장음표시 사용
241쪽
passmaragit enim In menstruum: At pallitia quoque dici potest, quatenus D
uotum hianc a generante accepit: neque adhuc similis est generanti, apta tamen est illi sinailis fieri etiam ii amelius generans non tangat . iaci rco non ob hae parte fiunt resiqua cum non sit aetii sed ab eodem generante omnia sunt unum post alterum , ut In machinis i ponte motis apparet. Nam a caniditate cordis caliditas fit in semine, non tame statim actit animata, sed qiuetrii triri simit ter pollit: menstruo autem adueniente actu animatum sit, primo cor postea reliquae partes. Quodammodo igitur materia ad aetiim ducit, ut etiam illud quod remouet impedimenta ridem in seminibus plantarum spectatur, nam priusquam humor ex terra adueniat, non germinant . Ad alteram dubitationem, quae ostendit semen aliquἰd esse rei quae generatur , quia motus & generatio in re genita est, concedimus verum este, caliditas enim eius, quae est pars praecipua animalis, & anima quam habet potentia, remanet: non tamen sequitur eius corpulentiam remanere. Diceret vero quispiam aliquod corpus necessario remanere: Spiritus enim corpus est. 1. degen. Anim. cap. 3. caliditas autem animalis non sine miritu est. ERespondemus spiritum in continua esse generatione, ut ignem: hi enim ex humore incalescenter ex menstruo igitur alter illi similis generatur, unde continuatur eadem caliditas in alia atque alia materia, quemadmodum flumen, idem enim numero est licet aliae atque aliae sint fluminis aquae. Non Tamen idem numero est animal cum generante, quoniam seiunctuin est ab Illo, neque continuum . quemadmodum neque virus est numero motus qui per quietem intermissus est: s. Pliv. rex. 38. Caliditas igitur quae in semina viama cum virtutibus'animς remanet eadem numero in eo quod generatur, de
aliqua pars est rei genitae. Quod autem dicitur primum alimen tuni extrinsecus non venire, sed esse aliquid primum, ut in plantarum seminibus: intelluitur de eo quod Iain in utero praesto est, ex quo Sc genitura fit id quod
proprie semen appellatur. r. de gen. Anim. cap. i8. vi sunt semina planta- νrum. Eodem modo dicendum est de materIaollium&neruorum retia quarum huiusmodi partium,quae ex semine dicuntur fierI : non enim ex genitura vlla fiunt, sed ex primo alimento nutritiuo: Quod autem: oua piscium a semine maris augeantur , nullum est abstirduni: ouum enim per tacturi ox utroque corpore con stare oportet. Nihil autem refert siue primum colligatur materia taminae deinde superueniat materia maris, v liis contingitqtiae ova pariunt: siue primus conceptus ex genitura fiat, cui adueniat materia tamina', ut accidit ijs quae pariunt animal . Non tamen ob id sequitur animal ex geniturae corpore fieri aut augeti. Manifesta igitur est sententia propos ta: marem sermam solum tribuere et Forminam autem uniuersiam
materiam, rinam vero usque ad aliquid . : a . sicin ii Riι. .
242쪽
A Cor non lavi arteriarum, sed ct venaram ac neruorum esse prurcipium vaessio. III. t una est numero animalis unius anima atque Impar tibilis, ut
Ostenditur. i. de Anim. tex. ΡΟ. Aut Vnum esse oportet IO. tum animalis corpus: aut eius aliquam partem principem v-nam, unde caetctis vita communicetur. Esse autem unam nuemcro animam uniuscuiusque atque impar tibilem meo colli.
git Ailitoteles. Nam si plutes ellent eius partes loco distinctae, aliquid aliud esse oporteret, quod unam ipsam animam saceret: si enim non.vnaeia set anima, neque unum estet ipsum animat: illud autem quod unitatem praestat in unoquoque forma est, non materia: haec igitur anima erit non partes loco separabiles. Praeterea eo signo manifestum est non esse loco separabiles an imae pari r Plantae enim diuisae vivunt& animalia quaedam in genere in sectorum, in eadem igitur parte insunt facultates Oinnes, Ut veserativum, sensitiuum, motivum & caetera initus modi. mouetur enim & sentit Vtraque pars: utraque igitur & appetit & tristatur, aut gaudet, di imagina tur. 2. de Anim. tex . Eo. Ut igitur in ijs quorum sectiones separatae vivunt, non diuiditur anima secundum partes, ut una sentiat, altera appetat, aut moueatur, ted utriusque particulae anima eiusdem speciei cst cum totius anima, 1. de Anim. tex. 94. Sic quorum partesdiuisae pereunt, Vt eorum quae sanguine praedita sunt, anima & actu & potentia una est. 3. de Part. An cap. I. Aut enim utraeque partes simul moriuntur diuisie, aut altera xantum perit,
ut ea quae disi lingitur a parte principe. Manifestum etiam est ex natura pastium animae : Cum enim vegetatiuum separetur a sensu & reliquis, ut patet in plan tis : reliquae autem a vegetatiuo nequaquam: si hae separatς essen tioco , sensus esset aliquando sine vegetatiuot Ablato enim principio ani- mae Vegetati uar, ut hepate in qua parte Plato sedem eius animae ponebar, nosi continuo moritur animat: at impossibile est sensum esse sine anima vegetatim: quodcunque enim vivit hanc habet a principio usque adfinem.3. de Anim. tex. 39. At testatur id quod nullum videmus sensu praeditum quod non indigeat alimentor ut enim reperiuntur plantae quae nutriuntur & nosentiunt: se aliqua essent in natura quae sentirent-non nutrirentur: idcdicendum est de caeteris animae partibus dis speriores enim ac perfectiores inseparabiles sunt ab inferioribus imperfectioribusque : quoniam eae Veluti materia earum sunt in Ijs quae generabilia sunt. Si igitur auimae partes hoc modo se habent inter sis, unum esse oportetomnium Principium non plura: idque aut totum corpus indistincte . ut uidetur in ijs quae modicam Habent organorum distinctionem, ut plantae, & insecta quaecunque diuisa vivunt: aut corporis aliquam particulam ut iis accidit,quae periectiora ut et
Esse autem huiusmodi Cor In sis quae sanguine praedita sunt, Py c - N in
243쪽
lioc primum oritur cernitur enim palpirare statim in prima situs genera- Diione. 3. de Part. Anim. cap. 4. Vltimum autem Interit, quasi eo non existen te, reliquae partes non sint, nisi ut manus mortua, aut oculus mortuus: vivunt enim omnes quatenus adnatae sunt Cordi. Praeterea solum aut qua maxime nullum vitium patitur : hepatis enim Sc cerebri uulnera non semper haetalia sunt: Cordis autem solius uel minima scillio laetatis est . Indicat & animi deliquium, & syncoee cor principium elle omnium totius co
Poris operationum, in eo enim affectu,omnes simul operationes collabuntur, cum propria sit cordis assectio. Id non contingit neque in conuulsione, neque Paralysi, neque Epite pia, nec tandem in ipsa Apoplexia, in qua
totius corporis senius & motus autertur: Non enim ex iis cordis pulsatis aufertur ex necellitate. Quod autem propriam cordis operationem aufert, omnes aufert. Argumentum etiam sumit Aristoteles ex situ: nam in medio est.qui locus eli commodi stimus ut omnibus partibus uitam impartiatur. Amplius ex ui caloris ubi enim est principium caloris, necelle est reliquarum uirtutum esse principium, omnis enim animae uirtus in calore Econsistit. Si igitur ex corde reliquae partes hunc consequuntur, operationes igitur omnes ab eodem pollident. Nullum autem esse in animalium partibus alium calorem actu secutidum naturam, quam cum qui iustitit a corde, alio loco ostendimus. Si autem ignis operatio propria est nutritio, tandiu enim uiget, quandiu alimentum trahit: Cor erit prima pars quae
nutritur, est enim caliditatis sens. Ob id concluditur in libello de Respiratione cap. 4. in quo loco primo corporis & in qua loci parte principium
caloris est, ibi necessario primam nutritiuam animam ille: Ideo in conceptu haec prima pars cernitur sanguinolenta. 2. de geri. Anim. p. q. Sanguis enim est ultimum alimentum, quod in corde primum apparet, & quo Caeterae partes nutriuntur augenturque. Si igitur nutritio de alimenti concoctio partis uegetatiuae est, in corde erit primo haec pars animς: terae au- Flem partes calore a corde mutuato, lis quidem alimenta praeparas uni, ut uentriculus, uen , hepar: aliet autem sanguinem ipsum probe consectum in propriam naturam conuertunt,ut caro,os, neruus, & reliqua. Significant & palliones quς contingunt circa metum, fugit enim sanguis ad cor tanquam ad suum principium, non ad hepar aut cerebrum. Quod si cor Principium est sanguinis, uenarum quoque dc arteriarum principium esse neceste est: vasa enim hςc sanguini sunt destinata. Vt igitur rivuli ex sente aquam hauriunt, sic uenς & arteriς ex corde. Oportet Pr terea omnes uenas continuas esse cum corde ut sanguis contentus in ipus eius calorem seruetur, fruore enim congelatur, quod patitur ubicunque suerit extra ue nas. 2.de Part. Anim. cap. 9. Patet autem ex disiectione omnes uenas Eli cordi continuas esse. Nam quς in pulmones transeun tex corde, nulli alii ui-
steri sunt continuet: hq enim desinunt in Cordis uentriculos, nec ulterius
244쪽
g tratisii eant: Vena caua & Arteria Aorta reliqua uisicera excepto Corde. poliquam adierint, transtrieant ulterius, aut si quς desinunt, in capillamen
ra resoluuntur . non in uentrem aliquem transfundunt sanguinem: nullibi enim continetur sanguis in uentre extra uenas prς ter quam in corde. .
de Hist. Anim. cap. 3. & 3. de Part.Anim. cap. . Indicant & membranae ueIuri torcs quidam ostijs uenarum apposite in corde quς ingres Iui aut egressui patent: isi elle omnium uenarum principium: sunt enim hςc quasi uenarum capita, fines autem earundem in capillamenta tenuissime se illa delinunt. Elle igitur Cor principium omnium uenarum: arteris enim sub nomine uenarum intelliguntur Aristoteli) ex dictis patet. Sed & neruorum quoque ortum ab eodem duci, hinc manifestum fiet. Nam primo vis motiva, quae neruis perficit suos motus, in corde est: ibidem enim & appetitus inest , unde est principium motus. 3. de Anim. tex. q8 Patet autem lin coide cile appetentiam, nam laetitia & tristitia di spes cordis motiones quaedam sunt, in quibus consistit appetentia persequendi aut declinandi, quippiam. Ex quibus etiam est manifestum primum sensorium Cor elle, coniuncta enim est cum omni leniit Letitia aut tristitia, quae in corde primuelle animaduertuntur. Sensu senilia incipiunt ab exterioribus organis ecde linunt in cor, laetitia autem & tristitia in corde incipiunt, & delinunt lin membra exteriora, motu ipsis communicato.Significauit hoc Aristoteles .de Part. Anim. cap. q. cum inquit: Motus etiam laetitiae & tristatiae . denique omnium lensuum, hinc oriri, eodemque desinere videntur. Si igitur, ubi est facultas ibi quoque instrumentum eit, nerui autem instrumenta Sut, motus, in corde principium neruorum esse oportet, ubi est principium iacultatis. Praeterea experimento minitestum est: Cum enim vehementio- irem aliquem motum perficere volumus. spir tum quem inspiratione accepi
mus, retinemus, sine cuius retentio nervires nerais immittere no post una useo autem retento vires augentur. 2.de Gen. Anim. cap. . dc De Somno:cap.
C 2. At vero quid faceret huiusmodi nixus circa cor, nisi continuus ellet meatus a corde ad instrumenta motus, per quem spiritus multus intromittere- , tur Moueri autem neruos a spiritu existente in corde ostendit Aristoteles in libello de Communi animalium motum. Manifestum id etiam est in in-isectis, quae dum mouentur, sonu in edunt, ut Culices,& aliquando Muscς: , murmur enim qui in earum motu sentitur , a spiritu fit iuxta septum transia iuersum eleuata&deprellia membrana, ut testatur Atistoteles in libello dei Rel piratione cap. . Patet igitur motum incipere a corde in ijs quae habent Cori vel apro nortionali aliqua cordi particula, in quibus cor deest. In nixus enim quidam iuxta eum locum requiritur sern per a spiritu sactus. Scasu quoque patet, copiam neruorum in corde tale Solum enim inter visce- .ra carnem neruosam dc maxime robustam adeptum est, quod rina rat oueamium esse scribit Aristoteles. 3.de Part. P. . Cum enim hinc motus orian
245쪽
ur, qui Intendendo ac remittendo sunt, mIn Isterio: tali & robore opus Derat. Neruulos etiam multos suo ampliore ventriculo continet, re vena Rorta appellata n e tuosa est, adeo ut eius postrema neruo onan Ino con sten trTenduntur enim modo neruorum,& nullo intus cauo distinguuntur.3. de
Hist. Anim. cap. s. Ex dictis igitur apertum est, Cor principium elle non lum venarum omnium-, sed etiam neruorum . At haec sententia maxin Eomnium a Galeno est aulictata, non rationibus solum sed &conuicijs stimulante. Putauit enim Platonem insequutus triplicem elle animae principatum non solum sicultatibus sed & locis distinctum. Altricem igitur facultatem alimentum toti corpori ministrantem in hepute collocauit: idcirco hoc viscus principium esse tum sanguinis tum venarum : Sensitivam autem cum reliquis potentijs ad cognitionem & motum spectantibus in cerebro sitam es le voluit, quam animalem facultatem vocavit: idcirco cerebra principium elle neruorum asIeruit, quia sensus & motus per neruos perficiuntur . Quoniam autem nulla pars animae relinquebatur quae ab illis noesset compraehensa, ut cordi aliquem principatum allignaret,vitalem facul- Etatem eccogitauit,cuius opus esset cordis pulsationem & arteriarum esticere . quasi vita non sit ipsa animae praecipue altricis operatio . Probat autem hepar esse venarum principium, non cor,ex ijs quae apparent in dissectione.
Nam primo eius substantia simillima est sanguini, idcirco sanguinem gignere putandum est: Quod si sanguinis est principium, etiam venarum este diiscendum est. Venas autem omnes oriri ex herate sic ostendit. Nam ex eo egrediuntur duae venae, quarum una non est alteri continua: ea scilicet quae Porta iecoris appellatur, undesertur ex ventriculo & intestinis alimentum in Iecur: altera Caua appellatur, quae ex Iecinore sanginem cococtum haurit, ac caeteris corporis partibus distribuit.'Cum igitur in hepate noti coniungantur utriusque venae orificia, dicendum est in ipso esse omnium venarum radicationem. Praeterea cum ex ventriculo & intestinis non seratur palimentum in venam Cauam, nisi prius transierit per Iecur, necesse est in eo aut praeparationem aliquam fieri, ut postea perficiatur ab alio ut Corde: aut in tot persci: sed ipsum non praeparare Cordi materiam est man festum: non enim totam materiam praeparatam illi tribuit, sed partem. Vena enim caua ex hepate egrediens, ramum unum deorsum distribuit ad partium subiectarum nutritionem, quasi alimentum perfecte suerit in eo coctum:alterum sursum, qui priusquam in Cor ingrediatur, alios ramulos circunstantibus particulis impertitur, ut septo transuerso,& perica Io: quod non
fieret, nisi sanguis in hepate praeparatus vim alendi Possideret. Hepar igitur vim altricem prim b pollidet. Insuper, si in corde perficeretur sanguis,
altera esset vena, quae coctum sanguinem reciperet, non per eandem regredi oporteret. At vero nec regredi ex Corde in venam signum est: quia ostio venae cauae tres membranulae coaptatae sunt ita,ut concedatur ingressus san-
246쪽
a gulni In cor, egressus autem nequaquam. Amplius ex magnἰtudine venae uae: cum enim circa fines venae in ramulos tenuissimos findantur, iuxta principia crallissimas esse putandum est. At iuxta hepar crastissima est vena caua, ac infra ipsum maior quam supra spectatur ubi Cor adit, non igitur cor sed heear principium est venarum. Adde quod videtur vena caua una Ut hepate sursum tendens ad iugulum, cordi applicata, non quemadmodum arteria e corde egrediens in duos ramos statim diuisit. Testatur praeterea multa animalia dextro cordis ventriculo carere non tamen hepate nec
vena, quae deberet in Cordis partem dextram ingredi: huiusmodi autem
esse quae pulmone carent: non enim carere ob id corde,hepate, Vena, &ar
aeria. Hec igitur de huiusmodi sunt , quibus Aristotelis placita impugnat
xirca venarum & sanguinis principium. Circa nemorum autem originem insultat vehementius. Nam ex dissectione certissime ostenditur neruos Omnes partim ex cerebro partim ex spinali medulla descendere : Spinalema autem medullam veluti cerebri germen cum eo continuam este: Constare autem eos ex cerebri substantia patet: quanto enim illi propinquiores su rint, eo molliores visuntur,& medullae magis similes, quanto autem a principio discesserint, eo fiunt duriores. Constant praeterea ex triplici substantia quam a cerebro acceperunt, inest enim omnisus neruis internum corpua medullae respondens, & duae membranae ambientes una crassior altera tenuior a duplici membrana cerebri ortum ducentes: quae omnia insunt omnibus neruis tum ijs quae a cerebro, tum ijs quae a spinali medulla fluui. Eorum autem quia cerebro descendunt, ramulus quidam tenuit limus ex sexta coniugatione ortus Cordi extrinsecus inseritur ut caeteris visceribus. Esse autem huiusmodi ramulum caeterorum neruorum principium stul- tum est asserere. Praeterea experimento certissimo patet virtutem neruis tributam ex cerebro descendere non ex alijs partibus quas adeunt: quicunque enim neruus abscinctitur, aut uinculo deligetur ne uirtus ulterius tran
laat, statim perit sensus & motus in subiectis partibus in quibus neruus ille inseritur, in superioribus autem minime. Idem accidit & spinali medullata enim contingat ex luxatione uertebrae intercidi uirtutem ex cerebrodestendentem, omnia subiecta corpora post eum locum neruos recipientia, motu & sensu destituuntur. Quae autem ex seperioribus spinae partibus neruos assumunt, nihil patiuntur. Excerebro igitur fluunt nerui omnes, δc cum neruis sentiendi ac mouendi uirtus. Quoniam autem omnium animae facultatum eae quae ad sensum & cognitionem iectant, prin--cipes existunt, idcirco inquit: ubi neruorum origo est ibi esse animae principatum : huiusmodi autem in cerebro esse ex ijs quae dicta sunt patet. Haec sunt praecipua, quae Aristotelis sententiam uidentur funditus euertere. Sed tamen si rem diligentius perpendamus, admirabimur secretissima naturae
opera, simul &acutissimum Aristotelis ingenium, qui ea uiderit, S scri-
247쪽
mss mandauerit, quae tantorum n rorum oculi ne iti erunt animadue Detere. Perinde enim est ac si quis artific ol, ira aliquam texturam contena plans quaerat filiorum ductus de replicationes caeteratque compages, quae vix eidem artifici qui construxit, innotescant: idem nobis contingit circa animalium compositionem omnim quae hic suiu artificiolidi me constructam a natura . Videamus igitur prius duplicem venarum naturam Canae scilicet atque Aortae, deinde neruorum artificium explicabimus. Scribit A rithoteles 2.de gen. Anim. cap. q. duplicem elle rationem alimenti, unami nutriendi alteram augendi . Nutriens est, quod esse praebet toti & parti- bus: augens quod accellionem ad magnitudinem facit. Natura autem v- trunque alimentum& utriusque limentum excrementa dispensu periri
de atque paterfamilias prudens, qui in cura rei familiaris optimum cibum dat liberis, deteriorem seritis, vitillimum socijs animalibus. Cum igitur duo sint genera alimenti, duo etiam genera venarum in ijs quae perfectiora sunt, constituit, statim in prῖma generatione utrunque alimentum secer- nens ut in illis ovis patet, in quibus alba & lutea substantia seiuncta sunt, E S duo vasa ad utranque substantiam desinentia. Edito autem in lucem sp
tu, neque suppetente amplius utroque alimenti genere praeparato: ex e dem materia in ventrem ingesta, utrunque sibi praeparat. Nam calore cordis ventri communicato per venas & arterias, primam coctionem molitur:
deinde venis quae per lactes eodem derivantur quasi radicibus utens, & ad sentem caloris paulatim perducens, in itinere alteram coctionem praestat, qua sanguis fit non ille syncertissimus, sed qui alimentum auctiuum exhi- bere pollit, nutritiuum autem nequaciuam. Quod autem in venis huiusmodi fiat coctio, aperuit Aristoteles de Somno: cap. q. ubi inquit: Deso, ris quidem alimenti ingredientis in susceptiua loca, fit evaporatio ad umnas, ibi verb permutatum in sanguinem vertitur, & vadit ad principium. In corde autem ultimam fieri coctionem alimenti nutriti ui patet ex ijs quae pini. degen. Animi cap. I8. habentur. Semen enim ultimi alimenti est ex- crementum: utilillimum autem quod ultimum est, ex quo unumquodque gignitur membrum. Si igitur vltima coctio in sente caloris perficitur: alimentum quod dat elle unicuique, in corde selum fit. Huic autem alterum genus venarum tributum est magnitudine quidem exilius, sed praestantia
longe maius, non ex unica membrana constans, ut altera vena, sed duplicicaque maxime neruosa. Vtraeque autem ex eodem principio fluunt scilicet
corde, quia principium unum esse melius est quam plura, & propter alias
causas superius dictas: ex dextro quidem eius ventriculo amplillimo & ca- . lidissimo vena caua, sanguinem enim continet crassiorem, in quo calor intensus est magis. Ex altero autem ventriculo qui medius est, ac minor, sanguinem temperatissimum ac syncerissimum habente egreditur Aorta ex latere sinistro. Tertium ventriculum omnium minimum testatur se vidisset Aristoteles
248쪽
g Aristoteles ta maloribus animalibus, nam In minoribus ob exigia talem non est conspicuus: hunc autem in sinistra parte esse, ideo minime omnium de caliditate participare. Medium igitur tanquam impar principium esse. Videre autem facile est hos tres ventriculos non solum in grandioribus animalibus, sed & in auibus ipsis, si secundum cordis transuersum sectionem moliamur incipiente; λ vasi. Nam cordis particulas hoc modo amputantes, medium ventriculum inspiciemus recta a basi ad mucronem usque ten lcntem per mediam cordis regionem: A latere aurem propὰ marginem alterum semicirculi modo circundantem, qui prope basim quidem septo coaspicuo dispartitur in duos quorum dexter maximus est, sinister minimus , prope mucronem vero ambo In Vnum coeunt. Sed quoniam haec quoque a medicis ἰm pugnantur, alio loco cCmmodius examinabimus. Solitamus igitur oblecta de Vena Catia. Erat autem argumentum primum desumptum ex similitudine substantiae. Est enim hepatis substantia ueluti san-B guis concretus: respondemus hoc signum non magis significare Iecur sanguinem gignere, qu .im ex sanguine fieri ut reliqua viscera: posita sunt en invomnia ad ostia vcnarum , idcirco sanguinolentam sit bstantiam adepta sunt omnia. At quo pacto oriri substantia venae ex eo possit, explicare nequit, non enim ex membranosa substantia constar, nisi quatenus venae in eo sunt dispersae, dc quatenus a pcritonaeo legitur. At cordis substantia longe magis est similis tum sanguini tum venis: nam & neruosa est valde & maxime
sanguinolenta. Alterum autem argumentum ex duarum venarum in I, pate concursu, quorum orificia non committantur in ulcem, assumit pro vero id quod apparet. Respondet enim huic Aristoteles. 3. de Hist. Anim.
cap. I. ubi inquit. Causam ignorationis circa principia venarum, esse o cultationem earum partium dc per dissicilem inspectionem: Nam in animalibus mortuis natura uenarum principalioru aboletur, propterea quod si essi uente sanguine langliescant,& collabantur, in vivis autem fieri non potest ut cernantur, cum intus occultentur. Itaque at ij cum in cadaueribus - dissictis inspicerent, sum ma principia cernere nequiuerunt: hactenus Aristoteles. In hunc igitur errorem incidit Galenus: Cum enim intuitu persequi nequiret tenuissimarum venularum in hepate ductum, pronunciauit non esse, id quod ipse videre non potuit. Cum enim vidisset ramos venae portae in concaua hepatis parte recta tendentes usque ad extrema, & alios similiter per gibbam eius partem ex vena caua discurrentes, inibique non esse continuos unius ramos cum ramis alterius , iudicauit, nullibi continuos esse: quasi in ea parte desinerent. neque per mediam hepatis substantiam vario modo reciprocarentur: Patet autem id si hepatis particulami diutius lauemus , ut sanguis concrctus contabescat: relinquitur entin Veluti retis cuiusdam ter. uissimae contextus. Praeterea qui fieri potest,ut san- Euia extra vasa propria non concrescat aut quomodo iterum in vasa assu O me turr
249쪽
metur ' Alimentum enim ab initio ad finem semper in ventre quodam Dcontinetur: egressum autem aut putrescit, aut particular agglutinatur. Impossibile igitur est in hepate ex venis egredi sanguἰnem , ut iterum in Venas reassumatur: cum praesertim hepatis corpulentia tenuit lima membrana vcstiatur: quomodo enim haec continere humorem sanguineum pollit in tanto viscere inspersum Venam igitur continuam elle oportet usque ad cordis ventriculos ut inde omnis virtus descendat: nec ulli bi contingit disiunctam esse, sanguis enim calore cordis destitutus concrestit, dc tandem putrescit. Tertium argumentum ex ossicio hepatis sumptum est. Cum enim in venam cauam non possit transumi sanguis, nis prius per hepar transcrit: putat in hepate perfici oportere: Concedit Aristotelesq.de Par t. A nim. P.P. praeter communem omnium viscerum usum, quae exhibent venis in diuersas corporis partes diductis, ut quasi anchoris firmentur: priuatim hepar & lienem data esse propter coctionem alimenti: sanguinea cnim eorum natura calorifica est. Putandum est igἰtur non solum iuuare cam coctionem quae in ventrῖculo fit, fouet enim ventriculum Iecur circumam plectendo in dextris, lien vero in sinistris: sed etiam alteram, quam in v Enis ex sententia Aristotelis fieri diximus. Datum autem tantum viscus ad separationem excrementi sellei, ut quidam putant, non est rationi conso num. Omnibus enim sanguineis hepar inest, maxime necessarium: non in omnibus sel reperitur, eo enim carent Delfinus & Ceruiis, ut testatur Aristoteles. . de Parr. An m. cap. 2. In plurimis tamen reperitur, quia excrementum est eius visceris: Vt Igitur lien ficulentum sanguinem trahit.
sic hepar biliosum t Idcirco in hepate separatur huiusmodi excrementum aliquando in vesicam illi sub testim, ubi multum inest sellis, aliquando in Venulas quasdam, ubi parum eius inest , ut Camelo . Quod autem arguit praeparationem ab he patefaistam perficere ipsum sanguinem, Vt nutrire pos it . concedimus illud genus nutrimenti factum esse, quod auctiuum appellari diximus ab Aristotele, non autem illud quod nutritiuum dicitur &dat esse: eam tamen praeparationem non solum in hepate fieri, sed in venis pomnibus superius ex Aristotele ostendimus. Adiuuat igitur coctionem hepar sua corpulentia venas circumplectendo, sic enim conseruat diutius calorem a corde fluentem , cuius beneficio omnis coctio perficitur. Ad quartum argumentum concedimus alteram venam a natura factam esse, quae coetiim sanguinem nutritiuum recipiat: haec enim Arteria est Aorra: non est autem necesse ut regrcdiatur ex corde in venam Cauam, illa enim auctiuum alimentum continet, quod in ipsa mei propter cordis continuationem perficitur. Ad quintum argumentum desumptum ex crassitudine venae, dicimus non esse necessarium crassictimam esse in principio: nam & in plantis, Vnde sumit argumentum, aliquando aliter accidit rut vel radices crassores sint, ut in rapo: vel caulis crassior sit post eius principium, ut in brac
250쪽
A sica . praeterea ea ratione dicere possemus in capite esse principlum venarum : sinu senuia ibi esticiuntur non minores, quam qui iuxta hepar & Corspectantur. Adhaec cum supe anatomicis administrationibus intersuill mus, non vidimus vcnae partem iuxta Cor magnitudine superari ab ea quae iuxta hepar est, lino etiam superare a multis est animaduersum. Quod autem addit videri unam venam ab hepate ad iugulum traseuntem iuxta Cor, non ex Corde exire: dicimus hoc longe magis circa hepar videri, una enim appareti iugulo ad inguina transmeas rem ipsium hepar, ramulis in ipsum disti milis: In corde autem vena ipsa circa medium ventriculum degenerat in substant a m Ccudis. 3. de Hist. Anim. cap. s. Ad ultimam dubitationem dein alibus quae carent dextro ventriculo cordis, re Onderet Aristotele, ea carere potius sinistro, nam hic minor est, ideo sepe delitescit: Quomodocun que autem sit, quibuscunque duplex genus venarum datum est , utriusque ingrcssiim in Cor esse depraehenditur, non alterius tantum. B Relinquitur ut artificiosam nemorum originem aperiamus. Mirum pro secto ellet Aristotelem latu ille crastissimos neruos ex spina descendentes, nam qui ex capite prodeunt ob tenuitatem non adeo venire in conspectu in lent, sed ij qui ad brachia & crura tendunt, neminem latere pollunt. Putandum ne igitur est acerrimum Aristotelis ingenium in re tam clara omnibus manifesta c cutisse Z Putamus autem ipsum consulto quaedam praetermisisse, quia ex dissectione non erant satis explorata, rem tamen ipsam innuille tantum . Neruos igitur ex corde oriri constanter aflirmauit, quia eius demonstrationem habuit: modum autem innuit solum, quia dis scillima eius ostensio est ex dissectione. Scribit igitur. 2. de Part. An. cap. io. ideo sensus quos tam positos este iuxta cerebrum, non quia cerebrum sentiat, aut sit primum instruniciatum sensus,sed quia exquisitiores sensus fiunt per partes, quae sanguinein habent synceriori m . Sanguinis enim ca-
C lidioris agitatio osticium sentiendi intercipit atque refringit: Cerebrum autem sua frigiditate temperiem illam sanguini praestare: Hoc autem est ,
quod superius cap. 7. dicebat: naturam cerebrum molitam esse aduersus sedem & calorem cordis, ut mediocritas quaedam fieret. Idcirco ab oculis meatus quidam ad venas circa cerebrum sparsas tendunt: & instrumenta auditus in occiput penetrant,ut inde refrigeratum sanguinem & a crassa corpulcntia secretum hauriant, sic enim temperato ac syncero sanguine nutriri contingit. Propter hoc autem circa cerebrum non paucae ac magna: sed tenues ac frequentes venae ex caua& Aorta sparguntur: neque sanguis
copiosus &crassus, sed tenuis syncerusque tendit eodem'. Ex dictis igitur idem videtur pi aestare Cerebri corpulentia sane uini e corde prodeunti , quod hepar eicit priusquam sanguis in cor subeat: Quemadmodum enim hepar venulas in ipsi, disseminatas suo tempore fouens sanguinem in illis contentum concoquit: sic cerebrum sua frigiditate sanguinem calidis.