장음표시 사용
261쪽
liud, nec clarioribus terminis explicari villi,
quam quod homo pro peccato omniis is, condigne non satis fecerit, nec sit illi condo- Datum , unde si quis certificaretur, Perinum pro peccato condigne satisfecisse hoc ipso cem tificaretur eum odio tion esse h=bendum pro . Ptur culpam praete itam chm satisfactio con digna X stinguat.jus ad odium vel certe si quis certificaretur, Petro oupam praeteritames e a Deo condoluitara, eo ipso certificaretur
eum non est peccatorem e contra vero qua
diu Petrus post peccatum mon satisfecit con digne, nec ei est Iiberat iter condonatum, numeratur inter reos inae. Ergo tam in ne gatione satisfactionis pro peccato , quam in negatione condonationis consistit peccatum
habituale. Confirmatur .a qui Regem os fendit, manet O nsor Regis per hoc praecis
quin pro offensa nou satisfecit, nec ei est como onata: idemq, dicitur de eo, qui pro acee sp to mutuo, manet debitor , nisi solvat, aut ei debitum condonetur. Ergo idem dicendum de oriensore Dei. Videtur mo Esse vera Sententia , quam e 'Tudite docet Pater Thomas Minodata nomstata act. r. de Poenitentia dis p s. quaest a dissic Peccatum habituale es ipsum actum prae steritum malum, manentem per modum prae
sentaS, vi causarum suarum moraliter ipsum conservantium. Hae autem Causa sunt duae una ex parte reaturae Deum omendentis,qu' est, Cluntas in ordinata nunc manens morali ter, Altera ex parte Dei offensi est pium
jus Divinum ad irasci moraliter permanens, κa Deo
262쪽
Deo quodammodo possessum Ratio est. . Ruia in physicis non aliter perseverae effe-χus , nisi ratione causarum Physicarum ipsum
conservantiu Ergo in Moralibus non aliter perseverat peccatum praeteritum , nisi vi cau-iarum moraliter ipsum conservantium . um non sunt aliae, nisi duae eXplicatae ..6 . Videturus o. Non recte expIicari habitualdi mortale per privationem gratiae sanctificantis. Tum qui abalias sequeretur peccatum habituare quoad suam saltem permanentiam placere
Dei, meq; Deo Auctore, quandoquidem
privatio gratiae in peccatore est a Deo, placet-q, Deo, cum sit Poena a Deo inflicta. Tum quia nullum peccatum tam quoad malitiam, quam quoad permalientiam constituitur per suam poenam , quia pinna potius deberet avertere a culpa, non autem culpam conservare:
Et ita non conservatur homicidium Petri per ejus decollationem , cum ergo privatio gratiae sit poena peccat quomodo per halic privationem perseverat peccatum D Tum quiet, esse indignum gratia est esse peccatorem, sed . homo pro priori naturae signo ante privatio nem gratiae , cum peccat, est indignus gratia. Ergo pro illo prior est peccator, adeoq; nOII constituitur peccator per privationem gratiae. Tum deniq; quia sicut ideo Deus privat licitiminem gratia, cum peccat, quia peccat: Ita etiam ideo Deus perseverat privare gratia, quia homo perseverat iniec to. Ergo tam actuale quam habituale peccat una praeceo: τὰ privationem gratiae, tanquam ejus Causa , a Q. proinde neutrum constituitur privationet
263쪽
itae, praesertim eum utrumq, idem si peetam' tum, a proinde eandem utrum i causet pri- vationem gratiae. Videtur ultimo Saltem in nostra Sententia non distinguente negationes ab ente positi-VO, non posse explicari , quid in re sit ista Privatio gratiae Fon eniti est aliquod Ens temporale inco possibile cum gratia , quod enia eis talet οἰ etiam est decretum Dei, tum quia, hoc est aeternum, jam vero priva tio Aristiae ἰ cipitis desinit in tempore tum quid, decretum Dei est extrinsecum peccatori, Privatio autem gratiae assicit eundem intrinsece facitq; intrinsece malum tum quia, decretum Dei est optimum, ac proinde nequie constituere hominem malum seu Peccato
estondetur. Per peccatum habituale intelli- 'gitur id , quo is qui heri peccavit, hodie
ante justificationem denominatur peccator, seu intelligitur actus malus physice praeti ritus, quatenu manens mora lueris aequivalenter, seu ita se nunc habens in aestimatione pruinae latum , quoad quosdam enectus, nempe in ordine ad reddendum hominem odibilem, &Teum poenae, ac si nunc pitysice existeret. Hinc apparet peccatum non eiIe meram denominationem extrinsecam ab actu malo physi. ce Praeteruo , ita nunc esse peccatum habituale nihil aliud sit an si tui: leisctum peccammiaosuiu Nam peccacu. tiabituale tollitur
264쪽
ae precato habituali. as per justineationem, hoe autem, quod es fui actum peccaminosum, non est auferibile pei totam aeternitatem: 3 ita nunc etiam verum est, . Petrum peccasse, cum falsum sit illum peccatorem esse. 'aeritur in Quid sit is, ratione cuius mane moraliter actus malus physice praeteritus , denominatque peccatorem Est autem peccatum habituale, aliud mortale , aliud venialtu Et rumpotest com
perfectionibus debitis naturae, tum in statue- levationis, in quo defacto homo est ordinatus ad finem Visionis Dei . tot natiane indebitum , d ad talem finem per meas eoti naturae indebita dispositus. Potissimili ergo de peccato habituali mortali in statu e levationis agimus, quisquam, de aliis peccatis ex hac occasione agendu erit. Propositio I. Omne peceatum habituale in omni flatu con tum praeter iliam prisationem ricti . -- , -- dicitρεις -- inuale , superis.
Probatur. Quia ut dictum uetest praee identi Omne malum prεsertim morale con sisti se aliter in privatione Sed peccatum habituale, etiam qua tale, seu secundiam id, quod superaddit peccato actuali est malum morale, utpote inelisibile prudenter. Erg .sessiimptum consistit formaliter in privatis ne superaddita peccato actuali. Propositio II. Pereatum mortale h b tuM
265쪽
νonsedit formalueris intrinsece; tem parrist
'uer, in risatione aptitudinis adfinem ultimum a auis congruentem, quatenus inducta demeritoriδ
ab homine, cujus si peccatum, O quidem Disia
Probatur. Quia quaelibet res dicitur sima. pliciter mala ideo , qui caret aptitudine ad imum finem, ut constat inductione, tam in na- turalibus quam in artificialibus. Ita enim o- culus est malus, quia non est aptus ad Vissionem, quae est finis oeuli , equus est malus, si est ineptus ad equitandum, domus est mala, si est inepta ad habitandum, calamus est malus, si est ineptus adscribendum, .sic dereliquis. Ergo etiam homo est simpliciter malus, quia est ineptus ad finem ultimum sui stat sic, dum hae differentia ab aliis entibus inferioribus, quia haec possitnt naturaliter carere aptitudine ad suum finem sine sua culpa, secus autem homo Atqui existere in peccato morta ii habituali est esse simpliciter malum rgo hoc peccatum consistit formaliter Mintrinse-e in privatione aptitudinis adfinem ultimum statui congruentem. Quod autem haec priva hio debeat esse physice praesens durante peccato habitu alti Probatur, quia sicut nihil di-
eitur nunc turpe, infirmum, aut mortuum, nisi ob turpitudinem, vel mortem , aut infirmitatem, quae sit de praesenti physice, ita nec homo potest nunc simpliciter dici malus seu turpi in animarac spiritualiter mortuus, nisi ob malitiam quae lit de praesenti physice, vel in se, si est peccatum actuales, vel in suo Este tu , ne nape in privatione aptitudinis adfixi'm, si esti excatum habi phiale Nec
266쪽
Nec refert' ii odie catum habituale si tum .pitudo Moralis , non physica , unde videtur . Non debere constitui per aliquid praesens phy, sice, sed per aliquid praesen moraliter, Contra enim est , quia peccatum habituale ii, hoc sensu est turpitudo moralis , quia impor
ea privationem aptitudinis ad finem, voluntariam liberam, non autem in hoc sensu, quasi ipsa privatio aptitudinis ad finem non siepraesens physice durante peccato habitu alii: alias enim peccatum actuale physice praeter,
tum non deturparet nunc moraliter hominem,
Quia sicut peccatum cum est physice, in seipso, physice deturpat, ita non aliter deturpat moraliter, nisi cum est praesens physice in suo effectu, sic enim moraliter existit. CPropositio III. Haec aptitudo ad fuem ulti,
.mum, qua prisalpeccatum msrtale habituale , nonen quid extrinsecum homini, putia Decretum Dei or
dinans hominem ad finem ultimum, sed est potia taliqua forma intrinseca homini. . . Probatur. Quia, cui simul occurram objectioni, uicet bonitas in ratione medii, seu id quod facit rem amabilem propter aliud, pos ait haberi per aliquid extrinsecum, sicut moneta fit bona, per voluntatem extrinsecar Principis, tamen bonitas in ratione finis, quae scilicet subjectum facit amabile ratione sui, debet esse tali subjecto intrinseca, alioquin non faceret subjectum ratione sui, sed ratione extrinseci amabiles qua de causa nequit homo constitui aut pulcher, aut sapiens, aut virtuos sus, aut robustus per aliquid extrinsecum. At
uui aptitudo hominis ad ultimum finem est
267쪽
eanquam in speculo mundo Deus reluceat per visionem sui juxta illos: Beati mundo corde quoniam ipsi Deum videbunt. Ergo sola gratia sanctincans, vel aliqua forma aequivalens, est aptitudo homini ad finem ultimum in statu elevationis, ac proinde in ajus privatione consisti formaliter peecatum habituale mortale in eodem statu. Et hoc ipsum patet etiam, posteriori. - in statu elevationis juxta
Praesentem providentiam, non alia forma dein
Arui peccatum habituale mortale, in justifi- Caesone peccatoris, nisi anfusio gratiae sancti,ficantis, ut est certit m apud Catholicos. Ergo di in praesenti stae elevationi S peccatumia. hituale retortare confinit formaliter in priva tiose talis gratiae , quandoquidem consiis id formaliter in privatione formae per quam tollitur: in alio vero statu elevationis daret un saltesin alia Cm: intrinseca aequivalens gratiae salaiistificanti, propter similem necessitatemLSeci. a pars Assertionisprobatur Quia in s m,au purae naturae, finis ultimos Creaturae rationalis esUt Deus ut perfecte cognoscendus aenigmatice- in Creaturis, ac etiam perfeci. amandus amore naturali ad hunc autem finem perfecta aptitudo intrinseca hominis non
esset alia, nisi habiliralis dispofitio diligendi
naturaliter Deum super omnia, quia nihil la aut aptum intrinsece ad actum perfectum nasuralem, nisi habitus proportionatus Sciendum tumen in Mod hujusmodi habitualis dispositio per peccatum molliale com misi una instat purae naturae, non esset habitus
Oileetionis Dei aequisitus praeeedens pecca ua
268쪽
die enim habitus non lamper destrueretur ibi
Per peccatum mortale, sed potius esset habi.
tu dilectionis Dei naturalis super omnia, a
quirendus per actum naturalem dilectionis Dei super omnia, contentivum in sein inductivum talis habitus, simulqx retractativum peccati commini, in cujus proinde habitus privatione, consisteret ibi formaliter peccatum habituale mortale Per quo a satisfit objecti. oni quam proponit Hau noldus. Hinc enim
sequitur, quod in statu purae naturae non potest Deus remittere peccatum mortale sine actndilectionis Dei naturali super Omnia generam. te similem habitum Wretractante peccatumusicut e contra potest Deus in statu elevationis remittere peccatum mortale sine retractatione peccatoris actuali, ut alibi dictum est. Cujus ratio est: Quia ex una parte est opus magnae gratiae Dei, remittere offensam gravem fine retractatione o flansoris, imo hoc est contra exigentiam ordinis naturalis, ac proinde hoe fieri non potest Infatu purae naturae, qui
status non est status gratiae, sed pura iustitiae
conformantis se exigentiis rerum in altera vero parte in statu purae naturae habitus dile
ctionis Dei mper omnia constituens aptitudi- nem ad finem ultimum, ut pote acquisitus, de . heret generari iactibus similibus, cum e men in statu elevationis, habitus supernaturari Iis reddens hominem aptum ad finem ulti mum, non generetur ex actibus, sed immediae a Deo infundatur. Ergo in statu purae naturae, non potest remitti peccatum mortalerinportans ineptitudinem ad finem ulli um,
269쪽
266 i ada u. s. sine retractatione, quae ibi non esset alia nisi
actus naturalis Dei dilectionis super omnia,
secus autem in statu elevationis.
Propositio . Peccatum habituale seniale pro omni flatis formaliter intrinsece,fabem in- Ad quate, confinit in pri9atione aritualis retractationis, formalis Fel aequisalentis. Ita Issaraa Dinoo citato ad nonum Ratio est inii peccatum veniale noli facit homine si: Dpliciter malum, ac proinde non privat aptitudine ad finem ultimum, sicut privat mortale, sed tantiam facit hominem secundum quid Itiatum, 1 et non dispositum ultimo complete ad finem ultimum. Ergo ejus habitualitas seu permanentia moralis, non consistit in privatione alicuius formae permanentis , puta gratiae sanctificantis, sicut consistit liabitualitas peccati mortalis, e consistit in privatione ultimaera spositionis transeuntis requisitae ad perfectam
operationem formae permanentis, nempe ad amorem Dei intensium, ferventem, quae est
operatio perfecta gratiae sanctificantis. Haec autem dispositio post peccatum veniales est
ipsius retractatio actualis seu formalis seu virtualis Hinc peccatum mort te habet se sicut mors, quae consistit in privatione formae, nempe vitae, veniale autem habet se sicut morbus, consistens in privatione dispositioia ad operandum perfecte vitaliter, reqvisitae. Contra hanc Assertionem opponit aliqua P. Hau-noldus. Et primo opponita Hinc sequi, quod peccatum veniale non possit remitti sine retracta intione , cum tamen oppositum dixerimus deiecca. O Octau in uactatu, 'oenitentia.
270쪽
Ll hoc Respondetur coneedena seque-Iam quod enim peccatum mortale possit remitti sine retractatione, id inde est, quia potest dari aliqua forma intrinseca incompossibilis cum mortali peccato infusa a Deo laeullo actu peccatoris, qualis est gratia salictificans, quae per seipsam praestat euectus formales remissioni pecati mortalis, nempe deletionem peccati, conversionem Dei ad Creaturam,' conversionem creaturae ad Deum, ac etiam retractationem peccati saltem habitua,-Iiter aequivalenter At vero nulla alia potest ostendi forma intrinseca deletiva peccati veniatis,4 conversi varium Dei ad creaturam tum Creaturae ad Deum , nisi retractatio vel formalis vel virtualis actualis..
Opponit secundo. Ne peccatum habituare veniale consistit in privatione actus debiti pro instanti, quo quis actu peccat, sic erit impossibile tolli peccatum veniale, sicut impossibile es postea facere, ut fuerit in priori instanti actus oppositus veniali. Vel consistit in privatione actus debiti pro tempore posteriora ,δε sic veniale actuale non transibitina biluald, quia nullum est debitum seu obligatio statim retractandi veniale Restondetur Veniale habituale consistere initivacione retra ctationis debita pro tempore posteriori, prin ut debitum significat capacitatem boni subjecto congruentis, non vero proue debitum significat obligationem morarem, cui non. lic a coistravenire , quo pacto careo etiam dicitur debita esse viso, licet ad eam non sit obli-Mtus sub peccato. 1ic nimirum etiam dete-- tur post