장음표시 사용
41쪽
mimus ita Zenonem alloquitur . certum es hoe rebus Desris r uerre . in , eum rieainis Dei aritur , O iuxta con tutum Aegram Doluracine n Saeersoribus Christi nudeatis subdere , non praefrre : O seras in rer inarum P ' Ies discera potius, quam durere: Geloia formam sequi, non usis humanιtus sequenda jMO Praesigere : nisque ejus hvmctionibus Delia dominari, cui Deus Doluis Clementiam is uvio AEL. --tioms colla sub mittere , ne dum meumra caelisis dia Urionis exceditur , eatra i a contumeliam dispone iris sau . Hactenus Felix Papa . Neque enim Ecclesia de tali Iluctio unquam remisit, quo illud diligenter pravisum es ne in Catholico Orbe Resino sacrorum sederent j Lees Zc Μoderatores . Pertulerunt Heraclius Ecthesin,& c mintharis, Mum eo consilio ut mnothelitis laverent . Nanque in his edietis sancitum ris ine unam vel dua, iaChristo inesse voluntates diceretur. in iis complura Patres Ec GYriorii abrogarunt tum illud praecipue , quod illorum non Sacerdotes sed Caesares em L oraetores . Μagistra tibus enim tapolitanis , qui in colloquio pro Typo sive lam Corinantis decertabant iainximus Abbas , vir summa pietate praestantiissimur palam minori clit , id non esse in Caesarum potestate, ut de Divinis rebus decernerent, Quoniam , ira Riait, Sae Idirum esquirere se L ire de fatitaribus Catholicae Ecclesi dogmatιμπ . Sic uniuersa vetus Ecclesii a , contra cuius sententiam Gratius summa Hollandia: Aragistratibus judiei
ει Imperium cindicavis de rublicis sacris to .
re otio iuncti sunt, tamen, quum messessa lux Veniret in munciram , umbras remo ven, suturorum , nulli alteri dedit , 3uod sibi singul/re se Vit , feri in di-rso, iis, dona distribuens , sic , quae mma sunt Saeerdotii , Regibu intexmκit. Duo tacta semadmodum vir sapiens non profanum indi rex Mς Vς le Videri , quod sola, in 's. p. ad Zenonem. b Vide Collationem Maximi cum Principibus in Secretario aririo a V. C. Simondo inter Collectanea Amstasii. x- . editam so Non alia Graecis junioribus opimo erat de Priminibus Iuta . male s Archiepiscopus Bulgariae ad consantinum Caba am , o
nae Princeps bc re & nomine, Synodorum placi is praesidex &.au ctoritates , i nR,I nitur : Ecclesiasticas ordinationes dispouit , dc legem ponit vitae atrici. . py η -
qui altari inserviunt: quin & judiciis LPis purum & Clericorum Ee eie&;-tarum vacantium. Ona rimis.
42쪽
v I. L Ux iis . quin aeu tata Ilint. Miser ast . Gratiand opinio de Prine um jure inseris refellitur. II. obiteruntur a ' Gratis piῖ Imperatores tanquam auctores illius potesatis . quam in feris Proceres Holiandi O me UM exercebant. Dissectur de Constantinoe Magno , qui initio arbitrum e se iaci tur ιnter Arium o Alexantium Episco
III. Res uritur , Consolimrm, eum priamum Arius o Alexander decertare caest runt , negorium esse ereidisse futum dr' verbis , non de praee υν Mythnis dommate , nec tamen Iudicis , Iea conestiat ris partas P sis. IV. Cognita re In dis rationem ramis merat , illum meaenam Symium esmois
east. in qua sibi jus disendae sententiae non esse, sitis deelarat P. V. Eaplicatar qua potesate usus At IN ratox eum de Fidia controuersus in SY
nodo distendiae O di senera sententias eonciliavit. VI. Quomoso intelligendus sit m Miur,
qui Consaurinum vocem e Moυ-ν Symb se attexuisse a remavit. VII. Pleraque marrantur quae Conflantinus
post Lmissam Synodum peregis . Ex iis enim emitur , Consantinum da Religio. nis rebus non judiease , fis ad eum μdem , quam Synodus pertulerat, tam uia Patronum accessor.
VIII. Ex uramur quae Constinrisus resistet eausa Donatissarum: Diseopos Iussieraridit, qui jus dicerent. Horum oraculum se habuit , ut illus iudicio non subes Honosseretur. Ex tentibus tamen Donati sis se in cesse O cognitoris munus arri ρuit . IX. Attamen is peregis , tanquam is , asquem caussae cognitio non pertinebat: quianima non de ρυ.estione Ecclesiasica , sed publiea cognatae. IAm sequitur quidquid Arminiam 9 inter eos Grotius edlaunt de Hollandicorum Procerum jure in saeris , id regibus esse contrarium , quibus IRus Religionem MEcclesiam gubernat . Haee omnis Arminiam sve Grotiana opinio era τ . 'sentiendr in quibusvis civibus inesse potestae ut quamlibet ex sacris Scr P uri ia rum, disciplinam fing re possint, illamque separati in in privatis conveΠ ' Ecclelns habere. Hanc enim eunkientiarum libertatem appellant, quaru ex io ' itiue itumant 2 Ire publieis autem et em=lis , coetibus eam Religionem c uno musurpandam esse , quam Principes Ciuitatum voluerinc , ut DOR v kςςμ' vos iles leges jubent, in iis docere nefas sit. Quam vero ea dila sae stata, Malam Christus madidit i Sapientissimus enim.Yς lilia stus ad Divinae destrinae incolumitatem Sc onstant m I o. 24- ordo cognitorem ac interpretem eonstituit , qui est arreptissismi Religio min Synodis iure istatis aut sine Synodis I uitiac . la in iam . . - dogmata tradit Sc de aeris judieat eo Numitii, cliarita , 'ET sive DiUmas dicripturas otandere possit . Ex quo hic eu L lamm, bendus est ad beatam vitam, quem ille icite ore, ex Γ - - - odic Rc-
Num Pertinent Foesus , sumta lex est . qud 2α
sectui, eique parerx & auscultare. Quorsurix oriim M'miniani fisserunt sentiendi libertas in pietatis hiatio ' edy - α & civitatum exitium φ Pioelive enim e re in ceris
. Hia ita constitutas μlam est , omnea G1Miintem
43쪽
mon. esse iure 'ut de sacris Mirant , iidemqne doctrinam in escribant , publieedoerinEa sit. oportet enim illos rerum Divinarum rationem oti eXPOὶitam habere. uuibus a Deo id munus datum est, eorumque judiciis, quM H et si Crismni Uersus reiaguntur 4 libenter morem gerere, five quid privatam secum Q CCtrit . sive Dublieas lege, roraverint. Omnia quidem redie conclusa sunt , nisi sortet Mirant ri obesio auda elotes . Nollandiae Dominos a Divino liberos esse Imperio Praeorat an et mini anda Re ouesies Quod rion modo contra sacras utriusque F eris L BUIR Sm sed Contra comm nes omnium hominum sententias quis ausis dicere ἶ Ina cteto illimus quidem suit Stra
oeles , qui legem Athenis pertulit . Ut quidquid is kt ememus. U O oua D.us D, O apud homines jus esset μ) . Quam licenter s-- Parylatia , de rege Aetinerie dixit , Legem Persis i sium a Deo h hanesciPσ εω εοδεμ si datum osse vir
ii Pergamin porro. Nanque oportet ad opticanda eπemPI accedere , quae Gn, tu, peo defendendis Hollandiae & esistisne P eri a PT MIit . Is in eo libro, qui ordinum pietatem continet. Sibrandum Lubberium Gomari Ham Di rum Imperatorum audioritatibus urgere aggressus est . RePezit iam a Conitanti rara magno , tum commeo morat Theodosium. Marcianum, Ualen in anum, Contianti iam Pomnatum, Iustini num, additque tandem Carolum magnum quasi Fidei in Finricos resenti Syllodo di ireptatorem es arbitrum m. De singulis dic dum est, A Corarita acino magno exordi
tutus. Praeterea Constantinus Post Synodum Areluxediem det QR Mitta. Donati eonnorit. M sententiam tulit . Reliquit a invis 3 EP iς P diςλndi P te ritem Theodotis, iti Politana: imo it ipse quae ibi acta sunt 36 φ σ f gio cainprobabis . eo statu, stilicet ab Epii copis ut Placita Syn di iWδ iψαςΠP 30'ς mciniret . Sed maxime inime etiam Calchedonensis ausam te mentionem is Nonne Ibi οἱ λω; - - β υλῆι qui senatorii eram orsuus non minus quam Episcopi
44쪽
VI. Ox III mur, quem in Religionis negotiis secus se gessisse, atque Arminianas putavit, ordine ostendetur. Quumque eximius ille Princeps contra duplicem praesertim Haereticorum Delionem egerit, primum dispiciamus qua potestate usus sit contra Arianos . Allatus est Imperatori nuntius , Alexandriae magnas Ario presbytero cum Epitcopo suo ii te edere concertationes de rebus Divinis, quae, ad unctis partium si iis , Antistites de populos in certamen conjecerant sq. Gravem is dolorem percepit, quod Ecclesiia, quae, ipso auctore, a Wrannis conquieverat . intestinis bellis conliceretur. Quoniam vero voteuati Si Fidei siue hoc e 1ie creditum 1ciebat, ut Ecclesiae pacem asserret, Holium Cordubensem , virum pietate bc doetrina eximium Alexandriam misit, qui inter dimensionis auctores amiciuam conciliaret: eique litteras dedit , quas ad Arium Presbyterum atque ad Alexandrum Episeopum perferret M . In his litteris Constantinus se universae concertationis arbitrum ad eos ipsos, qui dimicabant, consociandos consti ruit. Sic enim inquit , Arbitrum me disensionis in rae O ouas paris moderatorem in repono d . Seripsit deinde , eosdem in iis quaestionibus me quas non modo permultari a prudentibus viris , sed ne eommoveri quidem decebat . Quid vero illud esset , quod inter illos agebatur , nec planum fecit nec diserte indicavit. Itaque multis ipsos coinmonefecit , ut ab hujusmodi controversiis animos avocarent , aut si disputare pergerent, s ocietate ossiciorum non disiungerentur. Nanque ita perorare instituit, Atque Laeo non eo dira, ut os de inepta O qualis unqua demum Noranda est, quae bone idem omino In ire cogam . Potes enim gravitas comentus integre apud Nos conservari , O una eademque inter omnes commulato retineri , quam is inmicem de re aliqua minimi momenti Lygenuatis: Iiquidem nec idem omues inlumus in omnibus , nec una omnium indoles es, atque sententia si). III. Haec Constantinus, quae quidem Hollandies Proceres sibi arripuerunt ad vindicandam eam, quam sibi descripserunt, in sacris potestatem, quasi pius Imperator de δε rimis controversiis judicasset, cumque eas ad Religionis summam non Pertinere C rtio siet , tolerantiam inter dissidentes imperasset. At quomodo ille iudicium ferre de iis rebus coesideret, quae Alexandriae disputabantur, nifi eos audivisset , qui disputabam,ta omnia separabiliter . In Concilio autem GPolitano tertio Imperator & Synodus iubent: ubi Imperator non adest, iudices M Synodus. Postea Imperator legisse se ait Sc contenui se . Idem laetum est in C-Politano quarto . Ephesinae autem Synod Iheodo, tu Politanae secundae Jusinianus per occupationes interesse nim potuerunt , ire ''. quos Vellent Episcopos, suo nomine & mandato praesidere Conventui iusseriim mus autem id quoque quod per alios facimus, di cui auctoritatem nostram mPM
non Potuerit, etiamsit contra Episcopi judicassent φ Sed nec huic Syn0 tisin emassedisse Carolum , sed ut arbitrum Aeta ipsa loquiarit Px ta ψεeba lant , de caussa Fidei : Consensum tuum scripto testatur e postrem S UE laeto siue γDecernimus dc Deo donante decrevimus quid esset He Q in d, b M-xec uita Fidei , nempe an Christus eleendus esidi Viri Dς Puendum.
Quoniam vero de Synodi Francosuriensis a Sibrando fit menti. uel ubet, An imaginum adorationem prohibere ac tollere Carvius. Tram Dye,usti
45쪽
Zc omnia pereepisset, quae ab iisdem quaerebantur φ NanqLaet rararitiatum erat , eos ver bis solum & animis certamina commisisse . licet in 1e tvntiis consentirent , Non enim, inquit , de praecipuo O Isummo legis nostrae inandaro torσr vos est orta eontentio: neque novum aliquos a Mobis δε Dei cultu introductum Cma . Sed unam eanAm a. sntentiam tenetis , adeo ut ad communionis societatem coirae seriis possitis υ . Const. υero Alexander 9 Arius de dogmate cetrabant, quod Christa orizae Religionis eaput est itaque dissidebant ut in adversantissimas sententias distraheremtia T . Nanque Alexander sentiebat , Dei Filium esse sempitemum , nee ulla in re , Misi in persona a Patre di strepare. Sed Arius obsiciebat, Deum non inmper fuisse H CUem , sed tendi,us fuisse eum Deus minime esset Pater , Filium Dei non semper σκ citis Iae , sed ex eo dubinon erat , ad lucem evasiti se eum in finem ut Deus Per eram Metera conderet 'neuue extiturum fuisse , nisi emera Deus procreare voluisset , V PV Pter mirabilem , eYi mium adparuisse νὶ . Haec autem omnia Imperatori non IiR QBarit: si enim talia nos set, Alexandrum dc Arium consentientes non dixisset . Igicra in He iis quaestionem non instituit, nec judicavit. Ouid enim tam temerarium aut x in trici ignum gracitate atouae stantia sapientis , qualis habendus est Constantinus , R om riae iis , quae non satis explorate percepta sint Sc cognita . sine ulla cunctaxime Quia sere φ Nimirum haetenu, Constantinus nullum de sacris judicium reddidit, sed solum iri agere studuit ut aui truritatem interponeret suam, amicitiae conciliatricem inrer eos . Qui de Relistione dimi eabant . Huc enim valent illa , quibus epistolam Rbsolvit. Datin Loc mihi is . H. commani omnium raneordia, ac lioertate debitas Deo gratisa σωm unianimi 'latisum eo .centia referre posi m o . IU Postea Imperator comperit . id suod certabatur intre HPiscopum & Presbuteros Alexandrinoa, praecipuum esse Religionis dogma , nec de aera cori errationes Quietu ras, nisi Episcoporum, ad quos id negotium pertinebat, uni Mevntas ordo consuleretue eoque accepto oraculo haberent omnes quod sectuerentur. N vetvat se ipsum Quidem de sacris Judicem non esse, sed ex iis unum qui rerum Di imax in donmita a difficiribus aeripiunt: in eo tamen esse ossicio, ut ad EcclesiM PRCem M ad Relinioni, eolumitatem aduigilaret bd. Quam quidem ob rem Sya dum , Riaalem nulla .iderat aetas, in Urbe Bythiniae Nicaea convocari jubet. In edm m it z omnibus Eoiseooia oris iucunditate comitateque injicit admirationem sui: O donem PDo pace habet oletatis plenam , quam alter graeee convertebat. Illo qui cum MDiscopis dieicio ou
ancipiunt. Etenim Constantinus iis qui Gncilio pro 'ς, G racti copia,n diala tatque Episeopis ut de Religionis no dogmatibus accuratis Uu-remaene suo idiose '
46쪽
Praesulct Larini , Syri, Phoenices . Arabes, Palaemni, IEgyptii , Thebael, Libyei, Thraces, Macedones , Achivi , Epirotae , quique ex Ponto , Galatia , Pamphylia .
Cappadocia , Asia aliisque ex remotissimis regionibus advenerant , amice conjurarentia ad unam condendam fidem consentirent. Quam sententiarum summam concordiam
posteris commendavit ipse Philostorgius, qui teste Photio μ) Arianos in hi floriae suae libris collaudavit M orinodoxis invidiam conflavit. Synodus omnia quae geliit, sibi attribuit, sub praesidio Sc tutela i onstantini in Epistola Synodica, moitu es sunt verta Synodi nam pisismo Principe Consumino quaesis de impietata ae mmerstate Arii O felonum: Cunctoque IusPssantibus placuit, ut impia ejus opinio anathemate damnare. tar sb) . Ipse Imperator in Epistola ad Ecclesias de Nicaena Synodo professius est, sedum venisse, ipsoque praesente de maximis rebus Antistites quaesivi me & judicasse Numinis ductu, Me praesente sic quidem inquit, nec addidit, O judicante euum eont- petenti examina aei cusa sunt . Ex quibus perspicuum est , Imperatorem in Synodo nec censuisse, nec sus dicendae sententiae sibi vindicasse, sed tantum in ea sedisse , ut
omnia ordine administranda curaret M certaminum studia cohiberet. U. At Eusebius quum . de illius in Synodo rebus gestis commemoret , eundem Nicaenorum Decretorum non modo suasorem sed auctorem existimare videtur. Prodit enim illum, disputantibus Episcopis N in eontrarias sententias discedentibus , eos qui bene lamirent, collaudantem, eosque qui secus dicerent, docentem tam sapienter rem administrasse , ut inter omnes idem dogma constaret, Omnia , inquit, latienti me Imperator auscultans . intento animo protinaras quassones excipit . . . . alios ita rationum adductos in suam Iententiam trahit, alios orae G sectis. ωsua qui rem dixissene , ta dibus a te, O uni r os ad eoneo iam incitat: Donee tandam eos honetines in omnibus, L quibus antea certa/atur , O conuentientes inest H . Accedit , quod idem Eusebio in litteris , quas post dimissam Synodum ad Ecclesiam suam misit , plane affirma , Caelariensi symbolo quod ab ipso prolatum fuerat , Conlitantinum omnium Primum auetoi itatem adsumisse, atque unam vocem omousion addidisse, quam tamen recte ex plicassec: Cum haec , ait , a nobis fides est exposita . nullus erae eontraditandi i MI O Imperator ipse noser Deo rari unas eam rere a mneenum primus omnium t satus es: atque ita sentire se Hrmυie euncto qua hortatus es , ut ei ad sitirent.r g l submiserent, utque in hane doctrinam omnas eo pirarent , una dumtaxat νομ otn'Vtalem f . Haec ille, qui Synodo affuit, & Constantino orationem div oinritae a o In Epirema E. H. Philoso si ex lib. 2. Q, s G Apud Soer. ib. ωρ. I x. q.-σω - κα- πηὸ ἀπ . καὶ παlv
47쪽
omnia tamen Belle replieantur, si Imperator non toricariam Juderi , sed tam 1 Religionis vindex ia pacis conciliator tum demum in ioci onzUit - cum Ortho cxi Antisites Catholicam rationem exposuerant M ad eam ipse doc fias fiserat. Atque ita res se habuit. Relatum est in Synodo de iis , quae adversus Serva coWin nostri divinitat m Arita
disseruerat. Omnes fere Anti littes, aut certe eorum plera Gram , Riai in Synodum venerant, eum Divinas Scripturas M constantem Ecelesiae erae Cloam 'prompsissent, summa e sensione censuerunt , Christum esse vere Deum SC Patri omousion. His vero plures adversari coeperunt qui Arit rebus studebant. Na I in Pratarunt, in voce omisso, id inesse, quod sibi diipliceret, siquidem omousion halain arit quod ab alia re vel
emueret vel erumperet vel divelleretur. Contra orthodomi mav siales Vocem in alium sensum acceperunt , atque cor ra omousia dici solent . Iuririque negarunt , materiae expertem naturam , quae totus est animus 3c tota mens 4 G AECI posse , quo modo
eo ora assiciuntur Q . Quae cum disputarentur . Con rati raras sese non eontinuit quin eam ipsam cum Arianis iniret contentionem. Is enim inis EPiscopis Catholici, in conventu explicatam tenuerat doctrinam dogmatis, quod emec ira certamine: Ouid Di vini Scriptores docuissent, quid vetus Ecclesia . quid prisCr Frutres , ab iisdem aece perat . Itaque iis , qui secus ientiebant , Catholicam Firi Ponere ac remis est eandem Scripturis & Patrum testimoniis uberrime confirmax et , atque ad ea duae illi' objecerunt, opposite M apte dicere. Idque consequutus est, Me eorum complures aut in Arianis erant partibus, idem ipsem . quod Catholica EQQIefra tenebat, sua omerii duetu de consilio sentirent. Ipse Eusebius Pamphili. Cum tala vocem omouiros primum teris Episcopis restitisset , deinde ea voce accuratius Pero 'a , in illorum sente tiam eoncessit ψ . Praesules, qui ab Ario distedere recuserunt , rara mero quinque teste
Merate νὶ, fuerunt, Eusebius Nicodemiensis, Theognis NiC-- . Maris Calchedonis Thomas Μarmaricae M Secundus Ptolemaidis . At enim Theoci remus M Se Nieaeen is, insimet Ρatses in svnodica epistola ad Almandrinos quam απέ-ipserunt Socrates Θω Theodoreti testatum iaciunt los Secundum Ptolemaiciis M Theonam Ma marieae ab haeresi non desecisie . His Synodus ossiciorum in E Iesia e suetudine.&Constantinus urbe interdixit . Quod igitur Eusebius Caesariensi S ci imit , Constantinum fuisse auetorem, quam ob rem communi omnium consensione sis ni Concilii deere- tum in lucem Proserretur , is de Constantini nudis in ellio MN est , quo adversus Arianos disputauit eosque a proposito abstraxit. Sic in a Plissimo Hollandiae Et me Pisiae conventu paucis recusantibus , quin de Remblica illiaci corisilium ea retur quod a plerisque Senatoribus datum est, si sorte orator aliqui S , in quo nuIlum di cendae sententiae ius inesset, disserendo assesueretur, ux ii , qui uritea abnuebant alii, eonsentirent , profecto hic nec Senatusconsulti auctor Vocandus Qsset , nec ici senata censuisse videretur . Nes secus Constantinus in Nic - CoriQ.Iio cineram dedit ut ii, qui ab universo Catholicorum Episcoporum coetu dissidebant in Retistione eos sarent dissentire : itaque decretum suidem Synodus ς didit . feri assensioni, miseri decreto plures Ariani praebuerunt, Constantinus suasor ω Me - fuit milia .
ille speetavit in Epistola ad Catholicam Alexandrinorum E ' fiam , in dua se s 'psit, coi rata in Urbem Nicaeam quamplurimos 'υ gωδυ Piam ego unus ei υὰ
48쪽
sm tamem, quὶ me MDum eo ervum esse magnopere gaudeo . veritatis examen Ius i ,).UI. Nune de voce omousios , quam Caelariensi ,ymbolo Constantinum addidisse Eusebius assirmavit Dixerat autem paulo ante in eadem epistola , quam ad Ecclesiam stam misit, non Constantinum . sed Episcopos ad Symbolum . quod ipse . protulerat, eam vocem attexuisse . Sic enim Caesarientes affatur , Nec nium mimimus ad ius mittere, primum quidem Fidei formulam a nobis propositam . Ainde alteram, quam ' Iovi. quibusdam ad myiram adjectis aramesessas, promulgarunt δ' . Quorsum haec ia a Epistola dissensio Quidve Eusebius sequi voluit Is nimiium veritus est, Re in ostensionem atque invidiam Caesarientium suorum in Geret , quod Nicaenam Fide, sermulam verbis ab illorum Symbolo discrepantem receperat, ob id que videri poteras ab Eeelesiae suae prisca & Apostolim doeirina discessisse. In tota mustola hoc studuit, ut eam , quam apud suos timebat. obtrectitionem prosterneret . Id enim satis explorate indicavit , cum post veterem Fide, conceptionem , quae usur Erat suis. recitatam, e vestigio inquit, amias , nos Da tenere atque ita sentire , O olim ita tenuit' O que ad mortem retenturos arque in hae fide eonfianzer permansuros se. omnem impiam haeresim anathemate damnanees o. Idem Eusebii e filium paleiscit Athanasius in lubro de Deeretis Synodi N aenae M in Ithm de Synodis Arimini Sc Seleuciae . Hoc igitur Eusebius cum sibi mposuisiet, modo Imperatorem . modo Praesules habuit v cis , quae in S mbolum recepta fuerax , auelates , sic egit , quasi nesciret , quid apud Caesarientes magis valeret ad tollandam eam , in quam uenerat , mutatae Fidostspicionem. Res autem, quam de indultas Ela involvit, ita explicandae est ut Episcoporum conνentus post prolatum Caesariense Symbolum attexendam mi esse censuerit vocem amousios , Constantinus vera eorum auctoritatem isquutus suerit 9 sente tiam confirmaverit. Hic enim Nicaenis temporibus in catechumenis numerabatur, neta ad rerum Divinarum dist sinas tam bene institarus erat , uti Religionis dogmata ac- eurate expIicare posset. Sic enim Eusebium intelligimus . nisi iste velis. cum Pecavi Maronis, Alexa m. 9 Clerico eundem post dimissam Nicaenam Synodum ab Ariani stetisse partibus, eumque in finem Constanti m vocis omousios cotiditorem dixisse, ut huic non ex animi lenaentia , sed ob metum paruisse videtetur. VII. Iamuero Constantinus misso Concilio complura gei ex quihus adPRi e vnon audicandi potestatem in Refitionis rediis, sed solum tutelam sibi ipsum Vindic isse in quam Ecclauas susceperat ia Omnes primum Antistites . antequam Urbem 'Ruq vepe eret sitam muneribus affecti & multis astatus est. Rogavit eos , ne d uςni Omω certamina sererent, nec maledictis sese otanderent, sed amicitia Sc ossici rum uetudine consociarentur, ea potissimum de mulsa , quod eo ordia re in , discordia maximae dilabuntur: si contra faxint. id futurum. ut Gentila qu - Orbis affluebat, ad contemnendam Christianam Religionem P VP-rς intremum ab iisdem petiit ut ad Deum pro seipsti assi P ς' .isso Tum quatuor epistolas de Nicaena Synodo conseripui. Ad E NUM 3'. eL ordinc: EPiscopo. , qui Nicaeam ad Concilium non iverunx , uar κ
49쪽
fiuctra eratas O eonfora ergo Omnipotantem Deum Relige is aretur a : Se ninu raim Emicopos Nicae im convocasse , eos summa consensicinet cie quaest rubus iudieas te . quae Ecclesias conficiebant, idque judicium reipsa a Deto Ptimo Christianae Rei publicae moeleratore esse prolatum, ex quo illos commoneως in , ML in eandem sedae fiam concederent M Catholici Getas concordiae consulerent . - 1veram scripsit ad C iboli eam Alexandrinam Ecclesiam sive ad populum Alexanciri raram , in qua de suta pundo Meaeno decreto ia de tollendis diiudiis disseruit. Haraς Daia is Soerates oem plexus est, imperator omuum , qui illuc commerant, ν ω -- ri Voluntatem appol Le, nee sibitae, quin tot ae talium Di oporum c sensis Piritu Sancto praeustaeus: M Addita eii tertia Epistola ad I IPLi- , qui post GraΟ1 Qmam Catholicie Ee etesiae sententiam pacatiores non fuerunt. de qua Eusebiu. , auos enim ut Patres. aua potius ut Prophetas Dei, omni honora Imperator assciens it -- σα me Doeatae , iterum arbiter rem em fuit, iterum eos muneribuS ac donis honora is z Potentiam quo ου avi arbiter diaerar. per e solam ignis Vis confirmans ος Θω eis . quae a Sisodo δε-
orata fuerant o. Atque haec quidem hi Verbis , quivi. Ut iritelligat , Coni tantinum plures AEgyptios, qui de Religione deceriarunt, iterum ad Q lloquium e easte eos uti Dei Prophetas coluisse ; inter eos quassi Pacis e mili x rem seriisse , & quod ipse putaverat, planum fecisse missa epistola , in qua Ni enub S UECDetis suam 4tare auactoritatem confirmavit. Nanque verba, quae UZlesiua reddidit , is uer eorun rim fuis. . . sententiam, quam A .er dixerat, per Epipolam figisi et is , accuratius e -- potant, inter eos conciliatorem egis N quisquia arbitrat s υλ, γ' visadam pares eis. In quarta denique Epistola , quae ad Epii P dc Plebe. scri r es declaravit, Arianos in eodem ella probro, atque Porphyrtanos, Iussuque -HςN 6rii libros igne ere mari M ab illis, qui eos asservant & comburunt, morti lumi ciapolietum d) . Hae in nus de Arianis, contra quos Nicaena Synodus judicarit, I Perat τ vero Synodi audietum pluribus gestis rebus defendit. Quamob in die Eses Pu. v I Iaz- est, de quo elo.
gio in secunda critica exercitatione. - .
viii. At enim Coustantinus pose Arelatensem Syssosum a Donati eis Diso, siὸneiam tuis. Haec Grorius si , in quibor nullum est momericiam ad eum λα istinandum laeum , hi quo Versatur , de iure PrinCipum n C nrietriclis publicis cieri, . . Universam rem ordine explicemus, quae multis rapos in eit in Collatiorie L .arthaginensi iri Aeli, purgationis Caeciliani atque Felicis, In libris ad CDias Parmenianum ab optato Mileuitano Miseopo, in pluribus epistolis & li ilis ab Aiagastino , itidem uiunioribu, Balduino , Baronio , Henrico Valesio in Schi ψω Donati rum atquesu. retem, missos faciamus , a Cardinati Norisio in historia Do rotariam quam De ire, it Hieronymus Fratres Ballerinii Periecerunt . Renun id ua esk , demortuo Meti sueto, Caeeuianus Episcopus Carthaginensia , Quem FeliX Ad a Gitanus coniseeaυit Ilium saliis eriminibus in invidiam adducum Mim' re Celevtinua , qui eundem horio rem expetiverant. Ad eos accedunt Lucilia PQtenu*- -m - , M Plebis seniore,
50쪽
Itaque omnes, inito consilio. ad Seeundum Τipilitanum Antistitem Sc Numidiae Primatem litteras mittunt , in quibus eum rogarunt , ut ipse Carthaginem veniret , iaquam plures Episcopos comites deligeret. Numidiae Praesules Caeciliano succensebant, quod is ab aliis potius, quam ab ipsis in episcopum sese cooptari ia consecrari sivisset. Ea propter plerique Carthaginem convenerunt synodumque 1 oetarunt . Uoeatus est Caecilianus , qui tamen ire in concilium recusarit , Catholicis auctoribus . Praesules enim , qui praeerant quaestioni , apud Caeciliani manifestos hostes diversabantur . Sic absens is duplicis criminis arcellitus est , quod ethnicis Magistratibus saeros codices tradiderat Sc Martyribus in custodia positis aiserri vicium vetuerat . Synodus ceniet, non modo cum eo , sed cum universis ipsius collegis amicitiam Sc ossiciorum societ tem esse disiungendam . Nanque in eius locum Majorinum iubrogarunt . Haec gesta suerunt anno si . ex quo tempore duplex saetio in Africanis Ecclesiis nata est, altera Catholicorum . qui Caecilianum sequebantur , altera vero selii imaticorum , qui e partibus Maiorini stabant . Haec postrema factio a Donato Calenii principe suo D natistarum dicebatur. Causia delata est ad Constantinum magnum per Anulinum Asriacae Proconsulem. Petiverunt Donatistae, ut Iudices h Gallia darentur , cuius libelli exemplar est apud Optatum in libro primo in haeo verba , RSumus te , o Constantiane , optime Imperator, quoniam de genere justo es, euus parer infer caeteros Imperatores ter sequutionem non exereuit ; ct ab De facinore immunis es GaIlia . Nam in A rica ιnter nos O taeteros Episcopos comentiones sunt . Petimus , ut de Gallia nobis judiaera dari praeei ae pietas tua . Sapientissimus Imperator latis bene percepit , eam rem
non ad Magi:tratus . sed ad Divinos sacrorum Iudices Epis pos pertinere . Itaque per litteras Anulinum monuit , ut iuberet , Caecilianum M Maiorinum cum denisntri usique factionis Clericis Romam venire: Porro seripsit ad Miltiadem Urbis Romae Episcopum . , ad Episcopos Galliae atque Italiae ut die sexto Nonas Octobris Romae concilium haberint & inter paries sententiam pronunciarent . Destribimus ex libro decimo Historiae Ecclesiassicae Eusebii Epistolam Constantini ad Miltiadem , ut plane teneamus , quomodo Imperator Episcopos tanquam illiu, controversiae soIos Iudice existimaverit, Quoniam hujusmodi plures Chartae a V. C. uulmo Afrisae Pro suis odme fiunt missae. in quibus continetur, Gellianum Carthaginesis Urbis Episcopum β ρμέ Di am eolletis ius per Africam eonflaui multis de rebus insimulari: quod quidem p molesum mina tiaritur. in istis Provinciis, quas Diuina procidentia m/ae deuotioni πψ' ranea de itione inus est. O in quibus maxima vi Poptili multitudo . plebem quo in με partes folium ad deteriora destinere, O episcopos inter se disentire : Placuit idem Cristianus una cum decem Epi opis , qui ac fure ipsum videntur ia saliis, quos istis ad suam Ouisam nee sarios essee iudkaυerit , Romam GV π P his, iibi coram Vobis O eorum He o. Materno ae Marino eollegis infria 4 gμ' o
Romam properare hsi, messi audiri , quemadmodum Sanct inlae Legi ista ME NOSTIS . Porro ut totius negotii pleni imam Daleatis haurir '-- supra libellorum ab Anulino ad me mi oram luteris meis Iubjeci, 'f' Ut u a . quo
dictos transmisi. Quibus lectis PERPENDET GRAVISAS Romae
modo supramemorata controversia. ae GHs me diiudicanda M' : qui x RH- bitum est. Hoc agebatur. an Caecilianus stirie ullo vitio in queram, P Lius . Ille re deliberata absolutus est. Nam teste, qcii a PQR ' N. lacta au - ' sus negarunt se habere quicquam . quod advectus filo est de crimine , cuius accusabantur Feliκ Aptaram h κ . eo Caemlianum inter Episicopos allegerant. Corietituri Eois PM P Coax minis conscios Caecilianum jure consecrasso.1ῖri, rion aceto
sacerdotii administrare quamdiu idem Eee Iesia1 ;--- i , c. v. ' damnatus est Donatus a Casis nima otii in T. ω IM' gem