장음표시 사용
191쪽
An CA UT I. Hoc illis quis negaverit, dum negotium se agant, ut Religioni & Reipublieae provideant. Sequitur Porro , in univeris rebus morem esse Principibus gereudum. Quae quum ita lint, ex iis lolum docemur . Principum etiam legibus esse parendum , quubus religionis dogmata jubentur , nisi forte Dei jussis contraria perserantur.. Quoniam autem in elii istiana Ecclesia Saeerdotes a Christo Religionis interpretes ta judices sunt constituti , quod pluribus quaesitum M disputatum est in Prolusione , res usque adeo redit , ut Principes iis non auscultare nequeant in negotiis , quae ad divinum cultum spectant. Ex quo intelligi par est, Principum quidem ella partes, gladium inhaereticos distringere, ted in eos , quos eo elogio Sacerdotum ordo affecerit , item dogmata sciscere, seo quae Catholica Ecclesia decidit , praecipit . Hae enus procedit qualecumque istud. quod primo loco Grotius promit. III. Alterum arsumentum Grotius attexuit sic. Imperium sive penes unum . sve Penes complures resideat, summum sit oportet , ut ad illud omnia reserantur. Qui quid enim ab Imperio eximes, si nullis ud legibus constitui dicas, anarchiam quandam 4nvehere videris, cuius Deus auctor non est, sin aliis, atque iis , qui publico Praefecti sunt Imperio , hoc ipsum subjectum voles, de Imperio derogas , quod tale fit necesse est, ut omnia julsis regantur suis . Plures enim esse non possunt in Civitate P testates, quarum altera alteri non paret. Quum enim huiusmodi in Imperio vis insit, ut qui equid jubeatur, prorsus iaci dum sit , si unus , item alter iisdem Civibus eudemque Civitati, quamvis in diversis rebus , seorsum praefuerint , uterque contrarias
condere leges poterit, ex quo illud sequetur, omnaes praeeipiunt, nemo exequitur. Opti me ille, ob κ πικρόν ur Mimois, imperitare malam plui ra. At enim si duo Principes,
pari omnes potestate praediti. sed in gerenda provincia quisque sua, Civitatem administrent, timenda non est. ulla rerum perturbatio . quod eorum unus Deus communis
exiitat moderator . Hoc quidem Grotuis sibi obiecit , sed ita expedivit . Nimirum quum Deus de universia di singulis rebus non edicat, prosecto necisse est, unum esse adpeetabilem Principatum, qui Dei sacra vice lansitur, itaque summum, ut omnia αsingula complexu suo contineat. Id autem , quoniam inter omnes rerum Publica meonsultos conrenit ad depellendam confusionem , illud essicitur plane cum ratione P gnare , si pari dominatu. licet in diversis rebus, duo imperitaverint . Eam ob rem
politicus Principanas dicitur virtus α ισα-ικη - --απικου consiture, 9 ἀρχιτε α πι- architectonica . Sic enim Grotius, cujus argumentationem paucis expressi L MD P. XVII. de jure Magi ratus eirea saera Simon Episcopias , Cotta erales , inquit, P testes, quarum altera alteri subjectu non es. nee sna ratio, ordinis qui sue uni refluus atque incolumis esse nequire fra, nee imperi natura ferre pollint , quippe j escora propria snt obligare o euere . quae Aa dependentia ab uno Summo confise nullo modo possunt. Si enim eonti eret imperata vel contraria est. , vel saltem di eris ,s Feretur unum eundemque hominem uno O eodem tempore ad duo vel eontraria μι dia
υδ Uxensa obligari, quod ἀαυα σιν & πυνιων es. Haec Episcopius. Dii piciendum est modo illud , quod quum Arminiani non animadvertissent, isto m do ediiserunt . Scilicet illi fingunt sibi hostem, quem adoriantur . Nanque tu animum indurerunt , Religionem iem esse . quae imperio procuranda sit , atque Eniscopis in Catholica Romana Ecclesia vulgo ita esse commiliam, ut quasi Praesides politica gladii potestate instructi eandem gerant. At non ea est chrilitanae relisionis ratio, nec hummi modi sacrorum Praesulum munus, quod presse consicietur. Christiana Pietas, quum in mente residere debeat, ab omni imperio libera est: Mens enim nec metu nec ullo mercitionum genere ad illius cognitionem institui potest, sed argumentis N potissmum
accedentibus auxiliis, quibus taurimis beneficentissimus Deus mortales impertit: Am militiae nostrae, inquit Apostolus v. Corinth. x. 4., non sum ea malia, sed δυνατα τω θεν robur habent a Deo . Quod ii Dominus in Falaala apud Lucam cap. x IV. 23. term 4nda it, ut convivas compelleret intrare . his prosecto eam vim fieri voluit, quae per obsecrationes inferri solet . Nanque in divinorum scriptorum more positum est, ut Ver
193쪽
olutem aut i nam quemque mitri pro factoram Horum riguitate . Contra ab iis , qui Imperio praesunt, si in ossicio manere velint, ea opera danda est, ut Religionem in iidem reci. piant suam eamque laeti ter tueantur. ab haereticis itidem , quos Ecclesia declarabit, poenas prudenter repetant, sacros ministros muneris sui in loco commonefaciant, ea que Im rii provinciam perlatis etiam legibus guberbent. Hanc Ecclesiae G Reipub1icu consentionem accurate explicavit Theodosius , cuius oratio legitur Part. I. Conc.
blieae nobis consistutio in ea. quae in Deum est, y etate praecipue nititur, multaque inter hane O illam cognatk ae familiaritas insercedit. Nam O ex Ie invicem pendent O uir oue prosperis alterius fio sibus incivmenta simit : quandoquidem ut vera religio Iallia actione perficitur, Da Rehpubliea utriusque ope nixa forestae. Horum si nilia dixere V tres in epiitola Synodica ad Taralium , quae evolvi potest in Actis septimae lynodi ,
κα κραταωμα . Sacerratium Regino fame imoniam O sabilitatem conciliae , Hegnum υ ro Meersorii es rebur O munimentum. Concinuit iis Gregorius H. in graeca epitiola ad Leonem Isaurum Συρι aiae, inquit, δε τι- φιλοχριστων, - των λυβων
amantium Imperatorum , O piorum Ponti uin es Dis una , quanIo eum pace cta caritate res a mini rantur . Quae quum probe Leo Augustus intellexisset in Ecloga, quam Anno DCCCXXXVIII. apud Graecos edidit, hae e reliquit scripta Tit. G1., ctra και
ἐν πασιν όα φροσυνη κώ συα νεια, Quapr ter o eluium quies ae felicitas eum animae tum eo moris reponuntur in eo sensione Imperii eum sum:na Suer otio. Revertamur ad Griniuin . Nobis cum eo convenit, Imperium ita summum tale , ut
d sum omnia referantur. Ergo saera non eximuntur, inquit ille. At enim duo te ponenda sunt, hoc est publica saerorum tutela. atque eorundem P unatio, quae in olebitur cum omnes sacerdotii partes, tum doetrinae cognitionem Sc de divino cultu, qui ex ea constituitur, iudicium. His positis censeamus necesse est, tutelam sacroram
a politico Christiano Principatu non esse disjungendam . Nam si contra laxis , Neligi vi praesidium , quo nititur, audacter eripies de Rempublicam in discrimen adduces. Q. a Religionis procuratio iis , quos Christus delegit. Sacerdotibus credita est, Hoc i Poeat, Grotius addit , Civitas erit in Civitate. Ecquis vero id pertimescaz tum enim Caetus nullo polit leo imperio, sed letatione fungitur, in eoque Orn io' Principes adjuvet, quonam in fidem traditus est . Tertullianus in Apos., Mi V l. in Caelum ) ώs eienses Chrisiani manibus expansis, quia innocui, cap. Π βψ erubescimus; senique sine monitore , quia de Driore oramus pro omni S Issipe intam illis prolixam , imperium seurum , domum tutam , exercitus for Pi m , populum probum , Orbem Distum O qu eunque hominis O c a hiris a Iu Dionysius apud Eusebium de Imperatoribus dixit , Κ is inlam διηνεκως υπερ π βασι π
inconcussum permaneat, preeamur. Neque enim verendum est, quod A cit , ne ex diversis contrariisque imperatis oriatur Civitatis; pertur UO &Nanqvie sapientior nusquam ordo reperiri potest , quam in Claristiana Rep Sacerdotium de Imperium amice conjurant , hoc est qui sacerdo io P iς- ri . politica jubenda animum non adiiciant, quique imperium regunt, ad II. δύ-neant, quae Religionem speretnt . . . . - L.
IV. Veniamus ad tertium Grotianum argumentum, quod ducitur ex , imo Principatui propositus est filiis. Respieit eo omnis scilicet Principu- . . FCivibus vitam omnium honorum genere eumulatam beatamque migem PC, eQ sed in iis rebus, quae ad beate vivendum maxime conducunt, Praecipua e P versi. 3 l eum ; Sie Apostolus as Rum. eap. 13. 4. cum di isset inci tu nκγαυν ad bonum speelare , deinde in epis. ad Tim. cap. u. a. docuta , eund-
195쪽
. Non iniucundum autem erit monumenta percurrere , quae Grotius respexit hisis verbis. Conj uin in antiqua inseri rione Heligionis O Fidei auctor dicisur . . . . circumfertur O nomine Eleutherii romani 09GH Detus episeolium , quo Regem Bri tanniae mearium Dra Dorae in Regno suo, agens de negotio religionis . Concilium M guntiaeensie I Carolam mag in Dorae Derae Religionis Hectorem. Vetus illa, quae primum nominatur, de Constantino inscriptio legitur apud Graia terum Pag. CLix. q. In ea appellatus est Imperator, Pacis O D'tiae eultor . publicae quietis fundator. Resipionis O Fidei auctor. Num vero titulus huiusmodi γνησι is genuiarius sit, lacile quisque verebitur . quum eum Scholius morompserit. Accedamus ad Ep stolium Eleutheri romani Pontificis , quod ex priscis exemplaribus exseripsit Jacobus Usserius, in Brittanniearum Geloiarum antiquitatibus ea v1. Sic enim conceptum est
e. ELEUTERI P. Rescri prum ad LUCIUM
Britanniae REGEM.PH istis a nobis uos Romanas O Caesaris Dabis transmitti . quibus in Regno:
tanniae uti Doluisis. Legas nomanas O C aris semper reprobare postumus. legem Dei n quaquam . Soce flis enim nuper mi ratione stana in regno Britanniae legem O HIem ruit. Habetis penaes Dos in resno utramque patinam: ex illis Dei gratia per eonsilium regni volat i me lexem . O per illum Dei patientia Destrum rege Britanniae regnum . Via
rarius inro Dei estis in regno juxta Prophetam Resem , Domini est terra Sc plenitudo eius. Orbis. Terrarum M universi qui habitant in eo : O rursus juxta prophetam Regem, Dilexisti justitiam & odisti iniquitatem , propterea unxit te Deus Deus tuus oleo laetitiae orae consortibus tuis : O rursus juxta prophetam Regem , Deus judicium tuum . . . Non enim dixit judicium neque Dititiam Caesaris.. Filii enim meis Gentes Christianae O populi regia sum , qui sub Desera prodictio O pace in regno degunt O eo Fune juxta mangelium , Quemadmodum gallina congre-sae Pullos tuos sub alis . Gentes Dero regni Britanniae O populi Destri fiunt. quos ditam debetis in unam ad eonoordiam. O puram ct ad Fidam O ad legem ChrPE O affinctam
Ecclesiim congregare . ne eare , fouere, manuteneri, protegere, regere O ab injurissis Omalitiosis O ab inimicis fi mper defendera. Uae Remo cuias Rex puer est & cuius Principes mane comedunt. Non ineo regem s puerum 3 propter parvam O minimam ae:
rem , Ied pro ter Destitiam O ini itatem O infinitatem juxta prophetam Negem, Viri
Languinum N doli non dimidiabunt dies sum . . . Per eomesionem intelligimus gulam , Per mlam luxuriam . per luxuriam omnia turpia O perversa O mala iuxta Salomonem RG m. In malevolam animam non introibit sapientia , nec habitabit in corpore tu uno peccatis. - vΗ dicitur a regendo. non a regno: Rex eris dum bene regis : quod nisi ferris , Nomm Regis non in to eo tibis, O nomen perdis quod ab se. Det vobis omnipotem Deus Dum Britanniae sic regere ut positis eum eo regnare in aeterniam, cujus ricari estis
Farrat Beda in m . AUI. lib. I. eap. IV., Lucium Britanniae Regem , Marco Aurelio Imperatore, litteras ad Eleutheruin Papam misi1 se, in quibus scribebat, sese Contilium alciscendae Christianae religionis inicis1e idque quum fecisset, statim a Pongince doctores impetraυisse qui eum Cliristi doctrina imbuerent . Dicunt autem cae
eri rerum Britannicarum seriolores, Romam deinde eos rediisse . qui christiam Sacram Anglia constituerant, Si diligenter egisse . ut quae gesserant , Pontifex omniR m firmaret. Haec Galfridus Monemuthensis in lib. a. eap. I. Hist. Britan c. , R erus endoverius ad an. clxxxiv. , Matthaeus Parisiensis , Matthaeus Winmonasteriensis,M Roffensis hiltoriae colle r ad an. cLxxxvi. Itaque personatus Gildas sic cecinit, - . . . . Dii sta regione , Doctores Romam repetunt: eoormat eorum
197쪽
ro An C A p u T I. E cI TATIO CRITICA. At beneficentissimus Deus per pmphetas pertulit optime Philo de Monarchia
quod nimirum conciliat amorem O in reulum inisses de bener otia amiciti.e , unius Dei eultus. Respicit ille ad Mosaicam legem. At maior Christi vive pietati vis est ad Populos omnibus bonis cumulandos, eosdemque pace perfundendos . Quam sane lis smahumanorum ossiciorum praecepta Quam gravis divinarum rerum doetrina & ad com. ponendam morum disciplinam accommodata l Nihil esse beatius potest Christiana M. Publiea. Contra verengum est. ne Religio Civitatibus maxime sit fraudi. si i Ilius aut dogmata detorqueantur, aut mutentur . Vel de salsis Saeris Curtius , Multitudo vana religione capta melius intibus , quam ducibus paret . Quinimo Moerenas Augustum ita
novus de Diis opiniones inoctant, multos alieniore a Iesibus animo re dunt. Haec copi
sus M uberius ab Arminiano Grotio afferuntur , ut Ρrincipum arbitrio Religionem effrdeserendam evincat.
At enim erudite , nee tamen dialectice . Nobis equidem dubium non est , quia Gentes eos 4pses, qui summum imperium regereat , aecurandis M constituendis lacris quali Praesules 9 Saeerdotes praefectos volui Tent , idque tum ob eas caulas , quas Urotius prompsit, tum potissimum quod Religio apud eas alio Antistite earuisset, quem sive natura, tire meta ratio designasset. Hoc enim saepe Grotium monuimus. Sed ea res nunc non agitur. Quaerimus enim de auelaritate Christianorum principum in gerendis rebus, quae ad cultum Divinum respiciunt, non ex legibus Gentium, nec porro
ex Μosaicis .ied ex iis, quas Christus ad optimam Ecclesiae suae admuaistrationem effriubendas centuit . Illud scilicet in quaestionem venit , an Christus Religionem tua summ'rum Magistratuum imperio commiserit . Atque hoc pluribus disputatum est in Prolutione , in qua causam omnem perorasse videmur . Nanque pluribus dedimus,ehi illianam Religionem suos habere Antistites , interpretes, dc rectares , quos Christus delegit , eadem liret publicae Principum tutelae sit eredita . Quoeirca tribuat Delibi vera Pietas , quod quidem certum est , ut mortalibus omnia fortunet , 9 in ipia tanquam in fundamento Respublicae locentur . Haec tamen ratio , cum de Christianis Regibus loquimur, non ira concludenda est, si dialecticis preceptis parendum iit, ut dicamus, Divinum cultum esse decernendum Principum arbitratu . Ea enim solum d Clarat . Principes esse Religionis tutores & vindices, ut eam sortiter defendentes sibi tranquillitatem, & Civibus 1 lutem quaerant , quae suae ipsorum potestati mandari est. Neque pii Imperatores unquam commiserunt , ut aliquis aliud imperio suo . quam publicum defendendae Ecclesiae studium attribuerint . Ex quo Religioni praesidium laepe tulerunt, Perlatis legibus, quas in utroque Codim Theodotiano M Justinianeo inspicimus. Vii. Ad extremum Gmtius nomina protulit Catholi eorum scriptorum, quos is et sto ad Contemptum ab haereticis invento Pontificios appellavit . Nanque illorum testia moniis cositaint idem imperium summis Magiitratibus in re sacra deterre , atque , is dem Arminiani asserunt Sed nimis audacter. Nanque Scriptores illi , quos comme mdrarit , illud solum docuerunt, Christianorum Prineipum maximum esse muniIs Rem- Publicam ab omnibus iis defendere , qui eam perturbare aut in discrimen adducere enituntur. Ex quo effecerunt, ab iis operam esse dandam, ne lacri Pastores Civibo tranquillitatem adimant, si sorte saeerdotii nomine fraudem iis iacere conentur. Quid si risiores studeant, sacram sitam iurisdietionem, quam a Chruto acceperunt. ad in tercipiendam civium pacem , aut ad commovendas teditiones , aut ad perdendam C Vitatem exserere φ Hoc si aeeiderit, Catholici feri res edixerunt tum Sacerdotium in Principum potestatem venire , ut scilicet coerceri misit , quominus publicam sal - em labesaetet . Nanque Principatus tam summo imperio praeditus est, ut quidquid Osefendiculo sit Civitati, id depellere aut cohibere possit fit debeat, quaecunque res illa sit, 'u malum pariat aut portendat. Hoe Catholici sentiunt: Sed nihilosecius non in eo solum versatur ipsa Potelias quam in saeris 1 ollandiae Dominis Grotius adscribit.
198쪽
guntur, oualia sunt omnia Main tuum munia . Qt perio gubernantur . sed ati e em nori ein ritPVnae . Hinc remores , PTMlictes meterique M
que Parent, sed indici , Philosophi , EL Georgx M
Virarium eorundem murius Pera me. In harum re
199쪽
cam gerere possit summo cum Imperio. Locum vero huiusmodi copiose exornat, sed sine diligenti rerum deleetu . Ac primum ostendit , illud optime cum naturae fureconsentire, ut Penes unum eundemque utraque potestas , Imperatoria ta Pontificia r sdeant, ea de causia, quod Sacerdotum dignitas caeteris rebus est excellentior, bc ad procurandam Civium isalutem accommodatior . Percurrit deinde instituta Gentium, quae sacrorum curationem ab iis, qui Regno praefeeti erant , nunquam disjunxerunt . venit ad Majores Hebnaeorum , qui hoc ipsum in more receperant . Sed eam rem mutatam a Mosd, bc Christo docet. Nam Moles Aaronidas ad gerendum sacerdotium delegit seorsum ab iis , qui Principatum regebant: Et c. hristus in Ecclesia pontifie tum a Dominatu prorsus segregavit . Hoc autem in eum lentum ab Arminiano i telligitur , ut nutet , ei qui in Sacerdotem cooptatus est , non posse Imperium ma dari live Populorum consensione, sive eorum , qui s umini rerum Domini sunt , con- cestu : quod tum Scripturarum , tum Patrum sententiis comprobandum suseipit . Adhoe de praeconiis it Iis edi fierit, quibus Imperatores vocati fuerunt Episcopi ia Pontifices , quae quidem sic accipit, ut sacram quandam potestatem Principibus esse credi tAm arbitretur. Postquam haec omnia edisserui siet , capiti finem laesi. II. Dispiciamus primum, quorsum illud pertineat, quod Grotius Sacerdotium sive Pontificum ossietum Principatui subjecit . An sorte censeat , Sacerdotes ab Imperi. Principum non esse liberos , si confidenter id committant , ut Pontificatus exercendi specie Reipublicae tranquil Iitatem perturbent φ Hoc si semiat, prolaeto omnes eos hahet consentientes . quos sincera Pietas tenet. Providendum enim est ab iis, quos Deus Populorum Dominos & moderatores renun iacit, ne Respublica quidquam fraudis capiat. Nihil ipsis deest . quo Civitatis res universas salvas praestent. Ergo quidquid publicae paci obesie videatur , id malum, cuicuimodi sit, ab iisdem eo , quo Ptaeduisum , Imnerio tolli aure potest . An porro existimet , Christianos poste Principes
Cavere , idque Imperio agere suo ut Sacerdotium ex iis , quas Catholica Ecclesia di- Nit . legibus tradietur φ Hoc autem eum illi faciunt , profecto Reliuionis publicam tutelam suscipiunt quam Deus ipsis credidit. Haec certa sunt omnium consensu ; sed maius aliquid Arminianus molitur . Is enim saerorum curationem in Principum e te manu arbitratus est ea mente, ut ab ipsis Sacerdotii partes, munia & ossicia praeseri hanmr . Nanque Hollandi e St, esuriliae Proceres , quibus is favet , illud ditiosi suae secerunt, quod versabatur in decernenda doctrina, quam sacri Pastores edocerent in publicis templis. Igitur nectile est de hoc loco parumper edisserere. Sacerdotium sive universa Pontificia lanetio continetur non modo divinis ossicii , sed etiam illis ritibus , quos ad laestiorem 1aerorem procurationem & Ordinem Eς elesia recedit . Ossiciorum diuinorum Christus est auetor: Ac neminem docium tarium invenies , qui animum indueat, Prineipes possis de dioinis Sacerdotum munii sta edicere , ut ea constituant , aut quibus in rebus consistant , pro libito suo deli herent ec deeernant . Huiusmodi enim Imperium nullus dum Cluimanorum I mPerax rum sibi adscivit . Nimirum Saeerdotium potitum est praecipue in explicanda Reli gionis doctrina & in confieiendis saeris. Quis autem irontem ita perfricuit, ut dic is Principum decreto eam esse seiscendam doeirinam , quam Antistites Populis tradδnt, dux jyorum jussu habendum esse desectum sacrorum , quae sint iacienda , aut certe ab iisdem leges esse sanciendas , quibus rerum ad pietatem spectantium nova ra tio Concinnetur , aut ea derogetur quam istucii a Christo praeseriptam Ecclci 'Rducit s Contemnenda nimirum est omnis divini juris auctoritas, quae iis inceptis Prin Cilles interdixit . Quod si Arminiani quidem haec omnia Procerum tuorum Potelia . adscribant , iidem quidem superant audaei oris oris & deplorati nominis praeco, , qu
in sequioribus saeculis vixerunt . Hi enim ut ut Pontilicatus omnia negotia aut Cerxe prMcipua Imperatoribus dederint . tamen Religionum arbitratum iis non asse erant. I heodorias Balianao in Med. de Patriarchis έ οἱ αἰ πατροσαπε