장음표시 사용
111쪽
De argumento dicerιisque ueneribita armilium rabicorurn. 91
scribenda rei laudandae praestanti Versantur. Huc et celebratis- sinia illa septe in carnaina, quibus Montiali Ariana nomen, pertinere videntur quamvis ab aliis, in axime oneδιο, bucolica poesi tribuantur. At vero si carmina illa cum Graecorum onianorumque carminibus huc Olici conseras, haud exiguam et arguinenti, et dictionis, et omnis innino indolis diversitatem deprehendos. Namque ad argumentum quod adtinet, prReter puella formosast descriptionem, Arabum tuo ulla his nihil cum Grapcorum Romanorumque carminibus bucolicis commune. Nulla in his si equi bol- Iatoris, vel canieli, longinquorum itinerum conlitis, vel fortitudinis sellica mentio; quibus alii e rebus Omne o alia karum eontinetur argumentum. Accedit, quod et Moalla harum leondigenus, quin imo omnis earum indoles nitiorem redoleat spiritum, quam is esse solet, qui in Arminibus bucolicis conspicitur. Late et descriptivum onus in Arabia in poesi regiant; adeo u deni, ut, si I rico generi primae tribu Antur partes, Secunda optimo jure descriptivum sibi indicet. De styr/co genero dicere non adtinet; namque e ipso jam noni in satis intelligitur, quaenam genus illud sibi vindicet carni in a. Ad diducticum sinu Oninis ei hic atque noniic Arabum poesis referenda huc perti non sitiam longiora illa carmina, quae in exponendi grammaticis,
philosophicis, theologicis mathematicis, juridicialibus medicis quo
disciplinis versantur. Narratori generi accensenda sunt historici argumeni carmin B, fabulae porro Romanenses, linoque sic taenarrationses, celebratissimi illi Haririi liorumque consp sus, apologi et similia quorum licet magna pars Sol uin Orntione On- Scripta Sit tamen, Rrgumentum Si Spectes, poesi ierit tribuenda videntur. Ad epigrammaticam denique οὐ Sin, Praeter ipsa pigrain matri, referenda aeniginata, Iriphi, inlinque id genus.
112쪽
atque drainatica in poesi Arabes non excoluerint, quarum tamen utraliaque tempore illo, quo iterarum Graecarum studiis deditiossent, facile a Graecis adsciscero poterant. Hujus rei causam maxime in eo positati existimaverim, quod jam longe ante Ab-hasidarum tempora, quibus lingua iteraequo Graecorum inter Arabes coli coepere, poesis Arabica ad summum florem perVenerit, ni iusque iatiquioribus illis o seos monimentis postmodum honos habitus fuerit, ut serioris novi poseia ea vel onin in imitarentur , vel Saltem n iis carininum en Pribus, quae Antiquioribus in usu fuerant, recedere non auderent. Jam Vero exim Xantiquior illa poesi et spicum et dramaticum genus exularet, neque in recentiorem poesi recepta fuere; eis verisimile sit, Abbasidarum sub inperio, quo tempor literarum Gi necarum studia tanto cum ardore ab Arabibus tractata fuere, epicnm quoque et dramaticam Graecorum poesin ipsis innotuisse. Qua Ruiem rRlione Ven Prit, ut utrumque O seos genus neque Ab antiqui Oribit Arabum poetis, ne quo omnino a Semiticae Originis genii-bus, Hebraeis, Syris et ceteris, xcultu in fuerit, cum tamen apud alios orion iis populos, Si non ses, Indos Persasque vel utrumquD, Vel lier utrum usitatum sit, non adtinet hoc loco disquirere ' ). Cni'. ag 1.
Ex iis, riuue de loseseos Hebraicae et Arabicae urguine ni Odiversisque carminum Monoribus hactenus disputus a sunt. facile
83 De cutis is ne locine n liopulis enitticis uos eos rumaticae
juni sit periu8, . L. not. iiii, ii iii in sitit. Easdem cuiasiis Et si obsi epicue pili poplitiis illo osset isse facile P si intellectu.
113쪽
N Comparatio. 10 lintelligus, loesin Hebraicam ab Arabica et arguinenti set senseris varietato superari Neque rit ad seo mi iriana: solent inim poeta
praecones esse, Ut naturae rerumque sextPrnarum, qui biis circumdantur, ita etiam Sensuum, notionum atque Cognitionum, quae inter populares suos Vigent. Iam ver Hebraeorum notiones atque cognitions arcii oribus limitibus circumscriptae erant, quam Arabum; quare et res , quas Hebraeorum Oetae trRctandas sibi sum sebant, haud adeo. Variae esse loterant, quam quam ab Arabum poetis carminibus mandarentur. accedit, quod poeseos Hebraicae pauca tantum monimenta Bd nostra tempora supera Verint; Arabum contra poesis magnum et auctorum it carminum copiam habeat Quare fieri vix potuit, quin et argum senti it generis varietat Hebraeorum poesis ab Arabica snpera rotur Carminum Hsebraicorum argumentum ut plurimum . in celebrandis divini luminis laudibus, tradsendis vitae morumque praeceptis, et deplorRnd, miser populi Hebraici sorte versatur rarius sortitudo bellica, et rarissime dulces amoris lusus, laudesque seminarum praedicantur . At Vero Arabum poesis praeter numinis divini laude morumque prase cepi R, praster tristes humanae sortis casus, bella, mores, quo pingit, diversarum adhuc rerum descriptiones, nari Ritones, disputBtiones, Omnisque generis sales atque facetias sex hibet. losessos Hebraicae pro rationes illorum, quae adhuc supersunt, monimentorum , duo tantiim genera statuimus lyricum vi dolicet, diducticum, quibus in Arabum poesi quatuor in suppr accedunt, degcrotivum, Satyricum
narratorium atque epigrammaticum Verum et in illis poeseos generibus, quae Hebraei cum Arabibus communia absent, haud parum obtingi discriminis Lyrica Hebraeorum poesis maximnia partem hymnis in Deum elegi Aqus in risis populi Hebraici casus
continetur carmina meroica, amatoria meniaeque paucissim AB habentur; contra Arabibus magna copia tarminum ieroi eorum,nuant Orioriani neniamina quo. Intor Hebraeor una Arabiamque heroica
cui mina id quoque intercodii discriminis, quod in illis non homi-
114쪽
niim , sed Jovae sortitudo gloriaque celebretur in his utern nonnisi humana audacia virtusque praedicetur. Namque ex Hebraeorum, hominum religiosissimorum, sententia Deus ipse pro populo sibi dilecto contra hostes dimicabat; quod si igitur victoria reporint esset, ea nequaquam hominum sortitudini, sed soli numinis divini praesidio tribuenda videbatur. Contra Arabes, g0ns bellicosissima, omnem in bello spem in dexteris suis gladiisquo collocabant; quare, si victoriam de hostibus reportassent, nonnisi Suam ipsorum virtutem praedicar solebant. Haud minus o dida clica Hebraeorum Arabumque polisis inter se disteri Hebraeorum carmina id actica non nisi ad res divinas morumque institutio nompertinent; contra Arabes Omne scientiarum genus, theologiam, philosophiam juris prudentiam, medicam ariem, nani hctSin , historiam, granam silicam , poeticam et c. carminibus comprehenderunt.
Neque tam pia id Arabiim poesi laudi ducendum namque si doctis illis carminibus formam poeticam demas, parum, vel nihil omnino, quod poesi redoleat, superabit. Tanto id acticae Arabum poespos ambitu, est tamen aliqua illius poeseos species, quam Hebraei propriam sibi vindicant, quamque neque pud Arabes, neque pudnlium qu sendam populuin deprehendos. Propheticam dico oosin,
quae, etsi magnam partem in tradendis vitae motum quo prae-cPPti Vers otiir, tamen pro singulari, quo apud Hebraeos prophetae fungebantur, munere, pro Singuli ri porro modo, quo OP ultim suum jam docebunt, jam castigabant, jam Solabantur ni quo erigebant, singillarem quoquo induit colorem, diversiim biso, quem Arabum ceterorumque popillorum carmin prirnPn P sic priis Se ferunt. In Irn hii in cni mini biis parii nolicis numinis divini
ePpiores olent, ne lito nil minis divini ex nuctoritato ut publicas calamitates minantur, nisi monilis suis obiempsero ir, iis publicani Salutem spondent, si nil nieli Orona frugem populares sui redie-
115쪽
verba faciunt duram populi sui sortem numinis divini ira ini-
missam, duriorRque adhuc eventura contendunt, nisi ovam pio Sinceroque animo populus colat ut laetissima instare tena pora, si corruptos mores exuerint, idolorum cultui renuntiaverint, solique Jovae inhaeserint.
Quod ad reliqua adtinet poeseos genera, quae praeter lyricum et diducticum apud Arabes obtinent, haud diffitendum, aliqua saltem illorum et in Hebraeorum poesi occurrere vestigia.
Sic in ulliniis ob capntibus, XXXVIII ἈLI, pulcherriniae
obviam sunt descriptiones, qui prBepriniis, hippopotnini et crocodili Neque intor psalmos desunt, quos ad genu descripti via uireserre possis huc inter pleros elegantissimus illo salilius IV
pertinere videtur, quo in carmine Ovae majestas atque senigni ias splendidissiniis pingitur coloribus. Mirunt videri possit, ni mina laudatoria, praeter e , quae Ad numen divinum Pseruia sui , in Hebraeorum poesi paucissim haberi, cuni amori id carminumgρnus apud Arabes late nient, et non solum nil viros illusti Ps, verum etiam nil seminas ori ineat. Ejus rei duplex causa reddi possit vel ni in Hebraeoruni poetae praeter O Am Pgelinquis suum, quem JOVae quasi vicari uni putabant, nemin 'in mortali uindignum censebant, qu seni carni inibus celebrarent; P si omninoot virorum illustrium laudes praedicabant, iis, qui nil lii Omi in Hebraeorum monimenta iteraria collegerunt, inque unum Corpus redρgerunt, indignum visum fuit, carminibus iis, quae ovae, vel etiam regis majestatem gloriamque Plebrarent, talia inimi Scere, quae liorum mortalium laudes praedicabant. - Carmina satyrica Hebraeorum poetae ex institui qui dein non ScripsΡre; nihil tanten tinus, maxime in prophetarum scripti S, nonnullure periuntur . quae Satyrico gener adjudicari possint. In liorum
116쪽
104 Pars II III. nu inerum haud inimerito reseras carmen illud probrosum in regis Bab)lonici interitum, quod Iesaiae cap. XIV, v. 4-20, ab Ptur;
cui carmini etsi haud desint sales et cavillatio, tamen tanta etiam in os dignitas, ut dubitem, an in Agna carminum Satyri eorum, quas Arabum poetae fuderunt, Opin ullum inveniatur, quod carmini illi possit aequiparari. - une ad narratorium poeseos genus pertinent carmina historica sabulaeque Romanenses in Hebraeorum poesi quidem desiderantur; neque tamen omnino desunt narrationes siciae atque apologi Fictis narrationibus, sicuti superius jam monitum fuit Ionae liber adnumerandus videtur; apologi autem egregium specimen habetur Iudicum libro, cap. IX, 8 15. - Epigrammaticae denique poeseos vestigium habes inuenigmate illo, quod occiso leone Simson Philistaeis solvendum proposuit, Iudit cap. XIV, 14. - ides, id, quod magna copia atque varietate in Arabum poesi superest, apud Hebraeos nonnisi Sparsim frustatimque reperiri; quare, si Similitudine uti licet,
poesin Arabicam domum amplam atque magnificam, Omnibus suis partibus integram, sartam tectamque dixerim; Iebraicam contra magnificae domus ruinam , cujus structura Vel non absoluta, vel temporum injurin collapsa fuit, ita ut non nisi modica inconcussa
Stet pars, celer rudera utque fragmenta. Ceterum quamvis copiosissima sit Arabum poeriis, lumen in eo cum Hebraica convenit, quod utraque et picis et ramulicis carminibus destituta Sit. Fuere quidem, qui vel utrumque, vel ulterutrum Oeseos genus II ebraeis Arabibus quo vindicare vellent, sed parum probabilibus rationibus. Et senim si cum Augusti IIebraeorum Pentaleuchum, et cum Ionexio si Arabschiadae historium iam uri, picae o si adnumeres, Omnibus logibus, qua ni tis O ticno magistria de jurminum epicorum indole . et uni ione in intuerunt, 84 Introductio ii si erit in et Testum odit. II ui. 13 - 148. 85 Poeseos si uticu commentarii ex icti horni edit. i. 238 240.
117쪽
Comparatio. ' 105 renunties necesse est. Haii meliori jure cum Cocceio Bezualiis quo Iob librunt ad dramaticam referas poesin; siquid enio innis actio, in qua OeSi dramatica con Sistere nequit, in carmino illo desideratur. Quare rectius Statuas, duplo illud car minum genus, epicum Videlicet atque dramaticum, quo in universo poeseos ambitu nil praestantius, Hebraeis Arabibusquo omnino insolitum fuisse.
De stylo carminum Hebraicorum atque rubicorum.
De stylo carminum Hebraicorum.
1 explicanda poetici Hebraeorum styli indole non ipsa tan
tum elocutio, quam proprio strictiorique en Si Stylum dicunt, verum omnis poetarum Hebraeorum cogitandi atqus sentiendi ratio consideranda Videtur. Nam quo elocutionis fons atque origo cogitatio Sensusque, quorum utrumquΘ de Hrcte conjunctum, ut alterunt sine altero vix intelligi atque dijudicari possit. Ut autem populi cujusdam cogitandi sentiendique rationem probe porspicere atque dijudicare possis, neceSSe est, ut ejus vitam, mores, instituta, tum sacra, tum civilin imo et terram coelumque, Sub quo degit, probe cognita habeas. Quare haud abs ro videtur, Hebraeor iam vitam, mores, instituta, terram coelumque quam brevissime perstringere unde et totius populi in universum, et poetarum Hebrnicorum speciatim cogitandi, sentiendi loquendique ratio clarior Vnde l.
118쪽
Hebraeorum Vitam mores quo si species, antiquioribus temporibus, ad Samniona usque imperium, simplicissimi fuere Montibus, mari deseriisque a reliquo terrarum orbe seclusus populus Hebraicus nonnisi rei pecuariae agrorumque culturae perrimnavabat. Cum peregrinis gentibus, praeter bellum, nullum commercium qu Rre neque mores peregrini, neque divitiae, quibuS mores corrumpuntur, in Palaestinam invehi poterant Literarum atque Scientiarum Studia parvi aestimata, et nonnisi a sacerdotibus,
levitis prophetisque aliquantulum exculta quo factum, ut ΙIebraei longissime ab ea ubessent eruditione, quam inter antiquo I Opul OS Aegyptii, Phoenices, Hebraeorum vicini, nec non Graeci Romanique consecuti sunt. Α Salomonis indo impori ad xilii Babylonici usque tempora Hebraeis omnino et cum exieris gentibu Saliquod intercessit omni ercium, imo inter primores populi divitesque luxuria quoque grassari coepit a vero major meliorque Opuli pars, pati periati, Saepe etiam injuriae potentiorum obnoxia, a pristina vi in morumque Simplicitate parum descivit. a vero vita morumque simplicitas non potuit non in omni Hebraeorum cogitandi, sentiendi loquendi quo ruit Ono conspici utini se in innibus lebraeorum scriptis, proinde et in larum monimentis
grata quaedam dicendi simplicitus deprehenditur.
Praeter illam vitae morum quo simplicitatem et instituta populi Hebraici, tum sacru, tum civilia, multum ad οὐ inrum Pnitendi dicondi quo ratio nona inluere. Omnia obraeorum institus and Delim lictorem reforobanti ir; meo lege Mosaicae profeci uoci sedebuntur; ae nomino atque lictorii ni Pges Numinique On- illicos, quin imo Omnes rorulii Anci ni iam civili iam sit ministri
provinciam suam nil ministraro uinbutitur. Adde, quod et ii ines populi Hebraici castis, et secuti di vel adversi in Deo immissi
119쪽
De stylo carminum Hebraicorum. 407 sexisti inarenti ir Deo jubenie Abrahamus, geniis Hebraicae auctor, ex uesopotamia in Palaestinam migiaverat Deo annuente Iacobus cum filiis Aegyptum petierat ejusdem Dei jussu et auxilio
Moses populare suos a Servitute, qua in Aegypto premebantur, in libertatem vindicaverat. Qua Opinione cum Hebraeorum animi
tenerentur, factum est, ut Omne eorum cogitationes, sensus
factaque cum religione quadam conjuncta SSent; qua re, sicutiani nil pejores deprimebantur, ita meliores esse robantur. Quas animorum moliorum elatio in Hebraeorum poesi manifesto conspicitur; siquidem inde sublimitas illa cogitationum atque orationis enata est, quae in carminibus Hebraicis ut plurimum cum dicendi simplicitate consociata deprehenditur.
Haud minimana doniquo partem in formandis ob raporum
poetis et terrae coelique, sub quo degebant, ratio sibi vindicat. Terra, quam Hebraei incolebant, nil amoenius Nabot onini Iaetissimos montes camposque fertilissimos; neque desunt flumina, Iacus fontesque ad irrigandam terram. Quamvis calidioribus regionibus adnumeranda sit Palaestina, tamen solis estus auris amari Libanoquo spirantibus temperatur; quo fit, ut ad terras amoenitatem coeli adhuc salubrita accedat. Qua copii terraeque natura plurimum conferebat d Xcitandam augendam quo poetarum imaginandi vim, quandoquidem ViX alia animi vis robus externis Agis excitatur aliturque. Jam vero id quasi proprium sibi vindicat imaginandi vis, ut nativa rerum forma linii con- lenta, vividioribus easdem coloribus obducat, imaginibus involvat, o vel iis, quae vii a Sensuque destituta sunt, vi in m Sensumque iribuat. Hinc tropicum, sive ingurialum dicendi genus oritur, quo, si qui alii, certe Hebraeorum poetae mirum in modii in delectantur. Ex iis, quae hactenus dispulata Sunt, efficitur, poetarum Hebraicorum o stylum triplici ioiissimum genere, uim-
120쪽
108 Pars III. . Cap. Iplici nempe publimi atque igurato continori. Tribus his coquaritim addas, Lowthio sententiosum appellatum, quod cum simplici conjunctissimum est, imo ex illo originem tralait. De quovis dicendi genere sigillatim gendum.
Simplicitas orationis, sive solutae, sive ligatae primum in materias tractanda dispositione, deinde in ejusdem expositione, sive tractatione conspicitur. Simplicem materiae dispositionem eam dixeris, quae nonni Si ea, quae ad rem pertinent, admittit, facilique ordine distribuit, spretis iis, quae minus necessaria videntur, aut quibus orationis nexus turbari possit; similiter
Aimptii cem materiae tractationem eam existimes, quae Omnibus et cogitationum et Verborum ambagibus abstinet, remque, Sicuti est, plane atque perspicue X ponit. In Hebraeorum carminibus, sive materiae dispositionem, Sive tractationem respicias, Simplicissimam utramque in Venies Exemplum simplicissimi et elegantissimi carminis exhibet psalmus CXIV, in quo populi Hebraici ex Aegypto egressus, duce JOVR in hunc modum laescribi iur: