장음표시 사용
51쪽
xeticorum delecta eontra haeresin ejusque nu-ctores se utent in m tulit; quo peremptorio deincreto erros Confossus et consectus estiVI. Hulo Zosimi decreto omnes per orhem Episcopi obseculi sunt praeter octodecim, qui duee Iuliano Glanetisi ad cacumenicam SP nodum appellarunt. Verum non obstante ini qua appellatione non solum imperialibus legibus, sed et sacerdotalibus statutis depositi, et ex omni Italia deturbati sunt. Pelagianorum damnationem non tantum Zosimi Successores Boni eius , Status et Coelestinus, sed et.oecu. inentea Synodus Ephesiua confirmavit, actions V et VII; non revocata ad examen causa,
quod toties postulaverant Pelagiani, quibus magna cum Nestorio amicitia erat. Praecipui dogmatis Catholici contra Pelagianos defensores fuerunt, Hieronymus et Augustinus. Primus in Oetente ac Palostina, ubi tum Pelagius deis gebat, epistolam contra illius haeresin seripsit ad Ctesiphontem; ae rursus post Diospolita-tiam Synodum tres dialogos contra eundem Pelagium edidit. At nemo acrius, nemo feli- eius pro side Catholica certavit, quam AugustinuS, quem. Deus ante gratiae'prodigium e R cerat, ut illius efficeret praesidium. Hic per Rnnos plus quam viginti contra Coelestium, .PeIagium et Jullanum ita decertavit, ut merito
diei possit, eum in hae dissicili lueta torius
Ecclessise partes sustinuisse.
Vll. Nunc quaestio oritur, de qua potissimum
52쪽
gratia inter Augustinum et Pelagium mota. fuerit controversia. Iansentani ut magno nomine se tegant, asserunt Pelagi a nos ante Zo-simi decretum veram et interiorem voluntatis gratiam admisisse, ut haereticos autem habitos quia gratiam admiserunt, eui resistipos t. Hujus assertionis salsi talem multis ar-νlamentis proharunt Theologi Catholici: at hi ipsi, dum dansen istarum commenta im- Pugnant, inter se concordes non sunt. Persuasum est quam. plurimis Pelagium argumentis Catholicorum pressum interiorem illustrationis gratiam admisisse, quod tamen negant Marra, Bella M., Messius, aliique. Thomasinus , et qui cum eo sentiunt, de gratia habituali et sanctificante quaestionem fuisse contendunt. Sunt, quod magis mirare, qui dicunt Augustinum pro gratia physice praemovente stetisse.
Quid Τ An non pari jurae assiemarea, in lam dissicili Iueta, ubi de servando fidei depositos gebatur, strenuum gratiae defensorem pro congruilate, aut pro delectatione victrici Augustinianorum dimicasse, aut certe pro seientia media Τ Vid. Totirael de grat. lom. quaest. III
I. Haec haeresis ex Pelagianismo nata est, cum parte erroris deposita aliam retinuit. Ita. que Semipelagiani et peccatum originala ad. miserunt, et gratiae medicinalis ad o inne opua
53쪽
honum ne eessi talem; sed eredendi voluntatem, vel initium fidei, et in ea perseverantiam dixerunt a solo homine esse; quis propter necessitatem gratiae interioris praevenientis ad initium fidei constantissime negarunt, quamvis et in hoc non eodem omnes modo senserint, et docuerint ; nam alii gravius, alii tolerabilius errarunt. Vocantur etiam massilienses, ab urbe Massiliensi, ubi frequentiores reperiebant P. Bie error originem traxisse videtur ex libris S. Angustini male intellectis. Nain cum ex iis, quae Augustinus de praedestinatione gratuita , et de dono perscuerantiae contra Pelagianos disseruerat, hominis libertatem tolli, et satalem necessitatem induet putarent, ipsi in contrarium errorem prolapsi sunt. Augustin. ut e rori grassanti occurreret, et virorum, quorum fides caeteroquin integra erat, et vita prohatu,
28 dubia dissolveret, duos libros edidit, unum De praedestinatione Sanctorum, alteru De dono
II. Revera viros quosdam Semipelagian Tum errore infectos reperimus, qui eruditione et sanctitate florebant: uti Cassianus Massilie sis Presbyter, eujus libri de institutis monach rum, et collationibus Patrum in omnium usu ersabantur. Tum Faustus qui ex Abbate Lerinensi Regiensis Episcopus factus est. Ambo
in sanctorum censum relati sunt, eo quod du-hium non sit eos innocenter errasse, nondum satis elucidata controversia. In eodem errore
54쪽
versabatur Vineensius, quem multi putant, cu-lebrem esse illum Lemnensem, qui Commonitorium scripsit. Quin et Augustinus nondum Episcopus hanc sententiam secutus erat, ut ipsa latetur lib. de Praedestinat. Sanctorum. Praecipui sanae et Catholi eae fidei assertores saerunt praeter Augustinum sancti Prosper et Hilarius, qui ambo videntur laici suisse. Prae caeteris Prosper Augustini doctrinae addictissimus contra gratiae oppugnatores multa praeclare scri- Psit tum stricta, sum soluta oratione. Sub G- έ 9lice IV habilis est Synodus Amusicana II sorange , in qua Semipelagiani damnati suntiat haeretici. Hoe Concilium a Romana sede Confirmatum indubitatam apud omnes Catholicos obtinuit auctoritatem. Eandem damnationem instauravit Trident. Sess. VI can. a. et 3.
Veteres Praedestinatiani. I. Quemadmodum Pelagiani electionem gr.
tiae Penitus everterunt, eam ex meritis humanis et honis operibus humana industria comparatis omnino suspendentes et ita, qui Praedestinatiani postmodum dicti sunt, in contrariam et longe absurdiorem abierunt sententiam; nam liberum arbitrium omnino gustulerunt, et hominum sicut salutem, ita et
Perditionem fatali quadam necessitate conlineri
55쪽
commenti sunt. Certum est Praedestinatianam haeresin figmentum non esse, quidquid contra dicant Iansenius ejusque sectatores. Sub finem quinti saeculi coacta est Arelate Synodus XXX. Episcoporum, in qua Lucidus Peesbyter hujus haereseos est accusatus. Ad hunc Faustus Regiensis epistolam scripsit Synodi nomine..Ex libello quod Lucidus Patribus obtulit, certo colligitur , nonnullos tum extitisse qui de Praedestinatione extra fidei regulam sentiebant; nam Lucidus, qui ita illo libello pristina sua dogmata damnal, inter alia anathema pronuntiat contra eum ... v qui dicit , humanaen obedientiae laborem divinae gratiae noti essen jungendum; item, qui dicit post primi ho-
ω minis lapsum ex toto voluntatis arbitrium m extinctum .... TOumel. loco cit. - Pelainde Incarn. lib. XIII cap. VII. II. Nova in causa Praedestinatianorum
controversia Gallicanam Ecclesiam vexavit regnante Carolo Calvo, cui initium dedit Gotescalcus quidam nobilis Saxo, primum Coenobii Fuldensis, deinde orbacensis apud Suessionea alumnus, et Presbyter. Hic primum a Rabano Moguntino Episcopo ita Concilio Moguntiare coacto damnatus est 848 . Mox ad Hinomarum
Remensem Archiepiscopum suum remissus , ab eodem, cum ad saniorem sensum revocari
non posset, in Synodo in Carisiacensi Palatio
congregata, convictus haeresis, propter eo tum ciam virgis caesus, et in carcerem detrusus
56쪽
est. Gotescalci damnatio, neque tum temporis, neque postea ab omnibus probata fuit. Sed dissicile est contra auctoritalem Pugnare vir rum, qui ea aetate prae omnibus .virtutis et eruditionis laude floruerunt; id enim Rabano et mn aro omnes concedunt. Dissicile estsdem denegare Carisiaco Concilis, et imprimis Moguntinae Synodo , quae a multis nationalis dinitur, et in qua, ut Trithemitia testatur, multi
aderant viri, vita et doctrina famosi. Verum haec evolvere longioris esset historiae; id unum observamus, in ea, quae inter Galliae Ecclesias tunc orta erat, paulo acriori conflictatione de Gotescat eo tantum, non de ipsa fide suisse disceptatum; Dam utriusque partis fautores illud ipsum communiter semper usseverariant, Deum, quantum in se est, o mues salvos fieri velle, Et ut fiant, congruentibus auxiliis adjuva-TE. - Vid. μωκ. lo c. cit. cap. VIII. Natalem Alexand. in saecul. IX Dissert. V. GurneL
Ltitherus et Caloinus. I. Brevissime haeo complecti licet, cum nullius fere usus sint hodie. Quis enim Luthernn Oriam nune cum Luthero, quis Calvinianorum cum Calvino docet Τ Lutherus sententiam suam aperte et crude exposuit in lib. de sero arbitrio, ubi inter alia haec habet: o Humanaas voluntas in medio posita est, seu iumentum: si
57쪽
M 4nsederit Deus, vult et vadit, quo vult Deus;
is si insederit satan , vult et vadit, quo vultis fiat an : nee est in ejus arbitrio ad alium. Ses Orem currere, aut etiam quaerere, sed
is ipsi sessores certant ad ipsum Oh linendum, is et possidendum O. Si in eodem libro eo etionem et violentiam a volianta te removet, emollit quidem; sed non mutat sententiam, manet enim necessitas proprie dicta ...is Ne is cessario dico, non coacte, inqtiit ibid. , oe-- cessitate immutabilitatis, non e actionis. Hoeae est: Homo, eum vacat spiritu Dei, non quiis dem violentia , velut raptus obtorto collo, is nolens facit malum ; sed sponte, et libentias voluntate facit; quae, si cogeretur, voluntas is non esset; nam coactio potius est, et, Utis sic dieam, noluntas is . In eodem libro non
obscure doctrinam tradit de praedestinatione ad aeternum interitum . . Si placet tibi Deus.
ω ais , indignos coronans, non debet etiam a. displicere Deos immeritos damnans. Hie estis fidei summus gradus . . . credere justum, qui . sua voluntate nos necessario damnabiles is facit . . II. Horrenda sunt et prorsus nesaria Calvini dogmata circa aeternae reprobationis deincretum , quod ipse absolutum esse existimat, non ex praevisione peccati suspensum. as Deus,
is consilio nutuque, ita ordinat, ut inter ho-- mines nascantur certae morti devoti, qui suo
58쪽
is exilio ipsius nomen glorificent M. Haec metae quoque et quorundam aliorum sententia fuit. Multi quidem alii Calvinianae sectae addicti jam inde ab exordio a magistri sui doctrina recesserunt; at non omne virus evomuerunt
pestiferae haereseos. Quae enim de certitudine Praedestinationis , et gratia semel accepta in a. missibili commenti sunt, tam sunt inhsurda, ut nihil possit cogitari absurdius. Jam , quae de gratiae essicacia, et libero arbitrio Calvinus docuit, vix non tolerabilia videbuntur cum hae insania comparata. In antidolo ad can. V sess. VI Cone. Trid.' inquit: ,, Liberum arbitrium .... titulum sine re esse, qui assirmant Christum is habent auctorem M. Lib. V de libero arbistrio negat, B gratiam sic nobis offerri, ut nON Strae postea sit optionis vel obtemperare, is vel refragari. - Equidem: Si coactioni op a. Ponatur libertas , fatetur liberum arbitrium so esse B; sed clamat cum Lui hero inter eOnctionem et necessitatem sedulo distinguen
dum Lib. II de libero arbitri Lem lib. II in
III. Contigit Lutheri et Calvini Sectat ribus , quod omnibus illis solemne est, qui
Buctoritate repulsa , certam credendi regulam amiserunt; ut quamvis ab errore recedant, noninccedant tamen ad veritatem; sed errorem Cum errore commutent. Socimanos plenis velis in Pelagivnismum incurrisse iam vidimus: neque mirum, supernaturale omne auxilium re-
59쪽
spuere eos, quorum palmare principium est, nihil admittere, quod naturae, e humanae rationis limites egreditur. Ex Calvini secta prodierunt Arminiani, quos Calviniani dogmatis odium vix non in Socinianismum impulit ;sic Simon Discopius, eelebris Arminianorum Theologus, apud Freder. Spanhemium docet:
ae gratiam consistere in lumine naturae, et reis liquis donis homini post peccatum relictis M. Sed et alii sere omnes novarum Religionum discipuli a duro Patrum suorum dogmate, medium, in quo stat veritas, transilientes, Primum in Semipelagianismum, tum per gradus Pro ficientes in Pelagianismum , Socinianismum , ac Naturalismum inciderunt. Ac nescio an non cum gratiae necessitatem impugnant, ipsi eam probent evidentissimo argumento, Propriae sci
licet impietatis , et flebilis nimium perditionis
Bajus et Iansentias. I. Bavus Doctor Lovaniensis anno I 563 a P ge Catholico Tridentum delegatus est, cum iam ad exitum properaret Concilium. Domum redux opuscula quaedam edidit, ex quibus e tractae propositiones LXXVI a Pio V da. mnatae sunt, tacito tamen Bais nomine. Inter alias et istae reperiuntur: 39. ...is Quod vinis luntarie fit, etiamsi neeessario fiat, libere Μ tamen fit. .. 67. ... Bomo peccat damna
60쪽
6lis hil Iter in eo, quod etiam necessario iacit . . .. 54.' . . . Sententia, Deum homini nihil imis M possibile praecepisse, salso attribuitur Anguisis stino, cum Pelagii sit ... 38'. . . Omnis amoris creaturae rationalis aut vitiosa est cupiditas,
is qua mundus diligitur, aut laudabilis illam charitas qua per Spiritum Sanctum in corde
is diffusa Deus amatur. . . . M. Data Pontificia Bulla, novae concertationes ortae gunt, cum Bajisautores viam sibi quaesierint censuram Apo- .stolicam eludendi per unius commatis mutationem. Posi enumeratas propositiones ita con . eludit S. Ponti sex. . . . . Quas quidem sententiasis stricto eorum nobis examine pondemias, . quamquam nonnullae aliquo pacto sustineri Μ possent, in rigore, et proprio verborum sensuis ab assertoribus intento haereticus, Errone allis et . damnamus. ... M. Qui Brio favent comma, quod post verbum possent collocandum est, transferunt post illa verba: rensu ab asa perioribus intento. Bajus post plures tergiversationes se Bullae sunjecit , et propositiones is damnavit in ea notatas. At novis iterum conuertationibus exortis, Gregorius XIII Praede- 1579 cessoris Bullam confirmavit. Missus Lovanium Francisc. Toletu S. I. postea Cardinalis, qui Bullam promulgavit in frequentissimo totius 158
Academiae eonsessu. Assenserunt omnes, et
ll. Bajanismus praelusit Inngeni mo, sique iri erim postmodum transfusus est. Corneliur