장음표시 사용
101쪽
amat quod bonum est. Nolumus tamen .sententἰae subscribere illorum , qui existimant Deum ita statia naturae lapsae amari posse επer omnia fimore, uti dicunt, affectivo, ahsque spaciali gratiae auxilio Nam amor Dei super omnia est Omnium hetuum, quos homo, Elieare potest, persectissimus; et cum ineludat ve, omnium mandatorum actualem observationem, vel saltem firmum et esseax propositum omnia praecopia observandi, et superandi omnes dissieultates, quae voluntatem a Dei amore deterrere Possunt, sequitur, quod etiam actus sit omnium
OBIIcIUNT I. Multa sunt tum veteris lum novi testamenti loca, quae probant, nihil honi reperiri in iis, qui fide et gratia destituit .sunt. sed mala esse omnis
PROB. I. Ex V. T. Proverb. XV dicitur . . Sacria sesum impiorum abominatio . . . Psal. XIII. . . . Non est qui faciat bonum, non est usque ad unum . . . R. ET N. T. Malth. VII . . . Non retest arbor mala bonos fructus facere . . . Rom. XI v . . . omne. quod non est ex fide. Reccatum est . . . Quo et illud Hebr. XI . . . Sine faei ossibile est ylacere Deo . . . I it. I . . . Omnia munda mundis ς coinquinotis autem et infidelibus nihil est tmundum sed inquinatae sunt eorum mens et conscientia . . . Ergo etc.
BESP. NEG. cossEQ. Ad I. Alia est sacrificiorum, alia operis cujuscunque moralis ratio. Saerifieia ad Dei culintum Pertinent, et sunt pars ejus praecipua a Deum autem rite colere non potest , qui eum ostendere legem ejus
102쪽
Praevarieando non cessat. At opus morale, ut eleemosyna, in pauperem directum , finem alium non habet, quam egenti opem ferre, qui finis in se honus est, et honeStus. - Verba Psa I. XIII . quae etiam allegat Apostol. Rom. III, non signiscant. neminem esse , qui bonum aliquod morais saetat . sed nemiuem esse, qui iusta vivat. Ummes linmines in peccato esse , et inutiles ad opera salutaris , nisi Dei gratia sanentur , et iustificentur.
AD II. Verba Chris i Maith. VII proverbii mored cla sunt: Proverbia autem id exprimunt . quod eom in uniter st. Porro cotieedimus sieui infidelitatem, ita et vitiosos peccainrum habitus malas eiusmodi ar res esse, 'uae notinisi malas fructus sacere possunt. At infidelistion semper ex itis delitate Nit, neque Peccator semPcro vitioso hahitu. solus ad Bom. XIV nomiDe fidei, mon illam intelligit fidem, qua eredimus tu Christum . Et quae Theologica vocatur . sed fidem praeueam , quae eliam conseienti dicitur. Si alio loeo dicitur sine si eim ossibile esse placere Deo , sensus est hominem sines de nullum Posse supernaturale opus emcere, aut aliqvid agere , quo Dei gratiam et amicitiam promereri possit. Ad Tit. x Apostolus agit de cibis mundis et immundis secundum legem . de quibus multa tum temporis inter Iudaeos ad fidem conversos controversia erat. Ita Iocum interpretantur Hieronym. In commentariri, et Augustianus i LG. IXXI eontra Faustum J. Quod siquis contendat, illa verba, Infidelissiua nihil est mundum, de operibus infidelium esse intelligenda: quaerimus, quid ergo significent illa et omnia munda mundis. Non Potest haee Fententia significare, Omnia justorum opera justa esse.
enm justi sint, qui dicere iubentur: Dimilis nobis debita
Oratc. II. Si qua hona ab insidelibus et pereatoribus emi possent sequeretur haec hona solis naturae viribus
103쪽
Produci posse sine speetali gratiae auxilio r atqui nihil
boni moralis etiam naturalis ordinis sine gratiae adjutorio seri pol est: Ecgo etc. 'REsp. I NEGO Μ A1. Nemo Catholicorum est, qui non sentiat, merito proscriptas esse Bui Propositiones, quae dicunt , is omnia infidelium opera peecata esse. Omnem quoque quod agit peccator, vel Servus peccati , esse M Pe Calum. n. Allamen plures sunt, qui nihil honi solis Daturae viribus, et so o generali Dei concursu elsci posse pertendunt'. sed ad illud requiri auxilium Dei speciale idque gratuitum. Et alii quidem supernaturalia requirunt auxilia, alii naturalia illa esse existimant. Sed hi omnes simul assirmani, i Ila Dei auxilia non peccator itius tantum, sed et infidelibus esse concessa : noluisse Deum post Pe calum bomitiem in nihilum redigere, aut et ernae damnationi addicere; itaque scintillas quasdam pristini tu minis, et sapientiae velut semina in mantibus reliquisse,
quae continuo assi tu foveret.
RESP. II NEGO HIN. Contrarium propositione IlIprobatum est.
olla IcIU T III. Quaecunque fiunt ab homine peceatore, inficiuntur et vitiantur a sua causa , tametsi ex genere suo sint bona; exeunt mi in a corde inquinalo. Ergo et . RESP. NEGO 'ANT. Non pol est opus inquinari a malilia causae, nisi quando ab hae malitia proeedit. Infidelis Nota Se in per agit ex infidelitate et neque omnia peccatoris opera ex concupis entia nascuntur , quae ut Iacobus ait
Iacob. cam I 35,3 , eum cono erit , parte Veccatu . Ita docet S. Thomas ID II ' quaest. X art. IV , ita Bellarminus De grat. et Lib. arb. lib. V ea . IX contra
Novatores rati itiatur. Addit Bellarminus et hoc verisinsimum, quod, si semper malilia causae, aut flatus agentis vitiaret effectum, oporteret, opuS non tantum esse malum, sed in specie malitiam' ipsam causae participare. Itaque Diuiligos by Corale
104쪽
eleemosyna hominis avari esset mala in specis avaritiae, et ieiunium intemperantis esset malum in specie intem- Perantiae : quae absurdissima sunt. Osa IcICNT IV. Praeeeptum Domini est r Diliges Dominum Deum tuum ex tofo corde tuo. Deuter. VI 5. Huic aulem praecepto uliud connexum est, reserendi om-Nes actiones suas ad Deum tanquam ad finem ultimum.
quod non mirius dilucide in Scripturis exprimitum ut ICOP. X. . . . Sice manducatis, sic e bibitis, siue aliud quid facitis , Omnia in Dei gloriam facite . . . Et Coloss. III
Omne quodctimquμ facitis in Derbo aut in orere , Omnia in nomine Iusu Christi. gratias agentes Deo , et Patri per Osiam ... Ergo infideles in omiti hus actioni hus peceant, non ideo quidem, quia omnia eorum opera mala sunt in se, et ex natura sua, sed Perenni Peccato omissionis, quia non agunt ex motivo charitatis, neque heli nes suas ud Deum referre possurit, quem ignorant. RES P. NEGO CONfEQ. Haec a rece lioribus qui husdam excogitata dis linelio mera est cavillatio. qua sucum sacere volunt , et Bajause propositionis damnationem eludere, Quando Delesia damnavit hanc propositionem e m om-m nia infidelium opera sunt peccata is ' illam in se uBaji iti tellexit, ac de .aelionibus ab infideli hus post iis locuta est, quibus illi peccarent. Illud praeceptum diligendi Deum, et reserendi actiones ad eum tanquam finem ultimum simul affirmatiotim est , ei negatisum. Ut est negativum , iubet, ut nihil unquam faciamus , quod sit amori Dei, ejusque gloriae . contrarium, atque hoc sensu semper et pro quolihel tempore obligal r ut autem a firmativum est, quamvis frequenter obliget; non tamen praecipit, ut quolibet instanti actiones ad Deum reserantur ractu et explicite. . . . H Non est necesse, ait Bellarminus 'm s Loco citato , omnia referre ad Delim explicIte: sede satis est, si opus reseratur ad honum finem Proximum,
105쪽
m tum enim per se dirigetur in Deum ut in finem ulli ἀν mum . . . Itaque nisi apponatur circumstantia finiam mali. omne opus honum morale per se refertur in Deum.
NOTA. Multa alia a Iadsenio, ejusque discipulis
congesta sunt argumenta, iri pri is ex S.' Augustino, et, qui hunc magistrum 4 utus est, S.' Prospero. Haec utique exponere , et diluere in hac compendiala tractatione non possumus. Facile tamen Bd loca objecta respondebit, qui flatum huius quaestionis prope intellexerit. Augustino et Prospero cum Pelagianis, aut Semipelagianis concertandum era qui gratiam ad salutem, aut salutis initium neces.sariam esse negabant. Unde toti erant in asserenda hac gratia supernaturali, sine qua nihil omnino honi supernaturalis effici posse Catholini omnes v hementer assirmant. Quapropter et illud tenendum, actiones infidelium, etiamsi moralem aliquam ho nitatem habere possint; tamen meritorins non esse, sed steriles ad vitam aeternam. Porro si illud op.
ponitur Augustini in Enchiridio cap. CXVIII, quo
mire gloriantur Adversarii . is Regnat carnalis . cupiditas, ubi non est Dei charitas, . . . iacilis est responsio. Agitur enim eo loco de statu hominis habituali, non de singulis ejus actionibus: id autem neque nos negamus nullum esse medium in homine inter statum gratiae, et peccati. At sicut eorum opera, qui in statu habituali justitiae sunt, non semper ex hoc fonte justitiae manant, ita et impiorum non omnia impia sunt opera.
s. Doctiss. num . de gratia quae s. IV Ar. Illi IIV
106쪽
DE EFFICACIA GRATIR. Quae nune sequuntur non minus dissicultatis, et
subtilitatis habent, quam ea, quae de gratiae natura, et neeessitate diximus. Nihil in hac parte eertaminis superest eum antiquis et recentioribus Pelagianis, qui gratiae supernaturalis necessitatem pernegant; ut quid enim de gratiae virtute et emcaeia disputaremus cum superbis et ingratis hominibus, qui spreto redemptionis pretio se propriis viribus ad ardua quaeque eniti, et vitam aeternam Prom reri posse contendunt Τ Id maxime hoc loco agitur, cujusmodi sint ea auxilia, quibus Deus nos adjuvat, tum ut quod bonum est, velimus, tum ut operemur; seu qua ratione Deus ope supernaturalis gratiae agat in hominis voluntatem; an victrice, et insuperabili virtute ita voluntatem assiciat, ut haee Decessario se ad agendum determinet; vel an homo bonum agendo ita gratias cooperetur, ut Potuisset reipsa non Operari. Magnam esse vim et escaciam
107쪽
O8 gratiae omnes Catholici latentur. At quanta haec sit, quaeritur. Haec controversia variis erroribus, ne magnis Theologorum coneertationibus famosa est: magna igitur opera et diligentia pertractanda, quamvis , quantum seri potest, succinle. Commode in duo capita dividitur, quae desumuntur ex celeberrima gratiae partitione in emcacem et sussicientem. . itaque I .' de gratia agemus , quae UIcax dicitur, quia cum illa voluntas operatur. I ' De seηciente , quae, quamvis potestatem det operandi, tamen ob desectum voluntatis suo frustratur effectu.
108쪽
I. Inter Praedestinatianorum errores is in primis recenseri debet, quod aperte docuerint, liberum arbitrium peccato primi Parentis periisse, nullam
homini mansisse libere se determinandi iacultatem; voluntatem neeessario aut gratiae obsequi, aut cupiditati. Distinguunt' quidem inter coactionem et necessitatem: et liberum hinc inde vocant hominem eo sensu, quod sponte agat sua, neque cogatur, aut violenter trahatur externo motu. Verum quod ad libertatem proprie requirituo, constanter rejiciunt, nempe quod voluntas sub potestate sua habeat honum et malum, et eligere alterutrum suapte natura queat. 3II. Ex hac Novatorum sententia Iansenistaruis postmodum systema profluxit, quamquam Iansenius ejusque sectatores nihil non egerint, ut fallaciis, et verborum ambagibus controversiam . involverent,
109쪽
nhisque persuaderent, Ecclesiam, cum librum Ian. senii proscripsit, salsa erroris imagine deeeptam fuisse. At meum nemini faciunt, qui rem velit absque partium studio examinare. In D enianus error a Calvini doctrina in re ipsa non differt; utrinque enim libertas, si qua nomine tenus relinquitur, in immuni tale a coaetione constituitur: utrinque gratia ossicax in deleetalione ponitur, cui non possit humana voluntas resistere. Crude suam sententiam exo' posuerunt primi Novatores; mullo astustus Iansentani, qui delectatione sua victrici et relative superiori, in qua totius eorum systematis cardo volvitur, pro absoluta necessitate relatisam induxerunt. Non utique ut libertati aliquid tribuerent, quae utraque necessitate destruitur; sia ut viam sibi pararent facilius decipienisi, ne novis subtilitatibus et flexioninus to et sis, subvertendi vias Domina
Dicunt autem volunta em humanam hilaneis adinstar duobus velut ponder mus hue illuc librari. cupiditate nempe a vi delectatione terrena, ei Ch ritate, seu eoelesti defeetatione. Hane vim delect tionis relativam vocant, quia semper illa vincit, quae aloe est comparate ad oppositas sihi vires. Et quemadmodum hilanx in eam partem necessario inclinatur, in qua majus est pondus; ita dicunt, animum necessario delectationem sequi, quae viribus praevaluerit.
Vide histoeiam Praedestin. Parte II. III. Haec perversae, et ab Ecclesia Catholicae reprobata Gmnia omnes Theologi Catho ci dam-
110쪽
nant eommuni consensu: in Hs nutem, quae nullo Melesiae iudieio definita sunt, et ipsi inter ge P gnaciter certant. Nabis tutius videtur extra aciem versari, et Euius certaminis Uectatores ngere Pau-hsper. Igitur duplici Pars grapho r.' quae ad fidem pertinent, plabiliemus. a.' De Theologorum op uionibus pauca dicemus historice
De iis, quin fides docet circa gratimesmaciam. PROPOSITIO L
Psou. Gratia essiem sta dicitur, quae est eum effectu conjuneta, et itae quidem, Mi Detis eam eo cedendo certus sit effectum secuturum. Atqui dari ejusmodi gratiam eerta est et indubitata Fidei d etrina, Seripturae aeque ac Traditionis auetori tale suffulta. Ser,pturae hocium opus, ipsamque bene agendi voluntatem Deo auribuunt. Deum aiunt cor hominis iuel inare quocunque voluerit, dare . Pnovum, Operari in nobis velle et perficere ete. EZech. XXXVI. .. - Dabo uobis cor nomm , et Θiritum meum Ponam in medio Meiari .... et Deiam, in tu