장음표시 사용
271쪽
assecti sunt. Rex eos magno honore habitos suis ipsius mensis convivas adhibuit, quod ei aequum videretur, homines, qui Sua auctoritate permoti partem caelestis haereditatis accepiSsent, Solennis quoque convivii, regiae menSae et amicitiae participeS esse. Cumque accumbentes laeti potabant et se oblectabant, regi et epiScopo, omnibusque qui aderant, de splendido illo viso, quod eis Oblatum esset, exposuerunt, de lumine
et invento capite, eamque rem magna cura a
sollicitudine narrarunti Rex praecepit, ut sibi caput ostenderent, quod et secerunti luo viso: hoc vere, inquit, Sancti hominis caput esL Deinde omnibus optimis viris caput οStendit, remque magna cum laetitia exposuiti Post haec ii deni viri domum redierunt, sancta fide confirmati; hi magna cum laetitia et honore discesserunt, atque regiS praeceptum postea diligenter custodiverunti De reste Olmno. 26. Accidit aliquando, ut colonuS quidam mitis et mansuetus in insulam Seliam veniret, deindeque ad regem Olavum prosectus, ei de re,
quae accidisset, eX poneret, nimirum equam Suam aufugiSSe, Seque diu eam quaesitum Circumime:
ego tandem, inquit, eam in hac inSula prope a
freto, in parte inSulae exteriori, qua ad Occidentem vergit, quo loco ingenteS rupeS erant, Stantem conspexi; itaque eo me contuli, domine, eο-que loco non solum eo die, sed et postea Saepius, magnum lumen vidi. Quo audito rex et epiScopuS, magna uSi seStinatione, in hanc insulam trajecerunt, duce colono, eamque diligenter explorarunt. In Occidentali insulae parte rupes ingentes invenerunt, ubi olim vasta sui SSe antra, quae nuper CorruiSsent, animadverterunti Hunc locum diligenter perscrutanteου, magnum OSSium numerum Suaveolentium saxis intempersum in-
272쪽
venerunti Jam haec jussu regis et episcopi collecta, et in eadem in&ula diligenter aSServata.
Rogatu episcopi regeque jubente templum ibidem
exstructum, et sanctis illis hominibus, quorum reliquiae ibi asservabantur, consecratum. Eodem loco Deus omnipotens insignia exhibet beneficia ad hunc usque diem, ob eorum merita, qui ibidem quiescunL Eodem modo multa sunt miracula in alia insula, quae Κinna adpellatur, quo etiam loco, Sicut in Selia, eorundem hominum
reliquiae adservantur. Quorum utrorumque cauSa Deus clementia et benignitate Sua multa miracula patrat. De Sunneva.
27. Regnante Hahone dynaSta reS Sequentes accidisse dicuntur. Erat in Hibernia regia quaedam silia, nomine Sunneva, mortuo patre amplarum poSsessionum haeres. Sed pirata quidam eo arma inferre resque ejus amigere instituit, duas offerens conditiones, ut aut armiS Secum certaret, aut matrimonio Sibi jungeretur. Ea vero illi, utpote pagano, nullo modo nubere voluiti Itaque Suos in concilium convocatos Oravit, ut conditionem relinquendae patriae potius deligerent,
quam ut Sua causa tot hominum sanguinem enfunderent: neque enim tam multiplici me periculo exponere volo, ut cum ethnico pirata vivam. Jam multi eam conditionem elegerunt, ut eam comitarentur, utpote reginam Suam. Eidem Secomitem adjunxit frater, nomine Albanus, multique ministri,muliereS puerique. Pro sus tenemtione rario assumunt. Sic ostendit, Se Deo magis, quam terreno auxilio, considere, atque Se Deo omnipotenti commendavi L Igitur Sustulerunt tum omnes Dei nomen invocarunt; quo Vero majora incrementa cepit regnum Dei.
273쪽
eo majorem honoris jacturum diabolus sacere sibi
Do Hrtho Meciae resse. 28. Quo tempore Halion dynasta Νomegiae praefuit, rex Etrihus Sueciae imperavi L Hic post celebre illud proelium, quod cum Styr Orno commiserat, ex quo Superior disceSSit eo pacto, ut Oddiner ei victoriam daret, pollicito, Se post annum decimum Oddineri peculiarem fore, Eirilius victoriosus ab eo tempore psi appellatus. Hic Styri orn, omnium aequalium sortissimuη et armorum gloria inclytissimus, escensione in Suioniam facta, tantas adversus regem copiaS duxit, ut rex Etrihus vires ejus magnopere metuereLSed rex Etrihus tanta vi diabolica adjutus eSSedicitur, ut arte magica duas partes boStium prο- straverit; tandemque factum est, ut omnes copiae cum ipSo Styri orne occuliuerint. Rex Etrihus Sigridam facinorosam in matrimonio habuit, ex quibus natus est olavus Suecus. Dicitur rex, fastus et insolentiae Sigridae reginae pertaeS IS, repudium ei mittere voluisse, eamque Gothiae reginam praefecisse, deinde filiam Hahonis dyna- Sue in matrimonium duxisse. Post eum filius Olavus imperium cn pessivit. Τum vero Vissi-valdus, regionum Orientalium rex, et HaralduκGrentandicus, rex Uplandensium, nuptias Sigridae ambierunt. Illa vero, quod et indignum existimabat, nuptiaS Suas a regulis ambiri, et audacius judicabat, talem reginam a tantulis affectari, ea
de causa utrumque eadem nocte in aedibus concremavit; eodem loco et occubuit vir illustris Thorer, pater Τhoreris Canis, qui Sti klastadis adversus regem Olavum Sanctum pugnavi L Quo edito facinore Sigrida Facinorosa appellata eSL
274쪽
nani, quae Gothiae imperaret, tam praeclara sania ferri audisset, et illud regnum et ipSam una reginam in potestatem suam redigere cupiens, illustres viros Upsalos in Sueciam, ubi ea tunc Ne continebat, miSiti Hi mandata domini sui
propOSuerunt, Oninemque causam adventus exposuerunti uuibus rogina auditis, amicos in colloquium adhibuit, et cum his consilia contulit,
eo tandem rei exitu, ut Se nupturam Olavo Spondereti Missi reversi domino suo legationem renuntiarunt, cujus exitu valde laetatus ESL Dein ille annulum, qui speciem auri reserebat, pecuniae sponsalitiae nomine reginae miSit, qui annulus magnum quoddam delubrum, quod fuerat Iahoni dynastae, ornaverati Regina, accepto annulo laeta, datoris liberalitatem magnopere eollaudavit, jamque tali regi nubere vehementer cupiebati Sed aliquando sorte accidit, cum annulum animi oblectandi causa manu regina tractaret, ut uno loco obscuratum esse animadverteret. Quam ob rem aurificem ad se vocatum probare aurum jubet; quo ille facio, hunc annulum ex metallo orichalco et sere factum, totumque inauratum esse deprehenditi Hic regina, gravi ira incensa, annulum diffringi regique Olavo re- . mitti jussit, eum sibi fraudem fecisse magnaque
se assecisse contumelia teStaui, neque Se velle ullum cum eo inire connubiun .
De reste Metae a SisDiadis abducto. 30. Mortuo regi Haraldo Gormi filio Suein
Furcobarbus filius ejus successiti Burigleivus, Vindlandiae rex, Danoruni regi vectigaliου erat; huic tres erant filiae, una Astrida, altera Gunnilda, tertia Thyria. Eo tempore Nigvaldius dynasta arcis Jomensis erat; is ad regem Burialeivum prosectus, duas ei proposuit conditioneS, Se arcem relicturum, nisi sibi filiam Λstri-
275쪽
dain in niatrimonium dediSset. Cui rex: equidem viro majori, quam tu, dignitate eani collocare conStituerant; neque tamen repulsam seres :tu regem Sueinem cum paucis comitibus e Dania huc ad me elicius, ita ut ejus potestatem habeam. Annuit Sigvaldius; rem fide interposita
confirmant. Eadem aestate Sigvaldius cum tribus navibus et trecentis Sexaginta viris prosectuS, eum Selandiam attigisset, regem Sustinem haud procul inde convivio interesse cognoscit; naves suas ad promontorium aliquod, ubi nullae usquam naveS in propinquo erant, constituit. Rex Suein convivium celebrabat, Septingentis viginti comitibus stipatus. Sigvaldius proriS navium pelago Obversis, unam ex alteriuS prora religat, OmneS remos scalmis impositos habere suos jubet. Dein ad regem mittit, qui dicerent, neceSSitatem postulare, ut Se conveniat; vitam et imperium ejus
in eo verit: vos autem me aegrotare dicite,
morti jam proximum. Missi ad regem profecti,
mandata aperiunt. Quibus rex auditis confestini magna StipatuS virorum multitudine ad naves descendit. Sigvaldius in extrema navi decumbebat, qui suos ita est allocutus: cum triginta
viri cum rege navem terrae prOXimam conscenderint, ponteS m terra Subito attrahite, causati, ne naveS cum vectoribus deprimantur: rex autem primus omnium Blives conScendet. Ubi viginti viri in navem, quae media eSt, venerunt, naudius quoque pons attrahenduS est; cum vero rex eum decem viris in extremam navem pervenit, interjacens pons tollendus. Jam rex cum Eopiis adveniens, Sigvaldium dynastam in extrema navi jacere graviter aegrotantem cognoScit; itaque navem terrae proximam conscendit, et aliam deinceps ex alia, donec in navem Sigvaldii perveniti Sigvaldiani omnia, ut imperatum erat,
276쪽
exsecuti Sunti Rex, ut in navem Sigvaldii cum decem viriS devenerat, quaesivit, an Sigvaldius usu linguae valeret; audit, valere quidem, Sed viribus esse perquam infirmis. Ad quem accedenS rex, pronoque corpore procumbenS, quaerit ab eo, ut valeat, quidve dicere habeat, quod sua tanto opere intersit. Sigvaldius contra: prono corpore ad me inclines, domine, tum intelligere poteris, quae locuturuη sum. Hic Sigvaldius regem ad se inclinatum ambabus manibuS medium complexus, firmiter tenuit, Suosque inclamans naveSquam vehementi Mime remis propellere jussiLIlli imperata iaciunt; naves celeri remigio in altum provolant, Septingentis viginti illis viris in litore remanentibuS, et regem abductum conspicientibus. Τum rex Sigvaldium ita alloquitur: quo haec ratio Spectat, quidve agitas Τ Cui dynaSta: exponam tibi, domine, Omnem hujus consilii rationem; ego tibi uxorem petii, filiam regis Burigleivi, quae venustatB et omnium rerum
peritia excellit; id quod amicitiae ergo feci, ne
optima conditione uxoria careres. Regi interroganti, quod virgini nomen esset, Gunnil dam vocari, Sigvaldius significat, sibi vero desponsam esse alteram ejuSdem regis gnatam, jam Se iturum ad regem Burigleivum et negotia utriusque nomine peracturum. Jam Sigvaldius regem adiens, se jam nuptias filiae ejus promeruisSe Ostendit, regem enim Sue inem in arcem Jomensem abductum in poteStatem ipSorum pervenisse. Ego
vero id consilii excogitavi, inquit Sigvaldius dynasta, tu Gunnildam filiam tuam regi Sueini nuptum dato, HuSque huc adventum gloriosum et honorificum reddito, quem honorem ipse remittendis praediorum mercedibus ac vectigalibus me- retori Sic omnia ex arbitrio Sigvaldii peracta Sunt: rex Suein Omnia vectigalia remisit, Guu-
277쪽
nildam ductum iviti Qui etsi omnia, quatenuS
res serebat, in honorem suum convertebat, tamen
omnia consilia ac dolos Sigvaldii perspicere sibi
ViSus est. His actis rex, triginta ingentes naves magnumque copiarum numerum habens, uxorem
reducit, Si aldium vero dynastam ob dolos suos landis avitis extorrem esse jussit, qui aliquantum temporis exul patria caruiti De commentia a reste inamo halito.
31. Rex Olavus Τryggvii filius secundo
imperii anno frequentem conventum in Dra
ei do juxta Stadum indixit; quo regis edicto per
complures pagos divulgato, infinita eo convenit hominum multitudo, seminae virique, juveneS SeneSque. Quum ex omnibus, quibus imperatum erat, pagis homines convenissent, rex Surrexit et hunc in modum verba fecit: Deus vobiου pro vestro huc adventu gratiam reserati Ut vero Sciatis, quid vobis conveniat, de omnipotentis Dei
miraculis vobiS exponam, ejusque Sanctum nomen annuntiabo. Dicitur autem orationi regis, Dei nomen annuntiantis, tanta accessisse vis, ut qui eo duris pectoribus venissent, et ad amplectendam religionem tardiores ement, horum animi Suavitato verborum et eloquentia, quam ex Ore ejus audirent, adeo suaviter deliniti suerint, ut orationem ejus grato animo acciperent. QuodpOStea Semper evenire Solebat, ex quo Sanctus Μartinus episcopus ei apparuerat, et Se, quotiescunque divinum negotium perageret, per OS ejus locuturum et orationem ejus confirmaturum pollicitus fuerati Quam ob causam omnibus est exoptabile vi Sum, quae praecepisSet, lubenti animo accipere. De qua re etsi nos propter inscientiam pauca dicamus, tamen omnes, verba ejus audientes, Summa admiratione capti sunt. Itaque magna hominum multitudo eorum, qui recte cre-
278쪽
debant, baptizata est; qui aliquot dies cum rege et episcopo vereati, ab his in Sancta fide confirmati, christianis disciplinis imbuti, templaque in quoque pago exStruere jussi sunLDe incaritatori S. 32. Rex Olavus edixit, ut Omnes artia magicae periti, quique pri Scam superetitionem exercerent, in primis Omnes, Sive seminae, Sive mareS, quos Νοrvegi incantatores dicunt, in exsilium
irent; cujus criminis qui convicti essent, hos ut damnatos aut homicidas interfici jussiL Hujus
conventuS mentionem facit sacerdos Saemundus
polyhistor, vir Sapientia insignis, his verbis uS :Olavus Tryggvii filius, anno imperii Secundo, magnam hominum multitudinem congregavit, et conventum in Stado in Dra eido habuit, neque prius veram religionem hominibus annuntiare destitit, quam baptismum admisissent. Rex Olavus rapinas, furta et homicidia severe repressit; idem populo bonas leges dedit, bonisque moribus adornavi L Sic Saemundus de rege Olavo in libro suo Acripsit: omnes homineη, qui vim diabolicam magiam) exercerent, in ΝidameSum
Conduxit, comparatisque navibus his hominibus terra excedendum esse simulavi L In hoc numero Vir erat, nomine Eyvindus, nobili genere natus, tertio aut quarto consanguinitatis gradu Haraldum Pulchricomum adtingens. 1 os adienS
rex sic locutus est: magnum mihi regnoque meo damnum vestro discessu assertis, atque nοSt
ex digressu plus ad me incommodi, opinor, quam commodi redundabit, si a vobis, tanta praeditis vi et efficacia, quibus ceteros homines antecellitis, deserar. Verum propterea quod Studio propagandae religionis christianae, quam huic terrae imperavi, tantum profeci, nece e mihi esse videtur, ut vos et ejusmodi homines regno
279쪽
excedatis: at libenter velim, ut ne odium in me concipiatis, neu vis vestra in majestatem meam hostiliter erumpat Igitur, priuSquam naveS CDnscendatis, vos ad epulas optimarum rerum copia instructas invitare volo. Illi pro bis verbis regi gratias agunt, invitationem laeti accipiunt, quod verbo pollicituS eSSet, ut re praestaret, hortantur. Itaque rex Suofi jussit magnam domum struendo convivio adornare, in qua laeti epulis frui possent. Quae cum esSet adornata, eo Omnis generis dapes et potum, mulsum et cerevisiam
delicatiorem, conferri jussiL Illi vehementer potabant, et utraque re scibo et potuin immodice
fruebantur. Nocte vero Subito accidit, ut Somno excitarentur, taberna Super eis conflagrante, titionibus totam domum pervolantibus, magno et horrendo Sonitu coorto, qua ex re ingens 1letus et ululatus virorum seminarumque extitit. At EyVinduS, Omnium, qui intus erant, artis magicae peritissimus, eo modo ex incendio evaSit, ut Saltum daret cervi instar velocissimi, diabolicis artibus adjutus: nimirum in trabem domus tranS- versariam subsiliit, inde in fulmentum columinis, et ex fulmento in senestram transiliit, atque ita Solus ex omnibus, qui intus erant, evasit. Dein
fuga se abripuit. Qui cum die quodam iter saceret, in via incidens in milites regis Olavi, hos
regi Salutem suam verbaque amica perserre juS- sit: eique dicite, inquit, me ex incendio effugiSSe, majorique omnibus in rebus, quam antea
De mal . 33. Erat, ut dicunt, vir quidam sacrificiis deditus, nomine Roaldus, Godose habitans, potens et magnae auctoritatis: is Saepe diis vota secit, et quotidie eis sacrificavit, Suppliciter precanS, ut prohiberent, ne ad aliam religionem cogeretur,
280쪽
nev ab Olavo rege patria expelleretur. Idem illecebris diaboli adeo deceptus erat, ut dii ei
ob sua sacrificia responsa darent. Rex Olavus, fama de hoc viro accepta, iter eo comparat;
quotiescunque vero itineri Se accingeret, Ventus adversus coortuS eSt, ut eam in insulam navibus
pervenire non pOSSet, factumque aliquoties est, ut prosectio eorum singulis vici hus impediretur, rexque ad proficiscendum paratus diutius detineretur. Roaldus deos perpetuo invocabat, ut Deo Olavi sortiter resisterent, sacraque eis faciebati Quum rex Olavus, qui decuS Norvegorum merito potest appellari, circa haec conamina diutius haesisset, id consilium cepit, quod ipsi Suggestum eSt a Deo, praecepitque suis, ut ab ipso Deo
peterent auxilium, eique sacra sacerent, ut Necundam tempeStatem, huic vento, quem vi diaboli adversus eos excitatum esse intelligebat, contrariam eis dareL Itaque rex et epiScopus Deum ipsum invocarunt, quo facto extemplo lenis ventus secundus exortuS eSt, pro quo grateSDeo egerunt. Sic commodo vento navigantibus, duo turbines mari incubuere, qui inter Se pugnare videbantur. Hic episcopus magnum aliquod vas SumSit aquaque repletum consecravit, dein aquam in mare contra ventum fluctusque adversum insurgentes effudit, quo facto Sedatis, naves celeriter serebantur. Sic adjuvante Deo omnipotenti ad insulam delati, naves in portu constituerunt, et escrnsione facta hominem, Deo ipsisque inimicissimum, comprehenderunt, duaSque conditiones obtulerunt, utrum abjecta religione
sua vitam et amicitiam eorum retinere, an mortem subire veliti Rex eum jam blandis, jam
asperis verbis allocutuS, gravesque cruciatus comminatus, permovere Studuit; sed ille, neque blanditiis verborum, neque miniS commot , a per-