De poeseos Hebraicae atque Arabicae origine, indole, mutuoque consensu. Atque discrimine commentatio a regia inscriptionum literarumque elegantiorum academia, quae Lutetiae Parisiorum floret, praemio ornata

발행: 1843년

분량: 293페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

171쪽

De stylo arminum Arabicorum. 159

Propinavimus poculum mortis mctartilla, Cujus saecos ignominia, dedecus Rique opprobrium. Rident hyapnae ad occiso mctallitas, Videsque lupos ad osdem renidere,

Rapacesque Ves caespitare sartis ventribus, Lapsantes super illos nec B posse e VRre.

Ad cogitationum sublimitat pira accedit et elocutionis grandiata8, quae divorsis modis, maxime vero epithetis grandisonisessicitur. Si qua alia lingua, certo Arabica immensa fere epithetorum speciosissimorum gaudet copia, quibus poetae in describendis rebus haud parco utuntur. Longum esset exempla in medium proferre; volvatur cameli descriptio apud aromam, v. 1-39 puella et qui apud Amrullaisum v. 29-39, 50-67, similpsque loci, o quibus sufficienter adparebit, quanta linguas Arabicae speciosissimorum epithetorum Sit copia, quBntumque indo orationi poeticae accedat Venu Statis ut tu sublimitatis. Huc pertinet etiam frequentissimus epithetorum instar substantivorum

usus, und mira rationis oritur Venu Sta atque gravitas. Sic

172쪽

isu Pars III. - cap. II. nec non in schreari e sua carni ino in Hamasu

Cum uetemus in arcium locum proelium), spatia laxarunt nobis In dextris nostris micantes gladii), quos oliverant politores. Hinc magna illa atque infinita paene vocabulorum eandem rem significantium copia adeo quidem, ut eo nis nomina quingenta, serpentis ducenta, mellis octoginta, lapidis septuaginta, enSis triginta duo numerentur φ). Ad locutionis sublimitatem haud

parum conserunt et ellipses, non tantum Vocabulorum, Verum etiam Sententiarum , quae antiquioribus poetis usitatissimae Sunt, eorumque rationem concisam, imo haud raro praeruptam red

in quo versiculo vocabulum . a J. SI, impetus in Tos, omissum, Sensusque in hunc modum constituendus est: Num vos eundem hostium impetum sustinuistis, quem tribus 'stra Sustι-nuit, etc. Similem ellipsin sequens ejusdem carminis verSiculus exhibet:

Repulimus os ictibus, sicui profluit ex utris Ore qua quo in doco minissa sunt verba I in - et profluxit sanguis ex vulneribus. Intogor igitur versiculi Sensu erit: repulimus hostes ictibus, prosiv.hilque ex eorum vulneribus sanguis, Siculi e t utris ore squa profluere olet. 92h Vido Poene ii orationem . olim ii nolo fio nos in omni posem nul Siticaretur, I, 8

173쪽

De stylo carminum Arabicorum. 6l

g. LXXXIX.

Praeter simplicitatem atque sublimitatem, quas virtutes antiquior Arabum poesi proprias dixi inus, illius gentis poetae nullo dicendi genere magis quam ligurato delectantur. In hoc recentiores poetae antiquioribus nequaquRm cedunt; quin imo si copiam imaginum spectes, iis superiore esse videntur. De quo dicendi genero pro instituti nostri ratione fusius nobis agenduna. Orationis figurata iidem fere apud Arabes sonios, qui apud Hebrasos Solon enim Arabum poetae imagines

SuRS Vel e rerum natura in universum, vel e rebus naturalibus Orienti, inque primis Arabiae, peculiaribus, vel e vitae suae ratione, rebusque gentis Suae se morabilibus, . Vel denique ex historia fabulosa repetore. Quas sex natur in universum depromunt imagines, ut plurimum a rebus maxime conspicuis, Sideribus, Ole, una, Iucst, tenebris, nubibus, Vento, fulgure montibus, mari, arboribus, floribus cetorisque id genus derivant. Dderum imagine celsa quaeque atque nobilia repraesentantur indo Arabum haud minus quani Romanorum poetae insignes dignitate vel solicitato viros sidera tangere dicunt. Exemplum obviam est

in Elmacini historia Saracenica , p. 230, ubi Chalis Abduuarim, qui favente sibi fortuna, Victorem mali, Aa I G, HS diXerat,

immutatam rerum suarum conditionem in hunc modum deplorat:

D tes, 4bim v - δ' Cum sidera tangerem gloria it celsitudine, ESSentque services omnium populorum mihi subjeciae: decit me exitium sagitta, exstinxitque prunnm meRm, Et ecce vocat me ossa mea nudum projectum.

174쪽

i62 Pur III. . Cop. II. Siculi fidei ii in inagine celsa quaeque atque nobilia Arabum poetae repraesentatit, in Sole et luna nil pingendam pulchritudinem Bique venustatem utuntur. Sic princeps ille 'Nodsailitarum, in Direano, give anthologi ι poetica Hodsailitarum, amicani Suam cum Sole comparat, cujus radii tenui nube velantur: Ool UI b. AE da tall. λ, b-- it O ...ta is Candida, clara oculis, mirnculum Videntibus, instar margaritae urinatoris; Instar solis, peplo nubium Velati, Cujus tamen videntur supercilia medias per rimas. Uiraque, et solis ot luna imago, habetur in versiculis notissimi illius libri, qui mille noctes et una inscribitur, i in cujus nocte CCXIV duo indolescontuli Hormientes in hunc mi odum describuntur: s t .ad i. V Duo novilunia coeli, duo solem te inporis matutini, uno lunae

noctis Obscurne,

Duae Orcades deserit, duo ramuli aka, duo simulacra pulchritudinis. Simili ration o aurorae splendore laeta faustaque quaevis, contra noctis enebris tristia, infauxta, horreuda notantur.

175쪽

De stylo carminum Arabicorum. 63

Restituit nobis se tenebris injustitiae, postquam ingruisset Nox ejus, muroram justitia splendidissimam. Addo locum ex Diwano Hodsatiatarum: Concurrite, juvate me Adversus noctem, Sane illa omni oculo non sopito incubath longissima. Haud raro nocti. imagines densa bellatorum agmina signantur; sicuti in carmines illo Humasae, quod minariturum aliquii in proelium, i, Abdmenalidis albitis adversus Hemior=lus

commissum, composuisse sertur:

os autem instar noctis, quae ingruit cum tenebris suis. Nube pluviam fundente, nec non immensis maris aquis liberam tar utque bene ficentia pinguntur; quare I abbata charran avunculi sui Iaudes prasedicans in Hamas canit: Θ, de , a M., 'o' Pluvia nubis cooperiens, quum dona funderet; At quum impetum faceret, eo prosistri et S. Maris imagino lihoralitatona oscribit Ebn Doreid in hunc modum:

Illi sunt maria, quorum redundans nil R, Cotori vero aqvula in convallibus ac stagnis. Interdum nubibus atris dira belli moles, turmaeque proeliantium notantur. unde nil hoc lino it sanguinoni Tundere ' dicuntur; mili

176쪽

Quum accessissent, Saeviimus, dissipavitque turmam eorum Nubes nostra, cujus tediae partes sanguine madebant.

Quod omnibus fere linguis commune est, ut celeritatem imagine Menti repraesentent, id apud Arabum quoque poetas obtinet. Hinc phrasi illa ab I GL - equitavit alas venti, i. e. volocissime vectus fuit hinc et vetus poeta, a Schullensis in Eacerptis ex Hamasa, p. 99, laudatus: Meta gloriae erecta est Ecquis ad amidio eam assequemur numque Sumus idonei. Si omittatur ventus, sane prReverteremus eum.

Haud raro renti rigidi imagine animus asper durusque, Onira vento tepido ingenium mite atque benevolum notatur, sicuti in hisce Tarniae verbis, quibus cognatum aliquem, sibi iniquio

177쪽

De stylo arminum rabieorum. 165 Leniter Spirans, pluviamque excitans, quae in Oenun fluxum quo terram resolvit.

Huc referendum et proverbium illud, quo Arabes insignem Iiberalitate Virum Ornant Io, - , I M'. ρ, concertat cum vento liberalitate. Quod proverbium proprie de eo dicitur, qui, saeviente hibernis noctibus aquilone, ignem accendit, cujus flamma, longe lateque conspicua, viatores invitantur, ut illuc tendant, ibique ab itineris atque tempestatis molestiis injuriis quo soso reficiant. Sistitur igitur in pio verbio illo ventus in sestissimus viatoribus adversarius, quocum haud leve certamen viro liborali ineundum sit, si ab ejus injuriis miseros viatores tutos salvosque reddero velit. Eadem imago etiam in hisce Hamasae habotur Versibus:

Soli patet Abuthasem, commorans in terra incultu, Spargunt venti super illum quidquid converrunt;

Spirant, etsi noverint, Se nil efficere contra eum, Namque languescunt, quotiescunque certamen cum illo ineunt. Montibus excelsis securitas roburque inconcussum significatur; sic

in elegantissimo illo Samuelis Eb Adi carmine, quod in m-mas habetur: Nobis ilion est, queli insidet, cujus clientelam Suscipimus, Elatus, qui retundit aciem oculorum, Et quidem hebetatum.

178쪽

Discurrunt mortes, quo volunt, namque

Libero dimissae sunt, mortuo filio Laili, Viro, cujus propinquus in Ioco edito habitabat; At habitant propinqui post moriem ejus in valle torrentibus

g. XC.

Sed longum foret, omnes imagines recensero, quRS X rerum naturn in universum Arabum poetae petunt; quare desistendum, et ad illas transeundum, quas a rebus naturalibus Orienti vel Arabiae maximo peculiaribus, derivare solent. Inter animantia, quae vel in Orion to in univorsum, vel in Arabia prae primis obviam sunt, in carni inibus Arabicis in ximo frequentantur eo, Prerdus hyaena, lupus, onager, equus, camelus dorcas, Simia, 8truti iocamelus, aquila, accipiter, perpens ni quo corpio Leonis

parili suo imaginibus ferociam bellicumque fortitudinem designari notissimum est: sic in mendi carmine in Hamasu

179쪽

De sylo carminum rabicorum. 67 Incursavi inus vehementia leonis cirruentis, et quidein leonis

rabidi;

nec non in Amrui ben IIaadi poematio, quod in eadem mmasasxhibetur: di I UM usu, I, -- uae I is Homines, qui, quum induerint ferrum, pardorum tu, tui saeviunt in thoracibus o loricis. Leonis, pardi similiumque ferarum dentes ungulasque Arabum poetae Saepe in alias res, quae periculum vel exitium minitari videntur, transferunt. Morti denis tribuuntur in hocce Hamasae versiculo: Propinavit ei exitium gladius, quo Stricio reniduerunt Ad illuni dentes mortis ex omni speculR. Eundent in modum fortunae dentes ungues liue adscribuntur in Harisii consessu XXI: Atque Sic praevenias vicissitudinem fortunae, quue Sulae Et ungue adunco saevit et dente. Haud raro homines, rei alicui inhiantes vel inhaerpnies, ungues

illi inrigeres dicuntur sic in vorsiculo Sufeirii scholiaste

Fomina liboralis, amplissimisquo dotibus instrucin, In cujus pepli laciniam ungues infigit familia Fukulidurum,

180쪽

168 Pars III. II. Cujus loci verba in pepli laciniam ungues in figere, dein significant utque opibus alicujus fortunisque inniti. an deni imaginein habes in appendice ad historiana muri CI P. Dig. ta I JUota es dicta d, I . . At, qui vult conscendere susti

i. e. Stolidi tutis ejus et hoc, quod, ubi X iverit quaesitura quo VeSentur, inveneritque catulos alienos, quoru in mater itident exivit, reliciis catulis suis ibi tum coinmorari soleat, entulosque alienos laciare. Quo facto saepe accidit, ut catuli ejus pereant, a lupo devorati quo poeta alludit, quum nit: Siculi qua iaciat pullos alterius, perditque Filios uteri sui; quod vero aberratio in in re in. Pra oler hyaenum o struthiocamelus Arabum poetis stoliditalis imago, dein sit quod do tynonu obtinet, et de struthio camelo in usu fit proverbium: Καζα .., G. I, lullior quam truthio- camelus. Quar et οὐ tu, a Scheidio ni Canticum Histiae audatus, uti:

SEARCH

MENU NAVIGATION