장음표시 사용
201쪽
74 Α Β . 3 A p s T II. non pasor. At enim, inquis, Iustinianus Imperator de Religionis ritibus Ieges seri
psit. Quas scilicet y Inter omnes , quas tulit , una commemorari potest , quae ad liturgica negotia referri debet. Nanque sic legimus in NoDelia cxxXUII. cap. VI.
teros non in sereto, sed cum ea voce , quae a sis smo Postulo exausa ur, si iniam oblutionem O recationem . quae si in baptismata. facere, ut lati audientium animi in majorem devottonem O Dei laudationem O beneae resnem esserantur . Haec imperator , qui tamen non illud egit , ut novum secrorum us conderet scivit enim ad Pontifices eam rem pertinere, ) sed ut tanquam Religionis custos eum morem reuovaret, quam,
licet pium Sc eximium , Fastorum aliquorum opera fuisse obliteratum credebat. Nisi enim de optimo Imrmatore id existimemus , presecto is aceusandus est , quasi primus contra Maiorum iustituta fidenter de Religione legem dixerit. Igitur concIudamus necesse est. Sacerdotum iure coatineri quidquid ad sacrorum p curationem, bc ad religionis disciplinam resipiciat. III. Nunc dicendum est de altem loco , quem G ius traliauli. an scilicet qui sacerdos sit, idem ad Rempublicam aeredere possit. Optime illS arbitratus est . i a tificatum penes eos ipsos resedisse , qui Populos Imperio regebant , cum Religio ex solis naturae legibus administrabatur . . Auctor enim est Aristoteles, Regm . qum Primum hominum carius delegere . non modo gerendo besto sed divini 1 arcanandis r bus praefuisse . Verba praseramus , quae Stagirites habet in libro m. de Reyublica
Quartum autem garius Monarchiae Hetalis eo uenur illus quae te oribus heroicis so- φως . quibus Ponti non e Iua parebans, quisque erunt με, o patriae O uritim . Quia enim pHmi de multitudine bena moriti fulsine vel tradendis artibus , vel Attia 6 dis 1 aut quia di ersos congregasene , aut quia flum agrumque praebuiFnt , 8 Nolentibus CFeabantur . . Erat autem peras eos O Imperii Alliei, O sacrisiciorum , P modo as Sacerdotum panes non perelaebane, arbitrium O potesua . Idem Aristotele , eum Regnorum genera , de quibus edifferuerat, iterum commemora fiet, hoc omnium vetustissimum, quod quarto Ioeo reposuerat, nunc primum percurrit, Βω- εα o inq*i s
se λα- ηυ M , Quatuor igitur Monarchiae genera. unum quidem erat circa tiro ca tem
atque hoc arae Dolentium qNidem, od in qui sitim praesinitis. Rex I erator e to Iusea O rerum disinarum arbitὸν . Haee Aristoteles , quae veteres graeci communi e sensione poliaris prodiderunt. Heraclides de Atheniensibus , o δι μαλε- Mἰ κατα
μα. Pisistratus in Ep. ad Scio item dieit . ad seipsum tanquam ad Pontificem deterr decimZs omnium fortunarum, quas cives habereat, ut in faciendis sacris publico essent.
taenim in Isarum Devitatum rie mum non mihi , sed ut sit quos assumiatur cum im Misa sacra , eum si quis asitis sit ad Rempublieam pertinens . Quocirca Diotosenes
FibaFricus inter paries, quas prinei patui attribuit, praecipuam numerat Fon2ttizram Ructoritatem. Nanque apud Stobaeum in se . xxvi. , Ne Oe es . inquit , perse t m RV m Imperatorem esse serenuum, κὰ. δι-j-- xia lima es Iudicem O Sacerdotem.
203쪽
L Numisma. Exprimitur caput Augusti intra coronam lauream cum verbis, LAIΣ Α-
ΛΑΛΑΣ. Ponti scis ADeis 'Teueri Toparche Aematorum O Lalasium. Symboli loco sunt duo tulmina. II. Numisma. Scalpitur caput Aiacis cum verbis, AIANTOΣ TETΚ T ADeis
. Tum adjiciuntur haec in area triquetra, APXIEPE . . . TOIIAPXOT XENNA. ΛΑΛΑΣΣ. Pontiscis Aematorum Lalasium . . re
I. Numisma. Caput in eo Teucri imberbe nudum sinistri conversum , ante caput e . duoeus cum verbis. TFTΚΡΟT AIANTΟΣ Teucri Maias.
Toparchae xennatorum, Lalasium in area triquetra. II. Numisma. Eadem Teucri forma dc caduceus eum verbis TETΚPOT AIANTOΣTeueri Abaris.
pontificis Tommme Kennarurum Lalassum. Sumbolum est sulmen . Atque in Polemonis nummis hie Dunastes Marcum Antonium sese appellavit . Principes enim , qui vel Romano Impeia parebant, vel cum Romanis foedere comisneti erant, in publicis monumentis Romanorum amici Deee dicebantur . Hunc morem ineundae M conservandae cum potentillimo Populo amicitiae satis declarant numismata Mithridatis Eupatoris Regis Pontici, item Ariarathis es Ariobarzanis Regum in Cappodocia, denique Manni Regis in Arabia . Herodes Chalcidis Regno Praefectus a Claudio erga Immratorem, qui de se optime merebat, animum suum ita significavit . ut nomini suo titulum .. - ad iceret. Sed plures Reges ad concia liandam siu benevolentiam effusius Imperatoribus assentari coeperunt. Nam titulos suos, quos sive in nummis , sive in lapidibus, signis aliisque monumentis ponebant, nomine Imperatoris sepiebant, qui tum Romanum Orbem regebat. Apud Fabretum Pag. 639. evolvere licet inscriptionem, in qua Rhoemetalces Rex Thracum , quo imPerantem. Hugus tum demereret, C. Iulium se nuncupavit . Rhes poris Bosphori Cimmerii Reκ Tiberii praenomine elogium suum stipavit in numismate , IOTA. TIBE PIOΣ PHMΚΟΥ ΠΟΡΙΣ ΒΑΣΙΛΕΥΣ. Rex Iulius Tibertas Rhescuporis . Per idem tempus Sa romates in nummis suis sic inscripsit, T. IOTAIOΤ ΒΑΣΙΛΕΩC CATEOMATO Regis Tiberii Iulii Sauromatis. Poreo ipste Civitates ornari consueverunt appellatione ab eorum Imperatorum nomine accepta, qui magnis eas benefactis affecerant. Gadam Urbs erat in Decapoli Coelesyriae, quam Pompesus a Iudaeis eversam rogatu Dem trii liberti sui erexerat. Id memoriae prodidit Josephus in lib. x Iv. e. 8. Quocirca Gadarenses nummos suos his verbis signabant , ΠΟΜΠ. ΓΑΔ APEsm Ι. A. A. P.
Pompeianorum Gada sum Urbis Iaerae . inviolabilis, legibus suis visentis in CoeleAyria . Illorum exemplo finitima Civitas Abila ad conservanda; memoriam rerum , quas gustas et donaverat, nomine illius sese appellavit uti nummis, C E. AB IAHNIN. I. A. A. P. ΚΟΙ. CT. hoc est σε Mστενῶν Aβιλο- hροῦς Aσι - - ονοι vi Γνωρμμυ Κο ους συριαι , Augustilium Abilenorum Urbis saerae , inviolabilis, legibus suis via Nentia in Coeisjria. Haec omnia Regum Civitatumque mimismata in Mustis vim meruditorum Rhotelii & Pelle rini asservantur. Q ue quum cNolia habeantur , facile quitque intelligit, cur Polemon Marcus Maenius dicatur. Etenim Triumvir Ant vim,
205쪽
- , quod ex hist , - familia meum Partes implo. Ut . Sed his de
206쪽
non lMest, Mosem fuisse Pontili vi Aharmis familia ad exercendum G. tane Theodorus Hae s anius in P ME . Macr. aliique, quorum nomio IU. Atque haedimis omnia ubejunctione illa , quam Sacerdotium Σα .
id habere non passint nee Popul brum rerum publicarum sunt Resiores, pia mone lac inaeest , Ut praemnes nota IE ME OTum I fi vir alitate.e, me
identidem faciundum praerepit. Ipse enim clam si i*ζ ek6
in extrema coena , sic ut verum Sacerdoriarin Huod Jn Aluis
apostolicorum temporum aequalis pluribus in locis νει 'ut,b. R q . legis lacrificium commendat , quod ab illis Consistis - , ' es: isti unlegis lacrificium commendat , quod ab illis Consisti tici deo. nicum Deo otarunt. Sic enim in lib. xv. P. Ao Deus quae in pauperes scilieet conferuntur at V itim finias infructuosi : Ita usi sum Verbum dedit m R. . e
207쪽
8 An C a ν re TII. num, quamias non indigeret eis . ut riseeret Deo servire . Me O ideo nos quoque terret est munus ad altare frequenter Ilae intermissione . Cum Irenaeo concinit vetustior eo si imas Martyr, qui, cum Malainiae Vatieinium de novae legis sacriticio recitasset,c pergit in Dialog. eum I ryph. pag. 2OI. Γυρὶ p. πιν ἐν παντι τατω Pp έαῶν πων ἐθνῶν
iis Neria, qtrae a nobis gentibus ies Osseruntur in omni Aeo sacrificiis, ides de pane E charisi.e, o Calice perinde Eueliarissia medicit jam rem locutus , O nos quidem alarificara namen ejus , Nos autem profanare Vides quomodo priscus christianae Religionis Patronus panem & calicem Eucharisticum appellat sacrificium. quod saepe in Ecclesia adiicitur. Sed manifestius Cyprianus in Epit tota 6a. doeet. Ministros a Christo fuit-ιe oonstitutos, qui sine cruore idem ipsum sacrum instaurarent. quod ipse Deo Pataiecit, eosque Christi vices obire, ex quo Sacerdotum praeconio commenderitur ne iale sit : Si Iesius Christis Dominus O Deus noster ipse es summus Meerdos Dei P tris , .O saci dicium Patri se sum trimus obtulit , O hoc fieri in eommemyra ionem prae cepit, utique ille Sacerdos vices Cnrisi Dere fungitur, qui id. quod Chrisus fecit, imit tar . O saerificium plenum tune inera in Ecclesia Deo Patri . f sc incipiat terre , I cundum quod ipsum Christim trigeat obtulisse. Nam quod Chri 1tus Pallores, quibus gubernandam Ecclesiam commisit, Sacerdotes non dixeriti nihil nostra refert, dum rem ipsam qualicumque fignificatam vocabulo insti utam ab ipse esse Christianum nomen omne consentiat. Nos enim non de vocibus certamina serimus, sed ipsum dogma vindicamus . Quin etiam ipsis Sacerdotii & Sacerdotum vocabulis summa est auctoritas, quod a primis Ecclesiae incunabulis saerorum administris evangelicis fuerunt imposita Certe nihil causae est, cur illa Arminianus reiiciat , quod ab iisdem usurpandis Christius Sc Apostoli abstinuerunt. V. Haec pauca de Christianis Sacerdotibus. Dispietatur porro oportet, an iis qua lacumque mandari imperium misit sive a liberis Ropulis , sive a summis Regiubus . Certum habemus equidem , penes incia nullam publicam residere ditionem , quae vel in natura christiani Sacerdotii insit , vel ab auetore Christo proficiscar tur . At nusquam Christus vetuit , ne Sacerdotibus tam Reipublicae coniensu , quam a piis Regibus politicus principaras deferatur . Nanque ex iis , quae G Mus attulit hoc solum etsci potest . evangelicos Saeerdotes apostoliet muneris cavlsa nullum quamvis perexiguum posse sibi adseribere dominatum . Non abnuendum autem est , quin Ecclesia ab initio exoptaverit , saeros Pastores ita rationem i nituere tuam , ut ad rerendam Religionem totum animum adsungant . nec ab ea re unquam avocent ob civilium M publiearum rerum procurationem, quae iis credita sit, Apostolus Timotheum monuit, ne Civitatis negotiis implicaretur. Nanque in epistolR secunda, quam ad eum misit, cum de Sarerdotis partibus disseruisset , ita Pergit GP
implicat be negotiis sae laribus. Declarat enim, tanquam publicum militem qui e le se civilibus utilitatibus vaeare non potest, sie Saeerdotibus inluti Christi militi -
ycere publica munia adtam stranda sulcipere . Hoc praeceptum Ecclesia multis in . nonibus jussit. Inter eos. qui Apostolis attribuuntur , tres numeravi K., qui ζ P'Vnissime Pertinent. Canon. vo . haec habet, E.ωκωι, . . staύδερος , . τ ὰ 'o re πιδας μη ἀνα α αν έ- . ἐι δὲ μἡκὰλυμιαθω . Episeopti, st re Pyter 'ς nus seculares curas non suspietis: alioquin deponatur. Canon LXM , d ς
pani vel Presbyterum se sum ad publieas administationes G :d negotiis ver Frιν Vel rem ita non facere persuaseatur, Nel G, Tm - , fidem duo is Dominis mini'are fleundum Chrisy justιonem . Cantatur mmo enim potes
208쪽
vitur . Quae sunt enim Q i, - ozR Pari
rat, & I9uoenarius diei Patrum Eusebius
tum Episcqpo Mygdoniis Civitatis i μαε iam detist ri toro. t. . ' ρο- - bioli ego iis tam Reipublicae, quam Religio 1: E N icioneum Re , rita mi 'xinum di constati π 4 - ad eundem P ndis neian ri ygriori; Dunt. Aeque PRr eit inteni si, Jacobum eo non suisse perventiariam, Caggrederetur , niti Eeclesia sivisset . an odi, ni o intelli-a-Did rem Pubi Cam geren in esitatis existimatione usus est . Sed Graici πυ,- Epit pis Principatuum sine ulla catholic ram plui. rum judicii. 9 magna sati ex clarissimis antiquitatis monumentis . - qu. in iri ' prostiis me Id derim RSacerdotibus ex lege liberorum Populo Uiam , aut ' nil ost Cesti a Perspicua enim sum, Cus magistratus adrangeretur , dum nulla: -- Diis .' vid, h. etiam I Q Θ Dignitatem negligerentur . . cumentum cis i m. 'itri suis. . . . . ecam 'do ' Vis enim divina lege rogatum esset . iae o G rae Duneri. qua iis eri 'm' id in eam lententiam acceptum non est, ine Qtii 'trici P paries in
Postremis enim Helaret. . Σα- Hori .' et' dari Imperium posset ces 9 Heges fuerunt. Hoc nos docet pcimus mos apud Iudaeos ut eosdem Reges O Sacer estis mixta, incredibile quantum eoacere . De Joanvello Juddico cap. f., Mονος εἰχε την τε αργην
209쪽
la An CapuT II. eesse est, atque politi ei Populorum Rectores. Quos nimirum mores Magistratibus ille
adscribet, quibus Sacerdotes tamari nefas sit Magistratus enim inpulis meiecti sunt, ut iis tranquil Io frui otio, & beatam vitam publice exigere liceat: ex quo eam disse plinam suscipiant oportet, quae omnes virtutes complectatur. Haec autem vitae ratio non modo Sare cites decet. sed ab iis maxime instimenda est. Dicendum est igitur , diversa esse Sacerdotum & Pritieipum munia in Christianis Rebus ublicis , sed id tamen non ossicere . quominus is, qui Sacerdos est , legitime pessit politicarum rerum aliquam procurationem comparare. Consulatur Thomasinus da V. O N. E. D. lib. I.
VI. Restant praeconia illa , in quibus Imperatores Antiquitas Sacerdotes, Pontifices& Apostolos salutavit. Arminianus enim noster ex eorum nominum PotestMe argumentum cepit. penes Catholicos Frincipes illud esse faerorum regimen, quod initio iis vindicavit. Arbitratus enim est. eos omnes. Ecclesiae quemque suae, saeros esse Gubem natores, tanta Praeditos potestate . quantam in Anglia post secessionem Reges sibi tri. erunt. Quocirca b viter dorendum est. quorsum huiusmodi elogia stertinuerint. De Constantino ille dicit, Non semes Di opum μου υο Dit , quem Graeci Scriptores Ox m. σα τόσσολ Apostolo similem ), interdum is strinx.υmν ἀπόστιλ- Regem Apoli lum nuncupant. Primum veterum commata investigari necesse est , quae Grocius in verbis suis si istavit. Haec vero suisse prorsus videntur. Apud Eusebium in libro I inde vita Consumini cap. xxiv. hie Imperator Episcoo , quos con ivio exce erat, his
a Dor E'πέσκοπις άν ῆιουν, Vos quidem in iis . quae inreu me issam fiunt, Episcopi ejSAED Mero in iis , quae extra geruntur , Di pus a Deo Ibm missi utra . Item in Menaeis suis Graeci, Xων - ν riso. , inquiunt . , Confantinus Amsosis par. Denique in libello Synodico quem Iustella, in Bibliothera juris eanonici veteris post Photianum nom amnem evulgarit , inter Nicaenae synodi Praesules Constantinus reis ponitur Sc Apostolis adcensetur, ΕΤ ον - N--. - ω γ-, B-
irae synodo Viso O ριneemias Presbyteri . heum tenendis Sime Pupae Romani. . . . ius Cortabae Episcopus O Confantinus inter Christanos Im ratores Amsolua . Haec omnia Grotio ante oculos obversata suere . quae nune explicare paucis Zg redimur. Docti viri multa disseruerunt de eoenomento E feous, quod sibi Constantinus indiadit. Primum piget refellere quidquid Antonio Ua Dale in Ds . II . ad antiquitutes marmoribus issUrandar de isto titulo in opinionem venerit . Quum enim ille coniti- tui siet, Constantinum magnum caeterosque Prinei pes qui ab eo etiam post Gratianum 'erium gesserunt, jure Gentium maximos fuisse Pontifices, putavit eos ab ha uim di Dignitate id , quod eximium erat faeile habuisse ut eadem auctoritate Christianis sacris praeessent, quae sul erioribus Augustis delata fuerat in procuranda ethnica religione . uam audax dc impudens consillimi is ini verit , universi vident , qui e Pr lusione norim acceperint , I. Non omnes inristianos imperatores . sed e a qui runt usque ad Gratianum . svisse quidem in marmoribus es in aliis publicis titulis maximos tantifices appellari , sed ea mente , ne Gentes ob contemptum iacm Him succum ab Imperio delicerent Sc Rempublicam perderent, II. In iis, quae ad Religionem laciunt, aliud de Principibus. qui ethni eum orbem rexerunt, aliud de illis , qui christianis imperant Civitatibus, existimari oportere. Si e contra Uandalium . N
que porro ne δε est persequi quid Ni laus Vedelius & Iacobus Revius de se F tam consantim magni suderint . nee quid Guillelmus ApoIIonius in libro de jure Majesaris circa Mera contra 'edelium dixerit . nee denique quid Anonumus idest ipsis Vedelius in Grallis μου in vera puerili eothurno , quo se iaciae Guillelmus Apollonius responderit . Ouid enim ab istis scriptoriuas expectari pollit , qui , quum univer iam publicae Religionis mcura aera politicis magiitraubus assigaeat , eo Sacerdo iam
210쪽
Constantini pertinere in animum induxerunt . Quamobrem aliorum sententias exponamus . Leo Allatius de Consensu utritoque Ecelesiae pag et a Putavit, civilia elle ea Ppell)ntur int ἐκται - ς λκλησια i negotia extra Ecclesiam , ita ut idem sit Epius in iis i quae sunt extra Geloiam, atque Reipublicae diligens curator & rector. ur inimius non perspexit, quio inlulsum in ea suturum oratione, in qua gravissimus Imperator facros Praesules ita alloquutus esset, ut seipsum in civilibus perendis rebus perinde Epit copum dierect ae illi Episcopi constituti suerant in administrandis sacris. Post Al- latium commemorandus est Petrus de Marca Archiepiscopus Parisiensiis, qui in libro ii . de Concordia Sacerdotii O Imperii existimavit, Constantinum Episcopum dici voluisse, ut d clararet , se Gentilium ei te Praesulem Sc Parentem eorumque saluti consulere, quemata modum Episcopi Christianorum rebus studebant . Nanque censet Imperatorem ad leges illas suas res xisse. quibus saeriticiorum consuetudine Gentilibus interdixerat, iisque in honore esse ciem Domini eum Sc tempora martyribus dicata jusserat. At enim Constantinus , si Gentilibus prospexit eosdemque ad veram Pietatem instituere sategit , nari labore Ecclesiam vindieabat eique tranquillitatem asserebat : Quinimo in tae ossicio erat, cum se Eeiscopum vocavit . Nanque versabatur in conventu Episcoporum, quos non ad solam animi hilaritatem, sed ad capiendum de Ecclesia consilium domum ev caverat . Igitur Par non erat , ut se potius Gentilium , quam in Ecclesia Episcopum appellaret. Haec de viro doeio Petro de Marca. Fuit deinde Bam Joseph Bimardus de Ia Basile homo eruditus i ta auetor Dissertationis de filami atu maximo Romanorum Imperatorum , quae legitur in Aetis Gallicanae regiae Academiae Inlcriptionum humanarumque litterarum . Hic post verba Imperatoris eῶν ιι- ω - ἐκσοι vocem ἀνθρώ-
κων intelligi jussit , ita ut integrum comma sic converteret , Vos fui em eorum homianzm , qui sunt intra melestam, Episcopi esse, em Dero eorum , fuι sunt extra mel hium e Gentilium ' opus a Deo tum consiturus. Hae tenus ille Marcae concinuit, 1ed in caeteris dissensit. Nanque Constantinus, si ex Archiepiscopi mente intelligatur, neutiquam Sacerdotium illud commemoravit , quod primis christianis Imperatoribus Gentiles mandabant, sed eam ob caussam Episcopi cognomento seipstim ornavit, quod Gentiles quasi optimus Parens ad laudabilem disciplinam legibus suis informabat. Co tra hi mardus sic habuit, Constantinum coram Christianis Episcopis maximum Pontificatum ostentasse, in qua dignitate inter ethnicos Sacerdotes eminebat . Hic enim cum Joanne Pacidio hoc eli Jacobo Gotho redo agebat, qui in epistola ad Rivetum cenni erat, christianos quidem Imperatores sese passos esse maximos Pontifices renunciaria Gentilibus, i ta nunquam , ipsis approbantibus , eo titulo fuisse asseetos . Igitur ad eum refellendum objecit, Constantinum magnum se Episcopum dixisse in Senatu Praesulum , ut summum , quod apud Gentiles gerebat , Sacerdotium significaret . Verum enim vero doeius vir partibus non defuisset suis , si in verbis Constantini ethnicum Pontificatum non invenisset . Nanque satis erat publicos protulisse titulos , in quibus Imperacor, Nicaenis ierme temporibus , Pontifex maximus salutatus est . Nihil attinebat hu ui modi argumentum ad ungere , cuius manifesta imbecillitas bonae causae suspicionem injiceret . Verosimile enim non est , Constantinum , cum Ecclesiae maxime providebat , tot considentibus Episcopis veluti in concione denuntiasie , Gentilibus a Deo se datum esse Pontificem maximum. Istud quidem oratio non ostendit, siquidem Post verba ἰισω &- horii ex more suppleri possit πραγ ιασων, ita ut illa latine sonet, os quidem in iis ne tiis, quae sunt intra Ecclesiam , Episcopi estis, ego autem in iis, quae γε ut extra Ecclinam, Epi copus a Deo Ium consiturus. igitur, neglectis omnium
sententiis, nobis huiebius interpres lumendus est , qui Constantinum loquentem audiverat. ls quum Imperatoris orationem recitasset, in qua se Episcopum vocabat, comtinuo addidit, ακολουθα δ' ο5 λόγω διανα- Ἀνος , τούς αρνμένους ἀπαντας ἐπεσκόπει, προυτρεπε τι ἴση περ ἄν η δύναμιι τον εὐσεβῆ μπαδιωκειν βιαν , Constantinus consilia
iniens dictis congruentia omnes Imperio suo subjectos Epi/copali , icitudine gubernabat,
O quibo umque modis poterat, ut verum pietatem eo ecfarentur, incitabat . in his ver-