장음표시 사용
91쪽
AGITUR CONTRA EOS, QUI LIBERI ARBITRlI VIRES DESTRUUNT, CUM NlMIUM URGENT GRATIAE NECESSIT ΑΤΕΜ.
1. Quemadmodum liberum arbitrium nimis im
ilatum a Pelagianis fuit: sic alii postmodum ita extenuarunt voluntatis humanae vires, ut eam nihil omnino honi moralis emcere posse assirmarent. Imo eo amentiae proruperunt Novarores, ut non tantum opera, quae sine sine justi sic ante fiunt, peccata ess contenderent, sed ipsos adeo justos in omibus suis operibus peccare assererent; tametsi faterentur propter sdem ejusmodi peccata justis non imputari ad eulpam. II. Baius suum circa humanae libertatis ruinam errorem Ex Novatorum doctrina hausit. Palmare il- Iius principium est: inter Charitatem proprie dictam, seu Theologicam, et vitiosam cupiditatem nihil esse medium; ex quo consequitur, omnia infidelium
92쪽
opera esse vera et proprie dicta peccata. I leui, fidem supernaturalem cum Charitate conjunciam esse primam gratiam; nullum Opus bonum superna. turalis ordinis fieri posse sine habituali seu sancit-seante gratia: demum , non infidelium modo, sed omnium peccatorum opera mala esse. Ita fert propositio XXV Baji . . n omnia tu fidelium opera suntis peccata, et philosophorum virtutes sunt vitia .....is Prop. XXXV . . . . Omne quod agit peccator, velis servus peccati, PeccatUm e St. . . . n. Huc et seisquentes pertinent tyle e domnatas, XXVI .... . Lih M rum arbirium sine gratiae Dei adjutorio non nisi is ad peccandum valet. . . et XXVlI. . . . Pelagianus is est error dicere , quod liberum arbitrium valetis ad ullum peccatum vitandum . . . . v. Cous quae in hist. Praedest. de Bajo dicta sunt. Ill. Eandem materiam Jansenius fuse tractavit lib. IV , et quamvis nota illi fuerat lata in Bajam censura, ita tamen post longam discussionem sententiam suum aperit cap. XVII. . . . n Insania, error, is impietas contraria Christianorum seu sui. Scriptuis ris et fidei, quod infidelium sit ulla vera virtus,
νε et Opera sine peccato. . . . n. Ian senium seculus
est Queanellus, qui Baji propositiones fere omnes suas iacit, et recudit in suis reflexionibus moralibus, quas Clemens XI proscripsit constitutione Unigenitus, data die 8. Sept. A I i 3. IV. Probatum est 3.' II prioris capitis etiam justos gratiae actualis auxilio indigere ad bonum supernaturale operandum: nunc et illud quaeritur: An hoo auxilium actualis gratiae etiam illis concedatur, qui
93쪽
ndi, ire sunt sanctificante gratia exuti; ei ali ope hujus gratiae possint opus supernaturale efficere, quamvis justi non sint. Item, an in eo statu, in quo nunciversatur humanum genus, homo possit honum aliquod morale operare solis naturae viribus. Cardinalis I risitis in uindiciis Augustinianis 3. . contendit, ad omne opus bonum naturalis ordinis requiri gratiam supernaturalem. Vasquestus S. I. Theologus . speciale quod dum Dei auxilium exigit, naturalis quidem ordinis, sed naturae lapsae indebitum, et datum ex meritis Christi. Verum communiter doeent Theologi cum S. Thoma , sine gratia, et solis naturae viribus honum aliquod morale fieri posse. V. Supersunt duae non prorsus inutiles quaestiones, quae magnam babent cum priori affinitatem; scilicet: an homo lapsus sine gratia, Et solis Da turae viribus possit tentaliones vincere, saltem leviores Τ An Deum super omnia diligere, ut est auctor naturae De his quoque nec multa dicenda sunt, nec omnino nihil. Notandum autem I.' Tripli ei modo superari po se te lationes. Cum unum, peccatum alio vincitur. Hoc utique non est tentationem dejicere, sed tentatione prosterni. Qui tristem hanc victoriam reseri, in Mulaena Mulnere rumgil , ut S. Promer ait Carm. de ingratis caP. 27.J Cum tentationi resistitur e 1 motivo supernaturali. et modo ad salutem utili. Cum ex motivo agitur honesto, et qui tentationem vincit, nec peccatum ullum admittit, nec meritum ex victoria hahet. De hoc solum modo in praesenti disputatur. α' Ainor De L alius avernaιurialis est, naturalis istius.
94쪽
Uterque a Theologis iterum distinguitur in effecti Mum, et affectisum. Ρrimus conjuuctus est cum observatione mandatorum Dei. Affectivus est ipse voluntatis affectus in Deum. Dicimur Deum amare super omnia, quundo statutum nobis est, omnium rernm, ac vitae ipsius dispendium pali potius, quam Deum offendere. Bajus distinctionem amoris Dei in naturalem et supernaturalem tanquam commentitiam explodit 'mos. inter damnatas XXXIV. I. Inter Catholicos Theologos quidam putant, Deum Per solas naturae vires ah homine lapso amari posse super omnia, non quidem amore effectiMo , ut ajunt,
sed ametiso. Id negant alii multo plures, et inter caeteros Bella inus Lib. VI de Wal. et lib. ara. ωρ. VIIJ.
Falsum est, Omnia in Melium Oseera esse Peccata, quia fiunt sine fide supernaturali.
Paos. I. Seriplura docet, Infideles non omni veritatis luee destitui, inesse in eorum mentibus veri et resti notiones, et quaedam veluti virtutum semina: - hinc et quaedam ab ipsis secta esse, aut seri posse laudabilia, quibus adeo divinam sibi benignitatem conciliare possinti Sio Apostol. ad Rom. II 14 et Is est.... Gentes, quae legem non Iabent, naturatum ea, quae legis rum, faciunt. Ejusmodi legem
95쪽
non habentes, ipsi sibi sunt lex ; qui offendunt opus legis fremium in cordibus suis .... Manifestum est, de gentibus ibi agi, fidei lumine nondum collustratis. An ergo peccabunt, cum ea quae legis sunt faciunt Τ ibid. cap. I Apostolus Gentiles reprehendit, .... quia , cum Deum cognovissent, non sicut Deum glorificaverunt . . . . Supponit ergo in potestate eorum fuisse Deum glorificare. adeoque aliquid honi, rectique peragere. Sic Exod. l ao Iaudacitur, et remunerantur obstetrices AEgyptiacae. Daniel cap. IV Naduchodonosorem hortatur, ut peccata sua eleemosynis redimat.
Paos. I, Auctoritate M. Pontificum, et S. Augustini. Summi Pontisces Pitis V, Gregorius XIlI, et Urbanus VIII proscripserunt hanc Baii propositionem XXV. ma is omnia infidelium opera pecca n ta sunt, et Philosophorum virtutes fiunt viti R. . . . NDamnatae sunt et aliae ejusdem auctoris, quae hujus XXV.m quasi principia sunt, et fundamenta, et quae Paulo ante a nobis memoratae sunt. Huc et ista propositio pertinet ab Alexand. VIll proscripta A. I 69O....is Necesse est infidelem in omni opere
S. August. lib. de Spiritu et littera cap. XXVII
docet, dari inter opera gentilium quaedam ... m quae is recundum justitiae regulam non solum vituperarem non possumus, verum etiam merito recteque lau
Paoa. HI. Theologicis rationibus. Baji et Iangenii seelatores ideo dicunt, infidelium opera esse Peccata, quia nullum opus honum agnoscunt, nisi-
96쪽
3 ab itillabi lanie Spiritu Sancto prosectum, seu quia nihil medium esse dicunt inter charitatem et vi-
liosam cupiditatem. Atque aperta est hujus principii falsilas tum ex perversis consectariis, quae sponta ex eo profluunt, tum ex Scripturae et Ecclesiae auctoritate. Primum hoc loco h reviter probabimus :secundum , cum ea testimonia magis ad peccato res, quam ad insideles Pertineant, ad sequentem propositionem remittimus. Plloa. Mis. I. Aa t.' Ex illo Iansentanorum principio sequitur, gratiam et Charitatem naturae innocenti fuisse debitam: impossibilem esse statum naturae purae' fidem supernaturalem cum charitate conjunctam primam esse gratiam: nullam concedi gratiam extra Ecclesiam : timorem gehennae vitio
2.' Si omnium infidelium opera essent vitiosa, sequeretur gentilem, qui naturali pietate coleret Parentes, aut misericordia motus opem serret misero, his delibus peccare, et fieri deteriorem, quod ipsa naturalis ratio respuit. 3.' Ex sententia Adversariorum sequeretur squid- . quid ipsi contra dicant), infidelium opera non tantum in gonere mala esse , sed omnia' necessario e Sse Peccata mortalia. Nom si Charitas non dominatur, juxta eos dominatur cupiditas, et homo sinem suum ultimum in creaturis constituit, quae
quidem non levis est culpa, sed lethi sera.
97쪽
Homo sine gratia sanctificanis potest o tu Ionum escere non naturalis tantum Drdinis , sed et auri pernaturalis, accedente gratia actualis auxilio.
Pacta. I. PAas. r. Ex propositione priore. Inmdeles utique gratia sanctificante destituti sunt: a lamen, ut demonstratum est, bona quaedam operuperficere possunt. Ergo etc. Et vero, si ii, qui mdem non habent, ae quae humanae salutis initium is est, sundamentum et radix omnis tifieationis in f Trid. Sess. VI cap. VIIIJ, possunt nota tantum Deum ngnoscere, sed etiam honesta sacere et lau
dabilia; quanto magis do illis id diei poterit, qui
fidei lumine illustrati sunt, quamvis udhuc Pecentorum vinculis constringantur. Nec obesse potest illud adversariorum principium, ex vitiosa cupidi' late esse, quidquid non est ex charitate prosectum; huius enim principii salsitatem, satis quae iam dicta sunt, demonstrant, et quae mox dicendae sunt, es rius Ostendent. . Pam. II. mxτ h.' Fides Catholiea doeet dari 'irtutes Theologicas absque charitate: I ad Corintis XIII. . . . Nunc autem manent fris, s es, charitas ,
Iria haec; maior autem est charitas. . . . Trident. Sessis
VI Can. XXVIII definivit ...is Si quis dixerit, Rinissa Per peccatum gratia, simul et fidem sem-
98쪽
. per amitti, aut fidem , quae remanet, non esseae veram fidem, aut eum , qui fidem sine eliaritatem habet, non esse Chri tianum, anisthema alti . . n. a.' Scriptura peccatores excitat ad poenitentiam, ut depulso peccato in Dei gratiam restituantur, Exech. XVIII ..... ConMentimini, et agite Paenitentiam . . . . Actor. X Cornelius Centurio, antequamsdem Christianam edoctus suit, et baptismate ablutus, vocatur .... Vir religiosus, ac timens Deum, faciens eleemosynas. . . . Aceedit Tridentinae Synodi auctoritas. Hare Sess. XIV. Can. IV. attritionem , quae ex gehennae et poenarum metu communiter con.
cipitur , voeat donum Dei, et Spiritus Sancti impulsum, quo paenitens viam sibi ad justitiam parat. Sess. 'autem VI. de praeparatione loqnens ad justiscationis gratiam cap. VI ait.. ἀπ Disponuntur ad αν iustitiam , eum excitati divina gratia , et adiuti,
is fidem ex audito concipientes, libere moventurn in Deum ... Et dum peccatores se esse intellim gentes divinae iustitiae timore utiliter . conetatiun-
Dicituri Aeredente gratiae actualis avxisio. Siquidem nihil, quod supra naturae ordinem sit, et ad hominis salutem pertineat, sine gratia actualis auxilio essici posse, cap. I.' prohatum est. Unde et illud eo equitur, etiam homini non justificato concedi gratias aeruales proprie dictas. Nam homo sine gratia sanctificantu opus honum eincere potest supernaturalis ordinis, sea propos. i nihil autem honi salutaris gine gratia uoluali seri potes
99쪽
CoasLL. A Ergo non omnia paecatorum operais suat peccata . . Patet a.' ex propositione.
h.' Lx definitione Consilli Trid. quod Sess. VI can. VII ua definivit. Siquis dixerit, opera
M. Omnia quae ante justificationem fiunt, quacumis que ratione facta sint, vere esse Peccata ... ana. - thema sit . . . m. α φ .
Liberum hominis arbitrium non ita est per peceatumatcritum, ut homo non possis sine speciali gratiae auxilio donum aliquod morale esἶcere; aret leMes quasdam tentationes Miscere; avi etiam Deum ut auctorem naturae diligere amore aliquo i ejecta,
Paoa. I. DAM. Hanc renitaliam docet, et tuetur S. Thomas I. a. quaest. Io9 nrt. I. . . . . Naturam humana , ait, per peccatum non est lotaliter coris rupta . . . Potest etiam in statu naturae corruptaeis. Per Virtutem suae naturae aliquod bonum parti-
aulare Bore. . . n Id dein illustrat exemplo ho minis infirmi, qui potest per se aliquem motum habere, quamvis moveri non possit motu hominis sani, nisi sanetur auxilio medicinae. Novum hule sententiae robue a edit ex damnatione Bujanarum propositionum. Propositio XXXVII ita sonat . . .
100쪽
O Cum4Pelagio sentit, qui boni aliquid naturalis ,
Μ hoc est, quod ex. naturae solis viribus ortum dura Cit, B gnoscit . . . ra: At dicunt, ob Censurae acer bitatem tantum , quis Doctores aliquos Catholicos perstringit, proscriptam esse propositionem Lanc. Sit igitur et haec ordine XXVII, quae Duda est et simplex obsque oppositae sententiae Cen Sura . . . . Liberum arbitrium sine n djutorio Dei non nisi ad N peccandum valet. . . n. Et haec inter Quesne ilianas XXXIX. ... n Voluntas, quam gratia non praeis venit, nihil habet luminis , nisi ad ah herrandum; is nihil ardoris, nisi ad se praecipitandum; nihilis virium, nisi ad se vulnerandum. Est capax omnis is mali, et incapax Bd omne bonum . . . n. Paop. II. νARs. Si voluntas ne levissimas quidem tentationes vincere posset sine speciali gratiae adjutorio, sequeretur nullas omnino mansisse in arbitrio virest at contrarium ex Prima parte apparet. Hinc communior est haec sententia inter Scholae Theolo-
gos; et Bellarminus ipse sDe grat. et lib. arbitrio lib. V eaρ. VIIJ , qui generalem conclusionem
posuit: Non posse solis naturae viribus ullam veram tentationem superari; ita tamen sententiam suam explicat, ut nostram non impugnet, sed magis
Pgop. III. P as. Homo potest propriis viribus bonum aliquod morale essicere , ubi nulla gravis pulsat tentatio; potest etiam Deum naturaliter eo
gnoscere ut Ructorem naturae, et honorum omnium datorem: unde non videtur, cur non possit B more