장음표시 사용
571쪽
in modum: Σ κ. τ. ν., A, φ κ. τ. p., D , illud impedit quod ultimo versui necesse est inseramus τους ἐπι τῆ διοι- σει. Namque collegii huius aetate schema hoc non iam in usu fuit. Sed non solum lapicida sed etiam Georgios qui edidit titulum erravit, cum quemadmodum ultimorum versuum litteraeessent disponendae non intellegeret. Sic enim scribendum est:
V. 15 lacunam unius litterae in ip8o titulo exstitisse comprobatur collato titulo CB 18ST p. 1l9l n. 18, ubi etiamnunc in lapide ante verbum αναγρόειραι unius litterae spatium vacuum est: ἐν τῆ πρω τ=η ἐκκλ li σέJρ' ἀναγράφαι δε τοδε
in arce ex8tructus. Ornatur Aeschron Proxeni filius homo Delphus ut videtur. Coronam autem Ruream conlatam esse secundum legem indo colligitur quod desunt verba κατα ro ννο ιον in sormula φ. Ratio enim decreti est haec: Σ κ. τ. ν., A. φ, D, O κατὰ τους νομους.
8. Maxima denique eum verisimilitudinis speeio huic classi attribuitur tit. CIA II 312 consectus Ol. 123, 2 - 287 6. Nam
cum nullo loco exaraverit lapicida verba Sollemnia κατα τον 'OHOν. etiam p08t χριο si στενόν φ ea neglecta esse probabilius statuitur quam verba graviora ἀπῖ - δραχμων. Diqitigod by Cooste
572쪽
De Atheniensium more exteros coronis publice ornandi. 187
Ad octavam classem quae eo est insignis quod non iam
conseruntur coronae aureae κατα τον νομον, reserenda sunt
haec decreta: l. Tit. DA 1889 p. 52 qui non recte suppletus est ab edi. tore. Nam eum v. 4 litteras TON scriptas suisse in lapide censeret, lacunam inter στεφανῶσm et TON explere non potuit. Legendum autem egi procul dubio D άτερον AYTON, ut novum exemplum formae litterae O pro Ω in lapide semper adhibitae nanciscamur. Hoc lundamento usus sic explevi titulum: ἐ π a e ν έ σ a ι ιι ὲ ν l κ α ὶl τ ὀ ν α δ ε λ φ ο ν α υ τ o υ τ O υJς έ o D κ α ὶ σ τ ε φ α ν εὐ σ α ι ι κὶ α τ ε ρ o ν α DJ τ εὼ ν χ ρ υ ο εδ ι G τ εφανονια uJ
compluribus de causis dignus est in quem accuratius inquiramus. Primum enim in solo hoc decreto invenitur verbum αδουσιάσασθαι pro γραφασθω et suo iure exclamavit Cuma- nudis: ἀπορω δὲ μεγαλως πως ἐνεὴ τοσα καὶ TOGa πολιτογραφῆσεων φ pl ιι aza 'Aττικὰ περιεσωθησαν, ὁὲν ετπεν rως τωρα ν' ἀναγνωσco/ιεν τοὐτο το ρῆιια. Eodem iure poterat mirari vir doctissimus quod in hoc uno lapide civita8 non pertinet etiam ad posteros. Illud denique adnotandum videtur e8Se quod sormula κ. τ. ν. non, ut debuit, in formula Φ sed in D conspicitur. Quae omnia si nobiscum reputaverimus, ascriba consectum esse titulum sermonis publici satis imperito nostro iure concludemu8. Quod si statuemus ne in verbo quidem ἀδουσιώσασθcit Diuiliam by Cooste
573쪽
offendendum erit. Facile enim potuit scriba qualem finximus
verbum quod sortasse a cotidiano sermone non alienum eratu8urpare, eum componeret decretum publicum. Neo prosecto
aliis titulis inserro licebit verbum nisi gravibus argumentis adlatis. Certo quod Cumanudis in tit. CΙΑ ΙΙ 455 hoc verbum scriptum fuisse coniecit, id ipsis litteris quae licet cognoscere refutatur i). Ceterum animadvertas quaeso in titulo quoqueCIA ΙΙ 54 insolito more dictum esse: και εἶνα ι αυτον φυλγῆςJli ςτινος falν αστογράφη τι ι καὶὶ id γιου καὶ J l φρατρiος. Illud quoque sortasse lapicidae culpae dandum est quod posteri viri illius civitate carere videntur, nisi senem suisse
Formula denique o aut prorsus deluit aut in ea parte lapidis scripta erat quae periit, qua de re conferendus est tit. CIA II 300.3. Tit. Ol. l24, 4 - 28ll80 exaratus, quo Strombiebus
mercennariorum dux honoribus ornatus est: CIA II 317 et 3I8:Σδ, A, sp κ. τ. P., P, O. 4. Tit. CIA II 382 a Buermanno sagaeiter restitutus: Σθ, A, φ κ. τ. ν., D, O in).5. Τit. CIA II 522 ab eodem viro doctissimo hue relatus ).6. Tit. CIA II 397. Cuius tituli versum nonum sic sumplevit Buermannus ut restitueret veterem illam formulam ων οἱ νομοι απαγορευουσινl. Quae coniectura Si recte se haberet, tituli aetate leges illas denuo ratas esse saetas Sumendum esset. Atque confirmari videatur haec sententia aliquo modo ea re quod in decretis ultimae nonae) classis nunquam invenitur formula cum verbis κ. τ. v. coniuncta. Illud omnino bene consentire videatur, quod medio sere tertio saeculo rationem qua civitas conserebatur immutatam esse ipsis titulis luce clarius demonstratur. Statui igitur necesse esset
l) Legendum autem esse huius In tituli versu l2: καὶ μlh αρlονει iam Bue annus sagacissime docuit si . l. X p. 36lὶ et nunc quidem novo lapide Invento DA 1889 p. 57 non iam dubium est.23 I. l. X p. 350.3 l. l. X p. 346. Diuitiaco by Cooste
574쪽
De Atheniensium more exteros coronis publice ornandi. 189 in omnibus nonae elassis decreti8 verba πλὴν ων οἱ νομοι απαγορευουσιν mente e8Se Supplenda.
At primum titulus CΙΑ ΙΙ 397 in quo uno conspieerentur verba illa necessario propter ceterarum formularum speciem ac rationem reserendus est ad octavam classem. In his autem decretis verba reti ν εων κτλ. nunquam inveniuntur, neque possunt unquam inveniri cum saepius formula κ. τ. ν. coniuncta sit cum verbis quae sunt καὶ γραφασθαι φυλῆς κτλ.Deinde id multo verisimilius videtur esse, in decretis ultimae classis verba κ. r. ν. cum in prima tantum formula scripta exstent referri etiam ad formulas insequentes i). Accedit quod haec omnia statim corruent, Si demonStrabitur lacunam illam in tit. CIA II 397 hiantem aliter posse expleri. Quod supplementum repetam ex titulo DA 1889 p. 57 ubi in sormula sano O leguntur verba και ιιὴ παροντι. Ergo scribendum esse proponam in tit. 397: 1ra ροντι My νησι κατα
Sic autem legitimam decreti speciem restituimus: A,
T. Addam denique tit. 52l. De aetate enim id tantum pro certo adfirmari poterit, eum propter sormularum rationem non pertinere ad classem nonam. Ac quae Buermannus Sup-
Atticis ut unum substantivum abstractum quod dicitur eam formulam Sequatur qua consertur corona. Nec statuero licet duplex substantivum ante ενεκα praepositionem locum habuisse. Ergo proponam haec supplementa: P ε τ λ. ς ε ν ε κ aκ α ὶ φ ι λ o τ ιJ
575쪽
Nonae classis tituli eo maxime insignes sunt quod in omnibus uno excepto decreto CIA II 402 coronae conseruntur oleagineae. Illud deinde admodum videtur esse memoratu dignum quod in nullo titulo commemorantur ac respiciuntur posteri. Ac re vera illa aetate progeniem exclusam esse mihi quidem persuasum est. Nam si scribae ea quae per se essent intellegenda omisissent, tum profecto haec tantum Scripsissent: δεδοσθαι αυτ δ τὴν couzεlaν κατα τὰν νομον. Ea enim omnia quae in ceteris sormulis leguntur semper fiebant cum peregrinus aliquis nominaretur civis Atheniensis. Eadem de causa prytanum qu0que Suffragia o medio sublata esse certum sit. Sed iam tituli enumerandi sunt: l. Tit. CIA II 3TT: Clearehus quidam coronatur. Ultimum enim vergum sic suppleverim: δεδυσθαι δε αυτ ii και πολιτεέαν δοκι/ιασωσι l let se δικalo et J ρ έφ καζα τον νοιιονl.
2. Tit. CIA II 395: Homo quidam Ephesi natus. 3. Tit. OIA II 396: Ιlomo ignotus ).4. Tit. CIA II 397: Homo ignotus. 5. Tit. OIA II 40l: Alexander Callistrati filius Thessalus. 6. Tit. 'Aθ. X p. 73. T. Tit. CΙΑ ΙΙ 402: Στεφανος χρυσους. Sequuntur tituli nonnulli priore parte alterius saeculi
8. Tit. CIA II 42T: Philostrati filius. 9. Tit. CIA II 428: Astaeus Heraclis st0. Tit. CIA II 429: Apellis si ins Aegineta.
Posteriore II. 8aec. parte consecti sunt:
il. Tit. CIA II 45b: Menestheus Apollonii filius Milesius.l2. Tit. DA 1889 p. 57: Mithraxidis s. Ariarathensis. I 3 et l4. Commemorandi praeterea sunt tituli CΙΑ II 522
576쪽
De Atheniensium more exteros coronis publice ornandi.
Nam quae exposuit Buermannus ) tam incerta sunt ut de eivitate agi hoc in decreto utique sit negandum. Nam primum post formulam qua civitas conferri solet neque ea quae in ipso lapide adhuc conspiciuntur, neque ea quae coniecit seripta fuisse Buermaunus locum habent. Deinde verborum compositio doυναι τὴν νῆφον περὶ αυτου a titulorum sermone plane aliena est. Verba enim δουναι νιερὶ αὐτου tam arte inter se coniuncta sunt ut non nisi particula δέ dirimantur. Ego lapidem non tangam.
CAPUT TERTIUM. De reliquis eoronis omnibus.
Tertia commentationis parte reliquos titulos quibus coronae eonlatae sunt cunctos comprehen8uru8 Sum. Prima autem paragrapho eos componam qui ante Ol. 100 exarati sunt. l. Ae nobilissimus ille titulus Samiorum repertus nuperrime in arce saeiat initium ). In tertio enim decreto Posae Samio corona aurea donatur cuius pretium in ipsa rogatione propositum, D drachmae, additamento duplicatur. Sunt autem nonnulla in titulo sagaciter a Lollingo restituto quae corrigi opus e88e videatur. Ac primum displicet praesens ευεργετεῖ forma versui 59 inlata. Magis enim videtur acristus sive perseetum cum titulorum Sermone consentire. Haec autem tempora Verbi ευεργετεὶν quominu8 restituamus per spatia impedimur ). Aecedit quod raro omnino antiquioribus in titulis invenitur verbum
illud: CIA IV 5l v. ibi v. 19; IV it 6 P, saepissime contra iudecretis Ol. 113 recentioribus.
577쪽
Arminus DitimarItaque pro ανθ' ων εὐεργετεi scribendum videtur esse υν ευ πεπολγκε eum id maxime verbum antiquioribus
temporibus apud Atheniensium scribas publicos in usu luerit, id quod hisce decretis comprobatur: CIΑ Ι 59 v. 8 Ol. 92, 3
τον αφικνουμενον; B XXIV p. 1l0 II v. 4 ea. Ol. 92). Iis igitur temporibus Athenienses verbis usi sunt quae vim habebant beneficiis adficiendi, cum rei publicae condicio bellis calamitatibusque obrutae esset pessima: inter expeditionem in Siciliam missam et alteram societatem maritimam, deinde posteriore aetate cum a Macedonibus essent devicti AthenieD8eS. Praeterea ne illa quidem mihi probantur quae v. 69 scribi vult Lollingus: ανδραγαλας ενεκα ἐς Αθηναιος. Nam etsi ipsum nomen ἀνδραγαθια non abhorret ab antiquiorum titulorum sermone qua de re conseras huius ipsius decreti v. 70;Η XXIV p. 114 n. IV v. 7; CIA II bi v. 29; 73 v. 4, tamen cum necessario po8tuletur articulus τγῆς ante ἐς lactro citoς ) aliud nomen investigandum est Scribendumque: αρετῆς Dεκα τῆς στρος Actri ναέος. Resutanda quoque sunt supplementa vv. 73 et 74. Infinitivo enim praesentis 1προσαγειν non unam contionem indicari, τὴν πρώτζν ἐμυὶσέαν, sed multas sese excipientes et ipsa infinitivi notione demonstratur et tituli UIA II 4l ultimis versibus his: καὶ προσοdo xl l προς τηὶν ιηουλην καὶ τον dijsιον letoo δέ oνJται' οἱ δὲ πρυτανεις l αεὶ στρ υταὶ νευ οντες προσαγόντω νὶ ). Ergo nisi sorte lapicidae errorem statuest Exempla adferre supervacaneum duxi, cum haec lex nusquam quantum memini laedatur. Itaque in titulo quoque CIA II 52ς cuius litterae non per Ordines collocatae sunt v. 14 pro ηνε α ίπJ Iερὶ τον di ιιoνJ τον χιλ ναlων legatur nece8se est: ἔIνε α Iriit ς ἐς τον δῆμονJ τον 'Aλπαίων vel IrJ Iης ἐς τον δῆμονJ τ. 'Aθ. 23 Si proxima 'quaeque' contio gigni scanda fuisset sSIO 48 tum scripsisset lapicida: ἐς την πρωτον αεὶ ἐκκλvσίαν. Diqiligeo by Cooste
578쪽
De Atheniensium more exteros coronis publice ornanes. 193
pro duplici syllaba π unam scribentis, coniungere omnino non licet verba προσπειν et ἐς την πρώτην εχ αλ σέαν. Itaque scribatur aut: προσαγεν αὐτος τος πρυτανίεςl l τος ἀεὶ οντας ἐς τυν διγιον μετα τὰ ἱερJα aut, id quod melius videtur consentire cum titulorum sermone: προσάγεν αἰτος τος πρι ταν GJ l lπρὰς τον δῆ/ιον πρώπος ἀεὶ μετὰ τα ιερJ ά. Προς enim praepositio sollemnis est in tormulis προσodoς προς την βουλὴν καὶ τον di sιον et προσαγαγεῖν προς την tr. κ. τ. d. i)Deinde πρωτους sive πρώτοις ter omnino omittitur in decretis
Attieis: CIA II 289; 316 v. 17 et DΑ 1888 p. 222 . Senatus autem quod non commemoratur inde explicari posse videtur quod paullo antea sormulam legimus: ἐὰν δέ του δέωνται παραὶ του δῆμον. Similiter proximo vereu 74 verba τος νῆς το ς ΠοσεοJ l τος
πρυτανες ἐς τὴν βολην ἐς την πρωτJriν εδραν recipi non possunt. Versus enim spatio impedimur quominus verba ἐς τηνι ολι ν mutemus in προς την βολὴν sive προς τον dijsιον. Ergo non verba τος πρυτανες ἐς την βολὴν sed ipsa Posae filiorum nomina in lapide scripta fuisse mihi persuasum est. Facile enim verba quae eiecimus λὶ mente supplentur. In v. 6l fortasse melius scribemus: προσαγαγῆν δε αυτο l ναρος τον δῆμον καὶ τυχε ἐν παJoa το δη/ιO. Deinde ut v. 62 lacuna expleatur inserenda esse statuerim haec: καλέσllat δε Ποσῆν καὶ Σαιιέων τὰ ς ῆκοντας ἐς το
Postremum quae scripta fuisse censet Lollingus v. 74 et Ib propter spatii rationem haud dubie reicienda gunt. Foditasse legebatur olim: καλέσαι δε κ αὶ Ποσῆν καὶ τοὶ ς νῆς αυτ o ἐπὶ ξένια ἐς το πρυτανεῖονJ καὶ Σαιιέων τος ἐσήιδημῶνταςJ. 2. Titulum CIA II 43 ante Ol 100 in arce exstructum Κοehlerus vir doctissimus ita restituere conatus est ut coronam auream ei inserret. Sed num hoc fieri possit valde dubito ).
579쪽
offendit enim primum quod de eorona trecentis drachmis constanti sermo e8set. Unum enim exemplum quod possit aliquomodo adserri i) plane aliter est consormatum, cum in hoc titulo de compluribus agatur eoronis deinceps enumeratis quarum aliae minoris constabant aliis. Gravissimum autem argumentum quo nisus titulum CIA II 43 recto esse suppletum negaverim illud est, quod post Verba χρισφ στε χνεν desideratur praepositio areo. Admodum enim mirum esset si tot titulis servatis qui hanc praepositionem exhibent, solo in eo de quo disserimus decreto ea reset
Quid in titulo scriptum fuerit nescio. Conicere tamen licet de Syracusanis quibusdam fuisse sermonem e versus T reliquiis:
3. Ad tempora Olympiade 100 antiquiora reserendum esse putaverim titulum quoque CΙΑ 85 qui pertinet ad Epicerilem
Cyrenaeum ex Demosthenis Leptinea satis notum. Namque erui lapis quem nunc tenemus recentioris est aetatiη atque Koelii erus quidem inter Ol. 10lli 06 exaratum eum esse cen8et, tamen ipsum decretum antiquiore quodam tempore confectum e88e certis argumentis comprobatur. Quorum gravissimum illud est quod pro ἐν ciκρο uo λει scriptum haud dubie exstabat v. 13 ἐν πολει. Hoc enim nomen Simplex post annum 386 non iam usurpatum esse ab Atheniensium scribis publicis satis notum
est. Accedit quod collocatio verborum lτol δὲ φηφισμα et odε ἀναγρmpore τον γραιι ι Jaτέα τῆς tyotin i ςl et ipsa aetatem indicat Ol. 100 antiquiorem. Raro enim in titulis Euclide archonte recentioribus ita invenies collocata sormulae huius verba ut antecedat nomen isti φισμα, Sequatur αναγράψαι. Post Vero Ol. I 00 uno in titulo, quantum memini, deprehenditur haee positio: CIA II 54 v. 24: Ol. 104, 2 - 363 2. Illa denique haud parvi momenti videntur esse quae v. luin lapide scripta suisse comprobabimus. Nam quae proposuit Koehiems: κcii ειν οέας τῆς ἐς τον δῆγιονJ corrigantur necesse e8t,
580쪽
De Atheniensium more exteros coronis publice ornandi. 195
eum saeculo IV. et V. Atheniensium scribae in his similibusque verborum coniunctionibus non simplici usi sint nomine ς ). Aut enim dicebant ες Ἀθηναίους aut ἐς τὴν πολιν τqν ὴ ναέων aut ἐς τον δῆμον τον Αθηναέ υν, quae sormulae ita sese ex
p. I 38, 6 v. b; l887 p. ll 92, 22 v. 9 δ). Post Ol. sere 100 sollemnia sunt verba ὁ δῆ/ιος ὁ Ἀθηναιων quae superioribus sane temporibus et ipsa saepius inveniuntur: CIA I 36 v. 4; 59 v. T. II 5 v. 7; 46 v. 4. His igitur rationibus usi nostro iure inseremus tit. CIA ΙΙ85 verba ευνοέας ενSin τῆς ἐς Αθηναιος. Tum vero novum argumentum naneti sumus eius sententiae qua decretum illud antiquiore tempore ratum factum e8se censeamus quam lapis in areo exstrueretur. Atque ut etiam paullo longius procedam :li Titulos dico qui pertinent ad homines exteros. CL Infra p. 2ll n. b. 2, Corrigenda haud dubie sunt quae supplevit Lollingus in tit. DAISS9 p. 26 v. 37, cum neque verba καλοῖς κciγαθοῖς neque τος περὶ EDuαχον consentiant eum titulorum Sermone. Legamus: ἐπαινέσαι ευς οσιν ανιΤράσιν αγαθοις π ε ρὶ 'AθηναἐOς καλέσαι δε καὶ Gulaχον. 33 Sic enim titulus restituitur: