장음표시 사용
161쪽
- Quantum in medico est sanare venit Regrotum. . Ipse se interimit, qui praecepta medici observareis non vult. Venit salvator ad mundum. Quare salint, vator dictus est mundi, nisi ut salvet mundum . Salvari non vis ab ipso, ex te judicaberis. . . v. PRORAT. II Synci Ari M. Certum est, non justis tantum gratiam conserri, qua possint iu uccepi a justitia perseverare; sed peccatoribus etiam, ut Pos sint amissam recti perare. Unde enim tot adhortationes tum vel eris tum novi Testamenti, quibus ad poenitentiam excitantur peccatorest Ut Ezech. XXXIII. . . Vivo ego, dicis. Dominus , nolo momlam Θρii, sed ut conuertatur in ius a Mia sua, eeuisat. Conoerismini, convertimini a Miis Mestris Pessiam is .... EZech. V . . . Non tardes conrerti ad Dominum , vi ne disseras de die in diem . . . . II Pete
IIl . . . . Patienter agit Pro ter Dos , nolens aliquos Perire , sed omnes ad Paenitentiam reuerti A ison irrisoriae essent ejusmodi exhortationes, nisi
Deus Vires quoque suppeditaret peecatoribus, quihus converti possenti Sunt et alia multa, quae manifestum est ad omnes omnino fideles, etiam eos, qui a iustitia exciderunt, pertinere. Sic IO au.lII Christus ad Ni eodemum ait . . . . Sic Deus dAlexit mundum, ut Filium suum tin lenitum daret, ut omnis, qui credit in eum, non Pereat, sed habeat
tam internam . . . . Ibi d. cap. XVII ita Patrem pre-gatur . . . . Non Pro eis rogo tantiam , sed et pro iis, qui credituri sunt ρer Dectum eorum in me. Ilem et
illud generatim de omnius , et de fidelibus spe-
162쪽
ia Deum vioum, qui est Saloalor omnium hominum, maxime sidelium . . . . Aceedit a uel oritas tum Conc. Lateran. IV, quod cap. Firmiter docet, is hominem lapsum semper
. posse per veram poenitentiam reparari Μ : tum Patrum et Doctorum Ecclesiae, quorum omni tamen consentiens doctrina est, quam S. Augustistis lib. de nat. et grat. cap. LXVll brevi hac senteu.tia expressit. . . v Neminem peccare 4n eo quod M nullo modo caveri potest. Peccatur autem. Ca-n veri igitur potest; sed opitulante illo, qui non
Quaerunt praeterea Theologi, an infidolibus etiam gratiae dentur sufficientes , qui bias ad fidem et sa. lutem adduci possint Imo, an tanta sit in omnes homines divinae bonitatis abundantia, ut ne illi quidem , qui dura cervice Spiritui Sancto resistunt, quamdiu in hac vita sunt, omni prorsus sussicientis gratiae auxilio destiluantur Τ Utrumque ex iis perspicuum est, quae Probatione I dicta sunt generatim. Quamvis investigabiles sint viae Domini, neque explicari ab aliquo possit, qua ratione Deus omnibus etiam infidelibus, aut induralis homini. hus salutem faciat possibilem; id tamen ita esse dubitare non possumus. Apost. ad Rom. I Genli. Ies ait in eo esse inexcusabiles , quod cum cogno vissent Deum, non sicut Deum glorifieaverint. Ibi d. eap. III. . . An Iudaeorum Deus tantum p Nonne
163쪽
Hem . . . . Iterum ait Apostol. in eadem Epi,t. cap. II. . . An dioitias bonitatis eius et patientiae , et Ionganimitatis contemnis p Ignoras, quod benignitas Dei ad poenitentiam te adducup Sociandum autem auritiam tuam, et i Oenitens cor thesaurizas tibi iram in dies irae .... En de hominibus, quibus eor durum est et impaenitens, ait, quod benignitas Dei eo x ad poenitentiam adducat. Et auctor libri Sapientiae cap. XIl de an liquis habitatoribus terrae sanctae loquens, qui semen erant maledictum ab initio , ita habet v. Io . . . . Sed Partibus fudieana dabas locum Poenitentia .... v. an . . . . Diamicos servorum tuorum , et debilios morti cum tanta cruciasti altentione, dans tempus, et lacum, Per quμ' possent mutari a maluia....
ΟBIICIUNT. I. Contra I pro os. t.' Iustis et fidelibus divinae gratiae praesidium interdum subducitur tu poenam peccati originalis ; idque S. Angustinus innuere videtur plusibus . in locis. a.' Passim doeent Patres, etiam iustos interdum a Deo deseri , saltem ad hreve aliquod tempus, ut ita, quam param suis viribus valeant , ex Perirentur, et eorum consutida lur, et fauetur simul Su- Perbia , cum divinae lutelae clypeo destituli victi e certamine discedunt. Id palam fieri Petri Apostoli exemplo tum alii Patres, tum in primis Augustinus silentur. Ergo Elc. BESP. AD I. NEGO ANT. Non dissilemur quidem e ex peccato, quod adhuc animum occupat, alia subinde pronuere. . . . o. Peccatum, ait Gregor. Magnus IHom. XII
164쪽
n .ilentia non diluit, ipso suo pondera mox ad aliud trahit. . . . . At non ita se res hahet, si peccatum illud poenitentia , aut quod majus est, Baptismo sit diluinium. Quis enim credat , eos, in quibus Spiritus Sanetus velut in templo inhabitat, in lentationibus deseri, idque ob peccatum originis, culus nulla fimpi Ius maeula in anima superest y S. August. nulli bi ait iustis interdum. gratiam illam negari, quae ad singulos actus requiritur. quaeque si desit , in precatum prolabimur. Conserantur Theologi, qui uberius de hac materia disserunt. BESP. AD II. DIsT. ANT. Patres docent lustos aliquando deseri eo sensu, quod Deus illis substrahal gratias uberiores , et essicaees , conc. , eo sensu , quod gratia suminciente destituantur, iterum dixting. proxime, et immediate sussiciente conc., ea, quae remole saltem, et mediata sussiceret , nego. Hare si bene intelligantur , sae illimum erit, omnia, quae sive ex Seri pluris, sive ex Patribus mala prorsus fide ab adversariis eongeruntur, Ergumen a diluere. Deus potest aliquo modo dici deserere Eum , erit gratiam illam subtrahit, quae essicax dieitur, et quae cer Oest cum effectu conjuncta. Haec substractio retale ad iustos medicinalis est, ut scilicet an perhia. quae etiam j Slorum animos non raro pulsat , retundatur; et ipsi propria edocti experientia discant, quam sint infirmi; nequa sibi ipsis, ulti a quam par est, considant. Verum in hae
etiam essicacis gratiae subductione , iustis semper manet auxilium superandae lentalioni necessarium ; et si inter dum eveniat . ut vires sitit imbecilliores, quum ut lentali ne in superent, Praesio illis est ora io : nam si deest
gratia vineetidi, terio non deest gratia petendi: petentibus autem promittitur auxilium. Ille ulique vincere potest . qui potest impetrare gratiam, qua vincitur; et sua eulpa succumbit, qui propriae virtutis fidueia elatus ad eum accedere negligit , qui solus potest sacere cum lentatio
165쪽
proventum , ut possimus sustinere....is Ideo iubet aliis N quu . quae nou possumus , ut noverimus , quid ab eo M pelere debeamus: ipsa erit in fides, quae orando im H Petrat, quod lex imperat νs LFrustra ex lapsu Petri argumentum desumunt Adversarii. 1. Q Plurimi ex Veieribus, et inter alios cir sost. et Atigiast. in ea sunt opinione, quod Petrus antequam Christum exterius negaverit, jam lapsus fuerit interno superbiae et praesum Plionis peccato, quod S. Augustinus cordic ruinam appellat u.' Petro Don defuit gratia, qua
aut proxime et immediate . Rut certe remole et media lepotuisset praeceptum Christum confit ei di adimplere. Et quidem, si Perio vires desuerunt tanto discrimitii pares, nihil eum cogebai l se in apertum peccandi periculum conjicere, in primis cuin a Christo admonitus sverit suae fragilii alis. Deinde iussus a Christo ut oraret, et vigila inret , hoc quoque Salutis remediu in neglexit: quod si se. cisset, et divinam humiliter pro lectionem implorasset , certo non defuisset gratia , Deque passus suisset Deus , ut supra id , quod potuit , leti laretur. CL Tournei. qui Tractatu de gratia quaest. VIII ari. I huic quaestioni paulo diutius immoratur propter eam, quae inter Iansehia Hos , eorumque ducem Arnaldum , et Doelo res Catholi eos exorta erat controversia. Fac ullus quippe Theologica Parisiensis anno 1656 cerisura perstriti xii haud Arnaldi Propositionem ...is Veritas lipec magua per Evangelium Constituta. et SS. Patriam auctoritate confirmata, qui
,, nobis in beato Petro extime ut hominem justum , Cui .gratia , sine qua nihil possumus , ita ea defuit occa-- Sione, in qua eum nou Peccasse, dici non PoteSt. . . . Perspicuum est hanc propositioiaem totum virus continere
Primae Jensenta me propositionis; unde et eaedem illi notae a sacra facultate inustae sunt, quibus SS. Pontifices Primam Iausenii propositionem coti fixerant.
166쪽
OBaiciu AT II. Gratia sussicietis pro sevio iis non adest, qui fide in Christum desii luti sunt. Nam I.' Scriptura ex- Presse dicit Actor. XIV, Deum in yrreteritis generationibus dimisisse omnes gentes ingredi olas stias u. Q Augustin. lib. de corrept. et gratia manifeste supponit, nullam gratiam dari in fidelib us : nam ea usam, cur etiam infideles iusta corripiantur . eam solani a fleri , quod in Adam peeea verint. 3. Q Fides est prima gratia 4. φ Non magis repugnat divinae bonitali excludere ndullos a gratia fidei, quam iiii aut es a Baptismo, quo solo in numerum fidelium coin piari possunt, et participes emci meritorum Christi: atqui mullos constat ab que sua aut Parentum culpa ab hac gratia exeludi : Erpo et c. BES P. AD I NEG. coNfEQ. Deus dicitur gentes dimit lere , quando justo , sed inserulabili iudicio parcius in
eas dona sua effundit , neque illa extraordinaria gratiae nuxilia largitur, quae animos sta hi grani. et omnem mentis e ceci talem depellunt: et haec quidem tempore Apostolorum conligeriant, quando Deus gentes vocavit de tenebris tu admirabile lumen stitim. At non idcirco concludendum , eas antea interiore auxilio petii ius suisse destitutas. Eodem loco statim suhjicit Apostolus. . . Non enim
semetipsum Deusin sine testimonio reliquit. . . Qua Propter ad Rom. I idem Apostolus ait, gentes suisse inexcusa biles. Neque dicas, exterius quidem auxilium cognoῆcendi Dei non omnino illis denisset sed interiore suisse dein
Stitutos. Certe, si cum auxilio exteriore non eliam hat
rius conjunctum fuisset , quo magis indigehant , fuisset utique excusationi locus. Illud et im poluissent obtendere : vox qtridem naturae auri hus nostris inlotiuit, sed interiori auxilio, quod omnino necessarium erat, destia luit Sumus. Nunquam ergo etiam insidelibus Dei gratia defuit, . . . quae , ut auctor libri de vocatione gentium
ait i Cap. IX hie liber S. Prospera tribuitur , n etsi
167쪽
is Parcior antea , atque occultior suit, nullis tamen sin culis 1e negavit, virtute una, quantitate diversa, rori is silio incommutabili , opere multiformi . . . n.
RES P. AD II. S. Angustiti. de illa eorreptione loquiis tur , quae ipsa est gratia , quae iussigitur ut ex dolore conremionis poluntas regenerationis oriatur iMd. lib. decorem. et grat. cv. IV ὶ; quod sine interiore gratia fieri non Potest. . . . Desiderare enim auxilium gratis, ait eod. lib. '. I n' Iὶ initium gratis est. . . . BraPOND. AD III DIsT. ANT. Fides est prima gratia . qua iuste vivitur, et homo ad iustitiam proxime dispoinnitur , conc. Prima gratia simpliciter, sine qua nihil omnino boni fieri potest, quo remole saltem disponamur ad fidem, et sanctificantem gratiam nego. Fides is Con cilio Trident. Sess. VI cap. VIII recte vocatur. humanae salutis initium , funda metitum et radix o mitis iustifica lionis, quia sine fide impossi hile est pincere Deo, quia fides est proxima et immediata dispositio ad iusti scalio nem, quia omnes illae virtutes, ut spes . contritio, Cha-τilas, et quae ad justitiam requiruntur, ex fidei radiciatius exurgunt. Verum fidei gratiam non esse simpliciter Primam , quasi ante illam nihil omnino honi ad saluislem fieri possit , manifeste prohat exemplum Cornelii
Actor. X. -Gratiae nomen nonnui quum remotiora quaedam , ac fidem antegressa significat auxilia, quibus, ut ait Pelavius, prae ulti, ac velut subneii infidelium animῆ praeparantur ad fidem. vid. S. Thomam quaest. XIV deverit. art. II ad I. um BraP. AD IV. Dissilendum non est, quaestionem hane dissicillimam esse. et densissimis involutam lenehris. Attamen discrimen est maximum inter parvulos hujusmodi, et ad ullos infideles. Parvuli nullius in erioris gratiis
a Pisces sunt, unde Deus eorum salutem velle eeu Setiamsi illis media externa, quibus salutem consequi POSSirat,
168쪽
praeparavἰt: atque de eorum applieatione, quantum itiae est, sussicienter providit. Id autem Deum egisse omisnibus Perspectum est; uam pro ipsis quoque Baptisma institulum est, remedium peccati facile et obvium . nquo nemo omnium excluditur. Igitur salutis remedio non ideo frustrantur , quia Deus noluit eos ad salutem pervenire; sed ob praematuram mortem, quae naturalis effectus est causarum feeundarum . quem Deus tanquam provisor generalis interturbare non tenetur. . . . R NON B est ex desectu divinae misericordiae , ait S. Thomas
m .ris existentibus remedium non exhibetur et sed quiam non sunt capaces illius remedii . . m. At longe alia est adultorum eonditio. Nam cum hi ipsi agere debeant libera voluntate, et sine interiore gratia Demo opus salutare Persicere possit, sequitur, quod Deus eos omni in nuxu gratiae privare non possit, nisi eos velit a salu te excludere. OBIIcrusT III. r. v Quamvis Deus sineere velit, ominnes salvos fieri , potest tamen iuste denegare gratiam induralis , et excaecalis peccat Orthus , et eos tradere in reprobum sensum, utque id Deum sapere Scripturae plu
gustin. eiusque Discipuli, atque inter caeteros S. Prospernon semel aperte docent, obduratos omni gratia esse destitutos. S. August. Deum, ait, peccatores indurare non quidem is impertiendo malitiam . sed non impertiendo ν, misericordiam 'DL CXCVIJ. Alio Ioeo excaecatum vocat is desertum omni lumine veritatis m s Lib. de Perfecti justitim ev. XIX . Et in eodem lihro de peccatore ita loquitur. . . . as Secuta est peccantem peccatum habendi re dura necessitas Quod utique de illis praecipua intelligendum est, qui lovgiori tempore animum coulr.
169쪽
Omnes gratiae moliones obfirmarunt. Nolum quoque est illud S. Prosperi carini ne de ingratis caP. XI... Dic unde probes , quod gratia Christiis Nullum omnino hominem de cunctis, qui genera nitar, is Praetereat , cui non regnum , vitamque beatamis Impertire velit' . . .
Rrae. AD I. Non quaeritur quid Deus iuste possit ,
sed quid velit. Communis est Catholicorum sententia Scripturae et Traditi otiis auctorita e eonfirmala; de Dullius hominis salute , quamdiu in hac vita est, esse desperandum ; etiam indurato peccatori locum superesSepoenitentiae; impossibilia non esse Dei mandala; nemine in peccare in eo quod cavere nullo modo potest. Verum ex his consequens est, nulli , dum in hac moriali vita Versatur, Omne gratiae adjutorium deesse. Merito ergo ab Adversariis petimus et an indurali peccatores cum divinas seque ac humanas leges proterve conculcant, in iis peccent . quae agunt 8 Peccant ulique , et peccata illis merito impulatitur. Ergo possent a peccato ab-filinere , at non possent sine gratiae auxilio. En in quos absurda necesse sit incurrere eos , qui ejusmodi peceatoribus omne supernaturale auxilium subtrahunt lSequeretur enim . induratos nullo modo cavere POSSe , quae contra Dei maudata pleno judicio committunt; sequeretur ergo eos non peccare; sequeretur excaecalioue meos sacere impeccabiles ; sequeretur eos injuste Puniri , quoniam injusta est poena, ubi non est peccatum. HaeCin genere dicta sufficiant. Neque enim singula quae EX Scripturis cilantur excutere necesse est. Notum esSe deinhet Candidatis, quid Scriptura per illud intelligat, quando Deum ait obdurare, aut despicere, Et in Sen Surn reprobum tradere peccatores.
AMP. AD II. Quae tu priore responsione dicta sunt ,
170쪽
eliam valeni ad expi eanda SS. Patrum in primis s. Augustini et S. Prosperi loca. Omnes enim conventu Di in illis generalibus principiis , quae supra a- nobis inclicata sutil. Ita diserte docet S. Augustin. s Lib. I de Retract. ca'. IXJ is de quocunque quamvis pessimois in hae vita constituto non est desperandum, nes prom illo imprudenter ora lur. de quo Doti desperatur m. Igitur cum Deiam ait obdurare non impertiendo misericordiam , intellidendia in est: tion impertiendo illud sp cialis et uberioris gratiae auxilium, quo proxime et immediate possent vitare peccata. Nonnunquam etiam im- Potentiam bene agendi intelligit eam , quae consequeri Sesi et voluntaria. Non potest excaecatus converti durante ex decalione : sed pol est saltem mediate et remote suam excaecationem deponere. Adde quod S. Doctor magnam non peccandi dissicultatem necessitatem subinde vocat. Εjusmodi dissetilias oritur ex habitu inolito , et longa Peccandi consuetudine. Qui hus vero gradibus illam incurramus, explicat lib. VIII Confessi OD. cap. V . . . N EXm voluntate perversa secta est libido , et dum servitur ,, lihi lini , saeta est consuetudo , et dum consuetudiniis non resistitur. facta est nece SSilas . . . S. Prosper de gratia illa loquitur, quae non tantum iros subministrat proxime aut remole sussicientes, sed quae ipsam conversionem operatur, et homi uem ex Pee- calore justum Pe vera esticit. Vid. quae supra ad secun