장음표시 사용
301쪽
Hura. u. De Euch. . invecfa , quatenus est Sacris. 305
vina traditio. Sed nemo dubitavit, neque dubitare potest, quin perpetua Ecclesiae praxis, et conformis doctrina Patrum , unde habemus divinam doctrinam voce traditam , sit , ut de solis Sacerdotibus illa Christi
verba sint accipienda. Ergo etc. Non immoramur pro bare minorem, quoniam nullum Contrarium eXemplum, nullam oppositum, aut aequivocam alicujus Patris sententiam adducere pOSSunt adverSarii. μ' .362. Alter error haereticorum hic esset refellendus , quod scilicet Improbi Sacerdotes hanc non habent potestatem ligandi , alque solvendi. Sed quoniam Sacramenta , ut in priori parte dicium est , suam virtutem non recipiunt a Ministris , sed ab illorum auctore Christo ; idcirco sussicit repetere priorem partem citati canonis X. Conc. Trident. Sess. XIV. , in qua anathemate percussit hunc errorem: Si quis ixerit, Sacem dotes , qui in Peccato mortali Sunt , potestatem in gandi , et solvendi non habere . . . anathema Sit.
certum est , et sidei proximum , ad palidatem Saeramentalis absolutionis , Praeter Potestatem ordinis ne cessariam esse potestatem jurisdietionis.
363. Prob. Concilium Tridentinum Sess. XIV. cap. VII. declarans dicite a Quoniam igitur natura , et ra-n tio judicii illud exposcit , ut sententia in subditos B dumtaxat seratur: persuasum semper in Ecclesia Deis suit, et verissimum esse Synodus confirmat , nullius Tom. VI. IO
302쪽
306 Inst. Theol. Lib. VII. de Sacramensis is omenta absolutioncm eam esse debere , quam Sara cerdos in eum profert , in quem ordinariam , autis subdelegatam non habet jurisdictionem. a Nulli dubium , quod hic Patres loquuntur de jurisdictione Ecclesiastica , non vero divina , seu ipsius ordinis e secus enim contradictoria in se esset propositio , quoniam hunc sensum redderet Sacerdos , qui non habet ρο- testatem Ordinis, idest et Sacerdos, qui non est Sacerdos. Sed et quomodo potestas ordinis dici potest sub-
delegata , ut dicit Coucilium , aut delegata 2 Ergo ex Concilii Tridentini doctrina ad validam absolutio-
364. . Sed hanc fuisse mentem Patrum Concilii iad cla declaratione , certam rem facit Pius IV. in constit. Auctorem Dei, in qua damnat proposit. XXXVII. Synodi Pistoriensis, scilicet: o Doctrina Synodi , quae is de auctoritate absolvendi accepta per ordinationem 2 munitat , post institutionem dioecesium , et parochia-D Tum Conveniens eme , ut quisque judicium exerceat 3 Super personas sibi subditus sive ratione territorii , a sive jure quodam personali , propterea quod alitern confusio induceretur , et perturbatio ; quatenus postis institutas Dioeceses , et Parochias enuntiat tantum-υ modo, conVeniens esse ad praecavendam Confusionem, is ut absolvendi potestas exerceatur Super subditos; sic
intellecta quod ad validum usum hujus potestatis non B Sit necessaria ordinaria, vel subdelegata illa jurisdi-Κ ctio, sine qua Tridentinum declarat, nullius momentiis esse absolutionem a Sacerdote prolatam ; falsa , te-
D meraria etc. u Ergo dicendum , quod certum etc.
303쪽
Pura. u. De Euch. invecta , quatenus est Sacris 3 T
Disevi Mere . non autem quoad solam externam poli-ιiam , ius habent reserpandi sibi eastis , a quibus, excuto mortis articulo , non Potest Sacerdos Maliae
365. De fide est nostra propositio , quoniam Oppo fila damnata fuit a Conc. Τrident. sess. XIV. Can. XI. S. 3α6 . Et id jam decharaverat ib. cap. VII. di-C S ε Magnopere vero ad Christiani populi discipli-ra nam pertinere Sanctissimis patribus nostris visum M est , ut atrociora quaedam , et graviora crimina non D a quibusvis , Sed a summis dumtaxat Sacerdotibus is absolverentur et uude merito Pontifices Maximi pron suprema pol tale sibi in Ecclesia universa tradita , is cauSas aliquas criminum graViorcs Suo potuerunt pes culiari judicio reservare. Neque dubitandum , quan-n do omnia , quae a Deo Sunt, ordinata sunt , quinis hoc idem Episcopis omnibus in sua cuique Dioecesi, is in aedificationem tamen , non in dirstructionem , lii, ceat , pro illis in subditos tradita supra reliquos inferiores Sacerdotes auctoritate, praesertim quoad illa, iis quibus excommunicationis censura aBDCXR eSt. M366. Sed ut pressim perstringamus Lutheranos , contra quos laudatum canonem XI. edidit Conc. Trident. , sic argumentari licet. Ex verbis , quibus Poenitentiae Sacramentum Christus instituit , per se patet , quod a ministris Sacerdotibus ministrari debet ad modum judi-
304쪽
308 Iasι. Theol. Lib. VIII. de Sacramentiscii forensis; scilicet audi indo, et percondendo, et inde vel solvere, Vel ligare , vel remittere crimina , vel retinere. Quodcuinque solueris etc. Quorum remiseritis peccata , remittuntur eis ; et quorum retinueritis , retenta sunt. Sod in judiciis forensibus non om-DES Causae, Sive crimina in eadem curia , et ab iisdem judicibus examinari , et terminari possunt, ita ut nulla sit sententia lata a judicibus inferioribus , si ex Iege Principis causa sibi erit reservata. Ergo pariter in re nostra , Summus Ponti sex in lola Ecclesia , cujus est Princeps Pastor , et immediatus Christi Vicarius , potest reservare sibi aliquos casus 2 et sic pariter reservare possunt Episcopi quisque in sua Dioecesi, quia in illa, Subordinale semper ad Summum Pontisicem , est Verus Pastor , et Gubernator.
. 36 . Multa opponi solent a Lumeranis. Sed praecipua sunt. I. Christus conserens Apostolis , et inde illorum in Sacerdotio successoribus , poteStatem remittendi peccata , nullam sicit restrictionem , et nullam adhibet Ecclesia in ordinatione Sacerdotum , Sed Sine reservatioue , dixit : Quorum remiseritis etc. Ergo ex institutione Divina , super quam nullam Ecclesia habet potestatem , quilibet Sacerdos potest absolvete ab omnibus peccatis. II. Sed dato etiam , quod standum sit can. XI. SeSs. XIV. Lone. Trident. , nullimode tamen inde sequitur , quod Episcopi non possint absolvere a reser Vatis a Summo Pontifice , neque Parochi a resese
305쪽
Purs II. De Euch. inspecta . quatenus est Sacris. 309
vatis ab Episcopo , , quia isti habent potestatem ordinariam , non vero delegatam in suos subditos. III: Et quidem de his non intelligendus est praedictus canon
quoniam iIle loquitur de simplici Sacerdote , qui nullam habet jurisdictionem : Atque ait ideo casuum reServationem non prohibere , quominus Sacerdos . a regeruatis vere absοDat.
. . Et quidem lid primum , quia Lutheranorum argumentum nimis probat , idcirco , juxta commune proverbium , nihil concludit. Et requidem vera , si ex Di. vina institutione , et ordinatione nullam restrictionem Sacerdotes agnoscunt Suae potestalis absolvendi a quocumque peccato , cur illam quis non exercet independenter a suo Episcopo 2 Quod si, salso, respondeatur, quod necaeSe est , ut Sacerdotes declarentur idonei ;quaero: et cur qui idoliei jam declarati' suere in una Dioecesi , eamdem iacultatem non exercent ubique in aliis Dioecesibus 7 Ergo dicendum , quod ad hanc exercendam facultatem , praeter potestatem ordinis , necessario requiritur jurisdictio. Sed jurisdictio ampliari , et restringi potest a legitimis superioribus. Ergo Episcopi , qui sunt legitimi superiores , quisque in sua Dioe
Ad alterum dicimus , quod licet Episcopi , et etiam
Parochi ordinariam habeant facultatem , quia tamen conditionale acceperunt , ut quisque subordinate majoribus Superioribus suos regeret subditos , idcirco nec illi ab Solvere possunt a reservatis Summo Pontifici, nec isti a reservatis Episcopo. Ecquis enim non videt, quod secus nullum esset discrimen inter supremum ' Pastorem , et
306쪽
Episcopos , et Par hos p Sed qui inde ordo servari immet in Ecclesia Christi Nonne undique confusio , haereSes , schismata 2 Ex dictis patet quoque responsio ad III. Quod bi Concilium solos nominavit Sacerdotes , id suctum est ,
quia ipsius scopus erat perstringere errorem Lutheranorum , qui negabant Episcopis jus reservandi. Caeterum
nimis clare Concilium id expressit ib. cap. VII. S. 365).
De materia , et forma Sacramenti Poenitentiae.
. 368. Duplex distinguitur maleria Sacramenti Poenitentiae , remota scilicet , et proxima. Remotu Sunt peccata. Et duplex est, n cessaria , et libera. Materia remota necessaria sunt Omniu peccata mortalia post Baptismum commima et libera autem Sunt peccata venialia, et etiam mortalia alias rite consessa. De Maleria autem
proxima , licet convenit inter Theologos , quod partes Sacramenti Pocuitentiae sint contritio , confesSio , ct satisfactio , lamen non parva de hoc fuit quaestio inter Thomistas , et Scotistas. Τhomistae contendebaut, tres praedictos actus isse vere dictam materiam proximam, ex qua conficitur Sacramentum. Sed contra Scolistae pro muteria proxima censebant absolutionem a Sacerdote Poe
nilenti impertitum , ea maxime ratione , quia est ritus sensibilis. Sud quia scopus noster est uon severe Sed potius extinguere, lites , et sola dogmata percurrere , Vel saltem utilia , idcirco nihil dicimus de hac quuestione. Quod si quis curiosus est . legat Maldonatum , qui intract. de Poenit. p. III. thesi VII. sese disserit de hoc urgumento. 9
307쪽
Pura II. De Euch. invecta , quatenus est Socris ali
369. F mam vero hujus Sacramenti esse Verba Sacerdotis , Ego te absolvo a peccatis tuis conveniunt Theologi omnes. Sed quoniam juxta quosdam Theologos per multa Saecula usus obtinuit in Ecclesia Latina sermula deprecatoria, et adhuc obtinet in Ecclesia Graeca , idcirco validam dicimus praedictam formam sive indicativo modo proferatur , sive deprecativo , dummodo saltem sensus sit indicativus ; quisque autem Servare debet suae Ecclesiae praeceptum 37O. Ast magna coutroversia est inter Catholicos , et Protestantes. Catholici de fide propugnant , sermum hujus Sacramenti esse sectivam, hoc est vere essicere remis-Sionem peccatorum , quam significat. Protestantes vero Suo Saepius repetito principio innixi, quod scilicet Sacramenta non proprie producunt gratiam . dicunt , Dr-mam Sacramenti Ρoenitentiae non producere , Sed tantum declarare remissionem peccatorum , Sive non imPutationem ipsorum. Quapropter sit de fide
PROPOSITIO XLIV. Absolutio Sacramentalis est aelus judicialis, non Mero nudum Meerdotis ministolum stronunciandi , et deeta randi remissa esse ρeccata constenti , modo credat
Trident. sess. XIV. can. XI. d. 326. . Et sic prob. Christus Poenitentiae Sacramentum instituens , dixit Di-Seipulis Ioan .se cap. XX. V. 2I. : Sicut misit me
308쪽
ter , et ego mitto vos . . . Acciyite S ritum Sanctum Quorum remiseritis peccata , remittuntur eis; et quorum retinueritis etc. Ergo Apostoli , et Sacerdotes illorum successores circa absolutionem peccatorum habuerunt missionem a Christo , eodem modo , quo
Christus habuit a Patre. Sed Christus non declarabat pec-Cala se remissa , Sed Vera auctoritate remittebat. Ergo
sic pariter remittunt Sacerdotes. Et quidem si secus , Christus non debuisset dicere , quorum remiseritis , quae verba significant auctoritatem proprie , et activerem illendi , non vero simplex ministerium . declarandi , jam esse remissa. Nec dicant Protestantes , quod haec potestas est Vere divina , et convenire non potest hominibus , quia Sacerdotes non illam exercent virtute sibi
Propria , sed a Christo accepta , quinimo virtute Spiritus Sancti r Accipite Spiritum Sanctum : quorum remiseritis peccata , remistiantur eis etc. Nec pariter juvat dicere , quod tribunal Sacramenti Poenitentiae est vel uli sorum civile ; et propterea sicut in hoc judices non habent potestatem absolvendi reos , sed dumtaxat declarandi quinam secundum legem sunt innocentes , et quinam sontes ita pariter Sacerdotes , qui sunt judices tribunalis Poeni lentiae , non habent potestatem absolvendi reos , sed solum declarandi , quinam secundum legem Divinam sunt innocentes , Sive jam a Deo absoluti , et quinam adhuc peccato sunt rei. Etenim Sacerdotes non sunt i meri judices, sed judices mixti ; scilicet potestatem habent recognoscendi , quinam secundum legem sunt dispositi ad absolutionem , quae impertitur in hoc tribunali non rigorosae justitiae sed misericordiae,
309쪽
Pura M. De Eueh. inspecia, quatenus est' eris 3 13
et quinam non ita r Et propterea veram delegatam potestatem habent absolvendi r Quorum remiseritis etc.
372. Quoniam , ut dictum est, per Sacramentum Poenitentiae remittitur quidem culpa simul cum poena aeterna , Verum , ' Saltem Non Semper Condonatur tota poena temporalis , propterea locum habuerunt indulgeu-tiae. Indulgentia itaque definiri potest per remissionem Poenas te Orialis , quae adhuc soluenda remanet post Sacramentalem absolutionem , Oalidam in foro interno coram Deo , factam a legitimo ι erire per a licationem thesauri Ecclesiae. Indulgentia igitur , juxta Ecclesiae Catholicae doctrinam respicit solam poenam temporalem relictam post Sacramentalem absolutionem , quae poena sive in hac , sive in altera vita expiari debet suppositis tamen debitis dispositionibus in subjecto, et Vera facultate in concedente. Ilem , juxta catholicam doctrinam indulgentia non excludit nOSiras satisfactiones , sed est veluti illarum supplementum. Tandem docet nostra Ecclesia, indulgentiam non solum esse relaxationem in foro externo Poenilentiae per eanones praescriptae ; sed valere etiam in foro interno coram Deo ad remissionem Vel totalem , vel partialem poenae tem- P0ralis , quae expianda remansit post Sacramentalem ab
310쪽
3I l Inst. Thees. Lub. VIII. de Sacramentis
373. Facultatem concedendi indulgentias Ecclesiae denegarunt Waldenses , Wiclessitae , et Lutherani, cum Calvinistis , et etiam Iansenistae. Et abhorret referre qu's , et quantas calumnias contra Catholicam Ecclesiam protulerint. Sed in hoc theologico munere persolvendo ne limites praetergrediamur simplicis institutionis , pauca summatim attingemus, et quidem juxta nostrum Prinpositum disceruendi quae ad fidem pertinent , quae Sunt fidei proxima , et quae scolastice inter Catholicos disco plantur : Et haec quidem per brevia quaesita.
374: Q. Quaena in circa indulgentias de fide tenenda
Sunt v. Duo de. fide circa indulgentias leuenda Sunt. I. Divinitus Ecclesiae tradita est facultas concedendi indulgentius. II. Indulgentiae usus. est maxime salutaris fidelibus. Eleuim sic expresse declaratum fuit a Concilio
Tridentino sess. XXV. cap. XXI. in decreto de Indulgentiis , ubi ait : e Cum potestas conserendi indulis gentias a Christo Ecclesiae concessa sit, atque hujus- is modi potestate divinitus sibi tradita, antiquissimis et- is iam temporibus illa usa suerit , Sucrosancta Synodus
M Indulgentiarum usum Christiano populo maxime Sa-M lularem, et Sacrorum Conciliorum auctoritate proha-M . tum , in Ecclesia retinendum esse docet , et praeci-M Pit, eosque auathemate damnat, qui aut inutiles esse M RMerunt, Vel eas concedendi in Ecclesia potestatem
375. Q. Quaenam, si non de side , tamen fidei.
Proxima tenenda sunt circa Indulgetitias pii. Tria de Indulgentiis veluti sidei proxima tenenda