장음표시 사용
371쪽
circumquaque quotidianam vitam no stram, tam multa huius generis rerum circumstrepatri quando audeo dicere. nulla re tali me in te tum fieri ad spectandum, vana cura capiendum San iam theatra non raptum; nec curo nosset transitus sydegu nec anima meavnqVam responsa quaesiuit umbrarum omnia se crilega sacramenta detestor A te Domine Deus meus cui humilem famulatu
acsimplicem debeo, quatis mecum au gestionum mactat nationibus agitissimicus, ut signum aliquod petam. . Sed obsecro te per Regem nostrum,& patriam Hierusalem, simplicem, casta; ut quemadmodu a me longe est ista consensio, ita sit semper longe atqi e logius.
Pro salute autem cuiusquamaeum te roso, alius mulitim differes finis est intentionis meae, ae facieiuem quod vis, das mihi, dabis libenter sequi Verulamenio quam multis minutillimis contemptibilibus rebus, curiositasqtiotidie nostra tetatur, quam sepe labamur, quis
enumerat'. Quoties narrantes anania,
primo quasi toleramus, ne offendamus. infirmos, deinde paulatim libriatex aduertimus Canem currente post leporemiami 3n specto, cum in circo fit . at vero in agro si casu transeam, auertit me fom
372쪽
tussis Lab aliqκa magna cogitatione, at, que ad se contuertit illa venatio non deuiare cogens corpore iumenti, sed cordis inclinatione. Et nisi iam mihi demonstitata infirmitate mea cito admoneas; aut ex ipsa visione, per aliquam consid
rationem in te assurgere aut totum contemnere atque transire, vanus hebesco.
s. Quid cum me domi sedentem stellio mulcas captas, vel aranea retibus suis irruentes implicans, saepe intentu facit Num quia parua sunt animalia, ideo noxes eadem geritur Pergo inde ad lauc ii
inim te creatorem mirificum, atque o
dinatorem rerum omnium, sed rion inde intentus esse incipio Aliud est cito stir-gere, aliud est non cadere. Et talibus vitantea plena est, una spes mea in magna valde misericordia tua. Cum enim huius modi rerum conceptaculum fit cor nostrum, portat copiosa vanitatis cateria uas, hinc Lorationes nostrae saepe interrumpuntur atqtie turbatur;&ante con spectum tuum,dum ad aures tuas vocem
cordis intendimus, nescio unde irruentibus nugatorijs cogitationibus, res tanta praeciditur.
373쪽
IN NO ID etiam hoc inter comtemneda deputabam, aut aliquial nos reducet in spem, nisi tot miserico dia tua, quoniam coepisti mutare uosZEt tu scis, quata ex parae mutaueris, qui muprimitus sanas a libidine vindicandi me; ut propitius fias etiam caeteris omnibu iniquitatibus meis in fines omnes lan
guores meos; redimas de corruptione ς vitam meam t. corone me in misera T ira.tionein misericordia;& saties in bonis desiderium meum quia compresusti a timore tuo1uperbiam meam,ri mansuefecisti iugo tuo ceruicem meam. Et nunc porto illud,sileue est mihi; quoniam sic promisisti, fecisti; vere sic erat, Mnesciebam, quando id subire naetuebam. 1. Sed nunquid Domine, qui solus sine. typho dominaris, quia solus verus dominus es, qui non habes dominu nunquid hoc quoque tertium tentationis genus cessauit a me, aut cessare in hac tota ita potest, timeri amari velle ab hominibbus , no propter aliud, sectat inde sit audium, quod non ei gaudium Nisera vi-
374쪽
ta est, sifoeda iactantia Hinc fit,ve mac
xime non amare te, nec caste timere te
rar. Ideoque tu superbis resistis, rumilibus a tem das gratiam 4 intonas super ambitiones seculi,4 contremiscunt findamentam Otium. Itaque nobis,quoniam
propter quaedam humanet societatis ossiacia, necessarium est amari, timeri ab hominibus, instat aduersarius vera beatitudinis nostrae ivbique spargens in t Meis, euge, euge ut dum avide colligi mus, incaute capiamur, averitate tua faudium nostrum deponamus, atque imominum fallacia ponamus libeatque nos amari&timeri, non propter te, ted pro te atque isto modo sui similes factos, secum habeat, non ad concordiam charitatis, sed ad consertiuin suppliciisquiv. t statuit sedem suam ponere in aquilone,.
te peruerse, distorta via imitantes,
tenebr6si frigidive seruirent.. 3. Nos autem domine, pusillus grex
tuus ecce sumus, tu nos pollide . Praetede alas tuas, fugiamus subeas. Gloria. nostra tu esto, propter te amemur,&Verbum tuum timeatur in nobis. Qui laudari vult ab hominibus vituperante G. non defendetur ab ho ita inibus iudicante te, nec eripietur damnante te. Cum autemnon peccator laudatur, in dem erijs assim ὀ
375쪽
1nhnae suae nec qui iniqua gerit,benedicitur; sed laudatur homo propter ali
quod bonum, quod dedisti ei at ille lux audet sibi laudari se, quam ipsum donuabere,unde laudatur etiam iste, te vitia, perante,laudatur. Et melior iam ille, qui
laudauit quam iste, qui laudatus est Illi enim placuit in homine donu Dei inuicamplius placuit donum hominis, qua mi Dei.
CAPUT XXXVII. Laudes ta vituperatio moenes.
I. A M. R his tentationibus a quotidie Domine, sine cessatione tentamur. Quotidiana fornax nostra, est Lumana lingua. Imperas nobis in hoc genere continentiam: Da quod iubes,&iube quod vis. Tu nosti de hac re ad te gemitum cordis mei, flumina oculoru meorum. Neqψ cnim facile colligo, quam sim ab ista peste iraudatior simul
tum timeo Occulta mea, quae norut ocu
li tui, mei autem non. Est enim qualis cunque in alijs generibus tentationum mihincultas exploradi me, in hoc pene nulla est. Nam a voluptatibus carnis, Ma curiositate superuacanea cognosce-di,video quantum assecutus sim posse resteaare
376쪽
364 CONFEssIONVM1renare animum meum, cum eis rebux careo, vel voluntate,cum absunt vel necessitate, cum desunt. Tunc enim me interrogo,quam magis minusve mihi, Iesium sit non habere Diuitiae verb, quet ob hoc expetuntur, ut alicui istaru trium capiditatum, vel duabus earum, vel omnibus serviant; si persentiscere non potest animus strum eas habes cotemnat,
possunt dimitti, ut se probet.
2. Laude vero ut careamus,atque in eo
experiamur , quid possumus nunquid male vivenduni cst &tam perdit atque
immaniter, Vt nemo nos nouerit,qui node testetur Quae maior dementia dici, aut cogitari potest At si bonae vitae bonorumque Operum comes a solet, debet esse laudatio, tam comitatum eius, quam ipsam bonam vitam deseri non oportet. Non autem sentio, sine quo esse. aut aequo animo , aut aegre possim, nisi
sum abfuerit. Quid igitur tibi in hoc genere tentationis domine cofiteorὶQuid'
nisi delectari me laudibus sed amplius
ipsa veritate, quam laudibus. Nam si mihi proponatur, utrum malim furens, aut in omnibus rebus errans, ab omnibus hominibus a idari an constans Min veritate certissimus, ab omnibus vituper
377쪽
3. Veruntamen nollem, ut vel augeret mihi gaudium cuiuslibet boni mei, si1Lfragatio oris alieni. Sed auget fateor, n5 solum, sed & vituperatio minuit. Et cum ista miseria mea perturbor, subintrat mihi excusati, quae qualis sit, tu scis Deus, nam me incertum facit. Quia enim nos bis imperasti no tantum cωtinentiam, id est, quibas rebus amorem cohibea. in verum etiam iustitiam, id est, u
Cum conseramus: Nec te latum voluistia nobis, verumetiam proximum diligus pe mihi videor de prosectu aut spe proximi delectitri, cum bene intelligentis
laude delector;&rursus eius inal con tristari, cum eum audio vituperare, quod aut ignorat, aut bonu est. Nam contristor aliquando laudibus meis, cum vel ea laudantur in me, in quibus mihi ipse displiceo, vel etiam bona minora aeuia
pluris aestimantur, quam aestim ad sint. . Sed rursus unde scio an propterea sic afficior, quia nolo de meipso a me dii sentire laudatorem meum non quia illius utilitate moueor, sed quia eadem bona, quae mihi in me placen ducundiora mihi sunt, cum balteri placent Quodammodo enim nCu ego laudor, cum de me sentetitia mea no laudatur quando
378쪽
MAPUT XXXVIII. Et virtuti periculum, a vanagloria.
I. ERM autem ore procedens, cfacta quoinnotescunt hominibu ς, habet tentationem periculosissimam ab amore laudis, qui ad priuatam quandam excellentiam contrahit, aemendicata suffragia letat; cum a me in me argui--tur, eoipso quo arguitur. Et saepe homo, de ipse vanae gloriae contemptu, vanius gloriatur ideoque, non iam de ipso anggloriae contemptu gloriatur. Non enim cam contemnit , cum gloriatur intus.
ita TIA intus est aliud in eodem g
.nere tentationis malum,quo inane
scunt, qui placent sibi desse; quamistic Ihs vel placeant, vel displiceant, nec placere affectant caeteris. Sed sibi placentes, inditum tibi displicent; non tantum de non bonis quasi bonis; verumetiam de bonis tuis, quasi suis: Aut etiam sicut de tuis, sed tanquam ex meritis suis Autcuam sicut ex tua gratia, sed non
379쪽
dum dentes, sed alijs inuidentes eam. In his omnibus atque huiuscemqdi periculis Stiboribus,vides tremore cordis me, sed vulnera mea magis subinde a te sanari,
quam mihi non infigi sentio. CAPUT XXXX. Contra vitia ius a.
l. TB non mecti ambulasti veti- tas, docens quid caueam, quid appetam, cum ad se referrem inferiora Visa mea, qua potui, teque consulerem Lustraui in udum foris sensu, quo potui S attendi vitam corporis mei de me, sensusque ipsos meos Io de ingressu sit ni in recessus memoriae meae multiplices amplitudines,plenas miris modis copiarum annumerabilium in cosideraui, expaui, nihil eorum discernere potui sine te, Mnihil eorum esse te inueni Nec ego ipse inuentor, qui peragraui omnia, distinguere pro suis quaeque dignitati- bus aestimare conatus sum excipiens alia
nunciantibus sensibus; interrogans a mecum commixta sentiens, ipsosque nuncios dinoscens atque dinumerans;
iamque in memoria alis opibus alia
380쪽
DSCIMUS. Ss pertractans, alia recondens, alia eruens
1. Nec ego ipse, culam agerem,id est, vis mea, qua id agebam, nec ipsa eras tu, quia lux es tu permanens, quam deoni nibus consulebana,an essent, quid essent, quati pendenda essent. Et audiebam d centem ac iubentem; cepe istud facio. Hoc me delectat, stat, omnibus actionibus necessitatis, quantu relaxari possunt, ad istam voluptatem refugio. Neque in
his omnibus, quae percurroconsulenite, inuenio tutum locum animime , nisi in te, quo colligantur sparsa mea,nec a te quicquam recedat ex me. Et aliquando intromittis me in affectum multu inusitatum introrsus, ad nestio quam dulce dinem quae si perficiatuet in me, nescio, quid erit, quod vita ista non erit. Sed re-,cido in haec erumnosis ponderibus, resorbeor solitis,4 teneor,in multum feo, sed multum teneor. Tantum con suetudinis sarcina digna est. Hic esse va- leo, nec volo: illic volo, nec valeo, misex trobique.
CAPUT XXXXI. Triplex cupiditas carnis.