장음표시 사용
121쪽
ne necessaria, non sequitur, quod etiam Mctus liberi creati debeant identificari cum
uoluntate creata; ergo ex hoc, quod volitio libera Divina constitui possit per voli-taonem necessariam taliter se habentem ad objecta contingentia , non sequitur, quod Etiam volitio libera creata constitui possit Per voluntatem taliter se habuntem . Nam contra est , quia ideo Actus liberi Divini realiter identificantur cum voliti ner necessaria, quia cum sint infinite perfecti, debent excurrere realiter, te formaliter ad quamcumque perfectionem unde Virtualitas , quae superadditur actui necessario Dei constitutiva actus liberi, nequit CD.
se nova perfectio a contra voluntas creata in capax novae perfectionis, & ideo ex no- o actu non solum habet novum praedic
tum , Π Uam terminationem , & novum munm,. sed. etiam novam perfectionem rea-1iter distinctam , & separabilem . At si
Posset Deus. habere novas. denominationes sne novis. constitutivis. denominationum , quare non possct id etiam competere volun- Lati creatae; cum ruat jam principium il-Iud, quod nova denominatio importet. Πω
am formam, saltem virtualitet distinctam p. unde sicut potest in sententia Nominalium idem aliter se habere in ordine ad aliud , absque nova forma relativa distincta, qua-T non poterit idem aliter se habere in o dine ad se absque nova forma absolutae diastincta p,
VI. Dico est. Actus Dei liber non potest
compleri per complementum extrinsecum, juxta sententiam explicatam Aureoli, UaDquii, & plurimorum Recentiorum.
Prob.. I. cum Cattaneo, in. metaph. disp-. .. q. N ex capite Astitatis Divinae ia Nam. juxta nanc sententiam. Deus. non esset a se,
Ee sibimet sufficientissimus : indigeret enim ad existendum. alio a se distincto, quodesidit vel complementum decreti positivi, seu
cns positivum, . vel complementum negativs, seu ens. abusivum. Certe. Deus non esset a se, si ad. existendum indigeret aliquo ente positivo a se distincto vage , scilicet vel Mundo Α, vel Mundo B s ergo a fortiori si indigeret vage aliquo ente a se G. stincto, vel positivo , vel abusivo , quippe.
quod est umbra entis .. Confir. Hoc ens abusivum quod esset co .
Nementum extrinsecum aecreti, de nihil producendo, vel esset ex parte obiecti a Deo condistinctum, & recurrit , quod Deus imdigeret aliquo vage a se distincto, ut pos
ia existere a unde non esiet sibimet stabDe Divina Voluntate.
cientissimus, 3c a se : vel non est aliquistex parte obiecti a Deo distinctum; ergo si ut dari potest decretum de nihil produce
do absque complemento extrinseco, ita poterit quodcumque aliud decretum sic haberi .. Praeterquamquod si decretum illud ne. gativum. per solum Deum constituitur , seu uitur, quod etiam quando datur decretum.
de productione Mundi , daretur etiam illud decretum de nihil producendo , eo quod
dentur omnia constitutiva.. Probia 2.. ex capite libertatis cum eodem
Cattaneo . Repugnat actui libero determinatio, quae non sit ab intrinseco; sed complementum extrinsecum esset Dei determinatio ad denominationem actus liberi, minta ad volendum Mundum; ergo repugnaL ,
quod complementum hujus denominationis si extrinsecum. Major constat : in hoc nim habetur ratio actus liberi, quod sit Glectio ab. intrinseco , ita ut si ab extrins co voluntas determinetur , jam non sit Iibera. Hinc in sententia Societatis praed
terminatio physica , licet sit a Deo prima causa, per hoc praecise libertatem evertit,
quia voluntas. creata determinaretur ab exintainseco unde ab fortiori voluntas Divina non esset ibera in actu secundo, si non M. terminaretur ab intrinseco, seu a se . Minor est ipsa doctrina Adversariorum, quod scilicet productio Mundi v. g. quae complet denominationem Dei nolentis. Mundum , non sit aliquid Dei intrinsecum: unde id, quod determinat voluntatem Divinam ad volendum Mundum, non est ab intrinseco . Adde, universim repugnare , quod aliquia sit ab intrinseco , &. non sit. intrinsecum , ut constat inductione in actibus intellectus & voluntatis, necnon in aliis actibus vitalibus, qui sunt ab intrinseco. , Ac sunt i trinsecta ergo si complementum actus tib ri Divini esiet aliquis ab intrinseco . volum datis Divinae , deberet pariter esse voIuntati Divinae intrinsecum.. Potest quidem aliquid esse intrinsecum , & non ata intrinseco, ut hahitus, praedcterminatio physica ipsa e iam mea existentia est mihi intrinseca, sed non ab intrinseco At nequit aliquid esse ab intrinseco, de non intrinsecum . Et ratio est, quia forma denominans , quae est
ab intrinseco, vel debet uniri physice, vel debet identificari cum subjecto denomin
to, ut constat inductione. Concedimus quiadem Adversariis, in hoc differre Iiber tem Dei a libertate Creaturae , quod Creatura
sit indissercns ad applicandum sibi hunc , via illum actum a Deus vero solum sit im
122쪽
Hirerem ad applicandam voluntatem suam vitae, vel illi objector At sicut Creatura , ut velit libere, debet ab intrinseco applic re sibi actum voluntatis, ita Deus ut velit libere Mundum v. g. debet ab intrinseco applicare voluntatem suam Mundo libere volito atqui si volitio necessaria Dei a
plicaretur Mundo per complementum e trinsecum , pura per actionem productivam Mundi , non applicaretur ab intrinseco ;ergo decretum volens Mundum revera non esset actus liber, quippe qui non esset ab intrinseco.
Consum. I. quia potuit Deus nihil velle condere, Vel ob finem Α, vel ob finem B, v. gr. vel ne detur lapsus Luciferi, vel ne detur lapsus Adami, juxta illud Sap. 4.
prus es, ne malitia m-aret intellem eius.
In hoc autem casu non posset assignari complementum extrinsecum decreti de nihil producendo potius ob finem A , quam ob finem B; ergo haec sententia non subsistit. Diccre autem, quod in ipsis negationibus darentur veluti modi negativi diversi, est dicere aliquid inopinabile ; de recurrit , ouod negationes deberent esse aliquid a Deo distinctum , unde Deus non esset sibimotiusficientissimus. Confirm. a. quia Deus non soliun est liber ad facere. vel non facere, sed etiam ad vesic facere, vel nolle facere ; ergo antecedenter ad facere Mundum , seu ad a- ctionem Mundi productivam dari debet velle liberum Dei applicans Omnipotentiam ad
facere. Antececiens patet s tum quia in Deo non est idein facere Μundum, ac velle s Cere Mundum , cum Mundum feeerit in tempore ., Voluerit tamen ab aeterno illum facere 3 tum etiam quia aliter dum dicitur Psal. 13. Omnia uaecumsue voluit, fecit, significaretur, Omnia quaecumque fecit , scicit, vel omnia quaecumque voluit, voluit ;quae essct propositio identica , & nugat xia . Ratio demum a priori est, quia volitio, aut cognitio Dei necessaria non disserta libera per hoc , quod illi superaddatur aliquid extra lineam olendi , aut cognoscendi; atqui complementum extrinsecum, licet sit eslactus volitus, dc cognitus a Deo, est omnino extra lineam volendi , 8c cognoscendi quis enim dixerit , quod lapis
v. g. volituS pertineat ad lineam volendi λ ergo complementum extrinsecum nequit pertinere ad constitutionem decreti liberi.
VII. Ex dictis colligitur, nec subsistere sententiam Card. Pallavicini lib. 4. cap. 6Q.
3c Mauri qu. 18. putantium, terminationes liberas, seu applicationes contingentes V
litionis, ac scientiae Dei consistere in quibusdam veritatibus objectivis aetemis , & contingentibus , realiter a Deo distinctis . Ratio est , quia vel hujusmodi veritates sunt quid creatum a & quomodo sunt ab aeternoὸ quomodo possunt complere actum Dei liberum , si non sunt aliquid intrinse- cum Deo a cum omnis determinatio in potentia libera debeat esse ab intrinseco λ Si vero sunt aliquid increatum , quomodo a Deo distinguuntur clara compositionem in Deo, potentialitatem, contingentiam ρ in
re vel recurrunt argumenta contra sentemtiam Cajetam , si sunt aliquid increatum a vel argumenta contra sententiam Vasquii, si dicantur esse aliquid creatum.
Utrum complementum decreti liberi sit umdam terminatio ad objectum ereatum Deo infrinseca, ct
VIII. Um non possit actus Dei liber compleri per aliquid Deo e trinsecum, compleri debet per complementum intrinsecum ; hujusmodi autem complementum nequit esse persectio quaedam Deo intrinseca, Sc continsens, ut diximustum contra Vortium Calvmiliam, tum comtra sententiam , quae tribuitur Cajetano s& idcirco debet Deo esse intrinsecum idemtice, quin imporici perscctionem aliquam Contingentem , dc separabilem a Deo . In hoc autem explicando variant DD. Fons .ca, dc Salas I. 2. tract. 3. disp. I. juxta viam
Nominalium docent, huJusmodi complementum intrinsecum esse modum quemdam realiter a Deo indistinctum , 8c contingentem . Antonius Perc2 hujusmodi complementum vocat formalitatem quamdam praescindem rem ab imperfectione , vel persectione . Τhomistae cum Godo, Goneto , nec non Resa, Esparza , Ηa old., Aranda , in taneus, Lumbier hujusmodi complementum Vocant terminationem, seu habitudinem I, beram, quae sit quaedam vitetualitas a Deo distincta a Quod videtur docuisse D. Τho. I. Contra Gent. c. 81. ubi dicit, habitudinem voluntatis Divinae ad se esse necessa-xiam, de naturalem, habitudinem vero ejus dem ad alia esse voluntariam. Quod autem D. Τhom. agnoverit distinctionem virtua
123쪽
liberum, constat ex quaest. 11. de potentia Dei, ad tertium, ubi operationem necessa--riam cum libera comparat, sicut comparatur natura Divina cum Personalitatibus.
IX. Dico equidem cum Angelico , dc aliis nuper laudatis , compIementum actus liberi Divini importare terminationem, seu iliabitudinem quandam ad Creaturas intrinsecam Deo , dc contingentem , solum vi tualiter ab actu voluntatis necessario distimetam: sicut Personalitates virtualiter distinguuntur a Natura Diuma a Sc sicut in Ver- o denominatio uniti cum Humanitate assumpta praeter unionem hypostaticam Ve ho extrinsecam importat in ipso Verbo quandam terminationem intrinsecam contingentem , qua circumscripta, Verbum non dicer tur unitum intrinscce, & substantialiter, sed mere extrinsece, & accidentaliter cum humanitate ι ad cum modum quo objectum cognitum mere extrinsece unitur cum cognoricente , ut dicemus in de Incarnatione. Prob. Complementum actus liberi Divini necuit esse Deo intrinsecum , de reali-ici distinctum, ac contingens, iuxta sententiam Voltii: Ncque potest esse omnino Deo Extrinsecum juxta sententiam Uasquii r
currentis ad compic menta extrinsecas N que ore nino identificatum cum Deo, juxta sententiam Nominalium recurrentium ad Monn tata extrinseca ; ergo debet esse ita
Deo intrinsecum , & identificatum , ut aliquatenus ex parte objecti distinguatur ab iactu voluntatis Divinar necessario sicum a eteni sussiciat diuinctio virtualis, quae est in ranium minima, idcirco distinguitur a Deod si inctione virtuali . Nequit tamen ita di-sinrui, ut importet perlaetionem contingenvem superadditam actui necessario , ut diximus contra injetanum ι cum non possicumulo omnium perlactionum nova perfe- Qio superaddi, aut haec ab illo abesse: ergo huiusmodi complementum . seu terminatio libera ad Creaturas est solum quaedam virtualitas superaddita actui necessario prinscindens a perlaetione , dc imperfectione , quae solum possit a Deo abesse secundum quid, scii secundum denominationem, aut
habitudinem, terminationem , munus, seu exercitium libertatis, non vero simpliciter, proprie , di secundum entitatem et eo modo, quo de facto nulla perlaetio Divina d ficit in Filio utpote cumulo omnium Pe Resionum Iicet illi deficiat Paternitas , di spiratio passiva.
. Confirm. non minus in Deo ratione se
cunditatis dcbet salvari communicabilitas
essentiae cum incommunicabilitate Personari litatum, quam ratione libertatis salvari dohet nec ei litas Divinae volitionis cum conis
tingentia ad hoc, vel illud volendum ι sed
apte salvatur communicabilitas illa, Be in.comniunicabilitas per distinctionem virtu Iem inter naturam communicabilem , &Personalitates incommunicabiles, quae nullam persectionem , aut imperinctionem superaddant Naturae i quin possit aliter hoc Mysterium salvari , ut hic supponimus tergo apte etiam salvatur necessitas, Zc contingentia per distinctionem vittialem intervolitionem necessariam Dei , dc terminationem liberam ad Creaturas, quae nullam persectionem, aut imperfectionem superaddat actui Dei necessario . Et recurrit pariter confirmatio magis dilucida ex eo, quod possit Verbum carere ter natione intrinis
seca ad unionem hypostaticam sibi extrim
X. Ex quibus fit r. quod sicut non dem ceret in Verbo ulla perlaetio , si deficeret terminatio intrinseca ad unionem hypostaticam , ita nec deficeret in Deo perfectio, si deficeret terminatio libera sibi intrins ea ad Mundum , qua denominatur volens Mundum ; de sicut non deficit in Filio ulla perlaetio , licet desit illi Paternitas vi tuaeliter distincta a Natura Divina, eo quod Filius sit cumulus omnium perlactionum sita in casu. Fit x. quod sicut Personalitates solum realiter , de identice sunt omnis perlactio, formaliter v ro sumptae praescindunt a pe laetione , de imperlaetione , cum non POL,
sit in Deo dari ulla imperlaetio , nec aliqua perlaetio abesse ; ita istae terminationes
Fit 3. quod sicut solus Deus capax est distinctionis virtualis inter Naturam , &Personalitates; ita solus Deus capax est Gjusdem distinctionis inter volitionem neces, sariam . de liberam . Ratio a priori est , quia dij inctio virtualis importat convenientiam in omni perlaetione , Sc discovenientiam in aliquo praedicato ad salvandam conis tradictionem ; Solus autem Deus ratione foecunditatis habere potest inter Naturam, de Personalitates convenientiam in omni perfectione, cum sit cumulus omnium per Rehionum, de discrepantiam in aliquo praedicato a unde Natura si communicabilis, non Personalitas a natura sit una , dc non
triplex; Personalitas sit triplex , dc non unaaergo solus Deus capax est dimetionis vir tualis inter Naturam , dc Personalitates a Et
124쪽
Re eodem modo inter volitionem necessariam, Sc liberam, ad salvandum, quod illi sit indefectibilis, haec vero contingenS. Contra vero in Creaturis distinctio virtu, lis repugnat, quia cum nulla Creatura sit cumulus omnium perfectionum , eo ipso quod Creaturae additur novum praedicatum , Cr additur nova persectio , si hujusmodi praedicatum sit consonum tali entitati ; aut additur imperfectio , si illi sit disiisnum, aut superfluum; Deo autem potest praedicatum aliquod esse consonum , dc fu- peraddi, quin superaddatur ulla perfectio, Cum repugnet, cumulo omnium perfectionum aliquam persectionem superaildi; sicut etiam repugnat , quod hujusmodi praedicatum importet imperfectionem , aut limit tionem persectionis , cum sit Deo cons num , & importet excursum ad quamcum que persectionem realiter, Se identice. Fit 4. quod sicut in sola Natura Diviana , utpote cumulo omnium persectionum, ratione faecunditatis datur exigentia activa, quod identificetur cum Personalitatibus i ter se oppositis a in Personalitatibus vero datur solum exigentia passiva, quod ident, ficentur cum cumulo omnium perlaetionum, de ideo Personalitates non sunt formaliter perfectio ; ita in sola volatione necessaria ratione libertatis datur exigentia activa, ut
identificetur cum alterutra ex terminationibus liberis incompossibilibus εἰ in istis vero datur solum exigentia palsiva identitatis
realis cuin volatione necessaria cumulo
ninium perfectionum a Sc ideo terminati nes liberae formaliter sumptae non sunt persectiones . Vel dicas cum EsparZa qu. 12. ad secundum , quod sicut Personalitates exigunt identificari cum Deo exigentia 1psius Deitatis essentialiter foecundae , non vero exi sentia propria Personalitatum s ita terminationes liberae.. Fit s. quod sicut Personalitates sormaliter sumptae neque sunt formaliter ens liter in Deo essent tria entia , quod est contra Fidem ) ncque sunt formaliter non Ens, quia essent formaliter nihil ; sed sunt Entis potius , Quam Ens , seu adaleitatesentis, Sc virtualitates praescindentes ab ente , vel non ente s sicut in metaphysicis disserentiae substantiae neque sunt formaliter substantia , neque accidens , sed prinscindunt ab utroque s ita prorsus terminationes liberae.
Fit ultimo , quod sicut non tenet ista illatio: Filius non est Pater, qui est Deus;
sta illatio: Non datur nolitio Mundi, que si daretur, esset Deus; ergo non datur Deum a Nec tenet haec alia illatio , Volitio Mundi, quae est Deus, poterat non esse ; ergo poterat non esse Deus . Ratio a priori est, quia sicut a negatione Personalitatis non tenet illatio ad negationem Divinitatis cum illa identificatae; ita a negatione nolitionis Mundi identificatae cum Deo non tenet illatio ad negationem Dei , 8c a contingemtia volitionis Mundi non tenet ad conti
gentiam Dei ; eo quod volitio Mundi sit
solum contingens secundum quid , Se dein nominative , seu secundum viri ualitatem , quae praescindit ab ente , vel non ente , non vero simpliciter proprie , de secundumentitatem .
XI. Objic. r. Paritas distinctionis viritialis inter naturam Divinam , dc Personalitates non favet huic opinioni ; ergo non est ad
rem . Antecedens probatur, tum quia mutiti cum Nominalibus negant, praeter distimctionem eminentialem inter Personas dari distinctionem virtualem inter Naturam Divinam , 8c Personalitates s tum etiam quia in tantum dari posset haec distinebo vi tualis , in quantum possimi Pater , dc FLlius identificari cum Natura Divina, Sc distingui realiter inter se a sed non possunt volitio , dc nolitio Mundi identificari cumvolitione Dei necessaria , 8c distingui inter se , quia nolitio Mundi deberet de laeto existere ; sicut de facto existunt Pater , Se Filius identificati cum Nativa divina a er
Confirmatur: etiam dato, quia Personalitates secundum se non sint persectiones relativae superadditae absolutis, prout multi docent, certe nolitio , dc volitio Mundi nequit pari formiter se habere, ac Paterni tas , dc FiIiatio . Nam utraque haec Perso. nalitas est entitas relativa ; Ec licet non sint duo entia , cum una sit divinitas , atque adeo unum Ens substantive sumptum a
sunt tamen duae entitates relativae; at V
Itio , de nolitio Mundi non sunt duae enistitates , immo nolitio Mundi de facto est simpliciter nihil ; ergo paritas est nulla. Resp. paritatem Trinitatis non adduci ad conclusionem probandam, sed ad emolliemdam sententiae arduitatem , ostendendo , quod fere omnes difficultates , quae nobis objectantur , enodandae sint in sententia communissime admissa in schola Thomistica , Scotica , de Recentiorum , exceptis Nominalibus , quod Q. admittenda sit distinctio vutualis , si minus formalis , inter
125쪽
rt o Pars L Dup. m. De Divina Volantate.
Naturam , 3e Personalitates . Haec autem propterea foecunditas fert in Divinitate psyaritas sub oculos ponit , quod sicut Divi- tentiam simultatis ad identificari realiternitas ratione distinctionis. virtualis poteth cum Personalitatibus oppositis; libertas v identificare sibi duo praedicata incommisibi- ro fert solum simultatein potentiae ad id-lia. scilicet communicabilitatem Naturae , entificari realiter cum terminationibus 1 & incommunicabilitatem Personalitatum a. ita posset identificare sibi necessitatem v litionis, de contingentiam terminationis li-hetae, v. gr. ad Mundum volitum : de sicut possunt Paternitas , 3e Piliatio inter se opponi , de simul identificari cum Divini-Kate , ita pariter volitio, de nolitio libera Mundi .. Caeterum , quod Paternitas , ε Filiatio utraque sit necessaria, de pen circum- insessionem necessario sint in Divinitate a Contra vero voliti γ, & nolitio, libera sine incompossibiles, cst discrimen materiale non infringens vim paritatis a illud quippe requiritur ad foecunditatem; hoc vero ad libertatem Dei .. In forma nego antecedens; ad probationem nego minorem : quamvis
nolitio Mundi non existat secundum den minationem Dei nolentis & secundum virtualitatempropriam exercitii libertatis a adhuc identificatur cum Divinitate secundum totum , qti vi dicit de entitate , de perfectione et unde nolitio Μundi de facto
existit simpliciter, dc entitative licet non existat secundum quid , & denominative , seu secundum virtualitatem nolitionis; si ut Filiatio secundum omnem perfectionem xealem Divinitatis existit. in Patro, licet non secundum denominationem Filii XII. Neque dicas , quod hic modus respondendi coincidat cum Pntentia Nominalium a nobis rejecta articulo superiore . Nam coincidimus suidem cum ea sententia in hoc, quod dicamus nolitionem Mundi non. existere secundum quid , de den minative , sed existere simpliciter , & en-xitative; discrepamus tamen cum Nominalibus in constitutivo actus liberi: illi enim negant, quod deficiente dcnominatione v lentis deficiat in Deo ulla virtualitas imtrinseca; nos vero dicimus , virtualitatem hanc praescindentem a perfectione , & impexfectione deficere; aliter deficeret den minatio sine defectu formae denominantis,. de deficerct constitutum , quin deficiat ullum cx constitutivis quod est linpossi
Ad confirmationem dico, parisormiter se habere Personalitatra, & actus liberos Dei in eo, quod facit ad rem, licet paritas non
eodem modo in omnibus militet; cum -- cunditas ferat necessitatem in utraque Pe
Mulitate opposita A secus vero liber ab i. acheris incompossibilibus . Quare cum paritas , militet in eo, quod militare debet, dicendum , quod Paternitas , Sc Filiatio licet
sint id, propter quod duae Personae realiter distinguuntur . revera tamen non sint duae entitates a cum de fide sit, non esse duo entia. Idemque dicas de terminationiabus liberis .. Aliqui docent , Paternitatem , de Filiationem est e duas entitates non absolute , sed cum addito, scilicet duas entitates relativas, & sic etiam eme duas perfectiones relativas. Verum , ut adveletit Hau noldus n. 343. quaestio est potius de voce: nam vel nomine entitatis , & perfectionis relativae Venit entitas , dc perfectio cum adllito dis. trahente , ita ut revera non sint entitates simpliciter dictae, sed virtualitates, seu e litates supertranscendentales , 8c habemus intentum ; vel sunt entitates eum addito restringente, sicut accidens dicitur esse e tis ens, Zc in hoc sensu deberet esse abs lute verum , quod in Deo dentur tria emtia, Sc tres res; Quod nemo dixerit. U rum quidem est, Personalitates Divinas rea liter inter se distingur, ut docet Angelicus
I. parte qu. 2 g. artis δυ quatenus sunt id, ratione cujus Personae Divinae realiter disti guuntur; at si considerentur secundum id, quod superaddunt Naturae Divinae, non Pos, sunt dici realitates , sed virtualitates praescindentes ab ente, Sc non ente, a Pers
ctione, de imperfectione . Et hoc idem di. cimus de ter nationibus. liberis 3 volitio
enimi, Sc nolitio Mundi realiter inter sedistinguuntur; quamvis non superaddant v litioni nccessariae realitatem, aut perfecti nem , sed solum virtualitatem , & adaleitatem entis. Quod etiam dicendum. de te minatione illa Verbo intrinseca , ratione cujus dicitur intrinsece terminans unionem hypostaticam, quod in Creatis nesi est reperire; unde Concilium Toletanum und
cimum dixit r si ratione hoe 'sterium eoia ligeretur , non eger mirabιω ; si exemplo , non
esset singulare. XIII. Objic. 1. Quamvis terminatio ista libera sorinaliter sumpta praescindat a ratione entis, vel non entis, non piaescindit tamen a contingentia propriae libertatis; ergo nequit esse Deo intrinseca , , identim
sata . Piobauia cunsequentia , quia nequie
126쪽
identificari contingens, di necessarium ι si ut enim pugnat esse , & non esse , ita pugnant posse non esse, quod est proprium rei Contingentis, & non .posse non esie , quod est proprium rei necessariae. Conium. I. quia terminatio illa libera , puta, volitio Mundi potest non esse, atque adeo est defectibilis a ergo si realiter cum Deo identificaretur , Deus esset defectibilis . Praeterquamquod contingentia de se imponant formaliter imperfectionem , a que adeo nihil contingens potest cum Deo identificari. Confiim a. quia separabilitas est signum distinctionis realis a sed ista terminatio libera eth separabilis a Deo , cum de facto detur Deus , quin detur nolitio Mundi ι ergo deberet a Deo realiter distingui. Confirm. ult. quia impossibile est realiter identificari cum A id , quod ab Αrealiter distinguitur; sed nolitio libera Mu di realiter difflinguitur a Deo, cum de s eho a Deo sit separ atae ergo non potuit cum Deo reai,ter identificari . Quibus adde ex Pallavicino, non posse cum Deo identificari id, quod potest a Deo contemni, ac respui, ut eth nolitio Mundi. Resp. duplicem dari contingentiam; ab
teram propriam Crcaturae, quae consistit in
hoc, quod pollit transire a non esse ad esse, & ab esse ad non csse s Alteram , quae potest convenire actibus liberis Divinis : haec autem solum stri, ut decretum libcrum Dei ita sit , ut potuerit non esse , vel e
Contra, quin tamen possit transiue ab esse ad non esse, vel a non esse ad Ise Prior Contingentia , quae ScItur contingentia in fenere entis, fert mutabilitatem, de impe ectionem; posterior vero, quae dicitur comtingentia in genere denominationis, seu xercitii, importat identice omnem perfectionem; cum sit OIoyria entis summe perfecti; quod ratione libertatis habere debethus modi contingentiam in terminationibus liberiS In forma distinguo antecedens : Terminatio ista libera non pmscindit a contingentia in genere dominationis , seu exe citii propria libertatis divinae, conccdo s acontingentia in genere entis propria libe tatis creatae, nego Anzecedens , dc ConsequeIntia in . Ad probationcm s Sicut in Patre identificantur realiter duo praedicata Opposita, scilicet communicabilitas Naturae Divinae , dc incommunicabilitas paternitaris a ita in Deo identificantur nec cilitas v 44-- , dc contingentia terminationio Ib
berae. Ad id, quod additur, dicendum: re. pugnare solum esse sinpliciter , dc non ecse simpliciter, sicut etiam posse non esse simpliciter , Sc non posse non esse simpliciter ; non tamen repugnare ista duo esse sit pliciter, seu cntitative, & non csse secum dum quid, seu denominative; nec ista duo, posse non esse secundum quid, dc non posse non csse simpliciter. Et eodem modo reis
pugnat , quod Α si indisserens ad identisficati cum B , simpliciter , dc entitative , ita ut si non icientificetur, desit aliqua ne fectios non repugnat tamen , quod A sit indifferens ad identificari denominative cum B; sicut volitio Mundi est indifferens ad identificari cum Deo , cum hoc spectet ad
perfectionem libertatis Divinae. Ad I. confirmationem: Hujusmodi terminatio libera potest non esse secundum quid, dc denominative, non vero simpliciter sunde est contingens contingentia in genere denominationis , dc exercitii propria actus
liberi Divini , quin possit dici defectibilis
desectibilitate propria imponante mutabit
talem, de inconstantiam, quae unice impo tat sormaliter imperfectionem. Ad L. Separabilitas quoad entitatem, de perfectionem arguit distanctionem realcm, non vero separabilitas quoad denominati nem yropriam virtualitatis Divinae continis
gentis , cum hujusmodi virtualitas debeat realiter idontificari cum omni persectione,& solum sit contingens quoad denomina tionem: sicut enim Filiatio non existit in Patre, dc quodammodo a Patae separatur, quin Pater , de Filius sint duae rus cstorealito distinguantur a ita nolitio Mundi non ex init in Deo volente Mundum , &quodammodo ab eo separatur scilicet secundum denominationem , non vero sim placiter , dc entitative quin denominatio volentis, de nolentis Mundum sint duae res, esto realiter distinguantur .
Ad ultimam: maior est falsissima in Mν- sterio inessabilis Pater enim secundum d
nominationem Patris realiter distinguitur distinctione non pura a Filio, cum quo e iam rcistcr identificatur secundum csse tiam, dc in cumulo omnis perfectionis ; .ut
proinde dixerit Christus Dominus; Ego, σPaser unum fumus , indicando identitatem , de distinctionem . Et eodem modo nolitio Mundi realiter distinguitur a volitione Mui di secundum denominationem, realiter ta men cuni illo identificatur secundum entitatem, dc in cumulo omnis perfectionis .
Quare semper pre oculis habendum MD
127쪽
sterium Trinitatis, ut cohaerenter ad illud discurramus in mysterio libertatis . Ad id quod additur , distinguo majorem ; nequitidentificari cum Deo , quod potest a Deo
contemni simpliciter, concedo; quod potest solum contemni secundum denominationem , seu secundum esse virtuale , nullatenus vero secundum realitatem , di pc sectionem, quam importat identice, nego majorem; & distincta pariter minore nego consequentiam.
De Providentia quoad ea, qua spectant
DE Fide est , inesse Deo Proviis
dentiam ; dicitur enim Sapient. S. tringi a sine usque ad Anem to riter , ct disponit omnia suaviter . Definitur attem Providentia a Boetio , Dιvina ra-νio, quae tu .cta disponit . A Damasceno v ro definitur , Voluntas Dei , per quam Noe rubernantur . a D. Thoma Ditio ordinis v rum in sinem , in Deo praexistens . Ab aliis communius, Praescienιia , o dispositio medi Fum ad finem . Cum autem Deus omnia
praesciat , & unicuique disponat media ad assequendum finem suum , idcirco est summe providus ; licet enim Creaturae rationales aliquando suum ultimum finein non consequantur per media a Deo disposita , hoc tamen unice provenit ex culpa ipsus Creaturae , cum media de se sint apta , & sufficientia ad finis consequuti
Utrum autem Providentia Dimaliter consistat in solo actu intellectus praescribentis ordinem mediorum ad finem Iuxta sententiam Thomistarum, an vero in solo actu υ luntatis intendentis finem, ἔα eligentis me dia juxta viam Scotistarunt', an demum in utroque actu tum intellectus , tum voluntatis, ut docent communius cum Molina puae stio est levis momenti , & forie etiam e voce; tiliid certum est, utrumque actum requiri , quicquid sit, an uterque de formali, an alter de formali, alter de conninsato: Probabilius mihi est, actum voluntatis Importari principalius, quia ad finem a Creaturis asscquendum praestat, quod de-Cernantur, cluam quod cognoscantur a Deo
media ad talem finem. Omittimus hic im
quirere, Utrum Divina Providentia Creaturas rationales ad finem ultimum asi quendum ordinet per decreta praedeterm-nantia juxta viam Thomiliarum , an vero per media de se indifferentia , sed infallibiliter praevisa essectum habitura , Iuxta viam Societatis, nec non alia his amnia, de quibus alibi. Solum inquirimus de praecipuis actibus Divinae Providentiae , scilicet de Praedestinatione, bc de Reprobati ne , Utrum Deus ante scientiam visonis de absoluta futuritione meritorum , auddemeritorum Creaturas rationales praedestinet , aut reprobet, faciendo ex eadem masia aliud vas in honorem, aliud in contumeliam , ut loquitur Apostol. ad R
Num Praedestina io fiat ante, vel post pravi
II. E Fide est , dari Praedestin
tionem , cim Apostolus ad Roman. s. dicat ; quos praedestinavis, hos
re vocamir . Praedellinatio autem in genere est Divinae praeordinario Creaturae iureialectMalis ad Gratiam , ct Gloriam . Sed
prout restringitur ad Homines post peccatum originale , desinitur predestinatio ex Augustino lib. de bono Perseverantiae cap.
I . Praesciensia , seu praeparatio beneficiorum , quibus cerausime liberastir , quietive liberaιur : Cum enim Providentia in genere sit Praesciensia , ac Praeparatio mediorum ad finem , hinc talis Providentia is seu Praedestinatio est talis Praescientia , ac praeparatio mediorum ad finem ultimum reaturae rationalis : de sicut Deus infalliabiliter ad finem suum perducit Creaturas non liberas , ita pariter infallibiliter per media apta perducit ad finem suum Creaturas Rationales a quas autem infallibiliter perducit , illas dicitur praedestinare . Unde Bellarminus lib. 1. de Gratia , de Libero arbitrio cap. s. dicit , Praedestinationem este Dei Providemiam , fuae erexi Homines ex masa perditionis videricorditerseiacti ρεν infallιbilia media in viιam aete
Hujusmodi Praedestinationem fieri non
poste ante scientiam mediam , seu ante Praevisionem meritorum conditionale suturorum, est communissima docuina Societ
tis : nam si fieret ante icientiam mediam is ci
128쪽
vel fieret per decretum praedeterminans , ut condeterminans , & hoc in sententia Societatis est eversivum libertatis; unde Pr destinatio non esset ad Gloriam, ut ad c Tonam , dc mercedem operationum libet arum , prout hic inquiritur a vel fieret per decretum praedefinitivum , dc hoc etiam
communius censetur esse Iibertatis eversi. vum , si scientiam mediam antecedat; Et licet Praedefinitio ista antecedens non everinteret libertatem , ut docent nonnulli , adhuc in omnium sententia est impossibilis , ut dicemus in de Gratia, quia scilicet Deus
praedestruendo ante scientiam mediam nec perfecte cognosceret, nec sapienter deceris ueret: non cognosceret perfecte; quia non haberet scientiam mediam antecedenter ad
decreta libera prout posset, & idcirco d heret illam pro eo priori signo habere: nec decerneret sapienter, quia ad sapienter decernendum , oportet Prius praenoscere media apta ad finem intentum . Quare dis cultas solum est , num Praedestinatio fiat ante, vel post scientiam visionis demeritis absolute futuris λIII. Notandum tamen, Praedestinationem aliam dici radicalem, aliam formalem . Ra dicatis importat voluntatem Divinam comferendi hanc seriem Gratiarum , quae prae visae sunt per scientiam mediam finaliter efficaces, unde perducant ad Gloriam. Et
de hac radicati praedestinatione indivisibiliter sumpta non est dubium , quod facta sit antecedenter ad merita , cum de Fide sit
contra Semipelagianos, Deum independenter a nostris meritis conferre nobis hanc seriem Gratiarum, quas praevidit finaliter es.ficaces. Potest quidem Perseverantia finalis cadere sub meritum congruum , & probabiliter potest etiam in alia Providentia cadere sub meritum condignum ut dic mus parte s. disp. est. ubi de merito primam tamen Gratiam actualem, ex qua naberi potest meritum sive congruum , sive
condignum ad perseverantiam finalem . ne de congruo quidem mereri possumus, cum principium meriti non cadat sub meritum.
Hinc est, quod quando Deus liberaliter vult Electis hanc seriem Gratiarum conferre, vult virtualiter dare illis efficaciter Gl etiam , sicut qui vult assentiri praemissis, vult virtualiter assentiri conclusioni , & qui
vult finem, virtualiter vult media; & comlhquenter praedestinatio radicalis explicata est omnino independenter a meritis . Praedestinatio vero formalis est ipsa voluntas
Divina conferendi Gloriam ut coronam,
de hac praedestinatione procedit praesens quaestio , num scilicet fiat ante , vel post scientiam visionis de meritis absolute fui
IV. Prima sententia Scotistarum , Τh mistarum , Suar. , Beliar. , RuiZ , Recup. docet, praedestinationem formalem fieri ante praevisionem meritorum , quia videtur intentio finis praecedere electionem medio.
Secunda sententia cum mensi , Bona ., Vasquio, Lugo, & aliis Recentioribus d cet, fieri post absolutam praevisionem merutorum , eo quod praemium dari non possit, nisi post existentiam meriti pro statu abs luto , atque adeo post scientiam visonis de tali merito . Iuxta utramque hanc sente tiam debet esse verum , quod Deus non decernat omnia unico simplicissmo decreto; nam juxta primam sententiam Deus in priori signo praedestinat Electos decernem do illis Gloriam ut coronam , & in P steriori signo decernit auxilia efficacia, ut possint gloriam assequi dependenter a meritis , & sic in posteriori ad praedestinati
nem videt merita absolute futura . Juxta secundam sententiam Deus pro priori decernit auxilia efficacia , & postquam per scientiam visionis cognoscit merita absolute futura, decernit Electis Gloriam; atque adeo utraque sententia supponit decretorum multiplicitatem, sive realem ex parie complementi extrinseci, aut ex parte connotatorum , sive virtualem cum prioritate , ac posterioritare ex pane objecti. Tertia sententia cum Granado , Lumbier , Mauro , de Recentioribus comminnius docet, Deum omnia decernere unico
fimplicissimo decreto; quod fuse propum bimus in de Incamatione disp. 3. qu. A. Si ut enim eadem simpliciisma cognitione a tingit causam , & effectum , meritum . di praemium; ita eodem simplicissimo actu voluntatis vult etiam causam , di ei iactum , meritum , & praemium, simulque intendit finem, & eligit media a atque adeo in hac sententia Praedestinatio formalis , stu decretum de danda Gloria ut corona, ex Pamte objecti neque est ante, neque post scientiam visionis de meritis absolute futuris , sed in eodem signo, in quo Deus post scientiam mediam decernit dare Electis au xilia efficacia , sicut videt per scientiam visonis merita absolute futura , di simul d
cernit Gloriam ut coronam in praeinium meritorum . Nititur haec sententia auth ῖς D. Th. I. parte q. I9. a. s. ubi haec
129쪽
habet : Deus sicut uno actu omnia in sua ess entia intelligir , ita uno actu vulr omnia Ioasonitate . Unde sicut in D. o intellume eam
fam non est causa inιeuisendi esseerum , sedes intellis re efflictum in causa , iιa velle F
nem non est ea a Nolendi ea , quae sunt ad
finem , sed est velle , ea qua sum ad mmm , ordinari ad finem . Vult ergo Deus hoc esse propter hoc, sed non propteν hoc 'νuti hoc. Hactenus Angelicus.. U. Ad picniorem intelligentiam sciendum est primo, communiter Theologos in actibus intellectus , & voluntatis Divinae
admittere varia signa ex parte objecti, qu tenus ex parte oblecti aliquis actus intellectus, seu voluntatis praecedit alium , atque
adeo est in priori signo ad illum; sic scientia simplicis intelligentiae dicitur ex parte Objecti praeccdere scientiam mediam , dies le in priori signo ad istam; & ratio est, quia scientia simplicis intelligentiae eth omnino neccssaaia ; scientia vero media ethaliquatenus contingens . Universim aut cm contingens conscquitur ad ncce ilarium , dc eodem modo sciencia visionis dicitur comsequi ad scientiam mediam ex parte obj cti , quia scientia visionis csh omnino contingens ; scientia vero media participat descimtra nccessaria: Pariformiter decreta libera ex parte oblecti sunt in posteriori 1 gno ad volitionem Dei neccssariam. J uxta hanc viam a Theologis quaeritur , Utrum sic ut volitio necessaria est in priori signo expalle obiecti ad decreta libera, ita pariter in i psis decretis detur ex parte oblecta primi itas, & posterioritas ; ita ut decretum praedestinam um sit in priori signo ad decretum
collativum auxiliorum csficacium, an vero e contra An demum luxta tertiam sententiam neutrum ex his decretis praec dat alto iam , scd omnia Deus dccernat In co
dcm signo pFcicndum Σ. quod negata pluralitate decretorum Ex parte objecti, nc gari non possit in decrctis Divinis pluralitas forma iis , seu ex parte actus , pcr hoc scilicet , quod idem decretum aequivaleat pluribuS : ad eum modum , quo licet ex part ob ecti intellectivum , & volitivum Divinum non dis linguantur ; ratione tamen nos fradistinguimtur per hoc, quod eademcntitas Divina aequivaleat duobus actibus, quorum alter sit actus intellectus, alter voluntatis:& quia si illi duo actus dubia gucrentur ,
actus intelucelus praeiret actum voluntatIS ,
ideo in Deo intellectivum dicitur esse in priori ad volitivum , non quidem priorita-
te oblectiva, sed formali ; non secus ac ii homine rationale praecedit risibile prior tate logica, non physica. Et eodem modo, si Deus unico dccreto intendit finem , becligit media , intentio finis dicitur ratione no1tra praeire electionem medioxum , quia. decretum Dei simplicissimum aequivalet duobus , quae si distinguerentur , intentio
finis antecederet electionem mediorum. Et
juxta hunc sensum adhuc dubitatur , intrum praedeltinatio ad gloriam sit in priori , an vero in posteriori signo rationis adprevisionein absolutain meritorum , seu ad decretum collativum auxiliorum efficacium,
in quo per scientiam visionis previdentur merita absolute futura λ Et in hoc codem sensu instituitur quaestio in de Incamatione , Utrum Deus praefinierit Incarirationem in remcdium peccati in priori ad scientiam visionis de peccato absolute futuro lubi dicemus , Deum eodem simplicissimo decreto ex parte objecti permisisse peccatum , de praedefinivisse Incarnationem in
remedium peccati, cum sola tamen priori tate rationis inter decretum permillivum peccati, & dccretum praefinitivum Incarnationis in ejus remedium . Dicemus pari ter , communistime reputari absonum , re
indignum Clementia Divina , quod decretum reprobativum sit in priori etiam rationis ad decretum permissivum peccati , ita scilicet , ut idem simplicissimum dccr tum aequivaleat duobus , quae si distinguerentur, Decretum rcprobativum antecederet, ex vera esset haec causalis: Ideo Deus permittit peccatum Iudae , quia illum re
probavit . Et ratio cli, quia Deus videretur Primario intendere poenam aeternam
Judae , di in ordine ad illam permittere
peccatum. Contra vero non repugnat, sed
cfh consonum Divinae Bonitati , quod de cretum praedestinativum sit in priori rati nis ad decretum collativum auxiliorum cs-ficacium , quia in hoc casu Deus primario intenderct Gloriam ut coronam , & in Ο dine ad illam decerneret auxilia efficacia. Sciendum ultimo , Doctores varia signa concipere in decretis Divinis relate ad Praedestinationem . Scotistae . de alii communius stati iunt quatuor signa , dc dicunt , quod Detis videns homincs propter peccatum Adae clie reos damnationis , in primosfno clepit aliquos , quos specialiter dilexit, praedestinando illos ad Gloriam, & cim ca alios se habuit praecisive : In secundo Ggno decrevit, Praedestinatis dare hanc se
nem Gratiarum finiater efficacium : In
130쪽
tertio per scientiam visionis vidit illos a . xi his Divinis cooperathros , dc merituros finaliter Gloriam : In quarto ex praevisione meritorum vult dare Gloriam , ut mercindem , dc coronam . Illud autem primum signum etiam in plura alia dividit Scotus relate ad Incarnationem ponendam, dicendo , quod in primo signo praedestinavit
Christum ut venturum in carne , praescindendo a pastibili, vel impassibili: In secundo praedestinavit Electos in Christo : In
tertio praevidit , praedestinatos casuros in Adamo: In quarto decrevit remedium per
passionem Christi, Ze sic decrevit Christum
In carne passibili. His praemissis VI. Dico I. Praedestinatio. ad Gloriam ex parte objecti neque in in priori , neque in posteriori ad praevisionem absolutam meritorum , sed in eodem signo , inruo Deus post consultationem scientiae meiae decernit collationem auxiliorum efficacium : atque adeo per scientiam visionis videt merita absolute sutura . decernit λmul Gloriam ut coronam, atque adeo praedestinat Electos ia. Prob. Deus unico simplicissimo decreto omnia decernit , ut hic supponimus. ex dicendis in de Incarnatione; ergo Praedestinatio formalis ad Gloriam neque est in priori ex parte objecti, neque in posteriori ad decretum collativum auxiliorum efficacium , atque adeo ad praevisionem absolutam meritorum, sed se habet concomitan
VII. Dico I. In praesenti Providentia probabilius est , Praedestinationem esse in posteriori ad merita absolute praevisa , non quidem posterioritate objectiva, quae repugnat, posita unicitate decreti, sea formali, seu rationis , dc per aequivalentiam ; qu, tenus si distinguerentur decretum praede stinationis, de decretum de dandis. auxiliis efficacibus , hoc antecederet unde vera sit haec caulatis; Ideo Deus decernit Gloriam, quia decernit auxilia efficacia, 8c videt me
Tita ; non vero e contra: Ideo honini t aruxilia efficacia, quia praedestinat ad Gloriam e Ad eum modum , quo ideo Deus est v litivus , quia est intellectivus , Sc non e
Prob. I. ex Scripturis, dc Patribus. Secun- - Pcui I. dicitur: Fratres magis satagite, us
per bana opera certam vestram vocatronem , is
electionem faciaris . Secundae ad Timoth. a. Si quis emundaver ir se ab istis , evit vas. ad
muniisime Patres interpretantur . Ad Rotm8. sivos praescivir , ct praedestina it C . IIoi Ambros. lib. s. de Fide c. 3. addit: N- nini ante medestinaviι , quam prasciret , sed
quorum merita praesciνiι , eorum merita Pro
destinavit . Augusti etiam habet et δε on tamen eleetio praeedit Iustimatiomm , sed essectiomm ustificatio. Idemque docent alii Patres apua Ami .. Prob. 2. ratione. mia praemium non habet rationem praemii , nisi supponat merita in statu absoluto : ergo. connatvi alius est, quod Deus ideo decernat Gloriam ut coronam, quia praesupponit merita in statu absoluto , dc non e contra s atque adeo in
Laesenti Providentia praedestinatio forma.s dictaida est in posteriori ad praevisionem
meritorum, posterioritate sormali, seu ra,
Confirin. quia hie modus praedestinandi decernendo prius merita, seu media, quamdeccrnatur Gloria , seu finis , est magis consonus Divinae Bonitati desideranti omnium salutein ; siquidem modus praedestinandi ante praevisa merita tollit a nobis solicitudinem bonorum operum , dc salutis ; enervatque Zelum Animarum , quia salus videtur semper codem modo Ponem da, prout est praefinita .. Utrum autem in alia Providentia possit Praedestinatio formalis esse in priori prioritate rationis ad collationem auxiliorum es-ficacium , seu ad scientiam visionis de meritis absolute futuris p omittimus inquirere ι Videtur tamen non repugnare 3 quia hic modus praedestinandi ex una parte stcndit majorem benevolentiam Dei erga Electos, intendendo directe corum felicit tem , δc in ordine ad illam conferendo a xilia efficacia : ex altera parte non tollit libertatem meritorum , quia auxilia efficacia dat quidem Deus, dc ut ei sicacia, dc ut
utilia ad finem Praedestinationis , sed non debet eatenus eo animo dare, ut si essent incis cacia , non daret illa , sed daret alia efficacia a potest enim Deus conferre post
scientiam mediam. auxilium A efficax amore efficaciae , dc ut conferat Gloriam tanquam coronam, etiamsi nollet aliud a xilium conferre, nec praedestinare , si auxilium A praevisum fuisset inefficax , ut hic supponimus. ex dicendis in de Gratia et Sicut volens aliquid donare Principi emit
Gemmam Iocio. aureis , licet nollet illam emere, nec vellet aliquid donarc, si Gemma illa emenda esset bis mille aureis .