Demetrii Zeni Paraphrasis Batrachomyomachiae : vulgari graecorum sermone scripta : quam collatis superioribus editionibus recensuit, interpretatione latina instruxit et commentariis illustravit

151쪽

suPria, Smerius. Varia lamen ejus vocabuli vis est. Vido Delioquii Dict. Gr. mod. Datio. s. h. v. Elymon habet ab antiquo ἐπύνω nota vocalium ci et e alternatione, de qua disseruit Matthiaeus Gramui. Gr. pag. 44 ed. 2.

V. 12 l. απόκοτα vel ut alii scribunt δπόκωτα iam dacter. ἀπόκοτος recentioribus Graecis est temerarius, audax, Pro x. Petuliaris, Gnimo. us, considenS, cujus nomitiis varias derivationes tentavit Coraes ad Heliodor. Μερ.

lj σελ. 147, porro ad Plochoprodr. pag. 305 denique 'Lτακτ. Tom. II pag. 60 seqq. Mihi unico ea probatur originatio,

quae et ipsi omnium maximo placuit, qua deducitur a κοα τος, quo nomine Graeci media aetate talum appellabant. Inde nuxit κοττίζω et addita praepositione careo ττίζω talis seu tesseris ludo. Proinde απόκοττος primitus videtur nominatus, qui rem aleae plenam suscipit atque idcirco tem

ritatis notam effugere non potest. - τα χεQια sunt manus

in citeriore Graecitate. Nom. sing. est το χεQι, deminuti vum antiquae locutionis χειρ. Cf. notata ad vers. 6. --λόνω e lico, e Gndo, eatendo h. I. intransitive emtendo me eum N insitivo, de quo commentati sumus ad

vers. 74. Ejusdem vidolicet notionis est atque illud, quod apud veteres legitur, Jαλόω. Vide Anthologiam Palatinam p. 677. ed. Jacobs. V. 122. λχί σε comis. Vid. adnotationem ad

vers. 1. - ζακωνω jam apud medii aevi scriptores valet: rugas duco, corrugo atque omnino Coralraho, σ-ύγω, σμω τεχλω. Cf. Ducang. Gloss. p. 459. Natales hujus vocis sic videntur sese habere. Quum παιQω et sciaόω in vetero

lingua eoinmunem habeant Nerrendi et scopis Purgandi notionem, nequo dubium videatur, quin posterius a priore derivandum sit, fieri potest, ut stae o illum quoque habu rit significatum, quem viago soli σωιQω tribuimus, quo est

152쪽

Ore his, Os 3 Idendi causa diduco. Quod quum quis lacit, complicat quasi atque, si ita loqui licet, corrugat ea parte

laetem. Si igitur vera est haec eonjectura, facile intelligi.tur, cur ζαρόaxo a σ&ρόω originem trahens illam, quam Ine . moravi, potestatem habeat. Similis sero Corais sententia est 'Ατακr. Tom. I p. 2i3, qui tamen paulo aliter rem tractavit. V. 123. ευφραινετον pro Cinputaramo. Barbare his adjectum est ν, quod vetustiores et tertiis personis sing. Imp. Act. addiciunt, velut Plochoprodromus, qui lib. I v. 68κMι φόρειν habet, quod accipiendum est pro γ:ωὶ ἐφόρει. CLCorais observationem ad istum Iocum. Vide et quae A pra exposuimus ad vers. 13. - ίρειε 3 pers. Sing. Ιmp. Ind. Λet. verbi Dc-ῶ apud vulgum usitati pro No.tandum vero νωρειε proprie nihil esse, nisi sormam non contractam ωQεε, cujus penultima syllaba ob synizesin in

ει mutata est. De synigeseos usu commentatus sum ad

Dialogi vers. 1. Cf. praeterea de hac sorma Davidis Me . thodo povr cludier Ia languo gr. mod. pag. 46. V. 124. κολυμπω nato, verbum pleboum, pro quo eruditi antiquorum mors κολυμβω adhibere Solent. -- Do forma απλειε idem judicandum, quod de modo diximus. V. 125. De dunctura εκ ritu γῆν dixi ad vers. 60.4εμακραίνειν, quod Crustus barbaro vertit elongari Ioigner) transitive et intransitivo dicitur, ita ut vel remONere, vel removeri, et longius recedere verti queat. Constat hoc verbum e praepositione ἰώ sed inverso Iliterarum Ordine, ita ut 4ε sonet, et recentiore vocabulo μγκγάνειν. Pariter Graeci dicunt ξεκαρδίζω animum alicujus frango, Consterno Gliquem, ξεκλεῶόνω clave verio, recludo, δ'

Sem, ξεκολλω deglutino et multa alia, in quibus de ἐέ reperitur. Λt interdum solum 4 ut signum hujus pra

153쪽

positionis ponitur, maxime ante praepositionem ilia, verbi causa in ξαναβλέπω iterum vides, 4αναγράφω rescribo,

via in os redeo. V. 126. να εμπαί- vel ἐμβαί ira 3 pers. PLPraes. Conj. pro antiquo εμβαίνωσι. CL adn. ad vers. 114. V. 127. cρχονταν forma vulgaris 3 pers. pl. Ιmp. verbi εσο ιπιι, pro qua vulgus Praeterea iura ταν et εγκομανε, docti homines inmuro vel Mχοντο usurpant. ιι αυρος niger jam in medii aevi monumentis hac significa. tione exstat. Adi Ducang. Gloss. pag. 890. Etymon habet ab antiquo μαυρός, licet non idem remanserit vocabuli intellectus. Praeterea hoc nomen ex paucis illis est, in quibus accentus sedem citerior Graecitas mutavit. De vocab iis μα ός et αμαυρόέ vide quas nuper disputavit Lucas in Quaest. Lexilog. lib. I p. 94 seqq. - ἐ--ουλόναν 3 pers. pl. imp. act. verbi κου-υλ ω. Sio semper recentiores ελε-γMN, εγQta v pro ελεγον, εγQracpom. Quo fit, ut haeo forma a prima persona singularis distingui queat, quae est rum, εγem , quo quidem discrime veteres carent. In μυλ ωαυ Zenus metri causa accentum ex antepenultima in penultimam syllabam conjeeiti Quod reliquum est, κου χαλόνω proprie aecipitur pro eo, quod est cucullo Oblego.Quippe cucullum hoc ipso Latinorum vocabulo Graeci κου κούλιον vel κουκούλλι- nominant. Vide Ducang. Gloss. pag. 727. Verumenimvero nostro Ioco non ista sententia

sub hac voce subjicienda, ut opinatur Ducangius I. I. , sed universo hio sonat nihil nisi Obtego, vel quia de undis agitur, inundo. V. 128. τὰ 'μμάνια vel, ut alii scribunt, τὰ μάrici sunt oculi. Ita recentiores perpetuo dicunt omissa vocalio pro Ῥμάτια. CL adnot. ad Dialogi vers. 3 et ad Par Phraa. vers. 6. Singularis plerumque audit το μάra pro

154쪽

ro rivumιον. - De sorma ηο κ αν idem dicendum, quod do Moino in civ. Designat autem 'o κλω primitus id, quod Dueangius pag. 222 ait, in coeno DOLIO, quum ἶ- α apud nostri temporis Graeeos coenum notet. Sed quis, quaeso, eandem vim huic verbo nostro quoque loco eum Glossarii illius auctore aseribat Rectissime nempe Crustus vertit: oculi ejus humescebant. Sic quoque intelligendus locus ex Historia Apollonii Tyrii, quem allegat

Ducangius. V. 129. μετα-1ωμενος participium barbarum redu-plieatione carens pers. Pass. verbi μετMNoto , quod e Surustantivo μετάνοια natum vulgus pro ιισαωοω adhibeti Cur barbarum appellem hoc participium, emorgit ea iis, quae ad vers. 13 exposui. - v ε vel vis vel 'το crat. - ποιο apro ποιηo l. CL adnot. ad verss. 18 et 20. Adde quae docuimus de hac constructione ad Dialogi versum 1. V. 130. γυρίζω hic valet redeo. CL observata ad vers. 119. V. 131. μ-αι in recentiore sermone sonat tantum, tantummodo, Solam. - τα ποδι' i. e. τὰ ποδια Pedes. Simgularis plerumque audit το πωι pro το ποδι . - De α - σφιγγε Iocutus sum ad vers. 7 Dialogi. - τα πλάγι' per apocopen pro πλάγια laterra, cujus vocis nom. Sing. est τοκλίσι vel πλάγι-. V. 132. ωλεπε vulgi mors dupliciter auctum pro εἱ3λεπε. Cf. quae supra notavimus ad Dialogi vers. 7. - ποῖ h. I. interpretandum quo qui usus ne veteribus quin dem plane ignotus suit, licet a Dorsono ad Euripidis II

155쪽

eilato non ponitur pro rivo, ut in antiqua lingua, sed profluvio. Vide animadversionem ad vers. 6. V. 134. Do ἐτρόμαζε vide observata ad vers. 86. V. 135. εβούτιο aor. verbi βουτίζω, quod apud r centiores eundem sensum habet atque μυτίζω. V. 136. M M 3 pers. sing. aor. Ind. Rct. verbi ἄφίνω ex veteri ἀφίη- in novitia lingua formati. - ex vulgi eonsuetudine pro-- Λιοναχόν του proprie signuseat somni sed nihil exprimere vult scriptor, nisi solum. Itaque mirabili easu aecidit, ut non tantum oλοι, sed etiam eontrarium μοταχός Zenus addita quadam voce possessivum sensum habente, verum prorsus R Sententia aliena usurpet. Vid. quae notavimus ad vers. 26. Caeterum Accusativus μοναχὴ ex verbo ἐσφηκε pendet, ita ut ista verba ad liti ram valeant: Psichiar Pagem dimisit 5Olum, ut notaret, quamquam mens scriptoris est: Hichar agem dimisit, Mnataret soli S. V. 139. τα δ τια per aphaeresin pro ta rara, quod diininutivum est citeriors aetato ab antiquo ὁδούς, ὀδόντος sormatum. Nom. sing. apud plebem sonat το δωτι. V. 140. Do εκασε dixi ad vers. 116. - τρεμαν i. e. ετ2ε α' Rntique ετρεμ . Vid. ad vers. 127. V. 141. πολλυῖς φοραῖς sae enumero. Sio πόσαις φοραῖς apud recentiores quoties, ποσάκις μία φορά semes, taxta4. - deεUετ- pro ἄωρευετο propthr metrum. Vid. praeterea ad vers. 123. Hic istud verbum accipitur pro eo, quod Latini dicunt viriliter eluctari. Comparari potest germanicum sich ermannen, licet paulo aliud sit. V. 142. κατωντας nom. Sing. pari. Praes. Reti pro κλης-. CL adn. ad. vers. 106. Morm calcitro, calcibus ferio, λακτίζω, πτερροίζω a latina voce cata originem trahit. -- ημπόρειε 3 pers. sing. Imp. verbi υιπορῶ, quod im

156쪽

serioris aetatis Graeclis est Possum, valeo. De hao formavido quae notavi ad vers. 123. - εο εφειν pro ἐυτρεφετο, ut vers. 141. V. 143. - ' π υμενο per aphaeresiit et apocopen pro ἐμπο υμενον, quod pro participio praes. pass. verbi h de quo modo egi, habendum est. Est autem το ---γυμενον idem, quod το δυνατόν. - να γλύσs 3 pers. sing. eom. aor. act. Verbi γλύω ab antiquo εκλύω dopravationo

orti. CL observ. ad vers. 91. V. 145. -υπί vel κουπί- natum solita vocalium mutatione ex κωπίου Veterum, neque vero Parvum remum, sed omnino remum, πιόπην deSignat. -- De εσυ ε cs. adnot. ad vers. 98. - λύ' vulgariter pro omων usurpatur. V. 146. εδεσου pro εδεετο. CL ad vers. 123.

-- ανύτου; de hac constructione dixi ad v. 14. V. 147. πικραμμενα aeque defendi potest atque πι- -- . CL Butim. a L Gramin. I p. 457 not. 14. Maia

V. 148. τετοιος a vuIgo pro antiquo τοιουτος dicitur. -- Mm npud nostrae memoriae Graecos est genus, modus. Imprimis hoc vocabulum respondet gallicis vocibus sorte et manicre. V. 149. εγίνη non verbi γίνομαι. Pro hoc εγίνη nunc εγίνηκα apud vulgum et &γεινα sivo εγινα in eruditorum loquendi genere magis in usu sunt. V. 150. ε πτύπηκε quid sit, eonjici potest ex iis, quae ad verss. 31 et 3T exposuimus. De reliquo praes. Ind. Rct. est φορτόν is, quod inserto x in antiqui φ τα Io- cum Suecessit. - Hosως vulgariter pro ἄμος. Vulgus enim deceptus paulo celeriore aecusativi singularis του ωμον pronuntiatione, qua artieesus cum nomine coalescit, uominati- Duiligod Cooste

157쪽

vum v ιος esse ratus est. Eadem ratione nominativus iam δρας vir, maritus ex accusativo τον ανδρα in plebeja I quela exstitit. V. 152. ἀπεοασε aor. est verbi vulgaris δε τώ, cujus Ioco et πεQνω citerior graecitas novit, et quod ex veteri πει co inserto v prodiit. Arium transeundi, praetereundi,

superandi, trajiciendi et transfretandi potestatem habeti

Itaque Crustus non accurat vertit: et Per maria avexit magna, pro quo Scribendum erat: et maria traiecit ma a. V. 153. το iniΠί vel νησί, pro veterum non parva insula sed insula hic est. - εβγαλε 3 pers. Aing. nor. ind. act. verbi Uγύλλω. CL Ducang. Gloss. Tom. Ip. 444, ubi non bene scribitur ευγύλλω et Corais 'Arovir. IIp. 134. Nunc plerumque praesens ε'γύζω vel μγάνω MLVortendum est hoc γάλλω, quod o veteri εκβάλλω e tulisso nemo dubitabit, pro Iocorum diversitate a cree, abstrahere, producere, educere, vel aliter.

V. 154. De εκατοίκα vid. adnot. vers. 38. V. 155. τὰ λόγια et οι λόγω promiscue nune a Graecis dicitur. - ἴσα vel Eroinci vulgariter pro ταυτα- εμπαζε 3 pers. sing. Ror. ind. act. verbi εμβάζω, pro quo noster εμπάζω dieere solet. Vid. ad vers. 22.

V. 156. καμηλύ proprio humiliter, h. I. deorsum.

De praepositione εκ cum accusativo conjuncta vide quae observavi ad versum 60. V. 157. I vulgariter pro αι. - ἐκ civ metri causa Pro εκοπαν i. e. εκαμωαν, quia vuIgus κάπω pro κάμνω frequentati V. 158. κάτου ex vulgi consuetudine pro iam. Sta Uιom nor. verbi rota , cujus Ioco paulo usitatius nunc est τρα- traho. Sic et Damascenus Studita Ho-

mil. 21 και νουίς-τες τὰ μαλλία τους, ubi in editis exem

158쪽

plaribus deterior seriptura est: τραβίζ-τες τὰ /itauia. Maianuel Malaxus, quem et Ducangius excitat Gloss. Tom. II

eensis in Grammatica linguae graecae vulgaris inedita, Dueangio testo I. I. a latina voco trahere hane graecam deducit. Eadem Corais sententia est 'Lταψ. II p. 355.

Sed quum olim pro τραυίζω Graeci ταυρίζω quoque dixerint, ut ex hoc Contiani Ioco, qui est in Historia Apollonii Tyrii, ossicitur

tortasse haud improbabile est, a substantivo τα oς hoc verihum manasse. Taurorum enim est trahere aratrum. Huoa edit, quod verba in cadentia saepenumero, ut constat, imitationem exprimunt, ita ut ταυρίζω primitus fuerit: taurorum more traho. Priori autem derivationi illud pra eipue obstat, quod mirum foret, si Graeci ex traho non potius τρύω vel RHAD quam Ῥα- fecissent. Neque enim vita suisset causa, cur aecentum de loco, quem in per grino verbo tenebat, dejicerent: ae praeterea nullum Iingua graeca suppeditat exemplum verbi dissyllabi in cruo desinentis, cujus penultima syllaba αυ pro re vel in antiquorum dialectis vel in plebeja recentiorum loquela suerit, nisi ameentus in ipsa vocali ci remanseriti Itaque Iicet pervagata opinio sit, multorumque, qui in his litteris aliqua auetori- late sunt, confirmata, τρο- et τραυίζω verba latinae Originis esse, ipsa tamen linguae analogia illorum decretis r pugnat. - ύνγν metri causa pro εβαναν. CL ad v. 73. V. 159. - γάλη 3 pers. sing. non. conj. aeti verbi γάλλω. Vido quae notavimus ad vers. 153. V. 160. κι πάλι 'γδει i. e. καὶ α λι αγόλι. D cendum videtur Grammaticis vocabulum πόλι, quod Seniam,

159쪽

paulatim, Pedetentim significat, a γαλ mq; alii, inter quos Coraes est 'Α -. Tom. II. p. 4 ab ἀγανός nuxisse stat

unt. Rusdem potestatis est αγύλια. V. 161. 'oρ - ' i. e. βοῖ κ . - εμεμφετον i. e. ἐμειπε . CL ad vers. 123. - ὁπου 'rev pro οπού MURV. 162. roνε vulgariter pro τον, id est h. I. αυτόν. Pariter Graeci dicunt πως -τε λ ' Pomodo eum GPPELIasy σσυδ βλεπω video eum. Sed ante verba tantum proris adhiberi potest τονε. - ὼνόλπεώτα pro ἀνελπιυτα i. o. ελπίστως. Perinde est ελπίζω et ὀλπίζω, quod infra ex- sine vers. 263. Caeterum cons. adn. ad vers. 90 et 24. De Iloe σε vide quae diximus ad dialogi vers. 9. - ωπωλεία ' metri causa pro ἀπώλεια' i. e. απώλειαν.

V. 163. ελεις φύγει futurum periphrasticum, ut vidimus vers. 21, ubi eonfer adnotationem nostram. Illis, quae ibi diximus, nunc haec addenda censemus. Non murum est, recentiores hae potissimum periphrasi futuri temporis uti, quum et antiqui seriptores hic illic Iocos, quos merito huc trahas, osserant. Talis est apud Platonem I

eus in Pliaedro eap. 5 p. 230 Steph. τα δε ρα οὐδὲν μὲ

ελει διδα σκειν, ubi quas Heindorsus et Astius notarunt

nihili sunt. Res ita se habet. Quidquid sacere volumus,

quamvis jam in eo simus, ut faciamus, quoniam natura sua ad suturum tempus spectat, sive illud statim, sive multo post soro cogitatur, ita verbis enunciare solemus, ut quanis tum in nobis situm si . exsecuturos nos esse signifieemus, nillil curantes, verene hoc eventurum Sit, an minus. Huio notioni exprimendae destinatum est apud Graecos verbum ελειν vel ἐπελειν, a quo distinguendum est βούλω ciι. Hoc enim non iam ipsa voluntas, quam externa voluntatis sp

eies exprimitur. Quo fit ut ὁ ta v -ιησαί ri omni virium contentione nitatur, ut finem, quem sibi proposuit, at-

160쪽

tingat, contra ut ὁ βουλόμενος ποιησαί τι, si illa, quam

prae se fert, voluntatis species non simulata est, id, quod petit, pro viribus assequi studeat, si simulata est, nihil auseipiat, quo illius, quod in votis videbatur, compos fiat. Quodsi de rebus inanimatis haec verba usurpantur, Sponte patet, quia hujusmodi rebus vera voluntas non est, tum Lλειν de eo intelligi, quod futurum esse certum est, βουλε α ι de externa tantum specie accipi, vel de eo, quod non est laturum, quia fieri non potest, Iicet speciem quandam praebeat, ex qua quis in spem adduci queat, illud eventurum esse. Jam perispicuus erit Ioeus Aristotelis lib. II Politi cap. 6 allatus ab Hoogeveno ad Vig. p. 226 ed. 3. Herm. η δε σwταξις ολη

nus I. I. p. 749 βούλεται in loco Cratyli Platonici interia pretatur signi at. Verba enim sunt: τὸ μεν της ' ί οὐκ εν ω τί βούλεται; sed in duobus, qui aleeti sunt, Aristotelis loris βούλεται non vertendum est cum Hermanno studet, sed vult. In priore, qui o Rhet. II, 23 depromtus

sic so habet: oλως γαρ βούλεται o κυτηγορον βελτίων εἶναι σου φεύγου ς capiendum est illud βούλετ&ι de externa --Iuntatis specio ac do orationis artificio, quo aliis persu dero tentat accusator, se reo meliorem esse. In posteriore,

qui legitur Politi I, 4 et his verbis compositus est η δὲ

φύσις βούλεται μεν τουτο ποιέιν πολλυκις, οὐ μεντοι δύταται non dubium est, quin βούλεται accipiendum sit de eo, in quo externa volentis species conspicitur, quae tamen essecluearet, quoniam emetendi saeuitas deest. Redeamus ad Io- eum Platonis τὰ δενδρα οὐδεν με πελει διδάσκειν do ro certo sutura intelligendum. Hic statim quaeramus oportet, sitnedo doeendi actione ut semel futura, an ut perpetuo vel certo saepius sutura eogitandum. Posterius verum esse, loci natura Diuitiaco by Cooste

라틴어 텍스트