장음표시 사용
231쪽
De aeterna carminum Hebraicorum formii. 219 Iain ad audatos quod adtinet versus, si v Bellermanni, Sive I9nesii, Si e cujusvis alius pra0cepta aettica sequariS, non idemus, qua ratione ad ju Sti ex ante tri in pnsurant OsSint revocari.
Monet quidem Bellermannus , Iosephum, Eusebium, meronymum Aliosque ecclesiae patres, ubi 'de ex antetris et pentametris Ie-hraeorum versibus loquantur, non Graecorum numeros menSurnmque respexisse Hebraporum hexametrum non esse nisi jam bicum Senarium, vel octonarium. At pro Hieronymus, nisi carmina Hebraica ad Graecorum numeros revocare voluisset, vix dixisset, Iobum versibus Oxametris, dactylo spondeoque currentibuS, On- Scriptum esse; psalmosque in morem Flacci atque Pindari nunc Iambo currere, nunc Alcaico personare, nunc Sapphico tumere. Sed concedamus, quem Iosephus, Eusebius atque meronymu8 hexametrum dixere, non osse nisi jam bicum senarium, vel Octonarium , haud tamen id ipsum se tri genus Obo conveniet. Nanique ex ipsius Bellermanni sententia versuum audaiorum pedes maximam partem trochaici sunt; quos tamen petis minime omnium recipiunt ambici senarii. Reetius igitur statuas, Iosephum et priscae ecclesiae patres Hebraeorum carmina uinin ad
Graecorum numero re UOcnre Volui SSQ, neque tamen carminum
illorum rationem metricam probo perspectam habuisse.
hornio adornatae. Quam Arabes in metienda sullabarum quantitate statuunt legem, eandem Jonesius in Hebraeorum poesi sequitur uuare eas syllabas, quae aut consonante, aut litera quiescente terminantur, longas dicit, contra breves, quae in vocalem desinunt. Quod cum haud improbandum sit, in eo ante hapsus videtur vir doctissimus, quod iis consonis, quae in principio Syllabae vocali destitutae, adeoque schwa mobili notatae sunt, brevem vocalem tribuat quo fit, ut e g. vocabulum' es deria Schim pronuntiet, quasi trisyllabum esset cum tamen nonnisi duabus constet Vllabis, et rus chim esserendum sit.
232쪽
Pine clarorun , quo me InoruVinius, virorum auctoritate inducii et recentio ruin nonnulli carni in Hebraica motricis legibus adstricta esse contenderunt, legesque illas ad liquidum perducere conati sunt. In his prae priniis Gomarus, Harius,' Onesius et Bellerni annus. Franciscus Gomarug, Brugensis, Gron ingRe quondam theologiae linguaeque Hebraicae professor, in laudato jam libello, qui inscribitur Davidis lyra, a nova Hebrae S. Scripturre ars poetica, oporos Sane, sed infelici labore metricum linguae Hebraicae systema effingere conatus est. In priori Sy- Stetitatis hujusco parte certi quidam de syllabarum quantitate, variisque pedum et carminum generibus traduntur Rriones, Subjectis exelii piis e sacra Hebraeorum poesi petitis, institutaque cum Graecorun et Romanoruin araninibus collatione, illusi rati; posterior sex indo pars carni in una Hebraicor uiu Secundu in canones in priori parte traditos analysin xhibot uuam in seliciis Gomarus in tractanda Hebraeorum arte metrica versatus Sit, facile e una iter a V lΘguiu, qua irndit, metricaria in perSpicias. De syllabarum quantitate inter cetera haec statuuntur praecepi R brevis syllaba est, quae habet brevem, hoc est simplicis temporis vocalem; vocales breves per se quidem gunt quinque, per accidens vero tres brevissimve, quas raptas vocant longa syllaba est, quae habet longam, seu duplicis temporis vocalem, quale sunt quinque tantum syllaba brevis positione non fit longa contra vocalis longa nisi accentus intercedat ante duas consonas positione mutatur u brevem. Quae praecepi diligentiori si subjicias ox-ainini, deprehendes, Gomarum primo in eo lapsum Sse, quod vocalium Hebi uicarum distributionem in quinque longas totidem que breves, Olidaeorum grammaticis excogit ninna, antiqua Hebraeorum linguae propriam putaret. Aiqui Pino est, linguae Hebraicae vel mediocriter nurus, qui non videat, distributionem illum meques lingua Hebraicae cingenio convenientem neque
233쪽
De aeternit arminum Hebraicorum fornisi. 22i omnino veram esse. Namque rectius Hebraeorum Vocales, ad instar tammaticorum Arabicorum , in tres redigas classes, trurum pii O Vocate Sonum R, Re exprimentes, proinde Ramez, Pathach, egoi altera vocales sonum , i, notantes, proinde Zere, ego , Chirest tertia denique vocale sonum O, , Signi-
sicanies, proinde Cholem, Kame chaluph, Schure sit,ibbuz
comprehendet. Accedit, quod non omnes Vocales, quas Omarus cum Judaeorum grammaticis breves existimat, natura sua
Semperque corripiantur, id quod de Segol, Chire et Kibbuz
praedicaverim. Vocalem ego non seni per corripi, imo saepius protendi, exemplo Sint S c 'I: in priori namque locabulo Sogo in locum του a me Successit, proinde protru-hendum in alior vero tertio quo vocis bulo iteris quises csentibus N, ' longum ei scitur. Haud altior de Chire et Aibbu statuendum. Sappius enim Chire , is fulcro suo destitutum sit, protrahendum exemplo Sit Mos. XIV, 18, pro 'e 'ira ;d 'S Zech XXII, 18, pro 'in' 'N; N ' pro re limebunt,
Regg. XVII, 28. Similiter o Kibbu haud raro in locum του
Schure succedit, proinde protrahendum; B. g. 27 pro b zr, τοῦ pro rata p, nci' pro aqv r etc. Quae si quis perpendat, haud invisus nobis concedet, Gomari de syllabarum quantitat praecepta breves nempe eas esse, quae brevem habeant vocalem, longas contra, quae longum quinque porro breves totidemque longas esse vocales, infirmissimo niti fundamento. Haud aliter de altero illo canone brevem syllabam positione haud feri longam, contra vocalem longam nisi accentus intercedat positione in brevem mulari, censondum. Namque quod in priori canonis hujusce parte statuitur, brevem 1llabam position haud si ori longam, On nium linguarum, in quibus longarum breviumque vocalium discrimen obtinet logibus advorsari videtur. In omnibus illis linguis, Graeca, Latina Arabica, vocales re VPS, duabus vel pluribus sequentibus consonis, protrahunt ut i id quod X
234쪽
ipsa pronuntiationis natur Sequitur. Etenim consonarunt pronuntiatio dissicilior tardiorque vocalium pronuntiatione. Oculium
sonus solo veluti flatu atque spiritu Diniatur contra con Sonurum pronuntiatio organorum , quibus esseruntur , motu retardatur. Quare Si plures consonae vocalem Sequantur, DECESSE E Si, ut pronuntiatio retardetur, adpoque t 1llaba protrahatur. Haud
quidem nos fugit, in recentiorum Europae linguarum Oes positionis nullani fero alio noni abori; verum in his lingui ny quΘillud longarum rectumque oculium obtinet disgrimen , quod in Graeca Latina quo lingua locum habet, syllabaruntque longitudo
vel brevitas non quantitato, sed ton defini: ur. Quar si statuas,hab seri in linguamobraica vocat se natura sua longas vel bre, , concct in etiam secesse est, vocales breves post: ione longas reddi; vel si posterius id negos, omnis omnino vocalium quanti in neganda erit, quo Ver facto omnis quoque Omari ars metricaevertitur. Quod in altor laudati canonis parto latuitur vocalem longam , nisi accentis interce lat, positione in brevem mutari, maxime id spectare videtur, quod in Syllabis compositis sequente M akkeph, vel murnio tono vocat θ longae in hi 2 vos
mutentur P. . et TV, pr dx 'b , i, Pr :i etc. Verum hujus mutationis nuga P quaquam ad positionem, V rum ad tonidefectum roserenda namque ubi syllaba composita toniani Suuin retinoi, et vocalis longa vix ullam subit inuintionem, sicuti in voce Uj ra videre St. Neque punctorum Ocnlium Ructor S, cum in syllabis compositis, tono sestitutis, longam vocalem in brPVem mutarent, en mutatione innuisse videntur, sylin bas illas ration quanti in iis corripiendas, verum ratione Oni non tollendas, Sed deprimendas sesso. Sed superfluum videtur, roselle irilis Go- mari prii 'cPptis motricis diutius inimo ruri sufficiat nulli id d-didisse, Gomarum ipsuit otiinpiti operum uniti irritam reddidi, o, captio XXII pra ocipioniem: omnia sacrae scriptura pυcmala Hebruem variis ac ir&miscuis carminum aeneribus i conflare;
235쪽
De aeterea eaminum Hebraieomini fornicl. 223 eadem absorula esse, non relata: hoc est, quae milibu ver silva, sibi pari numero ac serie respondentibus careant v ).
Gomuro qui solicior in sex podienda Hebraporum o metrica Franciscus Harius, episcopus Cices irensis. Quas Narius in libro psalmorum in versiculos metrice diviso et integritati suae restitulo, tradit praecepta tetrica ad se omni probabili ration de stituta sunt, ut vix digna videantur, quae refellantur. Suffici set,
unam alie in m V leguli metricarum, quas Harius intuit, in medium protulisse, quarum ex indol facile ouinis metri eas I. arianaonaturam perspicias. Praecivit igitur primo Harius, in Hebraeoru poeδ Omnes pedes diasyllabos esse 2 quantitatis syllabarum nullam rationem haberi 3 ubi par sit syllabarum numerug,
versu censendos esse jam bicos, syllabamque serundam, ut rhythmus servetur, acuendam etc. Quas 2ges Si quis perpenderit, quaern neceSS PSt, quibus argumentis evinci possit, innes in Hebraeorum poesi pedes dissyllabos esse, cum Amen non Gi Recorum
tantum Omanorum lust, serum etiam Arabum carmin R, i Reter
diss)llabos et trium nec non quatuor γllabarum pedes admittanti Quaerat porro, quo pacto de versibus trochaicis jam bicisquo in Hebraeorum carminibus prino esse possit, si nulla quantitatis syllabarum ratio habenda sit Neque liquet, quam propter causam versus illi, in quibus par Syllabarum numerus, trochaici censendi, contra illi, quorum impares numero syllabae jam bicis adnumerandi Sint. An ex natui 1 prsus trochaici jam bicique lex illa polii a Minime contra Graecorum Onannorumque VerSuStrochaici catalectici sunt adeoque impuri 41llabarum numero I02 Uberius Gomari praecepta metrica refutavit Ludovicus Capellus in ani in adversionibus ad novam Davidis lyram quae in ejusdem auctoris Critica sacra habentur p. 651 - 666.
236쪽
224 Pars IV. . cap. I. gaudent; ambici Vero ut pluri inuin catalectici, nisi igitur syllaba ruin num ei constituti; quae res Harii piae ceptis metticis plane ad VPrSatur.
Saniores mulio, quaminariu8, de Hebraeorum o metriculogos statuit E. I. Greve in libro, qui inscribitur Ullima capita libri Iobi, nempe op. XXXVIII, XXXIX, XL XLI, et cupitis
XLII pars, ad graecam versionem recensita nolisque illustralaiab E. I. Greve. Accedit tractatus de metris Hebraicis, praesertim obaeis. Parata, complectens c. XXXVIII et XXXIX. Da ventriae 4788 P. I. complectens c. XL XLI et XLII, 1 i, et libellum de metris. 179l. In exponendis metricae Hebraica praecopiis Grevius iis maxillae inhaeret legibus prosodicis, quas Syrorum Arabia inque poetu in Arati inibus iris SPquunt ii r uuare prius, qualia de Hebraeorum re metit en gitur, Urorum Arabiimque prosodia breviter exponitur. Quae inde ad Hebiaeorum o sintransferuntur leges prosodicae hae fere su ut i quae in vocalem nudum desinunt syllabae, breves sunt longae contra, quae litera quiescente, vel consona terminantur 2 Scire mobile, sive simplex, in composilum sit, oculis loco existimandum; neque tamen του Palhach, quod furtivum dicitur, alio Ha habenda; 3 quod ab Hebraeorum grammaticis statuitur longarum breviumque vocalium discrimen, nihili pendendum; omnes vocales breves sunt, nisi positione, vel literis quiescentibus producantur 4 omnes consonae, proinde et gutturales, exigentibus rationibus grammaticis, Dugesch jori admittunt. Haud dissilendum, leges hasco
multo iobabiliores esse iis, ita Gomarusiarius ille Statii erunt; neqtie iniit En reuiu ipse i nocepit filiis constantor inhia Pret; contra si Pquentissimis excPptionibus Omnem metricam suam labe lacini Pruocipit enim, ut unu in o militis in inedium pro sera inii Sexemplum, mominum ' masculinorii ni semininorum . in plurali
237쪽
De aetern earminum Hebraicorum forma. 225 numero terminatione d . ' , ' nec non semininorum in singulari terminationes laudatis legibus non SSe subjectas, sed promiscuo usu modo longas, modo breves haberi quod quo jure statui possit, nos qui dena non videmus. Accedit, quod vocabulorum Iebraicorum pronuntiationem a Masore this traditam rei ius ejiciat, novamque Hebraica pronuntiandi rationem, uxime ad linguae Arabicae pronuntiationsem accedenteni docent. Verum nini vero licet negari haud possit, pronuntiationem n Masor Piliis nobis traditam vi eum esse , qua ΙIebrae florentibiis rebus suis usi sunt: tamen concedendum, pronuntiatione in illam et per antiquam osse, et convenientias illi atque disterentiae, quae sermon sem Hebraicum inter cognatasque linguas, Aramaeam maxime Atque Arabicam, intercedit, accommodatissimam ' δ) uun re haud semere a pronuntiatione masore thica discedendum, neque sortia Hebraicus ad nor-niam Arabici constituendus; nam etsi Agnus inter utrumque On- Sensus, Amen et unicuique Suae proprietates, quae nequaquulnconfundendae atque delendae Sunt.
Ex iis, quae hactenus disputata sunt, adparebit, ni saltim ita , oleum et operam, sicuti in proverbio junt, eos perdidisse, qui Hebraeorum rem metricam explicare conati sunt. Consideranda jam illorum Sententia, qui concedunt quidem, rem Που braeorum metricam , deperdita linguae Iebraicae vera pronuntiation Θ, X- pediri nostris temporibus vix posso, nihilo tamen minus contendunt Hebraeorum poetas in carminibus suis coriis metris usos fuisse. Hanc sententiam, ut alios tacpam, doctissimus isse praelectionum de sacra Hebraeorum poesi auctor tu plur, his rixi me
innixus rationibus 1 omni poesi haec volui propria quaedam lex
et necessaria conditio constituta est, a qua si discedat, non Solum
I03 Guillelmi Gesenti histor linguae Hebraicae p. 21I-218.
238쪽
praecipuam elegantiam desiderabit et suavitatem, sed ne nomen quide in Obtinebit, Dini triani ut it numeris adstrictu, atque aliquo constet metrorum genere quare Pt Hebraeorum poemata numeris ad tricta metroque quopiam composita sint, necesse est 2 erat apud Hebraseos vates in usu carmini quoddam genus, quo res aut sententias, aliquantum dissipatas , ita exprimerent, ut singuli vel versus, vel strophae literis primoribus alphabet ordino in ro- praesentarent. Hic itaque prodeunt versiculi certis quibusdam notis signati, suisque inlitibus circum Scripti; quod in membris tantum orationis omnino solutae fieri unquam potuisse plane in- crodibilo est 3 iis solummodo scriptoribus, qui certa quadam nun Prorum ac pedia in moderatione sunt adstricti, ea liconita conceditur, ut vocibus uiantur a communi loquendi usu ac logo discsedentibus, atque a nonnunquam vel detractis ilibusdam syllabis diminuant, o adjectis augeant. Illa vero licentia Hebrn Orum poeine liberrime utuntur, qui cum glosSis, tum vocum in Omaliis, maxini autem particulis quibusdam Orni ioni metricae propriis, et in sine vocum identidem additis, si tum distinxerunt, et di lectum quandam poetica in sibi consecerunt.
Hisco innixus rationibus Lov thius satis tui adfirmari posse opinatur, poesin Ilebraicam metricam esse. At vero haud dissitacile videtur, ni mora in viri doctissimi infringer intiones. Nam
Pro socio en elonis Telemachum Gesyneri quo idyllia, quamvis
ornitono ciliis a compo, ita sitis, nemo non in Oemnium numerum
239쪽
De aeterna earminum Hebraicorum formo. 227 referet Sed concedatur, inmem poesim numeris quibusdam debere adstringi, laus tamen ' necesse est, i ut numeri illi ustum aliquod metrum, pedibus Versibusque congruentibus compositum, at instar metrorum Graecorum atques Romanorum, constituant. Est aliquis numerus, si se rhythanus liberior, mi solutam magis
accedens Orationem, est et accuratior atquct concinnior in oratione, quam digatam laicimus conspicuus Concinniorem tunc
numerum in cultiorum maxime populorum carminibus sinu sentes; liberiori illo et incultorum populorum poemata gaudent. Iunc si quis Hebraeorum carminibus vindicare Velit, non PSt, quod adversen ur concinniorem autem illum numerum omni poesi, proinde et Hebraicae necessarium osso, utique n0gamus. I Recte quidem monet orethius, in iis Hebraeorum carminibus, quorum
singuli vel versus, vel stropha Iliseris primoribus alphabet ordinem reprResentRnt, ultro sese nobis offerre versiculos certis notis signatos certisque limitibus circumscriptos. verum inde me quaquam sequitur Versiculos illos justis pedibus, certo syllabarum numero ruique quantitate constitutis, coni positos isse. Contra versiculi illi in uno eodemque carmine, syllabarum numerum Si
Spectes, haud parum inter se disserunt, ut videre est psalmo XXV; unde conjicias, neque id carminum genus justo liquo tetro concinnatum esse. Omnis cilla singulorum versuum vel 4 tropharum secundum alphabet ordinem dispositio non nisi seriorum quorundRm poetarum Hebraicorum artificium ist quo tam et in carminum Hebraicorum structura nil immutatum fuit. I Hebraeorum, Si euti aliaruiu quoque gentiu in poetae omnino laui rar vocibus communi loquendi usu disco dentibus utuntur; quin imo en non nunquam vel detractis quibusdam sylliit, is minuunt, vo adjectis Rugent, adeo ut haud immerito dialectus quaedam posetica linguae
Hebraicae in tua iur; neque tamen ea res document esse poteSt,
carmina Hebraica tetricis legibus adstricta esse. Qui enim credat, Hebraeorum poetas insolentiori illo dicondi genero metri tantum
240쪽
228 Pars IV Cap. I. causa usos suisse; quis non statuat potius, poeticam illam dia lectum e Sensuum velist mentia, cogitationum gravitate ni quo subliniitate, nec non euphoniae studio originem duxisset squo insolentius illud dicondi genus poetarum tantum proprium est; certe et Oratorcs, quotiescunque altius insurgunt, vel vocibus a communi loquendi usu discedontibus, vel ptiam usitatorum vocabulorum formis in solo nitoribus utuntur. Quare ex peculiari illo, quod in carminibus Hebraicis obtinet, dicendi genere, perperam colligitur, carmina illa metricis legibus adstricia esse.
Haud probabilioribus rationibus Carpetovius Iones usque Hebraeorum poesin metricRm esse contendunt. Carpet ovius ς' duplici potissimum argumento sententiam suam tuetur Primo, ad naturam et constitutionsem cantici pertinere, nit, ut metro quodam ligetur, et cortis vicibus velut in orbem recurrat dein, ipsum musicae indolem atque niuram μετρικον τι complecti, ut, ubi poemata sacra decantata constet, non possit metria in Onanctoxcludi. Primum illud argumentum jam superius excusSimus nil ulterum vero quod adtinet, tenendum est, Hebrneorum rem musicam haud de nobis perspectam esso, ut inde carminum cantandorum Ationem, utrum legibus motricis adstricta suerint, necne , dijudicare poSsimus. Sed quaecunque musicae Hebraeorum fuerit conditio, id certe constat, carmina posse decantari, etsi legibus tetricis haud sint adstricia. Exemplo sit illud cantandi genus, quod Iinlico vocabulo Lecilutivo dicinius cui, Si conjecturum sacer licet, ni id dissinii lem suisso Ilebi ne Ortim cura Di in existinin vorim. Ionesius ex in iiii in illa, quae inter Iebraeorum Arabumque linguam ntque oos in intercedit, cognatione colligit Ilebraeorum aeque iitque Arabum poeias 104 Introductio ad libros canonicos et Testamenti P. II p. 6