장음표시 사용
221쪽
Comparatio. 209 ab antinantibus hisce sepolunt, quippe quae in labia deseriis frequenter occurrunt. Quibus nitru in in modun Hebraeorum pocino delectantur montibus, Libano, Carmelo, fluvio que Iordane, Arn-buit pomis vix nemorantur; contra qui b Arabum οὐ iis colo brantur Arretit, sina, Merrea montes Heri, in convultis, me Ischra desertum, Gudha atque Alsi Rrbores, nusquAm iii carminibus sebrnicis obviain sunt. Haud praeterpundum hoc Ioco, inter poetico I teris est a inenti libros vix ullum, ni aginum indolem atque origine ni si species, ad Arabiciam propius accedere poses in Iob libro; siquidem quae in illo Occurrunt iiii a gin Ps atque descriptiones ni Agis ad ArAbiam Aegyptumque, quum ad Palaestinam pertinsere videntur. Corte ei Pgantissimae equi, struthio cameli, hi ii volumi crocodilique descriptiones non a laestinam, sed Arabia iii vo Aegyptum redolent uitare haud immerito statuas, illius libri auctorem, utino is nationem Phraeus censendus sit, vel in Arabia Aegypto, degisse, vel utriusque terrae re naturales apprime cognitas habuiSSe.
Quod de imaginibus, quas a terrae uae rebus naturalibus Hebraeorum Arabumque poetae derivant, monuimus, idolicet pro rerum illarum aequalitate vel diversitate et imagines ab iis
dem peltias vel aequales, vel diversas esse, Similiter et de ima ginibus ex Iebraeorum Arabui iique vita ruit One Rufitis Statuendum. Mulia utrique populo in vitae communi usu eadem, On- nulla vero diversa fus re quare et imagines ab utriusque populi Vitae ratione ei ita saepissime paedom, nonnunquRiri Ner di Ver-SB erunt. Uterque populus agrorum culturae pecorique Pascendo deditus suit; quar et utrius sue populi poetae imagine Sun et is agrorum cultura, et a re pecuariis repetunt. Erum cun
Bgri cultura apud Hebraeos multo majoris, quam pud Arabes, ReStimaretur, evenit, ut poetae Hebraici multo frequentius, quam
222쪽
Arabici inagines ira n rebias ad agroruin culturam portinentibus derivarsent. Inud ullier de in laginibus a rΘbiis sacris pelliis statu Pndunt. Clini inni 1lebraeoruni visa religione quasi inibilia osset, fieri non potuit, ii in eoru iii poeine in Oriatione ligurata Saepius d rex Racras recurrerent Arabes piis sensibus haud qui dein Pstituit, ne quo inni Pn rebus sacris in i litui dilicii fuere, quantuni Hebraei; lini se in illo mini carni inibus ratius inaginosn rQbus sacris peti in do prohondes. At vero rebus bellicis in donli nntiquissi in is se inporibus inii uni in Diod uiti dedi in sui Arabuingen S; quo faciunt si, ut o poetae Arnoici orationis figuras frequentis sini O rebus bellicia de pronio rotat Hebra Di ni in iis quani Arabo bellis odii fusere undo et ipsori ni Poeta ininus frequenter iniuginibus a robus, bellicis letitis utuntur.
Utriusque populi popino denique et ex historia, Sive vera, si Veliabulosia rationis in ingi nos opseis io solent. Quod ubi Hebraeoru in POO in ta iuni , cons innior seniis sua ' histo in inlino roni , quippe qui nitori inicito pii loriani historinnimoque cognituri habebniat, neque, Sio innino cognitant Iin bilissὐnt, digna in consul Ssent, quali in orationsesagii rata nil hi horoni Arni, uni conirn poeine ne pius dest ebrii oria in historia iii reculi uni , untii iii in Θ Judaeoru in nique Christiano-rviii, quor uiti coni in orcio utebantur, ii nil ili Ono, tu in Oxolcora nodi dicerunt. Quas ox hisior in sabulosu Ilebin eoruni Arubii in quo pol in depro inlini inliginos, pro dii orsu flabia inruin pud uiruiti lii Politi luitioni tono, di orsa invenies. In Hobrii eoru in historias ab illosa Cherubis ruscipitiis locus; quo sit, ut poetae Hebraici illos hepi iis in oratione si gurnia nil hiboniat; Arn bos vor intilin
223쪽
Comparatio. 2 illectabantur; quare et ipsoru ni poetae pulcheriinias ex illius aetatis cogitatione deducunt in agines Arabibus vero nil videbatur hoatius paradiso illo coelesti, qui pios, vita destinctos, ninnere credebatur; unde et in poetarunt Arabicoruni oration figurata frequentisNili in paradisi menti O.
Haec serp, fontes si pscies, unde Hebraeorunt Arabunt quo
poetae in agines suas nuserct, inter uir OS lite convenient in Atque
disserentia; quod ad ipsa di condi figuras di inet, prRPter parabolam , easdem utriusque populi poetis usitatas deprehendos. Solent namque et sebraeorum et Arabum poetae, Siculi aninioni tuini fuit, metaphoris, comparationibus, prosopopoeiis, δε-goriisque frequentissimo uti. Quantum in metaphoris adhibendis inier e consentiant ineraniqiis, jam ex iis, quae de imaginum P0eticarum sontibus dicia sunt, sufficienter adparebit; videndunt igitur, quinam in comparationibus, prosopopoeiis Vegoriisque
Hebraeorum Arabum qu obii non consensus utque di Ssensus. In comparationibus id utriusquo populi poetis commune, ut SimilitudineS, quibus utuntur, raro uberius explic Prat, verum uno itero, Badjunci adquiescθntes, novas potius proserant Similitudines, quam prolatas iam pseciosis coloribus exornent. Neque in men desiderantur in utraquct poesi comparationes, quibus similitudines adhibitae et uberius Q speciosius explicantur, in ut cum elegriniissimis Homeri aut Virgilii comparationibus inerit componi OS-Sint. Id quoque tum Hebraeorum, tum Arabum comparationibus
quod tamen saepius in Arabum , quam Hebraeorum Ompni nilo
nibus deprehenditur. Quod si quaeras, utrum hisce, an illis in hoc figurarum genero palma sit de sororida, dissicile erit judicium:
certe et in I sebraeorum et in Arabum, maxime antiquiorum, Hrmini biis appositissima et pulcherrimas invenies comprirntiones. Eatenus clamen Mebraeos Arabibus praestares dixeris, , quatenus et v
224쪽
2s Ilars III. Cap. III. v se sequiore Hebraeorum poetae non adeo a pulchri verique sensu degeneraruiit, unita seriores Arabes, in quoruni cartia inibus, sicui ex e Inpla superius in te diu ni prolata docent, sat ineptae putidaeque coni parationes habentur.
t 'requentissi in utriusque populi poetae et pro 39popoeiam adhibent. In hujus sagurno usu lebrapi Arabes lia Graecor uin, HOii in noria in reliquoruntque occide iis popillor uni poetas longe Superant; pSi ut Pili pares sere sensendi uilod si ininen aliquod iniser utrosque in hujus figurae usu discrinien Statuendunt sit, id
in eo positu in Prit, quod illa dicendi sorinula, qua re alicujus ad nil eram relatio ita sex primitur, ut illa hujus pater, mater, illius, ilia , frater pororque dicatur, quod illa, in qua in dicendiso miluin, qui iri ei initi Ad pro Sopolio Pinni Osori in iis, frequentius in Arabiani, quam lebra porum nini inibus Occurrat. Neque Rinen praeier miti Pndum, alica tantum poeseos Phinicae monimentani nos supPrns s lii Od Si tanta carminum 1ebraicorum inoles,qunni Arabicoriim, Rupersi se ossset, procul dubio in hoc quoque olo uitionis enore Ilebraei cuin rabi hus Onceriar Pnt.
225쪽
Comparatio. 213 eo positam Sse putati in quod Hebraeorum poetae nunquam a Sana sobriaque mente adeo deflexerint, quam religiosi illi, volsanatici Arabes, qui rem sanctissimam, numinis divini amorem, lascivissimis interduin imaginibus involvero haud veriti sunt.
Inter dicsendi figuras, quae in Hebraeorum poesi obviani Sunt, denique et parabola referenda. Haec figura in Arabum carminibus desideratur; quod haud ni irandum, si quidem et apud Hebraeos nonnisi in prophetarum scriptis, HXim Sertorum, quorum dicendi genus proxii ne ad pedestrem accedit rationem, locum habet. Quinimmo jam ipsa natura sua parabola, cum Sit rei cujusdam fictae narratio, ad illustrandam veritatem aliquam adhibita, magis ad pedestrem, quam poeticam OrRtionem pertinere videtur. - De reliquis, minoris momenti figuris, quibus Hebraeorum Arabumque poetae, praeter memoratris utuntur, non est, quod dicamus; etenim , ni fallimur , jam ex illis, quae huc- dum disputavimus, adparebit, quBntum utriusque populi 0eSis, Stylum Si spectes, cinior se consentiat atque distet ut .
De aeterii carminum Hebraicorum utque rubicor uti fortu ui.
De exterua carminum Hebraicorum sorma.
Iani inde ab antiquissimis temporibus a viris doctis quaesitum fuit, quaenam externa carminum Hebraicorum sueti Dinia, utrum ' legibus metricis, ias instar carminum GraΘcorum ni quis
226쪽
Romanor uili, Adstricia, an it, seriori qua dati structura, ad soluta iii Iaro Ilius Rccedente orationem, suserint coiit post intra diversas, ut sieri assolet paries sententia abiero. Fuere, qui contenderent, Hebraeorum haud minus quatit Graecorum atque Romanorum carmina legibus metricis esse obnoxia, de quidem, ut pro diverso syllabarum numero atque tenore di Vel Si quoque edes, et pro diversu pedum ratione divorsa ita in versuum genera locum haberent. Neque dubitarunt, segos Hebrae Ortim metricas adhuc poSSe extricctri quin imo periculum fecerunt, carmina Hebraica Bd Itiei in Sua revocandi. Alii Hebraeorum poes in metricis legibus iis trictum quidem osso concedunt, ut ei Ieges illas, deperdita tot seculorum decursu linguae Hebraicae pronuntiatione, I OStr Retat perspici atque extricari posse Θgant. Neque de-S ant, qui carmina Hobraica justorum metrorum vinculis destituta liberiori aliquo uinoro si vo rhythmo serri existiment. In tanto Virorum doctorum dissensu haud alienum a propoSit nostro judicamus, diversas illas circa externum carminum Hebraicorii informam Sententias accuratius liquanto expendere.
I. Hebraeorum carmina segibus metricis adstricta, diversaque ei Suum genera hexametra, peniametra, Irimetra, e-braseorum poetis usitatu ess jam Iosephus, notissimus ille rei uni Iudaicnrum Scriptor, medio seculo primo in rus, contendit. Narnque Antiquitatum Iudaicurum libro II, cap. XVI, de Mosis
cantico, quo mirabilis illo per mare rubrum ransitus celebratur, mentionem injiciens, in hunc modum disserit: και Μωυσνης id ἰν
vPrsu Otii posuit. Idem nucior Antiquill libro IV capite VIII, de nitor Mosis cantico, quod divinus illo vir, o viiii discessurus,
227쪽
contino iis . Maus aliter dein de Davidis sentit carni inibiis . siquid eui Auliquial. libro VII, cap. XII, refert πηλλαγιιόνος δ' ἐδη
τους si εν γαρ τριε έτρους, τοῖς ὁ Πενται εὶρους nos γοε, i. e. David auieui sellis periculisque a in persu iacius et alia ex in il pace fruens, o das γ uinosque in eunt Vario ne iro coinposuit: quos laui qui- de iii artineti Os , Hlios pentani et ros secit. In Iosephi sententiani et prisca ecclosiae pnires nonnulli discedunt in diis Eusebius tmeronyning Eusebius de praeparatione evangelicis, libro XI, cap. Δ, d IIebrae oriani carni inibus ni Onet: ἰὼν δ' ἁν αυτοῖς καιεμ ιετροι Ποινησεις, in V μεγαλη II0σί dii, καὶ et οὐ Auβιδ ὁ ρι γ
Graecis, nieli O AEO inposita Ajunt igitur hasec osse mox aliae ira, sedec iiii syllabis consectu; aeli sun iiiviri ipsoru ni iurni in tri Ine- iris to et ruiti se iris versibus, sernaculo seritione, Condita osso di cuntur. - Ennii eiu senioni iani tuetur Hieronyms, qui in praesaitono nil Eusebit Chronicon in munc inoduni disputat , uuid psallerio canorius L quod in mi Oroni nostri Flacci se Graseci indari nunc nil ibo currit, nunc Alcaico personat, nunc Apphico una et, nunc se in i pede ingredi iur iiii Deuteronomii et Isaiae catilico pulchrius qui ii Salomon m gravius L quid isti sociiv. Iob, i qui Bollini hexametri et penia: ne iris versibus ut Iosephus et rige-
228쪽
2l Pars IV Cap. I. ne scribunt apud uos composita Occurrunt. Sintilia dein in praelatione in Iobum trisdit se principio Volunt in is usque ad verba Iob, apud Hebraeos prosa oratio est; porro a Verbis Iob, in
quibus nil pereat dies , in qua natus suin, et nox, in qua dici unae, i, concopius est Onio, usque ad uni locunt, ubi anto insinvolunt in is scripi uin est idcirco ipse ne reprehendo, et g poenitentiam in favilla et cinere, exametri Versus Sunt, dactylo spondeoque currentes, Et propi P linguae idioni crebro accipientes et nitos pedes, non eniunde in Syllnbarum , Sed eorundΘm tenipor uni.
Interditati quoque rhythiuus ip8 dulcis et tinnulus fertur, numeris pedia in solutis. quod metrici magis, quam simplex lector, intelligitiat. - uodsi cui videtur incredulum, metra scilico osse apud Hebraeos, et in morem nostri Flacci Graecique Pindari et Alcaei o Sapphus vo psalterium , vel lainentationes mere niae, vel omnia ferino Scripturarum cantica colli prehendi, legat Philo nem Ioseph unι, Origenem, CaeSariensem Euxebium, et eoru inisestimoniis, me serum di csere, coni probabit. Eusebio et Hieronyni accedit ni Augustinus, sidorus Hispalensis aliique, quorum
longum esset nil verbuit enumerRr Sententi RS )' .
Tantorum virorum si quis inspiciat testi in Onia, facito induci possit, ut Πρbraeorum carmina iis leni legibus metricis atque Graecorumnt lite Romanorum poemata adstricia existimet; verum si re in ipsam diligonii iis sex antinaverit, fieri haud poterit, 'lii in liter sentiat, i inmauciores illi si uiuisse videntur . nitique, ii Od i iiii monendi ini, sitne de metricii carminii in Iebraicorum sortii a lati dati tradunt auctores, nullis illustriint exemplis, inde perspicere OSSis, qua 99 Vide Fraiic. ἰoinari opusculum, quod inscribitur Davidi lyra,
S. Ovi Hebrue u . cri liturae ars poeticu in tertia parte perum
illeologicor. p. 388, 389. Gotti Curi Eo vii introduci ad libros cui uilicus biblioruni et Te fit uni edit. l l . li, p. 12- 14.
229쪽
De aetern earminum ebraicoram formil. 217 ratione Graecorum Vel Romanorum numero pedesque carminibus Hebraicis adaptaverint. Deinde si quis ad metiorum, quorum auctoros illi montionem injiciunt, leges carmina Hebraica revocare velit, Tereor, ne in quovis versu haereat, nox tricabilibus impodi ius difficultatibus. Exemplo sit dirunt illud Iob carmen cap. III.), quo diem natalem detestatur; quod ex Hieronymi sententia versibus hexametris, daci do Spondeoque currentibus, On- scriptum est. Hujus carminis versu tres priores in hunc modum audiunt:
Dios illo sit caliginoSUS, Haud requirat eum Deus desuper, Neque adsulgsat et lux.
Occii pent eum tenebrae et mortis umbrR, Inclibent ei libita, ΤΘrreant eum obscurationes diei. Quorum Versuum ex Bellei manni spntonii ratio metrica haec sere:
230쪽
Eorundoni Versuum ratione ni in ei rica in nil Iones ii ii et leni micon litii pro velis, diversan longe habebis syllabar ut ii quantitate iii,
alcitis res cheliu lo 'h mimaal. weal topha alam me haralijigalia liti illos chech wezalmywoththis chlcon ala an an alij ibathulii Limrire om h).I00 uellei manni tentuine de Hebra porum remetrica, p. 173. ii desinienda syllabarum quantitate Bellerinunnus notis si inum illud Dan Zi systema trium morarum sequitur, quod duobus potissimum continetur praeceptis: I syllaba tono destituta tres requirit moras; 2 syllaba tonica duas vel quatuor admittit murus. erumeni in vero multu fiunt, quae Systemati tui officiunt, quibus X- ponendis laud immorabit nur. Sufficiat inuituisse, universum illud SyStemu ex a Sorelliarum pendere uncintione, quam tu inen inconstituenda prisci sermonis Hebraici prosodia vix tuto se luaris. Accedit, quod illud probabile sit, systeina illud a Iluso rei his coiistitutum atque Ob Serva iuni sui S SE tenim, quod riinum est, nullus veteria in grum muticorum audaicorum FS te inutis illius uli qua in iiijicit inelitionemri deinde neque omne sola Sorellii cu punctuti otiis leges ex illo triuin iturarum systemate derivari atque cxplicari possunt. Uberius et, ni saltim tir, Solidis urguinentis Systema illud iiiii uir nurunt . o. av. Michaelis in notis ad Lowihil de Sucra Hebraeoru in uos praelectionem tertiam, P. 53 GS; do. Ne v. Vntur in prae satione grainniaticae Hebraicae, p. 3l-3S;
et Guil sies en ius in iis toria linguae et scripturii Hebraicae p. 124. IDI Jonesii poeseos Astuticue commentarii p. 62, editionis ubi ich-