장음표시 사용
131쪽
Is cima I olet mcardinem desiderii eius,no curam,quod tunc petebat,ut in me saceres,quod sem re petebat. ι . Flauit ventus,&impleuit velanc ora,&littus subtraxit aspectibus nostris. In quo mane illa insaniebat dolores, querelis ac gemitu implabat aures tuas Contemnentes ista cum me cupiditatibus meis raperes ad finienda plasi piditates: illius carnale deside lana, iusto dolorum flagello vapularet Amabat
enim secum praesentiam mea more matri sed multi&multo amplius: nesciebat, quid tu illi gaudiorum facturus esses de Mentia mea.Nesciebat,ideo flebat
ei labat, iciue illis cruciatibus arguebatui a reliquiarunt Eu cum gemitu quaerens , in il cum gemitu pepererat. Et a me post accusetionem fallaciarum crudelitatis meae , conuersa rursus ad deprecandum te pro me, abiit ad solita,
cie eo Romam. . A PV T. IX. QTebri correptiu periculose laborat .
r. T: ecce, excipior inr flagello aegritudinis corporalis, ibam iam ad inferos,portans omnia mala, pace commiseram Mintei&in me, inratios inulta
132쪽
2 22 vivae V s. ει grauia super originalis peccati vinculum , quo omnes in Adam morimur. Non enim qui quam mihi donaueras i. c. in Christo nec solutiat ille in cruce sua
inimicitiam, quas tecum contraxeram urbes a.
peccatis meis. Quomodo enim cas blueret in cruce phantasmatis , quod de il- Io crediderami Qisam ergo falsa mihi videbatur mors carnis eius, tam vera erat animae meae: . mam vel aerat mors carmnis eius, at falsa vita animae meae qum id non credebat. Et ingrauescentibus se-bribus,tam ibam,&peribam Qud enim irem, si tunc hinc abi erit, nisi in ignem atque tormenta digna factis meis, in veritate ordinis tui Et illa hoc nesciebat,&tamen pro me orabat absens Tu aute bique praesens, ubi erat exaudiebas ea:&vbieram, miserebaris mei, ut recupe rarem sal tem corporis mei,adhuc inflamis corde sacrilego Neque enim deside rabam in illo tanto periculo baptiserum tuum:& melior eram puer, quado illum de materna pietate flagitaui, sicutiar cordatus atque cons euus sum. i. Sed in dedecus meum reueram, α consilia medicinae tuae demens uri debam, qui me non sivisti talem bis mori Qgo vulnere si seriretur cor matriS nunquam sanaretur, No enim sitis eloquor,
133쪽
quid erga me habebat animis quanetum maiore solicitudine me parturie bat spiritu quam carne pepererat Noa, itaque video, quomodo sanaretur,si mea talis illa mors transverberasset viscera , dilectionis eius. Et ubi essent tanta pro- Ces . . tam crebrae sine intermissione
nusquam, nisi ad te. An vero tu Deus mi- U. o. sericordiarum, perneres cor contritum.&humiliatum viduae castae ac sobriae frequentantis eleemosinas,obsequentis atque seruientis sanctis tuis nullum diei. praetermittentis Oblationem ad altare tuum bis in die mane&vespere, ad ecclesi uituam sine ulla intermissione v nientis , non ad vanas fabulas laniles Ioquacitates , sed vi te tuli re in tuis sermonibus , . illam in suis oratio'nibusὶ 3. Huius ne tu lachrymas , quibus
non a te aurum argentum petebat,
nec aliquod mutabile aut volubile bonum , ted salutem animae filii sui: Tu
cuius munere talis erat conremne
res crepelleres ab auxilio uoi Nequa quam Domine. Imo ver aderas , de exaudiebas faciebas ordines, quo P aedestinaueras esse faciendum: Absin.
t tu fallere eam in illis visionibus eri milia tuis quae iani commemoraui
134쪽
aquae non commemoraui, quae illa fi-4deli pectore tenebat; in semper orans tanquam chirographa tua ingerebat tibi Dignaris enim, quoniam in seculum misericordia tuae eis quibus omniad bita dimittis, etiam promissionibus tuis debitor GL
I ereasti ergo me ab illi gritudi- 1 ne, saluam fecisti filium ancillet
tuae tunc interitia corpore , ut esset, cui alutem metroream atque certiorem d res Et iungebar etiam tunc Romae falsis illis atque tallentibus sanctis. Non enini
tantum auditoribus eorum, Irorum CV numero erat etia is in curus domo aegro laueram, conuallueram; edeis etiana,
quos electos voeant. Aciliue enim mihi videbat non esse nos, uri peccamus. sed eicio quam aliam in nobis peccare naturam; delectabat perbia mearn, extra culpam esse: Et cum aliquid mali fecissem, non confiter me fecisse V H nares animam meam, quonia peccabam tibi; sed excus uae eam amabam 4 accusare uelato cuictaliud, quod mecaesiui,
135쪽
α ego non essem. Verum autem totum ego eram, aduersum me impietas mea me diuiserat: id erat peccatum infra bilius, quo me peccatorem non esse a bitrabar &execrabilis iniquitas, te Deus Omnipotens, ea me ad perniciem mea, quam mea te ad salutem malle superari
Non sum ergo posueras custodiam
s. Hi ri meo, istium ' continentiae circum
evastan labia mea; ut non declinaret cor meum.
in verba maligna, ad excusandas excusationes in peccatis, cum hominibus oporatibus iniquitatem δε ideo adhuc con binabar cum electis eorum. Sed tameni in desperans, in ea falsa doctrina me osse proficere, eaque ipsa, quibus si ni-
4 melius reperirem, contentus esse de creveram, iam remissius negligentius clive retinebam Etenim staborta est etiam
mihi cogitatio;prudeliores caeteris fuisse illos philosophos, quos Academicos appellant, quod de omnibus dubitandum esse censuerant, nec aliquid veri ab homine deprehendi posse decreuerant. Ita. enim semihi liquidosensisse videbantur, ut vulgo habentur, etiam illorum intentionem nondum intelligenti 3. Nec dissimulaui eundem hospitem meum reprimere nimia fiducia, quam eum habere de rebus sabulosis, qui
136쪽
lnis Manichaei libri pleni sunt Amicitia tamen eorum familiarius utebar, quam caeterorum hominum, qui in illa haereti non fuissent. Nec eamdefendebam pristina animositate; sed tamen familiaritaveorum, plures enim eos Roma occul- a Mentatat pigrius me faciebat aliud quaerere praesertim desperantem in ecclesia tua.
Domine coeliri terrae, creator omnium
visibilium &inuisibilium, posse inueniri,
verum, unde me illi averterat Multum que mihi turpe videbatur, crederet fi guram habere humanae carnis in membrorum nostrorum lineamentis corporalibus terminari. Et quoniam cum de Deo meo cogitare vellem, cogitare, moles corporum non noueram, Nequm
enim videbatur mihi esse quicqua, quo Leale non esset ea maxima, prope sola, causa erat ineuitabilis erroris mei. Hinc enim mali substantia quan-idam credebam est talem, labere sua
molem tetra deformem siue crassam,.quam terram dicebant diue tenuem a
que subtilem, sicuti est aeris corpus, qu:
malignam mentem pepi diam terram l. tetra 'repentem imaginantur. Et quia Deum tepent bonum,nullam malam naturam creasse,
qualistuque pietas me credere cogebat; csistituebam eradios sibi duas moles, rixam
137쪽
tando in ea coartari, unde nec exitus ei ullus,nec facilis esset reditus Et iam hinc mihi aia iplius placuit. Pulchrior est enim. temperantia confitentis animi, tuam illa,quae nosse cupiebam: tum in omnibus. difficilioribus Tubtilioribus quaestionibus talem inueniebam. t. Refracto itaque studio,quod intederam in Manichaei literas , magisque clasperans de caeteris eorum doctoribus, quando in multis, quae me mouebant,
iti ille nominatus apparuit: coepi cum eo pro studio eius agere vitam, quo ipse fla- rabat, in eas iteras, quas tunc iam rh or Cartha int,adolescentes docebam;&legere cum eo, siue quae ille audita de sideraret, siue qua ipse tali ingenio apta
existimarem Caeterum omni conatus
meus, quo proficere in illa secta statue xam, illo homine cognito prorsus in te cidit: non ut ab eis omnino separarer,sed' quasi melius quicquam non inuenietaveo , quo iam quoquo modo irrueram: contentus interim esse decreueram, nisi
aliquid forte, quod magis eligendum es
3. Ita ille Faustus, qui multis laqueus
mortis extitit, meum laqueum quo ca- plus eram, relaxare iam coeperat, nec visiens nec scicos.Manus enim tuae is meus
138쪽
Mas IN et v s. in meus in abdito prouidentiae tua , non deserebant animam meam .de sanguinet cordis matris meae, per lachrymav eius diebus ac noctibus, pro me sacrisi 'catur tibi Megisti mecum mirisa oc cultis modis. Tu illud egisti Deus meus.
Nam a domino gressus hominis diri. Al. 1 Cuntur,&viam eius volet Aut quae procuratio salutis,prieter manum tuam, re 'ficientem quae fecistir
Prasiciscitur Romam, contra matre
voluntatem. a mari a ergo mecum , vim rhi persuaderetur Roma pergere; potius ibi docere, quod docebat Carthagini Et hoc undemihi persuasum est,no pra 'teribo confiteri tibi ; quoniam Min his altissimi tui recessus, 'praesentissima in nos misericordia tua cogitanda prie' dicanda est. Non ideo Romam pergere voles, ludit majoresqtuestus, majorque mihi dignitas ab amicis, qui hoc perma debant, Promittebatur, quaquam&ista ducebant animum tunc meum: sed illa erat tu causa maxima, pene sola, quod audiebam quietius ibi studere adolesce-tes, ordinatiore disciplinae coortione
139쪽
sedari ne in eius scholam, quo magistro non utuntur pallim proterve irruant, nec eos admitti omnino. nil ille per- miserit. a Contri apud Carthaginem cedri est Mintemperans licentia scholastic rum. Irrumpunt impudeter, prope a riola fronte perturbant ordinem, quem
quisque discipulis ad proficiendum in
stituerit. Multa iniuriosa faciunt mira hebetudine, punied legibus niti consiletudo patrona su oc miseriores eos ostendens, quo iam quasi liceat faciundi,
quod per tuam aeternam legem unqualicebit: impune scis acere arbitrantur, cum ipsa caecitate faciendi puniar Itur: incomparabiliter patiantur peiora , Qua fici ut Ergo quos mores, cum studerem, meos este nolui, eos cuin docerem cogebar perpeti alienos Mideo placebat it
ubi talia non ieri omnes, qui, OUerant, Via. t r. indicabant.Verum autem, tu spes mea& portio mea in terraviuentium, ad mutandum terrarum locum pro salute animae meae, Carthagini stimulos, quibus inde avellerer,admouebas:&Rom illecebras, quibus attraherer proponebas mihi per homines, qui chiligebant vitam. mortuam,hinc insana facientes,inde vana pollicentes acad corrigendos rellus
140쪽
LIaan v I Navg. Irseos, utebaris occulte Millorurn&mea peruersitate. Nam inqui perturbabantocium meum,foeda rabie caeci erant:
qui inuitabant ad aliud, terra sapiebant. Ego autem, qui detestabar hic veram miseriam , illic falsam felicitatem appete' bam i3. Sed quare hinc abirem xilluc irem, tu sciebas Deus nec indicabas mihi, nec matri, quae me profectum atrociter pla-xit,&vsque ad mare secuta est. Sed felli
eam , violanter me tenentem , nauta uocaret,aut mecum pergeret: finxime
amicum nolle desereres, donec vento se cto nauigaret Et mentitus sum amatri, Nilli matri,&euas. Quia&hoc tu dimisi .sti mihi misericorditer, seruans me ab amqui maris,plenum execrandis se ibus, usque ad aquam gratiae tuae, qua me abluto, siccarentur flumma maternorum
oculorum, quibus prome quotidie tibi
rigabat terram sub vultustio Ez tamen recusanti sine me redire,vix persuas;vtin. Ioco,qui proximus nostr naui erat me moria beati Cypriani maneret ea nocte,
Sed ea nocte clanculli, ego prosechis stim, illa autem remansit orandb se do Erquid a te petebat Deus inevitatishichrymis, nisi ut nauigare me non sineres Sed tu alio consulens, exaudienu