fit, leg. i. f.si in vLι 6. de sum.
Videamus nunc , insula in flumine nata quatenus vicinis possessoribus acquiratur. Et de eo duplex quaestio est ; una , utrum proPrietate dumtaxat , an vero etiam usu ; altera , pro qua parte cuique vicinorum acquiratur , quae pluribus communiter acquiritur. Ad primam' quod attinet, sc omnino habendum, insulam in flumine publico natam , si vicina praedia
alluvionis jus habent , non proprietate tantum , verum usu etiam dominis vicinorum praediorum acquiri, ideoque eos solos sementem in ea facere , arbores plantare, fructus
ibi natos percipere posse: nee s quid aliud in ea faciant, aut quid in eam immittant, id in publico ut in ripa fieri intelligi, d. I. 6. IV. I. f. si infula de sum. Et vero si usum Insularum
publicum esse volumus, inutilis prorsus futura est eorum proprietas, d. I. pen. f. I. neque quisquam est veterum , cui aliud in mentem venerit. Nam quod Paulus Labeonem reprehendit , quod icripserit, in insula fluminis, quae propria nostra est , nihil esse publici , id
non videtur satis bona fide facere : ut alibi nonnunquam, I. ult. de leg. Rhod. I. ult. de Uue. ι. pen. de furt. Pet. Fab. ad I. I s. de reg. jur. Neque enim Labeo ignoravit, partes insulae extremas, quae vicem riparum circumcirca
obtinent , usu publicas esse, ut juris est in continente . sed de insula respondit, non confiderata insulae ora extrema. Q ijd quod Paulus hac ipsa reprehensione tacite fatetur, Verum esse quod Labeo dixerat cum crepidinem dumtaxat excipit, cujus usum ut riparum publicum esse dicit, videlicet ut naves eo appellere , retia ibi siccare , funes arboribus ibi natis religare , aliaque id genus facere scut in ora continentis , cuique liceat quod Labeo non negaverat. Alterum , quod hic quaeritur, est, pro qua parte insula vicinorum fiat. Et siquidem in medio fluminis alveo enata sit, scommunis fit eorum , qui prope utramque ripam possident : sn cis, aut ultra medium amnem , siquidem contra frontem unius praedii , cui proprior est , tota acquiritur hujus praedii domino; sin ita ut fronti plurium agrorum sit opposta , communis fit omnium, qui secundum eam ripam, in quantum insula Porrigitur , habent , Me f. is d. ι. I. g. 3. eod. Communem autem fieri inlatam tum dicimus, non intelligimus , eam communem fieri pro indiviso uti solemus , cum proprie loquimur, ι. s. dest'. fer. I. s. f. uir. de reb. eor. qui sub tui. sed regionibus divisis pro fronte, hoc est, latitudine cuiusque fundi , quae prope ripam fit; ut tantum quisque in ea habeat certis regionibus , quantum ante cujusque eorum ripam esse, linea id directum per insulam transeducta apparebit, I. Inter eos 2 s. hoe tit. Et quia frontem , non interiorem latitudinem , hic spectari placet, recte respondit Pompon. d. i. ergo o. pr. hoe rit. Si interiorem partem fundi , ad cujus frontem insula , quae accrevit, non respicit, vendidero, nihil ex ea insula pertinere ad emptorem: nimirum quia nec ab initio quicquam ejus futurum fuerat, si jam tum , cum insula nasceretur , partis venditae dominus fuisset. Enim vero, quod insulae meae postea accedit, id incrementi, etiam si faciem insulae mutet, meum tamen est, quia rei meae accedit; ut ecce, insula contra frontem agri mei enata est , cujus latitudo non excedit regionem praedii mei, postea alluvione paulatim aucta processit contra frontem superio ris & in serioris vicini, vel etiam proprior esse coepit adversae ripae '. quod alluvione postea accessit, id meum est , & ita Proculus respondit , I. infula s s. eod. Similem rationem habent quae Paulus disputat , I. pen. f. pen. eod.& idem Proculus d. t. infula s s. g. I. Hoc igitur constituto, insulam in flumne natam dominis vicinorum acquiri a restat ut videamus , qua iuris ratione iis aequiratur. Nam video esse, qui jure quodam occupationis hoc fieri existimant; quod primi eam occupatur videantur. Sed hoc nullo modo admitti de- sbet, alioqui eadem racione dicen 'um esset, etiam insulam in mari natam eorum fieri, qui prope littus praedia possident, & in flumine natam etiam eorum, qui ad ripam possident agros
232쪽
DE RERUΜ DIVIsIONE, ET ACQUIREND. IpsAR. Dorai Nio - 16 agros limitatos.; quod utrumque falsum esse
Constat. Ergo non aliam hujus acquisitionis rationem esse arbitror , quam quod insula alvei pars sit, alveus pars censeatur vicinorum Praediorum 3 ac proinde ut alveus totus nudatus vicinis acquiritur , ita & partem ejus nudatam , id est , insulam in eo natam iisdem acquiri , iure scilicet accessionis. Et insulam quidem partem alvei esse constat. At absonum videri potest , quod alveum partem esse dicimus vicinorum praediorum , cum alveus publicus sit eodem iure, quo ipsum flumen, I. I. g. smiis T. de flum. 6. seq. ins hoc ti . ut contra potius dicendum videatur , insulam quoque , quae alvei pars est , publicam fieri oportere. Sed sciendum est, alveum non simpliciter publicum esse , sed quatenus a flumine tenetur , eoque per flumen populus utitur, nudatum flumine privatum fieri vicinorum: nihil autem interesse, ut Pomponius huic obiectioni Occurrens respondet , utrum de alvei solo mutato , an de eo , quod superfusum solo &terrae sit, quaeratur , noc est , utrum quaeratur de toto alveo mutato & a flumine relicto, an de insula in alveo nata , quippe sufficere , ea Parte , qua insula extitit, alveum a flumine
non teneri , d. I. ergo o. g. I. cy' 2. Neque
vero flumen interfluens impedit, quominus insula vicinis ripae agris per alveum iungatur atque accedat, non magis quim via publica inter alveum & vicina praedia interjecta impedit , quominus alveus siccatus acquiratur his, qui secundum eam viam possident, I. Attius 38. eod. Etenim ut via publica pars praedii vicini existimatur, d. I. itius 38. in M. ita&alveus intermedius flumini subjectus. Atque hoc manifestissimum argumentum est, alveum etiam tum , cum adhuc a flumine occupatur, partem quadam tenus censeri vicinorum praediorum. AEquitatem porro huius acquintionis augent incommoda vicinorum: nam quantum loci insula occupat; tantum de locis finitimis flumen decerpit, iisque solis detrimento est , in quorum agros cursus eius depellitur. De intula extra tractatus Barioli , cuius in dimetiento errores notarunt Mathematici. Buteo in lib. de fluυ. instil. & Magius 4. miseel. 2. add. Caepoll. de ferv. rust. priaed. c. 3 3. Apud F nos , quamquam videri poterat, insularum in sumine natarum eadem propemodum ratio
esse , quae est eius , quod per alluvionem adjicitur , certius tamen hie est jus fisci quam in
alluvione , teste D. Grol. 2. manuduc. e. s.
Nec mirum , cum & alvei exsiccati eadem fere uae alIuvionis ratio sit 3 quem tamen constat
rincipi olim, alsignatum suisse ut pleraque
alia αδεο πονα, idemque in Gallia quoque observari, ex Bern. Auton . refert Christ. vol. Ge. 8 s. n. T. In agro tamen Putteno ex veteri consuetudine praedio alluvionem habenti ac
cedit id , quo posse r pedes gladium ex se
tum tenens tertingere potest. In Geldri a m ris est , ut vicinis posse ribus acquiratur id, quod plaustro onerato adiri potest; addita tamen occupatione ι alioqui fiscus praevertere potest, D. Grol. d. lae. v INN. Rationem iuris Romani rectissime explicavit Vinnius. Si enim totus alveus derelictus privatorum sit, ut est in j. 23. non poterant non inferre JCti,&partem alvei flumine nudatam, id est insulam vicinorum fieri. At si de jure naturali quaestio est : aliter videtur statuendum. Partes enim ex vicinis agris avulsae , ex quibus insula facta est, sunt nullius, non amplius vicinorum. Quum itaque accedant rei publicae , id est flumini, insula quoque erat publica. Et ita pronuntiari solet in Germania. Si flumen duo territoria separat: servatur definitio iuris Romani. ConLSchili. Exerc. 6. I s. HEIN. Tax Tus.
23. Auod L nais ali alveo In inrisershm derea licto , ad aliam partem fuere coeperit; prior quidem alvetis eorum est , qui prope ripam eius praedia possident , pro modo scilicet latitudinis euisseque agri , quae prope ripam sit: novur aurem aI-veus ejus juris esse incipit, cujus in ipsum flumeae
es , id es , publicus. auod si post aliquia tempus
ad priorem alveum reversum Iuerit flumen , rursus novus alveus eorum esse incipit, qui prope r
pam ejus praedia possident. N T AE . 1 3. auod si natarali alveo Ex dict. I. . g. s. eod. in agris limitatis nec hoc obtinet, i. r. f. 7. de flum. Rursus novus alveus Postulat hoc stricta ratio : sed aequitas saepe aliud suggerit; & hoe significat Cai. d. I. . g. s. cum ait vix esse, ut hoc obtineat. Obtinet tamen aliquando, quod ex circumstantiis iudicandum. V. d. l. o. S. I.
IV. 38. b. t. I. 23. quib. mod. U. am. COMMENTARIUS.r Aiseum fluminis extra usum publicum ex iis mari partem vicinorum praediorum I ex ideo siccatum praediiι cedere.
233쪽
196 LIR. LI. x Si viciaἰ agri limitat; sint , primi occupantis alυetim desertum fieri. 3 Pars alvei siccati quando apud nos privatorum
fiat 4 An aIIquando priori domino alveus flumine iterum recedente resiluendus
arto re postremo eodem iure & ratio
ne proximis possetaribus pro modo - latitudinis cuiusque praedii, quae prope ripam sit , adjicitur alveus a flumine relictus: nempe vi & potestate praediorum, quibus ipsis haec aequvitio tributa propter vicinitatem N propter praedia, praediorum dominis. Atque ut hic quoque paucis rationem hujus iuris &acquisitionis tibi explicem , dixi paulo ante,
alveum fluminis extra usum publicum a veteribus existimatum fuisse partem praediorum vicinorum , quasi olim iis detractiim I argumento esse, quod placet , insulam manente adhuc alveo in flumine natam vicinorum esse: quod profecto non fieret, nisi alveus , cui insula cohaeret, & ipse vicinorum praediorum pars intelligeretur et nam prior est alvei ratio quam Insulae quae conditionem alvei ut pars ejus sequitur. Ad hanc sententiam confirmandam Don. 4. enmm. 21l. & Bach ov. hic afferunt locum Pomponii l. ergo 3Ο. f. I. hoc t.
Et sane quidem recte I sed non video comparationem illam similium , qua , quod illi fi
gunt, Pomponius utatur , conserens alveum cum ripa, aut solum alvei cum ripae solo. Simplex est Pomponii sententia , ripae solum privatum esse a eorum scilicet, qui prope ripam habent proprium : usum autem eius publicum intelligit & ideo cum exsiccatus est alveus, proximorum fieri, hoc est, solum ripae etiam usu proximorum tum esse incipere, quia jam
populus eo non utatur, nempe solo ripae, de quo sermo institutus erat. Caeterum ratio hujus consolidationis non magis ad ripam quam ad alveum pertinet. Nam ut usus ripae, licet
ea privata & vicini praedii pars sit, publicus est , propterea quod populus flumine uti sine
ripa commode non potest I ita & usus alvei, Iicet solum eius privatum intelligatur, & pars praediorum , quae ad ripam iacent, publicus est , quia sine alveo populus flumine uti non potest. Rursus uti ripae usus exsiccato alveo ad proprietatem redit, quia iam populus ripa amplius non utitur: ita & usus aIvei, quem flumen abstulit , recedente flumine ad proprietatem , quae penitus ablata non fuit, revertitur, quia iam alveo populus amplius non utitur. Hoc interest , quod proprietatis ripae
aliqua potest este utilitas, alvei, quamdiu a
flumine tenetur, planὲ nulla : quae causa est, quod alveus non secus ac flumen ipsum publicus dicatur , I. T. f. quod A s. boctit. ι. I. g. simili. 7. de m. ix bee tex. Juvant jus de
hac acquisitione constitutum incommoda fluminum , quae multa & magna accolae pati coguntur, inundationes, avulsiones, agrorum,&c. quae s vitare volent, ripas suas magno sumptu muniant necesse est. Ferant igitur &commoda fluminum , si quae sint, iuxta regulam naturalis aequitatis , I. Io. de reg.jur. C. terum quod in praecedentibus diximus , agros limitatos ius alluvionis non habere, ac proinde nec insulam prope ripam eorum natam
posse ribus jure vicinitatis acquiri, sed fieri
occupantis ς idem etiam obtinet in alveo re
licto , si vicini agri limitati sunt , I. I. g. mmisi. 7. de sum. Apud nos, ut jam intelleximus , alveus in totum derelictus fisco acquiritur : at pars alvei siccata, interdum privatis,
si videlicet a populo, aut ius populi habente,
agrum ad flumen excurrentem qua talem acceperint. Novus alveus ejus juris es incipit , ω' essipsum flumen Sicut alveus a flumine destitu- us privatus fit, ita novus , quem sibi flumen fecit, fit publicus: nam impossibile est, ut at veus fluminis publici non sit publicus,ait Ulp.
t. r. g. ili. 7. de sitimis. Er I. . f. s. Perti net hue illud Pomponii in L I. ergo 3Ο. f. hoc tis. Flumisa, inquit, censitorum vire 'πη tur , ut ex privato in publicum addicans , tr ex publico in priositim. Cui simile est, quod apud Cassiodorum legimus lib. I. variar. Agrimen Dr , inquit, more vastis,imi fluminis aliis spatia tollit , aliis rura eoncedit. Ita plerumque eve nit , ut alios flumen ditet, alios pauperet
Lucanus. Illos terra fugit dominos, his rara coloniι Accedunt donante Pado.
Rursus novus alveus Nam ager ille, qui fuerat , desiit esse, amissa propria forma: &, cum praediis , non personis haec acquisitio tribu tur 3 non potest is, qui vicinum praedium nullum habet, ratione vicinitatis quicquam in eo alveo sibi vindicare , d. I. . f. qtiod A toto. eod. Atque hoc quidem usque esse it stricta iuris gentium ratio : sed vix est , ut id obtinea inquit Caius d. loco. Et utique non semper ob tinere debet. Saepe enim aequi & boni r Π' suadet, ut priori potius domino alveus rem matur , quam adiudicetur vicinis possiori
σπόρον ς De quo haud facile q.
certi definiri potest , sed ex circumstantiis ju-
234쪽
dicandum est. Finge , flumen relicto naturali alveo agrum alicujus occupasse sve paulatim , sive non paulatim, nihil interest ita ut novum hic sibi alveum quaessse videatur; deinde nec ita multo post tempore in veterem locum subito atque eodem impetu , quo perruperat , se recepisse s aequissimum est , agrum recemu fluminis restitutum ad pristinum dominum reverti, licet formam agri impetus fluminis abstulerit, d. l. 7. f. quod si s. in An. d. I. ergo o. g. 3. boet. I. st ager 23. quibus rarod. EI. am. quia hujusmodi occupatio non Ionge abest ab inundatione. At si flumen non eodem impetu , quo venit , discedat, sed lente re minutatim recedendo , alluvione
in pristinum locum redeat, spatium illud alvei , quod siccum post se sensim reliquit, non videtur Priori domino restituendum, sed allu
vione accrescere proximorum praediorum ponsessoribus, let Attius 38. hoe tit. De. I. I. C. de alio. Atque ob hane causam arbitror Ρom-Ponium in a. I. ergo 3 o. g. 3. er d. I. si ager 23.
24. Alia sane causa est, si e us totur agerinundatus fuerit ; neque enim inundatio fundi speciem commutat , π ob id si recesserit aqua, palames eum fundum ejus manere , cujus fuit.
COMMENTARIUS.I Inundatio quid proprie sit , Ur qua ejus vis
a sttila et ea inundationer apud nos receptum
a TNundatio prodrie est , cum flumen imbribus , vel nivibus , vel qua alia ratione auctum in vicinos campos ita se effundit, ut nec
ripas nec alveum suum mutet, t. I. f. ripa s. desum. Hoc cum fit, ait Justinianus post Caium,
L 7. f. aliud sane 6. boe tit. fundi proprietatem non amitti: & ideo recedente aqua, sundum, qui occupatus fuerat, non adiici vicinis possessoribus , sed ejus manere , culus ante inundationem fuerat. Et addit hanc rationem, quia inundatio fundi speciem non commutat , quasi dicat, non ut alveo facto propriam formam ager amittit, ita & inundatio ne e quippe alveum fieri diuturno lapsimu- minis & lenta excavatione agri, ut jam pilita eius facies amplius non appareat: inundatio-
ne autem uno subitaneo impetu praedia invadi , atque aqua cooperiri dumtaxat, non comis minui , dissolvi aut excavari , aut formam amisisse dici possunt, d. I. I. g. aliter s. de sum. Atque ut maxime summa pars agri in arenam dissolvatur, manet tamen solida pars fundi interior: & ut de qualitate aliquid mutet, substantiam non mutat non magis quam para agri, quae a lacu hauritur, cujus jus non mutari certum est. Igitur ad inundationes praesertim temporales &anniversarias non pertinet, quod vulgo dici solet. Occupatum sequitur conditio nem oecupantis. Gloss. i. pen. de reν. divis. Non obstat i. si agere 23. quib. mod. U. am. quia non loquitur de simplici inundatione, cum flumen retento alveo extra ripas se effundit: sed eum deserto alveo toto impetu in agrum alicujus perrumpit, quasi novum alveum quaerens, hoc casu placet proprietatem agri ita amitti, ut restituatur , si non facto novo alveo flumen se receperit, uti in M. Dp g. demonstratum est. obiter addo , quamvis inundatio causam dominii non mutu , possessionem tamen nobis auferre , L 3. f. Labeo IT. L qui universar lo. g. I. de aeq. poF. itemque ea jura , quae in facto personae posta sunt, ut usum & usumseu-ctum, ι. infructus 24. quib. mod. U. amit. sed recedente aqua haec omnia nobis restitui, d. I. 24. I. I. g. si quis s. de itin. ady. priv. De inundationibus , quae crebrae apud nos sunt, hoe jure in hac regione utimur , ut derelictus habeatur is ager, qui per decem continuos annos mersus fuerit, si non aliqua extent signa continuatae possessionis; quo in genere receptum apud nos non immerito est quod Romani rejiciunt, d. I. 23. quib. mia. U. am. Ut si aliter nequeat, vel piscando retineri possessio censeatur. Sed solebant Principes tempus praefigere , intra quod veteres agrorum possessores siccare agros & novo aggere munire deberent : quibus cessantibus , monebantur
qui in eos agros jus pignoris habebant, dein do& hi, qui jurisdictionem aut imperium: qui si
omnes in mora essent, eorum jus omne ad Principem deserebatur, atque is aut ipse agros siccabat, suique patrimonii faciebat, aut aliis ficcandos muniendosque dabat retenta parte
2 p. auum ex aliena materia oreres aIῖqua
facta sit ab aliquo , quaeri solet , quis eorum na-
235쪽
turali ratione dominus sit; utrum is, qui fecerit, an potius ille , qui materia dominus fuerit; ut eeee , si quis ex aiienis uvis , aut ollvis, aut spi-
est, vinum , aut oleum , aut frumentum fecerit; ut ex alieno auro, vel argento , vel are , vas aliquod fecerit 3 vel ex alieno vino ey melle mulsum miscuerit 3 vel ex medicamentis alienis emplastrum aut collyrium composuerit; vel ex aliena
Iana υestimentum fecerit ; vel ex aIienis tabuliι navem , vel armarium , vel subsellia 1abricaυ νis. Et post multam Sabinianorum re Proeuliano. rum amb guitatem placuit media sententia existimautium : si ea species ad priorem ty rudem materiam reduci possit I eum videri dominum esse, qui materiae dominus fuerit; si non possit reduci; eum potius intelligi dominum , qui Iecerit: ut ecce , vas consatum potes ad rudem maIeriam aris, vel argenti , vel auri reduci: vinum autem, vel oleum , aut frumentum ad uvas , veι olivas, veι. spicas reverti non potest : ac ne mulsum quidem
ad vinum ty meι resolvi potest. Auod si partim
ex sua mater a , partim ex aliena Ipeciem aliquam fecerit quis , veluti ex suo vino ex alieno mell/mul iam miscuerit I aut ex suis alienis medicamentis emplastrum aut collirium ; aut ex sua Iana T aliena vestimentum fecerit I dubitandum
non est , boc easu eum esse dominum , qui fecerit: quum non solum operam suam dederii, sed σpartem ejusdem materia prasiterit. N o T AE 1ς. Media sententia Caii d. I. I. g. r. boetit. Callistrati , I. I a. f. I. Pauli I. 26. π χε. eod. Ulpian. I. s. g. I. D. de rei vind. sic & alias Auctores nostri medium sequuntur, ι. I. si pars haer. ι. 2 s. D. de pign. My. g. ult. inst. de vul. subst. imitatione Stoicorum , qui ob id Servio erciscundi εγο ν τέμνοντες. VINN. Vide hic omnino Merili. O . lib. I. eap. s. ex quo posteriorem hanc observationem petiit
noster HEIN. Ad priorem materiam reduci Quia tum materia non interit, sed potenter manet, ι. 2 hoe tit. I. 78. g. . de Iegat. 3.
Si non possis reduci Quia hic materia consumitur atque extinguitur; & locum habet illud , Dum incipit quod non erat , desinit esse
quod fuerat, t. s. S. I. D. ad exbib. I. 26. ι. 2 T. g. r. hoe tit. Interim & domino materiae consultum actione in factum, qua consequatur aestimationem , 13. q. s. de rei vind. Vinum mel oleum Uinum & oleum sunt novae species, quae proprio nomine censentur, nec
ad id quod esse desierunt, reduci possunt.
COMMENTARI Us i Etum btine aequirendi modum ad occupationem referendum.1 Speciem novam non aequiri facienti, msi eam fecerit suo nomine cy bona Me. 3 Auibus rationibus moti Proculus in Sabinus diversum senserint. Mediae sententia auctorum disiinctionem Opti
s Vinum ex oleum non ita se habere ad uvas σolivas, ut frumentum ad spicas.s Eliam in specie facta partim ex materia aliena , partim ex materia jacientis ; inspiciendum , virum ea ad priorem materiam reduci posit, necne.
EXponitur hic alius modus acquirendi iu
re gentium dominii speciei novae ex alie na materia formatio, quae nunc vulgo uno nomine specificatio dicitur. Sunt qui hunc acquirendi modum ad accessionem referunt; sed perperam. Non enim nova illa species vidi potestate rei nostrae nobis acquiritur, cum ex aliena materia fiat; non ignorantibus nobis aut invitii: sed nostro ipiorum facto, qui rem alienam in aliam speciem transformavimus I adeoque inconcinnum est dicere , materiam accedere formae , quoniam haec illam, non illa hanc praesupponit. Quapropter hic Imodus potius occupationis quaedam species
videri debet; cum id quod factum est , ideo
facienti concedatur , quia ante nullius erat, dc tanquam occupanti, qui suo id nomine fecit. Utique quatenus obtinet sententia Nervae de Proculi , l. 7. f. eum quir T. in pr. Me tit. L .f. genera et r. de aeq. polis Nam quatenus Sabini sententia approbata est, aut ad accessionem res referri potest , aut potius dicendum, nullam tunc fieri novam acquisitionem , cum D. Ant. Contio I. disp. Ιχ. UINN. Omnino specificatio pertinere Romanis videbatur ad accessiones, quia forma nova accederet ad materiam; vel contra materia ad formam; saltem quaerebatur , sorma an materia habenda
sit pro principali Proculus id adfirmabat deforma , quae ut philosophi aiunt, dat esse rei:
Sabinus materiae plus deferebat, ex quo sormam educi existimabant. Proculeiani itaque Stoicos sequebantur, uti ex Sen. Dist. 88. ac te probat Merili. O . Lib. r. cap. 1 i. HEIN.
Species aliqua facta μ) Nimirum nova rediversa a priore , ex qua ut ex materia iactast posterior : nam verbi causa, lana aliena purpura tincta , non est nova species , ι. sed si
2 6. S. MIt. hoc tit. neque etiam nova species
236쪽
existit ex duarum ejusdem generis materiarum confusione, 6. si duorum 17. infeod. Duo autem hic a Justiniano omissa sunt, quae, quo quaestio proposita melius intelli statur , addenda duximus : unum est, si, qui ἴpeciem secit, eam fecerit tuo nomine; alterum, si eam fecerit bona fide. Primum diserte expressit Caius . I. I. g. eum quia T. & rationem manifestam hanc habet, quod possessio non acquiratur nisi volentibus; eorum autem, quae facto & opera nostra acquiruntur , nihil jure gentium acquiri possit, cujus acquisitio non coeperit a naturali possessione, i. r. 6. I. de acq. p . Proinde si alieno nomine species facta proponatur : si eius non erit, qui materiae dominus fuerat a ejus erit , cujus nomine facta est, ι. nisi et s. I. quiequid 2 T. F. r. boc tit. De bona fide, quod item hic omissum dixi , nihil quidem diserte Cajus t sed id ex eo non obscure colIigitur , quod addit haec verba suo nomine. Nam qui kit materiam alienam esse, in eadem causa haberi debet, ac si nomine domini materiae speciem secisset , I. de eo I 2. 6. I. ad μείλ cui etiam operam suam donasse intelligendus est exemplo eius, qui sciens in alieno
solo aetificavit , 6. ex diυerso 3 o. ins eod. fac. i. 4. 6. si ex Iana 2 o. de Uue. I. I Φ. g. vit. eod. de eond. furi. Atque haec est communis quoque m. sententia, a qua cur D. wei emb. & Ba-ch ovius recesserint, caulam non video. Mulsum Οἰν μελι , sive με κρατον, fit ex Fino vetere , addito pauco melle. Hoc genere potionis usum te Pollio olim iactitavit annum centesimum excessisse. Nam cum a D. Augusto hospite interrogaretur, quanam maximε ratione vigorem illum animi corporisque custodisset ι respondisse fertur, Intus muνο, foriι
plastrum I Medicamentum est in massam coactum, quod igni praemollitum vulneri im-lonitur: ab εμπλάττω, subigo, vertando molio, in massam formo. Vid. Corn. Celium
lib. s. e. I . vulgo nune unguentum Vocant.
Collyrium Genus medicamenti, potii Simum oculorum, παρὰ τό κωλυμν τέ ρεειν, quod fluxum impediat, de sistat. Apocalyps cap. 3. vers. 18.
olim di versae & dissidentes Juris consultorum familiae , auctores At eius Capito & Antili ius Labeo : qui primi cum velut divertas sectas fecissent, ille in iis, quae a maioribus acceperat , Perieverando; hic ingenii & doctrinae fi- ACQUIR. I P ARUM DoΜINidia '--.ducia plurima innovando , dissensionem successores eorum auxerunt, dum sui quisque ma-istri sententiae tanquam oraculo religiose adaeret. Capitoni successit Massurius Sabinus, Sabino Caixius: Labeoni successit Nerva, Nervae Proculus. Atque inde appellari posea Sabiniani vel Cassiani , &Proculiani , I. 2. g. post bune 4 . de orig. Iur. VINN. Adde: Proculi succetar Pegasus , vir consularis , unde P gasiani. opponuntur itaque Proetilbani π S biniani : Pegasiani & Cassiani. Cons. Gotho-
binianos non a Massurio Sabino , sed a Coelio Sabino , qui sub Vespasianis vixit, nomen accepisse statuit, adeoque sibi invicem opponit Cassianos σ Proeuluanos , Sabinianor ex Pegasianos. HEIN. Ambiguitatem Quaedam , ut recte hic notat Baro , leviter tracta sunt a natura, quorum ratio non cuivis perspicua est. Nerva & Procu- Ilus existimabant, speciem ex aliena materia faetim naturali ratione ejus esse, qui eam suo nomine fecisset: nam materiae , quae extinctast, nullam porro rationem haberi posse, sed causae efficientis Humtaxat & potissimum sormae , cuius susceptione materia in aliam speciem transisset: quae species cum antea nullius esset, ac ne esset quidem , rationem natura lem efficere, ut concedenda sit et , qui ut ea in rerum natura sit, fecit, eamque occuPa-Vit , d. l. . f. eum quis . hoe tit. I. g. g. genera az I. de acq. pGs Diversae autens scholae autiores Sabinus & Cassius contra naturali rationi convenientius esse Putabant, ut qui materiae
dominus fuisset , idem eius quoque , quod ex materia factiam esset, dominus fieret: quippe sine materia speciem nullam effici Posse , nostrum autem esse id, quod ex re nostra factum est. Postrem 6 nihil tam ab aequitate nati alialienum videri, quam ut id quod nostrum est, sine facto nostro ad alium transferatur, d. t. 7. s. cum quis T. juncti I. ix. f. s. ad exbib. I. id
quod nostrum i I . de reg. jur.
Media sententia Inter duas extremas Proculi & Sabini. Nam Sabini sententiam veriorem esse putabant, si mecies facta ad priorem materiam reduci posset; si non posset, Proculi, d. t. T. eum qui1 7. Et perquam elegans est hujus distinctionis ratio, quam & idem mediae
sententiae Auctores afferunt: nempe cum ma nente materia sorma rei externa tantum mu-
cur , idque quod factum est , in sua initia
sive ad rudem materiam reduci potest ἔ rationem naturalem non pati , ut cum Proculo dicamus , rem eam nunc primum existere , ac
propterea fieri occupantis r sed necesse esse,
237쪽
ut sequatur vires & conditionem materiae, quae potenter manet, I. in omnibus 24. boc tit. ι. quaesitum 78. g. illud fortasse 4. de legat. I. At ubi materia consumitur atque extinguitur, quod nostri temper fieri intelligunt, cum species facta ad pristinam materiam reverti non potest, nullam materiae , quae esse desiit, aut
prioris domini, cujus in hac specie nihil est;
ι. qui equid 1 T. f. r. boc tit. cum Sabino rationem haberi posse : sed novae dumtaxat speciei,
ejusque , cuius facto ea in rerum natura esse coepit , d. I. I. g. genera 2I. de acq. pus Scio equidem, D. Connanum lib. 3. comm. 6. aucto res hujus tententiae reprehendere , atque hoc
solum hic specti ri velle , plusne pretii sit iii
opere , ac tu materia et Dominum quoque Crotium censere , speciem communicandam, sicut confusis materiis communio iuducitur
pro rata eius, quod quisque habuit , lib. 2. de
jur. beII. eap. g. n. I9. Ego tamen a veterum
illa distinctione non recedo , magi laus naturale esse arbitror, ut in quaestione proposita inspiciatur , utrum res, quae prius fuerat, extincta sit, necne 3 quam ut vel ex pretio rei operitve de iure dominii statuatur , aut citra necessitatem inducatur discordiosa communio : eoque iure etiam nunc utimur, teste eodem Grotio ι. v. mauudia I. e. g. v INN. Ast non
ubique utimur. Quin quum materia plerumque sit res sungibilis, in qua non cadit Pretium affectionis : vix potest ratio excogitari, cur dominus m teriae dominii quaestionem movere velit specificanti, & non potius agere ad id , quod interest, nisi ponas materiam esse admodum ratam. Vid. Thomas. de prεt. Uect. in res fungibiles non cadente , cap. I. S. I. σseq. HEIN. Frumentum ad spicas reverti non potes Inter
exempla specierum , quae ad id quod prius
fuerat , reverti non possudi , frumentum excussum etiam Caius reseri, d. l. 7. f. cum quis
. sed ille , quod hic omissum est , mox lubiicit, se eorum sententiam probare, qui frumentum alienis spicis excussum, ejus esse non dubitabant , cujus spicae essent : propterea quod cum grana, quae spicis continencur, perectam habent suam speciem, qui excutit spicas , non novam speciem faciat, sed eam quae est detegat. Quod idem eadem ratione dicendum est de leguminibus, lupino , Iente, cicere, fabis, spicis, aliisque id genus frugibus, quae siliqua continentur. Exemplo frumenti idem de vino ex uvis, & oleo ex olivis alicuis expressis statuit D. Bacho vius y quod non probo. Non enim ut frumentum se habet ad 1picas, ita se habet vin- α oleum ad uvas vel olivas. Spicae n on sunt materia, ex qua fit
frumentum, sed frumentum excussum idem mλnet , quod ante suit: unde sicut eamdem speciem, ita & idem retinet nomen. Vinum autem ει oleum fiunt ex uvis & olivis : atque ut in aliud nomen, ita & in aliam speciem uvis & oleis peremptis transeunt. Theodoret.
ἰνιμ ξοντει , οται , ο ην, αλλα ei νον προσαγιρευο μευ. Utique dum haec
incipiunt esse , quod non erant, desinunt esse quod fuerant : & poterant quoque in alium usum converti; uvae siccari ι olivae servari ad condituram, &c. Et alioquin dicendum esset, nec caseum aut butyrum ex lacte alieno factum , nec siceram ex pomis alienis expressam faciuntis fieri. Quod si in his omnibus Sabini sententiam probandam existimat Bacho vius; cur mediae 1ententiae Auctores solum excipiunt frumentum Paulum temere adducit in ι. de eo II. g. 3. ad exbib. quippe qui eo locodilerte respondet de eo , qui iξeciem fecit, cum sciret materiam alienam esse 3 aliud nimirum respontii rus , s quis idem bona fide fecisset, ut facit in I. sed si meis io . hoetis. Et igitur ratio, quam in d. responso subjicit, ad hypothesin revocanda est, ut quaestioni & teia sonso serviat. De navi ex alienis tabulis fa-a non satis convenit propter obscurum veteris, ut videtur, dissensionis vestigium, quod ex Lat in l. Minucius 6 I. de rei vind. Etenim cum mediae sententiae Auctores generaliter definiant speciem, quae.ad id corpus, quod prius
fuerat: reduci non potestis facientis fieri, navemque ex alienis tabulis factam nominatim inter hujusmodi species, uti revera est, numerent ; quid cunctamur cum Paulo respondere, navem ejus esse, qui fecit d. i. sed si meis αε-boe tit. Putat etiam D. Connan. 3. comm. s.
partem alteram responsi Miniciani reprehendi a Juliano , rationemque reprehensionis esse
in postremis verbis , nam proprietas tortur navis earina causam sequitur , id est , eum , ait Connanus , qui navem carinando formavit. Nam carinam non semper infirmum navis alveum
significare ι sed interdum poni pro ipso navis
corpore , quod totum carinatum est : hoc est, pro totius navis forma , ut in I. 24. f. uis. deo. I. arg. I. proponebatur 76. de judic.
Dubitandum non est hoc easti A comparatione majorum I in scholis dicerent, a minori probabilitate ad probabilitatem maj rem , quasi dicat: si species , quam secimus ex
materia , quae tota aliena est, nostra fit; multo magis nostra fieri debet , si facta sit pro Parte etiam ex materia nostra. Est tamen & vi
238쪽
hie adhiberida superior cautio , si ea res ad priorem materiam reverti non potest : quippe generalis definitio est , ea quae in sua initia redigi possunt, vires materiae numquam effugere , I. in omnibu3 24. boe fit. i. qua situm 78. f. q. de ιδ. 3. Atque hanc quoque esse
mentem lustiniani, exempla proposita declarant. Cuius igitur erit hujusmocii species , si reduci possit Nimirum suum quisque retinebit , & pro parte sua materiam vindicare
poterit, arg. I. s. 6. I. de rei vind. I. II. f. I.
ι. quicquid 1 T. f. uit. b. t. quae & communis interpretum sententia est , a. qua sine causa recedere mihi videntur Bach ov. Borcholt. & D. Tulden. bic e. 4 I. Hoc autem iure constituto, ne aut dominus materiae, aut is qui materiam mutavit, quaeri possint ι ille ubi materia extincta est , eam alieno sibi facto periisse : hic ubi ea mansit, se perdere operam bona fide
impensam : uterque , contra naturam esse, ut quis ex re aliena locupletur eum alterius detrimento 3 utrique consultum est illi actione ιn fastim, qua consequatur aestimationem materiae suae t huic exceptione doli mali , qua opposita et , qui speciem suam vindicabit,
servet impensas a se factis, arg. I. in rem L .
xc. 3ἰ tamen alienam purpuram vestimento
suo intexuerit , lirat pretiosior sit purpura , tamen accessionis vice cedit vestimento 3 σ qui δε- minus fuit purpura , adversus eum , qui surripuit, babet furti actionem in condictionem 3 e Ese Ν , qui vestimentum feeit , sive alim. Nam extincta res liret vindieari non possint I condiei tamen a furibus ex quibusque -aliis possessoribus p urit N O T AE.
Si alienam purpuram Similis Ioeus est
apud Paul. ι. 26. 6. t. hoc tit. Ulp. I. T. f. 1. D. ad exhib. COMMENTARIUS.
1 Meessionis quae facto bominis eontingit , quot sint genera , ty quo proposita pertineat.1 Explicatur don tionibus aliquot , qui , eia σquando accessionis vice cedat.
3 arisbus rebus disserat boe genus acquisitionis asper eatione. 4 Auomodo domino purpurae σ generaeiter partis , qua cesit , confulatur. Tom. I.
Locum hunc video a plerisque is transitu
dumtaxat tracti tum esse , dignus tameneii, qui propius consideretur & otiose. Et quia ad accessiones pertinet, repetenda animo est memoria eorum , quae nuper diximus, videlicet quaedam rebus nostris accedere beneficio fluminum velut a natura , quaedam facto Nopera humana. De iis , quae a fluminibus ac cedunt , copiose iam tum disputavimus. Ac- 1 cessionis quae ab hominibus est , docendi gratia , quo res tota persectius cognoscatur, duo genera nunc facimus 3 confusionem 3c conjunctionem. Confusio est , cum duae materiae liquidae inter se & in unum corpus permiscentur , veluti cum vinum cum vino miscetur, argentum cum argento conflatur , de quo f. θε. Conjunctio est, cum res ita iunguntur, ut cohaereant, discreta manente earum substantia : sive ita res alienae rebus nostris iunctie eo- haereant, ut iis quafi basibus innitantur , veluti quae in solo nostro aedificantur , plantantur , seruntur, in chartis nostris aut tabulis scribuntur aut pinguntur , de quibus omnibus item postea : sive ita , ut sint tamquam additamenta aut ornamenta rei nostrae 3 ut si pes aut manus iungatur statuae, anis scypho, pemma includatur auro , emblemata phialis Iungantur, ι. in rem 23. g. 2. ix s. de vind. I. sed si et s. s. r. boe tit. L. T. f. h. ad exbib. I.
eum aurum I s. g. perveniamus I . de arer. arg. Ieg.
eodemque etiam pertinet, quod hic traditur de purpura vestimento intexta, d. leg. T. f. 2.. ad exbib.
Si tamen Quo coniunctio illa segregativa
respiciat non video, nisi eo reseras , quoa cum in calce praecedentis f. dixisset, vestimentum quod quis partim ex sua , partim ex aliena materia fecit, facientis esse, hoc loco aliquid addere Iustinianus voluerit de vestimento, quod quis fecit ex sua quidem materia , eaque sola , sed cui ornando alieni aliquid ad junctum, attextum , aut intertextum est: licet id ad superiores rationes non pertineat. Neque enim purpura quo exemplo hic Imp. utitur vestimento intexta pars est materiae, ex qua vestimentum factum proponitur e sed aliquid , quod vestimento iam acto aut praeis
parato ornatus causa additur atque accedit. Purpuram autem hic accipiemus , aut clavum
purpurae, aut praetextum , id est , segmentum, fimbriam , laciniam , limbum.
Licti praerisor sit Cum enim quaerimus, quid cui cedat, non pretium spectamus, sed
239쪽
quid cu us rei ornandae causa adhibeatur, ut accessio cedat principali, ι. eum aurum Is .
f. perveniamus I . de aur. argent. IN. In uni-
aversum autem sic de hac quaestione habeto. a Quando duae res , quarum unaquaeque per se subsistere potest, ita junctae sunt, ut cohae reant, & unum corpus efficiant propriae speciei ejusdemque nominis; semper pars inserior cedit praestantiori, ut is naturali ratione totius illius corporis dominus esse intelligatur, cuius & prastantior pars est. Si diversa rerum iunctarum magnitudo est, ex magnitudine unius partis praestantia aestimatur; ut si statuae pes aut manus , scypho fundus aut ansa,
lecto sulcrum iungatur , I. sed si 26. f. r. boetistit. I. I. g. 2. ad exbib. I. in rcm 23. g. 2. A.
T s. de rei υind. adeoque etsi pars minor pretiosor sit, ei tamen cedit, cuius major est Decies , ut gemmae & margaritae inclutae auro, dict. I. I9. 6. I x. de aur. argent. leg. purpura vestimento intexta 3 ut hic ex dict. IN. T. f. 2. ad exbib. Si eadem magnitudo est ι ex pretio: si pretium euoque idem ἔ Placet neutrum alteri cedere , sed suam cujusque rem manere, i. quicquid 2 . g. v. hoc tit.
Accessionis vice Ut pars minor & in serior maiori & praestantiori , sicut jam dictum est. Etenim iure speciei totum hoc corpus suum
esse dicere non potest dominus majoris par- ais sve vestimenti , cum is neutram partem nunc primum secerit, sed factas univerit dumtaxat. Ex quo apparet , errare D. Ged. in I. I 4. de verbo . signiscation. qui putat, haec etiam
iure specificationis acquiri, & si , quod Goed- deo placet, nova hic species facta intelligi
debeat, ea non acquireretur facienti; qu
niam partes junctae separari , & ad id , quod
prius fuerant, reverti possunt.
Adversus eum , qui surripuit In hoc quoque ab acquisitione speciei factae differt haee
acquisicio , quod species facta tantum volenti acquiratur , eique , qui eam suo nomine &bona fide fecit: iure accessionis pars iuncta etiam ignoranti , etiam ei, qui alieno nomine aut mala fide junxit. Nulla enim in hac acquisitione ratio habetur personae facientis aut iungentis , sed rerum iunctarum dumtaxat; quod notandum est contra wesembecium & Bacho v. qui utriusque acquisitionis eamdem
Sime thse sit, qui vestimentum fecit, sive alius
Geminus a Justiniano casus proponitur; unus est , quo is, qui purpuram surripuit, ipse vestimentum fecit; alter, quo alius secit, ad quem purpura surrepta postea pervenit. Et ait, dominum purpurae adversus eum , qui surripuit, habere actionem furti & eon dictionem : ubi condictionem proculdubio intelliit furtivam, ut recte Glossa notat: nam quodaee condictio soli dicitur domino dari, ι. I.
tinet , ut is , cui semel qa aesta est , eam reperempta sine facto suo amittat: sed ut hinc excludantur ii , quorum periculo res alienae sunt, quibus etsi furti actio , condictio tamen non competit, dict. i. I . f. Ic. Ut autem in Auniversum intelligas, quomodo domino purpurae , di generaliter Parti quae cessit, conlulatur, sic mecum distinguito. Aut alienam urpuram vestimento suo quis intexuit, aut iram vestimento alieno. Item aut bona fide id fecit, aut ala. Si alienam & bona fide , est adversus eum actio ad exhibendum, ut purpura separetur , Se tunc vindicetur, ι. T. f. R. ad exhib. I. in rem 23. f. s. de rei vind. Viden dum tamen , an non audiri debeat bonae fidei
possessor pretium purpurae offerens; maximε si ea sine manifesto ejus damno separari non possit. Illud quaesitum est , an etiam bonae G dei possessori purpura condici possit. Et P to posse , cum Barone & Mesembecio , arg. eius , quod in fine hujus f. dicitur , res extinctas a quibusvis possessoribus condici posse,
nimirum condictione sine causa r nam etsi iure gentium propter accessionem dominus purpurae factus sit , nulla tamen causa est , cur pretium lucretur, & cum aliena jactura locupletior fiat. Si mala fide intexuit, datur adve sus eum actio surti & condictio furtiva , Foetext. datur Se ad exhibendum actio & vindicatio ι tamquam adversus eum , qui dolo malo possidere desiit, arg. I. I. in fln. l. 2. de tign.junct. I. sin autem 2 T. f. 3. I. qui petitorio 3 s. in pr. de rei vind. I. qui dolo III . de reg. fur. Si quis autem suam purpuram intexuit vestimento alieno , siquidem in bona fide, potest repossidens vestimentum retinere , donec de purpura & sumptibus ei satisfiat, Se amissa possessione ad exhibendum agere , ut purpura separetur & vindicetur , d. leg. 23. g. - σθq. de rei vind. Si mala fide , videndum , num dici possit, voluntate sua proprietatem rei amisisse , arg. g. ex diverso Io. inseri hoc tit. Quae de purpura diximus, eadem sere de in caeteris, quae rebus nostris explendis aut orinandis similiter iunguntur , locum habent,
ι. s. I. T. f. a. ad exbib. exceDtis otiae iuncta sunt serruminatione , quae ne separata quidem
vindieari possunt: ideoque eo eam in factum actio domino pariis quae accessit, necessaria, Di
240쪽
δ. leg. 23 . g. item quaecumque s . de rei vind. VINN.
Subtiliter distinguit Paullus in d. l. 23. inter ad ferruminationem & ad plumbaturam. Sed hanc distinctionem admisisse haud videtur Ul-Pianus , t. T. f. z. ff. ad exbib. Quin Pomponius in I. 27. pr. m. de aeau. rer. dom. nec in adplumbatura , nec in adferruminatione concedere videtur vindicationem materiae. Sic diverta principia sequuti videntur veteres , pro sua quisque secta, cui haerebant. Quodnam momentum hujus quaestionis sit in praxi, diximus iam ad s. antecedentem , verb. media sntentia. HEIN. Nam extincta rea Licet purpura attexta vestimento integr maneat, pro extincta tamen, quia vestimento cedit , habetur: sicut gemma inclusa auro, aliaque , quae res nostrae ad se per Praevalentiam trahunt, salva eorum subntantia , dict. I. s. ad exbib. d. l. s. f. t. s.
de rei vind. Unde Theophilus, Δοκεῖ, inquit, ἡ
Licet vindicari non posinι Directo a amissa videlicet earum proprietate , & nimirum quamdiu cohaerent: nam quod de gemma inclusa annulo alieno responsum est , eam vindicari non posse , sed posse agi ad exhibendum , ut excludatur , & exclusa vindicetur, . s. ad exbib. id locum habet in omnibus, quae similibus rebus nostris iuncta aecessionis loco cedunt, d. I. 23. f. s. de rei vind. Tentari etiam potest , quod modo diximus , adversus eum, qui mala fide junxit, utilem quoque in rem
actionem esse, non tamquam adversus eum,
qui possideat, sed qui dolo malo possidere deserit. Et quibusque aliis possessoribuι γ Α suribus
etiam condictione furtivas ab aliis condictio. ne sine caula, aut generali illa triticiaria, l. I. de eondit. tritie. Semper enim, ut diximus, bonum & aequum est, pretium mihi restitui eius rei,quae hoc iure ad alium si ae facto meo pervenit , & est arg. in IV. II. 6. MD. I. si πω π
s nuscriptis restituit: Eι quibusdam aliis possess-ribvi ; ut sit sensus t non tantum suribus res consumptas condici posse, sed aliis etiam ponsessoribus, qui laribus sunt similes, nimirum iis etiam , qui rem mala fide possidebant cum eam consumerent. At hi revera etiam fures sunt, s. furtiva t. ins de Uue. Quamobrem de lectione vulgata , quae etiam Theophili est, nihil mutandum censeo, quamvis Contium sequatur Pacius in analysi sua putans, condictionem contra eos, qui bona fide rem consumpserunt, non dari. obiter de Theophili
error notandus, qui scribit, condictionem furti etiam in eos dari, qui fures non sunt, quod est αδιξον , & miror a Fabrot. non animadversum.
27. Si duorum materiae voluntate do norum
onfusae sint, totum is corpus , quod ex eo in ne H , utriusque eommum est: veluti si qui mina sua confuderint , aut massas argenti vel auri mn-saverint. Sed er si divorsae materia sint , in ob id propria speciei facta sit, forte ex vino ta' mella
mulsum , aut ex auro is argento electrum, idem Iuris est. Nam in boe easu eommunem esse speciem non dubitatur. guod si fortuito σ non voluntate minorum eonfusa fuerint vel ejusdem generis materia vel diverse , idem juris esse placuit. COMMENTARIUS. 1 Inter eonfundere , π miscere , qua sit disseremtia , eum signatὸ ἰοquimur a De essectu eo usionis , in quarum rerum qu
modo facta eonfusio communionem pariat 3 confusionem factam voluntne dominorum e priὸ bue non pertinere. In eonfusione fortuitas materias eonfusas eo
munieari , sive ejusdem generis sint, sive diversa, extra qNam si deduei possint, in n. s. 3 Ruid juris, si unxi ἡ dominis eonfuderit alae
ro ignorante , aut tertius aliquis
DUobus modis hominum facto per accen
sionem rei alienae ad res nostras nobis acquiritur, coniunctione, & confusione. Coniunctionis species est purpura vestimento attexta , ut diximus f. prae. De confusione disputatur hoc loco : quae quid si primo videndum; deinde quam vim ad acquirendum, &unde habeat. Verba haec confundere & mi Dcere aut commiscere vi sua generalia sunt, deque omnibus ἐκ παραλληλου dicuntur quae quovis modo permiscentur; ut videre est etiam apud
pr. de rei vind. Caeterum eum signate & distin- rete loqui volumus, confusionem appellamus υγρῶν, cum corpora liquida aut liquefacta invicem miscentur I commixtionem, μίξοξνιῶi, cum sicca & solida, quae de discreta maneant e quim nominum distinctionem peperit diversi iuris, quod in his obtinet, ratio. Conia fundi igitur proprie res dicuntur, quae ita permiscentur , ut una ingrediatur alteram , &vicissim alterius partem in se recipiat; volutici 1 cum