장음표시 사용
141쪽
RESP. Nos, cum doctrina in CatholIcam defetidenda ira suscepimus , nulli nos addiximus Scholarum sententiae. Maximam esse gratiae susscientis utilitatem omnino persuasum Do his est, omnibusque Catholicis ; quamvis non eodem omnes modo rem explicent. Illud ergo quod Adversariis tam ridiculum videtur et absonum, non cadit in dogma Catholicum, sed sorsan in Theologorum quo-Tun clam sententiam, quam et nos jam supra sibillavimus
Hoc caρ. Obsem. II . Quamvis illi etiam Theologi gratiae sussicientis quasdam asserani utilitales. Dicunt ea in movere ad honum; essicere, ut homo non sine metu malus sit, ut in ipso peccato suam infirmitatem agnoscat et c.: quae nescio an non etiam Jan Seniani parvae suae gra-liae tribuant. Demum , lihi Dullae amplius explicationes suppetunt, ad mysterium confugiunt, dicentes, se altius Dei consilium ignorare. At nos. qui Catholicae fidei my- , teria cum humili obsequio amplectimur, scholastica
mysteria adorare nou dum didicimus. Qui Molinae sententium sequutitur , hic. triumphos agunt, ei sertassis nulla ex Parte eorum Systema magis humanae rationi arridei; us in cum juxta eos gratia sussitiens ex natura sua nihil disserat ab essicaci, consequens e*t, eam non alia ratione effectu suo carere, quam quod voluntas elim hoc ipso quod consentit, ex sussiciente reddat esscaeem. Ex quo etiam summa hujus gratiae utilitas innotescit, eum omnis gratia primum sumetens esse debeat, ut possit, accedente voluntatis consensu, tu essicacem transiret.
IssTANT. Si illae Theologorum sententiae merito e ploduntur, quia novas mysterio tenebras ossundunt; non minus repellendum est Moliuistarum systema, quod temerario ausu explicare praesumit profundissima divinae Fapi auIim urcana , et cum humanae rationis superbiam
nutriat. ipsum gratiae mysterium destruit. Manent ergo
142쪽
quae prius Ohjecta sunt explieari non posse, quid sit
haec gratia sufficiens , et quae ejus utilitas. REsp. Manei etiam illud jam saepe a nolita obsero alum, non Posse negari, quae certa Sunt, quia non posmsu ut explicari, quae obscura sunt. Conlingil hic , quod in aliis omnibus Religionis mysteriis: rem novimus, modum non novimus. Dari gratiam vere et proprie suffiis ientem , tam certum nobis est , quam certum est darionicacem gratiam ; quamvis quomodo utraque operetur in nobis, et qua ratione disserant inter se, explicatu sit admodum dissicile. Caelerum persuasum n Ohis est, vanam esse illam quorundam criminaliouem , quod Molinis laeMysterium destruant, et plana ac aperta reddere veli ut rationi humanae, quae Apostolus voeat incomprehensibilia judicia Dei. et investigabiles vias ejus. Nam et ipsi liis henter suam salentur ignorantiam, ubi Paulus et Augustinus nihil se scire consessi sunt; etiamsi faciliori via se iant ii herialem conciliare gratiae. Aut in t alia hoc loco Praetereamὶ an non hoc ipsum incomprehensibile est divinae Sapientiae arcanum, quod huic illae subministrentur gratiae, quibus Deus praevidet voluntatem conSensuram, alteri autem ejusmodi auxilia dentur, quae Deus scit es- suctum non fore consecuturay Sed de his recurret dicendi
143쪽
Supersunt hujus libri, qui de gratia Christi in
scribitur, quaedam non exigui momenti capita, quae praetermitti non possunt in dogmatica hujus mate- riae tractatione. Ea in hac quarta parte , quantum fieri potest, hreviter absolvemus. Omnia ut nobis videtur, eommode ad haec tria reserri possunt. Quaeri vir I.' An gratia secundum merita delurΤ II.' An omnibus deturΤ III.' An omnibus aequaliter detur Τ
144쪽
mus pro consecutione juris aut tituli eujasdam ad Praemium. Neritum, ut jam supra observatum est, a Theologis aliud dicitur de congruo, aliud de condigno. Illud est actio libera, et Deo accepta, cui se merces debetur ex aliqua convenientia aut congrui-
tale. Meritum de condigno, quod simpliciter et proprie meritum dieitur, hst illud, quod jus tribuit ad 'mercedem, sive dein ius illud ex sola Dei promissione derivetur, sive ex operum, quae ex gratia di- manant , dignitate, sive ex utroque simul. II. Conditiones veri et proprie dieti meriti hae passim numerantur. TI Ut qui meretur idem suturius, et adoptatus in 'lium Dei. Id satis manifeste doeet Cone. Trid. Sess. VI Cap. XVI, ubi ait vitam aeternam esse gratiam, miseridorditer Fusis Dei promissam per Christum. Et Christus ipse Dan. XVI Sicuι palmes non Potest ferre fruetum a semetφω, nisi manserit in oste; ilia nec vos, nisi in
145쪽
me manseritis. ... Σ.- in sit liberet quis enim mereri potest in eo, quod neeessario agiti Scriptura illum praedicat beatum, qui Potuiι transgredi, et non est transgressus. . . . 3.' insu Miator. Ad Galati VI. . . . Dum temseus habemus, vexemur bonum. . .. 4.' in πω au isnum a nam quae mala sunt nou coronarmus, ait August. de grat. et lib. aQ. cap. VIJ. Non autem suffieit rectitudo aliqua naturalis operis, sed necesse est, ut supernaturalis gratiae ait es- sectus. 5,' Demum requiritur ex parte Dei promissis mercedis. . . . . Debitorem ipse secit se, inquit. Augustin. In Psal. LXXXIID, non aeci plendo,
. sed promittendo . . . m. opera nostra, quamvis bona non . habent eum aeterna mercede aequalitatem. . . . Mu unt condignae passiones uti a temporis ad futuram gloriam , ait Apost. Rom. VIII. Omnes autem hominis actiones multiplici ratione Deo su*t debitae. sin Ad meritum de congruo vulgo requirunt Τb logi, II ut, qui, meretur sis viator, a.' ut actus si liber, 3.' ut sit ex gratia amematurali elicitus. Ad statum iustitiae non exigunt, quia actua peccatoris nondum iustificati ad impe Dandam justitiam dispo-ων; neque etiam promissionem Dei; sussicit enim aliqua actus ad rem tinendam coagruentia. III. Haec ad meliorem hujus quaestionis intelligentiam praemittenda putavimus: nunc status ipse controversiae breviter expouendus est. Ac primo quidem, in eci Catholici omnes consentiunt, quod gratia non secundum merita detur; id enim prae
steris ad ipsam eratiae naturam pertinere ab ini-
146쪽
7tio monuimus. Hane fidem Ecclesia tonstanter tenuit et hane eoatra Pelagianos et Semipelagianos strenue de sendit S. Aug&stinias : hane' iterum Triis dentina Synodus professa est, cum Sess. VI Cap. VIII declarat. . . . . Ita nos gratis justificari, ut
is nihil eorum quae justificationem praecedunt, si ais fides, sive opera ipsam iustificationis gratiam prominae reri possit. . . . . Quid ergoΤ Itane nihil mereri poterit ChristianusΤ Qua ergo ratione illud intelIigendum est, quod duce eadem S. Synodo Catholiat omnes profitentur, hominem iustis tum vero mereri tum augmentum gratiae in hac vita, tum gloriam in coelo aeternam, et hujus quoque gloriae augmentum Minime haec pugnant inter sdi. Nam , ut dictum est, nihil eorum , quae iusti si eationem praecedunt, nec ipla justificatio promereri Potest: quae autem post iustificationem sunt honuopera, ex gratia proficiscuntur, et vim merendi ex
gratia habent: quod pulchre ita explinat Augo stinus Dist. CXCIV al. CV. n.' I9ὶ . . . . Vita.
is etiam aeterna, quam certum est honis operibus,, debitam reddi, ab Apostolo tamen gratia nun- is eupatur; nec ideo, quia meritis non datur, sed is quia data sunt ipsa mevitis, quibus datur. . . - .
Sic gratiae augmentum, quod bonis operihus prct. meretur , nihilominus donum est Dei gratuitum . . quia merita, quibus tribuitur, ipsa sunt graiiae do-- ... De Henitudinct ejus nos omnes acce imus, et Fratiam Pro gratia. . . . Ioan . I 36. Hue et ilitia
pertinet Concilii Trident. Sess. VI cap. XV . . - -- Ita neque propria noatra iustitia tanquam ex uo.
147쪽
a, pudiatur justitia Dei; quae enim justitia nostram dicitur, quia per illam nobis inhaerentem justim, camur; .illa eadem Dei est, quia a Deo nobis is infunditur per Christi meritum . . . . Et iterum ibid. . . Absit tamen, ut Christianus homo in is se ipso vel confidat, vel glorietur, et non in m Domino, cujus tanta est erga omnes homineam bonitas, ut eorum velit esse merita, quae sunt
IV. In nulla forsan materia maiore cautione opus est, ut ea , quae objectum fidei sunt, prope secernantur ab opinionibus liberis Scholarum. Quod primum attinet: an gratia ante omnia hominis meis rita detur, notandum est Theologos quosdam, et inter alios Molinam docuisse opera moraliter bona, quamvis rationem veri meriti non habeant, hominem tamen disponere ad primam gratiam, non quidem per se, sed per. ccidens, ex pacto nimirum, quod Deus Pater. iniit eum Christo conserendi eam ex mera liberalitate facienti quod in se est ex ciribus naturae. uae e .sententia n multis et gravissimis Theologis aeriter sui, impugnata, et ab ipso Clero Gallicano A.' i oo notata tanquam salsa et temeraria: non potest lamen dogmati contraria dici, neque proscripta suit ab Ecclesia. Multo magis dissentiunt Theologi , quando quaeritur: an mereri possint justi per opera ex gratia saetaΤ Intacta hic quoque fides, inlaeta Patrum traditio. Dari merita, concedunt omnes: sed disputant, sitne meritum iustorum dicendum ex condigno, an ex congruo sitne
148쪽
condignum ratione promissionis tantum, an etiam ratione operisΤ An omnia justorum opera sint vitae
aeternae mer toria, an ea tantum, quae ex charitate
sunt Τ An justus possit mereri pro aliis quocunque meritor Haec ergo liliaque ejus generis, cum sint inter Theologos controversa, non possunt ad fidem Pertinere, neque necesse est de iis cum heterodoxis contendere. Nohis quidem videtur multo probabilius asseri posse, bona justorum opera mereri decondigno; inesse in operibus ipsis, quatenus ex gratia proficiscuntur, dignitatem, quae iam rationem aliquam meriti habet, tametsi jus proprium retributionis ex sola Dei promissione, et liberalitate profluat; item justum non operibus charitalis solum, sed et aliis ex gratia factis
mereri vitam aetemum. -Verum contraria sentientes non impugnamus, neque mens nobis est aliis opinionem nostram obstrudere, ubi Eeclesia suum
cuique judicium permisit. Vid. Maneis. Veronii regia. lam fidei. Cap. Il 3. I De meritu gratue et gloria
V. Locus nune esset, de heterodoxorum sententiis quaedam disserere. Sed haeret animus. Quorum ergo But cuius sententiam asseremusr An eorum qui aucto res scierunt novellae religionis Τ An eorum, qui post eos sectili sunt An recentiorum Τ Notum est, in omnibus sere partibus, atque in iis potissimum, quae ad gratiam pertinent, a patribus penitus deflexisse filios. . Hi enim plerique Pelagiani sunt, fit tamen sunt aliqui. Quemadmodum eorum patres ab initio exortae haeresis eontra Seripturae et Traditionis sensum meritum repudiarunt; ita hi, plus quam Pur est, . merito tribuunt, aeque in Seripturam et Traditionem
149쪽
offendentes, quia omnia philosophi eis argumentis
metiuntur nulla habita gratiae, et supernaturalis ordinis ration et Sed missis his, qui Christiani non 'sunt , ad eos paululum redeamus, qui sectae olim progenitores aut principes fuerunt. His, quoniam omnia salutis media a sola Christi satis iactione
suspensa esse docuerunt, vel ipsum meriti nomen
exosum fuit. Calvinus f Instittit. lib. III ωρ. XV
n.' a in in vetustos. Patres acerbe invehitur, aeosque dieit male fidei sinceritati consuluisse, quod nomen meriti operibus tribuant. Hac de re iure a Bella
mino reprehensus tanquam impudentis arrogantiae homo, qui totam antiqui talem temere accusat et Non minori eum temeritate contendit, hoci vocabulum extraneum esse a Seripluris. Calvinus B thesignanum habuit Lutherum , vjusque socios , quorum usque eo Brdor Processit, ut ea, quae in ipsa Αugas lana consessione de operum meritis repe 'riebantur, eraserint, ne viderentur, cum Catholicis fientire. Dolendum sane, Cum tanto contentionis aestu, et quod pejus est, cum tanta animarum jactura declamatum et pugnatum fuisse contra Ecclesiam; eum lamen re merius perpensa: paruerit, de verbis magis, quam de rebus molam fuisse controversiam. Iam dudum a viris maximi inter Catholicos nominis monstratum est, Novatores, ut meriti vocabulum re- Prehendere possent, sensum illia assinxisse , quo nunquam fuit a Patribus, et ab Ecclesia usurpatum: eaeterum doctrinam de bonorum operum fructu et
mercede jam a primis Novatoribus ita fuisse expositam, ut parum aut nihil videatur a Catholicorum
150쪽
doctrina disserre, si ea, quae ab Ecclesia definita sunt, a Theologorum opinionibus secernantur, de quibus cum heterodoxis nihil necesse est contendere. Vide quae supra parte II observata sunt; tibi Buctores etiam citantur, qui de hae materia uberius scripserunt.
Paon T. I. Apertisssima sunt Scripturae testimo' via. - Rom. XI 6. . . Si autem gratia jam non ex operibus, alioquin gratia jam non est gratia . OEt v. 3s... Quis prior dedit illi, et retribtietur ei . . Ibid. IX x6 M. Non Molentis, neque currentis, 1ed miserentis est Dei. . . T. I 8 . . .. Cujus Muti miser tur, et quem Muti indurat ... Ephes. II 8 . . . Gratia estis sal ti per fidem, et hoc non ex νObisp. Dei enim donum est, non ex OPeribri, ne quis glorie
I. Corintla IV 7 . . . . Quis te discernit 3 Quid habes, quod non accepisty Si antem accepisti, quid
gloriaris, quasi non accePeris p . . . λ PROBAT, II. Concit. Arausicanum II ean. XVIII desinivit. . . m Nullis meritis gratiam praevenientibus is debetur merces ' hium operibus , si fiant; sed .n gratia, quae . non debetur e praecedit ut fiant... n. Eadem Concilii Trident. doctrina est, ut supra observatione III ostensum est. Notum est quam strenue S. Augustin. hanc perpetuam Eecletsiae fidem.