Leipziger Studien zur classischen Philologie

491쪽

Arminus Ditimar

Cum diphthongus Di non pleue Scribatur cumque forma Lιιιιελε is Icti satis certo videatur esse re8tituta, titulum exaratum esse colligere licet ea aetato quae est inter annos 3Suet 360. 28. Consimilis argumenti sed aetatis paullo provectioris osttitulus in 'Act. X p. 72 n. 3 editus. Ac primum quidem V. 3-7 quae editor supplevit corrigantur litteraeque per ordines dis'O

. . . . κ αὶ ε ὶ ναε αυτ εδι προσοδον πρὸς ταρ

492쪽

Do Atheniensium more exteros coronis publico ornandi. 107

Quae litterae sane primo obtutu haud facile quemquam ad eam sententiam adduxerint ut de isotelia sermonem fuisse in titulo sibi persuadeat. Sed sequaris me quamo in publicorum Atheniensium lapicidarum officinam: iam brevi totius tituli imago qualem fuisse censeo ante oculos tibi versabitur. Primum igitur regiituamus vV. 5-7:τ ὀ ν κ ατ α α ρ υτ α ν ε ι αν έ ν σ τ ῆ λ η ι λ ι γ έ ν ril 3l liti.

vides unoquoque versu contineri litterra tricenas Singui M. Ex versu autem quarto, quem sic re8tituendum esse nemo dubitabit:

ἀναγράlφαι δε το δε et ὀ V L νισι ια τον γραι ματέallitterarum numerum sibi non plane constitisse elucet. Iam quid saciendum est de obseuris illis litteris quae cognoscuntur in V. 3:

Osi AΣel 2 Atque de Phaselita quodam agi minime est cro di bile primum quod littera quinta certissime non erat H sed E, deinde quod ne tum quidem quisquam eligere poterit quid significet littera prima O, ut omittam omnino illam dissicultatem quae nascetur ex ultima littera illius versus. Si vero quis proposuerit tresti οφήσει ne tum quidem quicquam pro- secerit. Ergo alia via ingredienda est. Ex versus enim alterius litteris TPAT de expeditionibus στρατ ιάςl sive στρ Hlειαςlgermonem fuisse suspicari licet. Facile igitur ad eam senten-

493쪽

Arminus Diti mar

tiam inclinabimus ut scriptum fuisse censeamus: τας GJτρατ ιυς στρατενεσθαι. Cum hac autem formula saepius coniunctam fuisse alteram quae eSt: καὶ τας εἰσφορὰς εἰσφέρειν siera e μαίευν ex compluribus titulis compertum habemus veluti: CIA II 176 v. 29 seqq.: καὶ l Get ρατεDεσθαι aDTDν τας στρατιὰς καὶ ιας εἰσφορὰς l εἰσφερειν /ιετα ζέωνναειον.

optime hercle Omnia procedunt - una excepta litterula spquae me quidem certe non impediet quominus recto esse suppletos versus arbitrer. Persacile enim potuit seduci lapicida ut post litteram φ alterius syllabae εἰσφo-ὶ repeteret hane pro P. Ac ne primi quidem versus frustula intacta relinquam sed seribi iubeam: lε l fὶναil Δ ε αὐτ δι sive αυτοὶς καὶ ἰσοτε- λειαν καὶ et acll - 30 sive 3l liti.

duabus de causis refellendus est. Primum enim si peregrinus tam gravibus privilegiis ornabatur quae continentur verbis τὰς τρaτιὰς στρατευεσύναι καὶ τ&ς εἰσgoρας εἰσφερειν, is haud dubio non simplici proxenia 8ed etiam evergesia honorabatur ita quidem, ut etiam ad posteros pertinerent ornamenta. Deindosormula εὶναι τυμ δεῖνα την προξενιαν tam raro occurrit iuti tulis Atticis ut sine gravibus causis eam restituere non liceat. Illud tamen minime negem in parte tituli temporis iniquitate amissa proxeniam eme conlatam sive evergesiam. Immo hoc admodum esse verisimilo comparatis illis ipsis titulis quos modo enumeravi quivis concedet. Disili co by Corale

494쪽

De Atheniensium more exteros coronis publice ornandi 109

Ρriusquam autem totum titulum adscribam unum praemonendum videtur. Diximus enim supra dubitari non posse quin v. 4 restituendus sit hunc in modum: Iaναγρέl iptiι δὲ Tol δε το pi φισ1ια τον γραφι/ι-ἐHl. Iam ipse dubitationem proseram. Facile enim seri potest ut omnibus in reliquis versibus restituantur litterae at i). Ergo cum propter rea τοῖς v. l)non liceat ita corrigere v. 4 ut evadat: αναγροὶ φαι δε τῆαιτωJ ) iterum aliquid peccasse lapicidam verisimile est. Ipsum tamen mendum latebit. Iam proponam titulum:

30. Sequitur titulus tu DA l88S p. 224 publici iuris laetus.

Nam in hac sormula verbum εἶναι nunquam locum habet post voces πρόζενον και εὐεργέihi' ωθι ναl 0ν. Ergo necessario corrigendum est: εὶ ναι τονδε ἐν α προξενο ν κ α ε υl

495쪽

Arminus Diumarannum 323 exaratus est titulus i). Deinde cum γης και οἰκέας

annum 325 titulum ponere licebit ). Denique cum formula yθηναέων του δν stoc Rive του ruat 9ν di ιιου post annum 355 non iam inveniatur ) circa medium sere Saeculum quartum decretum illud ratum saetum esse probabile esti

Wilhelmo egregie restitutus in II XXIII p. 472 seqq. - Decretum ratum sactum est a. Ol. 107, 4 - 349 8. 32. His titulis ante annum 350 vel paullo post exaratis addatur tit. CΙΑ ΙΙ 5li , quo proxeniae decretum contineri haud sacile quisquam suspicabitur. Conspiciuntur enim litterae haece:

Ac Versum quidem alterum restituendum esse ita ut legamus: καὶ Glτὸ σω ἐν lακροπόλει, εἰς δὲ τrὶν ωναγραφὴν τῆς στηλJlης δουναι omnes consentient. Versum igitur nancti sumus 40 litterarum. Eundem numerum dare licet versui tertio,

496쪽

De Atheniensium more exteros coronis publice ornandi. 111

τῆς σουλῆς εν στηληι λιθίν ι καὶ Glτῆσαι Verbi S et Oν reati- ματέα τῆς βουλῆς et λιθiret eiecti8 hunc in modum a me suppletus est:

est vix aliud quicquam antecessit nisi verba quibus proxenia sive evergesia conserebatur: εἶναι τὰν δεIνa rceo Dνον του δνγιου του Ἀθηναέων aDτον καὶ επJόνου ςl. Haee igitur titnli species suit:

De aetate adnotandum est, in iis tantum titulis scribae nomen Saepius omissum esse, qui altera quarti saeculi parte sunt vetustiores. Restant complures tituli quos inter Ol. 106 et ili exaratos e88e verisimile est:

33. Titulus CIA II 138, 2. Nec enim dubito quin hunc titulum ita restitui oporteat:

Iὶ Titulum restituit etiam Uilhelmus Η XXIV p. 133. Ego v. 3ΚOehlerum quam Rangaben sequi malui. V. 1 haud scio an haec olim exstiterint: Iἐπαινέσω τον δεῖνα ἐπειδὴ ανορ αγαθος ἐστι περὶ τον δῆμοντον Αθηναlων καὶJ τος Gluuia ος. ειναι δε κτλ.

497쪽

36. Paullo lentior processit tituli CIA II 156 restitutio. Ac

primum quidem ex vV. 4-6 versuη singulos suisse tricenarum litterarum cognoscimu8:

Ergo ad eam suspicionem delapsus sum ut lapicidae oculos aberrasse Statuerem a primo articulo τὴν ad insequentem. Quod eo facilius excusabitur, si verba στρατi γουνraς και τι - in sine versus locum habuisse Statuerimus. Ac sic quidem scribam totum titulum:

498쪽

De Atheniensium more exteros coronis publice omandi. 113

Quoniam enumerati sunt tituli antiquiorem omnes qui quidem pertineant ad proxeniam evergesiamque, et quoad fieri potuit emendati, via praemunita est ad enarrandam horum honorum historiam. Atque antiquissimis quidem temporibus proxeniam solam, Omnibus aliis honoribus praemiis privilegiis carentem esse conlatam et per se probabile est et demonstratur titulo CΙΑ Ι6l ubi legimus v. 37 seqq silaχον δὲ τον - raritae urun ναναγράφαι εν τ j αυτῆ στί μη προ ενον 'Adri pal&ιν. Nihil ergo dicitur de viri posteris, nihil audimus de laude de enotest aut de ceteris eiusmodi privilegiis, ac ne evergetae quidem nomine honoratur Selymbrianus ille.

De evergesiae autem honore gaepissime eum proxeni nomine coniuncto nunc paullo uberius disputandum est. Ac diversum fuisse accurateque separandum euergetae nomen a prο- xeni est consentaneum, cum saepius de Sola evergesia conserenda et de sola proxenia sermo sit et in titulis et apud Scriptores. Attamen cum in permultis progeniae decretis addita reperiatur evergesia, huius rei ratio iam est investiganda. Qua de ro Schubertus quidem plano deSperaVit, negans et causam certam se intellegero et temporum hae in re discrimen statui licero x). Moneeaux autem de rationibus ac causis ne cogitavit quidem, sed in universum tantum ut solet saepius coniunctos esse dieit duos illos honores ). Ut vero ratione ac via proficiscamur, titulos quibus pro-Xeno non consertur evergesia componamus:

499쪽

Aminus Diumar

9. Ol. 106lill - 356 32: CIA II 142 cf. supra p. 78Seq. Post Ol. 106 - nam quominus tit. Cin ΙΙ 142 ipsa Olympiade 106 vel paullo post exaratum esse censeamus nihil impedit - hiat lacuna, cuius amplitudo etsi certo anno definiri nequit, tamen ita potest circumscribi ut usque ad Ol. seret 15 non inveniri dicamus proxeniae titulum quieuergesia carea LQua in re non curo titulos illos quorum initia ac praescripta tantum aetatem tulerunt exhibentia solum Verbum προξενέα i); etenim in titulo BdCB III 475 anno 369 8 conlaeto

videmus in decreto ipso verba προβενος καὶ μεργέτης eMe exarata, cum in decreti initio exstet tantum προξενέα. Inde a fine saeculi IV. ad pristinum fere rerum statum reicimur. Invenitur enim posterioribus temporibua non semel proxenia sine evergesia. En habes exempla: l. fine saec. IV.: CIA II 282.2. fine saec. IV.: CIA II 286 cf. supra p. 73.3. fine saec. IV.: CIA II 289 cf. supra p. 83. 4. priore III. 8aec. parte: CB l887 p. 1068, 6 es supra p. 74 seq.5. po8teriore III. saec. parte: CB l887 p. 1069, 8 - Η XXIV p. 33l Se l. 6. eodem tempore: CIA ΙΙ 380. T. altero saeculo: CIA II 423. 8. altero saeculo: CIA II 438. Exstat contra euergesia eum proxenia coniuncta in titulis hisce: 13 veluti CIA II 133; l69; 198; BdCH XII ira. Diuilia oste

500쪽

De Atheniensium more exteros coronis publice ornandi. 1151. Priore saec. III. parte: CIA II 327. 2. ante bellum Chremonideum: CΙΑ ΙΙ 362 cf. supra p. 85. 3. priore III. 8aec. parte: ωθ. VI p. 136.4. posteriore III. saec. parte: DA 1888 p. 184. 5. fine tertii saec.: CΙΑ II 414. Iam nemo puto erit, qui temporum hac in re discrimen

statui licere neget. Harum commutationum causas lacile inveniemus, si ea quae Moncinux p. 97 exponit accurate examinaverimus. Ιη enim eum dicit euergesiam esse saepissime conlatam solam,

praecipue post tempora quae dicuntur Macedonica, duas res plane permiscere videtur 3. Nam bene distinguendi gunt ευεργέται illi, qui posterioribus temporibus ab Atheniensibus nominati sunt, ab iis, qui saeculo quarto exornati sunt everge8ia. Illi enim erant reges exteri ducesque praeclari qui optime de Atheniensium republica meriti esse viderentur, veluti Antigonus et Demetrius χ), Ptolemaeus Philadelphus ), Diogenes mercennariorum dux x Attalus I. 3, Eumenes ΙΙ.'ὶ alii multi.

Miram igitur habemus euergetae nominis sortunam. Nam is honor quem antiquissimis temporibus, ut proxeniam, pe magni aestimatum esse consentaneum e8t, Dario saeculo tam saepe conserebatur ut vilis haberetur nisi alia cum eo coniungerentur privilegia. Sed novo splendore evergetae nomen, ut vidimus, effulgebat posterioribus temporibus, cum denuo ne reges quidem hoc titulo ornari aspernarentur. Ergo non casu factum esse censeo quod inde a fine quarti saeculi in proxeniae decretis saepe desideratur evergesia; is nimirum honor illa aetate tantam acceperat vim atque auctoritatem, ut