장음표시 사용
181쪽
rum Patrum, qui ante Augustinum vixerunt, diversa ab his sententia fuit, quod fustias ostendit minoitis de praedest. lib. IX. cap. III et seq. - Quare et Adversarii passim , relictis antiquioribus Patribus, controversiam ex eorum judicio dirimendam esse dicunt, qui post exortam Pelagianorum haeresin vixerunt, ne praesertim S. Augustini, qui in haedi melli eausa partes totius Ecclesiae sustinuit. Nemo est, qui nesciat magnam esse in Ecclesia S. Augustini auctoritatem, idque non minus vere quam eleganter prae caeteris docet Peliaνitis loco Cil. ca P. VI. Sed observat idem uir doctissimus lib. X cap. I, Non omnis, quae in refellentus haereticis istis ab Augustino proposita sunt, pro Catholicis immotisque decretis haberi ab iis ipsis, qui illius Metrinam Commendant. Distingi endum igitur est interea, quae ad sidem Catholicam pertinent, in quibus
S. Augustinus neque a Patribus Graecia; neque a Latinis, qui ante ipsum suerunt, ulla in re disse ci-tit; et ea, quae ipse ex sua sententia disputando Protulit, ut quae non tantiam Ecclesia tanquam in
medio posita libero posteritatis judicio disceptanda
reliquit; sed et ipse Augustinus nunquam voluit eodem cum Ecclesiasti dogmalibus loco collocare. Sic lib. de grat. et lib. arbit. cap. VI. cum hanc Pelagianorum doctrinam nitulisset : B Vitam aeteris nam meritis nostris praecedentibus reddi, haecis addit . . Respondendum est eis, si meritu nΩ-M stra sic intelligerent, ut etiam ipsa Dei dona esseis intelligerent, non esset reprobanda ista sente u-
182쪽
., tia. Unde clarum est, eum Pelagiano a non reprehendere, quod praedestinationem ad gloriam admitterent, quae praescientiam meritorum consequitur; sed quod contra Ecclosiae sidem ita haee merita praedicare ut, ut ea hominem ex semetipso habere dicerent. Ergo etiamsi Augustinus praedestinationem ad gloriam ante omnem meritorum praesensionem docuisset, in re libera, et nullo Ecclesiae decreto definita, quid ipse sentiret, libere exposuisset; posteris autem contraria sentiendi libertatem nec Potuisset auferre, nec voluisset. Attamen non desunt doctissimi Theologi, qui contendunt, falso omnino tanti Patris auctoritate gloriari adversarios, et multis ejus testimoniis probari posse, eum, cum de praedestinatione ad gloriam ageret, ita praescientiam cum praedestinatione conjunxisse, ut vel praescientiam praedestinationi praemiserit, vel praedestinationem simpliciter praescientiam voca.
verit. Quae sustus probat Tooruel. de Deo p. 493. etc. Paos. III. Quamvis proposita controversia ex Scripturae et Traditionis auctoritate dijudicanda sit
semotis rationis humanae inventis; non deest tamen et hoc argumentorum genus, quod ex rationibus Theologicis petitur. Dicunt v. g. et quando gloria tanquam praemium proportitur ab alio obtinendum, rectam rationem exigere, ut gloria non decernatur, nisi praevideatur meritum : electionem post merita
magis convenire divinae Sapientiae, justitiae, et ho-nitati, tum et hominis liberae voluntati: ita animos
183쪽
i8 - . ad opera hona vehementius accendi, et plenius removeri desperationis periculum etc. His breviter indieatis libentissime adjicimus X. Francisci Salesii Getiovensis Episcopi testimonium, qui XXVI Augusti anni 1618 haec seripsit ad Patrem Leonardum Lessium S. I. is Sententia illa a m liquitate, suavitate, ne Scripturarum nativa num eloritate nobilissima de praedestinatione ad glo- ω riam post praevisa opera, sane mihi gratissimas. suit, qui nimirum eam semper ut Dei miserico is diae ac gratiae magis consentaneam, veriorem, et is amabiliorem existimavi, quod etiam tantisper ita is libello de amore Dei indicavi. . . . N . Et re erre lib. III cap: V eam expresse docet. et Probat ex verbis cujusdam collectae, in qua Ecclesia nil, Deum misereri omnium, quos suos fide et opere suturos esse Praenoscit.
Deus neminem absoluto decreto ad tuteritum Priam destinavit , et reprobationis causa εunt peccatu.
PRORAT. I. Iam aliquoties observatum est, nihil frequentius in Scripturis occurrere, quam divitia voluntatis in salutem omnium hominum incum-heniis testificationes ; deinde, quod ex hac Dei voluntate sequitur, neminem exceptum fuisse B san
guinis Christi oblatione sVid. hQ. Partis cap. II .
184쪽
Verum ex his sponte fluit, quod asserimus, neminem a Deo ad interitum destinari absoluto de .creto; quis enim dicat, Deum salvos esse velleaeos, quos, ut Culvinus ait, nudo suo arbitrio in mortis exitium erearet, ut irae suae organa larent ΤPaoa T. II. Scripturae disertis verbis docent, neminem a gloria excludi, et aeternis suppliciis destinari nisi propter praevisa peccata. Matth. XXV. . . Di- acedite a me maledicti in ignem aeternum ... Esuriri enim, et non dedistis mihi manducare etc.... Et ad Boman. II. 9.... Inia et indignatis in omnem animam hominis veniantia malum. . Paoaάν. III. Ex Conciliis et Patribur. Arausi eanum II Can. XXII sic habet . . . . . Aliquos adis malum divina potestate praedestinatos non solumis non credimus, sed etiam, si sunt qui tantum is malum velint, cum omni detestatione illis anais thema dicimus. . . . M . Valentinum III Can. III desinit. . . . . In damnatione praeditorum meritum is malum praecedere justum Dei judicium. . . . m.
Et Trident. Sess. VI Can. XVII. . ' Si quis ju-- stificationis gratiam nonnisi praedestinatis ad vim iam contingere dixerit, reliquos vero omnes, quiae vocantur, vocari quidem, sed gratiam non acci-ν Pere, utpote divina potestate praedestinatos ad
n mulum , B Bthema sit. . . . n. Ex SS. Patribus unum citahimus Augustinum, et ejus sidelissimum discipulum S. Pros erum. Primus lib. III contra Julian. cap. XVIII ait .... Bonus. est Deus, ju- . alus est Deus: potest aliquos sine honis me-- rilis liherare, quia honus; non potest quemquam
185쪽
is sine malis meritis damnare, quia iustus est . . . . Secundus , respons. Ill ad capitula Gnllorum . . .
is Quod hujusmodi , , inquit, in haec prolapsi ma-
u la sine correetione poenitentiae defecerunt, non B ex eo necessitatem habuerunt, quia praedestiis nati non sunt: sed ideo praedestinati non sunt, is quia tales futuri ex voluntaria praevaricatione v praesciti sunt ...
i . . . RESPONDETUR ADVERSARIIS.
DI UΝT contra I .m Pro os. Doctrina de praedestinatione plena est offensionis . Otnnemque salutis euram et sollicitudinem extinguit, cum quisquis ita ratiocinari Possit : aut v numero sum electorum . aut non sum. Si ex illo sum numero . seri nop P0test, ut a salute excidam I Si non sum , nullo meo conatu salutem adipisci potero: Ergo et C. Rrspo DET S. Augustin. Lib. de dono 'erseoerant. cv. XV. . . . m Ista nos a consilenda Dei gratia, id est B quae non secundum merita nostra datur, et a confi-- tenda secundum eam praedestinatione Sanetorum clem terrere nou debeni: sicut non deterremur a conii incidam praescientia Dei , siquis de illa populo sic loquatur .m et dicat et Sive nunc recte vivalis, Sive non recte, tam men vos erilis Postea , qu les vos Deus suturos essem praescivit, vel honi, si bonos; vel mali, si malos ...is Et quidem ejusmodi argumenta nullius momenti esse POS- sunt , cum praedestinatio ipsa ineludat merita , Per quae Deus ad selicitatis praernium nos destinat. Quamobrem , ut scite observat Petavius fDe prodest. lib. IX. cap. XV . falsa est haec enuntiatior Quidquid agas, nihilominus ad Iutem Pervenies, si sis eleelus; non enim alia ratione Diu i by Coosli
186쪽
pervenies, quam per illa pietatis ossicia, quae te libere
iacturum praevidit Deus. DICUNT II coNTaA III. PRopos. I.9 Scriptura de Praedestinatione ita loquitur , ut certum sit, Praedestiualionem causam esse gratiae et sustificationis; et cum singula ejus testimonia depromere nimis longum esset. haec exempli Ioco apponimus. Matth. XXIV ua ... P pter electos breolabuntur dies illi. . . . Ac lor. XIII 48 . . . Crediderunt qtiotquot erant 'ra ordinati ad Pitam aeternam. . . .. ΕPlleS. I 4. . . . Elegit nos in *so ante mundi constitutionem, ut essemus Saucti. . . etc. . . 2.9 S' Augu stinus, cujus maxima tu liac controversia debet esse auctor imtas , aperie praedestinationem gratui iam defendii. 5. ' Qui ordinate et sapienter agit , prius intendit sinem, quum
media. 4. 9 Si electio ad gloriam ex meritorum praesen sione suspensa sit, tollitur mysterium , nec est, cur ad incomprehcnsibilia Dei iudicia recurramus. Ergo ele. RESP. AD I. Constat, eos, qui, de divina praedestina tione disputant, quam vis contrai ias optui oues sequantur; omnes tamen Scripturae testimonia in suas Partes trahere. Quamobrem uoti tam ad verba ipsa altendendum est , quam ad sententiam verborum. et illa inter prelatio caeteris Prudeleuda, quam communis traditio, et velusio. rum Patrum senteistia commendat. Nullus est Scripturae iucus, quem non Optime de ea praede,linatione intelli gere PD,suums, quae Prae, is a. merita consequitu Quis
cui in concludat, illos, qui δὲaiib. XXIV electi dicuntur, Die Omnia merita fuisse praedestinatos ξ Et si Deus dies illos abbreviare dicitum, .rie eorum sedes in tanta in lais Italia te deficiat . hoc novum Dei beneficium est priori-Ibus additum, et piis eorum in erilis. ac constantiae tribu- iram, siaec Perseverantiae si Iis gratia , quam speciale Dei iliarium esse nemo dμbita l. Locus Apostoli ad Epsies. que- .inadmodum et alii complures, qui nobis opponuntur,
187쪽
de praedes linatione ad gratiam intelligi debet; alii iterum
de Praedestinatione in genere agunt, alque id ipsum evin- Eunt, quod nos propositione prima adstruimus. Sic et illa verba : ... Crediderunt, quotquot erant 'NEOrdinati ad pitam internam; praeor tibi alionem probaui quidem, nn autem ad fidem ideo pervenerint . quia suerant praeordinati, an potius fides praeoi diuationem sicut re et actu , ita etiam praevisione praecesserit , nullo verho iudicatur. AD II. Quae S. Augustini hac in re sententia sue rit adhue finitum non est inter Theologos. Petaoius et Maldonatus volunt, xum Praede't inutionem docuisse an lemerita, ideoque deserendum putant. Alii contrarium contendunt. Vid. quae in prohalione dieta sunLAD III. NEGO ANT. GENERATIM SUMPTUm. Qui finem aliquem vult absolute et essesciter, prius quidem foemeligit, dein inedia. At Mon ita agit . qui finem inlendii a conditione pendentem : ut siquid tauquam praemium aut mere es proponitur iis , qui libere velint ea exequi . quibus ad propositam laborum me edem perveniant. AD IV. Manet mysterium, manent arcana Dei et inserutabilis iudieia, tametsi praedestinationis decretum clitamus , ex meritorum Praesensione manare. Unde enim
haee merita , nisi ex Dei gratia Z Et haec quam diverso modo a Deo distribuituri Quae autem ratio unquam n s sequi poterit , eur unus ita vocetur, sicut Deus scit illi congruum esse, ut Sequatur; alter non ita Cur ex duobus iustis unus educatur ex hac vila dum justus est Ialter post multa hona opera prolapsus , dum in peccato est, e medio tollatur 3 Quis explicabit, cur apud Tyrios et Sidonios saeta non sitit Prodagia, qui hus, ut Christus ipse testatur Matth XI 23. , ad fidem et poenitenistiam suissent adducti 7 Cur illa econtra in Corozaim et In Bethsaida patrata sint, ubi fidem non inveneriacit 'Cur ex duobus parvulis, quorum una est eademque Cnu-Disiti eo by Cooste
188쪽
sa, tinus 2SSumatur Per miseri eordiam, ut ait Augustin.
Enehir. ωρ. XCVIIJ, alter per iudicium relinquatur:
unus ad Baptismum Perveniat, alter . antequam detur. expiret et c. En quam multa.Sint , quornm latent, et in occulto sunt eausae, Et quorum admiratione defixus Apostolus exelamat: O altitudo I Da his quoque Augustin. loquitur . eum ait De spirit. G liti. ea . XXXIVJ ...is Si ad illam profunditatem serutandam quisquam nosis eoarciet: cur illi ita suadetur, ut persuadeatur, illim autem non ita: duo solum oecurrunt interim, quae rem spondere mihi placeat. O alii iudo divitiarumi Ei: Nun- . quid iniquilas apud Deum Cui responsio ista displi-m cet, quaerat doctiores, sed caveat, ne inveniat Prae-
Atque hoste ad reprobationis aeque ae praedestinationis materiam pertinent: unde necesse non erit ad ea
DICUNT III. CONTRA IV. PROPOSIT. I .v Apostoli senis lentia est r solam sicut electionis , ita et reprobationis enusam Dei voluntatem esse , qui absque praecedentibus meritis cujus vult miseretur, et quem vult indurat. Legatur prae caeteris caput IX ad Roman. ubi Apostolus hanc. doctrinam mullis modis inculeat, et obloquentes hae reprahensione retundit . . . O homo tu quis es, ut res Pondeas Deop . . . An non habes Potestatem figulus luti ex eadem massa facere aliud quidem νυ in honorem. aliud ero in contumeliam p . . . u.' Notum est, S. Auguuinum haec Apostoli verba da reprobatione ante Propriorumiae ictorum merita intellexisse, hancque S. Patris Gellinam fuisse, ob unius originalis eriminis noxam damnari , quotquot in massa perditionis relicti sunt. Ergo ele. BESP. AD I. M uua a commentatoribus in hare, aut alia Apostoli loca conscripta sunt, quaaorecensere uimis Iongum esset. Hoe unum observamus ex Apostoli scopo
189쪽
perspicuum esse. ipsum eo loco exemplo iiii Iacobi ei Esau , ut ostendat vocationem ad gratiam si dei plane gratullam esse, nec ullis Maturae, vel legis Mo,aicae meritis dehitam, contra quod superba Iudaeorum jactantia contendebat. Igitur certum est .' Esau nou suisse reiectum a salute, quam eum acquisivisse probabile est; sed a iure primogeniti , quod . cum benedictione Ahra Iu et Isaaeo iacta translatum est in Iacobum. a.' Apostolum. hoc exemplo Judaeos edocere, Deum nemini debere gratiam fidei propter opera legis, eum ipse det cuilibet prohona voluntate. Hone trahit gratia uberiore et congrua , illum non ita trahit. Hurae ita vocat ut obsequatur . illum non ita vorat. In hoc mysterium est, de hoc Augustinus ait Trael. XXVI in Ioan . in .. . . . Noli velis c judicare, si non Dis errare . . . Verum haeo ad Praesentem quaestionem non pertinent. Nunquam ex. Scripturis evinci poterit Deum , nulla habita ratione honorum aut malorum meritorum talios eligere ad vitam, alios a s
- Η Esp. AD II. S. Augustinus multis videtur in ea Sententia fuisse, quod causa sussiciens reprobationis sit P ea tum originale t quod ex massa communi damnata et perdita , nonnulli eruantur per misericordiam , alii tu .sto iudicio relinquantur; atque haec quoque magni Pel vii da Augustino sententia suit. Sed alii sunt Theologi , t supra observatumi stat, qui nihil non agunt , ut tanti Patris auetori talem sibi vendicent: atque inter alios Toumnelius haec habet i De Deo. quinst. XXIII de reprob. art. Π) . . ..m metissimus Pelavius candide agnoscit, - hie nobis S., gustinum adversari, quem ipse hae- in parte deserit e sed qua libertate ipse Augustinum . . t eadem et nos Petauium hic deserimus . . . m. Deinde respondent ad objecta ex S. Augustino testimonia. Caelerum hena intelligendum est , qua ratione Poecisi
190쪽
DI originis adscribi possit reprobatio. I.' In parvrilis, qui
aute baptiuma ex hac luce ra untur, reprobatio ex sola originali culpa duei potest. a.' Insideles adulti tum ob pecea lum originale salutari unda non dilutum, tum ob peceata propria voluntate commissa reprobantur. 5.' Iis, qui semel in Christo renati sunt, nunquam deinceps originale peccatum aci reatum aeternae damnationis imputatur .... Nihil damnationis est in iis , qui sunt in Christo Iesu . . . nit A post. Rom. VIII. et Trid. Sess. V n.' V. Ergo dimisso per haptisma originali pereato, ei aliis, si quae antea suerint, eorum Don habetur ratio in poenis decernendis, . . Sine menitentia enim sunt do. na Dei. . . . Rom XI 29. Hanc quoque S. Augustini c jusque discipulorum sententiam suisse in probatione
ostensum est . . . is Certum et immobile teneamus, aitis Augustin. Coloss. I 9 Io . non esse iniquitatem apud V Deum, qua quemquam sine malis meritis damnet... n. Unde si S. Pater ipsam originalem noxam lan quam sontem adstruere videtur reprohationis. illud ita intelligen- tum est, quod nulla essent Peccata propria, quibus de terna damtiatio addicitur, nisi praecessisset originale pec calum, quod hac ratione est causa, per accidens, et non ex se damnationis; cum ex hujus peccati vel ut. reliquiis, iguorantia nimirum et concupiscentia, alia peccata stu-
Nemo est In rebus Theologi eis vel parum versatus, qui nesciat, operosam valde, et dissicillimam esse hane tractationem; neque fieri posse, ut de gratia Dei reele aIiquis, nisi opitulante hae ipsa