장음표시 사용
421쪽
illud aut etiam definite, duplum est hoc. ad illud a pus metior, scio. Sed non
metior uturum, tui nondum est. Not metior praesens, quia nullo pacto tradiatur. Non metior praeteritam, quia iam non est. Quid ergo metior an praetereuntia tempora, non praeterita ξ Sic eniar.
a. ms Is T anime meus, attende. fortiter, Deus adiutor noster, ipse est yλsecit nos, & non plinos Attende, ubi albescit Feritas. Ecce puta, vox corΡOriSiscipi sonare, sonat,4 adhuc sonat, fecce desinit sonare, iamquesilentium est,& vox illa praeterita est, no est iani. Vox futura erat, antequam senaret;&non poterat metiri, quia nondum erat: nunc no potest, quia iaimio est. Tunc ergo potςrat, cu briabat, qu i tunc erat, quae metiri psilet. Sed & tunc no stabat, ibat enim, praetelibat rati ideo magis poterat Prieteriens igitur tendebatur in aliquod spacium temporis, quo metiri posset, quoniam praesensata ullum ha-
422쪽
4CO CONUrvs Iorrv xl puta,altera coepit sonare,& adhuc sonat, continuato tenore sine ulla distinctione, metiamur eam dum nat. Cum enim senare cessauerit , iam praeterita erit, non erit, quae possit metiri. a. Metiamur plane. dicamus, quata M. Sed adhuc lamat, nec metiri potest,
nisi ab initio sui quo sonare coepit,vsque ad finem quo desinit. Ipsum quippe interuallu metimur,ab alrquo initio usque ad aliquem finem. Quapropter VOX, quς nondum finita est, metari non potest, ut dicatur, qua longa vel breuis silmec dici aut aequalis alicui, aut ad aliquam simpla,vel dupla,vel quid aliuae Cum autem finita silerit, iam non erit. Quo pacto igitur metiri poteritὶ Et metimur tamen
tempora,nec ea quae nodum sunt, nec ea quae iam non sunt, nec ea quae nulli iata exteduntur; nec ea quae terminos nota habent. Nec latura ergo, nec praeterit , nec praesentia, nec Pr tereuntia tempora metimur,&metimur tamen tempora. 3 Deus creator omnium, versus iste
odio syllabarum,breuibus logis alte nat syllabis. Quatuor itaque breuej, prima tertia, quinta, septima, simplae
sint ad quatuor longas, secundam,quar ram sextam, octavam. Hae singulae A
illas sngulas duplum habeat temporis:
423쪽
pronuncio, renuncio, ita est quai tum sentitur sensu manifesto. Quatum sensus manifestus est, breui syllaba lon- Eam metior, eamque habere bis tantuni sentio. Sed cum altera post alter, nat, si priox breuis, toga posterior, quomodo tenebo breuem,4 quomodo eam longe metiens applicabo, ut inueniam, quod his tantum habeat quandoquidem lon- sonare non incipit, nisi breuis senare destiterit Z Ipsem quoque longam nOR, praesentem metior, quando nis finitam non metior. Eius autem finitio, praeteritio est. Qindemoest, quod metiorὶ Vbi est, quam metior, breuisa Vbi est longa. quam metiora Ambae sonueruiu, &volaverunt, praeterierunt, iam non siim ego metior Fidenterque respondeo, quantum exercitato sensu fiditur, illamumptam esse, illam duplam n pacto sculicet temporis. Neque hoc possum, nisi quia taeterierunt,4 finitae sint. Non ergo ipsas,quae iam non sunt, sed aliquid in memoria mea metior, quod infixum
manet. In te anime meus tepora metior.
Noli mihi obstrepere, quod est noli tibi
obstrepere turbis affectionum tuargiri. ha te, inquam,tempora metior,affectionem,quam res praetereuntes in te iaciut, dccum liae praeterierint, manet. Ipsam
424쪽
tior praesentem no eas quae praeterierunut fieret.Ipsam metior, cum tempora me lior Ergo aut ipsa sunt tempora, aut notempora metior. . QVὶ acum metimur silentia,&dicimus illudiilentium latum tenuisse temporis, quantum illa vox tenuit: nonne Cogitationem tendimus ad mensuram
vocis, quasi sonaret; ut aliquid de interuallis silentiorunt,in pacto temporis renunciare possimus mamri voce atquciore cessante, peragimus cogitando carumina, versus, quemque sermonem, motionumque dimetisiones quastibet; rade spach temporum, quantum illud ad illud sit, renunciamus, non aliter,ac si ea sonando diceremus. Si voluerit aliquis
edere longiusculam vocem,& constituerrit praemeditando quam loga futura sit ,ugit utique iste pactu temporis in silentio, memoriaeque xommendans, coepit edere illam vocem quae sonat, donec ad propositum terminum perducatur. Imbsonuit, Tonabit. Nam quod eius iam peractum est, utique sonuit quod autem restat. nabit. Atque ita peragitur,dum
Haesens intentio futurum in praeteritum traij cit, diminutione futuri crescete prς- tetrito, donec consummatione futuri siti totum praeteritum.
425쪽
CAPUT XXVIII. ε nimo metimur tempora.
v I Et quomodo minuitur aut consita Lymitur futurum; quod nondum est Aut quomodo crescit praeteritum, quod iam non est, nisi quia in animo,qui illud agit, tria sunt Nam ectat, atten dit,&meminit ut id quod expectat, per id quod attendit, transeat in id, quod meminerit. His igitur negat futura nodum esses Sed tamen iam est in animo expectatio futuroru Et quis negat prae, terita iam non esse Sed tamen adhuc est in animo memoris Naeteritoru Et quis negat pr sens tempus carere pacto,quia in puncto praeterit Sed tamen perdurat attentio, per quam pergat abesse, quod aderit. Non igitur longin tempus futurum, quod non est sed longum suturum, longa expedi mo futuri est. Neque longum praeteritum tempus, quod nota est; sed logum praeteritum,longa mςmUria praeteriti est. 1 Dicturus sum canticum quod noui.. Antequam incipiam, in totu expectati mea editur: Cum autem coepero,quan rum ea illo in praeteritum decerpseros.
426쪽
distenditur vita huius actionis meae inmemoriam, propter quod dixi in in ex pectatione, propter quod dicturus sum;
praesens tamen adest attentio mea, per quam trahcitur, quod erat futuru, ut si praeteritum. Qilod quanto magis agitur agitur, tanto breuiata expectatione prolongatur memoria donec tota eXpectatio consumazur,ctim tota illa actio finita transierit in memoriam. Et quod in toto cantico, hoc in iugulis particulis.
eius fit, atque in singulis syllabis eius;
hoc in actione longiore, cuius fori particula est illud canticum; Hoc in tota vita hominis, cuius partes sunt omnes actiones homiliis; Hoc in toto seculo λliorum hominum,cuius parte suu Om nes vitae hominum.
e nimi extenso. ι QT quonia melior est misericordia tua super vitas, ecce distensio est vita
mea sime suscepit dextera tua,in domi- I rim a nomeO,mediatore filio hominis,intertem in nos mattos, in multis per multa , yt Per eum apprehendam , in quo
427쪽
apprehensus sum; 4 veteribus diebus colligar seques unum, praeterita oblitus:
non in ea, quae futura destransitura sunt; sed in ea, quς ante sunt no distentus, sed hic intentus; non secundum disteni1onem, sed secundum intelionem sequor ad patimam supernet vocationis ubi audiam, cem laudis tuae, cotempler delinatio
nem tua, nec Venientem, nec prietereun
tem. Nunc vero anni mei in gemitibus: tu latium meu Domine pater meus aeternus m. At ego in tempora dissilui, quorum ordinem nestio; tumultuosis varietatibus dilaniantur cogitationes meae, intima viscera animae meae, donec in tetconfluam purgatus diliquidus,ignc amoris tui.
CAPUT XXX. suo extendendus animus. stabo atque solidabor in te, in
C rma mea veritate tua; nec patiari quaestiones hominum, qui poenali mo bo plus sitiunt quam capiunt,4 dicunt: Quid faciebat Deus, antequam faceret caeluri terramὸ Aut quid ei venit in mentem, ut aliquid faceret, cum antea nun-
quam aliquid feceriti Da illis Domine
428쪽
bene cogitare, quid dicandi, inuetiit quia non dicitur nunquam, ubi non est tempus duod ergo dicitur nunquam fecisse, quid aliud dicitur, nisi nullo tempore fecisseὶVideatit itaque nullum tempus; se posse sine creatura tua, desinat
istam vanitatemqoqui Extendantur etiam in ea, quae ante sunt Mintelligant te ante omnia tempora, aeternu creatorem omnium temporum neque ulla tempora tibi esse coaeterna, nec ullam creaturam, etiam si est aliqua supra tempora.
CAPUT XXIVnomodo cognoscitur Deus , quomo
do cream . r. , OMINE Deus meus; quis ille siti laus est alti secreti tui; in uarii longe inde me proiecerunt cosequentia delictorum meorum: Sana oculos meos, ut congaudeam luci tu . Cert si est tam grandi scientia, pretescientia pollens animus, cui cuncta praeteritavi futura ita nota sint, sicut mihi VΠum canticum no tissimum nimirum mirabilis est animus iste, atque ad horrorem stupedus Quippe, quem ita non lateat quicquid peta
actum,&quicquidreliquum seculorum est;
429쪽
est quemadmodum me non latet cantantem illud canticum,quid quantum eius abierit ab exordio, quid 'uant et restet ad finem. Sed absit, ut tu conditorum uersiitatis, conditor animarum torporum, absit ut ita noueris omnia futura praeterita Longe tu, longe mirabilius, longeqae secretius. Neque enim sicut nota cantantis, notamve canticum audientis, expectatione Q cum futurarum, memoria praeteritarum variatur
affectus, sensusque distenditur ita tibi
aliquid accidit incommutabiliter aeterno; hoc est, Vere aeterno creatori men tium Sicut ergo nosti, in principio coe Gene. . Iumin terram, sine varietate notitiae tui: ita fecisti in principio coelum & terram, sine distinctione actionis tuae. Qui in telligit, confiteatur tibi:, qui non in telligit, confiteatur tibi. O quam excet Pstrari. lus es,& humiles corde sunt domus lux: Tu enim erigis elisos, δε non cadunt quorum sortitudo
430쪽
Augustini Confessionum Liber duodecimus.
r. x VLτ satagit cor meum domi ne in hac inopia vitae meae, pulsatum verbis sancti scripturae tuae. Et ideo plerumque in sermone, copiosa est egestas humanae intelligentiae quia plus loquitur inquisitio, quam inuentio; Iongior est impetratione petitio; op rosior est manus pulsans, quam sumens. Tenemus promissum, qui corrumpet G.M. illudZsi Deus pro nobis,quis contra nos Mat. 7. Petite&accipietis: qu rite&inuenietis: Pulsate, aperietur vobis. Omn s enim, qui petit, accipit & quaerit, inuenit;α pulsanti aperietur. Promissa tua sunt. Et quis falli timeat, cum promittit