장음표시 사용
181쪽
pes irata, qua, sis dicturus excogitare, atque inuenire3 Quod ita sit, quin huic nos vhi cunctos tradimus, aliis Omnibuvvalere tui sis,tanquam superuacaneis 8Sed hoc certe singula-xum est artium in sua materia: in vita vero est iudicii, consilii,& quae ex his nascitur, prudentiae, quae nulla comprςhendi potest arte ingenio, iudicio,vsu rerum,mcmoria paratur. Nam quid, quo loco, quo tempore,apud quos, quatenus iis dicturus, aut etiam non dicturus, haeccine lunt Rhetorica partes: prosecto non nugis ouam officia vitae omnia,& puDlice,&priuatim: quibas tragendis nulla disciplina, nulla artis praecepta suffecerint: prudentia ubique praesto sit oportet tanquam cos ultrix,& rectrix omnium. An etiam audiendus erit nobis Caecilius Plinius, qui ait didicisse se oratoris euenon magis loqui, quam tacere quum est opus ZNunquid tacere qu'que docet haec ars auis iam non videt hos omnes prudentiae surripuisse unde domum suam locupletarent itaque cumulus ille rerum,qui quum a Latinis,lum vero a Gramis scriptoribus anxie congeratur . quid dicendum in prooemio,in narratione, argumentando , concitando animos, aut sedando,in epilogis, in suspitionibus immittedis, augendis,animaduertendis, tollendis . non sunt huius artis, ac ne ullius quidem,usus sunt qui in immensum abit: ut mirandum sit Graecos homines, qui in eiusmodi mirifice solan sibi indulgere non etiam plura de his reliquisse volumi Aa,&quae nulla possent lectione pereurri. Quam inepti in bis sunt, qui collegerunt ratiunculas aliquot, quibus discipuli in singulis vel causarum generibus, vel rationis partibus utcrentur,& dicta aliquot ex Demosiliene , aut Isocrate desumptat nam in hoc plures sunt Hermogenes,& alia Grae ci, quam Latini, pro sormula nobis obiiciunt dicedi. Polt ea vero quam multum se,ac diu iactarunt, seque ac lectorem torserunt, nihil progressi haerent circa initia,& pueriliter sapere ac loqui iuuenem suum docent. Scilicet corrIuare in Tyberis aut Ilis si alueum conabantur ipsum Oceanum. Q uid prodest illa coaceruare, quorum rarus, aut quod potius puto, nullus est unquam usus futurus Ego abs te in arte uniuersales canones, S dogmata ad omnem dicendi rationem apta e natura ipsa obseruata ac deducta ex-'pectabam ac requirebam: nam ea demum artem efficiunt. ybstham sitibi visum esset adiecisses exempla primae exerci-
182쪽
rationis acciperem,serrem,etiam si minuta de puerilia: prosormulis vero tradere exempla ipsa non est artificis , seri experti tantum. Verum haec quemadmodum dixi,etenim dicedum est saepius,nequis fallatur praesertim in re tanta,rlicto ricae non sunt, sed iudicii,ac usus. idcirco exemplorum ibi i-iusnaodi & plura,& accuratiora & magis commoda docebit me dies unus consuetudinis in toro,in curia,& cum prudentibus, ouam multi menses sub tali dicendi magistro consumpti. Sed ratio inquirendi argumenta dialectici est. Ideo Aristoteles octo libros Topicos inter sdicos posuit: de ea re quam tenuiter agit in rhetoricis, suam pene nihil .ri quum amplificatio, qui; sit per res ex locis argumentorum petatur, ipsi de ea leorsum praecipiunt,ut dicas eos congerere potius dicendi docvulenta, quam in artem quandam dieerere audienti ad discendum utilem: nimirum neque artem potuissent efficere ignari quid tradendum esset,& quatenus, quum de materia & sinibus praue ab initio iudicassent. Llocutio magis artis huius est propria: hanc vero perplexam & infinitam reddidit immodica Graecorum iubtilitas,& otiosa diligentia, quae omnes loquendi tormulas siue a loquentium consuetudine alienas, atque abhorrentes,sive protritas cum pramis & vulgares,tanquam schemata&orationis. lumina iis adnotauit. stylum siue characterem fecerunt triplicem, imum, summu ,&inter duos illos interiectum mediocrem, idque multis verbis & exemplis, etiam usque ab heroibus velut repetita origine,ut amplissimus sit Vlysses, Menelaus infimus, medius Nestor, nec satis vere , nec fatis ad docendum accommodate. Populum quidem facile fuerit in tres ordines distribuere, quia distinctio una ex re sumitur, ne peex censu. iniod si ex omnibus sumatur internis, corporeis sortuitis, multo plures existent ordines. Eundem admodum in oratione virtutes aliae spectantur ex electione verborii, aliae ex contextu & numeris, aliae ex figuris&schematis .ali ex argumentorum viribus & acumine aliae ex copia, aliae extractatione animorum aliae ex grauitate sententiarum , ita
non tria esse modo possunt genera, sed plurima, quando in unoquoque horum hint etiam plura quam tria.Cicero in Oratore haec genera distinguit, sed ita ut non facito dixeris
quid lit secutus in secando, verba an compositionem, an scαwntra S, an assiumenta. lam nec ad docendum haec conducibiliter
183쪽
biliter sunt excogitata . neque enim negant quin multa sint genera media, atque interiecta inter illa tria: atqui ea ponminus oportebat explicari, quam color u genera, quae natura inter atrum & candidum posuit, aut saporum inter dulce atque amarum, qui quidem vehementer ab extremis distant,noc facile est per extrema cognosci aliam formam oratronis infim epistola aliud res rustica,aliud libri de philosophia postulanimon eodem mediocri ad virtutem,& ad protectionem hortamurans similiter inuidiam & misericordiam movemus. Fecerusti orationem velut hominem quendam in qua essent caro, sanguis, succus, ossa, nerui, cu I S, cΟ-lo atura, habitudo, proportio partium, tum interna, in- milis.
genium,iudicium, vigor animi,auectus, educatio & mores: quarum rerum partes eisdem signant, quis in homine: sed obscurissime ac perturbatissimemihil diffiniunt , ac declarant: non statuunt quid ossa, quid sanguinem vocent , quid succum, quid mores,idcirco mirifica est inter eos dissensio de his ut de eadem oratione non modo diuersa pronuntient, sed aduersa quoque:videlicet quum non constaret quid quicque appellaretur, sed temere ac ritu populari nuncuparent 1inguia,unusquisque haec pro libito & captu suo usurpauit. Illud vehementer admiror, quod tanta atrocitate verborum De versa versum in soluta oratione vetuerint fieri,scedissima id tur- in soluta pissimumque appellantes, nec partem quidem versus inserri oratione. sunt passi duntaxat iniusculam. Cuius placiti saepenumero profiteor me rationem quaesisse, necdum inuenisse ullam. Siquidem uniuersaliter prohibent, nec auditorem respiciunt, nec dicentem, nec rem de qua dicitur, nec ob quem fi . nem dicitur, nec genus aliquod versus signant &distinguut. Aiunt oportere caelari artem quae prodit se si fiat versus, Nostendit in concentu & verbis occupatum esse oratorem, non in re:idcirco nec quod habeat versus numerum passi sunt inferri,etiamsi non sit versus : ut munera dare parenti. Tum ad grauitatem & opinionem veritatis cuius sermo, ut matrona quaepiam,vel puella honestissima non des yderat anxium cultum,&exquisita ornamenta. Audio. Sed multa in hoc dicto occultantur, quae facile sit conuellere. Prim tunnihil possumus supra quatuor syllabas dicere , quod non in aliquam versus rationem cadat, quod ostendunt tam innumera verisim aenera. At inquiunt Senus noti carminis,
184쪽
Atqui permultae sunt pedestres orationes modulatiores Ionge quam iambici verius comoediarum Plauti & Terentii. quam vel heroici illi qui continuo seruntur cursu absque cauuris, ut apud Horatium, Pertius hic permagna negotia diues: vel cum c esura est obscura, Nescio quid meditans nugarum totus in illis. An non melos est in Sallustii procumras, in orationibus, in concionibus T. Liuii maius ac nobili ux3 Videre est pro lege Oppia, quam nominaui potissimum quod ea Catonis & consulis S per se grauissimi viri
persona: attribilitur .Quid hoc quo uit Graeciae iudicium Platonis & Democriti, locutionem tametsi a versu absit , tamen quod incitatius seratur,& clarissimorum verborum luminibus illustrata poema putandum magis,quam comicorum poetarum,apud quos nisi quod versiculi sint, nihil aliud esse quotidiani di i simile sermonis Nam quod caelari
volunt artem,utiq ue tot versuum genera in calore scribendi deuitasse maioris est artis mea sentetia, quam in aliquod illorum vel imprudentem incidisse, vel prudentem deuenita se. iis enim omnia illa tam multa,tam varia , quibus undique circunsidemur,effugiat leo minus quum in curam sit rei potius: quam verborum intentus : ut de M. Bruto resert Fabius, no aliter ac gubernatoris sit periessimi atque exercitatissimi nauem inter Cyclades inoffenso cursu ducere. Itaque homo eruditus, & dicendi peritiam callens citius artem & diligentiam in eo deprchendat,qui in longa oratio ne genus carminum nullum admiscuerit, quam qui in ali quod impegerit nonnunquat hunc sciet de rebus fuisse naturaliter solicitum , illum de vocibus ,& dictione. Addebis, quod qui non sunt iam versus, obseruatione,iteratione, usu possunt seri. Sic facti suntversus ab Aristophane,ab Hipponacte,& aliis poetis, qui antea non habebatur.Sed prosecto adhibeat quantamcunque operam S diligentiam quiuvolet, attentissime se observet ipse custos sui non poterit
tamen versum enugere. Si quis maximorum authorum orationes excutiat,ex versibus, aut magna illorum parte via debit omnia conflata, etiam notis , etiam sonoris magis,
ruam sunt trimctri iambici familiares fabulis.Cice. in sexto e re publica: qui reliquos complectitur omnes, q uatuor pedes sunt heroici: pro Milone dicere incipientem timere, trochaicus est, si iambicus in tertia sede par sit trochaeo,ut idem
185쪽
ipse docet. inaum contra Titus Annius ipse magis, quinque pedes heroici: te lege Manilia, quanquam mini semper frequens, dimeter lambicus. in Acade. quaest. Quaecum es sent dicta in conspectu consedimus omnes, verius est heroicus,si unam syllabam demas, ut si dicas sedimus. Seneca episto. nonagesima secunda, originis suae memor, dimeter iambicus in quidem totus e iambis. Liuius praefatione,nostra per tot annos vidit aetas,trochaicus est .Quid quod multa suut verba simplicia quae versum emciunt adonicum, suspiciebant,accipiebant ,ma posuisset, archimagirus.Satis liqc vidit Martianus Capella, sed fulgore tantae authoritatis prς- strictus est: eius haec sunt verba:Neue in notissimos versus, S maxime heroicos st ructura fundatur, Iambicosque versus quamuis eos Cicero non euitet, quum dicit: Senatus hςc intelligit, consul videt:& heroici versus finem vel initium non declinet, quum dicit: O miserum cui peccare licebat. Et in Academicis, latet ista omnia. ' Varro magnis obscurata Alia, Luct circuitus a tenebris. Et in Verrinis plenum versum una qui culle crasdem syllaba mutilum fudit, quum dicit: Quum loquerer ra' occulti fetus gemitusq; fiebant:nec finem vitavit elegi, sicut ait: tata&ciroderat ille bonos . incurrit etiam in hendecasyllabi phaleu' eunsus a eii petulantiam,dum dicit: Successit tibi Liuius Metellus.Sic ille Aristoteles in arte poetica Iambum ait familiari sermoni peculiarem esse, ideo in illo multa nos effundere iambaea, non item heroica. An non Apud Ciceronem Crassus oratorem illum air admirabilem esse& in lignem,qui in oratione ipsa quasi quendam numerum vertumque conficit vimox:versus enim veteres illi in hac soluta oratione propemodum , hoc est numeros quosdam nobis esse adhibendos
putauerunt. inlid est istud quasi & propemodum 3 cedo quantum progrediari ubi sistam pueriles runt istae determi
nationes: populus concentum intelligit, numeri censuram non intelligit:si versum aspernatur propter concentum, v-bicunque sit concentus eadem erit aspernatio :& concentus iste ac numerus, qui nunc non est versus, adhibe iterati nem, &vsum, iam fiet versus .Quaero etiam si versum ali num licet citare in oratione, cur non liceat suum facere
dem est harmonia in concinnitas in alieno & proprio. Haec quidem de ipso versu, nunc de authoribus. Po. Ro. bellacidi rusticitatis ostentatori suspectatrat ars omis, S i it
186쪽
rae,cuius sensum Crassus Ciceronianus, ut quisque optime sciret Graece, ita esse nequissimum, ut in Syris venalibus. Tum si gestui addidisset orator versum, populus non essetsbi visus grauis oratoris orationem audire, sed saltante histrionem spectare.Graeco non item, cui etiam histriones honesti erant. Cicero memor ingenii coronet suae pauci is imos in orationibus ac pene nullos citat versus: Demosthenes &Re chines plures,& liberius. Cicero defendens Archia, quod de studiis humanitatis loquereturi nouo se dicendi genere usum este ait:& pro Murena prae Dur veniam :&ad C. Caesarem versus Homeri admiscens nouum epistolα genus nominat. Atqui Aeschines Solonem laudans maximo hominu couentu in accusatione Ctesiphontis inter illius decora poeticae studium atque exercitationem numerat. Ad haec aures sunt variae, sunt quibus Ciceronis concentus sit effoeminatus & mollis, sunt quibus durus:malunt intiliani decla
mationem. Alii alios pedes amplectuntur: Aristoteles paeonem Cicero Dichoraeum, nec ipse seeum in deligendo satis consentiens,ut Martianus annotauit. Pedes inquit ille quadam permista confusione Cicero perturbat, dum dicit modo di trochaeo ionicum concludendum,modo paeonem primu probat incipientibus,modo finientibus , modo do chimum qui constat breui,duabus longis,breui &longa, cuius exemylum posuit, amicos tenes. item amphimacrum pedem , &rursus dactylicum numerum laudat, nec tamen certa scientia est. Ego tamen compendiosiora percurram ,ut in hac syl-ua quibusdam videar praeire tramitibus. Sic ille. At neque his grauiores aut meliores dat sormulas, sed leues, & pueriles admodum. Haec quidem ex ingeniis nascuntur,quae non omnia delectant eadem: alii aliis capiuntur, ut in sensibus varii soni allubescunt variis auribus, colores oculis, sapores palatis. Ad haec mutatum est seculis iudicium aurium : aspera,& dura compositio placuit Catoni S Gracchis, & ea viri lis est visa. Concinniores fuerunt Antonius & Crassus: multo his & reliquis omnibus numerosior Cicero:mollis & de litiosa Ic fracta compositio corrupto magis seculo sub Vespasianis& Traiano viguit, ita ut orationes, quod Cornelius Tacitus queritur, ad lyram, no aliter quam poetarum
carmina,canerentur. In dicente etiam magnum discrimen:
non decet orationis illa modulatio & numerositas frigidam senect
187쪽
senectam, certe ardentem iuuentam decebit. At cielanda est ars, nam id saepe inculcant, ne effluat. miorsum Z ut facilius persuadeas. QSid si non ut persuadeam scribo, sed venarrem , vel ut delectem Θ Poetis ad delectationem licuit tot generibus carminum abuti, mihi non licebit quibus volam, qui tantum delectationem peto quam fuisse causam Cicero scribit cur numeros in oratione inuexerit Isocrates, qui inconditam antiquorum dicendi cosuetudinem delectationis atque aurium causa , quemadmodum scribit discipulus eius Naucrat.,nunos altrinxit. Verum enim uero prisci illi oratores quocunque istis de rebus modo disputarent, ac statuerent, maximas tamen dicendi opes collegerunt magnitudine ingenio ru, studii,vsus,exercitationis: quippe omnia haec acuebat atq; stimulabat ingens eloquentiae propositum praemiuidignitas, opes, potentia in ciuitate, quod praemium Iimul primum sublatum est,eloquentia quoque est collapsa: nam quum oratorum licentiam nimium sese videret emundere , multis esse innocentibus periculo, nocentibus praesidio: ut qui hoc quoq; arroganter profiterentur & iactarent de inferiore causa superiorem se posse/de superiore, inferiorem facere aeohibendam velut claustris impositis duxerunt. Athenis vetiti sunt allectus mouere, quod visum est philosophis longe aequissimum, ne iudicis animus nempe norma qua esset audicandum a recto ullam omnino in partem inflecteretur. R omae Pompeius magnus tertio suo co-sulatu legem tulit, ut actori duae assignarentur ad dicendum horae, patrono tres, & peroraretur codem die. De quo Cicero queritur in Bruto , inquit enim: Et perterritum armis hoc studium nostrum conticuit subito , & obmutuit lege Pompeia ternis horis ad dicendum datis. Et Tacitus impositos dicit esse velut frenos eloquentiae. Caeterum in ius de potestatem unius redactis omnisus,is non passus est vel tam crebro populum coire, vel tam frequentem, vel quenquam
libere in publico loqui, quod ut erat, ita periculosum esse
cxistimatum est potentiae unius .Quocirca exci usa est a concionibus eloquentia , id est, a theatro,& nutrice sua, quemadmodum in libro de oratore secundo docet his verbis Cicero. Fit autem ut quia maxima quasi oratori scena videatur concio , natura ipsa ad ornatus dicendi genus excitetur:
habet enim multitudo vim quandam talem, ut quemadmo
188쪽
dum tibicen sine tibiis canere , sic orator nisi multitudine audiente,eloquens esse non poterit. Principes raro ipsi loquebantur ad populum,& pauca, plerunque per edicta,haud
aliter qua m aci seruos: in senatu sententiae dicebantur non libere ut antea. sed in adulatione potentiae compositae, erant qua magis enco a principum, quam deliberationes de publicis utilitatibus. In soro ii princeps cognosceret, pudor Vetabat eum detinere, quoniam & ipse interdum gestu testabatur properare se : conuertis omnibus ad delitias relicta cura
reipublicae, nec ipst iudices. qui ellen Cnperit &delicati, loni gas serebant orationes, sed breues, atque easdem amoenas:& quod in persona iudicis est flagitiosum, malebant aliquid,
quod delectaret, audire, quam quod doceret de caula: aptatae sunt huiusmodi affectibus orationes, &in forum allatum, quod scenae magis congrueret. Ita genus dicendi penitus mutatum, ex sano , & sobrio , & leuero ad luxum , Adelitias, tanquam si virili veste polita muliebrem sumpsisset. Ipse populus in sorum & iudicia coibat, non sicut antea inspecturus quid ageretur,& qua fide , tanquam dominus & rector omnium, sed velut in theatrum ad oblectationem omissa libertate ,& cura reipublicae segnis atque otiosus:& quia illud publice placebat in scholas inuectum est ad
exercitationes: tales sunt declamationes illorum temporum inuentae, non ad victoriam, sed ad voluptatem : neque enim pugnabant, sed ventilabant: poeticas quoque amoenitates
per egressus petierunt: quod ostendunt inuintiliani declamationes , dc quae ex declamatoribus sui temporis citantur a Seneca. Digreditur quidem Cicero, & descr ibit, sed leuere, grauiter, I ad rem: paulo quidem fusius, nempe in orationibus infinitis, sed dignitate & dicentis, S audientium,dcrei iplius conseruata.Contra illos ad citharam dicas aliquid
animi causa canere, non rem grauissimam meditari: quod indigne ferunt Tacitus, Quintilianus, Seneca, ita ut quum illae declamationes quae QSintiliani circumferuntur nomine,iam alienae sint ab eius ipsius praeceptis,& tales ut contra eas potissimum invehi videatur, non defuerint qui il- lius esse negent: & declamabant quidem veteres, ut Cacero, sed veras causas ,& eas, quas mox essent in vero certamineaci uri, qualique ex puluere & umbra insolem & militiam translatura. Recentiores vero declamabant fictas omni- no
189쪽
no inutiles, quarum nulla in foro aut senatu posset contingeremam eas quaerebant in quibus maxime possent se iactare,&otiosos auditorum coetus permulcere. Ris postremum, quum legibus iam a principibus constitutis iudicia exercerentur , visum est adhiberi potius ad exam mandam causam iuris& legum peritum, quam oratorem . ita creuit potentia interpretum iuris,etiam in coniecturis: & studiu artis oratoriae prorsum sublatum circiter Antoninorum tempora:
quum iurisconsulti . qui plurimum valebant gratia apud principes, decreui sic fit ipsi Ioli totum occupare: & tortat sigata visum est Marco Antonio philosopho , qui non censuit expedire, ut iustum atque iniustum dicendo confunderetur: sublato corpore & imago periit. Declamare quoque est desitum,& artem cognosci, quae nihil erat si ne exercitio prosutura. Inane vero censuerunt laborem aliquem fructu omni
adempto suscipi. Paulatim studium excolendae linguae cessauit, quum nullus esset eius operae pretium . inuapropter ex bonis studiis maturrime omnium eloquentia est tanquam fos quida delicatus fante Borea decussus: id est, remota illa populari aura eloquentiae saluberrima, deserto linguae cultu S lingua ipla sine vindice relici a,i ni uriae cuiusuis incursui exposita, & obnoxia aduentu barbarorum velut accepta plaga intercidit. Recepta Christiana pietate lassi sunt principes, quod uniuertis in commune conduceret, ut presbyteri . ad populum de rebus lacris loquerentur:ita sacri concionato res piscis illis oratoribus successere, sed dissimillimo su cessu: nam quanto illos superamus rebus . tanto partibus omnibus eloquentiae, tota vi persuadendi, sententiis, argumentis, dispolitione, verbis, genere orationis, actione inlariores sumus.Cuius rei culpa diuisa est inter dicentem,& audiente.Olim qui dicebant erant callentissimi usus, & totius prudentiae communis, tractandorum animorum peritissimi artifices. Qui nunc dicunt, quam dispar es, mperia Cocion ari, ignari vitae, imo etiam communis sensus : qui sint af- tores hu- secius, aut quemadmodum vel impellendi, vel reuocandi aus teροα Omnino nescii. Nec cui rei quae verba, quod genus orationis sit adhibendum norunt,omnia bene conuenire omnibus rati. Sententias habent plumbeas, frigidas, iacentes, segnes,
quae animos deiiciant citius, quam ex tent: argumentatiunculas colligunt ab illo exercitio scholastico, quae ventilant
190쪽
quidem,& titillant interdum, nunquam seriunt aut caedunt. Dispositio su a&dissipata: nihil dicunt suo loco:amo immoderata nihil prore aut tempore non in voce, non in oculis & ore, non in manu de digitis, non in ginu& statu corporis uniuersi: quae illi ita habent cognita, ut nulla esse arbitrentur, nec interesse saltitent dicentes, an sedeant. lam auditores habebant illi olim acutos,attentos, plerosque eruditos: nunc socordes, segne , peregrinantes animo, rudes atque imperitos,ut eadem habeant saepe repeteda, oui dicunt, non solum
quo infigantur & haereant memoriς, tau quo vel intelligantur,siquid sit acutius, nili explicet de explanet, in quo amittitur gratia & vis orationis,frustra clamarit, surdo fiunt verba: si quid obliquum, nisi recte 3c simplici ter exponat, perdiderit dictum: nec minus sane perdit, quum venustate atq; speciem dehonestat, & frangit neruos. Memoria patrum &auorum coeptum est in Italia reuocari studium linguarum per discipulos Petri Rauennatis Latini,& Emanuelis Chry-1olora: Grςci: inter quos maximi nominis fuere Leonardus Aretinus,Fran. Filelphus, Laurentius Valla, Varinus Veronensis, Perottus Nicolaus. Secuti sunt eos Ioannes Picus, Hermolaus Barbarus, Angelus Politianus, & alii quos hic recensere nihil attinet. Hos vero,& quotquot doctius Latine loquerentur, quam caeteri, oratores vocaverunt. Sed ii
qui vim nominis parum intelligerent:exercitium enim artis oratoriae nondum est reductum, sed tantum in lingui funditus deiectis ac pessundatis instauradis atque erigendis cunctum illorum studium consumptum est. Quippe artis
huius praecepta exercitio remoto nihil iuuant. Hactenus nemo declamauit utique in materia argumentosa ,&quasi incertamine & palicstra: tametsi multi delectarunt se oratiunculis, quae aduersarium non haberent: ut laudationibus artium, virtutum, principum hominum: vel rabiose se exercuerunt canina facundia, inuecti uis, quibus lacerarent in uia cena,id est conuitiis & maledictis in unum congestis quotis Juot possent, quis aduersarium proscinderent, naso suspenerent. irridendum S contemnendum omnibuς exhiberent, de causa nihil dicerent aut perparum : si qua tamen alia erat causa, quam susceptas leui aliqua de causa inimicitias atrociter persequi. Nec dς phrasi, de genere dicendi video illos fuisse valde solicitos,in electione modo verborii occupatos.