장음표시 사용
81쪽
et u heriori doctrina instruxit: at nemo ex his pro eisset ad fidem et perfectionem Christi uuam, nisi Deus intimo gratiss.suae vigore fidei et virtutum fructus in vobis pro
Olla IcIUNT IV. Si ad consequendam salutem sufficiens non sit virius Propriae voluntatis, sed ex divino auxilio nostra susscientia procediti ergo sublatum est liberum arbitrium. Nam in voluntate hominis non est, quod illius industria ac vigore non emcitur', sed gratuita misericordia et auiutorio Dei. Ergo et . BraP. NEGO ANT. Iam olim Pelagiani non cessarunt haec gratiae defensoribus obiicere....is In hoc tota haeresis.. ista consistit , ait, S. August. De gestis Pelagii. ca'. ν, ult. n. 65. ), quod non sit liberum arbitrium , si in-- digeat auxilio Dei: quoniam propriam voluntatem ham beat uti usquisqvie , aut sacere aliquid , aut non sam cere . . . N. Futemur equidem. dissicile esse ita gratiam oonciliare cum libero arbitrio, ut Dihil remaneat obse
vitatis . . . . Ista quaestio ait S. August. Lib. de gras. - Chr. cv. XLVIIJ , ubi de arbitrio voluntatis, et Dei ει gratia disputatur , ita est ad discernendum dissicilis , is ut quando defenditur liberum arbitrium , negari Dei
is gratia videatur ; quando autem asseritur Dei gratia , is liberum arbitrium puletur auserri ... n. Verum , reS manifesta essicitur ex divinae Revelationis auetoritate; et ratio ipsa, Si modum quo gratia operatur investigare non Potest, id tamen admittere non refugit, quod Deus Possit ineffabili modo ita in humanam voluntatem agere, ut , eum vires supernaturales agendi suppeditat, necessitatem tamen voluntati non impotiet. Hinc S Augustin. pluribus in Ioeis ad hoc Pelagianorum argumentum respoudit, i l
l idque vanum esse ostendit. et nullius roboris ...is Si -
cui lex per fidem . inquit Lib. de viril. et Iut. ca . - XX n.R 5αὶ sic liberum arbitrium per gratiam
82쪽
m non evacuatur, sed stabili tur: quia nempe gratia sanat M volutitatem, qua iustitia libere diligatur. Et ite muιd. cap. XXXI 5 in ... M cum potestas datur , nonis utique necessitas imponitur Utrumque ergo verum est: hominem ante Omnem gratiam ii herum haere arbitria mi etiam ad p atis opera; atque hoc ipso potentiam remotam et vires imperfectas ad honum volendum atqua Perficiendum: proximam autem et expedi iam polentiam ad bonum in praesenti statu non adesse, nisi gratia ad Iuvetur voluntas. Quare et S. Augiastin. optime ait De
Correm. et grat. cv. I ... M In bono liber hoc est m expeditus, et Solutusὶ esse nullus potest, nisi fueritis Itheratus ab eo , qui dixit: Si vos, sitius tibera, erit' tunc vere Iiberi eritis . . . 'OBIICIUNT V. Si homo non posset omnia legis Daluin ratis praecepta servare; baee ipsi essen P impossibilia talqui Deus impossibilia non iubet. Ergo etc. RESP. DISTING. MAI. Essent impossibilia absque eratiar adiutorio, conc. Adjuvante gratia. nego. Haec objicientiistius Pelagianis respondit Augustinus Lib. de grat. et lib. arbιt. . . . M Magnum aliqud Pelagiani se scire putant is quando dicunt: Nou juberet Deus, quod sciret nonis posse ab homine fieri. Quis hoc nesciat I Sed ideo tu im aliqua , quae non Possumus , ut noverimus, quid abis illo petere debeamus. Ipsa est enim fides, quae orando is impetrat, quod lex imperat. Huc et illud 'ertinet tam mulgarum 6 Gm Patris dictum De nat. et Erat
, CXLIII 5o . Non igitur Deus impossi hilia juhoi
is sed Jubendo admonet, et sacere quod Possis, et petere quod non possis
83쪽
De gratisv necesSitate relate ad juStos. OBSERVANDA
I. Inter ea doctrinae capita, quae priore f.' dis.cussa sunt, aliqua reperiuntur, quae nullo modo possunt ad justos pertinere. Nam fides, et fidei initium ac ipse credulitatis affectus , donum gratiae sunt, iis qui ad iustitiam se disponunt, necessarium, non illis qui gratiam justificationis jam acceperunt, et adscripti sutit in numerum filiorum Dei. Deinde illud Argumentum, quod nihil supernaturalis operis possit solis naturae viribus esset pro injustis quidem valet, . qui, si gratiam .ctualem non habent, nullam habent. At justi gratiam habent in se ipsis macie intem quae etiamsi nulla gratia actualis accederet, eorum opera ad supernaturalem ordinem elevaret.
Unde, quamvis generatim probatum fuerit gratiam Bd Omne opus salutare esse necessarium nullo facto discrimine inter iustos et impios; opere pretium est, nune speciatim investigare, an justis etiam praeter habitualem seu sanctificantem gratiam ne Essaria sit gratia actualis ad bonum supernat Urale operandum. Quidam Theologi, et inter caeteros Thomassinus in commentariis de gratia , in ea videntur sententia fuisse, quod justis sanctificans gratia ad peragendum bonum supernaturale sum citat. Haec, a junt, est ipsa habitualis Charitas, quae nos
84쪽
rursum erigit; ex qua boni asseelus, et pia desideria tanquam ex sua radice nascuntur. Aut otiosa
jacebit charitas illa, et iners Τ An non conjunctam necessario habet delectationem justitiae, quae prom- Os non emeit et expeditos ad omne bonum optima' qu dem haec, et minime reprehendenda: verum quaecumque sit illa delectatio, non potest ea esse in ipso actu posita, sed in habitu quodam et propensione , quam illi Theologi formalem motionem vocant, cum sit quasi forma in anima. Ut ergonctus Sequatur, praeter habitum actuali auxilio, actuali molione opus est, et quidem supernaturali, tibi id efiicimus, quod naturae vires superat. II. EItra dubium est, hominem Non POsse Ο-mnia peccata declinare sine gratia habituali, aut Sanante, in S. Thomas docet...is In statu naturae in corruptae indiget homo gratia hahilaali sanantem naturam, ad hoc quod omnino a peccato absti-M nent... n. At nunc ulla Oritur quaestio: an homo
hae gratia habituali et sanante instructus, seu an homo justus possit omnia et singula peceata vitare Id certum est, si de mortalibus agitur; non, quod habitualis gratia sufficiat sine actuali auxilio; sed quia actualis gratis habitualem comitatur, et justus nunquam auxiliis illis destituitur, quibus ad non peccandum indigere potest. Manet igitur de peccatis venialibus controversia. Quaeritur nempe an homo justus cum auxiliis gratiae ordinariis vitam immunem servare possit ab omni veniali peecator Nemo dubitat, Deum speciali privilegio aliquem
posse ab omni omnino peccato 1ervare 1mmunem;
85쪽
illudque pririlegium B. Virgini eo nees sum fuisse expresse tradit Trident. Sess. VI Can. XXIII. Ea quoque longe ante Tridentini tempora S. Atigustini
sententia fuit, qui lib. de correp. et grat. cs P. XXXVI n.' 42 hanc materiam pertrRClnus nit . . . ra excepta sancta Virgine Maria , de qua proptera, honorem Domini nullam prorsus, cum de pec- is cato agitur, haberi volo quaestionem . . . III. Quamvis gratia justificans adeo sit actuosa, ut conjuncta cum actuali auxilio ei attemperato justo vires largiatur sum cientes ad peccata lethalia non separatim modo, sed etiam universim fugienda: certum tamen est ex Augustino, Tridentina Synodo, et traditione Eeclesiae justo ut re ipsa salvus fiat, opus esse Feciali Perseoerantiae dono. Quod ut clarius fiat, notandum est, duplicem a S. Augustino distingui perseverantiam no Perseν. caP. D. Potest homo per aliquod tempus in justitia vivere, et ab ea post inodum decidere. Potest etiam in justitia prima, vel post lapsum recuperata usque ndfinem perseverare. De hac sola quae Perseuerantia absoluta, si lex, et finalis dicitur, hic nobis agendum est. - Ηaec perseverantia finalis iterum innassisam et actiam distinguitur. Passiva est ipsa conjunctio mortis cum statu gratiae: ut cum parvuli statim a suscepto Baptismo moriuntur. Activa est, quando homo Dei auxilio adjutus in statu gratiae ad finem usque Perseverat. Perseverantia finalis est gratia specialis, singularis, et solis electi x propria, eamque Triderit. post S. Augustinum magnum perseverantiae donum appellat:
86쪽
esique series beneficiorum et auxiliorum Dei, qua in adultis efficitur, ut mundum cum suis amoribus, terroribus, et erroribus vincant, et in justitia perseverantes diem extremum obeant. Unde patet perseverantiae donum non solum in interiore auxilio gratiae consistere, sed etiam in speciali tutela et protectione Dei, qua peccandi occasiones Praevertuntur, et tentationes arcentur nut temperantur.
Gratia actualis etiam Iustis necessaria est ad honiam svρernaturale Uerandiam.
PaoRATua ex Script. r.' omnia illa Scripturae testimonia, quae propositione I ' prioris f.' allata
sunt, generatim probant, gratiae actualis auxiliumnd Omne opus salutare esse necessarium; et manifestum est, ea ad justos potissimum pertinere; diriguntur enim ad eos, qui Christo nomen dederant, et regenerati suerant salutari lavacro. a.' Spe- elatim laciunt ad rem praesentem, quae Christus Ioan XV ad Apostolos Ioculus est . . . Sicut Pa mes non potest facere fructus a semetipso, nisi man serit in Diter sic nec Dos, nisi in me manseritis . . .
Sicut ergo palmes jugi et continuo vitis influxu indiget, ut fructus sacere possit; sic justus ope in diget, actualis gratiae, ut bonum operetur. Accedit Praeceptum orandi etiam justis datum : Et ne nox inducas in tentationem. Et illa Christi ad Discipulos adhortatio Matth. XXVI. . . Vigilate et orate, ut
87쪽
non intretis in tentationem . . . Item illud Aposton ad Hebraeos XII . . . Deus pacis aptet vos in Omni bono, ut faciatis Uus Moluntatem, faciens in Mobia , quod placeat eoram se Per Christum Iesum . . . . Apostolus de justis loquitur, atque ut Deus opere 'tur in il is omne bonum precatur. PROBATua auctoritate conciliorum et S. Augustini. Concit. Trid. Sess. I cap. XVI ostendit, nihil tu sit sicalis deesse, quominus vitam aeternis in Promereri Possint . . . . is Cum ille ipse Christus Iesimis tanquam caput in membra, et tanquam vitis irrm palmites in ipsos justificatos jugiter virtutem ima, fluat, quae virtus hona eorum operia semper BD B tecedit, et comitatur, et subsequitur, et sine quae M nullo pacto Deo grata et meritoria e se Possent . . Arausican. II cati. IX sic habet . . . n Quoties M bona agimus, Deus in nobis, atque nobiscum e M ut Operemur , operatur . . . S. Atigiasti t. lib. danatura et gratia cap. XXVI ... v Seut, inquit, M oculus corporis etiam planissime sanus, nisi cis u dore lucis adjutus non potest cernere: sic homo M etiam justificatus, nisi aeterna luee justitiae diviis nitus adjuvetur, recte non Potest vivere... n...
Sunt etiam quaedam ex ratione deprompta, quπlucem aliquam assundunt huic materiae. Tale est illud generale principium, facultatem quamcunque, etiam cum habitu conjunctam, dispositionem qui dem dare et propensionem ad agendum: in actum
Butem prodire non posse nisi actualis motio accedat. Hanc porro motionem necesse est naturae Reti Onia esse nitemperatam, naturalem quidem, cum m.
88쪽
3 turales exercentur aetiones, supernaturalem autem, eum supernaturale essiciendum est opus. Sie cor-Pus quamvis gravitatem naturaliter hubeat, et mo tus recipiendi lacultatem, actu tamen non movetur, nisi motio accedat a motore externo. Quod utique ita accipiendum est, ut ratio habeatur discriminis, quod intercedit inter corpora, quae motioni resistere non possunt, et eausam notionum Itheram, quae huic saepe reluelatur.
Nemo absque meetali ρrioilegio omnia peccata etiam Menialis talare Potest.
PEoa Tua I. Communis Seripfuraram lum Vlum N. T. vox est : neminem esse ab omni omnino peccato liberum , is que etiam justos, quibus Ordinaria gratiae auxilia nunquam desunt, multoties peccare. Ex peteri testa'. II Parali P. VI. . . . Non est homo , qui non Peccet o . o Pro verti. XVI .... Justias Prior est accusator sui. ... Et eap. XXIV Sγties cadet Iustias, et restinget. . . . Ecelest. VII. . . . Non est homo fustus in terra qui faciat, bonum ecnon Peccet. . . . M NOVO testam. Iacobi III. . . . Mmultis ostendimus omnes. . . . I Io n. I 8. . . . Si dixerimus, quoniam Peccatum non habemus , mainos seducimus , et Merima in nobis non re .Paos. II. Concilium Trident. Sess. VI Can. XXIIII a definivit. . . . . Siquis homitiem semel justificu- . tum dixerit . . . Posse in tota vita peccata omniae
89쪽
9 is etiam venialia vitare, nisi ex speciali Dei privi- is legio, quemadmodum de beata Virgine lene dM Ecclesia, Bnathema sit . . . M. Et S. Angust. libiade natura et gratia ita disserit contra Pelagium. ι ιι Parrim attendit, cum sit acutissimus, Non seu uti R- etiam justos in oratione dicere: Dimitte nobis
Perseuerantia finalis est meciale donum Dei.
PaoaATva I. Ieremiae XXXII 4o. . . . Timorem meum dabo in cor eorum, ut a me non recedant. . . . In haeo verba ita scribit Augustin. lib.lde dono per. Se . es P. II. . . . v Quod quid aliud est, quam , . talis et tantus erit timor meus, quem dabo ita M cor eorum, ut mihi perseveranter Bdhaerenni. . N. Hic de . perseverantiabilia agitur', quae activa voeatur, cum Deus per sanctae charitatis inspirationem ita hominem regit, ut non peccet, vel si pcccsverit, ut resurgat, atque ut lapsus ipsi cooperentur in honum, et ad salutem conserant. Suient. IU Io Ir. . . . Placens Deo factus est dilectus, et visens inter peccatores translatus est. Raptus est, ne malitia mutaret intellectum ejus, aut ne fctio deciperet animam illius. . . . Hic perseverantiae donum in externa providentiae directione ponitur, qua peccandi occasiones removentur ab electis, et ipsi tentationum periculis subducii ex. hac vita ra-
90쪽
9 piuntur, cum Charilatem habent diffusam in cordibus suis. Huc ea pertinent S. Augustini de . dono Perseverantiae cap. XVI l ...is Videte jam a verim tale quam sit alienum, negare donum Dei esse M Perseverantiam usque in finem hujus vitae: cumis vitae huic quando voluerit, ipse det finem. Queinis si dat ante imminentem lapsum, facit hominem. Perseverare usque in sinem. Sed mirabilior et is si delibus evidentior largitas bonitatis Dei est, M quod etiam parvulis, . . . detur haec gratia . . . . Paoa. II. Concit. Trident. Sess. VI can. XVI
perseverantiam finalem vocat is magnum Perseves, rantiae donum. is Et ibid. can. XXII desinit . . .
is Si quis dixerit, justificatum vel sine speciali auxi is lio in accepta justitia perseverare Posse, Vel cum