장음표시 사용
211쪽
bis Eusebius Delaravit, Constantinum eam eonservandae vindieandaeque Religionis rationem instituiste , quae titulo , quem sibi imposuerat , hoe est Episcopo congrueret.
consi titum Mini brorum Dei Concilia eongregasse, O ea . que ad pacem Dei pir iam , Cunctis procuras . Nimirum auctor est Eusebius , Constantino nomen eira Episeopa,
quod Ecclesiae consuleret, certamina tolleret, Synodos congregaret & omnia proUid ret , quae pacem aifferrent. Haec autem omnia iure clientelae Constantinus peragebat,
in quam ei tradita fuerat Ecclesia . Ergo sequiuia, nomen Episcopi , quo ie ille appellavit , idem ipsum valere , ae Ecclesiae I utorem oc Patronum . Atque sane quae dicuntur edi ἔi interna Eccles.e, si ex sententia late Iligamur, haec sunt, saerorum omnium procuratio Sc regimen. rerum divinarum institutio, doctrinae, quam Chri this tradidit. explicatio. c hiuslibet dogmatis judicium, disciplinae sanesitas S clavium dotestas. Episeopis quidem itidemque summis Sacerdotibus ista solum data sunt, ita ut illis. qui Imperio praesum, hujusmodi nihil pateat Quadi vero vocantur αὶ ἰάτ eexterna. sunt publica auxilia , quae ad praesidi uim . ad tuteIam M tranquillitatem L clesiar sacere videantur . In potestate Catholicorum Principum haec continentur , quae si illi nee cunctantes tulerint, eKterni Episcapi nuncupari Polliunt. Quoniam vero Constantinus omniiam Principum primus Eccletiam in fide recepit sua eandemque sortiter defendit & fortunandam curavit . ob id munus diligenter consectum se in frequentidiosulurn Senatu Episcopum appellavit . Ouod quum pius Princeps secisset, Episc pos monitos voluit . ut ad ipsum tanquam ad Patronum de vindicem . quem Religioni Deus dedisset,pmesertim in diificillimis Ecclesi e temporibus libere adirent. Consulet dus eli Joannes Morinus in Ecclem per Consuminum liberata . Accedamus ad titulos ἰσατοστ υ & ἀποστολου quibus cinci Constantinum an secerunt . Hie honos mit mortem ei habitus est, originemque repetit a Loeo iuneris sui , quod inter busta Apostolorum ia Aede iis dedicata decentivus reponi sussit. Eo sebius enim in libro m. de vita illius cap. Lx. sic memoriae prodidit, Αὐτώ πνυν ά
credibili Fidei alaeritate prespiciens , ve corpus furn eommunim eum Ammiis appellationem pos obitum haberet. Atque quorsum illud praeconium resecatur, neminem latere potest Unus Scaliger in libro v. de Emendatione temporum aegre tulit tam eXimia laude Constantinum extolli apud Graecos: Arbitratus est enim stud Apostolorum ei gautati ossicere . Sed Cur ita suspicaretur, ei nulla cassia erat : Quisque enim iacile intelligit, Graecos hoc non agere , ut Constantino auctoritatem Apostolice parem in Ecclesia tribuerent, sed ut illius studium prorsus Apostolicum in propaganda ta defendenda Religione commendarent. Quod ii Baslius Seleucensis aliique Veteres Th clam de Eccletia tam optime esse meritam crediderunt, ut Dis oriMν eam dicerent, quid Constantino idem non esset cognomentum, qui tot praeelaris pro Religioae reba gestis Ecclesiae pacem comparavit ' Sed satis de lacris Conliamini nominibus. VI L. Jamvero retexenda sunt , quae de caeteris Christianis Imperatoribus Grotius edisseruit : Valentinianus inquit O Martianus Imperareres in im illa eae cto , ς ο Calchedone/jrs Srnodi acta a prolant inclyti Pontifices Dorantur , eundemque Marii xum Aulonius chri ancis Religione Pontificem appellae. Imo O in tua Synodo ei a clamarum es. Pontili et Imperatori. In eodem Martiano laudat Romanus Epidicoptas Sacerdotalem ascium O alibi animum A solicum O Meerdotalem . Singula haec cum evolves, in iis doctissimi quidem Scriptoris diligentiam Sc judicium requires . Allata est primum epigraphe edicti, quod GPolitanis Civibus contra Euthychianos Valentinianus 6c Mirruanus seripserunt. Ida enim in Crabbiana Calehedoneus is coacuit edi
212쪽
Eet e I Toro e R I T r C A. tinne . quam Stephanus Balutius ad veterum exemplarium fidem emendavit . in hane lantentiam concipitur . Imperi Ures Cesuro Flassius Valentinianus . Pon jex ino ras , mani rinclytus , Alamanesicus ine rata , . Sarmaticus Hebrus , Tr Euviari .e Po satis tricies Iehies . Im rii tricies f ies . Coir ut firmites . Hassius Ma traii s Pontifex inelytus. Germanteus ine* us . Sarmati s inclytus . Alamannicus incimus. Francicus inclytis . Tribuni Pote satis iacies ies . Imperator , consul Lme . de prohibitis disputationibus a Christianis Edicium GDibus nostris GPolitanis . enim huc omnia elogia in graecis C diei bus desiderantur : In iis enim legitur, V. daem
penitores caelar r. Fiat ius Valentiniantis. O FLDius Maresanus ae emi Ausust de pro
hibendis. dogmati s dis a vibus Edictum Cissus no tris Consantinopolitatus. Ouocire Romam Conciliorum Editores , & Philippus Lab us latinam inscriptionem prorius
negligendam esse censuerunt , quippe qui eam Graecis non concinere, sed ingenio veteris interpretis Hysse interpolatam perspexerunt. Persequamur caetera . Ausonius te poribus Gratiam , non Martiam vixit, Sc Consul cum Olybrio creatus anno 38O..ia gratiarum ac Ii ne illum . non hunc Raeligion2 Panormem lc Ponti Uem Maximum appetilavit . Hoetae Iocus in Prolusione descriptus est. Ignoscendum quidem est Umrio, qui quum saepe veterum isententias in memoria recharet haad C ere potest , ne quandoialleretur Sed quid de Calchedonens bus Patribus . quorum Senaitas in sexto Concilii Conventu Marciano Sc Pulcheriae ita acclamcit, Ilολλα - γυ σων βασιλἰων. υ ἰυσι-
nox INeratoribus, Mardiano rio, Christano . Chriseu, q2em colis, i se te semet. Ree his digna hune . Sacerdoti, Imprestori, melesitas tu ereat fi . . . anu .r ci ' . O . Verbia D'tres non re nexentant ad titulum Pontinos Maximi qui Chi uiri ams Vrinci mus tributus est. Nancrae eorum nemini id cognomentum suit post Im- Peratorem Gratianum qui teste Zolimo recusavit , qu minus Pontificium insigne ii V Qς Plfribus in Prolusione . Quorsim autem Marciani Nacerdotium valeret . nobis eXPositum habir Pulit , qui ei acclamare ne aut , Tι .aria λωπι κ - τε φων πιιττιν Haree ἐου , aera, Haereticos vos perdidi is , Fidem vos cusο-Gιyias . igitur Maruamis Sac'rdos salutatus csi in Synodo eam ob caussam , quod Eccle- seam Sa erdotum es h mari inum lilpra omnium opinionem pr.esidium sermisy, Q. Obim Theodosius . quum in C- litanam Sylv dum Florentium mitisset, qui
Neligioni contra Eutyclitanos patronus esset, apud Flavianum caeterosqueFaetres ea exi-ul mari ne rece.)uit . ut ii idem praeconlis . quibus deinde Marcianas laudatus. est. Dene ad Celum tolleretur. τω- - , ID Oor n/.iorO, pta I eratoici, Ponrisici Imperatori. Su'erest exploranda ratio Romani Illius V Pue i, qui a Gnntio dicitur Martiano tum Acir oralem agrim, tum an inum. 9 Va.uum O Sacerdo alem tribuitae. Spertavit Grotitis Leonis MaiIui ei in Ρm Cv. Rhas l. xx. . ec miliolam cxxv. alias L xxv. , & utramque uni Marti .ro LisDie icriptam duxit. De prima quidem reete iudicavit. In ea Leo Martianum i .a ali quu is est . Haec si es Clemen io vestr.e non Dium me . sed omnes Damini Sacerdotes conuula ur O roborat, dum ii Christantsimo Principe Sacerdotalem experimur uffectum. Hi tamen altera non ad Marcianum . ted ad Leonem 'Auguitum sei apta est, quem Pontifex sibi demerere studuit his υerbis. Sacra fatalem niansue o Apost lisum tuae pari Vimu . erit' lum ad tuis, iam ut Bais debet acems re , quod C-Positan ea P ep.r parieazem praesenων obscurat in qua si eniuntur. Cleriri quisem Laere tu rum
granti limum defendendae Religionis sitidium couam 'ndaretur , in iisque pietas verbis.
ΤΣ. . 4c ii 'ra larent Melesiae , significaretur : cu)asmodi orationis genus sanctiisimus Q in Pretio licuit: In epistola , quae es e Lxxxi x. alias Lita ad lysu ianum Aus
213쪽
Iutem O regia potentia O Sacerdotatis vireret industria . In epistola ad eundem , quae
est cxD. Gratias tibi ) No , quos de feratisima die Paschae Saeerdotali in subritudine pietas vestia eommonuιt. In epistola ad Augustam, quae est TC. alias xx. , Friseipibus msri temporis non flum potentiam Regiam , sed etiam Sacerdotalem eo oscimus in v doctri iam. Denisue in epistola ad Anatolium, quae est Cxxl V. alias L υI.,
Nasi ossimum Principem dilaetio tua studeat frequentare . O non flum Raegiam , stio Laeetaotatim ipsius mentem precibus meis obserare persit e , ut memor communis Fiarii omnia haereticorum machinamenta confringat. Evolvendus est Falchasius uites hellius in Notis ad Leonem pag. 19 es is q.
Util. Sequamur Grotium . qui paucis verbis interiectis seripsit, Anas rus quoque O IUEnus Imperatores Ponti is usa fine appellatione . At quae monumenta , quos lapides , quos nummos ille reperit, in quibus Anastasius & sustinus sese Pon inces diaxerunt φ Fortasse moverat celeberrimum titulum , Histriae in Justinopoli scalmum .ia quo Imperator Justinus pius. seli , victor, Triumphator, Augustus 9 Pontifex ma-. ximus vocatur. Hunc titulum primus omnium Raphael volaterranus initio laeculi xvr.evulgavit 9 ante id Φtempus Blondus in Chorographia Reg. II. pag. 337. lci ville via detur. Eundem exscribit Gruterus CLX lv. 5.
Ioannes Albertus Fabricius in Bibliop. Antiquar. ωρ. x m. II. arbitratus est contracta verba PONT. MAx. ita explicari facile pote , ut legantur , PONTicus Μ imus . Sed is novum elogium invenit , quo omnes Imperatores caruerunt tum qui ante Justinum, tum qui post eum ad Imperium Byzantinum accesierunt. Justini nus eo ingenio fuit , ut omnium sere exterarum Gentium vel earum . quas nunquam devicisset , fatellitio nomen suum stiparet , quae res saepe ei obfuit . Ad illius enim contemptum Chosroes Persarum princeps in lineris , quas C-Polim miti bat , superbo factu sic inscribebat apud Menandrum Proted rem, Θω e, ει
Iιυστιν ανν Καίσαρι αδελ- ω uirum, Dirinus , honus, pacis patriae surio's. antiqua generis stii origine eluras chonora imperator Imperatorum . felix bonorum opifex , quem Dii fortamisi num Doluerunt magnoque regno donarunt . Gigas Gigantum , quique Divinam es iam hane et I liniano C re Frarri n0yro. Quin , I heodebertus Franeorum Rex, quum aegre terret Imeeratorem Byzantinum Francicum appellari, Longobardos aliosque harbaros Populos impulit , ut ei bellum inserrent. teste Agathia in
lib. I. Λttamen hic idem Justinianus , qui summo Reipublieae & Majestatis suae distris
214쪽
E Re T viro CR π te A. 17scrimine multorum Populorum nominibus titulum ornare suum avehat. Fon ici elogium neglexit . non praeteriturus quidem . si Justium semel illud asciυhlet Quamobrem alii. qui antiquitatis erant consultissmi . notime quaesiverunt , an eum titulum Juitinopolitanus aliquis conscripserit , ut municipii sui originem Iustino consecraret . N rant quidem Umellus eum. A. eol. 97. Antonius V -Dalen in Dissere. de Oraculis pig 153. 9 Pagius in Critieis A siet. qui sane. ne caussae noceret. in qua Christi nos Imperatores nunquam suisse Pinntifices dioebat. de homine Gentili regitavit . qui saxum Imneratori posuerit . Verum contra senti int Reinesius in misi. ad Pomm LXm iv. Auetor Disseret Chorographieis L Dasia mHii ita pro uis Tuflusae Italiae G
c Longobarsis Francicae . quam edidit Muratorius in tom. x. Seriptorum Rerum Italicarum , es duo eximii viri . quorum lumbratinnes Ieguntur in Cinaei OBeer. Nolam. xxv I. 9 xxv DI. Hi quendam nobis narrant Petrum Faulum Uergerium, Iustinopol, tanum , Emm. ChrysoIorae auditorem. virum qui senescetue taeulo xv vi in , ingeni & doctrina praestantem , de quo Jorius in Gog DOct. o. r . tir. Suspicantur autem eum civibus suis consulere eupientem non metui me , quin posteras falleret , di mon mentum quasi vetus fingeret, in quo Patrim pristam prodere nobilitatem posset . Sic enim roflant. cur tam excellens Iustini titulus tot seculis delituerit, nee ad larem eu serit, nisi Vergerii temporibus 8 Cur saxum , in quo ille scalptus erat . Rum eontra earius Iustinopolitanis non fuerit δε Cur istud simuI perierit , atque eisn sum est Ilis quidem aeta eum. Uergerius vixit. pIerosque prntulit , quos hujusmodi libido cepit, ut illustrandis Urbium, Provinetarum & Munieipiorum rebus animum Jungerent, bc
quamvis antiquitatem ausis testem congruentem suis non haberent , id tamen ur gentes, quod inceperant , priscos lapides commemorarent , quorum sententias ipsi
concipiebant. Non caruit Italia hoc hominum genere , de quibus Antonius Augustinus in Dialogo x I. & Ludovicus Muratorius m eximia quadam dissertatione , quae in Collere Caloger inlumine XI. edita est. Quicunque igitur laei dis auctor sit , qui Ju-Mino positus esse dicitur . siue Vergerius, sive ab eo alitis , lane interpolavit quidquid Apollodorus in lib. I. Orig. Γων. de Argonautis memoriae mandavit . Hic enim d eui . Argonautas, quorum pri neeps erat Iason , Palladis consilio bc nutu navim qui quaginta remis instructam sibi eo arasse, nee 2 ida. 2d Potim appulisse. Ille v
m quisquis sit , finxit , eos A nidis insulam pervenisse , quam Pasiadis , eQM Deaeaussa illud iter tenuerant, Saenin ulnia appella I.
At enitn Paucis argumenta collinimus nereste est, quae manisesto declarant , ii 1im milianum hunc cippum non esse sincerum, sed alicuius dolo, qui Patriae origine augustiores iacere voluerit , in lucem prodiisse. Ac primum ea complestimur , quaeritum nec Jastino seniori nee alteri Iustiniani sororis Filio convenire eruium . Tu Hortum de unoquoque Iustino dicemus. Sie habet cippus, IvSTINUS in TRIB. VII. IMP. V. . .
. . .. HANC lGIDIS . INSULAM . .
LENTISS. NVNCUPANDAM . . DESIGNAVIT . FUNDAviae
mire in his verbis I guntur , quae non modo temporum moribus , in quibus uterque Iustinus vixit, sed historiae sunt contraria. Quisnam feret, Julti rum Trib. υ M. Im v. quin Maxcellentust m adpellari Tribunatus enim Imperatorum in publicis mon mentis post Theodosium suntorem notari desiit, me olim ita lignabatur , ut Principes
,u sola Eueau TMis. Tribuni, is his aliis TRIR P. Tribunicia Paresatis dicerentur.
215쪽
Ad hoe in universis titulis aut nummis . qui ad graecos Imperatores pertinent , id eribendi genus , IMP. I. vel II. Des m nusquam ostendi solet , licet idem oeci Hentis Principibus placuisset . Tum praeter consuetudinem est , Justinum aliosque Imperatores punii te vocari excellentissimos. Quidquod Procopius doetus scriptor dc utriusque uilini aevo suppar doceat , Justinianum fuisse, qui apud Dardanos Europaeos, quum Vipsanam veterem eivitatem instaurasset M seeundam Juliinianam dixi stet, pr pe ab ea novam urbem condiderit, quam in grati animi signiticationem Iustinopolim a Justino Imperii sui auctore nuneupaverit 8 Ne ille in libro iv de aedisesis Iusiniani
Fλως ἐκαλισιν , Eru apud Dardanos Ulpiana , urbs an iqua . cujus moeiria, cum se labesceretne , ut nulli essent ori . eorum partem maximam demolitus. ffiinti reli uir, inviatisque ornamenti I eollatis . civitatem eo affuit . qualem hodie videre es. ae fresa Iam latino itidem Vocabulo cuncta vit Ius scianam . Nee proeul hine n Im urbem alium cIadidit . quam de a sculi nomin/ fusinopolim rixit. Uta et notus eo num audionem Cho- Myrapsita Italica medii .et4. eum de conditore Justinopoleos quaerebat, ea Dii se mente , ut in Procopium non intueretur. Hic enim quum perspicuae oratione posteri, Pr
dat. lustiolanum esse Urbis parentem, ab omni negotio illum liberassiet , quod lapis
qualiscunque sacesseret . Atque ilia prorius evincunt, titulum , qui Iustino in aegidis insula urbem attribuit , cuicunque illius nominis Imperatori dedi ari non potuisse . Quod si de unoquoque lustino l. 9 II. seorsum videamus , exqui illa argumenta sunt, eur eorum laciniunt ille sit vindicandus. Primum quo tem re lustinus senior orientis imperium ger bat . Gotthi non modo universis italiae provineti sed , teste Cassi odoro in libro iet. eps. zz., Histriae praefuerunt. Ac Theodoricus illorum princeps ανυσιυθυνωt summo iure illas regiones ab Imperatore Zenone administrandas susteperat , si Odoacrean , Qui Augustulum imperio abdicaverat, ab iis megisset . Audiores sunt Iornandes De rebus Geticis cap. 57. Anonymus Valesianus par ad caleem Mareellini Valesii, aliique, qui rem omnem litteris mandarunt, quae ὀ Theodorico cum Zenone peracta est. Cim mi eruntur quidem numismata quaedam a Theodorico Graecis Imperatoribus Zenoni MAnastasio dicata , quae Joarm. Georg. Eccardus collegit L Hanno viae an. I x evulgavit: Sed ea virtutis, laederis M amieit iae honestillimae signa erant, nec eorum , quorum nomine vel imagine signata fuerunt, dominatum signiticabant. Qiuinimo cum Zenope & Anactasio Theodoricus pari potestate se gessit, inimicitiasque plures habuit , quas Pax dei de composita sustulit, de qua Calliodorus in epis. i. Quid pluribus dii; utemus 8 Pr
copius in libro I. de Bello Gothieo ορ. r. Theodorici principatum sic exposuit, ut ad summum liberumque imminum nihil ei deesset . Καὶ seu' δετιῶ. βαρβάρων - πολεμων
άρνης ε ---κιήων ἀοινῆς ἔσσον , Exin barbaris VIus . quicumque si pererant , at Apellectis , in sua L ione Gor has a que Italos habuit . Ne licet Romani Imperatoris nec rio nia nec nomen ustirpare Doluerit, sed Dixerit contentus Regis appellatione , qua PQ h.irὶ kupremos Princ pes tuos donare eo ut erunt, tamen subditis ita praefuit, ut 'si nihil
defuerit eorum , qu.e sunt forum moribus eonsentanea Verbo tyrannus fuit Iheo fericus , re ιma Uerus Imperator , eorum nemini misi nendus. qui ab ortu Imperio
216쪽
Ex Est et YATIO COTrcg. 8 iure urbem ille in Gotthim regno condississet, di a nomine suo appellasset r An The doriem , qui imperabat , passus esset An Municipes Byrantino Principi saxum p sitissent y Sed age id deinde promamus , ex quo nee ad Justinum Juliiniani Sororis
Filium Me ipsum pertinere potuerit. Imperator ille, cui saxum tribuitur, Cesi i Iri. salutatur . At enim Iustinus juuior , quum semel Consili fuisset sine collega , tum Consulatum in oriente abolevit , siquidem in occidente decem ante annos abroc tus fuerat . Quamquam vero Marius Aventieensis & is. qui Fastos Byzantinos seripsit apud Pagium in Disser . 'parica pag. sai. Sc in Criticis A. in . Justinum r nuntiatum Contulem dicere videntur , in eam tamen sententiam intelligantur necesse est, ut Consulatum Justini perpetuum annorum ordine declaraverint. Id quum Pagius nosset, in saxo non Cosi Ilii . sed Ii. legit. illudque Justino I. adscribit, qui iemel anno 519. dc iterum anno 524 dictus erat Consul. At is animum ad caetera non advertit, quae maxime ossiciebant, quominus in Histria Gotthorum provincia Iustini 1. tanquam Domini nomen extolleretur . Ergo de Iustinopolitano titulo ita perorandum est, ut in monumentis id genus reponatur, quae ad sallendos postreos subdoli homines instruxerunt. Quoniamque hoc satis probatum est otiosi profecto sumus a Grotio, qui cognomentum Pontificis maximi quasi a Justino susceptum nIbis obiecerat. IX. Sed ille perrexit. Leo io. In epi, ti ad Gregorium Romanum Erisopum des, οτι βαφευι καἰ ἰυεὐι tim, quit Rex O Meersos runt. Eae Gregorius ag illum Die Iim . Constantinum, Thras sum. Valentinianum atque alios , qui curam Hierunt Eccώ-siarum, O Pontisces ais fuse O Imperatores . Leci liaurus , quem III. Groilus vocat, desicris tollendis imaginibus , dc de earum abroganda quacunque Religione edixerat, quumque a Gregorio Il. Romano Pontilice ad revorandum Me facinus impelleretur. confidentiae suae commonefieret, porro se respondit veluti Pontificem Sc Imperatorem illud peregisse, quod Eccletiae St Reipublicae prodesse existimaret : μι in , inquiebat. κιυ ιμυι ἐιμἰ, Imperator O Sacerdos sum . At enim illum lanesillimus , d etissimus rapa Gregorius sortiter increpuit , dc exposita Principum auctoritate in iis, quae ad Ecclesiam spretant, statim docuit, quem in significatum illi appellari Poatifices nossent. Scripssit enim elegantissimam epistolam, quae II. numero est , dc legitur in Actis Synodi II. Mea nae in Volum. xis. Cone. Lob. e . Fl. In ea se Urincipem assatus est. Obsecutus es perta ei animo tuo ae domestris perrurbatiouibus O scripssi , βαmλἐυ κ- ἱερευς ἐιμι. Enivmero qui ante te fuerunt Imperatores. hac opere O Iemnone demonorarunt ,' qui euram gesserunt Ecclesiarum, lina eum Pon scibus cupiditate teloqua incens. rectaeque Fi ei inritatem perinstigantes. Constantinus Magnus, Theodo=s --gnus, MIentinianus Magnus, O Con suntinus I inιani Pater, qu sextae Θnoso late fuit . Imperatores ist rcligios imperarunt. O eum Ponti ibus una conssio O sententia Synosos eongregantes. atque inritutem dogmatum perquiren es, Sanctas PMesias eosά- tverunt O ornarunt Hi sunt Saeerdotes O Imperatores , qui id opere demonstrarum. Tu Nero ex quo Imperium occupasi, defuitiones Patrum perpetuo non cupolyti. Ita cum Sanctas Ecelsus smbriatiae aureis νυ us comesitas O variegatas in uises , eas ornatu priuain atquae inflasi . Igitur Gregorius orthodoxos Imperatores , Sacerdotes quiclem appellavit, sed non a Pontificia aliquae potestate, quae in iis inesset, ted ab eo ossicio, quod ipsi non deseruerunt in defendendis Ecclesiis re in vindicanda Religione. Percurrit deinde, quae Imperatoribus munia, quaeque Pontificibus delata sunt, illosque in iis rebus exercendis vertari non posse , quae horum continentur potestate , pronuntiavit. Vides , inquit, Imperator , Pontificum o Imperatorum di crimen r Ac manifesto mamodo Principibus lacrorum admini1trationem, sed publicum de quovis drimate judicium ademit. Quin Sc in prima epistola , quam sta eundem Leonem scripserat , his
ωλλ α ν άρχαρον, Scis, Imperator, dogmata Sanctae Ecelsae non Imperatorum eqse, sed Ponti um se .X Attendamus animum ad caetera , quae a Grotis adstruuntur , Neque alitre sGrat Tom. I. Μ res
217쪽
res tabula sub na eorum Daminatu, quos Pone ires di erre avellat Leo Romanus Diascopus . Legerat nemIN Grotius eum Canonem , quem ex epistola Leonis Quarti ad Lotharium Augustum Gratianus collegit , εἴ in D. x. num. I x. renosuit. His enim verbis Canon ille conceptus eli in communibus Gratiani exemplaribus , De ea tulis
f inquit Leo vel praecemis Imperialibus vepris, in strorumque Pontificum ymericisorum
irrefragabiliter custodrensis o conismandis quantum Daluimus O valemus , chriso propitio O nunc O in aratim nos conbematuros moris omnibus pro ise r . Et Ii fortase quia libet aliter visis dixerit vel die cirus fuerit, Iciatis eum pro ereto mendacem . Glossirer phus hariolatus est , ut Romani imperatores , sic Gallieanos Principes cognomento Ponti fiora sui me appellatos. Contra Antonius Augustinus Dialon Ix. mendum in Gn tiani verbis haerere duxit, Vox Pontificum. inquit, aut trux Ptaedecessorum superisc. nea es. Agitur en m de eupi usis, siue eapitularibus Imperatorum . quae Lotharius populabat a Pontifice Romano servari. Quamobrem omissa Dore Pontificum recte dicetur vestrorumque Praedecessiorum. Si Dero Dox Pontificum retineatur de Pontiscibus hoc esset evis intelligi oportet . qui eapitularia in Synodis eum Imperatoribus fecerunt . Nox Ptaedecesiorum omitti debet . Laudandus quidem est vir doctus , cui in expoliendo Gratiano nec diligentia nec industria desuit: At locus , in ovo versamur , ex IVone emendandus erat: Is enim in Parte quarta cip. I f. ex epistola Leonis ad Lotharium sic delibavit eam periochen, quam in Canonem nonum Gratianus transtulit , De ca- titulis Dei praeceptis Imperialibus vestris , nostrorumque etiam Pontistam Praede sonum krefragaliliter evsodiendis . . . sequuntur caetera quae apud Gratianum leguntur . Igutur Leo ripa Gallicanos Reses haudquaquam Pontifices dixit , sed potius Lotharium monuit, se nunquam commissurum, ut tum leges, quas is condiderat , tum Romanorum Pontificum iusia violarentur. XI. Restant Grotii haec alia. Bulsumo F seopus Anti Areus notat O cerae char eierem imprimere, quod eo tempore Episcoporum erat, O de fueris insiluere topulum H- sitos Imperatores . Et haec sunt αρχιερ rina 4m.-iae , quae Imperatoribus ad ribit Ch tenus. Quam optimi enimvero ad conciliandam caussae auctoritatem testes proserun- turl Graeci scilicet funiores nimis audaces erant M ad voluntatem Imperatorum dice-hant, Cujusmodi illorum ingenium alias obiurgavimus . Tandem sic Grotius concludit,
os s, ut modo ostendimus, I eratores O Miko, O Pontifices O Meerdotes sum appellari, nihil eause fuit eur Anglis quibus sum Scriptoribus acerbe exprobraretur , quos spiritualem quanaeam potessitim Resi tribuione . Haec quidem peroratio est , de quancile quisque intelligit quid existimandum sit. Quum enim nec omnes Illi Principe , quos G tius commemoravit. Sacerdotes vocati essent, M si qui eo cognomento asse-eii fuerunt, hoc ii non ob aliquam Pontificiam potestatem . sed propter eam , qu mgerebant, sacrorum tutelam haberent . prorsus sequitur , Anglos jure in obtrectati
nem fuim adductos, quod M.em suum quasi Reciorem Religionis & Ecclesiae eo
218쪽
Provinc, . . . -es haben 3 qM Rnx, quam ili de publicis rebus edicant. Nam ires d3V - - .i Foederis tabuli Pim perferantur de iis , quae ad Religionem peris in .eteras γα ii, quae faeiunt Rd Rempublieam. Igitur videamus primum, qualetinent, qu IV. Aorum Imperium in gerendis publicis sive mianis rebus Grotius eon politicorum sapienterque docuit, Principatum versari in iis solum Ciὐium aetiauit t. ' qu GA qui Hras Proferuntur , nee ira in mente latent , ut nullis ara bus admin, M. Nanque solus Deus mentes hominum inspicit & cogitationes si menti Ri i , i, intest . Duel Vem humanorum achium genus posuit , alterum eo Misnare iera nulloque sure determinatos dixit, alterum eorum , quos naturae autrum , qv' ta; in, siὐe vetitos sive tutas appellavit. Ex quo effecit seripti'. Liv/-stotestatem in utriusque generis regendis actibus . Legum Principiοψ qui ante humanum Imperium liberi erant, politicis Miss ita assi enimVς; ψ ta .ei justos vel iniustos dicamus olinteat. Hue enim spectant ista Α ς tib Eli, obliti eorum Principi si V ςV x. De 'i πολιτικῆ, δι- υ, ω,
tutum P se Enim is naturae legibus iteri 9 non fieri Potest cuiusque arbitratu,' .: iussi, praecipiatur , omnino iaciendum est. Hoc enim est civile orietum.
tum Τ' ,3Mesatur . Umnes nanque leges , inquit vatis ς'mmmis,sui in publieae referita vorare. O eas ex utilitate eommuni, non ex P. A' ' μμ sis setistis est , interpretani. Nemo enim legra lesum eras rumas esse jeriptioη f ita Grotius de Imperio principum in continendis Eivium adiuouit, β fh seita & divinae leges nec imperaverant, nec Vetuerant.
i n*ἰ ii. dispieit, quid ab imperio Principum accedat ad humana o: sicia, ni
219쪽
mirum ad ea omnia , . quae peragere stat omittere ante pesitiea Iussa elves adimntur PrPoepta quidem ossiciorum tum in Natura , tum in Divinis tabulis ita sancita sunt, ut , quisquis ea facere abnuat, non modo sibi ipse noceat in iis enim posita est b,
in hamictim vita in , sed certas ultori Deo poenas perlolvat. At enim eadem praec pia, si Rrincipum legibus rubentur, rublicem cust ria in adiectam habent , ita ut politicis pumis etiam tegantur . Atque illud in veterum institutdi Sc moribus receptum
fuit, ut Principes non de omnibus quidem jubendis offetis leges serrent , sed de iis solum, fine quibus beata esse Respublica non potest . Nanque sapientes Legumlatores
providerunt. ut multa essent , suae cives , ii agerent , propter ibiam virtutem , nee propter publieam sanctionem erisse viderentur . Praec 3 re Seneca lib. D. cap. 27. De
ira, Quam angusa res es, ad legem bonum esse Τ Pan o tua ius o=ciorum patet , quam juris regula quam musta pistus , humanitas , ,scia , fis Olaum s quae omnia int
tra publieas tabulas . Haec quidem Grotius cum dixi ii et , sapienter assirmavit , in praeceptis ossiciorum . quae civiles leges lanci Uerunt. novam esse auetoritatem , quamquam quae in illis antea inerat . minorem ia Effecit enim, civiles tabulas ad naturales & Divinas leges host adiungere , ut qui contra has agunt. duplex peccatum a mittant . tum quod audeant facinus natura sua, aut scriptis Dei verbis vetitum , tum
quod Princi bus quos Deus praefecit Reipublicae, morem non gerant. Atque illud est principum Imperium in iis . providendis, quae ad publicum bonum
pertinent. Eos porro his finibus Urotius coercuit . ut nec jubere , quae Deus vetuit,. nee vetare possint, quae Deus imperavit. Illis enim Civitatum Redioribus, qui eo tra laxi ni , legesque sive naturali sive alteri ςuivis Divino juri contrarias perferant, Cives parere non debent: M aliud Imperatoν, inquit Augustinus . aliud jubeat Ddus, quid j dicatur φ major potesas Deus , L Deniam , o Imperator . Dicemus pauIo pcii de iis
politicorum Scriptoribus , qui publicis inruiim icitis quid sit justum quid is injustum
metiuntur. Hi enim, sublata quarumlibet Divinarum legum auctoritate. omnes etiam humani generis societates & Respublicas tollunt . Sed revertamur ad Gintium, qui optime perseest, Populorum Reetores tum naturae, tum Diuinis scriptis legibus teneri in gerenda Republiea. Hae vero ita edisserit ut certum , habeat , insos Princi Pes ecis interpretes . disceptatores & Judices universi Divini juris, quod ad civilem Civitatis Talutem pertinet : Eosdemque existimandos en qaidem , cum politicas rogant leges, dispexitie. an ex ad quaelibet Divina praecepta ostenderent, idque, ne fieret, diIige ter providi ie. In hane sententiam Plato, οὐδεν δῶ των H μων ει ι σστερ ν γο arret, sedibus esse sapientius: Et M. Terentius apud Tacitum Ann. υ 1. Princi pomai latur, Tibi summum. rerum judirium Dii dederunt. Quod si ea jubeantur, quae Deus Perte vetuit , aut ea vetentur, quae Deus imperavit, tam reste Grotius censuis, hi legibus per Cives quidem morem non esse gerendum , iud tamen non licere iis arma capere, aut bellum agere ad vim publicam depellendam, quod ipsum mox disserem . Expositum est a Grotio , quid di quale lit politicorum Reetrium imperium iacurandis Civietatis publicis rebus . Pergit deinde palam faeere illorum Principatum in sacris. Agit autem de illa Religione . quam seras proferimus Si verbis in Civitate prolitemur. Nanque eam alteram, quae in mente residet. ab omni Imperio esse liberam evincit qui locus traelatus est a nobis in prima exenitatione . Igitur ut e constituit Principatum, qui publicis Praeiectis ad accuranda Cixitatis negotia datus est, eundem Veriari in regenda Reliuione , quam Cives adscitam habent. Atque seponit ea, quae Deus in sacris utriusque Faleris libris docuit . ab illis , quae nullo Divino Imperioluerunt sancita. Eorum autem, quae Deus sive vetuit sue jussit, publicam tantum e telam . Principibus attribuit, quam d. ων νωων παραφυλακουν Diuinarum usum cum miustinianus novella cxxxviii. vocavit. Hanc tutelam Grotius expIicavit tum pienti Diimorum Regum exemplis, tum eorundem legibus, quas ad Religionis conservatimem.& ad Sacrorum ordinem pertulerunt . Venit deinde ad ea . quae Divinae leges nec
praetcripserinit, nec lanciverunt: de quibus sie habet, eadem Principum austa & sci; is