Leipziger Studien zur classischen Philologie

711쪽

ileta putatur, nescio an iure. es Luc. l. l. 5 et 6; et instre Nec dubito, quin Waehgmuthius eadem re ductus ista coni cerit. Versibus dein, qui quo magnificentius ab Homero dicti, eo magis risum movent, philo8ophiae recenset heroas quosdam - et heroinas Zenonem dico D. 83. Iam oritur rixa. Volgus enim philosophos cingens ' blaterantem morbum 'excitat. Cuius certaminis partes quaedam lepidissimae vide praes. Zenonem lentes coquendi artem docentem) adhuc perspiciuntur sci. Waehgm. p. 45 . Pugnae velut undas placat inter rixantes repente ingre88us Pyrrho γαληνος ipse α νος, qui inter mente captos ἐμ 1cέθους φρένας unus gervat ut Tiresias κ 493 . Altera carminis parte Xenophanes, qui alio nomine Tiresiae est similis cs Wachsm. p. 47ὶ, philosophorum singulorum qui adparuere disciplinas recenset. Ac certamen inferorum iam Aristophanes in Banis deserip. serat cs etiam Ran. V. 760 Sqq.) στοσις νε κρων i. e. rixa, Seditio), ex sepulcro vocatorum Cratinus in Archilochis syel. p. 303), sed multis novis rebus auxit et ampliavit sillographus illorum

imaginem.

Nostrorum poetarum Xeniorum similitudo praesertim inde ab 33 23 cuivis Timonem legenti in mentem venit; cf. et

Iam Menippi Necyia D. L. VII 8, 99) adserenda est,

qua philosophorum fastus quin castigatus sit, nemo dubitabit: simulastrum eius videmur tenere in Luciani Μενίππου νεκυο- ιιaντεέρ quade vide p0Stea. Deinde Vero inserorum parodias composuerunt etiam qui dicuntur plilyaco graphi: quorum

1i Magna para voluptatis talium carminum in ratione est ni fallor, qua singuli describuntur. Uniuscuiusque enim morum vitaeque summa - id quod fieri non potuit nisi in eis quorum vita morte extabat persecta - leviter epithetis tangitur ita quidem, ut recordandi quaedam exsistat audienti voluptas animo quae strictim adumbrata sunt fusius ememoria perpingente. Cuius voluptistis eauSa fere eadem est, atque quae in imaginibus spectandis cf. Arist. Poet. 4: ora συμβαlνει θεωρουντας μανδανειν καὶ συλλογίζεσθω τί εκαστον ... B Studio discendi haec quoque voluptas videtur nasci.

712쪽

Αeheruntica.

de fabulis paucissima nota sunt. Sotadis εἰς VAιδου κατάβασις Suid. s. v.) certe et lascivissima et sale acerbissima erat. An mythici argumenti erat, ut Ilias et Adonis eius videntur fuisse, Offenbachianae sabulae in modum 8 Ut et Sopatri, ἐκυια erat Ath. IV 160 C), qua paene certum est Ulixis Descensum inrisum suisse. Quid istud apud Athenaeum lag. 'μακος 'Oδισσευς τοὐπὶ τῆ φακῆ μυρον IIαρέστι κτλ. Sibi velit, neo

ego inveni. Sed nescio an non supervacuum Sit admonere Sororis Ulixis oeci κνὶ nomine Ath. 158 CD). Doctiores videant. Iam longum per tempus, quo orbis conversus egi Christi evangelio atque etiam imperatorum in Stituto, philosophorum Stoici campum tenent et Epicurei ): qui ad nos non pertinent. Sed novorum q. d. Platonicorum et Pythagoreorum disciplina 8enSim exoritur, antiquorum temporum imagini similis in stu

mine turbido et impuro repercussae, et latiu8 usque patescit. Ιηtorum opinionum mysticae et tenebrosae prosunditati, quae superstitionem paganam conruentem sustinebat, acrius acriu8que se opponit, quae eius comes ex Si8tere Solet, Satira, ueerbitate, quaecumque putrescere Videntur, diluens. Harum duarum sentiendi rationum duo duces egregii iam tu cursu nobis obviam fiunt: Plutarchum dico et Lucianum. Ae Plutarchus, ut totus omnino ab antiquis pendet,

etiam labanti patrum religioni sui alii quoque tum temporis

subvenire novasque ei Vires parare studet, cum deum ipse pie Veritus, tum philosophia ex antiquarum sabularum rudi simplicitate novos quosdam et Sublimes sensus eliciens. Sed pium eius studium iam daemonum nimia superstitio similisque generis doctrinae splendentes infecerunt. Hanc et viri et tem poris indolem etiam in duobus qui ad uos pertinent eius libellis perspicue Videmus eXyre88am.

li Allegorice utriqua et inferna interpretabantur. Lucretium Epicureorum adfero, qui antiquioribus e Graecis sua hausit: III 990 sqq. Qui locus opinor et Stoicus esse possit. Conserre iuvabit earundem rerum interpretationem e recentibus Platonicis sumptam Macrob. tu Somn. I 10 9-16 Jan. es. etiam Tantali interpretatio Nax. Tyr. Disp. IV 43. De

713쪽

ponit Aridaei Solensis ex morte olim redivivi mythum, in quo imitationem antiquorum illorum primum pervestigare licet dili.

gentius.

Aridaeus enim, homo antea voluptatibus, po8tea etiam turpissimo cuique vitio obnoxius, cum ex alto in cervicem delapsus et mortuus τριταὶος 'ὶ revixisset, haec adspexisse se

narravit:

l. Magnopere initio quidem perturbatum respirame Se totum nimirum ut corpore liberum et anima velut uno oculo patefacta' se spectas8e sidera maxima et ingenti luce splendentia θ; per quae animam luce') latam pernavigasse leni cursu. Ac vidisse se animarum varias sortes

Somn. Scip. III T i- rep. VI 16ὶ: erant autem eae stellae, quas nunquam ex hoc loco videmus, et east magnitudines omnium, quas esse nunquum suspicati sumus.

4ὶ Item Platonis est. Nam vis lucis respondet Platonis τψ πτεοωi Phaedr. 246 Εὶ cf. Plui. Amat. 20, 9; cuius ἡ δυναμς πέφυκεν ανω αγειντο ἐμβριθές. Quae vis terrenis et humilibus admota perit cf. Phaedr. ibd. ot infra. b Quod dicit τας χὰς χῶν τελευτωντων ἀνιουσας Πομφολυγα φλογοειδῆ ποαι ισταμένου του αερ oc: difficiis Est Intellectu. Ac quam asseri Wyttenh. ex Luciano bullam i ἐπισκοπ. p. bib, non bi4 ut Unt. - c. 193, eam prorsus abhorrere ab illo loco comparatus Lucianus docebit. Rectius poterit adlegari Lycophronis locus iv. 686 , qui πεμφίδας ii. e. bullas; cf. Curtius Grundetuste ' n. 62b; perversa TEeuae aliorumque ad. l. ratiot animas vocat. Quod quidem Papius a. v. scribit: non den abste-sehie nen Seeten, die in Gestalι eines fetiristra Bauches Odo' einer Feucr blase gen Himmel fahren, id nescio an ex Plutarcheo solo hauserit loco. Sed, quantum ex reliquo vocis usu perspicitur, ab initio sane eum Ignis notio ea contineri videtur ibullas enim febri ortas et solis radio a Bignificat . At obscura obscurissimi carminis voco obscurus Plutarchi locuS non conluStrabitur. Quae ergo propria vis est molestissimae illius bullae' 'in vutet recentiorum Platonis discipulorum, quode cogitavit tam

714쪽

Aeheruntica.

pro ipsarum Virtute aut leniore aut rapidiore 3ὶ motu cur

rentium.

2. Ducis munus subiisse animam affinis pridem defuncti.

Wyit., puto significari. Hoc enim, ut nota moneam, corpus est, quo anima ipsa se induit, aestoreum: quo non accepto fieri non potest, ut cum corpore anima iungatur: necesso enim est medium quoddam inter terrestreot divinum intercedere. Cf. Stob. I 385, 5 W.; 3ll ibd. lex Hermeticis IV V saec. l αδυνα ro ν τον νουν ἐν γυίνιν σώματι γυμνον αντον καθ' ἐαυτόν ἔδρασαι Plat. Tim. 30 Hi . . ἡ δὲ φυχῆ καὶ αυτή τις tulα ουσα καθαπι Pυπορέrsi τω πνευματι χροται; nam etiam πνενμα vocatur eorpus illud sublime cs. Porph. Sent. 32: το πνενμα δ ἐκ etων σφαιρῶν συνελέξατο Zeller IH 2 657. et idem vocatur, quod Wytt. iam adtulit, αυροειδὲς σῶμα: quod nomen ad nostrum locum insigniter quadrat. CL Zeller l. l. 650. - Sunt non satis concordautes de isto corpore philosophorum opiniones. Velut plurima istius generis corpora inter animam et corpus inseruit Proclusi Zeller 814; Proci in Tim. 330 D . ut hominem scillae instar complicatum finxerit. Inprimis autem de fatis oχήματος philosophi illi inter se disserebant. Alii enim i Proel. in Tim. 3l 1 A; locum indie. Wyttenbachiusi τὴ

oχημα καὶ Το αλογον - hoe enim usque cum vehiculo iungi tur - interire volebant post mortem ioὶ παλαιοτεροι ; alii t Porphyrius dissolvi ea τινὶ τροπω in orbes caelestes. unde sumpta Pssent lcf. supra Porphyrii loe. ; alii denique i Iamblichusi interire aut dissolvi ea omnino negabant. Cum nulla opinionum istarum Plutarchus opinor congruet. Apud quem to αλογον non simul interire sequens quae est de animis turbatis et affectibus obnoxiis descriptio probat. Tamen δεημα illud significari obtinuerim. Quod cum idoo tantum induatur, ut corpus cum anima coalescere possit. consontaneum erat id deleri anima corpore liberata, non item congentansum orat simul deleri ro ἄλογον. Singularis ergo et simplieissima opinio statuenda erit vix Plutarchi ipsius, sed Platonicorum. Cur bullam quidem flammeum istud corpus efficiat, non prorsus intellego. videtur, ut crassum aera quam maxime a nuda anima removeat, dum in lucis fines aethereos illa venerit. Namque licet non diserto dixerit scriptor. aere demum superato bullam solvi videtur finxisse. Tum vero comparari potest, quom Wytt. squi simile quoddam sensit comparavit, locus Tullianus sTuse. I tr. 18. 19 , ubi de anima sermo est pro ipsius ignea natura sursum tendenti lex Stoic ): necesse est serantur inimirum aer et ignis in animo iuneti) ad caelum et ab iis perrumpatur et dividatur crassus hic et concretus aer . . Calidior est enim vel potius ardentior animus quam hic est aer se. 183. 23 Ἐκφρονειοῦ καὶ διεπτο γμέναι P. 682, 3 Dueb. cf. πεπτοημένη Phaedon. 108 B, qui locus omnino exemplar erat.

715쪽

Α quo novo nomine non temere composito Θεσπεσέ )νὶ adpellatum Re et edoetum esse primum de se ipso: tum enim demum comperisse se nondum mortuum ) esse; cui documentosuisse, quod umbram ' ipse saceret, ceterae animae non aeque, sed lucidas eas fuisse; alias prorsus candidas, alias cicatricibus maculisque atris laedas, alias oblitis iam notis. J Adrasteam θ illic sic docuisse ducem) praepositam esse sceleribus puniendis tribusque uti ministris, Poena, quae corpore iam punitos leviter castigaret' , Iustitia, quae praVos corrigeret, cum eos bonis parentibus ostenderet detestandos, alioque cru

ciatu ', denique Furia, quae insanabiles 'ὶ deiceret εἰς το

1ὶ Aridaeum ad Ardiaeum Platonis adludere apparet. Plutarchum suam nominis formam legisse apud Platonem sui legisse videtur 'Aoμονιος pro 'Aoμενδερ, qu. eonv. IX b, 2, 23 propterea non dixerim. 23 Altera animae pars elata est, altera seto μντον nimirum Plat. Tim. 69 C remansit. 3ὶ De umbris illud lepide excogitatum a Pythagoreis recepit cf. quaest.

Graee. 39 sattulit Mytt.3 των nato θανοντων O in θαγορικοὶ λέγουσι τας ηπχας μὴ ποιειν σκιαν μηδὲ σκαρδαμυττειν et Lobeck. Agl. 894. Hoc mortuorum et vivorum discrimine Dantius inescio an ipse invenerit; namque num Plutarchum in latinum quidem sermonem vomum Iremit,

dubium esti selicissime usus est e g. Purg. III 16: Lo sol ehe retro flammeisiavia ronio Rotio m era dinanti alla figuria ci' arena in mede' suoi rastin Pappostio et q. s. praes. 88 sqq. cf. V 4. Hoc invento imaginem multo vividiorem exsistere apparet. Cf. ad Vergilii Aen. VI 413. 41 Mωλ-ας illos in Gorgia primum animadvertimus ib24 Ε sqq. . Ad illas ἀμβλεως αμυχάς cf. Luc. καταπλ. 24 αμαυρα πα- καὶ α σαφῆ σrίγματα ἐξαληλιπται, μαλλον δὲ ἐκκεκοπται sitimirum philosophiae ope . Similes metaphoras adtulere Wytt. ad i. et Ellissetius ad Magarim i δε--yriech. AualMIen IV. p. 317 Etiam egregium ex Iuliani Caesarum Convivio 309 C D) exemplum iam adlegarunt Tiberium: uno τε ἀκολασίαe καὶ οἰμοτ ητος φωραl τινες καὶ λειχῆνες olor' ἐγκεχανμέναι. Cf. etiam Philost. Vii. Apollonii III 42: δοκεῖ μοι καὶ τον προγνωσομενον ανδραι γειῶς εαυTOD ἐχειν καὶ μυτε κζλωα nροσιιεμ λ λαι τι tyr k μζδεμίαν ι τε Ουλας αμαρτημάτων ἐντετυπῶσθαι et ν γνωμοῦ set alio nisi fallor loco et ulcera et vi hiem animae Ambros. de off. I 12, 4G.bὶ Ἀδράστεια Phaodr. 248 C, de Adrastea apud novos Platonicos Comm. Vrat. V 74.

716쪽

Aehoruntica.

cis3ρητον. Sequitur copio Sa de coloribus animarum, egregiis

libidinum symbolis explanatio. γ3. Venisse se pergit ad magnum χασ1ια, circum quod animas ut alites in se conlectas ambulasse, transgredi non ausas. Ubi ipsum cum ceteris, qui illud descendissent, lucis portantis vi destitutum esse subito. ) Ex hiatu enim, cuius interiora Bacchicis ) antris similia essent, florum et vini odores exhalari: quibus haustis ad colentes voluptate gaudio deliciis ebrios fieri. 3 Nomen loco

4. Celeriter a loco pernicioso abreptum ad cratera amplissimum ductum se es8e: in quem variorum colorum') fluctus ingruentes se vidi 88e. Adpropinquantibus colorum lusum evanuisse. Iuxta tres daemones ἐν σχήγια τι τριγωνου ' sedisse, qui certos quosdam fluctuum modos commiscerent: hinc somnia oriri ex veri salsique non aequis quodque partibus mixta. )ii Libidinibus expulsis etiam colores expelluntur, ut συγχρους Ptασοειδῆς exsistat anima l Plato Phaedon. 80 B: τω ιιονοειδεῖ ὁμοιοτατον εἶναι την φυχ ν cf. de ideis Phaedr. 247 C ἀχρωματος ουσι ain. Alia colorum in Octaviani anima Iul. Caes. 309 Pst ratio. 21 Platonem auctorem agnosces Phaedr. 246 Ε: τὸ θεῖον καλον σοφον ἀγαθον . . Τούτοις δὲ τρέφεταί τε καὶ αυξεται φιαλιστα γε τό τῆς πτέρωμα, αἰσχρολ δε καὶ τοῖς ἐναντlοις φθωει τε καὶ διουπιται.

De iis qui Bacchico antro delectantur, Plato dixisset δοξασrsi eos χρῆσθαι τροφι Phaedr. 248 C).33 De antris Bacchicis cf. Philostr. Imag. p. 315. 27 - 316, 6 Κays43 De Baccho ad inferos degresso i p. 684, 5 sqq. Dueb. cf. ROscheri Lex. 1047 sq. et Boettigeri opp. p. 79 adn. l. bi Alia est profecto ae Platonis illud A θει πεδlον. Sunt sero eadem illi e gaudia, quae vulgu8 suo Elysio tribuit, a Plutarcho damnata: et quod memoria aeterni voluptatibus deleri videtur. ab Oblivione adpellat locum. 63 Colores varii item in Luciani somniorum insula apparent αλ. tiu. II 33. 73 Platonis est περιξ δι' ἴσου τρεῖς rep. 61 7 C. 83 In eis quae sequuntur, fateor mihi aquam haerere. Hoc videtur constare Noctis et Lunae oraculum nusquam gentium fixum, sed errans intellegendum esse illum craterem. Ab eo loco, ubi tum positum est, perspicitur tripus flans quidam lucis , unde sacra lux Delphos effluat syn. Quae subito ingruit, in Luna sedens Sibylla inlustrari potest duobus locis,

altero d. Gen. Socr. II 4, 10: σευ νο δαιμονων ἐπιχθονίων ρουσα φεπει τὸν ni γα l. e. Oreum: ex Luna rapido cursu Oreum praetervolanti audit

717쪽

b. Iam ad castigatos iter vertime se. Inter quos et amitas vidisse et patrem t), e barathro ἰλὶ cicatricum plenum extantem, coactumque scelera et poenas suas enarrantem.' Qua re perterrituη cum sugere moliretur, duce pristino repente abrepto ialios genios vi8u crudeles ipsum propulisse, ut cetera quoqde Spectaret: nimirum eos, qui, cum virtute simulata seele8lam animam tegere quondam studuissent, acerbe prae ceteri8 erll-ciarentur animaeque interiora cogerentur evertere ), deinde alios odio γ) invicem se vorantes Tydeos meros'; in metat lorum lacus alios demissos a daemonibus, avaritiae migera8 poenas luentes. Τ) Mi8errima vero condicione uti eos, qu0rum

Εrvinum Rohdo sabb. Rom. 269 adn. 1.1 Sic Carolus Germanorum rex, quem Crassum vocant, ferebat patrem Suum Ludovicum cognomine Germanicum vidisso apud inferos ialabro bacinoi aquae ferventis positum. Cf. d'Ancona Precursori omnie P. I b. 2 Fari natas Dantiani memoriam mihi redintegrat Ins. X 3b: ed eis' ergea col petro et colla fronte et totum locum i etiam v 52sqq. . 3, Sic Ardiaei scelera poenaequo a earnificibus proclamantur Pi t. rep. 616 A. 4 Admonet christianarum fabularum istud, in quibus angelus est repente evanescat, animam diabolis per tempus cruciandam concedens ici Tundalus ed. Schadianae p. 7 v. 11: anis bestiam angelus disp&ruit ei

misera anima Rota permansit . bin Conferas Dantianam poenam Ins XXIII. 6 Idem Dantius de iracundis ssed cave imitatum eum esse dicas VII il0: vidi genti fanyose in quel pantano . . questi si percotean . . ita candosi coi denti a brano a brano cf. etiam tremendos versus Inf. XXXul 24 sqq. i olino. Rugstiori . Tὶ Nescio an liceat eouferre cum daemonibus illis, qui, o σπερ Φιχα εῖς, οργανοις ἀναλαμβάνοντες καὶ καθαντες ἐν μέρει τας νυχας, tyui propter rigorem fraetas, iterum confingunt, fabularum medii aevi diabo: e. g. Tundat. P. I 2 sq.: qui item ωσπερ Οι χαλκεῖς ' oecurrerunt eum ignius forcipibus', animarum globos conglutinantes, per sterem laetante eas, iterum iterumque refingentes. Item atque apud Plutarchum 'pen

718쪽

Acheruntica.

peccata in posteros redundassent. Namque iam liberos poena ab illis in Orcum degressis aecusari iterumque tortoribus tradi:

nonnullis nepotum animas vespertilionum in morem insidere τετριγυέας. Denique ad eas animas ventum esse h), quae in novam γένεσιν ruiturae essent: inter quas se agnovisse Neronem ): qui cum iam vitae crudelissimae destinatus esset, voce quadam e luce imperante ε) in bestiolam canoram circa

paludes vereantem coactum eme.

Mulierem denique ingentem, baculum ignitum, ut melius

est ' eorum, qui cumulant pecuniam super pecuniam AH liquido metallo ardente sono i sacrisieohi in Alberici visione es. Ancona Precursori P. 64. li Ut apud Platonem; ged pro vitarum elections rudius quoddam substituit. 23 Clavi igniti illi, quibus Neronis anima fixa est, Vereor, ut cum Wnt. comparandi sint imagini celeberrimae, qua voluptates clavi dicuntur. Illae enim propterea clavis comparantur, quod animam nimis arte cum corpore conligant; at Neronis clavis ignitis anima perfossa

est: genus poenae est. Cui poterit componi poena delia donne, cha --yarono il latte ai functulti in Alberici visione, quae sunt inmse per lem ammelle a mnyhi e spinosi rami sAncona p. 64 . - Nero a quibus praesertim recentiorum scriptorum qualisque pictus sit, lepidissime composuit Ellissenius ad Timarionem p. 186. Addendus est Grabbius Scheret, Satire etc. ael. III 6: ubi Nero diaboli calceamenta apportat. 3, Viperam illam sp. 686, 163 Pindaricam s3 es. Bergh.' ad D. 276 inlustrare potui in primis uno Germaniae veterum litterarum loco Physiologi de vipera capito s- tio anu Fund uben pari. I p. 2lin, Aristo- tol si loci cuiusdam oblitus, dum me Laucherius i Gesehichte des Physio- ωyus 1889ὶ docuit Aristotelis locum in Ilist An. V 34 ἐνιοτε δε καὶ ταεσαν διαφαγοντα αὐτα ira μικρα ἐχιδιαὶ ἐγρχεται et praeterea extare antiquiorem egregiam narrationem Herod. III 109 cf. Lauch. p. l4 sq., 241, 289. Adde Konradi de Megeubein Buch der Natur p. 285 ed. Pisisser. et vide in Tundali visione l. l. p. It eos, qui 'intus mordebantur in visceribus more viperino prole concepta'. 4, De voce cf. p. 33u Rdn. b. 5 Quod Graecis suis concessit Plutarchus. Inter causas enim propter quas Neronis paululum mitigatur sors, praecipua est haec, quod Graecosto θεοφιλέστατον γένος liberavit σωφρονέστερον τι Dυτου γνους iPhil. Ap. Ty. V 4l : qua de re nunc relegare licet ad Bulletin de corresp. Bellen. XII 5l0 sqq.

719쪽

singula memoria teneret, admoturam ) prohibitam esse ab altera ipsumque confestim turbine rapido δ) ad corpus dela

Fundamenta et formae - etiam quod simul ad inferos deScendentem et aseendentem ad caelum Thespestum finxit et argumenti Platonica esse iam patet: videtur Platonicorum neflcio quem in singulis multis secutus. Nec consilium cum Platone discrepat: ad mores respicit; id enim agit, ut audientis anima divinis poenis praemiisque suturis perceptis ad rectiorem Viam percussa se Vertat, ut Re vertit Thespesii anima. Quod

I Videtur veluti pictor oneausticus admoto b Rculo ignito inustura

esse ei, quaecumque viderat.

Pro tonitru et terrae motu Plutarchus procellam posuit. Quod vento rapitur Rraimst, nescio an cohaereat cum Orphicis ista opinio es. D. 241 Ab : γὰρ lὁ ἐν τοῖς υρτικοῖς ἔπεσι καλουμενος λογος την ς χὸν ἐκ τοῖ ἰλου εἰσι εναι ἀναπνεον rων, φερομένην υπο τῶν ανέμων t Arist. de anim. I 53 et cetera apud Abelium. CL etiam Lobeck. Agl. 755 sqq. Eiusdem opinionis apud Philostratum Ap. Ty. V 2 videmur tenere vestigium: τον γὰρ χρο- νον. δν πλημμυρεῖ ro sτου 'A2κεανουὶ υδωρ lapud GadeS . ουχ απολείπουσιναὶ τυχαὶ τοις αποθνήσκοντας οπερ Ουκ αν λιμβαίνειν εἰ μη καὶ πνευμα τῆ γῆ ἐπεχω ρει. Tritopatorum Suid. s. v. cultum iam alii composuerunt eum illa doctrina scs. Rohd. Pa. 227,l . - Vis rapiendi i cs. πνετματι νεανικόκrλi ad id spectat opinor, quod ex aeternae tranquillitatis orbe in mortalitatis turbinem anima corpore retrahitur, cui adhuc coniuncta est Certo etiam apud Philonem extat locus s de Gig. c. 3 , quo animRE - quamquam non redeuntes, tamen - ineuntes in corpora vino συραον δίνης β.αιο rατνος rapi narrantur. i Discernit illi e scriptor inter eas Rnimas. quRe προ , τον νοραν αντισχεῖν δυνηθεῖσαι . .. διε ν ωρα θοσαν, ἐκεῖσε πάλιναπἐ πτησαν Isunt των ἄνωθεν φιλοσος σάντων; similiter ceteris maturius εἰς to αυτο δ θ ε ν ῆκει Uvxv ὲκαστη. . ἀπερχο ντ α ι philosopho rum animae Phaedr. 248 Εl et pas, quae Re totas dabant iis rebus, quae ἐπιτον συ/ιπυα νεκρον vμῶν . . ii ἐπὶ τὰ ἀχνυχοτερα rctvrori do ας λόγω . . . αναφέρεται. Ad quae cf. Phaedri imaginem 24S B sqq. et praesertim eam. quam brevi descripturi sumus. Plutarchi fabellam ide Gen. Socr. c. 22 p. 714 28-36 Dueb.: Platonicus uterque est mIthus . - De syringe illa id. R. n. p. 6S6, 31 D. et ego despero. Pro σπασ9εντα fortasse αρπασθέντα ut est etiam apud Philonem I. l. 3 An In συριγγος latet, quod ibidem extat. συρμου quod etiam .do vento usu venit; cf. Axioch. 370 C; Anth

720쪽

consilium etiam magis quam apud Platonem eminet apud Plutarchum: namque Aridaeus istis spectaculis ex pravo homo frugi laetus, cui apud Platonem resp0ndeat, non habet. Φ)Multis eum hoc libello numeris iuncta est Timarchi εἰς

Teo ut iov καταβασις, quam in dialogo περὶ του Σεὐκρατους δαιμονίου inscripto, dum Thebanorum tyrannidis excidium praeparatur, Simmias, coniurationis particeps, sociis enarrat. Iuvenis enim Timarchus, quam Socratis dat/ιoνιον vim

haberet ut a daemonibus doceretur ), in Trophonii specum Lebadeae descendit. Duos post dies egressus laeto ore haec rettulit: l. Ac primum quidem narrabat) anima egredi visa est cum dolore per ραφας capitis ), deinde respirare ) atque

expandi. 2. Dulci voce taetns insulas conspicit molli flamma lues-das, usque colore fluctuantes, quarum motu vibratus aetheri Ut Thespestus ad melius convertitur, ita et Eurynus Nicopolitanus δικαιοτερος ω Hyxi μετα τὴν α ναμωσιν i Proetus in remp. p. 18, 5 sqq. Piu. . Vel magis in medii aevi fabulis hoe consilium praevalet cf. Tundalus Thes-ppsius quidam Christianus. Ipsa Inferni supplicia, Gregorius inquiti dies. IV. , cum demonstrantur, aliis ad adiutorium, aliis vero ad testimonium sunt, ut isti videant mala, quae caveant, illi vero amplius puniantur, quo Inferni supplicia nec cognita vitare voluerunt. 2ὶ Ergo ut quid comperiat ab inseris, visit eos: idem movet Timonem cf. p. 3is, Luciani Menippum cs. p. 334, Apollonium Tyaneum, qui in eundem Trophonii specum descendit lβουλομαι γαρ, inquit, καταβῆνm υπερ φιλο σοφlας es. Philostr. Vii. VIII 19. . Faustium denique nostrum ad 'matres' descensurum spart. II aci 2 . Cf. Apio et Homerus p. 295 adn. 1 sub II b. 3ὶ Quod separari animam sensit, ad physicam rationem spectare potest: etiam Hieronymus Cardanus ide varietate rerum c. 43; Tylor l. l. 432 , vir recentioris aevi it 1576ὶ, omnibus se sensibus se ipsum suo arbitrio liberare posse aiebat: ante autem secerni aliquid sentire se prope ipsum cor, anima quasi evolaret. Cf. cetera ap. Tylor. l. l. Et Ipse exhonae fidei auctore audivi de homine, qui nuper defunctus est, eius modi affectibus obnoxio: qui animam per capitis spiracula sivo foramina illa tenuissima inoso Dein dissolvi dicebat sibi videri. 4ὶ Ad αναπνεῖν cf. d. S. N. V. 22 αναπνειν oλος et Plut. sin. libror. de anim. vol. V p. 9, 16 Dueb. τὴὶν χην ἀποπνέοντος του σώματος

라틴어 텍스트