장음표시 사용
71쪽
unquam mortalium suisset:ut non in alicuius hominis in tueretur eloquentiam, dum de illa scriberet, sed in specime periectae eloquentiae,quam Plato ideam appellat. Q uodsi hoc faciendum censuit in eloquetia,& verbis quae ab uiu peti
solent, quanto erat magis elaborandum in legibus, & republica, quae usu deprauari solent, non adiuuari. Ea credulitas receptorum, quum in priscis illis fuerit, quantam in recentioribus este oportet, qui sibiipsi distili grande sunt rati nefas a maiorum placitis deflectere vel latum v navem. Itaque uum non minus naturae benignitas mente illos , ingenio, iudicio donasset,ipsi tamen amiserunt iudicandi de viribus ducto ru iacultatem partim a rebus ipsis sublatam, partim ab ipsis ei lde iniqua sui damnatione abiectam celerrima desperatione s ui,quum quantum possent ac valerent, nunquapericulum fecissent. l laque videas Theologos omnes scholae Thoma, Scotu. Ochamu,Holco tu, Gregorium Arimines em, Petrum Haliacensem,& alios, quum quid de lumine naturae quaerunt Aristotelis adducentes placita pro culminead quod peruenire potest homo naturae luce adiutus, quasi altius nullum ingenium nulla in re possit ascendere, quam quo ille peruenit. IDueum& Ad haec tot sese nobis obtulerunt duces,tot lant nos vise- .
praecepto queremur se viam adhortati,& alios ut omnes vitaremus tarum mul quam an pernitiem ducturos,& quidem probabili pro suatitudo. parte ratione ostenta. Ut proficit cetis animus inter tot Mercurios ac viarum indices tam varios,atque inter se discordes constitutus haeserit, cui pareret potissimum ignarus:&anter tot voces in diuersa trahenti urn qui iudicare vel nescit, vel non vult, sequitur aut suavissimam, nempe captus eloquentiarauream quae ad congruentem cupiditati stiae finem dero mittit seducturana vel quae est ingenio suo conuenientissima. Infinita est scribentium turba,ingens, immensus labrorum numerus me scio cui me applicem,cui adiungam: praesertim quum nemo se audeat arbitrum offerre tantae controuersiae,ut legendos a non legendis iudicio & sententia sua secernat, quin huic maxima sit inuidia & pene publicum odium subeundum meque enim est ullus tam malus liber, qui alicui non placeat tacita quadam congruentia ingenio - . Tum, ac cogitationum. inrumque tot esset notis ad distinctionem opus, nos tamen ita illorum vestigiis adhaerere at- que
72쪽
que insistere decrevimus,ut nefas existimemus ab illis vel pilum unum deflaistere,siue damnatione nostrorum ingeniorum, siue odio quaerendi: quum & illi fuerint homines , ut nos,quorum est proprium falli & fallere: primique illi inligio res veliit rudes modo quasdam massas atq: informes, sicut dicebam,tradiderint polieris suis expurgandas & formandas .Quid quod illi qui in nos paterna fuerint beneuoletia,&charitate,noluissent nos ita dei pondere animos,ut nihil iupra se quaereremus. Et qui ex illis fuerunt boni viri haud dubie manum quoque illis porrexerunt, quos altius videbant ascensuros, qua quo ipsi peruenissent: hoc enim iudicabat ere esse generis humani, ut in dies artibus, disciplinis,uirtute, ac probitate proficeret. Nos vero homines esse nosipsos arbitramur, aut etiam manus,illos plus qua homines, heroes scilicet aut semideos. Non quin illi multa& magna nobis praestiterant, sed di nos no parum nostris minoribus possemus praestare,si anniteremuriaut plus etiam quim illi adiuti illorum inuentis,adhibito nostro iudicio. Falsa est enim atque inepta illa quorundam similitudo, quam multi tanquaacutissimam, atque appositissimam excipiunt, nos ad prio res collatos esse. ut nanos in humeris gigantum: non est ita, neque nos sumus nani, nec illi homines gigantes, sed omnes eiusdem staturae,& quidem nos altius evecti illorum beneficio: maneat modo in nobis, quod in illis studiu, attentio animi,vigilantia,& amor veri: quae si absint, iam non nani sumus,nec in gigantum humeris sedemus, sed homines iustam magnitudinis humi prostrati. Ergo diffisi nobis, & clausis oculis nos alicui commisimus, quem belle atque acute cernere crederemus, non optimo duci quem elegimus,sed primo ad quem nos applicauit sors. id cupiunt ductores praui gloriae tuae magis auidi, quam veritatis, ut res in studia & sectas scindatur,ut quod impetrare no possunt bonis artibus,
extorqueant dissensione,ac velut ciuili bello. Nullii est tam incorruptum disciplinae genus in quo non sint partes ac factiones, etiam in ipsa Theologia,ubi minime congruebat. In disciplinis omnibus passim scribunt& docent periti,imperiti, boni, mali.Vnusquisque constantissime defendit sua nec est ulla adeo absurda atque inselix secta, quae non suos an uenerit adiuratos. Deducitur ad scholam filius ab indo cto patre: quantae selicitatis est non incidere in malum ac im
73쪽
peritum doctore, quum eiusmodi sint plena omnia 3 Quid aliud est tum patri faciendum, quam sulcipere vota pro viqitutiones in filii Venit eo adolescens nouus, rudis omnium,
imbuitur statim sectae placitis: recipit. assentitur , afficitur prius, qui in possit iudicare: audit dici omnia constantii
sime a praeceptore ingenti asseveratione vultus, supercilii, seruentiae, videt recipi omnia magno consensu atque admiratione a codiscipulis,crediteste mera oracula,ita haurit ta-' uam certissima & indubi rata, tanquam illa quae prima principia nominantur. Quare de motu , de tempore, de his quae
sunt in anima ,de constitutione corporum, deniq; de rebus incompertissimis, omnia ingenti asseveratione confirma arumvisi quis vel ambi at, non secus putent contra hunc nocile dili utandum, quam si negauerat unum quenq; esse, aut non esse. Non solum ita se his addicis,& macipat , ut ea modo censeat esse verissima sed ut alia cuiuscunq; modi habeat 1 uspecta: adeo iudicio se spoliat praecipuo, non solum in tractandis artibus bono, sed in tota vita iacultate inquirendae veritatis aptissima. Multi eorum ne possunt quidem a receptis semel discedere, quum alia penitus nec legerint, nec au- cierint, ignari sint ne aliqua luis vel meliora, vel peiora, tqui no credunt aliam esse Dialecticam aliam Theologiam, quam cui ipsi lunt dediti : quod milii Lutetiae, & aliis plerisque meis condiscipulis contigisse memini. Qui vero legunt quae aliena sunt a suis, alii decur a iam aetate nequeunt discere, & pudet quae iuuenes didicere senes perdenda lateri,ur inquit Poeta, alii quum sint penitus in iure ac mancipio
contrariae opinionis, tanquam vana,ab ona, ituita re putat, atque a pernantur. Sin scriptoris nomen authoria. adeintuetur,omnia ad sit a do*mata detorquent, ut sua uideat tirdicere, etiam cum diueritis ima loquitur, & tanquam in c
uili discordia, utraque pars trahit quαcunque quacunque potest ratione ad fauorem sectae, ad laededum .aduersari mn. in quo ardentissima fuit Graecorum leuitas, sed nos illis hac in parte grauiores non sumus. Quiaecunque a receptis discrepant explosa, exibilata sunt, velut insaniae Sc furoris plena, nec cognita, nec audita, tantum ex suspicione quod cum suis non consentirent.Nunc quaecunque ab scholae placitis
Haeresi; dissident, scholastico theologo sunt haeretica, quod crimen crimen. ita vulgatum est, ut rebas quoq; leuissimis impingatur, qua sit
74쪽
sit ipsum per statrocissimum. Idem inter se facerent Thomae addictus de Scotico, hic vicissim de illo misi quod scholcassuefactio, in qua personant variae scholasticorum sententiae,audiendi senium mitigasse , ac emolli uisse animum videtur. Nam qui sua non sunt coenobia egressi, plane isti quicquid non est ex praeceptis sectae , r fugiunt tanquam
venena,& ilico errorem clamant. Nec tam pertinaciter principes opinionum quamlibet obstinati pro luis inuentis de- talassent, suam isti pro placito alieno. Sed fortassis in .uidam foret tolerabile, ii non in progresIu corruptiora essent, quam in prima origine. Verum exercitatio ingeniorum,&semper in eisdem iam ab initio lapsis ,&corru- .ptis, longi l sim e rem a recta via abduxit, suum ipsi monitis melioribus ingrestus omnes praeclusissent Ah quanto se fructu diiciplinarum fraudant, quod semper aliis credunt, . nunquam ad seipii reuertuntur, nec se vocant in consilium, ut examanent cuiusmodi sint quae tanta cura addiscunt. Et Secta re- eorum qui 1 ele ac ingenia sua certis scriptorum generibus, centium. ceu in seruitutem tradidere,alii ita sunt recentes, ut veteres omnes ne de nomine quidem norint, partim non intellecturi si eos adirent partim quod exactiora omnia apud nouos esse credant,partim quod occupatis incredibili nouoru longitudine nunquam ad priores illos caput vacet attollere.
AElii nouitatem omnem aspernati ita veteribus adhaerent, ut si neotericum attingant, metus sit ne contaminentur. Verum permultum refert quos veteres, quos nouos esse Secta
arbitrere. Si illi qui artes disciplinasque S iuuenerunt ,& terum.
auxerunt sunt antiqui noui vero qui vel corruperunt artes, vel corrumpentibus accommodarunt tua manus, plane vel umbilicos allorum antiquorum malim,quam verbosissima recentium monimenta. Sin tu ad lastos redis,&virtutem
Mimas annis, quemadmodii ille dicit, ut quanto sit quisque vetustior, hoc apud te sit nominis ac fidei potioris. Quid,
an non Aristoteles Anaxagora posteriorM Cicero M. Catone, S Dem osthenes Pericle, & vergilius Ennio ξ At po- seriores istos antiquarii homines prioribus illis longe anteponunt. Hi quoque non exigua lane ieruditioni suae incrementa detrahunt,&iudicium dcbilitant ac strangunt. Primum ita addicti & mancipati lunt veterabus, ut quicquid norutent urius esse, continuo damnent inauditum, incognitum
75쪽
tum,etiam si maxime sit vetus, modo recens credant, ut recentia,si existiment esse vetera, adorent neque enim iudicio
adducuntur,s ed solo nomine. Vidi qui versiculos hominis viventis quod in peruetere bibliotheca reperti essent puluere
obliti,ac iam sere exesi tineis,aperto capite veneratus sit, tanquam Virgilianos,aut alicuius aeui illius:& alius Ciceronis epistolam, cui consulto nomen erat praepositum gallicum, magno fastidio aspernatus est, addito etiam conuitio barbariae transalpinae. At inquiunt progressa: sunt aliquo utq; artes, inde deciderunt. eos qui in fastigio artium scripserunt, solos terimus manabus . ai possunt de hoc censere, quum alios nefas etle putent attingere 3 Equidem haud abnuerim
magnum in priscis illis hominibus ingenium fuisse, multum usum, ac diligentiam circa res eruendas & tradendas illustriores posteris. Sed male de natura centet, quicunque uno illam aut altero partu es tam esse arbitratur. Cur se non putent aliquid excussuros, si anni tantur Z quum nulla sit tam facilis atque humilis ars, in qua non infinita occulantur,quae possint multa ingenia diutissime exercere. Et recentiores haud lane pauca excuderunt, nonnunquam acutius , saepe etiam verius: quod illi varietate rerum distracti, aliquas parum exacte curarunt cognoscere, usus docuit aliter esse, quod Hippocrati, Aristoteli, Plinio ,& aliis eius notae usu venit. Videre est in Aristotele, ut de illustrissimo accertissimo scriptore potissimum loquar , in eo inquam sunt quaedam doein ta in multis quidem certa, sed saepe parum solida & catholica : ut quum aicit, si est aliqua propria animae ore ratio siue phantalia, contingit eam separaria corpore, si non est, non contingit. Ceu quis dicat, si clausus in hoc cubiculo potest aliter quam per vitream senestram
lumen aspicere, potest e cubiculo exire: Si non potest, nec e cubiculo exire: aut quod principia rerum naturalium sint contraria. Non nego quin dogmata eius omnia possinta pertinace defendi,vel centum cuneolis inflaretis ut fulciantur .inuersis detortis,mutatis multis mille interpretatiunculis. Sed certe contradictioni sun texposita quae ingenia torquet, non instituit. Et certe quod est mirabilius, ex his tam incertis,& male firmis dogmatibus impugnat suos aduersarios,ut Parmenidem, & Melissum, ex sua sectione praedicamentorum, ex suo ente simplici, & ambiguo. Nec est quod cui
76쪽
euiquam absurdum videatur, priscos illos parum interdum
firma pronutiata uniuersalia assierre. Vniuertale enim pronuntiatum ex multis singularibus oportet nasci bene obseruatis. An vero mirandum est, si quae erant tam varia innatura rerum, quae mutarentur regionibus, quae temporibus,
ipsi uniuersaliter affirmando noua & tum primum ab eis animaduerta sint falli Θ ut quod Aristoteles dicit in primo de animalibus , cui crura sint gracilia, dc brachia elle gracilia, cuius contrarium vademus in hac Belgica, in qua homines multi vix habent suras, brachia tamen succi plena, & bene habita. Quiae de italia aut Graecia praecimunt, parum congruunt aliis locis ac regionibus, nec apiis etiam eisdem in quibus scripserunt, videlicet vel ratione vitae mutata, vel ingenio loci. iis iam ad Vitruvii norma aedificat 3 Quis ex praescripto Galeni coenatὶ Quis ex Varronis aut Columella:
praeceptis arat 3 multa illo traduntur seculo, quorum con traria nunc experimur in caelo , in terra, in elementis : vi de
habitatione sub zona torrida, de ortu Nili, de Antipodibus: tum in stirpibus,in animantibus,in frugibus. Persica poma scribit Plinius, quae Romae nasceretur esse noxia, nunc sunt in delitiis: ubi sunt oues illae Bethicae tinctae, ut Martialis inquit, colore natiuo ZIta istis, qui vetera modo persequuntur, usu venit, ut quo seculo & inter quos vivant homines ignorent, adeo in priscis familiariter versantur, ut domi, quod dicitur,& inter suos peregrini sint. Ignorant mores
atque eruditionem suorum temporum, & oderunt. Quanquam idem isti antiquarii sua vellent esse in pretio,& legi de
manibus teri quantumlibet annicula. Et assectus in re omni tantopere dominantur, ut etia gentes ac nationes spectent: non probo hunc, quia non huius aut illius regionis: quasi . ingenia poma sint, aut vina, quae solo& regionibus censeri solent. Vbique bona nascuntur ingenia,excolantur modo, alibi fortassis frequentiora, sed ubique nonnulla.Verum istine suis quidem terris ac ciuitatibus parcunt, quo apparea: non tam eos iudicare, quam inuidere: putant maledicendo& contemptus specie auecuturos se, ut illis, quos de inexerint, anteponantur. Sed non idem est maledicere dc vincere, despicere, δc antecellere momodo qui incorrupte aestimant, intelligui quorsum calumnia pertineat, sed qui eodem quoque morbi genςre tentantur, no aequeatiorum malae causae
77쪽
fauent, ut suae malae: videlicet quod superbus aut in idus, non perinde in alienis est cxcus,vr in suis: quin potius vitia quae in se non cernit, acutii sime in aliis intuetur, & carpit. Sed esto sequamur maiores nostros per omnia ,& in illoruvestigiis nos quoque pedes nostros figamus,ut pueri faciunt per lusum. ii tamen sint hi maiores nostri, aut quae illorum voces ignoramus.
o imma Primum amissa est Grammaticorum erisis, & quasi pu- l te, huci blica potestas de libris censendi.Olim enim Gramatici ma- ie is, gna&l te patenti eruditione per omnia scriptorum genera iamissa. diligenter versati, non dicta s olum, verum etia integros libros, ut est apud Quintilianum, censebant, essentne cuius inscriberentur authoris:aut si eius n5 essent, ex phraii 3c silo iorationis, ex disserendi ratione cui assignandi essent,iudica- ibant.Nunc vero quia & grammatici se in tenebras quasdam ipristini abdiderunt, S grammaticam probessiores maiorum iartium contubernio tuo expulerunt, tanquam in cornices icolumbam,ut est in fabularidcirco non modo dicta, & sensa inepta ac stulta, sed lordidissima quoq:,& abiectissima ope- ira genti ac tamiliae clarissimorum authorum supponuntur: tad.cripta lunt Aristoteli, Platoni, Origeni, Cypriano, Hie-λup ronymo, Augustino, Boetho, Ciceroni, Senecae, quae ipsis troau, nunquam ne per quietem quidem in mentem venerant, in- idigna non solum tantis ingeniis atque illa eruditione, sed ietiam eorum seruis , si quos Scythas habuerunt, aut Seres. 1Fuere qui ad conciliandam libro authoritatem, nomen ma- 'gni authoris adlamberent: alii, quum multi olim libri ano- inymi aederentur, leuissima aliqua adducti coniectura, huic iaut illi adiudicabant: alii, si tituli nomen non agnoscebant, nihil dubitarunt mutare , & ad quemcunque esset visum transferre fuere descriptores,qui quod nome primum menti occurreret,id praeponerent pro titulo. Horum omnium exempla sunt non pauca in iis authoribus quos modo nominaui: & haec omnia sine discrimine recepta , &authoritas eis ac fides non minor, quam veris illis dc germanis i praebita. Codices Iam vero & codices ad nos venerui mendosissimi, ut quae imendo si. illorum fuerit mens, quae sententia de rebus, non liqueat. Alias corrupti sunt codices casu aliquo , ut serunt sacros li- i
78쪽
ata perfossos ut ouaedam verba legi nullo modo potuerint. . Itia libri Aristotelis, ac Theophrasti,ut dudu dixi,tineis, & blatii: tis exesi reperti sunt: & erant quidem illa tum autographa, te ex quibus alii codices dimanabant. In aliis situ & puluerent quaedam sunt obscurata,in aliis literae vetustate exoleverui. o. Sed enimuero in describetibus maxima haesit culpa: fuerunt semper librarii homines sere imperiti, qui libris transcri-
a. bendis tenuitatem suam sustentarent: no raro etiam muli v res & sacrae virgines,qui si vel minimum cogitationem ali5n diuertissent,mendum inducebant unum atque alterum, imo
li- permulta penitus inextricabilia. Ea in plurimos eodicesar transfundebantur, qui ex codice illo exscribebantur velut abo exemplari quod nunc crebrius sit in libris aere impressis, in a- quibus nullum est mendum,quod no in mille codicibus inci sidere sit necesse. interdum qui scribebant nesciebant legere,
m confundebant omnia, ut compositio esset literaru dc verbo- es rum contextus, coniecturis inuestigandus.iniae vero semetu mendar irrepserant, religio erat attingere, ac demutare, velute. in mysticis libris inductus fuerat a librario illiteratissimo a Crror, ad eum corrigendum putabant opus esse consilio to- e. tius ecesesiae, quantumlibet lapsus esset dilucidus, & vel pue- ι xis perspicuus. In aliis scriptoribus no solum librarii erra- a. ta persequebantur semidoctuli, sed etiam probe scripta, quae A apii non caperent.Itaq, deprauarunt rectos sensus,& pro er-s. Tato Vno, quod conabantur expungere,aspergebat quatuor. i. Videmus ut quis q. veterum scriptorum his quingentis annis in ibidiosorum manibus versatus est, ita ad nos venis te corruptissimum,ut Plinium, Senecam, Hieronymum,Aut, gustinum,Aristotelem:puriores sunt atq; integriores, qui inu vetustis bibliothecis situ & puluere latueriit o esset, & apud barbaros atque imperatas gentes, quam ubi visuerunt stua dia: quod ut illos no attigerunt homines imperiti prorsum, - ac rudes, ita datum est eis sciolorum audaciam ope suarum. latebrarum subterfurere, qui, sicut est apud QSintilianum, , dum librariorum insectantur inscitiam, produnt suam. Iam zelate sua Cicero conqueritur Graecos quam Latinos libros esse emendatiores, quippe quod indocti homines magis in Latinis versarentur, quam Graecis. At vero, qui in locum mendo sum incidit, non haeret,nihil cunctatur,sed somnium
aliquod comminiscitur, quod affirmet scriptotis esse sen-
79쪽
sum purum putum. Vnde mirgin enarrationibus script rum ineptiae,& hae tempore ac aetate auctae, quae moles somniorum ac umbrarum, admota qua locus illustraretur lucerna qualibet tenui, protinus evanesceret. Quid quod nec . audiunt eos quos se dicunt habere duco,quid dicat, aut quo- ni odo λ&cum multos habeant, quos quibus anteponi oporteat, nesciunt,&q lade causa, ut qui se veteres profitetur sequi, nec qui sint veteres norint, nec qua quisque authoritate di fide. Nam primum inicii temporum & rerum gestarum, non considerant quae sunt in quoq; scriptore potissimum consideranda, quibus teporibus vixerit, cuius opinionis de rebus, cuius sectet,qua authoritate . quomodo scripserit,qua dicendi sit usus ratione, qua lingua. lentiat omnia quae scribit, ita esse, an varias inducat personas '& qua potissimum significet mente animi sui, ouo loco dicat suo tepore,apud quos,ioco,an serio: na sunt nςc omnia speciada, ut eliciaturquet fit cui ulq, mens. Isti vero nihil animaduertiit horum. Scripto- Scriptores omnes vel aequales censent, vel etiam posteres om- riores fecerunt priores,ut Boethum Hieronymo, Hierony-nes cessen mum Aristotele, tu reconsultos pandectarum Cicerone actur et qua Aristotele Quicquid a Terentio, aut aliis comicis vel tragiles. cis, quicquid a Platone, a Cicerone,& ab aliis, qui dialogos scripserunt literis est mandatum, eam putauerunt esse auctoris sententiam quacunque inducta persona nec salte admoniti sunt non ea Iob sentire, quae loquebantur socii, nec Solomonem,aut Dauidem, quae persona stultorum ac impiorum dicunt. Eiusdem momenti sunt istis. quae Cicero in foro dicit,tempore seruiens ac causae,ut quae in officiis & carteris libris philosophicis, ubi veritas non ad yopulares sensus atque affectiones, sed ad exactum rationis iudicium elimatur. ocans multa dicit Socrates, in sophistas: omnia ab istis accipiuntur serio. Si quid exempli causa dicitur, id iudicant ab authore affirmari, quod frequetissime in Aristotele faciunt .Quas Dominus noster ad facilem mentis suet explicationem parabolas usurpat, isti pro lege vitae accipuit, sic debere nos agere, quia sit in Evangelio. Novi qui diceret de bello an sit iustum disputari non oportere, quod Dominus in Evangelio bellum approbarit. Quaerenti quo loco responderit, in parabola de rege, qui bellum illaturus reputat quibus copiis possit rem gerere, Item in illa de sorti ar-
80쪽
malo custodiente atrium suum. Q id non peruertant huiusmodi iudicia3 His Paulus scripsit ad Romanos Romane, ad Ephesios Hebraice. Ioannes Euangelium suum Hebraice . Hieronymus Graece, versus est ab Erasmo. Mat--us Latine,& ii quis tetet corrigere, id vero nihil sit aliud, quam profiteri se magistrum spiritus sancti: quam tragicis vertiis pueriliai parem tribuerunt fide omnibus .Dicat vir D par fide, quilibet de rebus Romanis aliquid, puta Vincetius,vel An omnibu, tomus, vel qui confinxit gesta Romanorum moralizata, tribuitur tantum apud istos nactus est fidei, quatum Liuius aut suetonius dicat de Cosmographia, quantum Strabo aut Mela: de iure, quantum Vlpianus aut Papini inus: satis est esse scri
.ptum, a quo, non putant reserre: alba linea sunt omnes in. albo saxo. In Hispania puer audiebam in fidem dicti alicuius citari librum impressum: hoc locupletissamum erat testimonium. Demor: bus,de probitate,de religione locu- tu i tam graues autho res esse Geutiles rentur, quam Christianos. Paria sunt quae Cicero, aut quae Hieronymus, vel Chrnostomus dixerit. Examinaturi dictum hominis Peri patetici, sententiam hominis Stoici adserunt: aut de Stoico, Epicurari, non ut rationes conferant, sed ut placita cibi ludor& anhelitus in redigendis ad ςoncordiam discordissimis. De mentes non intelligunt eum, qui tam multos & tam di .
uersos sequatur, nullum sequi ξ Non desunt qui velint de iis qui sequcdi sint iudicare, sed omnia ex primo gustu : visi in. limine in unum aliquod praue dictum ossenderint, reiiciat protinus & as pernentur propter illud omnia aut si quod bene dictum viderint, omnia illius causa amplectantur,& teneant, non aliter quam pueri, qui si ex scutella aliqua cibum aliquando suavem ederint, omnia in illa scutella putatu futura talia: sin in suavem,omnia insuauia: nec aliter de domo, de manu porrigentis statuunt, ex uno aliquo irritatur, vel cupiditas ad omnia, vel odium atque auerso. Quidam adeo sunt in alios seueri, seu saeui potius, ut omnia in uno- . quoque requirant exactissima,ne patiantur aliquando Homerum dormitare,ut est in prouerba o. Non satis est bene
esse opus ac docte scriptum de philosophia, pie de religione ac sobrie ,historiolam, si qua sorte admissa est,expendiit, voculas & syllabas ad examen reuoca't. Non tuetur librum amria rerum cogetitio,si in re leuissima scriptor fuerit ne-