장음표시 사용
211쪽
D stylo carminum rabieorum. 199
quod bona ejus vilia laetidaquo sint pauperias vestimenti sordidi
muter, ', qui Paupere Sordidis ut plurimum utuntur vestimentis hyaena, quae Sepulcra visitare et cadavera eruere solet, mater Sepulcrorum, o . . 'I ni Ors, OcciSOrun cadaveribus epulas Vulturibus parRns, mater vulturum, 'κ l. Idem et Vocabulorum
oui ilius, id acu illis, ta frater . M oror, usus; sic ilius belli, ψ . al, idem ac vir bellicosus; iliu viae, , -- l .,ol, viator; stius nubium, ut pluvia milius Solis, cis . a', aurora ilia montis, θ - Aa, echo itia vilis, -- - M, vinum fliar pectoris, curae illis oculi, ij I a, lacrymae Lyrater frInι propositi, A:ὰ I. Vir propOSiti tenRX irreter gurgitum, -α AI, vir periculorum gurgitibus, Vel periculis adsuetus, etc., quae dicendi figurae latissime, non tantum in Oratione poeticu, verum per universum Arabum sermonem regnRnt.
Etsi Arabum poetae imagines, quibus utuntUr, Rr Continuare, uberiusque X plicare Soleant, tamen eorum carminibus haud desunt et allegoriae, quas imagine Si V metaphora continuata esse superius monuimus. Quod ad indolem ali 0goriarum illarum adi in si, haud dissitendum, eas nonnunquam j iis io longius repetitas, neque pro OStro Rensu Restimandas esse. Cujus rei causa in eo quaerenda, quod vividissima poetarum Arabicorum imaginandi vis et in illis rebus assini tuto in atquo similitudinem inveniat, quae nobis diversissima atque dissimillimae videntur. Ea res Arabum allogorias dissiciles intellectu redderet, nisi guratae orationi Saepissini et proprias enuntiationes interniixtae essent. Exemplum allegoriae haud invenustae, licet aliquantulum a sensu nostro recedentis, habes in Molanabbi carmine in lau-
212쪽
200 I uis III. Cap. . doni Alii illi Ibrahimi anuchitae , in quo carni in laciis Tiberiadis descriptio occuriit, ibi inter cetera haec leguntur: rene1 corpor lucus, ossibus lassii tutus, ilia. habet, meque
innien uterum Finditur earu in causa venter ejus jugiter, Pque ante querItur, neque Angui ninnat.
In hac nilogorin lacus iberiadis inagine matris Sisii iur, cujus iliae Sunt pisces, quoruni causa latris venirem, . . prolanda laciis, quo ii die piscatores perscrutantur, non dolente matro filiarumine turn in , . . pisci uni capturn in Frequentissinias atque udacisSinias allegorias exhibet Ahmedis eb Arabscha historia muri, quein libruin, etSi soluti conscriptus sit ratione, nulli uni endubitulinis nobilissi in uni cum Ionesio poeinet dicere. Profecto unicus hic liber tot tantisquo abundat imaginibus dicendique figuris, ut hanc partem si species, omni uni reliquorum poenant vii Arn- bicorum vicem supplere possit. Quare ex illo libro unam alte- Cain, allegoriam depromere liceat, quo hujus figurae larina, qualem videlicet apud Arabum poeias induit, conspiciatur. Omni isso cum Uansuro Iriaca Persicae rege, proelio, eoque de icto, Timur in ilites mitiit, qui inter saucios occisosque de Victum
regem requireroni. Qua sereni ibus illis dies occidit, ingruitque I OX, cujus adventus sequenti allegoria pingitur g , -
pd x S i. o. quaerebunt donec prope ubesset sol, ut velo SeSe occuliaret , reponereique indiuiti iiii cantem in vi ginum tenebrarum quilinque jam condidisset denarius candidus Sub syr-
213쪽
De stylo carminum Iribicorum 2011nais divitias lucis, si xpandisset texto potentia in aere patente telam noctis tenebricosae, sparsissetque se superficient hujus expans vitri caerulei num os argenteos stellarum splendentes etc. Quae in hac allegoria exhibetur solis imago micantem gladium suum in tenebrarum vaginam reponentis, etsi nostris poetis ViX usitata sit, tamen non potest non Videri elegantissima. Minus fortasse adridebit, solem denarium candidum dici, tollasque num os argenteos Verum et haec imago, etsi non sublimitate, eritate Amen sese commendat. Idem auctor sublimi admodum allegoria foriseni civium spatianensium animum describit, quo Timuri capto aspalano immane Saevientis, crudelitate ni tole-
.L. II i. e. muniverunt se munimenti patientiae, et loricas exemplorum induerunt, et exceperunt tela decreti ex arcubus
fatorum clypso submissionis voluntati divinae , ictusque providentiae a gladiis morti seris susceperunt collis deditionis ot obodionitae. um laxavit in his podromis cervicum ipsorum habenas gladii secantis, scitque coemeterium eorum ventre luporum thyaenarum et ingluvies avium. In hac allegoria nil non sublime; Verum prae ceteris inae illa ominent imagines, quibus gladii laxatis habenis in cervicum hippodromo grasSantes, et DPorum
hyaenarumque ventres, nec non avium ingluvies coemelerium occisorum sistuntii r. 'eque tamen Omnes Arabsiadae allegoriacteadem dignitate atquo sui limitate pso commendant. Haud raro
iningines, quibus utitur, et longius petitae, et rebus compRrandis minus con 'senientes videntur. xemplum habes in illo loco, qui de diversa nominis muri pronunt initon agit ubi inier cetera
214쪽
PFζ--J ' λαλ, i. e. pila Vocabulorum barbaroruni, quando versat eam clava lusoria linguae Arabicae, ornatur in gyrum pro Structura formarum ejus , Volviturque pro libito in pala ostru linguae. Qua hoc loco habetur allegoria, vocabulorum peregrinorum apud Arabses inflexions in imagino pilae, clava lusoria huc illuc propulsae, repraesentans, Arabsiadae editori, angero, elegans visa fuit; si lii idem in notis ad hunc locum monet: , elegantia comparntionis, qua Oces peregrinas, ab Arabibus pronuntiatas, in alias socii formas exponit, magis adhuc elucescit e eo, quod ipsum illud vocabulum, quo clavam exprimit, PerSicae Originis, ab Arabum oro mirum in iodum detorqueatur. obis, si pro nostro sensu judicaro licet, imago illa neque elegans, neque apta satis illetur. Namque inter pilam , pro libito huc illuc actutum, o vocas, ut omini inflexion sem, ad certas linguae leges institutam, parum similitudinis in iorcodit. aud aliter etiam de pluribus aliis et Arabsiadae, set roliquorum colarum Arabicorum allegoriis Statuendum, quarum longum esset exempla in mediunt proferre.
Superest, ut de mysticis poetarum rabicorum allegoriis pauca quaedam addamus. Occurrunt nonipe in Arabum ousi carmina haud pauca , quibus, etsi non nisi vini amorisque huii innidelicias celebrare vid se an iur, ni orpretes Arabici reconditi orsemuliquem tribuunt Sensum, coni senilunique, vini in orisque humani imagine divini amoris voluptatem oscribi. Arabicorum interpretum nuctorii ni inducti et reconitorum nonni illi ni stica illa intor-pretatione eo magis dolectati sunt, quo liberior, en admisSR, imaginandi vi exspatiari potost. Solent nuto iii illam iniserpretandi
rationem in hunc sere iii Odiiiii commendare: nimus iii Podem
in Deum more concitatur, quo juvenis ni dens in puellam dilectum. quin imo divinus illo amor eo incitatior esse debet, quo
215쪽
magis numinis divini pulchritudo atque perfectio Onanem uniana in pulchritudinem superat. Sicuti autem humano umore antinus quasi inebriari et ad insaniam abripi solet, ita multo magis divino illo amore quem habitum cum nullus Sermo X primere possit, amori Vero atquo ebri statis furor proxime illi accedat, quid mirum, poeta amoris humani atquo obrietatis imaginibus divinum illum amorem descripsisse. Huic sententiae alii Opponunt, nil
omnino obstare, quo minus ani oris divini voluptas amoris humani, vel ebrietatis imagine repraes sentetur; neque tamen eam in1Rginem per integrum carmen, omissa penitus propria notione, OS se extendi id enim qui facerent, non carmina, Sed Benignant Scribere consendi essent. seque ullam desse rationem, quRm propter poeiae rem maximo laudabilem, pietatem in Deum, tegu-Inentis involvere velint, contra umore i inpudico S perte profiteri. Multo igitur sesso verisimilius, poetas illos, uicunque s n Sum
quendam occulium innuero videantur , o Solum praeteλ tu uti, ut
cive Suos credulos et religiosos decipiant, set voluptatibus liberius indulgstant β). - Nobis in hac opinionum dissensione ita statuendum videtur haberi omnino in Arabum poesi carmina, quae in allegoriis mysticis versentur his tamen nonnisi ea tuto adnumerari posse, quorum vel expresSa Verba, vel rerum nexus
altiorem illum sensum innuant cetera, quibus nil insit, quod allegoricam interpretationem magii et licet ab interpi selibus Arabicis in mysticum Sensum detorqueantur, proprie RccipiendB. Exemplum allegoriae mysticas habes in celebratissimo illo Omari eb Fared carmine, quod .a..H inscribitur. In hoc carmine amoris divini voluptas vini dulcissimi imagine pingitur, quae imago indo carminii initio mi finem usque continuatur et
Vide Jonesii poeseos Asiaticae commentariorum cap. IX, de arean potimatum significati0ne.
216쪽
Praecossit innes res creatas inemoria ejus vini)Antiquitus, nulla tu in rei alicujus forina, nullunt vestigium. Excitatae sunt per illud o innes res, deinde sapientia Sua Sese subtraxit omnibus, qui intelligentia destituti sunt. Qua hoc loco de vino praedicantur, neqii aquam proprie, Verum figurato de Deo esse intelligenda, neminem sugit. Minc colligas, cetera quoque, quae 'miSi irationis nexum respicias, Omnino Sensu proprio accipi possent, illegorice esse interpretanda. Cni'. ag .
Quatuor dicendi genera, simplex idolicet, sententissum, sublime atque iguratum, poeticae Hebraeorum orationi propria
esse, nil linque , Sententi OSum Si excipias, Arabum quoque poesi, maxillae antiquiori, convenire demonstravinius. Quod sententiosum dicendi genus Arabum uos non tribuimus, nequaquam ita intolligi vel inins ac si genus illud a carminibus Arabicis omnino alienum sit. Contra multa in Arabum quoque carminibu Sententiose dicta invenies; quin omnis corii in proverbiali polisis, quae Sane haud exigua est, id dicendi onus propriuui sibi vindicat. Pque in men in coloris potisoos Arabicae generibus adeo regiani, linii in lebraeorum poesi, quacum conjuliciissimum est Si quidem Omnis Oeseos Ilebraica rhythmus nonnisi in Sen-
217쪽
tonitos illo dicendi onero conspicitur. In antiquissimis Arabum
carininibus, quae nondum ad justorum metrorum leges compositnfuere, idem obtinuisse existimaverim; priam e B tempore, quo
Arabum poetae in carminibus pangendis metricis Iogibus adstricti fuerunt, fieri haud potuit, quin sententiosum dicendi genus metricae structurae cederet.
Quod ad siliqua tria adtinet dicendi genera, amplex, sublime atque iguratum, haud quidem negari potest, ea ebraeorum
Arabumque poesi esse communia; sed tamen concedendum quoque, et in hisce dicendi generibus aliquid discriminis inter utram que poesin intercedero. Quod discrimen in eo OSi tum ulninus, quod simplicitate atque sublimitate poesis sebraica Arabicao praestare, contra haec illam imaginum copia atque varietate Superare videatur. Qui autem factum sit, ut poesis ebraica Arabicam simplicitate Superaret, ejus rei cauSa jam Superius partis I cap. III ex parte exposuimus. Monitum nim fuit, antiquissimis illi tompolibus, quibus Hebraeorum poesis exorta atque exculta fuit, rarissimum Hebraeis cum exteris populis fuisse commercium quo factum, ut Omnis eorum Vita, pro indos literarum studia, ingua atque poesis SimpliciSSim essent. Contra secentioribus illis temporibus, quibus apud Arabes poeseos studium coli coeptum, frequentius omnium populorum, Proinde et Arabum, cum X toris gentibus commercium qu Bre et vitae ratio minus simplex, iterarumque, linguae utque Oeseos studia cultior atque artificiosiora. Accedit, quod Arabes ardentiori, o ut rectius dicam, est enatior imaginandi vi, quam Hebraei, praediti fuisse videntur; qua stro nata imaginandi vi poetae Arabici haud raro a secta natura via seducti in qu de Via abrepti suere. Denique Et legum metricarum vinculis Arabum poeias ab ea simplicitate, quae Hebraeis propria est nonnunquRm ρο-
218쪽
istiatos si isso existimaverim. Namque tibi motricis logibus obnoxia est oratio, an inii Sensus atque cogitationes non libere deo atque sint pliciter est erri posse, quani si solutior uiaris dicendi genero, nemo est, qui ignoret. Haud qui deni infitiandum, serio ros Hebraeoruni Oeius a priscorum simplicii a te haud pariani des exisse;
at vero si cum secenti Oribus Arabum poesis componuntur, ni ultum
tamen hisce anteponendi neque pud illos ejusmodi tricas atque ineptias deprehendes, quales superius se Molanabbio de prouisianus, quibusque iantum non itines in serioris novi poetae Arabici referti Sunt.
Sicuti si iacitate Hobraeorum o in Arabes superant, ita otinui sublimitate illos hisce anteponondos cerissemus. Hujus rei
causa in argumento potissimum, quod utrique tractandum sibi sumserunt, posita Videtur. Usebraeorum poesis maxime res divinas Spectat, quarum immensa subli initas animum pium sublimibus sensibus atque cogitationibus imbunt, necesse est. Arabum Vero poesis in humanis robus describon dis potissimum Versatur, quae, licet ei iam suum pondus, suam quo habeant granditatem, tamen
a rebus divinis longissimo distans. Haud qui doni desunt et Arabum poesi carmina, numinis divini laudes celebrantia; quae tamen nil se pertinent tempora, quibus o licus Arabum spiritus jam languobat praetoren ab iis homillibus usa sunt, qui biis iiivltum qui dona pietatis, sed parii in ingonii poetici suisse videtur. Prisca illa tquo sit blimior Arabum οὐ sis innis in humanis rebus pingondis versatur, o quibus nil excitandos sublimos nimison siis nil uicncius bollo bellica quo virtute ni quo victoria; qui re
et horoica Arabiim carmin prae ceteris sublimi in te es commendant. At vero si olli torrores et praeclara facinor: in ollo patruin elim numinis divini majestate nique potent in componuntiir, si in m xilia illa ni lii pusilla videbi iniur. Undo venit, ut, qui numinis dii in iiiiij estatem ni quo potentinna rnodicant Hebraeorum
219쪽
Comparatio. 207hyinni, Sensuum atque cogitationum sublimi inis multum superent
quidquid in Arabum poesi lati atque glandisoni habetur. 1 equo tamen id, quod de sensuum atque cogitationum sublimitate statuimus, ad elocutionis quoque sublimitatem trahendum. Et0nini hanc quod adlinet, Arabum poesin Hebraica nequaquam inferiorem, quin immo Superiorem existimaverim. Namque lingua Arabica in universum, poesis quo in prinii magna grandi Sonorum epithetorum luxuriat copia, quibus elocutio mirum in modum i natur tolliturque contra linguamobraica epithetorum penuria quadam laborat, ita ut haud raro substantivis adjectivorum loco uti necesse habeat. Accedit, quod Arabum poetae multo frequo ni iusquam Hebraei, spreta vulgari alicujus rei adpellatione, aliam, ab insigni quadam illius rei proprietate petitAm , Substituant quare haud parum ponderis atquo sublimitatis orationi additur. Ut igitur sensuum atque cogitationum sublimitate obruo Arabos Superant, ita elocutionis granditate Arabes Hebraeis anteponendi.
Tertium dicendi genus, in quo Hebraeorum poesis cum Arabica consentit, iguratum est. Et in hoc genere liquod interutramque Oes in Obtino discrimen , Sive sontes, e quibus ini agines petuntur, Sive in Aginum ipsarum copiam atque arietat semspectes. Imaginum copia atque vario tui Arabum poeta Hebrasis Superiores esse, jam monitum fuit. Cujus rei causa in ardentior Arabum imaginandi vi quas renda, quae simplici pio prinque
rerum Ornan non contenta, novos undique requirit colores, quibus res suas illustret augeatque. Quo ardentior autem imaginandi Vis, eo majori etiam in componendis rebus utetur libertate, ita quidem, ut haud raro diversissima iniser se comparet, imaginPSque suas a rebus remotissimis oppetat. Quare et imagines, quibus Arabum poetae utuntur, saepissimo longius a nostro Sensu recedere videntur; quod quidem si in poetarum Hebraeorum iniuginibus, cti in me rarius, accidit.
220쪽
Jam ad sontes quod adtinet Q quibus Hebraeorum Arabunt- quo poetae imagine Sun laauriunt, eosdem fere utrisque esse vidi in iis namque et Hebraeorum et Arabum poetae vel ex rerum natura in univerSuna, Vel a Iebus naturalibus terra suae propriis, vel sex vitae communis usu, rebus gentis suae memorabilibus, ne non ex historia fabul OS imagines, quibus utuntur, repetere solent. Imaginibus e rerum natur in universum stlitis similii alion utuntur IIebraei ArabeSque, utrisque lux fortunae secundae imago, caligo adversae, sol praestantiae atque pulchritudinis, pluvia liberalitatis, montes excelsi securitatis , aquarum gurgites pericumrum etc. Quod si tamen in hoc genere aliquid discriminis Statuere velis, id in eo positum erit, quod Arabum poein per uni Versum rerum Aturam ex Spatientur, undique orationis floros decerpentes Hebraei ver arctioribus limitibus sese contineant, certis quibusdam imaginibus constantius inhaerentes.
Quae e regionum, quas Hebraeorum Arabumque poetae ineolebant, natura petitae sunt imagines, similes in iis, quae regionibus illis communia, at diversae in iis, quae cuivis peculiaria sunt regioni, seprehenduntur. iura leone8, lupi, Sini, Onagri, cervι, Orcades, colunt bae, Serpentes, palmae, rosae et ceteru, Palaestinae Arabiaeque communia sint, Hebraeorum Arabumque poetae promiscue imaginibus , ab illis robus petitisci utuntur. Equus et camelus Palaestinae quidem non alieni, Pque tamen freqtientes adeo, quam in Arni, in quare rura eorum apud Ocius Hebraeos mentio, frequontissima apud Arabes. dem se do hyaenis atque struthiocamelo intuendum; et si utrumque animn II ebriiseis haud fuerit incognitum, inmen cum rarissimo in Palaestini obvia iii Sit, ruri Ssimo otiam alio Iobraeorum uotis in oration figuratundhiboliar Conirn Arabum po in frequentissini iniugines Suas