장음표시 사용
511쪽
i 3. ante Ol. 10l - ante a. 376 5: CIΑ 29.14. eadem aetate: CIA II 40. 15. eadem aetate: MDAI VIII p. 223 . 16. eadem aetate: CΙΑ ΙΙ 44.17. eadem aetate: CIA II 46.18. eadem aetate: CIA II 48. III. Usque ad Ol. 11 l. 19. Ol. 103, 1 - 368lT: CIA II 50. 20. m. Ol. 104 - ea. 364 60: CIA II 87. 21. Ol. 110, 4 - a. 337l6: CIA II 124.
Contra in eis quos nunc enumerabo titulis proxeni atque evergetae collaudantur:
9. ante Ol. 101 - ante a. 376 5: CIA II 37.10. eadem aetate: CIΑ ΙΙ 39. 1 l. eadem aetate: CA II 47.l2. eadem aetate: MDAI XII p. 85.13. eadem aetate: H XXIV p. l 20. III. Usque ad Ol. l 11.
512쪽
De AtheniensIum more exteros coronis publice ornandi. 127
19. medio sere saeculo: MDAI VIII 223h. 20. eadem sero aetate: ΕΑ 1886 col. 111.2 l. m. Ol. 106 - ea. 356 2: CIΑ ΙΙ 89.
24. eadem aetate: CIA II 142. 25. Ol. 107, 4 a. 349 8: Η XXIII p. 472. 26. ante Ol. 11l ante a. 336: CΙΑ ΙΙ 145. 27. eadem aetate: CIA II 150. Ex his elucet usque ad Ol. 10l plures inveniri titulos in quibus desideratur laus l8:133. Inde autem ab illo tempore usque ad Ol. 111 ratio in contrarium vertitur, ut paucis in titulis collaudatio non inveniatur. Post vero Ol. iii omnes proxeni laude ornantur. At non solum indo quod prorsus desideratur sormulatitaινέσαι τον δεiνα prioribus temporibus laudationi maiorem vim fuisse cognoscimus, sed aliud quoque indicium in promptu habemus: illud, quod saepius rogatione additi V a proxenum Sive evergetam collaudatum esse cognoscimus. Sic in tituli Η XXIII p. 472 rogatione primaria - hoc est in senatus probuleumate - postscripta, laus, invitatio desunt, sequuntur
autem in additamento. Collocandi deinde hie sunt illi tituli ubi rogatio additiva non dilueidis verbis indicatur, titulos dico: CIA II 69: Ol. 106, 2; CIA H 95: Ol. 101l06; ΕΑ 1886 eol. Ili: Ol. 106lli 1. Accedunt tituli ubi occulto illo additamento non ipse proxenus, sed pater eius sive filius collaudatur: CIA II
Omnia haec decreta Olympiade 111 sunt vetustiora. Post enim hanc aetatem cum laudis vis atque honor satis esset debilitatus, ipse iam senatus in probuleumate proxenum curavit laudandum, ita ut in contione addi verba sollemnia ἐπαινέσω
513쪽
De privilegio ἐντι ιελειας non recte iudicavit MoneeauX, Omnibus proxenis id contigisse statuens i). Argumenta enim quibus nititur haec sententia lacile refellentur. Ac primum quidem Aristocrateae loeum laudat, ubi decreta quaedam orator recitari iubet, quibus mortem peregrinorum nonnullorum de re publica optimo meritorum gravissimis poenis peraequendam esse censuit senatus populusque Atheniensium ). Sed toto hoc loco non de proxenis sermo est, sed de eis qui 'revera' beneficiis adfecerant rempublicam δ). Paullo post ut demonstret quam longo pertinuerit tale Atheniensium praesidium Monoeaux ad argumentum Libanii provocat ubi legitur: έαν τις α μαεένη Xaρldηuo ν ἀγωγιιιος
ne haec quidem ad proxenum pertinent, cum Charidemum civem Atheniensem fuisse apertis verbis dieatur in illo ipso argumento s). Nihil deinde emcitur Lysiae loco δ) ad comprobandam eam sententiam qua arbitratur ille, eodem periculo implicari eum qui proxeno atque eum qui Atheniensi civi
iniurias intulerit. Ibi enim et alia scelera commemorantur et
514쪽
De Atheniensium more exteros coronis publice ornandi. 129
iniuriae proxenis civibusque Atheniensium illatae. Quid γ quod deinde Heraclidem Salaminium anno 329m, cum de iniuria
illa ab Heracleensibus aecepta in senatu Atheniensium sermo esset, proxenum suisse dicit Monceaux. Nonne a Koelitem optime rerum conexum ita enodatum esse sciebat ut compluribus demum annis post Heraclides nominaretur proXenus et evergetea
Restant igitur pauci tituli scriptorumque loci quibus illud
promittitur nonnullis proxenis, quod omnibus contigi88e con
Dem. Hal. 38. Sed etsi fortasse alii praeterea invenientur tituli in quibus praesidium tale accuratissime definitum proxenia Atheniensium praebetur i), tamen nunquam recte se habebit quod initio capitis illius Monoeaux posuit: ipsi proxeniae inhaesisse ασφαλειαν. Nam primum etiam aliis viris de re publica bene meritis Athenienses auxilium ae praesidium praebuisse scimus; nec tamen quisquam inde concludet, omnibus qui bene meriti essent de re publica Athenienses promigisse&σφαλειαν. Deinde videmus e Charidemi exemplo ne iis quidem omnibus qui cives facti essent ab Atheniensibus, praesidium illud auxiliumque esse praebitum. Concedendum tamen est in universum Athenienses eis qui proxenia evergestaque ornati erant celerius ac libentius auxilio venisse, quam eis quibuscum non coniuncti erant artis illis amicitiae vinculis. Deinde non probaverim, quod dicit Monceaux factum esse saepius, quo emeaeius esset auxilium proxenis promissum ut populus deferret pote8tatem suam aut ad senatum aut ad praetores Populus enim non potestate sua ipse se quasi privavit, sed quippe qui fuerit totius rei publicae κυριος senatui vel praetoribus manda Vit, ut curam haberent proxenorum hoc privilegio exornatorum.1 Us. H XXIV p. 1l6 adn. 1. Plurimi autem horum titulorum non pertinent ad proxenos. 2, t. l. p. 95 'Pour que la proteetion accordeo aux proximes fui plus efficace, la vigilanco plus active et Ia decision plus prompte, te peuple remeti ait so uvent Res pou voirs au conseii des Cinq-Cenis etc.'
515쪽
Ipsa autem haec ἐμιμλειας forma qua magistratuum Vel senatus curae commendabantur proxeni atque evergetae non
plus sed minus valuisse videtur, quam uberior illa forma quam invenimus in Cta I l 16' ceterisque eiusmodi decretis. Plenior enim sorma non iam invenitur post prius quarti sae- euli dimidium. Ae valebat sane aliquid prioribus temporibus si Athenienses vetabant alicui inferri iniurias οσης Αθηναῖοι
ναέεων εἰσὶ συφιμποι i). - Cum vero Atheniensium potestas post bellum alterum sociale quod dicitur imminuta esset, haud ita multum curassent eiusmodi Atheniensium decreta ceterae Graecorum civitates. Ergo indo a medio sere quarto saeculo sola invenitur simplicior illa tutelae curaeque forma qua commendabantur homines peregrini senatus sive magistratuum prae sidio. Ac ne id quidem curae genus diu mansit. Raro enim post Ol. lib oecurrit, cum in duobus tantum illius temporis
inveniatur titulis: CIA II 289 et 362, quibus addere liceat tit. CIA II 270 -- DA 1889 p. 9l ubi epimelia non ad proxenum
sed ad isotelen pertinet. Novum igitur nancti sumus indicium, neque id parvi momenti, quo posterioris aetatis proxeniae decreta diversa esse videmus a titulis prioris aevi. His in universum contra Monceaux dictis ipsi nonnulla addemus. Primum nunquam suisse tempus vel aetatem eum proxeni et evergetae ad unum omnes epimeliae privilegio O narentur. Deinde id nolui praeterire silentio saepius laetum esse ut epimeliae privilegium occulta illa quam diximus rogatione additiva deserretur: CΙΑ ΙΙ 69; 1l5 ; 136 v. 30 seqq.;
ΕΑ Ι 886 col. 99 n. 5, cf. supra p. 105 n. 27. Restat ut adseram titulos nonnullos, quorum eam maxime
partem restituisse mihi videor quae pertinet ad epimeliam. Ac primum quidem evolvas quaeso titulum CIA I 36. Versum
516쪽
De Atheniensium more exteros coronis publice ornandi. 131
oecurrat in verbis legitimis quibus in prytaneum Vocantur peregrini infinitivus praesentis. Ergo seribendum est nece sario: καὶ τὴν βοληJν τὴν βολευοσαν καὶ ὶ τος πρυτανες καὶJπροσοδον κτλ. Versum it deinde ita supplevit Maximilianus
trium litterarum spatium - Ου enim pro o scriptum esse in titulo ante Euclidis annum confecto statui nequit - addaturn esse est articulus τος, ut legamus: επιιιελlεσθω δὲ αυτ νκαὶl τος στρατ γὰς τὰςJ αἰει Oντας, υτo ciν di qταιJ. Miror autem quod Goldstaubius non vidit in forma quae exstat v. li: EONTAΣ latere vitium. Lapicida enim litteras verborum Al ElONTAΣ -) ita inter se confudisse videtur ut impidi indideret ineptas litteras AElECNTAΣ. Τum num recte scribi iusserit vir docti8simus V. 8: τος δὲ στρατζγους προεπιμέλεσθαι admodum dubito quoniam ne hoc quidem inversu diphthongus oti admittitur; sed tamen quid scribendum sit ne ego quidem video. Nec minus dubito de versu quinto. Nam vocabulum αδειαν huic inferre ab omni probabilitate abhorret. Primum enim nusquam alias in hi8 titulis αδειαν nomen legimus. Deinde verba V. 18: lεὶναι δε ταὐτα καὶὶ τοὶς in νοι 1ςJ haud dubie, quidquid dicit Goldstaubius ), ad ipsam αδειαν pertinerent si omnino hoc privilegium esset concessum. Ergo aliquid aliud supplendum est. Nec difficile est invenire verum. Nam cum saepissime honores alicui concessi incipiant ab laude, deinde, cum saepissime ipsa illa verba v. 5 8eqq.: ἐπειδὴ εστιν ἀνὴρ ἀγαθὰς περὶ τον di φιον τον 'Aerii να&ον indicent causam cur aliquis collaudetur ), non dubito quin seribendum sit: ἐπαινέσαι δὲ
1 la dissertations quas inscribitur: De ἀδείας notione et usu in iure publico Attico. Disa. philol. Vratistav. IV p. 103. 2, Forma enim αἰεl magis cum tituli aetate convenit quam ἀεί.33 l. l. p. 104: 'Nec vero haec verba ad αμαιν pertinent, Sed potius ad id privilegium, quod ex ipsa rogatione, quae non iam exstat, hoc pSephismate irrogatum est.'
517쪽
Arminus Diumar. . . Jι τον τέγ Κολοφωνέ 'Adio ιτος Sive Aκμητος sive aliud nomen). De dativo autem cum verbo hcαινέσαι in ipsis titulis antiquissimis coniuncto conseras titulos hosce: CIA I 56 v. 1;
Epimeliam porro concessam esse coniecerim in titulo Cta I l06. Litteris enim vv. 3 et 4 praetoribus curam alimius hominis mandatam esse Satis indicatur. Ergo proponam:
Sequitur tit. CIA IV ll6 in quo nunc leguntur haee:
i Umim addendum est. Vereor enim ne a Graecorum sermone prorsus abhorreant quae scripta fuisse vult Goldstaubius in v. 16: ἀποκτεῖναι δεκαὶ μη ἐξεῖναι. Ego verSum non tangam.
518쪽
De Atheniensium more exteros coronis publice ornandi. 133
tibus. Ergo non Oh sed B in titulo exstare ratus sic supplevi versum:
Conlata est deinde epimelia titulo quoque CIA IV 116 ubi
Ιam ex litteris v. b concludere licebit de archonte quodam sermonem fuisse qui in civitate eum Atheniensibus societato coniuncta munere fungebatur. Et prosecto optime spatium explebitur si scripseris: καὶ τον cita οντα Iτον is πιήρονἐσεν καὶ τὰς στρατJlεγος. Deinde ne quartus quidem versus vacuus remanebit: - τος πρυτανες καὶ τον αρχJlοντα. Dubium vero est quid scriptum fuerit in v v. 1 et 2. Fortasse autem legebatur olim: sal δικε ται ιιετε αυτὰς ιιέτε τα χρήματα ἐJl uJιψ λεσθαιJ de quibus conferre Iicet tit. CIA II 1' et Η XXIV p. li 0 II. Quae si recte vel cum verisimilitatis quadam Specie restituta sunt, fortasse de litteris quoque v. 2 quid significent coniecturam proferre licebit. Suspicor enim in amissa tituli parto sermonem fuisse de simili quadam roatque in titulo quem modo laudavi: H XXIV p. 110 II. Prω ponam ergo ut scribatur: κ&ὶ i5νο αυτ ῶι χρει ιπια ἐσάγεl νJδαο νάλγναῖοι κρατοσιν ' οντως δ' αν με ἀJ δικε ταιJ, quamquam haec esse satis incerta ipse scio. Species autem totius tituli haec erit: Disilired by Cooste
519쪽
Restat ut verba faciamus de encteseos privilegio sive de iure domos ac sundos Athenis et in Attica acquirendi. Ac primum quidem proxenorum tituli quibus enclusis consertur, enumerandi sunt, quo munero denuo ita sungemur ut primum titulos componamus qui ante Ol. 116 videntur exarati esse, cum post hanc aetatem ut in aliis privilegiis sic etiam in enc- tegi conserenda commutationes saetae sint. En habes titulorum elenchum:
l. ante Ol. 98, 2 - ΟΙΑ ΙΙ 42. II. Ante Ol. 106 - ante a. 356. 2. Ol. 98, 2 - 387 6: CB 1887 p. 1060, 2 - BdCH XII p. 165 enctesis conceditur additamentoὶ.3. Ol. 98, 2 100, 4 - 387, 76: CIA II 41 in additamenis . 4. eodem sero tempore: CIA II 48i . b. eodem fere tempore: H XXIV p. 120. 6. Ol. 101l106 - a. 376 356: CIA II 91.
520쪽
De Atheuiensium more exteros coronis publice ornandi. 135
III. Ante Ol. 112 - ante a. 332. T. Ol. 106, 2 - 355l4 - CIA II 68. 8. eodem anno: CIA II 70. s. paullo post Ol. 106: CIΑ ΙΙ 131.10. Ol. 107, 4 - 349 8: H XXIII p. 472.11. Ol. 106 111 - 356l32: CIA II 142.12. eodem fere tempore: CIA II 144 veris. . 13. eodem sere tempore: CΙΑ ΙΙ 145.14. eodem sere tempore: DA 1888 p. 224. IV. Ante Ol. 116 - ante a. 316.
19. eodem fere tempore: CIA II 171. 20. eodem fere tempore: CΙΑ ΙΙ 208. 21. eodem sero tempore: CB 18SI p. 1l91, 19.22. eodem fere tempore: DA 1889 p. 14. Videamus iam quibus in proxenorum titulis desideretur enetegis. Ac titulos quidem ante Ol. 98, 2 exaratos enumerare
2. eadem fere aetate: CIA II 38. 3. eadem sero aetate: CIA II 39. 4. eadem fere aetate: CΙΑ ΙΙ 40. b. eadem sere aetate: CIA II 44. 6. eadem fere aetate: CΙΑ ΙΙ 45. T. eadem sere aetate: CIA II 46.8. eadem sere aetate: ΟΙΑ ΙΙ 47.9. eadem sere aetate: ΕΑ 1886 col. 111 n. 22.