장음표시 사용
181쪽
Concilio Mulisconense II. celebrato in Galliis un. 58S. scimus, septem prioribus Saeculis . morem fuisse in Ecclesia comburere particulas ex Sacrificio superstites , aut pueris, et Clericis jejunis sumendas tradere. Ergo etc. Et quidem quoad Christi praeceptum tunc edendi , et bibendi , etsi detur suisse Verum Praeceptum , et non potius modum invitandi, et offerendi , et etiam ut oderent , et bib 'rent totum , id quod non expresse dicitur , tamen dicimus , quod ita tunc serebant temporis CircumSlautiae , et nulla causa iunc erat aliquid Servandi , ἡ sine certo periculo profanationi. Ad usum vero Ecclesiae in prioribus saeculis, comburendi scilicet superstites particulas, aut distribuendi pueris , et Clericis jejunis ut sumerent , respondemus , quod pluressuerunt causae , cur , non jam in omnibus , sed in aliquibus dumtaxat Ecclesiis , hujusmodi invaluit usus , ex quibus princeps fuit, ne Eucharistia protinationi impiorum eXponeretur , quoniam tempus erat peraecutionis. Caeterum in citato Matisconensi Concilio non praescriptum fuit, ut in quavis die , et post quodvis Sacrificium , reliquiae superstites a pueris , Veli jejunis Clericis Sumerentur , sed tantum in quarta , aut Sexta seria. Ergo in reliquis diebus reliquae linticulae serva hantur. Et propterea nihil inde deduci potest contra nostram Catholicam thesim. :
182쪽
184 Inst. Theol. Lib. VII. de Sacramentis
De etillia , quo Christus in Eucharistia adorandus est. nisi. Ex demonstrata reali Christi praesentia , et quidem per Veram transultatantiationem , nec non ejusdem permanentia in Sacrumento Eucharistiae, veluti pro legitimo corollario inde sequitur , ut cultu sui proprio , latriae scilicet , ibi sit adorandus. Sed quoniam de cultu isto peculiarem canonem edidit Concilium Tridentinum sem. XIII., qui est VI. S. 166 ; idcirco sequens de fide a nobis additur
Christus in Eueharistiae Sacramento cultu latriae , et etiam eateriori , adorandus cSt.
si . ΙIoc fidei dogma luculentissime patet exi unive sali traditione. Etenim si semper Ecclesiae fides fuit , Christum esse Verum Deum , et Verum hominem , et idcirco cultu latrias esse adorandum : et item , si , ut in superioribus propositionibus demonstratum est ex Scriptura , et traditione , Christus totus , per veram Conversionem punis , et vini in Suum corpus , et Sanguinem , praesens , et permanens est in Eucharistia , ne- 'mo certe dubitare poterit , quin , non Solum eX vera , et legitima theologica ratione , sed ex traditione hanc veritatem Ecclesia receperit. Et hoc videtur consileri
183쪽
Clumen Protestans apud Emlinger in Op. Apologie dela religion eatholiqus, dicens , lianc adorationem esse consequentiam- logicam dogmatis de reali Christi praesentia etc. Et Lutherus ipse , qui sub finem suae, Vitae appellavit Eucharistiam Sacramentαm adorabile. x et i 8. Sed nihil. minus confirmatur ex doctrina Ss. Patrum. Itaque Cyrillus Hierosolymitanus . in Cateth. V. n. et a. dicit quod proni et in modum adorationis suscipere debemus Eucharistiae Sacramentum. Theodo- retus aiat. II. de Eucharistia ipsa inquit: Symbola --
Stica et creduntur adorantur. S. Ambrosius in
lib. IIL de Spiritu Sancto ad verba Psah XCVIII.
Adorate scabellum eis, ait r Per scabellum terra imeelligatur , per terram autem caro Christi quam hodieque in mysteriis usi mus , et να- ostoli in Domino Iesu Morarunt. Citrysostomus Hom. LXXXIV. ia Matilii, et alibi scribit, Deum in Sacriscio Missae non solum adorari ab hominibus', sed otiam ab Angelis. Et Sio celeri, praesectim Au*rit usqui dicit , neminem Christi. carnem 2 mauducare , nisi
at 9. Et inde patet quam merito Patres Com. Trident. sem. . XIII. cap. V. de hoc cultu et eliam externo , dixerint : Nullus itaque dubitani locus relinquitur , quin omnes Chrini Metes , Pro more in Catholica Ecclesia se er recemo , Iaeriae qui oero Deo debetur, huic Sanctissimo Sacramen eo in Meneratione adhibeant m illum sumam. Deum Praesentem in eo ad se credimus ' quem ' Pater Aeternus miro cens in orbem terrarum, , dicit:
184쪽
IM Inu. Theol. Lib. VIII. de Geramento Et adorent eum Omnes Angeli μι . . . Declarat
Praeterea Sancta Srnodus, Pie , et religiose admodum in Dei Ecclesiam inductum fuisse hunc morem , ut singulis annis peculiari qubdam , et festo
die praecelsum hoc , et oenerabile Sacramentum Singulari Deneratione , ac solemnitate Celebraretur , atque in Processionibus reperenter, et honorisce illud Per seias , et lacia Publica circumsecretur.
22o. Quae multa a Lullieranis , et maxime a Calvinistis objici solent, ad haec reducuntur. I. Iuxta doctrinam Romanensium Theologorum , duplex est regula nostrae fidei , Scriptura scilicet , et Divina Apostolica traditio. Sed nullibi nequo in Evangelio , neque in aliis novi Foederis libris , praesertim Pauli Epistolis , plaeceptum aliquod invenimus adorandi, et quidem latriae cultu Eiicharistiam et Et Patres, ex quorum Uuisormidoctrina sus est agnoscere , et detegere Divinam traditionem , aut Silent , aut non clare loquuntur ; aut etiam opposilum doceat , ut secerunt illi , qui ut idololatras traducebant Arianos propterea quod cultu latriae prosequebantur Eucharistiam , ut prae caeleris fuit Allianasius lib. I. contra Arianos. Ergo etc. II. Ideo Ecclesia Catholica propugnat latriae cultum erga Eucharistiam , quia ibi realiter est praesens Christus , qui est Verus Deus. Sed haec ratio nulla est, quia secus quaevis Cre3lares similiter coli deberet, quia ubique praesens rat Deus.
III. Omni lege et Divina naturali , ct Divina positiva
185쪽
jubemur vitare idolatriam , et illius perinidum. Sed in
adoratione Eucharistiae periculum est in hoc piaculum incidere. Etenim primo sacile est , ut: populus ignarus Iatriae cultu prosequatur species panis , et vini ε un-do ; quia certi non sumus de vera peracta consecratione ob desectum sive intentionis , aut potestatis Ministri, sive formae, aut materiae. Ergo etc. . . . Et quidem ad primam difficultatem dicimus , quod licet nec in Evangelio , nec in aliis nouue legis libris expresse , et directo inveniatur praeceptum adorandi Eucharistin m .illud tamen luculentissime habemus ex legitimis, et proximis consequentiis. Εlenim nonne ex Scripturis , ut suo loco demonstratum 4 et vindicatum est, expresse habemus, Christum esse Verum Deum, et Filium consubstantialem Dei Patris p Sed ex lege Divina tam naturali , quam positiva stricte tenemur omni religione colere, venerari, et ad6rare Deum . Domi-νmm Deum tuum adorabis. Muilli. cap. IV. v. Io J.
Quod vero ad II. pertinet ; Doctrina Patrum pro Cultu latriae erga Sanctissimam Eucharistiam patet exprobationibus S. sup. , Quod si nonnulli aliter viden
tor suisse locuti adversus Arianos ...id fecerunt solo Consilio retorquendi contra Haereticos illorum ipsa argumenta , quoniam. dum dicebaut ,' Lbrisium rase creaturam, adorabant lamen Eucharistis in. . Unde Ambrosius lib. : de fide cap VII. sic illos urgebi*: Aut desinant comiare quem creaturam areellant, aut de nant , quem colere se. simulant, icem creaturiam.
Ad III., negamus paritatem et uam in Eucliaristia DA
186쪽
188 Ins . Th/ol. Lib. VIII. de Sacramentis vinum Verbum est hypostatice conjunctum cum humanitate , et ubique in aliis rebus est solum essentialiter praesens. Quod si dicatur , ubicumque sunt res ibi non res ipsas , sed Deum , qui ubique est , cultu latriae esse adorandum , id utique concedimus. Ad IV. Deponant Protestantes suum timorem de idolatria , quia quisque de populo intendat adorare Iesum Christum , et id adeo verum est , ut Eucharistia communiter appelletur Iesus Christus. Quod si fieri potest, ut consecratio non ruuliter fiat sive ex desectu potestatis, aut intentionis Ministri , sive ex desectu maleriae , aut formae, tunc ex parte usta utium idolatria erit tantum materialis , non vero serinalis , et propterea ad peccatum non imputabitur populo , sed ad meritum , tum quia semper in adoratione subintelligitur conditio , si vere ibi Christus sit praesens , tum quia sit e1 ignoraulia prorsus invincibili.
De modo quo Eueharistia dispensanda est ; num Scι licet sub utraqtie Uecie omnibus , an Mero 3 ciat , tit id sub tina tantum fat.
De modo sumendi Eucharistiam varius suit in Ecclesia usus. Etenim sicut certum est, illam, Sallem in publicis coetibus in Ecclesia Latina , administratam suisse sub utraque specie usque ad saeculum XII., et adhuc administrari in Ecclesia Graeca ; 'ita pariter ne mo in dubium revocabit, quin in aliquibus circumsian
187쪽
Pars L De Eueh. inspecta ut est Soeramentum 189tiis fuerit ministrala sub uua spesie alterutra. Et quidem sub sola specie vini admiuistratam fuisse insantibus habemus primo ex S. Cypriano serin. de lapsis , ubi
haec narrat, de quadam insantula. , quam uutrix contaminaverat insundendo illius ori de idolothytis panem vino mixtum : Solemnibus adimpletis , culιcem Diaco nias inerre praesentibus coepit , et aceιρientibus caeteris , locus ejus aduenit aciem suam paruula instinctu Diuinas Majestatis noertere, Os labiis obturantibus premere. Perstitit tamen Diaconus , et rem luctanti licet , de Sacramento calicis infunditi tunc Sequitur singultus , et vomitus , in corpore atque OreMiolato Eucharistia permanere non potuit. Ergo tuuz temporis Eucharistia parvulis administrabatur sub solavini specie. Nec suspicari ses est suisse illi puellae ministratam sub specie panis intincti in specie. vini, pri- .mo , quia illa non evomuit panis speciem et II. , quia mixtio isthaec apud Latinos prorsus fuit ignota acie septimum Saeculum .. Item IIugo Victorinus enarrans saeculi
XII. disciplinam , ait , Eucharistiam ministraudam etae insuntibus sub specie vini digito Sacerdotis , ut sacile possent sugere. Et Paschalis II. in Epist. ad Pontium Cluniacensem Abbatem an . III 8 praecepit ut Euctaristiam ministraret in solo Sanguine tum parvulis , quam infirmis , qui panis speciem deglutire non POSSent. Quoad vero solam speciem panis , ut omittamus iactum Serapionis , quod probavit .Dionysius Alexau. III. Saeculo , quod scilicet in hac sola specie Eucharistiam accepit, id plene evincit usus antiquus servandi, et deserendi Eucharistiam ad infirmos sub sola specie panis ,
188쪽
licet non desiui quoque exempla deserendi sub utraque specie , quonia in S. Hieronymus in Epist. ad Rusticum laudat S. Exuperium Episc. Toles. , qui in canistro deserebat pauperibus Corpus Christi , et ita vase vitreo Sanguinem. Id ipsum evincunt Missae praesanctificalorum, in quibus scilicet Eucharistia sumitur sub sola specie Panis , et in altera die consecrati, ut in seria sexta majoris hebdomadae apud Latinos , et apud Graecos iu tota Quadragesima, exceptis diebus Domjicae , et Sa bati , nec non Annunciationis, ut habemus ex cap. LII. Synodi Trullanae an. 692.222. Verum quidem, quod S. Leo in sermone IV. de Quadrag. monuit populum , ut observarent qui Eucharisii alii sumerent sub sola specie panis , et sermu , si fidum habere velimus Gratiano , Gelasius Leonis Successor praecepit quoque ut a sacra mensa arcerentur ,
qui nollent sub utraque specie communicare. Ast id su-ctum est ad delegendos Manichaeos , qui abhorrebstut a Specie Vini , propterea quod illud esse dicebant a Deo
malo. Caeterum id mirifice confirmat nostram doctrinam, quoniam evincit , tunc fuisse consuetudinem Commuui- candi sub una tantum, aut sub ulraque Specie. 223. Quod autem certum est apud OmneS, R Saeculo usque XII. apud Latinos sensim iuvaluit usus ministrandi Eucharistiam sub sola specie pauis. Contra uSumisium primo in Boemia Saeculo XIV. insurrexerunt Petrus Dresdensis Ludi magister , et Jacobellus Missinensis, qui propterea dicti fuerunt Calιxisti , qui horribiles Saevitias exercuerunt contra Sacerdotes Catholicos , quineis negabant Calicem: Et illorum sectator fuit Ioannes
189쪽
Pars I. De Euth. inspecta ut est Satramentum nu . Hus IIunc nascentem errorem damnavit Concilium Constantiensu generale an. I i5sess. XV., et pro lege luit consuetudinem legitime introductum ut populus communicaret sub sola specie panis , quoniam sub qualibet specie totus Christus continetur. Et hoc ipsum paulo post , scilicet an. a 35 confirmavit Concilium Basiliense SeSs. XXX.; etsi ratione servandae unionis , Concilium istud permiserit Boemis communicandi sub utraque
eie. Lutherus deinde , licet prius varius fuerit , tandem in lib. de captio. Babl. impium , et tyrannicum es se dixit privari laicos utraque specie. Et Luibero asiis putatus est Calvinus, qui lib. IV. Instit. cap. .XVII. S.
altera constitutio , quae dimidiam coenae Parte0'. meliori populi Dei numero vel jurata est , vel rei Puit: nemps Vmbolum Sanguinis . . . Edictum Dei est , ut omnes bibant. 22 Ex dictis itaque patet , quod duplex esse est quaestio circa modum recipisudi Eucharistiam. Pri- .mn : num ex praecepto Domitii , vel ex natura , ei es Setitia Sacramenti , et propterea necessitate salutis , Eucharistia sub utraque specie ab omnibus recipienda Sit. II , num ab Ecclesia sub utraque specie , Sicut inue
di , ita et negari possit populo. Nulli dubium , . quod Prior ad fidem pertinet , quoniam Concilium Trideutinum Sess. XXL can. I. expresse negavit hoc Domini Praeceptum , et salutis necessitatem , ut ab omnibus. Eucharistia sub utraque specie sumatur : Si quis id ixerit , ex Dei praecepto , MI necessitais sa lusis , Omnes et ringulos Christi Melas utramque speciem
190쪽
192 Inu. TheoL Lib. VIII. δε Sacramenus Sanctιssιmi Eucharistiae . Sacramenti sumere δε-
here anathema sit. Altera , licet ad discipliuam perlinet , quia tamen ex eodem Concilio disciplina isthaec sub Ecclesiae est polestate , ipsa quoque ad fidem. pertinet. Et quidem primo in eadem sess. XXI. cap. II. C c. ita rem declarat: Praeterea declarat Synodus) , hanc Potestatem Perpetuo in Ecclesia fuissct , ut in Sacramentoriam HNensatione , salva illarum substantia , ea 3tiatueret, Mel mutaret, quae susciρientium titili rati , seu φsorum Sagramcntoriam uenerationi,
Pro ritum , temporum , et locorum , Marietate, ma gis expedire judicaret , id autem Mostolus non ob-SCure visus est innuisse. cum ait. Sic nos existimet homo , ut ministros Christi , est di*ensatores my- Steriorum Dei . . . Quare agnoscens Sancta Mater Ecclesia hanc suam in administratione Sacramentorum auctoritatem , licet a3 initio Christianae religionis non infrequens utriusque speciei usus tuisset; tamen Progressu temporis latissime jam mutata illa consuetudine gravibus , et justis causis adducta , hanc consuetudinem altera Ῥecie communicandi π-
Probavit , et pro lege habendam decreuit : quam reprobare , aut sine ipsius Ecclesiae auctoritate pro libito mutare non licet. II. Et de facto in eadem sess. can. II. de fide desinivit , Ecclesiam: justis de causis hac potestate usari fuisse , , cum praecepit ut sub una tantum panis species communicarent : Si quis dixerit , Sanctam Ecclesiam Catholicani non justis de causis , et rationibus.ai