Theologicae institutiones cum recta naturali ratione ut plurimum consociatae opera et studio A. Palma Cherubini

311쪽

Pura II. De Evch. inspecta , qualentis est Sacris at 5

sunt. I. Quod per Indulgentias non solum coram Ecclesia , sed etiam coram Deo, relaxantur fidelibus poenae, quae illis debentur pro peccatis per Poenitentiae Sacramentum remissis. II. Quod Indulgentiae applicari p sitit , ut per moduin suffragii valent animabus in Purgatorio deleutis. III. Quod est in Ecclesia thesaurum meritorum Christi , et Sanctorum , cujus dispensalio ad Ecclesiam pertinet. Et ad primum quod spectat habemus articulum XIX. Lutheri damnulum a Leone X., in quo oppositum asserebatur , scilicet : Indulgentiae Λ S, qui Meraciter eas consequuntur, non ociterit ad remiSSionem poenae Pro peccatis actualibus debitae apud dioinam justitiam. Et item ex prop. XL. , Synodi Pistoriensis a Pio VI. in Const. Auctorem FAdei proscripta ut sulsa , temeraria , et Christi meritis injuriosa, in qua asserebatur, e Indulgentiam Secundum

' Suam praecisam Dolionem aliud nou esse , quam re- η mimio in partis ejus poenitentiae , quae per cauouesu Stutula erat peccanti p. Qubties tamen accipiatur . in hoc sensu , scilicet: a Quasi indulgi ntia praeter nudamu remiSSionem poenae canonicae , non etiam Valeat ad in remiSSionem poenae temporalis pro peccatis actualibus

is debilae apud Divinam justitiam η. Quoad alterum , idem Pius VI. tu eadem const. Auctorem Mei damnavit propositiovem XLII. Synodi Ρi- Sloriensis : Iem in eo quod suρeraddit Synodus , ωCtuosius adhuc esse , quod chimerica inhaec ρο- Pliciatio transferri solita sit in dejunctos. Haec P P0sitio declaratur: falsa , temeriaria , Piarum aurium unsis a , in Romanos Pontifices , et in Pruxim ,

312쪽

3l6 Inst. Theo . Lib. VII. de Sacramentis et sensum uniuersalis Ecclesiae injuriosa , inducens in errorem haereticali nota in Petro, de osma Cora-fom. Et similiter dum tiavit propositionem XLIII. , scilicet: In eo domum , quod impudentistime invehitur in tabellas ιndia entiarum , altaria Privilegista

Tandem , dari in Ecclesia thesaurum indulgentiarum ex meritis Christi , et Sanctorum , evincitur ex Prop. XL. Baji damnata a S. Ρio V. , et Gregorio XIII. , quae sic se habebat : re Per passiones Sanctorum in in- is dulgentiis communicatus non proprie redimuntur nOM Stra delicta , sed per ' communionem charitatis nobis D eorum passiones impertiuntur , ut digni simus , quiis pretio Sanguinis Christi , ac poenis pro peccatis deis bilis liberemur M. Et item a prop. XLI. Synodi Pistoriensis dum nata a Pio . VI. , in qua asserebatur rs Seholasticos suis subtilitatibus insatos invexisse thesaura rum male intellectum meritoris Christi, et Sanctois rum , et clarae notioni abso utionis a poena canonican substituisse consesam , et sulsam applicationis meritora rum , quasi thesauri Ecclesiae , unde Papa dat in- dulgentias , non sint merita Christi , et Sanctorum. v. Haec propositio damnata fuit ut salsa , temeraria, Christi , et Sanctorum meritis injuriosa , et dudum in art. XVII. Lutheri damnala. '- 376. Q. Quaenam sunt illa , de quibus, Salva charitate dispulari solent inier Theologos p . Plura sunt , ex quibus alia spectant indulgentias ipsas , alia concedentem et alia suscipientes.

377. Q. Quid notandum circa indulgentias ipsas 2

313쪽

Pars II. De Euch. invecta , quatenus est Sacris. 3IT

. u. Circa indulgentiarum naturam notandum , quod aliae sunt ρlenariae , aliue Partititiae. Indulgentiae dicitur plenaria , si ex natura sua remittiti totam poenam temporalem pro peccatis rite consessis , quae Virtute elavium relaxari potest. Est autem partialis , Si partem ejusdem temporalis poenae remittit , quae exprimitur

certo numero dierum , vel annorum. ' .

373. Quinam indulgentias dispensure possunt 3I . Nulli dubium , quin summus Pontifex , utpote

totius Ecclesiae caput , quascumque indulgentias ut partiales , et plenarias omnibus Cliristifidelibus dispensare possit. Haec autem sucultas a generale Concilio Lutera nensi IV. celebrato sub Iunocentio limitata suit Episcopis pro suis Dioecesibus , ut scilicet illorum indulgentia in dedicatioue Euclesiarum non extendatur ultra Aunum et in aliis casibus non ultra quadraginta dies.

3 o. Q. Quid dicendum de subjecto indulgentiarum 2Iy. Subjectum indulgentiarum sunt omnes Christi- fideles non solum qui adhuc peregrinantur , sed etiam qui in charitale sunt defuncti. Cum hoc tamen discrimine , quod viventes , si nihil obstat tam ex parte dantis , quam ex parto recipientii , et etiam ex parte causae , certe et insaflibiliter. assequuntur effectum , quoniam indulgentiae sunt juridicae absolutiones et relaxationes, quae Sunt tu potestate clavium. Ast defuncti, quia non sunt sub potestate Ecclesiae sed sub solius Dei

dominio indulgentiae pro illis ab Ecclesia conceduntur per modum suffragii , precationis , et oblationis ; et

propterea non ita certo indulgentiarum effectum aSsequuntur. Unde S. Thomas in supplem. q. LXXI. ar. ιο.

314쪽

Pura M. De Euch. inspecta, quatenus est Sacris 329

38a . Veritatem Sacramenti Extremae Unctionis negarunt Waldenses , Albigenses,' Wiclessus , Lutherus , Calvinus , et alii , . ut refert Bellarminus lib. I. de Extrema, Unctione. Istorum itaque errorem breviter refellere opus est. Sed ut pateat quae sit Ecclesiae Catholicae doctrina , juvat praeponere canones , quos Concilium Tridentinum de hoc Sacramento edidit sess. XIV.

383. Si quis dixerit , extremam Uuclionem non esse Vere , et proprie Sacramentum a Christo Domitio nostro institutum , et a Beato Iacobo Apostolo promulga. tum , sed ritum tantum acceptum a Patribus , aut figmentum humatium c anathema Sit. v

Canon IL

. Si quis dixerit, Sacram infirmorum Unctionem non conserre gratiam , nec remittere peccata , nec alleviare infirmos ; sed jam cessasse , quasi olim tantum fuerit gratis curationum ; anathema sit.

Si quis dixerit, extremae Unctionis ritum, et uSum, quem observat S. Bomana Ecclesia , repugnare Senietitiae Beati Jacobi Apostoli , ideoque eum mutandum , posseque a Christianis absque peccato contemni; anu- thema Sit.

315쪽

Canan IV.

Si quis dixerit, Presbyteros Ecclesiae , quos Beatus

Iacobus adducendos esse ad infirmum inungendum lio tutur , non esse Sacerdotes ab Episcopo ordinatos , sedaelate seniores in quavis communitate , ob idque proprium Extremae Unctionis ministrum non esse Solum Sacerdotem ; anathema sit. 384. Quae vero ad hoc Sacramentum pertinent tribus dissertationis brevissime absolvemus. In prima Viudicabimus veritatem hujus Sacramenti. In altera breviter dicemus de illius ministro, et subjecto. In tertia brevissime loquemur de ejusdem materia , et serma.

De peritate Saeramenti Extremae metionis.

385. Multi , ut diximus S. 38a male senserunt

contra Sacramentum extremae Unctionis , sed pessime contra illud scripsit Calvinus sistit. lib. IV. cap. XIX. S. I 8 , ubi vocat Sacramentum fictilium , et hypocri- sim histrionum. Contra ipsum itaque , et Suos Sectat res sit de side

316쪽

Pura II. De Euch. inspecta, quasenus est sectis. 321 PROPOSITIO XL v.

386. Haec vernas solemniter desiuila a Coucilio Trident. stas. XIV. can. I. S. 583 sic primo prob.

ex Scripturis. Jacobus Apostolus in qua Epist. cap. V. V. t 4 scribit.: ε Infirmatur quis in vobis p Inducatu Presbyteros Ecclesiae , . et orent Super eum , ungen-n tes eum oleo. iii nomine Domitii. . Et oratio fideiis salvabit infirmum . et alleviabit eum Dominus . et is si in peccatis sit, remittentur ei p. Hic procul dubio habentur omnia quae ad veri Sucrumenti rutionem

sunt necessaria. Scilicet collatio gratiae , Et si tu peccatis sit , remittentur ei. Quod si solus Deus est gratiae auctor , SoluS . Deus . dicendus iustitutor , saltem mediate per Apostolos. 'ed hubemus rem sensibilem , nempe oleum , et orati'nem PreSbyterorum , inducat presbyteros Ecclesiae , et Orent SuPer eum , ungerates eum oleo-otc. Ergo . habemus materiam, sermam, et etiam miniStrum , secus enim ad quid ρresbteros, et quidem EccleSias, et usu potius quemcumque presbyterum; sive seniorem 2 Et id videtur confirmari Marci cap. VI. V. I3.: Ungebant oleo multos aegro-ιOS , et sanabantur. Etenim S. I homas comment . in cap. VI. S. Marci quasi unam facit hanc unctionem cum

illa Iacobi , dicens : Quod oleo ungerent Aposto-

317쪽

li solus Marcus enarrat. Iacobus autem in 'AStola sua canonica similia dicit. 387. Prob. LI. ex traditione. Quod autem haec suc-rit perpetua Ecclesiae doctrina , et praxis , nec noudoctrina Patrum in quovis sa culo , nullimode fas est dubitare. Et quidem ad haec firmanda susscit auctoritas Conc. Τrident. sem. XIV. cap. I. de Instit. Sacr. t. Unct. , in quo habemus et e Instituta est autem x, Sacra haec unctio infirmorum tanquam Vere, et Proera prie Sacramentum novi testamenti a Christo Dominois nostro apud Marcum quidi m insinuatum , per Iaco-M hum autem Apostolum , ac Domini fratrem , fideli-

x, bus commendatum , ag promulgatum. Infirmatur. . .

is Quibus verbis, ut ex Apostolica traditione per manusa accepta , Ecclesia didicit ; docet materiam , sermam, η proprium ministrum , et effectum hujus salutaris S

388. Et hoc ipsum doeueruiit Patres in quovis Saeculo. Sic Tertullianus , qui vixit saec. II. lib. I. contra Marcion m. In tertio Miculo Origines hom. II. in Levit. In saec. IV. Sanctus Chrysostomus lib. VI. de Sacerdotio. Sed pro omnibus sit Augustinus , qui in quinto Saeculo , praesertim in scim. CCXV. et Quos ties , inquit, infirmitas aliqua supervenerit, Corpus,

s etl Sanguinem Christi ille , qui aegrotat, accipit , I etl inde corpusculum suum ungat , ut illud , quod 3 seriplum est , impleatur in eo, In matur quis in

a vobis etc. 2.

318쪽

. - . . . -

Solountur di cultates. 389. Quae contra nostram Catholicam veritatem objici solent , vel versantur circa Iacobi testimonium , cui unice videtur inniti decretum Concilii Tridentini , quo inter Sacramenta novae legis adnumerata ESt extrema Unctio ς vel ex silentio Sanctorum Patrum , qui de aliis disserendo Sacramentis , prorsus de exirema Unctione tacuerunt. Et quidem contra Iacobi testimonium I. dicunt , quod certi non sumus de canonicitate hujus Epistolae. II. Quod admissa hac canonicitate , non inde sequitur , olei unctionem eSSe Verum Sacramentum, tum quia illam Iacobus insinuat propria auctoritate , et Sacramenta debent habere auctorem Christum ; cum etiam qaia Iacobi unctio , saltem primario , respicit bOuum temporale , nempe salutem corporis , et Sacramenta ordinata sunt ad salutem animae.

U. Et quidem quod spectat 9d Iacobi testimonium , primo dicimus, quod suo loco , cum in lib. II. sermo fuit de Sacra Scriptura , satis demonstratum fuit , hanc

Epistolam esse vere canonicam , et quod Protestantes ideo rejiciunt , quia illa lotum evertit Suum SyStema , quod sei licet non sunt necessaria nostra bona opera proaSSequenda vita aeterna. Et item canonicam etae declarat Concilium Tridentinum tam in adducto cap. I. seSS.

XIV S. 337. , quam in decreto de Scripturis Ca

nonicis. Et ad Ecclesiam , nou vero ad privatos spectat serre judicium de canonicitate , et sensu Sacrarum Scripturarum.

319쪽

324 Inst. Theol. Lib. VIII. de Sacramentis

Ad II. , Iacobus non ipse propria auctoritale instituit hanc olei unctionem pro infirmis , sed a Christo institulam fidelibus commendavit , et promulgavit. Ita Cone. Trident. in adducto cap. I. sess. XIV. 387 Ad III. dicimus , quod duplex est effectus hujus Sacramenti , gratia scilicet pro Salute animae, quae RPer te designatur per verba , et si in peccatis sit , remit tuntur et , et salus corporalis , quae includit etiam salutem animae , sive quia alleviando infirmum , facilius ille resistet tentationibus Daemonis , sive quia , ut docet Catholica Ecclesia , salus corporis consertur , si animae saluti erit expediens. Tandem ad Patres dicimus , quod si non omnes verba faciunt de Sacramento Exiremae Unctionis , causa suit quia talis non erat illorum scopus , ut scilicet de omnibus loquerentur. Unde sicut illorum silentium non ossicit veritati aliorum Sacramentorum , sic negativum istud argumentum , et quidem non omnium , nihil valet comtra nostram illesim , praeSertim cum confirmetur test, monio positivo aliorum.

' De ministro, et subjeeto Sacramenti Extremae etionis.

' 39o. Calvinus etymologice accipiens Vocabulum Presbyteros ab Apostolo Iacobo usurpatum , in cat Presbyteros , dixit , ministrum Extremae Unctionis esse quemlibet aetate provectum , scilicet Seniorem , non a

320쪽

Pura. II. De Euch. invecta , quatenus est Sacris 325tem Phesbyteros dignitate Ecclesiastica , scilicet Sacerdotes. Et haereticus Bosnagiusta Annalibus ρolitico ecclesiasticis contendit , olim hoc Sacramentum fuisse administratum etiam a Diaconis , et a laicis quoque in casu necessitatis. Sed cum Ecclesia Catholica nos propu-gu'mus , solos Sacerdotes esse hujus Sacramenti ministros. Et propterea sit de side

. . . ' . . t .

. ' PROPOSITIO XLVI.

Presbyteri Eeclesiae , quos Iacobus sostolus hortatur Mocandos ad ungendum in mum , non sunt quiVis ae-ιate seniores , sed soli Sacerdotes ab Discορο ordi

nati. τ

.39 . Veritas hujus propositionis , quae Solemniter definita fuit a Con. Trident. sess. XIV. can. IV. G

Sacr. Ext. Unct., per se patet. I. Ex quo Presbyteri, qui lex Apost. Iacobo ungere debent, debent quoque orare , et illorum oratio salvabit infirmum , cui et remittuntur quoque peccata, et si in Peccatis erit, remittentur ei. Sed nusquam in Scripturis legitur munus remittendi peccata commissum luicis, sed solis Sacerdotibus. Ergo Presbyteri , de quibus loquitur Iacobus , Sunt Sacerdotes. II. Ut supra demonstratum eSt , extrema Unctio est verum novae testis Sacramentum. Sed Sacramentorum Ministri, si Baptismum excipias in casu necessitatis, quoniam absolute necessarium est necessitate medii, et etiam Sacramentum Matri mouit , de quo est coulroversia , sunt soli Sacerdotes. Ergo etc. III. Nus