장음표시 사용
81쪽
De argumento dirersisque generibus arminum Hebraicorum 69 Allollamus cor nostru ni una cum manibus ad Deum in coelis; Nos peccavimus et conium Aces sitimus, tu non condonasti et c. Aceodit, quod nillil in carmine hoc reperiatur, quod ad peculiarem Ieremiae fortunam spectet contra Omnia generaliter tantum descripta sint, ita ut ad quem Vi S lium adversu cum fortuna colluctantem pertinere possint. Quaro idem illud, quod in mullis
Psalmis VI, XII, XIII, XXII, aliisque locum habet, nostro
quoque carmini videtur convenire, nempe ut suo nomine universi
populi Hebraici acerba fata poeta iugoni.
Ρο seos Hebraicae monimentis haud immerito et prophetarum scripta adjudicantur; namque et sententiarum imaginumque poeticarum plenissima Sunt, et ratione utuntur, a Sermon Pedestri sublimitate rhythmo quo ut plurimum diversu Librorum propheticorum argumenta Sigillatim enarrare Iongum esset neque id adeo necsessarium videtur, cum omnes eandem sere tractentinatoriam. Sussiciat igitur ostendisse in universum, in quo potis-Simum argument prophetarum Hebraicorum versentur vaticinia. Iam Superius monitum fuit, obraeorum prophetis id maxime negotii incubuisse, numinis divini cultum ab omni corruptione Salvum ut SerVRrent, morumque probitatem populo commendarent. Nili facile colligas, in utroque hoc loco vaticiniorum praeprimis Versari argumentum Castigantur igitii a prophetis, quae inter populares Suo potissimum vigebant vitia in his contem tu nuntinis divini, idolotum cultus injustitia, maxime erga egenos inopesque, arrogantia, luxuria, avaritia et Similia. Docetur, omne caSus ad Versos, qui populo Hebraico obveniant, impietatis morumque perverSorum esse poenas nisi ad saniorem vivendi rationem populus redeat, graviora adhuc mala subsecutura. uue ubi minitantur prophetae , temporum suorum historiam adeunt, exemplisque inde petitis monitis minisque suis loridum addunt.
82쪽
70 Pars II Cap. I. In hunc nio dum Ioel diram illam patriae suae per locustarii mngimina VRStationem, quae sua accidit aetate, numinis divini truiminissam praedicat, hortaturque populare Suos, ut malefactor uni poenitentia precibusque iram divinam avertore studeant. Haud aliter et Iesaias damna illa, quae Achaz imperante, factu per Syriae Israelisque reges incursione , Judaea acceperat '), delictorum poenas a Deo inflictas dicit, gravioresque ab Assyriis calamitates populo suo imminere portendit, nisi is ad meliorent frugem se recipiat. Neque tamen vituperationem minasque tantuni fundunt prophetae contra, quoties populares uos reprehendunt, toties fere eos deni rigunt atque solantur. Et si populus Dei inpraesentiarum propter delicta sua in miseriis versetur, tamen, Si resipuerit, seum denuo propitium habebit, meliori quo fruetur fortuna. veniet aliquando, ut, quae populum Hebraicum VeXarunt genies, a Deo puniuntur Ilebraeisque Subjiciantur eveniet, ut auidis ex prosapia eximius aliquis rex emergat, cujus Sub
imperio Iastissima Dei populo assulgebunt tempora. In hunc modum Ioel ut iisdem, quos jam laudavimus, prophetis inhaereamus populares suo consolatur, futurum, si ad meliorem frugem redierint, ut non tantum damna, quae locustarum irruptione passi Sint reSarciantur , verum etiam Suniana felicitas ipsis contingat; contra, inimica Dei populo gentes gravissimis a numine divino poenis adficiantur. Haud aliter et Iesaiag, populum uiam Ostquam Corripuit, eundem consolatur, Xoriurum liquando Davidis e prοSapii regem pium, justum, sapientem, longe lateque dominantem, quo Sceptra tenente Omnes gentes Hebraeis subjicientur, laetissimaque his tempora assulgo bunt v vj. Quod Si paucis innovaticiniorum Hebrnicorum argumenium exponere velis , brevi
83쪽
De argumento diversisque generibus ut minum ebraicorum Ilia aninio sincer Deiani AEuum colat p. contri in leticeni, mi Q,io
nuntinis divini cultu desciscat.
Praeter ea, quoruni Brgultientum hactenti: EXPOSuinitIS, Oe-
Neos Hebraica monimenta, in historicis oleris est amonii libris singula quaedam occurrunt carmina, uui Silenti nobis praeter-ounda. In his I Iacobi morituri ad illos uos oratio, i Mos. XLIX, 2-27, in qua duodecim populi Hebraici tribuum sors breviter exponitur II epinicium, superato feliciae mari rubro ab Isra litis decantatum 2 Mos XV, 1 - 19, quod numinis divini potentiam, servatis mirum in iodum Hebraeis, perditisque Aegyptii conspicuam, celebrat IlI Bileum Dulicinia, et Mos. XXIII, 7 - 40, 1 - 24, XXIV, 3 - 9 15 - 24, populo HebrHic Optini quaeque precantis atque praesagientisci IV Mosis carmina bina, mos XXXII, 4 43, XXXIII, 2 - 29, quorum prius ova beneficia in populum Hebraicum collata offert, populi illius ingratum animum reprehendit, gra,PSque usu mi- . natur, nisi ad meliorem frugem revertatur ulterum Singulis geniis Israeliticae tribubus fausta quaeque precatur epinicium De- orae utque Burali devicto Sisera pronuntiatum, Judd. V 2 3l, in quo auxilium,' quod in debellandis Cananaei Ioia populo Suo praestiterat, praedicatur VI lymnus Charinae, pro concesso sibi filio Samuele se gratos geniis, i Sam II, 1 - 0 VII Davidis carmen elegiacum in Saul et Ionathanis bitum, Sam. I, 9 27; ΙΙΙ ejusdem Davidis carmina binu, 2 n m. XXII, 2 Qt, XXIII, 4 7, quorum prius, haud diverSum psalmo XVIII, gratiarum continet actionem pro divino auxilio, quod in atrocissimis periculis Davidi contigerat, iterum Provecticiam regis fiduciam exprimit, regni heredem nunquam pSi
Exposito Oeseos Hebraicae argumento, videndum, quaenam
84쪽
72 Pars II Cap. I. cartilinum genera apud Hebraeorum poetas in usu fuerint. Indosiniendis carminum generibus et argumentum, et X terna carminum forma Spectari vulgo solei; verum cum Hebraicorum carni inum forma externa, sicuti in serius demonstrabitur, simplicissima sit, in definiendis carminum Hebraicorum generibus non nisiurgumenti ratio habenda videtur. Omnis autem Hebraeorum poesis duplici maxime genere continetur lyrico nempe atque di laclico Lyrica poesis et antiquiessima apud Hebraeos fuit, et latissime patens Bellis maxini et numinis divini cultu excitata mirumque in modum per prophetarum scholas Davidisque regis opera pro iii Oia atque sexculta suit. Sicuti Graecorum, ita et Hebraeorum lyrica poesis non sine cantu, musico usu tripudioque eXercebntur; qua cuni cognatis artibus conjunctione haud parum adjuia fuit. Logimus mos XV, 20, 21, Marium, Aharonis Sororem, ceterasque mulieres Hobi neus inter tyrii panorum pulsum atque tripudia hymnum in mirabilem illum per mare rubrum transitum de cani asse eundem in modum Israelitarum multores ad tympanorum et triangulorum sonitum Saulum Davidem cliue a Philis ineorum caede reversos carinino celebrant i). Plurimum vero dignitatis lyricae Hebraeorum posesi sex illa cum cnntu lusuque musico conjunctione additum Davidis Salomonis 4ti tempore, quo
inter cultum diviniim carmina sacra magnifico quam plurimorum inStrumentorum muSicorum cum concentu decantabant ii 'r).
Lyrica poes eos diversae Species, pro diversitate nil citium, qui exprimendi sunt. Quod si pios in Deum sensus prosund ns, hymnus prodibit; si antini dolorem pronius, legi an habebis; si
6I I ain. XVIII, 6, 7. 62 1 Chron. XXV; 2 Chron. V, 12, 13.
85쪽
De argumento diversisque generibus carminum Hebraieorum 73 thologia quam plurimae lyricae poeseos species Obviam sunt; habentur nim illic hymni, odae, cantica et elegiae Carminum elegiacorum magnus Olim nun erus pud Hebraeos exstitisse videtur. Iam inter psalmos frequentissimae elegiae quibus accedunt Ieremiae prophetae threni, Davidis in Sauli ot Ionathanis no non Abneri obitum carmina lugubria δ). Adde, quod Chron. XXXV, 25, lamentalionum nomine, ' 'pri, Olumen memorR-tur, in quo Ieremiae aliorumque poetarum elegiaca carmina in Iosiae regis obitum continebantur. aud quidem desunt, qui Iamoniationes has haud diversas a Ieremiae threnis, qui adhuc Superstites sunt, existiment quam sententiam jam Iosephus et meronymus praeivere. Etenim Iosephus Antiquit. l. X, c. 5, memorato Iosiast obitu tradit γερε/ιίας δ' o προφήτρὶς ἐπικν δειον
Jeremias autem propii sta in funus ejus Iosiae carmen lugubro condidit, quod etiamnum lapsi est. Haud aliter Hieronynins in commentario ad Zachar. XII, 11 , , Super quo Iosia lamentationes scripsit Ieremias , quae leguntur in ecclesia, et scripsisse eum, paralipomenon testatur liber. Iosephum meronymumquo et recentiorum nonnulli secuti Sunt quorum tamen Sententiae quo minus accedamus obstat, quod in Ieremiae threnis superstitibus nihil omnino reperiatur, quod Iosiam commode possit referri.
Nihil illic do optimi rogis pietato in Deum, nihil de templi cultusque divini restitutione, nihil do tristissim ejus in bello contra Nechonem, egypti regem, morte quae profecto nequaquRm Silenti praetero unda erant, si carmina illa in memoriam Iosiae composita fuissent.
63 2 Sam. , 1 - 27 III, 33, 34. Quae in posteriori loco
traduntur Davidis in Abneri obitum verba, nonnisi fragmentum longioris carininis elegiaci esse videntur.
86쪽
Ad lyricam poesin, et quident ad eroticorun carni in uni SPE- cient, elegantissimum illud canticum canticorum reserendunt. Etsi croticae Hebraeorum poeseos unicunt . id Sup0rsit lonimentum, haud tamen dubitandum, illud oseseos genus Hebraeis acceptumo excultum fuisse. Constat, sponsam pud Hebraeos caniti Inusicoque lusu in sponsi domum deductam fuisse '); qua occasion Ecerte et maiori carmina cantabantur. Notum os ex Iesaiae cap. V, 2, XX lV, 8, 9, ad epularum gaudia cantum citharaeque et tibiarum lusum adhibitum fuisse; at vero quodnam carmi- nulla genus Oinioribus convenire magis potuit, quani Anacreonticum, quod vini et amoriani gaudia colobraret londo colligas, haud defuisse Hebraeis carmina amatoria, quorum actura eo Inagis dolenda, quo magis unicum illud seroticae Hebraeorum poeseo SuperStes monimentum et flectuum ardore, o imaginum splendore SeSe commendat. Ad proticam poesin praeter canticum
canticorum et psalmus XLV a nonnullis rosertur. In his u- dirigerus, rotius aliique, qui laudatum psalmum pii halamium, Salomoni ejus quo uxori, Pharaonis filiae, dicatum, existimant. Vorum si quis psalmum illum accuratius rotegerit, intelliget Sane, nequaquum SSe carmen amatorium, sed potius de in ignotum aliquem regem, fortasse Persarum, cujus pulchritudo, fortitudo, justitia atque magnificentia laudantur. Quae de rogis uxore illic, v. 10 - 16, habentur, nonnisi ad ipsius regis magnificentiam
exornandam memorat videntur M.
65 tuae in is utilii liiij usco in scri titione occurrunt verbii '' Um perlierum v nonnullis vertuntur carmen amatorium. 'roprie verbii illi sonant carmen suavitatum, i. e. Curinen Suuve venuis tum, σι α ρ0ςφιλίας, Sicut Aquila interpretiitur.
87쪽
De argumento dicersisque generibus arminum Hebraicorum Io
Alterum poeseos Hebraicae genus est diducticum, cui sal-
Inorunt aliqua pars, pro Verbi Orum collectio, ecclesiastes Iob ι quelibs adnumerandi. Didacticae poes eos diversae Species, Si ΓΘ argumentum , Si V formam poematum SpecteS. Hebraeorum poemata id actica, ad argumentum quod Attinet, eatenus conveniunt,
ut o ad res divinas, vel ad vitae morianique institutionem pertin pant verum ad formam Si spectes, nonnihil inter disserunt. Psalmi id actici proverbioruntque liber sontentiis parum cohaerentibus continentur; quare ad eandem cum Graecorum carminibus gnomicis speciem reserendi. In ecclesiasto se Iob libro cohaerento in magis deprehende Orationem : dister tamen ab eccl0siaste Job liber in eo, quod dialogo utatur. Quae res nonnullos induxit, at obum dramaticae adnumerarent poesi, quin imo ad justi
dramatis instar in actus scenas quo digererent. At vero dramaticae poeseos proprietas non in eo tantum conspicitur, ut plures inter se colloquentes persona inducantur; requiritur Praeterea,
ut o fabula aliqua sive actio exponatur. In Iob autoni libro nullam agi fabulam, nemo est, qui non videat. Etenim quae in prologo et epilogo de ob memorantur, non ad ipsam libri materiam pertinent; et nonnisi in eum finem addita sunt, ut lectores de causis atque ventu disputationis edoceantur. In ipsa vero disputatione neque agitur quidquam , neque actum memoriatur; omnia verbis, non factis transiguntur. Accedit, quod poesi dramatica, qualem Graeci Romani et recentiores Europa gentes exercuerct, a populis Semiticis neque unquam culta fuerit, neque omnino Sensui moribusque eorum convenisse videtur; quRr neque Arabes, vel eo ipso tempore, quo Graecorum literis Sirenuam navabant operam . illud poeseos genus unquam admiserunt β).66y Uberius . quaestionem hanc tersecutus est inobertus L0κιν in pruelectione XXXIII de sacra poesi Hebraeoruni in qua demon-
88쪽
76 Pars II. Cap. I. Quaro rectius illi senti uni qui neque ob libi iam, me quo pcclesiastem ii nostrae poeseos Specie ni aliquBin referunt verum stratur Poenia ob non esse iustum drama. Recentioribus temporibus doctiss. wald in eo umieritiitione de Hebraeorum poesi, quani librorum Veteris Testamenti poseticorum interpretationi praemisit, p. 38 - ω, non tantuni Iob librum, verum etiani canticum
canticorum dramaticae poesi accensendum esse censuit, ea tamen restrictione , quod non nisi primas poes eos dramaticae lineas carminibus illis contineri, neque ea cum Graecorum Indorumque poesi dramatica componenda esse dicat. - eque tanten
vel a Sententia viro erudito se probavit, qui de waldi libro rotulit in ephemeridibus iterariis alensibus anni 1839 nro. Ι91 - 193. amque is et psychologieis et historicis literariisque rationibus contendit Hebraeos a poesi dramatica onmino fuisse alienos. Haud ab re videtur, ipsa viri docti in medium proferre verba: , Vir egegnen iter de Frage, ob eun ii kliel die Hebrae ein rama gehabit ir sagen ein aus psychologischeu Griinden, in s fer die jenige et stes richiung, welche die Semiten in derte in P pos et prodii Ziron, noch vielmeli das ramanus schloss, ei in dies em de Dichtor nichi nur liberti aupi sicli vergessen, Sonder in freni de Individualitiit ubergre isen, in An
89쪽
De argumento diversisqει generibus arminum Hebraicorum 77uirunaque Oein cur Arnbun consessιbus, quales Hama-dani, Hariri aliique scripsere, COINPonunt.
Utruinque poeseos Hebraicae genus lyricum ne napo atque diducticum, in prophetarum Vaticinii coli positum mixtumque conspicitur. Ubi populares suos docent, monent, hortuniur prophetae, oratio eorum ad id acti cum accedit Oesin Verum quotiescunque doloris vel spei sensus exprimunt, Jricum colorem induunt. Cum tamen corrigendo praeprimi monendo quo populo intenti sint prophetae, potissima vaticiniorum pars didactica poesi tribuenda videtur. Ceterum notissimum fit, non innium Vaticiniorum rationem
osso poeticam id quod maxime in seriorum prophetarum vaticiniis cernitur. Poetico potissiinum dicendi genere utuntur Iesaias, Ioel, Micha, Nahum contra ad pedestrem quam saepissime descendunt oratio nona Ieremias Ezechiel et Zacharias quin imo Ionae libet, etsi propheticis adnumeretur Scriptis, neque nrgumentum quod attinet, propheticus, neque orationem Si Spectes, poeticus est Siquidem Ionae prophetae, a Deo ad inivitas missi, intrabiles casus Sermone pedestri, excepto prophetae in Deum hymno, cap. ΙΙ,3 - 0, Xponit.
Praeter ea, quae hucdum Rud RVimus OeSeos genera, πο-
logos quoque Hebraeis usitatos fuisse, discimus o Iudicum libro cap. IX, 8 - 5, quo in loco pulcherrimus de arboribus regem sibi creantibus apologus exponitur. Fuere, qui et fabuω8, qu OS vulgo Romanenses dicunt, inter Veteris os tumonii libros haberi existimarent 7); in quarum iam erunt Ruthae et Estherae librum rotulerunt. . Haud quidem negari potest, in utroque maxime in 67y Augusti primae lineae introductionis in et Testam edit II, p. 217 274.
90쪽
78 Pars II. Cap. II. Estherae libro, plura Occurrere, quorum sidoni historicam in
dubium vocare poSSis; neque tamen illorum librorum auctoribus propositum fuisse videtur, fabulas conscribsere, cum alter eorum Ruthae auctor genealogiam Davidis regis narrationi suae attexuorit alter vero Estherae auctor sest illius, cui Purim nomen, originem docere voluerit. Quare uterque liber historicis potius, quam poeticis Hebraeorum scriptis Videtur adnumerandus. Rectius fortasse Ionae librum in fictarum narrationum numerum reseras, cujus auctori, ni fallimur, propositum suit, Nini vitarum sub pem sonu Ostendere, Deum non Solum Iudaeis, verum etiam genii libus propitium fore, si ad bonam frugem revertantur. Cn P. AE .
De argumento diversisque generibus carminuIn Arabicorunt.
Poetarum Arabicorum cum infinitus sero sit numerus, vix quisquam existimabit, nos, quod in Hebraeorum poesi fecimus,
singula poeseos Arabicae monimenta recensituro , eorumque nrgumentum exposituros esse. Quod si se gestiret animus, haud tumen praefitare POSSemus, Si qui dein neque nobis, neque cuiquam alii, contigit esse tam solicibus, ut cuncta poeseos Arabicae monimenta, quae in diverSissimorum locorum thesauris litorariis adservantur, Volveremus. Neque id pro nostri instituti rations necessarium omnino videtur Sussiciet, in universum X posuisse, quasnnui res rubum po in tractanda Sibi sumserint, unu ratione easdem tractaverint; unde palana et, quae, quoivo carminum Arabicorum generi statu onda int. De ni minum Arabicorum
nrgument, divorsisque generibus ' haud rinopius iubetur locus in prologo opseris, quod inscribitur: ab a- Colleetio carminum heroim rum Isafrensis, nil soro rati en Abimura lychBusrensi quo ni locunt ox Castri Bibliotheca Arabicu hic appo-