장음표시 사용
111쪽
Potentia causae, tanquam a sorma, adeoq; Enc
purὸ possibile ab aeterno est denominati s ab Omnipotentia Dei productiva, cum hoc discrimine, quod, Deum posse producere aliquid, ' est denomitiatio intrinseca Deo, quia sumitur ab Omnipotentia quae est identiscata Deo
vero creaturam esse producibileti a Deo est denominatio extrinseca crea Lurae. Quia su- itur ab Omnipotentia, quae non identifica eur creaturae, qu:E dicitur producibilis Ratio tertia II ex conceptu Entu a se Pom-bilitas illa creaturae quam oppositi po ui. t, emeans aliquod reale in se intrinsece a parte rei ab aeterno distinctum realiter a Deo , ei hoc esse habet a se, tale est Ens a se,in coci . sequenter est Deus. Nec dici potest tale esse diminutum, conditionatum objectivum c. nam cuti tali esse imperfecto misceri non potest Astitas, non secus ac Deitas. Vel hoc su
um esse qualecunq; habet ab alio, nempe a Deo, sic est productum a Deo estq; existens ab aeterno, quod est contra fidem. Et hoc ipsa probatur. Illud esse a parte rei aeternum ponii bilitatis distinctum realiter a Deo, non O test accipi a Deo in genere causae materialis,mec enim Deus hanc causalitatem exercere potest non etiam accipi potest in genere causae forma dic: Quia illud esse possibilitatis per te est adaequat realiter distinctum a Deo, forma autem non distinguitur adaequale a suo effectu formali. Non item illud esse accipi potet a Deo in genere causae finalis, vel ideatis seuxemplaris: Quia haec causa suum Elech in
babe solum in esse objectivo seu in cognitio,
112쪽
άeue intentione jam vero oppositi volunt. esse illud aeternum possibilitatis , esse in se in Atrinsece a parte rei, Relinquitur ergo quod hoc esse aeternum in se intrinsece distinctu nia Deo, sit acceptum a Deo in genere causae e se ficientis per aliquam actionem quae termina tur ad existentiam effectus, nec enim superest unum genus aliud causae, in quo sit a L eoillud es se aeternum distinctum a Deo. Ratio quart. . Ex Conceptu Entis necessarii& aeterni. Praedicatum Entis in se intrinsece aparte rei necessarii aeterni etiam quoad es se tu iam, ei praedicatum Divinum, non secus ac praedicatum Immensi omnipotentis c. quoad essentiam, hoc enim ipso quod excludit contingentiam in suo qualicunq; esse, Importat independentiam a Deo,in excludit indigentiam alterius quoad illud esses, quoad 'quod est necessarium Maeternum in se intrinsece a parte rei quae praedicata sunt propria Elitis a se. Sed postibilita, creaturae est a parte
retaris in se intrinsece aeter mar ac necessarium, ut fatentur Ad Uersiarii: Ergo est denominatio a praedicato Divino, nec est aliquid extra Deum etiam quoad esse Essentiae ina o hoc
ipso quod sit aliquid in se intrinsece a parte rei
necessarium ac aeterruim, non solum habet esse
Essentiae, sed etiam debet habere semper es existentiae : Quia omne praedicatum Divinum habet semper existeritiam, nec potest separaria parte rei ab existentia. Et sicut es te Omni- Potens esse Immensum, malia praedicata di Vina nequeunt competere alicui Enti, non
nisi secundum esse Essentiae, sed potius impor
113쪽
- iant existentiam rei, ita similiter dicendum est
de hoc praedicato, Esse a parte rei infe Ens nece arium, aternum, Immunιbile. Eadem de causa Possibilitas creata nectitat esse nς pure condi intionatum, pure metaphysicum, pure verifica tivum &c quia cum talibus Entibus non ponsunt misceri praedicata Divina, qualia mitte me En iri te necessarium, inmutabile a parte reia Ratio quinta. Est ex conceptu F iiii conti. mi. Possibilitas Creaturae a terna vel eit conte
ptibilis a Deo, vel non Si primu ni ErgoeDeu per contemptum talis possibilitatis, potuit procedere ad nolitionem eis cacem illis rQsic potuit tollere possibilitatem creaturae; nolendo illam esse quae tam ei supponitur eiIeneces Aria,ac immutabilis. Si autem dicta possibilitas creaturae nona est contemptibilis a Deo, ergo hanc denominationem habet a prae . dicato Divino. Quia omne solum praedica', tum Divinum est a Deo in contemptibile, caea tera autem omnia distincta realiter a Deo in se&intrinsecὸ spectata, sunt a Deo contemptibilia. Tum quia, hoc ipso, quod sint realiter di- stincta a Deo, maxime si carent exilientia, in cludunt imperiectionem , quae meretur pru- dentem contemptum. Tum quia, Deus cum sieens se solo sulficiens ubi pote: Omnia, quaei
Rati exta. 21 utitur Scotus ravia, est ex conceptu creationis ganni hi lationis Creatio rei supponit nihil creaturae, praecessssse, Manni hilatio, significat nihil cieaturae relinqui.
At per sententiam oppositam, ante creatIO ne in
lalui creatura praeceisit, caluiuid ejusdem
114쪽
relinquitii post anni hi lationem, nempe ipsi.
ςssentia creaturae, quae dicitur esse a parte rei in se intrinsece Frgo sententia opposita de i ruit conceptum creationis .an nihil attonis. Nec valet dicere. Creationem isse solum e ni hilo existentiar, anni hi lationem esse in nihilum existentiae non vero esse aliae Coartra eis
nim est Qu i magis est aliquid Petri sua Es . se tia, quae datur intrinsece, in is a parte rei,dc minus est aliquid Petri ipsa materia prima existens. Ergo si obest creationi Petri, quod
ante ejus productionem praecesserit materia prima ercistens multo magis oberit eidbm creationi, ante ipsam praecessisse in se intrinse se a parte rei esset: tiam Petri Deinde si dicamus creationem esse non solum ex nihilo existentiae, sed etiam ex nihilo essentiae magis laudabitur activitas Omnipotentiae Divitiae
reant IS, nec non Divina erga nos beneficen-xia, utpote conferens nobis sua activitate, non tantiam es existetitiae, sed etiam esse Essentire Ergo ita de Deo sentiendum est. Ratio septima. De sumi potest ex conceptu Entis realis. Inter Ens reale simpliciter di. stum seu physicum,4 inter Ens per ratiostem, implicat medium reale Ens, quod nec sit sim- pliciter reale seu physicum, nec en PCI Tat IO- nem, sed tantum sit reala in hoc ei, sia, quod fit in se intrinsera actu nemine cogitante sive conditio nate, sive velificative sive n et 'phy esiceinc licet noli existat realiter. Atqui juxta sententiam op pQ sitam possibilitas aeterna creg
turae est tale Ens medium. Ergo opposita sent tentia Ponit En reale implicatorium. M i 'be
115쪽
est Adversariorum. Major probatur imprimi
communi sensu nostrae Societatis Doctorum. Quamvis enim in sententia Scotistarum, ponente distinctionem formalem a parte rei mediam actuarem inter distinctionem simpliciter realem lationis, posset admitti Ens tale medium actuale, quod nec sit reale simpliciter, nec per rationem, ut ita sit proportionatum extremum distinctionis formalis a parte reis
tamen in sententia nostrorum communiter ne
gantium hujusmodi distinctionem realem mediam actualem negari quoq; debet omnino
tale En medium reale actuale quandoquidem distinctio realis est proprietas converti-hilis cum Ente, ac proinde talis est distinctio Entium, qualia sunt Entia Unde si implicae distinctio realis media actualis implicat quoque Ens reale medium actuale. Quare quibuscunq; argumentis Adversarii bene oppugnant distinctionem formalem a parte rei Scocisticam, iisdem argumentis, perimunt istam suam possibilitatem creaturae, quam hic ponunt, non satis memores consequentiae in docendo , ut patebit consideranti. Ratio octasa. Est excidentitate inter essentiamin existentiam creatam. Ab aeterno non dabatur in se intrinsece actu a parte rei existentia exercita mundi, alias mundus fuisset ab aeterno productus , quod est contra fidem. Ergo etiam non dabatur ab aeterno in se intrinsece actu Essentia seu possibilitas passiva mundi Probatur consequentiaci rata alioqui deussentiain existentia exercita mundi, verifica- νentur duo praedicata contradictoria realia sev
116쪽
primo- intentionalia , qualia sunt Dari in se intrinscyaritia a parte rei e Non dari in se intrin. fece actu a parte rei Et tamen juxta nostros comuniter essentia .existentia creaturae etiam iexercita, sunt idem realiter . in de objecto reis ali indivisibili non possitnt in creatis veri ficari duo praedicata contradictoria saltem realia primo- intentionalia, quidquid sit de praedicatis secundo- intentionalibus. Neq; dicas etantiam creatam distingui realiter ab existeti exercita , solumq; identificari existentiae
Proportionatae. Contra enim est. Quia omnes rationes quae probant essentiam creatam nota.diltingui realiter ab existentia, procedunt de existentia exercita, ut patebit consideranti. Ratio nona. Est ab eversione fundament1 oppositae sententiae. Quia Ad Versarii communiter ponunt istam suam possibilitatem passivam creaturae, tanquam aliquam rationem a parte rei Essentia Divina priorem, propter quam Deus possit producere possibilia, iropter quam possit eadem cognoscere. At hoe manifeste falsum est. Nam imprimis falsum est, quod aliquod En sit prius Estentia Divina, In quocunqr, genere prioritatis realis stunon fictae. Quandoquidem flentia Divina est prima causa rerum omnium, Wad ipsius summam periectionem spectat, ne in ullo genere verae prioritatis, sit pedis qua respectu Cujuscunq; Entis alterius. Deinde absurdum est dicere, primam rationem cur Deus possit Producere aliquid , non esse Sapientissim umejus intellectum,in optimam Poluntatem, sed
Potius es E, En quoddam medium inter Ens
117쪽
Male, Ens per rationem, qu id sit ad in1lar Entis mortui, caeci, Minsipientis, ac potius sit larva Entis. Hoc enim qui dicunt, re ipsa dicunt, Divinam potentiam productivam possibilium, provenire a fatali quadam meo e X-trinseca necessitate , inclusa in hac entitatula possit litatis, ab Adversarii posita, quod est immane abiurdum Falsum praeterea est, qud daratio objectiva, cur Deus cognoscat possibilia,
sint aliqua entitatulae eXtrinsecae Deo, non existentes, sed in seipsis a parte rei aeternae cum sit antiquisti main communissima cum D. Thoma ricoto sententia Theologorum adae, quatum motivum Scientiae Divinae de possib1libus, Te ipsam Essentiam Divinam : Motivum autem adaequatum cientiae est prima ratio objectiva sciendi. Sed de hoc phira in responsione ad primum &tertium. lRatio decima est. Quia Essentiae istae quae sint in se intrinsece actu ab aeterno, videntur esse ideae Platonicae , jam pridem ex Philosophia proscriptae. Nam sicut Plato ponebat ideas, tanquam primas rationes , Id prima principiae noscendi es operandi ut teitatur . Thomas lx part quaest Is . ar: . ita Adversarii ponuntes entias rerum,tanquam prima ratione S, propter qua Deus cognoscar creaturas possibiles, propter quas possit producere easdem. Rursus sicut Plato ponebat ideas per 'non
in intesiectu, adeo Arisioteles improbat opinionem Platonis de ideis, ut ait ibidem D. Thomas artic ad I. Ita Adversarii ponunt Essentias rerum per se, extra intellectum Dei. Praeterea
sicut Plato ponebat ideas tanquam formas seu
118쪽
Nitiones in generabiles cincorruptibiles in seipsic ita hoc ipsum dicunt Adversaxi de FG sentiis rerum. Non apparet ergo in quo differant ab opinione Platonis, nisi forte, in hoc quod Plato ideas, voluerit esse universales. Unde dicit S. Thomas ibidem Artic: . ad . I disidua fecundis Platonem non habent aliam ideam, quam ideamdeciei jam autem Adversarii Essentias rerum volunt es te singulares. Verum ex hoc capite tanto magis oppugnatur opinio Adversariorum, quod multiplicat plura Entia in se aeterna extra eum juxta numerum
singularium, cum Plato multiplicaverit illa non nisi juxta numerum specierum meq; dicas Platonem pomis te ideas existentes ab arterno. Contra enim est: Elia cum Plato posuerit ideas universales , inuidem tanquam prima principia cognitionis rerum re produisionis, ue it citatus D. Thomas art a posuit illas ante omnem productionem ipsarum , adeoq, non tribuit deis existentiam physicam , quae est terminus productionis, sed non nisi tribuit illis esse a parte rei extra Deum, conditio nate verificative, metaphysice c. quale osse tribuunt stantiis rerum Adversarii. Ut ergo ipsi dissentiant a Platone, dicant potius id, quod dixit Augustinus lib: Sue. qu. a. laudatus a D. Thoma in illo artic: . Idea re essentia rerum,
esse rationes in mente Disina exi tentes,in consequenter eas dari per denominationem extrinsecam a cognitione Divina, quae est nostra sententia. Ex his ergo rationibus aliis , pluribus
concluditur, Formam, seu rationem formalem, a qua creatura denominantur possibiles, s essen
119쪽
di essentiae rerum sunt aeternae, necessariae stes immutabiles, non esse aliam, nisi Omnipotentiam Dei aeternam, necessariam, Immutabi Iem, quatenus contentivam Virtualiter se minenter praedicatorum essentialitam creat me. Si vero quaeratur, Quid sit subjectum huius denominationis , seu possibilitas passiva esse id quod dicitur possibile, quo Sipsum non est Omnipotentia Divina, nec est inerum nihil. possibila enim est id quod pro-
ducitur in tempore, aut produci potest in. tempore jam vero falsum est , quod omni- Potentia, vel etiam purum nihil pro dueatur ita tempore. Potius ergo pure possibile sunt ipsa praedicata essentialia creaturae . quae pro suo states, sunt quidem nihil in se intrinsecet a parte relin actu, ut dictum est , Sunt tamen Ens positivum inali, nempe in potentia a ctiva Dei, seu per denominationem extrinse- eam ab Omnipotentia Dei, io modo etiam distinguuntur realiter a Deo, ito modo sunt z: Quia distingui, sequitur ad ste. Si autem ut telius quaeras, quid est Antichristum esse nunc Per denominationem extrinsecam ab Omni- ' Potentia Dei, sic etiam realiter distingui a Deo. Re se id nihil aliud esse, nisi fundamento a parte rei habito ex Omnipotentia Dei productiva Antichristi, ab Intellectu concipi in recito Antichristum, tanquam terminum omnipotentiae ab ea realiter distinctum, illum. que vere denominari possibilem. Unde ratione hujus recti realiter distincti ab Omnipotentia, apprehensi in denominatione possibilis quamvis illud non sit in se intrinsece a Parte
120쪽
parte rei ierificantur opposita praedicata de Omnipotentia, rae ipso possibili materialiteriumpto. Exemplum hujus manifestum habes
in denominatione extrinseca cogniti. Sicut enim lapidem esse intentionaliter in mea cognitione, non est ipsa mea cognitio, alias ego cognoscendo lapidem, cognoscerem meam cognitionem, non est etiam nihil. alias cognoscendo lapidem, cognoscerem nihil ,
sed potius est ipse ille lapis, qui physice jacet
in angulo est vero in cognitione per denominationem extrinsecam ab ipsa cognitione, sic realiter ab ea distinguitur, quatenus cognitio praebet fundamentum, ut ab ea aliquid realiter distinctum, quod ipsi objicitur, denominemus cognitum, quamvis hoc ipsum saepe nihil sit in se intrinsece extra intellectum cita plane de pure possibili, quod in Omnipotentia Dei existit possibiliter, seu virtualiter, discurrendum est , cum hoc solo discrimine quod in denominatione extrinseca cogniti, forma non sit a parte rei extra intellectum, nec semper sit prima ratio formalis, nihil ante se supponens , secus autem accidit in denominatione extrinseca possibilis. Porro quae hactenus diximus de pur ponsibili,etiam proportionaliter dici debet de Impossibili. Nam hoc quoq, est a parte rei aete num ac necessiarium per denominationem ex trinsecam ab Omnipotentia Dei non continente Hirco-cervum, tali modo, quali modo cognoscitur per cognitionem creatam essentialiter falsam. Unde Hircocervus, nihil aliud est, nisi hircusis cervus, secundum se reales, qui crani